Dzień był idealny, nie było zbyt zimno, może drobne podmuchy szarpiące co jakiś czas rozpuszczone białe włosy. Spojrzenie miała wlepione w podłoże po którym kroczyła. Nie wiedziała czemu miała wcześniej taki paskudny humor. Długi spacer po obrzeżach Kioro pozwolił jej się dobrze zastanowić nad ostatnimi wydarzeniami. Kłótnia z Aratą wcale nie należała do najłatwiejszych. Jego słowa nie dawały jej spokoju. Zatrzymała się u podnóża góry i westchnęła ciężko opierając jedną dłoń o pierwszą bramę. Druga powędrowała na kark pod białymi włosami. "Arata ty uparty gnojku.." przemknęło jej przez myśl. Już czuła jak się cała spinała.
Podniosła spojrzenie wyżej i zabrała obie ręce, po chwili splatając je ze sobą pod piersiami. Ubrana oczywiście w strój zabójcy demonów, miała na sobie karmazynowej barwy haori na sobie. Ruszyła w górę, wolnym krokiem, złote ślepia spoczywały na sylwetkach wychodzących z naprzeciwka osób, które mijała. Jedna twarz po drugiej, nic nadzwyczajnego. Palce obu dłoni wbiły się w przedramiona. Może byłoby jej łatwiej gdyby przestała się go słuchać. Yuu nie było już wśród żywych, Hayase sprawiał wrażenie jakby się z tym już zdołał pogodzić. A przynajmniej oswoić z tą myślą. Arata zaprzeczał tej sytuacji bo nie było przecież ciała. Mieli pusty grób, który odwiedzali dość regularnie. A przynajmniej wszyscy poza najmłodszym z rodzeństwa.
Nie dziwiła mu się, jej również ciężko się patrzyło na wyrytą godność siostry w płaskim kamieniu. Pamiętała dzień w którym się wyprowadzała z ich rodzinnego domu. Szczęka sama jej się zacisnęła. Zmusili ich do rozłąki. "Gdyby ten jej mąż nie był taką pizdą.. Yuu nadal by żyła.. Gdyby rodzice jej nie zmusili do ożenku.. ona nadal by żyła.. byłaby z nami.. w domu.. tam gdzie jej miejsce.." nie wiedziała na kogo była bardziej wściekła na martwego mężczyznę który nie potrafił obronić swojej małżonki, czy na swoich rodziców.
Odkąd wieść o śmierci Yuu dotarła do ich rodziny, Sayaka zagrywała przed ojcem kartę pod tytułem "martwa Yuu" gdy tylko nawinął się temat narzeczeństwa. Idąc nadal przed siebie jej oczom ukazała się osoba, którą kojarzyła. Zatrzymała się w miejscu wpatrując się w idącego w jej stronę Hanshina. Mijali się w siedzibie zabójców co jakiś czas, raczej witali się skinieniem głowy niż czymkolwiek. Słyszała jakieś tam plotki na jego temat. Palce się zacisnęły na przedramionach, nadal skrzyżowane pod piersiami. W złotych tęczówkach kryła się ciekawość gdy mierzyła go wzrokiem już z oddali.
Bez wątpienia zabójca mógł mieć stu procentową pewność że to własnie na niego Karasawa się patrzyła odkąd tylko pojawił się na horyzoncie idąc w dół w jej kierunku.

Na jego pytanie uniosła lewą brew. Choć reakcja nie była spowodowana pytaniem a raczej sposobem w jaki je zadał. Zawahanie wyłapane z głosu młodszego zabójcy sprawiło że po chwili przechyliła lekko głowę w bok i zrobiła nagle krok w przód prawie że minimalizując dystans. Spojrzenie wbiło się w jego niebieskie ślepia. Zdawała się czegoś szukać, ale czy tylko w jego oczach czy może czegoś w nim samym? To na ten czas pozostawało tajemnicą.
- Mhm.. - mruknęła cicho pod nosem. - Chodź.. - głos był stanowczy, nie wyrażający sprzeciwu. Rozplotła ręce spod piersi i łapała go nagle za przegub bez żadnej zwłoki. Po czym obracając się na pięcie pociągnęła go za sobą bez większych ceregieli.
Zmarszczyła nasadę nosa słysząc jego komplement, nie lubiła ich od nikogo. Dawały dziwnie nieprzyjemne uczucie, którego nie akceptowała. A przynajmniej te związane z urodą. Zdawało się to takie trywialne, zbędne wręcz. - Wierz mi Hanshin.. gdybym była zła odczułbyś to już dawno na swojej skórze.. - miała nadzieję skorygować jego podejrzenia odnośnie jej odczuć. Jej dłoń zacisnęła się mocniej na przegubie chłopaka co by nie mógł zbyt łatwo się jej wyrwać.
Nie należała do zbyt delikatnych, a przynajmniej starała się żadnej delikatności nie okazywać nikomu, co by nie karmić przypadkiem jakimiś nadziejami na cokolwiek głębszego. Przez ostatnie lata nabrała w tym całkiem sporej wprawy, świadectwem czego był jej stan cywilny. Skutecznie odstraszała wszystkich mężczyzn, nawet tych których wybierał jej ojciec na potencjalnych przyszłych mężów. A raczej w szczególności tych delikwentów.
Co sprawiło więc że jej dzisiejsze zachowanie było tak nietypowe od początku? Czy faktycznie kowal czymś podpał komuś z ich siedziby? Jej nie miał przecież jak, nie znali się aż tak dobrze. Ale wszystkie te pogłoski które słyszała na jego temat były ewidentnie wystarczającym paliwem napędzającym białowłosą do działania. Musiała to sprawdzić na własnej skórze, musiała się przekonać czy to wszystko było prawdą. A nawet nie tyle co musiała a bardziej po prostu chciała. Biorąc pod uwagę jej naturę i wysoko postawione przez siebie poprzeczki. Hanshin zdawał się wpasowywać wręcz idealnie w profil osoby której szukała od jakiegoś czasu.
Zerknęła na niego przez ramię gdy zaczął pytać o znaczenie tego miejsca. - Religia nigdy nie była moim zamiłowaniem.. jak mam być szczera.. mam lepsze rzeczy do roboty niż gdybanie czemu komuś chciało się to wszystko stawiać tutaj. Jest zjawiskowe.. nie zaprzeczę temu.. ale na tym się kończy moja opinia.. - stwierdziła powracając wzrokiem przed siebie co by się przypadkiem nie wypierdzielić czy czasem nie wpaść na kogoś niechcący. W głowie zrodził jej się już sposób na spędzenie popołudnia od momentu w którym zobaczyła zabójcę.

Nie bez powodu skróciła dystans między nimi do prawie zerowego. To był pierwszy test jaki miała dla niego. I spodziewała się po nim absolutnie wszystkiego, zwłaszcza po tym co jej się obiło o uszy na temat kowala. Będąc tak blisko niego weryfikowała jedną rzecz, ku miłemu zaskoczeniu zachował się dokładnie tak jak tego chciała w głębi duszy. Nie cofnął się przed nią, nie speszył się. To był dobry znak.
W przeciwieństwie do większości zabójców jej dzieciństwo było radosne. Od małego była przygotowana na to co czai się w mroku, nie straciła też nikogo z rąk demona. Kwestia ich martwej siostry była czymś zupełnie innym. Wina poleciała na niekompetentnego męża, zwykłego człowieka. Yuu doskonale wiedziała o istnieniu demonów i to był jej święty wybór że nie chciała iść w ślady ich matki. Szanowała tą decyzję. Ona zamierzała być wojowniczką za siebie i za swoją kochaną siostrę. To też nie czuła się aż tak zepsuta przez życie jak co najmniej połowa ich korpusu. Zawsze biła od niej pewność siebie, choć często wychodziła przy tym na zbyt zimną czy arogancją w relacjach z innymi. Ale mając takich braci jak Arata i Hayase ciężko byłoby pozostać delikatną i niewinną.
"Spokojnie, nigdzie ci nie ucieknę."
Uśmiechnęła się na jego słowa bezczelnie - To prawda.. nie uciekniesz mi.. - dodała nie puszczając jego nadgarstka choć gdy zrównał się z nią to ciągnięcie nie było już tak efektywne. Słysząc dalszą część wypowiedzi zerknęła na niego zaskoczona. "Czy on mi rzuca wyzwanie?" uniosła brew badając mimikę jego twarzy. Zatrzymała się z nim aż, wpatrując się w jego otwartą dłoń. Prychnęła lekceważąco i puściła jego przegub. Oczy przeniosły się na jego twarz w badawczy sposób i pochwyciła jego otwartą dłoń ale nie tak jak on tego chciał. Palce wplotła między jego i zacisnęła delikatnie. - Tak lepiej Han? - spytała bezczelnie się uśmiechając jednym kącikiem. "Jeśli myśli że mnie speszy jak wszystkich innych to jest w błędzie.. pff.. wielkie mi rzeczy.." prychnęła pod nosem i ruszyła z nim dalej idąc swoim wcześniejszym tempem. Jeśli chłopak zwalniał tempo kroku to poczuł gwałtowniejsze pociągnięcie za rękę.
Nie było w niej złości, mogła dawać ku temu sygnały ale były one po prostu błędnie odczytywane. Może była lekko sfrustrowana wcześniej i lekko zirytowana ale Han nie był obiektem tych negatywnych odczuć, był raczej ich wyzwoleniem. Spadł jej dosłownie z nieba dzisiejszego dnia, ale przecież mu o tym nie powie. Chciała go już dorwać o wiele wcześniej, ale od dłuższego czasu się mijali. Jak wracała do Yonezawy jego już tam nie było. Co było dość irytujące biorąc pod uwagę to czym się w głównej mierze pałał jako Zabójca Ne. - Ciebie Han to na koniec świata a nawet i krok dalej bym zabrała.. - odpowiedziała puszczając mu nagle oczko. Nie miał tej możliwości zaskoczyć jej jakimiś flirciarskimi zagrywkami. Wiedziała z kim ma mniej więcej do czynienia więc postanowiła ułatwić mu wyzbycie się z krwiobiegu tego cukru którym obsypywał kobiety z którymi wchodził w interakcje.
Uśmiechnęła się lekko rozbawiona na ostatnie słowa młodzieńca - Jesteś tego absolutnie pewien mój drogi? - spytała zaczepnie niby rzucając mu jakiś okruszek powodu dla którego z nim tu teraz była. - Bo coś mi się wydaje że jesteś w większej potrzebie niż ja.. - dodała po chwili z lekkim rozbawieniem. -Ale przekonamy się już nie długo.. to nie jest miejsce na tego typu zabawy.. - dodała po chwili, nawet nie starając się ukryć rozbawienia wynikającego z tego w jakiej sytuacji go stawiała.

Sama nie wiedziała na co się porywa, znaczy miała jakieś tam pojęcie. Ale ono bazowało tylko na kilku pogłoskach i plotkach, które nie do końca mogły być prawdziwe. I co ją podkusiło żeby w taki sposób to rozegrać? Mogła po prostu rzucić mu w twarz to czego się o nim dowiedziała i fakt że chciała sprawdzić czy to wszystko prawda. I pewnie każda normalna i zrównoważona osoba by właśnie w taki sposób postąpiła. Ale nie ona i nie pod wpływem emocji.
Sayaka nie należała do tych spokojnych i grzecznych. Rodzeństwo mogłoby poręczyć każdą kończyną ze dziewczyna miała istny talent do komplikowania nawet najprostszych sytuacji życiowych. Najlepiej radziła sobie w sytuacjach gdzie miała całkowitą kontrolę nad tym co się działo. Zapewne wzięło się to ze straty jej siostry i to aż dwa razy.
Pierwszy raz gdy Yuu została wydana w tak młodym wieku za mąż, Sayaka miała zaledwie 11 lat i pożegnanie się z siostrą było najtrudniejszą rzeczą dla niej wtedy. Spędzały ze sobą cały ten czas i w pewnym momencie to wszystko się skończyło. Tak nagle i bez żadnego przygotowania. Ale to śmierć odebrała Yuu bezpowrotnie. I to dopiero upewniło białowłosą w tym jak wszystko się wali gdy nie ma nad tym kontroli. Nie zrobiła nic żeby uchronić starszą siostrę przed śmiercią, to ją nadal frustrowało. Rana była nadal zbyt świeża żeby mogła się pogodzić ze stratą. A jej najmłodszy brat tylko podsycał tlący się w sercu żar.
Z narzeczeństwem było to samo. Każdy kolejny kandydat wybierany przez ojca miał co raz trudniej. Skoro nie było to zależne od niej, nie miało więc prawa bytu. Tylko tak była w stanie czuć się w jakimś stopniu usatysfakcjonowana, gdy miała całkowity wpływ na swoje życie.
Sytuacja z Hanshinem nie różniła się od jej innych wybryków. Decyzje podejmowane pod wpływem chwili, spontanicznie. Najpierw wpadał pomysł, potem z miejsca był realizowany. Dziewczyna działała jak prawdziwy ogień. Zaczynało się od iskierki, a po chwili cały las stał w płomieniach. Bo nie należała do osób, które potrafią zatrzymać się zanim będzie za późno. Słyszała że był flirciarzem, więc postanowiła mu pokazać że to na nią nie działa. Wierząc w to że to nie jest jego jedyna część charakteru. Że kryje się coś więcej, zwłaszcza że chłopak był podobno wyjątkowo uzdolnionym kowalem. No i nie raz tam widziała jak ćwiczył ze swoim mieczem. Zbyt zajęta by przysiąść i przypatrzyć się co tak naprawdę potrafił młodzieniec. Z góry więc założyła że ten cały teatrzyk z flirtowaniem to jakaś maska, którą przyjmuje dla uciechy innych. Postanowiła mu ją zdjąć, by zobaczyć co pod nią skrywa tak naprawdę.
- Cieszy mnie to.. - powiedziała ze spokojem w głosie w odpowiedzi na jego pierwsze słowa i gdy zaczął machać ich splecionymi dłońmi, zerknęła tylko kątem oka na niego. Coś było w tych jego niebieskich oczach, ale nie chciała się zastanawiać nad tym co to tak na prawdę było. Liczyła na zwykłe zaskoczenie tym że nie dość ze nie zabrała dłoni speszona jego propozycją to jeszcze podbiła o odrobinkę intymniejszy gest. Niemniej jednak robiła to wbrew sobie. Robiła to po to by mu pokazać że potrafi, bez czerwienienia się iść z nim za rękę. W myślach powtarzając sobie że to nic takiego, bo się nawet nie znają. Znała tylko jego imię, słyszała kilka pogłosek. To tyle.
"- Jakże romantycznie. Niestety, nie pozwoliłbym ci przekroczyć krańca świata. Nawet o krok."
Uśmiechnęła się pod nosem zaskoczona jego odpowiedzią na wcześniej rzucone słowa. - Romantycznie? No popatrz.. nie planowałam aż tak daleko.. to wyszło samo z siebie.. - odpowiedziała na jego słowa, jednocześnie zastanawiając się czy to co właśnie powiedział było szczere czy może nadal było częścią tej dziwnej gry. Pokręciła nagle głową na boki. "To tylko zaczepka słowa.. weź się w garść.. nie daj się nabrać jak inne.." skarciła się w myślach za to że mogłaby dać wiarę jego słowom. Chciała się przecież przebić przez tą maskę. Zobaczyć co jest pod spotem, zobaczyć to czego nie pokazywał innym.
Dostrzegła z oddali już kres ich wędrówki, bramy się kończyły. Już lekki uśmiech zdołał zagościć na jej twarzy, gdy mężczyzna nagle się zatrzymał. Gdyby ciągnęła go za przegub to pewnie by puściła w pewnym momencie jego kończynę. Ale że mieli splecione palce ze sobą, to sytuacja wyszła w tym momencie na jej niekorzyść. Nie dość że sama została zatrzymana, to w mgnieniu oka gwałtowne szarpnięcie cofnęło ją w tył, zmuszając przy okazji całe ciało do zrobienia obrotu o 180 stopni. Zatrzymała się przed zabójcą i zanim zdołała cokolwiek powiedzieć, poczuła jak ten kładzie dłoń na jej biodrze i siłą przyciąga ją do siebie. - Czekaj.. - mruknęła wybita z rytmu gdy zmniejszył ich dystans do absolutnego minimum. Czując jak traci grunt pod nogami w mgnieniu oka, poczerwieniała na buzi, opierając dolną dłoń na jego torsie. Chciała się zaprzeć jakoś. "Stój!" mruknęła w myślach bo nic innego, poza cichym westchnieniem nie chciało wypełznąć spomiędzy ust. Gdy przyłożył swoje czoło do jej aż się całą spięła, czując jak robi jej się zdecydowanie za ciepło od środka.
"- Nie jestem Twoją zabawką lub zwierzątkiem, Sayaka."
Dosłownie miała pustkę w głowie słysząc te słowa z jego ust. Już pomijając barwę głosu jaką się zabójca posłużył wypowiadając te konkretne zdanie. - N..Nie jesteś.. - jęknęła ledwo słyszalnie, w głosie nie było tej pewności siebie co wcześniej. Widać było że kompletnie nie spodziewała się takiej śmiałości i to jeszcze w tak wyrachowany sposób. Wzdrygnęła się gdy delikatnie zgarnął biały kosmyk i w czułym geście schował go za ucho. Przez ułamek sekundy poczuła różnicę w temperaturze, gdy chłodnymi palcami przesunął lekko po rozgrzanym policzku. Jeszcze nikt nie był aż tak zuchwały w jej stronę jak Hanshin w tej jednej, krótkiej chwili.
- Chciałam po prostu.. - zaczęła ciszej, odwracając od niego wzrok w bok. Szczęka zacisnęła się nieco mocniej. Nie wiedziała jak na to odpowiedzieć. Nie spodziewała się że będzie musiała się tak nagle tłumaczyć i to jeszcze w tak niedogodnej pozycji, mając go dosłownie przy sobie. - .. sama nie wiem.. - mruknęła po chwili sama nie wiedząc gdzie ten cały zapał się podział. Gdzie ta przesadna pewność siebie? Gdzie chęć udowodnienia mu że te śmieszne zagrywki na nią nie zadziałają? Cóż nie spodziewała się że Hanshin potrafił być aż tak zuchwałym graczem. A może te plotki to był tylko szczyt góry lodowej i nie miała absolutnie żadnego pojęcia do czego był zdolny. Na pewno udało mu się ją zaskoczyć. Odepchnęła się od niego za pomocą dłoni, która spoczywała cały czas na jego torsie. Niestety nie uciekła za daleko, bo jego dłoń zacisnęła się na dłoni Karasawy, której palce były nadal splecione z jego. Dystans zwiększył się na długość ich rąk. - Chciałam cię po prostu.. sprawdzić.. - wymamrotała tak cicho że mógł mieć problem żeby ją usłyszeć.
- Słyszałam trochę na twój temat.. byłam ciekawa.. czy to wszystko to prawda.. - dodała po chwili jeszcze ciszej, jak dziecko przyłapane na gorącym uczynku na kradzieży cukierka z wystawy sklepowej. Twarz miała nieco bardziej czerwoną niż przed chwilą. Sama nie wiedziała czemu mu to powiedziała. Przecież to nie było w jej stylu. Czy to jedno głupie zagranie z jego strony, mogło mieć aż tak mocny efekt na złotooką?!