Tsuki no Tsuki

Re: Tsuki no Tsuki — Czw Lip 07, 2022 12:06 pm

Akane nie bywała osobą przesadnie słodką czy urokliwą, a jej komplementy, jeżeli faktycznie już się zdarzały, oznaczały że właśnie tak postrzegała drugą osobę. Nie było miejsca na półprawdy czy przekoloryzowane epitety.
Osoba An faktycznie wzbudzała w niej podziw, nawet jeżeli w organizacji, w której pracowały, podobnie jak Akane, była zwykłym szeregowym. Jej empatia i opiekuńczość względem młodszej zabójczyni, pozwoliła kobiecie poczuć pewną dozę ciepła, której nie miała okazji zaznać w domu. Nie podejrzewała nigdy, że będzie tego potrzebować. Często wręcz wypierała się tej myśli, przecież pozostawała istotą indywidualną, samotniczką. A jednak Isshiki An potrafiła się nią zaopiekować w taki sposób, że Chisuke nawet nie wiedziała, że jest pod cudzymi skrzydłami, a cała prawda docierała do niej dopiero do jakimś czasie.
Niesamowite. Podobnie jak niesamowity był fakt, że wcale jej to nie przeszkadzało i w pewnym momencie zdołała dojść do wniosku, że nawet tego potrzebuje.

Rozmowy o śmierci nie były czymś, co dla Akane pozostawało tematem innym, niż wszelkie pozostałe, poruszane podczas popołudniowej przerwy na herbatę. Życie było ulotne, powłoka ludzkiego ciała wrażliwa, a krew nigdy nie płynęła przeciwnie do swojego nurtu. Pewnych kwestii po prostu nie dało się przeskoczyć i unikając przyznania tego na głos, człowiek jedynie poddawał się przyjemnemu oszustwu, które miało umilić mu życie.
Jednak jak każde oszustwo, także i to kiedyś musiało odsłonić swoje oblicze. I wtedy już nie dało się go przyjąć z godnością wojownika.
- Dobrze wiesz, że prawdopodobieństwo jest takie samo, bez względu na wiek. To nie tak, że mamy jakiś limit szczęścia, który z każdą kolejną misją nam się wyczerpuje. - Uniosła sugestywnie brew, a na jej ustach pojawił się cwany uśmiech. - Chyba że powiesz mi, że zaczyna cię łupać w plecach i masz sztywność kolan, wtedy wyjdę z petycją o wcześniejszą emeryturę. Dla ciebie. I pewnie za kilka lat dla siebie samej.
Uniosła filiżankę z herbatą do ust, żeby przypadkiem nie dostało jej się po głowie. Gdy ją odłożyła, jej wargi wygięte były w niewinnym uśmiechu, który jednak na dźwięk kolejnych słów An zmienił się nieco. Akane zamyśliła się, trawiąc słowa towarzyszki.
- Zawsze uważałam, że miłość nie jest dla naszego zawodu, An. Nawet jak sobie kogoś znajdziesz, zdajesz sobie sprawę, że obciążysz go koniecznością wykopania tego grobu. Ilu z nas udaje się dożyć tak długo aby wychować własne dzieci?
Były to słowa wypowiedziane dość luźno, chociaż Akane wbrew pozorom dość często poddawała tę kwestię pod rozwagę.

Idąc za przykładem An, również opróżniła swoją filiżankę, żeby móc w spokoju zająć się paleniem tytoniu. Napełniła fajkę i odpaliła ją, akurat w tym samym momencie, w którym Isshiki zawołała kelnerkę.
Gdy starsza zabójczyni zaczęła jej wypominać, że prędzej czy później wmusi w nią posiłek, Akane posłała jej spojrzenie niezadowolonej nastolatki, która właśnie usłyszała, że poza ryżem ma też zjeść warzywa.
- Dobrze, mamo – mruknęła, paradoksalnie zaciągając się chwilę później tytoniem, jakby podpuszczała An do kolejnej reprymendy. Mrugnęła do niej jakby w ten sposób miała wyjść na odrobinę pokorniejszą. - Naprawdę mi ciebie brakowało, wiesz?

Re: Tsuki no Tsuki — Wto Lip 12, 2022 1:33 pm

— "Dobrze wiesz, że prawdopodobieństwo jest takie samo, bez względu na wiek."

Isshiki momentalnie zaczęła udawać, że łypie ją w plecach, jak starszą babcię. Podparła się ręką o blat stolika drugą wyciągając w stronę zabójczyni. Trzęsła nią lekko, niby naturalnie, ale nadal sztucznie. Zgarbiła się i przybrała zmęczony wyraz twarzy.
— D-dziecinko... Jak śmiesz podważać słowa starszej pani — obniżyła głos, udając lekko zachrypniętą. Ta scena nie trwała długo, ponieważ jak tylko An poczuła, że kąciki ust pną jej się ku górze pokręciła szybko głową wracając do swojej poprzedniej pozycji. Odgarnęła włosy sprzed twarzy i zakładając nogę na nogę uśmiechnęła się lekko do przyjaciółki.
— Za wcześnie na emeryturę. No chyba, że Hashira tak powie. Na ten moment planuję jedynie wykonywać swój obowiązek i przysłużyć się kraju. Każda nasza wygrana z demonami przybliża nas do zwycięstwa i ich eliminacji — bezpieczeństwo ludzi było najważniejsze. A ostatnimi czasy wisiało niestety na włosku. Liczba pomiotów rosła, a zabójców relatywnie malała. Wcale nie zdziwiłaby się, gdyby na przestrzeni kilku lat władza Japonii została obalona przez Muzana i jego "pociechy". Miała jednak nadzieję, że do takiej sytuacji nie dojdzie.

— Nie byłabym w stanie mieć dzieci... Ból, z jakim bym je pozostawiała same, bez opieki, byłby nie do zniesienia. Jeśli druga połówka okazałaby się być zabójcom, choć wątpię, że kiedykolwiek mi się to przytrafi, to oboje znalibyśmy cenę i wagę naszej pracy. Utracenie ukochanej osoby byłoby bolesne, ale z drugiej strony wiadomo, że to mogło się tak właśnie skończyć — westchnęła cicho. Nie widziała siebie w roli matki, ani kochanki. Zawsze twardo stąpała po ziemi służąc na początku swojej rodzinie, która służyła shiogunowi, teraz zabójcom demonów. Służyła poniekąd ludowi, chroniąc go i walcząc w jego imieniu. Było to na zupełnie innych zasadach niż armia królewska. Oni byli wyszkoleni do starć z niewyjaśnionym. Podnosili dumnie swoje kolorowe ostrza przecinając szeregi potworzastych głów. Miałaby w takiej sytuacji myśleć jeszcze o swoich potomkach? Już w tym momencie wiedziała, że jej rodzina skończy się na niej. Wuj nie miał dzieci, nie miał żony. Był zbyt stary, by przedłużyć ród. A ona wiodła zbyt niebezpieczne życie, żeby pozwolić sobie na osiedlenie się i odpoczynek.

Zmarszczyła nos czując dym unoszący się z fajki Akane.
— No co za wredna mała...
Uśmiechnęła się krzywo do dziewczyny kręcąc głową. Oczywiście, że musi się nią zajmować, bo jeszcze chwila i dziewcze popadnie jej tutaj w anoreksje. Już w palenie tytoniu polazła; An powinna teraz jak taka starsza babulka trzepnąć ją w łapę wytrącając fajkę. Jednak postanowiła ugryźć się w język i nie komentować tego. Tylko patrzyła ze słodkim uśmiechem na ustach.
— Tak? Matczynej opiekuńczości i troski? — poruszyła lekko brwiami.
— Muszę przyznać, że tak dawno Cię nie widziałam, że zdążyłam się faktycznie stęsknić za Tobą... Tak jak normalnie w siedzibie byłyśmy w stanie czasem spędzać czas, tak ostatnimi miesiącami wyglądało to tak, jakbyśmy się mijały w drzwiach — wyciągnęła rękę w stronę fajki, mając zamiar samej troszkę popalić.
— Skąd tym razem tytoń kupowałaś? — spytała marszcząc lekko nos od zapachu tytoniu. Był całkiem przyzwoity.

Re: Tsuki no Tsuki — Czw Lip 14, 2022 6:57 pm

Akane posłała An rozbawione i nieco pobłażliwe spojrzenie, mówiące: i to ja jestem tą młodszą?
Zabawne było to, że czasami naprawdę dało się pogubić w tym, która z nich była mniej dojrzała. Najwyraźniej jednak był to pewien sposób na to, aby odbić sobie ciężkie treningi i zagrażającą życiu pracę. Nieliczne momenty spokoju mogły być albo pełne stagnacji, albo, jeżeli tylko ktoś się postarał wystarczająco mocno, mogły dawać nieco zabawy i śmiechu.
Akane nie zawsze była w stanie znaleźć w sobie siłę do tego, aby wykrzesać pozytywne nastawienie, jednak obecność An zdecydowanie jej w tym pomagała.
Roześmiała się na jej słowa odnośnie dzieci.
- Byłam pewna, że powiesz o bólu podczas porodu – przyznała z rozbawieniem. - Co byłoby nieco dziwne, patrząc na to ile bólu towarzyszy naszej profesji.
Prawdą było, że Akane nie zawsze potrafiła wydobyć z siebie pełną, ludzką empatię. Bywała oschła, nie lubiła się przywiązywać, a ludzkie słabości oraz emocje okazywane zbyt otwarcie i bezpośrednio, zawsze ją zniechęcały. Można było powiedzieć, że zachowywała się tak, jakby nie zależało jej na niczym poza zabijaniem demonów. Jakby nie dało się w niej wzbudzić współczucia, jakby pogodziła się z byciem bezdusznym narzędziem do wprowadzania porządku na tym świecie.
Dlatego też nie do końca potrafiła utożsamić się z obawami An, dotyczącymi opieki nad dziećmi czy też kwestią odnalezienia drugiej połówki. Rozumiała te obawy, jednak nie dotykały jej one bezpośrednio.
- Czyli mówisz, że mam ci znaleźć młodego, przystojnego zabójcę, który wywróci twój świat do góry nogami? - uniosła brew z cwanym rozbawieniem, a ponieważ domyślała się, że An zaprzeczy, że wcale nie o to jej chodziło, Akane nie dała jej dojść do słowa, unosząc palec. - Poczekaj, wiem. Wysoki brunet. Wy, pioruny lubicie się wzajemnie elektryzować, więc musiałby być z twojego oddechu. Inteligentny, ale z tą iskrą w oku, która by nie dawała ci spać samej w łóżku w nocy…. Coś pominęłam? - spytała na sam koniec, z niewinnym uśmiechem, który równie dobrze mógłby należeć do demona.

Podała przyjaciółce fajkę.
- Wsiąkłam w tę robotę – przyznała jej, tłumacząc tym samym jej ciągłą nieobecność w Yonezawie. - Wolę podróżować i szukać nowych zleceń, niż siedzieć i zastanawiać się gdzie bym mogła się przydać… Wykańcza mnie to.
Usmiechnęła się delikatnie na pytanie o tytoń.
- Właściwie to niedaleko. Stary zgred sprzedaje tytoń po strasznie wysokich cenach kilka przecznic stąd, ale zdaje się lubi członków naszej organizacji więc mam u niego zniżkę, odkąd opowiedziałam mu jak pozbawiłam demona wielkiej macki między jego noga… - urwała bo w tym samym momencie podeszła obsługa z ich jedzeniem. - No nieważne – mruknęła lekko zakłopotana, co w jej wydaniu było naprawdę zabawnym widokiem. Patrząc na kobietę z jedzeniem, ewidentnie oczekującą na instrukcje co zrobić z jedzeniem, Akane sięgnęła po swoją fajkę i zaciągnęła się z uśmiechem wskazując na An.
- Wszystko dla tej pani.

Re: Tsuki no Tsuki — Sro Lip 20, 2022 11:19 am

— "Byłam pewna, że powiesz o bólu podczas porodu."
A co to jest w porównaniu do bólu, który czasami niektórzy zabójcy demonów odczuwają po walce? Oczywiście nigdy nie była w ciąży i nie może powiedzieć, że zna to uczucie, ale właśnie w ten sposób go określała.
Wywróciła oczami uśmiechając się krzywo do przyjaciółki spoglądając na nią z politowaniem.

— Są rzeczy gorsze od tego... — dopiero po chwili przytaknęła dziewczynie wzdychając głęboko — Nie jestem ekspertem, ale chyba można bez problemu stwierdzić, że jako zabójcy mamy mimo wszystko zwiększoną odporność na takie dyrdymały.
Niejednokrotnie musiała stawiać czoła wielu przeciwnościom, zwłaszcza pogodowym, żeby wzmocnić swój organizm i nie tylko. Utwardzenie umysłu bywa znacznie trudniejsze niż się wydaje i zajmuje ogrom czasu. Przesiadywanie samej w jaskini na zimnie, gdzie świat dookoła spowity jest śniegiem było jednym z takich treningów. Nigdy nie zapomniała kamiennej twarzy swojego wuja, który byłby zapewne gotów rzucić An i prosto do paszczy krokodylom.
Zamknęła oczy na chwilę.

— Zapewniam Cię, ze młody zabójca to nie to czego mi potrzeba — pokręciła głową rozbawiona — Przede wszysj — urwała, gdy Akane wręcz zaczęła wymieniać wszystkie cechy mężczyzny, które były obrazem idealnego kandydata. Czy Iskra jednak przyzna się do tego?
Uniosła brew z lekkim uśmiechem na ustach krzyżując ręce na klatce piersiowej.
— Czyżbyś przyglądała się temu, jak ślinię się na mężczyzn w naszej organizacji? Nie ładnie, Akane... nie ładnie... — cmoknęła zdegustowana odchylając się lekko w tył i wydymając usteczka. Nie mogła uwierzyć w to, jak szybko ją rozczytała — ... I co dalej? Stoi sobie taki i co miałabym mu powiedzieć? "Hej, chce być z tobą, ale możemy zginąć, więc żadnych dzieci i pamiętaj, że obowiązek ponad wszystko"?

Nie pamiętała, czy kiedykolwiek była w długim związku. Czy kiedykolwiek miała do kogokolwiek jakieś romantyczne uczucie. Zawsze skupiona na swoim obowiązku, zadaniach i misjach, nie miała czasu na takie hece, które w większej mierze uważała za zbędne. Skąd jednak miała wiedzieć, czy i kiedy to się zmieni? Że jednak ważne jest to w życiu? Może zdarzy się jakiś incydent, który to odmieni...

— Cóż, wpadanie w rutynę chyba nie jest naszym ulubionym elementem. To dobrze, że się kręcisz, nie zostajesz w jednym miejscu — nie była by w stanie sama usiedzieć w jednym miejscu. Iskra kręciła się po całej Japonii, powoli, swoimi krokami, swoim tempem, poszukując prawdy o swojej przeszłości, rodzinie, ale też i wykonując zlecenia. Od większych stroniła, choć wiedziała, że prędzej czy później będzie musiała i nimi się zająć.

Prychnęła cicho pod nosem odwracając na moment spojrzenie i ujrzała kelnerkę. Przyjęła zamówienie, zaczęła je ładnie pakować. Ale wracając...
— Co kilka bajek o potworach jest w stanie zrobić... żeby tak tylko mogliby normalnie sprzedawać dobra zwykłym ludziom, a nie zdzierać z nich pieniądz — nie przestawała zawijać jedzenie w materiał, żeby się nie rozpadło w podróży — Nie no opowiedz mi o tym do końca. Jemu opowiedziałaś — uśmiechnęła się słodko do przyjaciółki zacieśniając knot materiału.
Jak mogła szczędzić jej na szczegółach! Chciała znać wszystko. Nawet najdrobniejszą pierdołę. Będzie miała czym się później chwalić. "Popatrzcie, mam tak cudowną przyjaciółkę..." Duma.
Tak... zdecydowanie czuła się jak matka w tej relacji.

Re: Tsuki no Tsuki — Pią Lip 22, 2022 9:56 am

Akane posłała przyjaciółce przekorny uśmiech, gdy ta posądziła ją o podglądanie, ugryzła się jednak w język zanim powiedziała coś dużo głupszego i mniej przyzwoitego.
- Znam cię wystarczająco dobrze, żeby zauważyć na których mężczyzn patrzysz z ukosa z tym swoim charakterystycznym błyskiem w oku – odpowiedziała przekornie, z pewnością koloryzując faktyczne zachowanie Isshiki An, jednak efekt ten był celowy i można było to dostrzec w jej karmazynowych oczach. Parsknęła śmiechem na ostatnie słowa przyjaciółki, chwytając ją za dłoń i ściskając lekko w formie wsparcia.
- Cieszę się, że subtelność nie jest jedynie moją słabą stroną, An – powiedziała z rozbawieniem i mrugnęła do niej. - Myślę, że, gdy już spotkasz tego księcia z mieczem w dłoni, powinnaś dać działać swojemu urokowi osobistemu i nie przeszkadzać mu zbędną rozmową.
Posłała An szeroki uśmiech.
Prawdą było, że szczerze życzyła przyjaciółce znalezienia bratniej duszy. Momentami, jak tak się nad tym zastanawiała, zależało jej na szczęściu Iskierki mocniej niż na swoim własnym.
Akurat w przekładaniu cudzego dobra ponad własne Akane była naprawdę dobra.

Pokiwała głową na słowa o rutynie.
- Uciekam w popłochu przed tym – doprecyzowała z nutą gorzkiego rozbawienia. W gruncie rzeczy naprawdę nie miała nic przeciwko ciągłej pracy. Takie było jej powołanie i do tego została stworzona. Wcale nie miała poczucia, że mogła robić coś więcej. Że mogłaby sobie kogoś znaleźć i wieść inne, lepsze życie. Takie, w którym nie musiałaby poświęcać swojego ciała i umysłu walce ze złem. Było to poetycko irracjonalne, jednak jak się spoglądało na to, co zabójcy demonów robili, trudno było znaleźć lepsze określenie.
Chisuke była dokładnie tam gdzie być powinna i nie miała intencji tego zmieniać.

Gdy An zaczęła domagać się objaśnienia historii o demonie z macką, roześmiała się lekko.
- To naprawdę głupia historia, a z tego co pamiętam część z niej mogłam nieco podkoloryzować, żeby spodobała się temu staremu dewiantowi – odparła z rozbawieniem aby w następnej chwili zaciągnąć się tytoniem i rozejrzeć po pakunkach, które An ładowała do swoich toreb. - Ale faktycznie miał taką mackę, która wyrastała prosto spomiędzy jego nóg. Musiałam ją odciąć żeby dostać się do głowy. Wymachiwał nią na wszystkie strony, przysięgam. Było to jedno z moich bardziej obrzydliwych doświadczeń – wybełkotała pod nosem, ewidentnie obawiając się, że ktoś ich podsłucha. Nie był to wstyd, Akane rzadko kiedy go zdradzała. W tej chwili dominowało raczej poczucie, że nie chciałaby tłumaczyć się obcej osobie, dlaczego wspomina o tak niestworzonych rzeczach w publicznej herbaciarni.

Gdy An skończyła, Akane odsunęła swoją filiżankę na bok i wskazała brodą na list leżący na stole.
- To co, sprawdzamy co tam jest?

Re: Tsuki no Tsuki — Sro Sie 03, 2022 3:58 pm

— Aż tak bardzo widać, jak się na kogoś patrzę?... — trochę niedowierzała, że mogło być to tak oczywiste, skoro rzadko kiedy tak naprawdę zawieszała na kimkolwiek dłużej wzrok. Choć musiała przyznać Akane, że idealnie dobrała wszystkie lubiane przez An cechy i stworzyła wyimaginowanego glinianego zabójcę, któremu może mogłaby oddać swoje serce. Ph! Dobre sobie. Raczej nigdy do tego nie dojdzie, prawda...?

Zawtórowała przyjaciółce śmiechem lekko ściskając jej i kciukiem zakreślając koła po jej wewnętrznej stronie dłoni. Był to gest, który zdarzało jej się samej praktykować na innych w celu ukojenia lub odwrócenia myśli. Sama w ten sposób również wyciszała swój umysł.
— Och, tak, subtelność — udała, że odgarnia włosy za ramię uśmiechając się lekko do dziewczyny — A... co to takiego?

Nie do końca wierzyła, że ktokolwiek taki się zjawi, a przede wszystkim przed nią. Była wręcz święcie przekonana, że do końca swoich dni będzie stałą w obronie ludu Japońskiego i szioguna, z bronią w ręce lub bez niej. Jeśli jakakolwiek relacja miałaby wpłynąć na jej wizję siebie w przyszłości to musiałoby być to coś wielce poważnego. No i faktycznie musiałoby to wywrócić jej życie do góry nogami. An jednak uznawała siebie za twardą i niewzruszoną żadnymi męskimi wdziękami (czy też kobiecymi) osobę, która w przyszłości miała umrzeć z kataną w ręce w walce przeciwko Muzanowi. Miała wręcz taką nadzieję, że właśnie w ten sposób jej życie jej się zakończy. Każda inna nudna śmierć nie miałaby znaczenia.

— Macka... Wychodząca z krocza...? — wzdrygnęła się — Bardziej obrzydliwej rzeczy nie słyszałam... Już ten kolosalnie, przesadnie tłusty demon, którego spotkałam jakieś dwa tygodnie temu nie było tak obrzydliwe, jak to co mówisz... — pogłaskała przyjaciółkę po zewnętrznej stronie dłoni czując się podobnie co dziewczyna w tej sytuacji. Opowiadanie nawet w gronie znajomych zabójców takich rzeczy bywało krępujące. Nie ważne jak bardzo epicka mogłaby być walka. Jeśli Twój przeciwnik wyglądał jak kupa gówna - to opowieść to też kupa gówna.

— Młodsi mają pierwszeństwo — mrugnęła do Akane jednym oczkiem podsuwając do niej nieotwarty list i zawiązując ciasno plecak, do którego wszystko spakowała. Odchyliła się swobodnie na krześle słysząc jak pęcherzyki powietrza między kręgami pękają wydając charakterystyczny dźwięk.
— Nawet jeśli będzie to coś nudnego, to będzie ciekawiej we dwoje niż jak same byśmy się tym zajęły — dodała po chwili. Zdecydowanie lepiej jej się pracowało z osobami, które znała.

Re: Tsuki no Tsuki — Pią Sie 12, 2022 6:04 pm

Oczywiście, że po Ishiiki An nie było widać gdy była zainteresowana innym mężczyzną. Głównie dlatego, że rzadko który był w stanie jej faktycznie zaimponować. A jednak Akane miała przy niej tendencje do zachowywania się niczym młodsza siostra, która tak lubiła drażnić tę bardziej dojrzałą, aby tylko zatrzeć nieco różnicę lat. Dlatego też zdarzało jej się nieco naginać prawdę dla własnej rozrywki. Oczywiście efekt pozostawał niemalże odwrotny, ukazując Akane w świetle psotnika, jednak An pozostawała jedyną osobą mającą na kobietę taki wpływ, więc paradoksalnie Chisuke wcale to nie przeszkadzało.
A być może cała ta szopka miała po prostu dać Ishiiki do zrozumienia, że zabójczyni siedząca naprzeciwko niej, życzyła jej jak najlepiej. Fakt, że była beznadziejna w okazywaniu tego, bo robiła to w taki sposób, że nikt nigdy by się nie domyślił, pozostawał zupełnie odrębną kwestią.
- Nie wiem, być może ktoś nam to kiedyś wytłumaczy – kontynuowała, odnosząc się do subtelności i śmiejąc się delikatnie. Było to przyjemne uczucie, móc spędzić nieco wolnego czasu z drugą osobą, a jednak trzeba było przyznać, że o relaksie nie mogło tutaj być mowy. Zadanie, które miały do wykonania wisiało nad ich głowami, przypominając im, że bez względu na ich wzajemną sympatię, to spotkanie miało charakter czysto zawodowy.
Akane roześmiała się widząc jak An wzdryga się na wyobrażenie jej opowieści.
- Uwierz mi, gorzej było to zobaczyć. - Zaraz też jęknęła ze zrezygnowaniem. - Żałuję, że w ogóle wspomniałam o tej historii, zapomnijmy o tym. - Schowała twarz w dłoniach i pokręciła głową. - Ta robota mnie kiedyś wykończy.
Było to wyjątkowo prawdopodobne stwierdzenie.
W końcu Akane płynnie przeczesała włosy palcami, wyłaniając się ze swojej kryjówki, a jej wzrok padł na list. Położyła na nim dłoń i przyciągnęła do siebie po czym z westchnięciem zabrała się za otwieranie koperty.
Kilka zdań przeczytała szybko, a An mogła dostrzec, jak wyraz jej twarzy zmienia się z rozluźnionego, na tryb zadaniowy. Skupienie spływało do karmazynowych oczu z każdym kolejnym przeczytanym słowem.
To oznaczało koniec żartów.
Uniosła wzrok znad listu, który zaraz też wsadziła z powrotem do koperty.
- Chodźmy stąd, opowiem ci wszystko po drodze. - Akane wstała, zabierając list i posłała przyjaciółce delikatny cwany uśmiech, który miał być oznaką entuzjazmu.
Miały robotę do wykonania.

zt

Re: Tsuki no Tsuki — Sro Mar 22, 2023 6:27 pm

Ostatnie dni były zwariowane, najpierw atak na naszą siedzibę, potem sytuacja z Saiyuri i krótkotrwałe wygnanie z Yonezawy w postaci kary, miał to być czas do namysłu i ochłonięcia, ale nawet bez tego zalecenia i tak ruszyłbym dalej w drogę, w końcu demony miały zaatakować moje rodzinne miasto i o tyle, o ile same budynki mnie nie interesowały, tak moja rodzina już zdecydowanie bardziej, ich bliscy i ludzie tam żyjący. No i dość istotnym aspektem, że było to miasto portowe, więc łatwo było z niego, rozprowadzić po wyspie co się tylko chciało.
Demony ostatnimi czasami bardzo mocno się rozpanoszyły, a to wszystko wynikało z tego, że korpus miał pewien problem z pasmem porażek, których nie mogliśmy przełamać, najpierw w Edo potem w Kioto. Może w Nagoi los chociaż trochę się uśmiechnie do nas i uda nam się pokrzyżować plany stworą cienia, ale najpierw czekało mnie spędzenie nocy w Edo, zbyt późno wyruszyłem z siedziby i podróż przez ciemny las nie było problemem, gdy się wszystko widzi jak na dłoni. To i tak lepiej było nie kusić losu i odpocząć gdy się jeszcze miało ku temu okazje, u celu może nie być już tak kolorowo i przyjemnie, niestety.

Zaszedłem do herbaciarni, którą bardzo lubiłem, jedyna, która biła ją na głowę, to była ta przy siedzibie zabójców, staruszek już wiedział, co zrobić, żeby wydobyć z herbaty cały smak, ale chyba idealne parzenie herbaty przychodziło z wiekiem jak mądrość. W końcu pośpiech był bardzo niewskazany, a jeden zły ruch mógł zepsuć kompozycje smaków.
Było tam tłoczno, ale to nic nowego, na moje szczęście zwolnił się jeden ze stolików, który zająłem. Miecz położyłem pod nim, tak żeby nikogo nie raził w oczy i zamówiłem zieloną herbatę z jaśminem. Nie wiedziałem, co mnie czeka podczas patrolowania, ale na szczęście chyba nie będę musiał robić tego sam, o ile Suki zdecyduje się do mnie dołączyć. Herbata w imbryku pojawiła się na moim stoliku, delikatnie parując i rozprowadzając swoją woń wokół. Nauczony przez doświadczenie, zamówiłem dwie gliniane czarki, w końcu z reguły to tak kończyło się w takich miejscach, siadało się samotnie a prędzej czy później ktoś przysiadał się do stolika. Pytane tylko kto dzisiaj zdecyduje się podejść do mnie?

Re: Tsuki no Tsuki — Sro Mar 22, 2023 11:52 pm

Więc Kagami mógł nie czuć się samotny w kwestii zwariowanych dni. Dziewczyna, która właśnie weszła do herbaciarni miała dokładnie tak samo. Widząc te miejsce nie omieszkała nie zajść. W końcu potrzebowała chwili wytchnienia. Musi jakoś też ogarnąć wisterie jak i zioła do przygotowania maści, jej obrażenia nadal były spore ale przynajmniej rany już się nie otwierały. Mimo to bolało cholernie, ale jakoś to znosiła. Fukuro, Tatsu a potem Kiyoshi.. Trafiała na samych ludzi z korpusu, no i jednego demona.. Innymi słowy miała przewalone. Była chodzącym krzyczącym do demonów stołem a jej świadomość tego byłą bardzo nikła. Ma podejrzenia, ale nikt jeszcze nie powiedział jej tego wprost. Po tych wszystkich eskapadach jak i ataku nie miała okazji doprowadzić kimona do odpowiedniego stanu. Dalej było nieco zbroczone krwią i starała się to ukrywać.
Wszędzie było pełno ludzi, żądnego samotnego miejsca a ona niezbyt miała ochotę na towarzystwo. Zarzuciła torbę z lekami i opatrunkami na ramię po czym ruszyła do stolika gdzie siedział jeden mężczyzna, jedyne logiczne miejsce w tym momencie. Nawet nic się nie odezwała, zwyczajnie usiadła po drugiej stronie i skryła swoje fiołkowe oczy za dłońmi. Musiała sobie wszystko poukładać. Największym bum jednak było dowiedzieć się o istnieniu demonów. To jak wylanie wiadra zimnej wody na jej głowę. Gdyby nie Tatsu skończyłaby rozszarpana na kawałki.
Może faktycznie Kiyoshi miał rację, powinna wrócić bo będzie tylko sprawiać kłopoty, mimo iż chce pomagać. Przecież krwi sama sobie nie wybrała. Zawsze była opcja po prostu iść gdzieś w nocy i dać się pożreć w końcu i tak była bezużyteczna. Zwiesiła dłonie i oparła czoło o stolik a kanzashi w jej włosach delikatnie zabrzęczało. Panienka z dobrego domu, marechi, na terenie zdominowanym przez demony no Yuichiro na większą femme fatale trafić nie mógł. Zapachy oraz ciepło herbaciarni sprawiały, że zrobiło jej się przyjemnie odchyliła głowę na bok i spojrzenie wlepiła w okno, odpływając kompletnie.

Re: Tsuki no Tsuki — Czw Mar 23, 2023 7:26 am

Czas z wolna sobie płynął, a ja cieszyłem się herbatą, ciepły napar dobrze robił na roztargnienie, a inhalacja nim pozwala uspokoić szargane nerwy przez problemy, które ostatnio zdawały się mnożyć w oczach. Trochę jak grzyby po deszczu, ledwo się znalazło jednego, a zaraz obok niego był kolejny, a za nim jeszcze dwa. Może to czysty przypadek, albo po prostu świat sobie urządził drwinę i spogląda teraz z odmętów wszechświata. Jedno było pewne, jak już rozprawię się z demonami w Nagoi, wtedy przyjdzie czas, żeby rozwiązać problemy Kurayami. Nie byłem nią i nie wiedziałem, o czym dokładnie myślała, tak długo jak nie podzieliła się z tym ze mną. To nie musiały być jej ostatnie słowa w korpusie, w końcu rzemieślnicy potrafili stworzyć protezę, sam mistrz miał jedną i nie odejmowała mu siły. Pytanie tylko, czy zdoła przezwyciężyć traumę i przyzwyczaić się do nowych rzeczy, takich jak brak czucia na przykład.

Moje rozmyślania zostały przerwane przez młodą kobietę, która po prostu bez słowa przysiadła się do mojego stolika i skryła za swoimi dłońmi, dokładnie zilustrowałem sobie ją i miejscami widziałem małe czerwone plamki. Ciężko było w moim przypadku ich nie zauważyć, w pierwszej chwili pomyślałem, że ktoś ją napadł, ale ślady były zdecydowanie starsze. Poza tym ona sama w tym momencie nie wyglądała jakby była ofiarą jakieś napaści, nie była rozżalona, czy z traumatyzowana, skoro postanowiła się przysiąść do obcej osoby.
Uznałem, że nie będę jej nagabywał i po prostu poczekam, jak sytuacja się rozwinie, sam nie chciałbym być zaatakowany górą pytań już na starcie, a przy jej osobie kilka od razu pojawiało mi się w głowie. Dlatego po prostu zręcznie sięgnąłem po glinianą czarkę, którą wypełniłem po brzegi zielonym naparem, a potem postawiłem na środku stolika, aby jej głowa przypadkiem nie przewróciła naczynka, gdyby zdecydowała się obrócić.
- Proszę, to na pewno Ci się przyda. - Powoli wycedziłem słowa w ciepłym tonie, wyglądała na zmęczoną życiem, więc nie tylko ja ostatnio miałem pod górkę, ciepła herbata na pewno dobrze jej zrobi, na rozmowę też przyjdzie czas, ale najpierw trzeba było się oswoić w nowej sytuacji.

Re: Tsuki no Tsuki — Czw Mar 23, 2023 8:57 am

Zdecydowanie, od feralnego ataku minęło już kilka dni a ona powoli przyswajała sobie myśl o nowym świecie, nie tym jaki do tej pory znała. Patrząc się tak w okno zastanawiała się co robią jej bracia czy ojciec, czy mają świadomość istnienia tej ciemnej strony? Zwłaszcza, że nie odzywali się już dosyć długo zanim wyruszyła tutaj. Co mogła poradzić, mieli zadania do wykonania, a służba nie drużba, na bok nie odstawisz. Miałą jedynie nadzieję, że są bezpiecznie, lecz czy w takich czasach można być bezpiecznym? Nigdy nie było gwarancji nawet i w czasach pozornego pokoju. Krótkie westchnięcie wyrwało się z jej ust, połączone z lekkim wzdrygnięciem.
Miała dalej odpłynąć w myśli gdy usłyszała głos. Zdziwiło ją to, że chłopak się odezwał skoro nie burknęła nawet przywitania. Trudno się jednak dziwić przynajmniej jej po ostatnich wydarzeniach. Odwróciła twarz w jego stronę by wlepić spojrzenie fiołkowych oczu w jego twarz. Płomienne włosy, oryginalny kolor oczu. Same ciepłe kolory o które można się sparzyć, w porównaniu do niej.. Gdzie przeważał fiolet i niebieski gdzieniegdzie przełamany czerwienią. Przez chwilę nic nie mówiła tępo się w niego wpatrując, starając zrozumieć zaistniałą sytuację. - D-dziękuję.. - Wymamrotała i spojrzała na glinianą czarkę lekko się unosząc. Z ramion zsunęła futerko kładąc obok, ignorując to jak wygląda jej kimon, było zbyt ciepło w środku by się tak zakrywać. Co mogła więcej powiedzieć? Chwyciła więc czarkę w ręce i spróbowała naparu, ten przyjemnie rozlał się po jej wnętrzu, aż przymknęła oczy. Tego jej chyba było trzeba w tym momencie. Ciepłej herbatki z... - Oh.. jaśmin? - Tak jej przynajmniej wydawało, że go wyczuła chociaż pewności mieć nie mogła, najzwyczajniej poczekała na odpowiedź. Chwilowo wszystkie ciężkie myśli odpłynęły na dalszy tor jak za dotknięciem zaczarowanej różdżki. Wracając do tego, że jeśli Yui faktycznie miał tak dobry wzrok to teraz mógł dostrzec, że rana na ramieniu dziewczyny zdecydowanie nie była zadana przez człowieka. To zdecydowanie było ugryzienie, zapewne zostanie delikatna blizna, która będzie jej przypominać o tym zdażeniu.

Re: Tsuki no Tsuki — Czw Mar 23, 2023 12:02 pm

Czyli jednak nie była głuchoniema, bo takie podejrzenia miałem gdy na początku spoglądała na mnie w bezruchu. W końcu nie byłoby, to aż tak dziwne jakby spojrzeć na rzeczy, które dzieją się na świecie. Ena na przykład była niemową, bo straciła język, ale nic jej w tym nie przeszkadzało i znalazła sposób na komunikacje z innymi.
Pokiwałem głową porozumiewawczo i sam wziąłem czarkę do ręki, aby upić z niej kilka łyków i rozprowadzić smak po podniebieniu. Zaparzoną ją prawidłowo, co można było poznać po tym, że nie było w niej goryczy. Nie chciałem natarczywie się na nią patrzeć, w końcu mogłoby to być źle odebrane, dlatego wzrokiem starałem się przemieszczać, a to na dzbanek albo kogoś z otoczenia, aby później zatrzymać się na moment na niej.

- Tak, jest tam trochę jaśminu. Dopełnia smaku i jest delikatny, chociaż na taki dzień chyba lepsza byłaby z trawą cytrynową i miodem. - Potwierdziłem jej przypuszczenia i wysunąłem swoje spostrzeżenie, na chłodne dni bardzo dobrze robiła herbata z trawą cytrynową i miodem. Rozgrzewała i pobudzało, ale pomimo tego dzisiaj potrzebowałem czegoś na inne dolegliwości. Chociaż kto wie, jeżeli rozmowa będzie przyjemna na jednym dzbanku może się nie skończyć.
- Jesteś w podróży? - Spojrzałem wzrokiem wymownie na torbę, nie chciałem od razu wyciągać armaty spod obrusu, ale ślady zębów na jej ramieniu nie uszły mojej uwadze. Mika mogła dostrzec w moim wzroku ciekawość i szczyptę troski. Musiałem delikatnie wybadać grunt, nim miałem skoczyć na główkę, bo inaczej mogłoby to się źle skończyć. Wyglądała na dość młodą osobę i nieco zagubioną w tym wszystkim, a przynajmniej takie odniosłem wrażenie, gdy na nią spoglądałem.
- Nazywam się Kagami Yuichiro. Miło mi Ciebie poznać. - Skłoniłem się jej delikatnie, na tyle ile pozwalał stół i przedstawiłem. Przez ten odrobine nietypowy początek, mogło to wydawać się nieco dziwne obserwatorom, w końcu dla osób postronnych musieliśmy wyglądać jak jacyś znajomymi, skoro przysiadła się do mnie bez słowa. No, ale lepiej późno niż wcale prawda?

Re: Tsuki no Tsuki — Czw Mar 23, 2023 12:46 pm

Czyli jednak dobrze wyczuła tę delikatną nutkę. Od razu lekko się uśmiechnęła. Nie, nie była głuchoniema jak Yuichiro przypuszczał lecz zwyczajnie zbita z tropu. Upiła kolejnego łyka delektując się smakiem herbatki i póki co miłym i nienachalnym towarzystwem. Jeśli spotkanie nie skończy się na jednym dzbanku to za drugi już zapewne zapłaci ona, nieładnie jest zwalać wszystkie koszty na jedną osobę. Na jego pytanie lekko zamrugała oczami i pokiwała głową. W zasadzie nie wiedziała czemu na nowo znalazła się w Edo, może tego zwyczajnie potrzebowała. Może pozornie chciała się znaleźć blisko domu.
- Owszem poszukuję nowego nauczyciela medycyny, mój ostatni.. był.. Z resztą nieważne.. - Machnęłą ręką nie chcą o tym mówić i bynajmniej nie chodziło tutaj o jakąś straszną historię.
Dłońmi zaczęła gładzić czarkę, tak jakoś bezwiednie chłonąc jej ciepło. Może miał i rację, że miód i cytryna były by dobre na ten dzień jednak. Te połączenie dla niej dzisiaj było idealne, nie potrzebowała pobudzenia lecz wyciszenia. Dlatego było trafione w punkt, przynajmniej dla niej.
Fakt, że była zagubiona starała się dokładnie ukrywać, w końcu też nie chciała by za bardzo się nią interesowano, w końcu sporo osób tutaj znało jej rodzinę. No właśnie, już mogła jakaś plotka polecieć i w każdej chwili może przyjść jej ojciec, miała jednak nadzieję, że tak się nie stanie. Gdy się przedstawił również lekko się ukłoniła odpowiadając. - Mikkeru Kin, lecz mówią mi Mika. Również bardzo miło mi Cię poznać.- Przynajmniej dzisiaj mogła być spokojna, chłopak wyglądał raczej na miłego, może wieczór okaże się przyjemny. No liczyła, potem ruszy w dalszą drogę no i będzie musiała doprowadzić kimono do porządku. Co nieco dowiedzieć się o zwyczajach demonów by wiedzieć jak ich unikać. Takich zmartwień to do tej pory nie miała, no czas i świat jednak wszystko weryfikuje, widocznie tak jej było pisane, Ze swojego celu jednak nie zrezygnuje. Ironia, medyk marechii co może na innych ściągach zgubę. Smutne ale jakie prawdziwe.

Re: Tsuki no Tsuki — Czw Mar 23, 2023 6:06 pm

Hmm, a więc była medykiem albo szkoliła się na jednego, była to jedna z ważniejszych profesji. W końcu ktoś musi pomóc, gdy ktoś zachoruje albo zostanie ranny. Niestety nasze organizmy nie były samowystarczalne i w obliczu czynników zewnętrznych potrzebowało dodatkowe wsparcia, w postaci ziół czy innych preparatów. Jednak zdawał się to mocno drażliwy temat, ciekawe tylko dlaczego? Dlaczego wspomniała o tej kwestii, żeby później się wycofać, czy coś się jej przypomniało. Czy w takim przypadku nie powinna po prostu skłamać, żeby sobie nie sypać solą na ranę? Wszystko może wyjdzie w praniu, ale w swoim czasie i stopniowo.
- Znam jedną medyczkę, tylko chyba jeszcze za mało ma lat w praktyce, żeby uczyć innych, ale z drugiej strony czy wiek to wyznacznik umiejętności? - Próbowałem jakoś neutralnie zagaić rozmowę i nie skupiać się na tym co dziewczyna chciała przede mną ukryć, w końcu nie musiałem przekopywać jej ogródka w poszukiwaniu trupów na pierwszym spotkaniu. Raczyłem się herbatą w jej towarzystwie i próbowałem powściągać swoją ciekawską naturę i dość brutalną bezpośredniość przed jej obliczem. Była młoda i do tego z dobrego domu jak sądzę, bo gdzieś kiedyś obiło mi się o uszy jej nazwisko. Musiałem trzymać się wyuczonej etykiety, która u mnie normalnie wyglądała bardziej, jak sito niż szczelna zapora.
- Kin-san, masz ochotę coś zjeść? - A skoro etykieta to i formalne zwracanie się, żeby jej nie przysporzyć dodatkowych nieprzyjemności. Wzniosłem otwartą dłoń na wysokość twarzy, aby dać znać kelnerowi, że chciałbym jeszcze coś zamówić poza herbatą. Gdy kelner podszedł po prosiłem go o dango i onigri. Zarówno jedno jak i drugie bardzo dobrze pasowało do herbaty, więc nie zaburzy to subtelnego smaku naparu, a nawet nieco go wzbogaci.
- Proszę, częstuj się. - Dłonią wskazałem na dwa talerzyki, które przyniósł kelner, ale sam nie sięgnąłem do żadnego z nich. Dobre wychowanie nakazywała, że to gość i ktoś młodszy się pierwszy częstuje, a poza tym ja nie byłem wcale tak głodny jak na razie. Mimo że to nie ja ją zaprosiłem do mojego stolika, to zamierzałem zachowywać się jak odpowiedni gospodarz, który dba o swojego rozmówcę.

Re: Tsuki no Tsuki — Pią Mar 24, 2023 1:54 am

No cóż, każdy ma swoje "demony" a to był właśnie jej. Co z tego, że by powiedziała? Chłopak nic do tego nie miał a po ostatnim co do pewnych rzeczy wolała milczeć. Fakt, bycie medykiem było ważne, bardzo często też niedoceniane tak jak powinno. Przynajmniej jak na razie. Nie oto jej jednak chodziło. Ta dziedzina sprawiała jej radość, zwyczajnie lubiła to robić. Obcowanie z ludźmi także sprawiało jej radość, no z małymi wyjątkami, ale to jak u każdego. Słysząc kolejne słowa aż otworzyła usta ze zdziwienia. Chłopak wspomniał o kobiecie, tak ? Nie przesłyszała się. - N-nawet jeśli, bardzo chętnie ją poznam, kobieta medyk to miła odmiana. - Uśmiechnęła się szczerze. - Oczywiście nie zawsze, medycyna to przede wszystkim praktyka i logika.
Nie była jednak zadowolona gdy chłopak przeszedł na formalny ton i gesty? Nie chciała tego więc miała zamiar zaoponować Kagami-Kun proszę bez formalności. Ja... Nie jestem kimś niezwykłym, traktuj mnie jak normalną dziewczynę proszę.
Gdy chłopak zamawiał zrobiło jej się trochę głupio, nie chciała go naciągać czy coś z tych rzeczy. - Chętnie skorzystam o ile będę mogła się jakoś odwdzięczyć. - Lekko się zarumieniła, nie przywykłą do takich sytuacji a chyba musi jeśli dalej chce zwiedzać świat.
Spojrzała na przyniesione potrawy wyglądały i pachniały zabójczo, aż żal było je ruszać. Chciała tez coś się dowiedzieć o swoim rozmówcy. Upijając kolejny łyk z czarki spokojnie zapytała.- Powiesz mi coś o sobie? Pierwszy raz widzę Cię w tej okolicy.
Bardzo przyjemnie się z nim rozmawiało i zdecydowanie miał lepsze podejście do ludzi niż Kiyoshi, jej bracia czy Fukuro. Ten ostatni chyba po prostu wiele przeszedł i nie ufał innym, tyle mogła wywnioskować. na zaproszenie kiwnęła głową i chwyciła jedno z onigiri biorąc małego kęska. W końcu do tej pory pytania dotyczyły głownie jej osoby i chciała to zmienić, mogą się oboje o sobie coś dowiedzieć, prawda? - - A zaręczam, że na pewno bym osobę taką jak Ty zapamiętała. - W międzyczasie chwyciła imbryk a wolną ręką chwyciła rękaw kimona tak by swobodnie dolać im herbaty. Przynajmniej do czegoś się przyda.

Re: Tsuki no Tsuki — Pią Mar 24, 2023 8:50 pm

Czy kobieta lekarz, to było coś tak niecodziennego? Z tego co pamiętam, to ja głównie byłem opatrywany przez kobiety, może to jakaś anomalia w korpusie albo zdecydowanie więcej kobiet chciało ratować życia niż je odbierać? Miałem za mało danych, żeby tak otwarcie i jednoznacznie to stwierdzić i przy okazji nie wyjść na ignoranta.
- Muszę w takim razie się zorientować, gdzie teraz się znajduje. Wyślę list do jej rodziny, tylko hmmmm... - Było mi miło, że mogłem jej pomóc. Sua pewnie nawet ucieszyłaby się z uczennicy, chociaż podejrzewam, że Mika często po kluski by jej latała między pacjentami. Zlokalizowanie różowowłosej nie było raczej kłopotem, problem pojawiał się gdy miałbym przekazać informację zwrotną, w końcu nie mogę czekać teraz w Edo na odpowiedź.
- Tylko jak miałbym przekazać Ci informację zwrotną? - Zastanawiałem się nad jakimś rozwiązaniem, a nie chciałem za bardzo wychodzić z pytaniami prywatnymi. - W takim razie Mika, ty też zwracaj się do mnie normalnie. - Była to odrobinę dziwna sytuacja, skoro sama nie chciała formalności, to i w moją stronę nie powinna była ich wyciągać. Jak dla mnie lepiej, ułatwiało to rozmowę i komunikacja nie była taka wyniosła i sztuczna.

-Nie musisz... Miłe towarzystwo to też forma zapłaty. - Odparłem krótko i pozytywnie, nigdy nie uważałem pieniędzy za coś ważnego, nie chciałem ich gromadzić, czy pomnażać, po prostu chciałem uprzyjemnić sobie czas za ich pomocą, zjeść coś dobrego, kupić coś wygodnego itd. Gdy Mika jako pierwsza się poczęstowała, sam sięgnąłem po dango, które było małym szaszłykiem z trzema kuleczkami.
- To nie jest moja pierwsza wizyta, ale są one głównie przejazdem i bardzo krótkie. Można powiedzieć, że jestem trochę takim wędrowcem. Sporo podróżuje po Japonii przez prace. - To nie tak, że unikałem swojego zajęcia, ale po prostu chciałem trochę normalności po ostatnich kilku latach ciągłe pracy, jeden normalny wieczór na pewno mi się przyda, tak żeby na moment wyprzeć z umysłu korpus i demony.
- Aż tak bym nie przesadzałbym Mika, chyba tak bardzo nie wyróżniam się w tłumie, inaczej bardzo dużo już bym mnie kojarzyło z widzenia, a na szczęście tak nie jest. - Odpowiedziałem krótko na jej komentarz, w sumie to ciężko było mi stwierdzić, jak dokładnie było, nie byłem jedynym przypadkiem z takim układem włosów i oczu, może nie było to tak powszechne, ale chyba aż tak wyjątkowe też nie.

Re: Tsuki no Tsuki — Sob Mar 25, 2023 6:03 am

Poniekąd nie, trzeba jednak zaznaczyć, że poniekąd oboje pochodzili z innych światów. W korpusie nie było rozgraniczenia na facet, kobieta.. Wszyscy byli traktowani na równi, Jednak poza tym światkiem rzecz miała się całkiem inaczej. Generalnie domeną kobiet było dawanie, oraz ochrona życia, prawda? To mężczyźni byli tymi, którzy narażali życie w boju czy na polowaniach. Znane są jednak wyjątki. - Nie kłopocz się jeśli to miałoby Cię kosztować zbyt wiele zachodu. Nie chcę sprawiać kłopotu.- Pośpieszyła ze słowami. Miała dosyć sprawiania innym problemów, nie chciała tego powielać.
Może początkowo ciemnowłosa była formalna to jednak po chwili spędzonej z chłopakiem nie chciała go wiązać tą sztuczną otoczką, ta w ich wypadku nie była potrzebna. -Oczywiście Yuichiro - Faktycznie sytuacja nieco dziwna, ale raczej łatwa do przełknięcia. Tak się jej wydawało, chłopak też sprawiał wrażenie osoby, która wolała by naturalnej komunikacji a nie tej obarczonej gestami i słowami, które w zasadzie nie mają większego znaczenia. Tak przynajmniej uważała Mika.
- A więc zrobię wszystko by Cię nie zanudzić swoją osobą! - Z entuzjazmem klasnęła w dłonie, zaś jej twarz rozpromieniła się, zaś dzień zaczynał nabierać przyjemniejszych barw. Słuchając go dalej miała uśmiech na twarzy. Szybko i pobieżnie rozejrzała się po wnętrzu. Zaśmiała lekko nerwowo zdając sobie z czegoś sprawę. - Widzisz, mieszkam tu od dziecka a w tym miejscu jestem pierwszy raz, aż wstyd. - Niestety taka była prawda w jej wypadku. Raczej nie pozwalano jej na samotne zwiedzanie, zaś odwiedzanie herbaciarni nie było w jej rodzinie praktykowane. Zawsze takie rzeczy robili w gronie rodzinnym w ich rezydencji. Tak więc, nie miała okazji poznać zbyt wielu ludzi, pomijając pacjentów swojego poprzedniego nauczyciela. - Uwierz ja bym zapamiętała. Nie miałam do czynienia ze zbyt dużą ilością ludzi. Klosz w jakim mnie wychowano był raczej, ciasny..
Mika zwyczajnie była szczera z tym co mówiła, czasem może aż nadto, taka jednak jej natura i nic na to nie poradzi. Zachęcona przyjemną atmosferą oraz miłym rozmówcą, wzięła kolejny kęs nadgryzionego onigiri.-Mm! Oishi! - W dobrym towarzystwie i jedzenie lepiej smakuje. Te słowa to najprawdziwsza prawda. Dziewczyna wyraźnie odzyskała pogodę ducha jak i chęć do interakcji. - Czym zatem się zajmujesz? Zwiedziłeś jakieś miejsca warte zapamiętania? - Powoli zaczynała ujawniać się jej ciekawska natura.[/i]

Re: Tsuki no Tsuki — Sob Mar 25, 2023 11:09 am

- Nie chodzi o to, że to problem, gdyby tak było, to nie poruszałbym tej kwestii. Tylko żeby było to skuteczne, muszę Cię jakoś poinformować, co udało mi się ustalić. - Wyprowadziłem ją z błędnego założenia, nie przeszkadzała mi pomoc komuś, gdy mogłem to zrobić i nawet zbyt wiele mnie to nie kosztowało. Diabeł po prostu tkwił w tym gdzie miałbym jej ewentualnie szukać, albo wysłać list z informacją, w końcu nie wiedziałem, skąd jest i gdzie mieszka, a też nie chciałem pytać wprost, bo mogłaby to źle odebrać. Obcy mężczyzna pytający się młodej kobiety gdzie mieszka, trochę zalatuje niebezpieczeństwem i niecnymi planami, a do takich było zdecydowanie daleko mi.

- Trzymam za słowo, na pewno sobie poradzisz. - To nie tak, że miałem jakieś wymagania względem niej, po prostu cieszył mnie jej entuzjazm, było to coś świeżego dla mnie, jakby ktoś otworzył szeroko okiennice i pozwolił mi zaczerpnąć rześkiego powietrza. Mimo że na ogół nie przejmowałem się pewnymi rzeczami, tak ostatnie dni chyba na każdym odcisnęłyby znamię.
- Nie przejmowałbym się aż tak, sam też nie byłem w każdy miejscu w swoim rodzinnymi mieście. - Czy w ogóle to był powód do wstydu? Sam też nie odwiedziłem każdego przybytku w swoim mieście, odszedłem z niego, pozostawiając wszystkich w wierze, że umarłem. Czy był to dobry wybór? Nie żałowałem go nawet pomimo tego, że na drodze samodzielności towarzyszyła mi samotność, brak rodziny czy bliskich. Jednak nie chciałem żyć w niewoli i być kolejnym pionkiem w planie mojego ojca.
- Wiem, co masz na myśli, moja matka też chciała trzymać mnie w złotej klatce. - Rozumiałem Mike i jej problem, ponieważ sam doświadczyłem identycznego, pewnie jeżeli nie napotkałbym demona, to nigdy nie zerwałbym się z tego łańcucha, bo zabrakłoby mi determinacji i samozaparcia w dążeniu do celu, który spadł mi jak z nieba. Ustami ściągnąłem z patyka jedną kulkę i zacząłem powoli ją przeżuwać w ustach, w środku cieszyłem się, że poprawiło się jej samopoczucie i to do tego stopnia, że nawet zaczęła bardziej drążyć mój temat, co samo w sobie mi nie przeszkadzało.
- Jestem ochotnikiem w pewnej służbie. Widziałem sporo ładnych widoków, ale są one zdecydowanie trudno dostępne, ale widok z góry jest ciężki do zapomnienia. Zielone łąki, lasy, jeziora i rzeki są z nich jak na wyciągnięcie dłoni... - Specjalnie dawkowałem informacje, ale nie dlatego, żeby je ukryć, a tak po prostu dla zabawy i wydłużenia rozmowy. Lubiłem spoglądać na naturę z wysokiego punktu, zwłaszcza że wzrok miałem piekielnie dobry.

Re: Tsuki no Tsuki — Sob Mar 25, 2023 3:05 pm

Zamrugała oczami po czym przyłożyła palec do podbródka. W zasadzie to nie mieli jak się skontaktować. Nie miała jeszcze miejsca gdzie by się mogła zatrzymać a dom nie wchodził w rachubę.
- Raczej nie będzie takiej możliwości.. Do domu nie wrócę. Zaraz ojciec znalazłby mi męża jak mówił i bym utknęła po raz kolejny w kloszu. Nie chce być jak słowik, one mają smutne życie.. W zasadzie to drugi powód dlaczego zdecydowałam się odejść. - O złe plany nawet go nie podejrzewała, generalnie była ufną dziewczyną. Nie jest to dobre, jednak zmiana tego łatwa nie będzie, chociaż jeśli jej życie dalej będzie wyglądało jak obecnie, szybko się to zmieni.
W zasadzie nie, to nie powinno być powodem wstydu jednak pewnego dyskomfortu już może. Jednak wiadomo, każdego spotyka inny los i jego ścieżki. Widocznie do tej pory nie miała tutaj zawitać. Kto wie, może miało tak właśnie być i los chciał by to dzisiaj tutaj weszła? Skończyła przeżuwać kęs swojego onigiri zanim znowu zabrała głos. Zwykła kultura. - Plusem było to, że uwaga moich rodziców również skupiała się na starszych braciach, więc nie było to aż tak uciążliwe. To właśnie dzięki nim, zainteresowałam się medycyną. - Spojrzała w czarkę z herbatą.- Zawsze gdy się ranili podczas treningów opiekowałam się nimi. Chociaż oglądanie ich pleców w kwestii rozwoju nie było najprzyjemniejsze. - Tutaj cichutko się zaśmiała, szczerze o dziwo.
Gdy tak wysłuchiwała co miał jej do powiedzenia oczy jej błyszczały a poliki poczerwieniały i bynajmniej nie z powodu dyskomfortu czy coś. To było bardziej jak podziw do tego co się dowiedziała. Sama chciałaby tak zwiedzać różne zakątki świata i kraju. O tak, zdecydowanie bardzo się poprawiło. Wpadł jej jednak też do głowy pewien pomysł, może on wiedział gdzie to znajdzie. - Skoro tyle podróżowałeś, może będziesz wiedział gdzie znajdę wisterię, inaczej zwaną glicynią? Potrzebuje do talizmanu, poprzedni zgubiłam.. i życie mi się skąplikowało.. - Nie chciała bezpośrednio mówić o demonach. Nie każdy tutaj miał świadomość ich istnienia. Utkwiła w nim spojrzenie chwytając jedno z dango. - Fukuro powiedział, że to powinno pomóc w moim problemie, ufam iż miał rację. Dużo wiedział, ale nie wszystko chciał powiedzieć, zapewne dla mojego dobra.
Liczyła, że płomiennowłosy jej jakoś w tej kwestii pomoże, może coś wie? - Opowiedz mi też coś o ludziach i o ich życia. Miasta i wioski różnią się? Jedzą to samo? Jak się ubierają? - Tutaj zamilkła z rumianymi policzkami bo chyba przesadziła z ilością pytań, zagryzła też dolną wargę. - Wybacz, przesadziłam z ilością pytań..

Re: Tsuki no Tsuki — Sob Mar 25, 2023 5:50 pm

- No to trochę utrudnia sprawę, skoro nawet nie wiem, gdzie miałbym Ci list wysłać po wszystkim. - Podrapałem się wolną rękom po głowie, specjalnie przemilczałem kwestie związane z jej relacjami rodzinnymi, bo nie chciałem jej do niczego zachęcać, ani żeby moje słowa zabrzmiały jak podpuszczanie, no, chyba że sama po prosi, mnie. To o podzielę się opinią w tej kwestii. Sam uważałem, że każdy powinien być sam swoi sterem, żaglem i łodziom w podróży do swojego celu.

- Ojcowie już tacy są, mój był bardzo uparty w swoim planie i ambicji. - Napomknąłem krótko i poruszyłem głową na boki, jakbym starał się z tego otrząsnąć. Odbudowa dawnej chwały i potęgi rodu nie leżała w mojej naturze, nie było to moją aspiracją i udział w tym wyścigu szczurów nie przyniósłby mi przyjemności czy spełnienia. O czym mój Ojciec i matka doskonale wiedzieli, wiedzieli, że jestem wolnym duchem.
- No tak kontuzje podczas szermierki potrafią być ciężkie, zwłaszcza jak ma się surowego nauczyciela... Bracia nie będą się o Ciebie martwić? - Na wspomnienia o rozwoju, aż mi się przypomniała wczesna młodość i nauki pod okiem nauczyciela, którego wybrał mi Ojciec. A jego motto było bardzo proste, jak się nie wywrócisz, to się nie nauczysz. Co prawda nawet pomimo tego, nie byłem przyozdobiony tuzinami blizn. No i przy okazji pozwoliłem sobie na pytanie odnośnie jej rodziny, w końcu starsi bracia powinny się przejmować swoimi siostrami.

- Wisterię? - Zapytałem zaciekawiony, wiedziałem, z jakiego powodu mogło pojawić się to pytanie i miałem nadzieje, że nie chodziło tutaj o pewną krew, a raczej jakieś inne nieznane mi przeznaczenie, ale kogo chciałem oszukać, talizmany z trującej rośliny raczej nie było spowodowane żadnym innym powodem niż demon. - To nie dobrze, że go zgubiłaś... o glicynę o tej porze roku ciężko dopiero będzie miała kwitnąć, bo chodzi Ci o kwiaty prawda?... A kim jest ten cały Fukuro? Wyjaśnił Ci wszystko? - Nie musiałem długo czekać, aby moje przypuszczenia się potwierdziły bez zadawania jakiegokolwiek pytania i do tego jeszcze te ślady zębów, ktoś ją musiał uratować przed napastnikiem, bo raczej żaden demon nie przepuściłby takiej okazji.
- Z twoją przypadłością powinnaś też zmieniać albo często prać ubrania, zwłaszcza gdy masz na nich kroplę krwi. - Powiedziałem tajemniczo i napiłem się herbaty, w głosie było słychać, że chodzi tutaj o dobrą rade, a nie wytykanie higieny, czy jakieś insynuacje. Musiała to robić, maskować swój zapach, który przyciągał demony, pytanie, czy uświadomił ja, że świeżej krwi talizman z tych kwiatów nie zamaskuje?
- Jacy są ludzie? Często otwarci na wędrownych a czasami wręcz przeciwnie. Zależy, jakie rzeczy działy się w okolicy, w miastach ludzie są bardziej zabiegani i nie ufni, niż Ci na wsiach. No i w miastach masz większych przepych, na wsiach ludzie nie przywiązują aż tak uwagi to ubioru, byle był praktyczny. Według mnie jedzenie jest lepsze na poza miastami, w końcu nie ma nic lepszego jak babcina zupa. - Starałem się rzeczowo odpowiedzieć na jej pytania i nie skupiać się tylko na tym, że była marechi. W końcu jak długo była przy mnie nie powinna się o nic martwić, byliśmy w Edo, a nie Osace czy Kioto.
- To nie problem, rozumiem twój entuzjazm i ciekawość świata. - Uśmiechnąłem się delikatnie.

Re: Tsuki no Tsuki — Sob Mar 25, 2023 11:42 pm

Kiwnęła lekko głową i westchnęła.- Tak, jest to problematyczne- Przytaknęła bo taka była prawda. Nie da się skontaktować nie wiedząc gdzie jest dana osoba, chociaż może kiedyś wymyślą taki sposób komunikacji, to ułatwiłoby zdecydowanie sprawę.
Zdecydo3wanie każdy powinien kierować swoim losem, świat ma jednak nieco inne spojrzenie a te bywa różne zależnie od osoby. Jej ojciec chciał jej szczęścia, jednak też musiał dbać o rodzinę i jej pozycję. Nie był odpowiedzialny tylko za nią jedną.
- Dlatego nie mam do niego o to żalu. - Tak, dziewczyna byłą w stanie zrozumieć jego położenie jak i obowiązki jakie na nim spoczywały. Dlatego też nie czyniła mu wyrzutów i wzięła swój los we własne ręce. Ruszyła do Osaki nie mając pojęcia co ją tam spotka, nie sądziła, że na powrót znajdzie się w Edo, do tego tak szybko. Lekko się zamyśliła o tamtych czasach, krótkie wizje też przemknęły jej przed oczami. Zapewne dalej by je podziwiała gdyby nie fakt, że chłopak się do niej odezwał. - O tak, zdarzały się takie d, których musiałam wzywać mistrza. Wiem jak dużo cierpienia włożyli by znaleźć się tam gdzie są.- Zdjęła jedną kulkę dango i wsadziła ją sobie do buzi. Oczywiście pogryzła i przełknęła nim ponownie zabrała głos. - Podejrzewam, że zapewne tak, o ile by się dowiedzieli. Wyruszyli na służbę u shoguna, od bardzo dawna nie miałam z nimi kontaktu, co mnie martwi. Możliwe, że po prostu nie mają czasu. Brak złych wieści, to najlepsze wieści..

Chwyciła czarkę z herbatą i upiła jej trochę, zadowolona z tego co usłyszała w kolejnym momencie. Troszkę go wzięła pod włos, chciała się dowiedzieć czy jej przypuszczenia były słuszne, jak się okazało rzeczywiście były. Płomiennowłosy zapewne był łowcą demonów. Wystarczyło w jej wypadku poskładać punkciki w jeden. Jej oczka zabłysły a na ustach pojawił uśmieszek, lekko tajemniczy. - Szkoda, będę musiała zatem poczekać aż zakwitnie bądź poszukać alternatywy, nie chce sprawić by komuś stała się krzywda, bo zwyczajnie był w moim otoczeniu.
Na pytania kiwnęła przecząco, Fukuro uraczył ją tylko ogólnikami. Co prawda Tatsu powiedziała deko więcej, ale to tyle. Na słowach o krwi nie mogła nie spojrzeć na podarte kimono i wolną ręką ścisnąć dziurawy materiał. Dobrze o tym wiedziała. - Niestety nie mam nic odpowiedniego na zmianę. Nie miałam też możliwości uprania a sama woda by tutaj nie pomogła.. - Mruknęła cicho i spuściła głowę, niczym zbity szczeniak. No przecież nago nie będzie chodzić..- Dziękuję, że mi to mówisz Yuichiro, to mi pomoże nie wpakowywać się w kłopoty, jako tako..
Zamarzyła się słuchając jego odpowiedzi, naprawdę też by chciała tak zwiedzać jak on. Może wtedy jej życie nabrało by barw i sensu? Bardzo cieszyła się też, że chłopak jest wyrozumiały. Naprawdę byli w stanie się zrozumieć, a przynajmniej w większości kwestii jak do tej pory. Naprawdę miło było poznać kogoś takiego jak on. - Dziękuję Kagami za twoje słowa, jak i za to, że chronisz innych. Oby los był Ci łaskawy i trzymał w bezpieczeństwie jak najdłużej.- Również odwzajemniła jego uśmiech, jej radosne spojrzenie spoczywało na jego. Naprawdę życzyła mu jak najlepiej. Wydawał się być dobrym człowiekiem. Nie chciała by cokolwiek mu się przytrafiło, mało tego.. - Mam nadzieję, że nieraz się spotkamy a może kiedyś nawet spróbujemy tego jedzenia wspominając te spotkanie, liczę na to..

Re: Tsuki no Tsuki — Nie Mar 26, 2023 3:32 pm

Mika miała zdrowe podejście, a przynajmniej tak sądziłem po słowach, które wypowiadała. Wiedziała, że rodzice często chcą jak najlepiej dla swoich pociech, bo tak im się wydaje, nie zwracając uwagi na to czy faktycznie będą zadowolone z życia, które im planują, ale to już zdecydowanie inna para sandałów. Nie chowała urazy do ojca ani braci z powodu ich zawodów, pracy, czy tam przynależności społecznej. Było to na pewno dojrzałe podejście i zdecydowanie lepsze niż jakieś siedzenie w sosie pełnym negatywnych emocji.
- To dobrze, przynajmniej nie zamierzasz rozpoczynać nowego rozdziału, niosąc brzemię z poprzedniego. - Odparłem krótko z uśmiechem na ustach, bagaż złych doświadczeń nigdy nie pomagał w kolejnych krokach, coś o tym wiedziałem.

Szkolenie na samuraja na pewno było ciężkie, sam pamiętam, ile to pracy kosztowało, ale z drugiej strony było niczym w porównaniu do szkolenia zabójcy demonów. Jak wiele zmieniała odpowiednia wiedza, talent i predyspozycje do korzystania z oddechu, zwykli ludzie nie mogli się mierzyć z demonami i momentami nawet zastanawiałem się czemu, wszyscy nie mają dostępu do takiej wiedzy. Jednak dość szybko zrozumiałem, że taka potęga nie była dobra w rękach ludzi, po pokonaniu demonów, najpewniej przerodziłoby się to w bratobójczą walkę.
- Też myślę, że brak wieści jest lepszy niż złe wieści... Z tego co kojarzę, informacje o poległych czy rannych bardzo szybko docierały do rodzin, także nie przejmowałbym się tym na twoim miejscu. Po prostu to ciężki kawałek chleba. - Próbowałem ją delikatnie podnieść na duchu w tej kwestii, o ile oczywiście jej ojciec nie ukrywał tego faktu przed nią, z jej braćmi powinno być wszystko w porządku. Druga kulka z patyczka wylądowała w moich ustach, były bardzo dobre i praktycznie rozpływały się w ustach.

- Z tego co wiem, to robi się też z nich perfumy, może nie jest to tak stałe jak talizman, ale w przypadku zagrożenia powinno Ci pomóc i ludziom wokół ciebie. - Wiedziałem, że moja anonimowość w pewnym stopniu prysła, ale ja sam nie ukrywałem tego przed nią, bo to był jakiś sekret, a po prostu nie chciałem jej wyjawiać jej klątwy Japonii i tego co czaj się w mroku.
- No nic to trzeba kończyć jedzenie i zajść na targ... Żebyś niepotrzebnie nie przyciągała nieodpowiedniego wzroku, bo niestety tylko tyle mogę Ci zaoferować w tym momencie. - Odpowiedziałem jej krótko, próbowałem jako tako przywrócić jej uśmiech na ustach, w końcu rozumiałem, że była bardzo nowa w tym wszystkim i do tego zamierzała uciec z domu, więc na pewno przyda się jej trochę wiedzy, z różnych dziedzin. Nie miałem przy sobie wisterii, którą mógłbym jej dać, jedyne co mogłem jej dać to wiedza i pieniądze na ten moment.
- Dziękuje, ale los nie będzie kierował moim życiem. - Spojrzałem na nią pewnym siebie wzrokiem i ciepłym uśmiechem, nie zamierzałem iść drogą, którą los mi podsuwa, a wyciąć sobie ścieżkę do celu własnoręcznie. - To na pewno, tylko będziemy musieli jakoś się znowu spotkać. Tobie na pewno łatwiej pójdzie szukanie mnie, ale uważaj, bo nie jestem jedynym płomiennowłosym. -

Re: Tsuki no Tsuki — Nie Mar 26, 2023 4:40 pm

Czy jej podejście było zdrowe, to już inna kwestia. Na pewno nie chciała rozstawać się w złej komitywie i tak też nie zrobiła. Nieco się odchyliła do tyłu i westchnęła. Myślał, że ona dopiero chce to zrobić? - W zasadzie to już zaczęty rozdział..- Powiedziała bo to już się dokonało. Uciekła kilka dni temu, a że tutaj jest to inna para kaloszy. Wróci do Osaki, albo będzie szukała dla siebie innego miejsca, byle nie w okolicy.. Rodzina ją mogła zauważyć.- Owszem, nie chce by moje serce było oplecione jakimkolwiek brzemieniem. Chociaż tego nie da się uniknąć całkowicie..

Mika również wiedziała ile poświęcenia trzeba było włożyć w taki trening, nawet jeśli nie na własnej skórze to sama obserwacja braci dawała jej tej świadomość. Niestety na temat demon slayerów nie mogła się wypowiedzieć, nie znała ich treningu, nawet nie wiedziała iż korzystają z oddechu. W zasadzie nic o nich nie wiedziała. Prawdą byłą, że wielka siła to równie wielka odpowiedzialność, nie każdy potrafi ją unieść tak jak trzeba. Czasem też sprawia, że ludzie tracą zdrowy rozsądek i zaczynają uważać się za bogów. - Każdy kawałek chleba jest ciężki, wszystko ma wbrew pozorom, swoje własne demony. - Tak to widziała swoimi oczami. Zdecydowanie też czuła, że jej bracia są bezpieczni, to bardzo inteligentni mężczyźni z silnymi kręgosłupami moralnymi, łatwo skóry nie oddadzą. Wiedziała to lecz mimo wszystko, cień niepokoju zawsze będzie tkwił głęboko w sercu w takim przypadku.
- Perfumy powiadasz.. Będę musiała się zatem rozejrzeć, jest też inna możliwość.. Dołączyć do was.. Nie mam jednak pojęcia jak to zrobić.. Czekałby mnie też pewnie trening..- Zamyśliła się chwytając podbródek. Ta opcja jej się bardzo podobała. Z powodzeniem mogłaby się obronić a nawet eksterminować te potwory, może znalazłby te swoje miejsce na ziemi. Nawet jeśli trening nie byłby owocny.. Mogłaby służyć pomocą medyczną.. Miałaby też szansę łatwego nawiązania kontaktu z Yuichiro by jej słowa nie padły na wiatr. - To dałoby nam szansę spotkać się w przyszłości..
Kolejne słowa o niemal nie sprawiły, że upuściła trzymane dango. To było nie do przyjęcia co planował. Odłożyła kuleczki na talerz patrząc na niego intensywnie. - I tak już dużo zrobiłeś! Nie wydawaj na mnie pieniędzy, nie mam jak się odwdzięczyć! Ja.. Znajdę sposób na zarobienie pieniędzy.. Nie musisz... - Naprawdę było jej głupio, aż się zrobiła cała czerwona. Cholernie ciężko jej było ukryć czerwone poliki, nawet gdy przygryzała wargę. Czemu to robił? Chwyciłą jego dłoń w nadgarstku wpatrując się w jego twarz. - Jestem zwykłą nieznajomą, nie masz powodu robić aż tyle dla mnie.. - Przełknęła ślinę, nieco zaaferowana całą sytuacją. Obserwując jego twarz próbowała znaleźć odpowiedź, było to dla niej nie do pomyślenia. Na kolejne słowa niemal jej szczęka wyleciała z zawiasów, co miała robić. On.. - Ale na pewno jedynym w swoim rodzaju, nie da się Cię z nikim pomylić! - Czerwoność jej twarzy jeszcze się pogłębiła i z niezrozumiałym mamrotaniem odwróciła twarz. Ha, tego jeszcze nie grali..

Re: Tsuki no Tsuki — Nie Mar 26, 2023 10:45 pm

Nie chciałem, żeby słowa o korpusie padły z moich ust, bo chciałem się upewnić, że osoba, na którą wpadła była jego członkiem albo kimś, kto jest po naszej stronie. W końcu ktoś musiał ją uratować przed tym demonem, który ją napadł, a ja chciałem mieć pewność, że był to zabójca demonów, bez podsuwania jej tego.
- Korpus to nie tylko zabójcy demonów, są tam też ludzie, którzy po prostu chcą pomagać, jak mogą, więc trening nie jest aż tak wymagany, chyba że przejawiałabyś talent do posługiwania się oddechem. Wtedy raczej trening byłby wskazany, bo szkoda potencjału. - Przeszedłem do rozmowy o tym jak gdyby nigdy nic, nie było to dla mnie, aż takim zdziwieniem jakby mogło jej się wydawać. Co prawda Yonezawa nie była tak bezpieczna jak wcześniej albo przynajmniej były tam osoby, które mogły ją obronić w najgorszym przypadku. Przyglądałem się jej nieco bardziej intensywnie, gdy wspomniała o kolejnym spotkaniu, niż chwile wcześniej, jakby próbował ją nieco przejrzeć i zajrzeć do środka, ale nie było to agresywne czy nachalne, a po prostu intensywne.
- Właściwie to jeszcze nic nie zrobiłem... Czemu, skoro są moje, to mogę je wydać, na co mi się podoba prawda? Poza tym ja sobie poradzę, a Tobie przyda się nieco grosza i nowy strój... Zresztą jak nie chcesz jałmużny, to mi po prostu kiedyś oddasz, może być? - Sięgnąłem powoli dłonią do wewnętrznej kieszeni kimona, a ona złapała za mój nadgarstek.
- Nie jesteś nieznajomą, Jesteś Mika przecież. - Odpowiedziałem z uśmieszkiem na ustach, to były moje pieniądze i mogłem z nim, zrobić co mi się podobało, a nie przeszkadzało mi, że mogły jej pomóc, w dążeniu do własnego celu. Kim bym był gdybym nie wsparł kogoś podobnego do mnie, kogoś, kto zbiegł z domu, żeby realizować swoje marzenia. Co prawda ja siebie uśmierciłem, więc może jej droga była nieco lepsza, no ale ja byłem zdecydowanie młodszy i mniej dojrzalszy gdy to zrobiłem.

Re: Tsuki no Tsuki — Wto Mar 28, 2023 3:01 am

Całkowicie potrafiła to zrozumieć, nie mógł też każdemu lepszemu wspominać o zabójcach, demonach i korpusie. Nie tak to działało. Oczy3wiście Mika byłą po ich stronie tak samo jak Fukuro czy Tatsu, o to się chłopak martwić nie musiał. Podsuwać jej też nie musiał, aktualnie wiedziała o ich istnieniu. Przesunęła wzrokiem po jego osobie i kiwnęła głową na słowa. Po osobie Fukuro byłą wstanie to wywnioskować. Nie wiedziała co tam dokładnie robi, ale wiedziała iż nie zajmuje się stricte zabijaniem demonów, wręcz od nich uciekał? Jej dołączenie miała na celu to, by sama mogła się jakoś skutecznie obronić, niekoniecznie fechtunkiem. Są różne sposoby przecież. - Rozumiem, jak by nie było zawsze mogę jakoś się przydać, znaleźć cel w życiu.
Nieco zdziwiła się jego intensywnym spojrzeniem, do tej pory miało ono inny wydźwięk bardziej? No nawet nie umiała tego ocenić, po prostu inny. Jeszcze bardziej zrobiło jej się głupio a policzki spłonęły totalną czerwienią. Zauważając dopiero teraz co zrobiła skarciłą się w duchu. Dotykanie innych nie należało do jej natury. Chwilę więc patrzyłą na swoją dłoń i jego nadgarstek by zaraz puścić w zawstydzeniu.
No tak, właśnie... Nie chciała jałmużny, to co zaoferował właściwie było w porządku. Dawało jej szansę na spłacenie tego długu. Powoli pokiwała głową. Zdecydowanie ta opcja jej bardziej pasowała. - Dobrze i przepraszam, zwykle się tak nie zachowuję.. - Wymamrotała przygryzając dolną wargę unikając jego spojrzenia.
- Poniekąd jestem, niewiele o mnie wiesz przecież.. - Wzbraniała się jak mogła by nie spojrzeć w górę. Wiedziała, że może się to bardzo źle skończyć. Jednak nie dała rady i to zrobiła a widząc jego uśmieszek co mogła zrobić? Gdyby to było możliwe, poczerwieniałaby jeszcze bardziej. Coraz mniej to wszystko rozumiała. Co miała zrobić? Jak się zachować?
Fiołkowooka wpadła w lekką panikę. Zasłoniła usta dłonią i spuściła głowę, gorączkowo starając wziąć się w garść. Wdech i wydech. Nie miała pojęcia, o czym chłopak myślał i skąd bierze się jego chęć pomocy jej osobie. Nie wiedziała, że może przypominać mu samego siebie, bądź kogoś z przeszłości. Musiała jakoś z tego wybrnąć, przekierować rozmowę na inny tor. - P-powiedz mi jak się z nimi skontaktować, dać znać o swoim istnieniu. Zapewne nie łatwo będzie ich przekonać, dać powód by wzięli mnie w swoje szeregi.