Dla niego to że demony mogły jeść jedynie surowe mięso było ich ułomnością. W końcu ludzie przygotowali posiłki nie tylko po to by się zatruć ale by zjeść smacznie, wydobyć z potrawy to co najlepsze. Pieczone i przyprawione mięso człowieka smakowało o wiele lepiej niż surowe. Dla niego demony były żałosnymi istotami godnymi jedynie by zrównać je z ludźmi będącymi posiłkiem. W końcu posiadały sporo ograniczeń i były mocne jedynie gdy nie świeciło słońce.
— Czyli to wasza kolejna ułomność, wpierdalacie cały czas to samo. My ludzie możemy przynajmniej spróbować czegoś więcej niż smak mięsa — Odparł z szerokim uśmiechem po czym słuchając dalszych słów demonicy roześmiał się. Chwilę zajęło mu uspokojenie się ale gdy to się stało to spojrzał z pogardą na swą rozmówczynie — Demony są żałosne, myślicie że jesteście czymś więcej niż ludzie ale jaką cenę za tą musieliście zapłacić? — Zaczął Kiyoshi oblizując przy tym kły z powodu myśli o nadchodzącym posiłku — Ja natomiast dawno już was przebiłem, jestem demonem w ludzkiej skórze. Bestią której nie straszne jest słońce — Kontynuował blondyn czując iż rozkręca się coraz bardziej, czy liczył się z możliwym wkurwieniem kobiety? Owszem, bo chciał by się wkurwiła. W furii popełnia się błędy, które on może wykorzystać — Pożeram każdego kogo mogę zabić, wisteria nie czyni mi szkody. Jestem potworem takim jak wy, tylko osiągnąłem to sam. Nie musiałem tak jak wy wpierw umrzeć i odrodzić się za sprawą kaprysu jakiegoś demonicznego bożka — Zakończył swój wywód jednooki wpatrując się wprost w oczy Seiyushi.
Jego oko skupiło się na truchle osiłka, idealne zakończenie dnia. Podczas walki skosztuje demona, a potem zagryzie to ludziną. Prawdą jest, że i tak planował zabrać tego trupa ze sobą ale skoro i tak dostał go w prezencie to mógł przynajmniej podziękować. Przy okazji mógł też zadać jedno ważne pytanie — Ścierwa? Czym Ci takim podpadł skoro jest ścierwem i jest takich jak On sporo? To samuraj? — Zapytał by zaspokoić swą ciekawość, w jego oku to bowiem chędożeni samurajowie wraz z swymi zasadami byli ścierwem. Arystokratów też w większości nie lubił ale Ci w pogoni za władzą często zniżali się do jego poziomu stąd też tolerował ich bardziej niż szlachetnych wojowników.
Nie umknęła jego uwadze zmiana głosu, nie zareagował bo w zasadzie nie widział powodu dlaczego miałby. Parę razy został w podobny sposób zachęcony do skorzystania z usług pań lekkich obyczajów, jeśli demonica do tego dążyła to czemu nie? On zabawi się, a potem ją zetnie. Mógł tylko na tym skorzystać więc pozwolił rogatej zbliżyć się do jego skromnej osoby. Dlatego też tak łatwo go zaskoczyła, spodziewał się czegoś innego. Gdy ta ścisnęła jego szczękę tylko chwycił pewniej za rękojeść swojej katany. Chciał użyć jej do skrzywdzenia kobiety, ale nim zdążył choć trochę unieść dłoń to ta rzuciła nim o drzewo.
Skłamałby gdyby powiedział, że nie odczuł tego rzutu, czuł ból w okolicach pleców i przez chwilę nawet zastanawiał czy nie pękło mu któreś żebro. Spojrzał w kierunku swojej przeciwniczki i z ulgą odetchnął widząc iż nie idzie w jego stronę. Wykorzystał te chwilę by wstać, uprzednio opierając się o katanę którą wbił w ziemię.
— Smakuje lepiej? Hah, a więc chodź i weź sobie więcej — Rzucił Kiyoshi nacinając znów swoje przedramię — Tym razem zaskoczyłaś mnie ale drugi raz to się nie powtórzy — Dodał jednooki z uśmiechem na twarzy, po chwili zdjął z siebie górną część odzieży i ruszył w stronę Seiyushi — Pozwolisz jednak iż nieco wyrównam szansę — Powiedział po czym gdy tylko udało mu się nieco zbliżyć do demonicy postanowił rzucić w nią ubraniami by odwrócić jej uwagę od pchnięcia które wykonał w stronę jej brzucha.

Wszystko to co powiedział zanim nim rzuciła wsiąknęło niczym woda w suchą gąbkę. Zapamiętała każde bezczelne zdanie jakie w nią rzucił i wytknie mu w odpowiednim momencie każde z nich. Wpatrywała się uważnie w zabójcę wiatru, gdy zaczął się powoli zbierać z ziemi. - Ciekawe rzeczy mówiłeś przed chwilą.. - przyznała ze spokojem w głosie.
- Nie dziwi mnie że gardzisz nami.. nie jesteś pierwszym i ostatnim też nie będziesz z takim zdaniem.. ale jeśli myślisz że jesteś o szczebel wyżej tylko dlatego że wisteria tak na ciebie nie działa jak na mnie.. to chyba zapomniałeś o jednym szczególe.. na twoje kruche, ludzkie ciało działa wszystko inne.. choroby, trucizny z kwiatów i roślin, zepsute jedzenie.. ilu ludzi zdechło z głupiej gorączki i braku leków? Z głodu w biedzie? - odbiła piłeczkę wpatrując się jak podpiera się swoją wbitą w ziemię kataną. Zmarszczyła nasadę nosa na ten widok. Wróciła jednaj szybko wzrokiem do jego twarzy. - .. Umrzeć i odrodzić się.. co za bzdura.. każdy umiera tylko raz.. to akurat mamy wspólne.. czy ty wiesz cokolwiek o demonach zabójco?! - warknęła z niedowierzaniem. Miała przed sobą jakiegoś ignoranta. - Nauczę cię wszystkiego o sobie.. - powiedziała z bezczelnym uśmieszkiem.
"Smakuje lepiej? Hah, a więc chodź i weź sobie więcej"
- Nie proponuj mi czegoś, na co twoje kruche ciało nie jest gotowe Zabójco.. - rzuciła z rozbawieniem w głosie.
"Tym razem zaskoczyłaś mnie ale drugi raz to się nie powtórzy"
- To obietnica czy groźba? - zaśmiała się w odpowiedzi widząc jak ruszył w jej stronę. Gdy był już blisko zamachnął się swoim ubraniem na nią, był zręczniejszy niż szybszy. Materiał zasłonił jej widok na blondyna a po chwili poczuła pchnięcie jego mieczem. Może jakiegoś słabszego demona by przeszył bez problemu na wylot. Tutaj jednak bardziej ją przesunął po ziemi do tyłu. Końcówka jego katany faktycznie przecięła nieco skórę. Ale ostrze nie weszło prawie wcale w jej ciało. Demonica złapała za nichirin w połowie miecza, wolną dłonią łapiąc za ubranie, które zdarła z siebie, rzucając je w bok. - Nie spodziewałam się że będziesz potrzebował wyrównywać szansę między nami.. przecież demony są takie żałosne.. - skomentowała trzymając na tyle mocno jego nichirin, żeby nie mógł go wyszarpnąć z jej ręki. Po czym szarpnęła bardziej w bok, ciągnąć Kiyoshiego w swoją stronę. - Nikt ci nie mówił że demony morduje się ścinając im głowę? - szepnęła i gwałtownym ruchem szarpnęła chłopakiem za jego trzymaną katanę w bok. Zwiększając między nimi dystans. Jednocześnie, luzując chwyt na mieczu, pozwoliła sobie rozciąć wewnętrzną stronę dłoni. Teraz dzieliło ich może 5-6 kroków. - Demoniczna Sztuka Krwi.. - szepnęła. Karmazynowa ciecz przybrała barwę czerni, wyciekając z jej dłoni i unosząc się w powietrzu nad jej ręką. Po chwili przybierając kształt identycznej kopi miecza Kiyoshiego, tyle że było całe czarne. - Teraz szanse są równe.. - puściła mu oczko czekając na kolejny jego ruch.

Prychnął z kpiną słysząc słowa Seiyushi, wciąż upierała się o wyższości swojego gatunku nad jego. Zapominała jednakże o tym iż teraz tylko ich przyrównała, Oni mieli choroby i trucizny , a demony miały wisterie i słońce. Prawdą było to iż szanse na to, że ktoś zachoruje można było zmniejszyć. Natomiast demony zawsze będą podatne na słońce i wisterie, zawsze będzie mógł ich tym ubić. Chyba, że demony podobnie jak ludzie mogli z czasem dostosować swoje ciała do tych szkodliwych czynników, słyszał kiedyś o mnichu co też uodparniał się na trucizny poprzez powolne podawanie ich sobie. Cóż...może o nim nie słyszał tylko go zjadł ale to nie miało znaczenia.
— Wybacz, jakoś już tak mam że jak widzę szczura to go kopie albo obrażam — Rzucił z idealnie wyczuwalną nutą kpiny w głosie, cóż taki właśnie był. W obliczu zagrożenia nie mógł odpuścić sobie i musiał zwyzywać swego przeciwnika. Taki był jego mechanizm obronny, gdy coś szło nie tak. Rzucać obelgami na lewo i prawo by udowodnić sobie, że panuje wciąż nad sytuacją. Czasem by zmusić się do czegoś niewykonalnego musiał okłamać samego siebie — Każdy umiera tylko raz? Co to za brednie? Umarłem już kiedyś i wróciłem do żywych, pamiętaj o tym pomiocie. Jestem Kiyoshi, zwany ludożercą. Zabić mnie może jedynie prawdziwy demon — Odparł Kiyoshi z uśmiechem godnym szaleńca, jego zdrowe oko błysnęło iskierką ekscytacji. Nie wiedział czemu ale wracały te przyjemne wspomnienia, kiedy to był bandytą i mordercą, a nie zabójcą demonów — Nauczysz mnie wszystkiego? Trzymam Cię za słowo — Rzekł blondyn oblizując ostentacyjnie swoje zęby.
— Zabawne, wiesz że nie jesteś pierwszą kobietą która mi to mówi? Cóż przynajmniej coś podobnego, każdej udowadniałem, że jest inaczej — Rzucił jednooki patrząc bezczelnie na biust, a potem brzuch dziewczyny — Rozumiem, że łączy się to z nauką o Tobie? — Dalej prowokował rogatą licząc, że ta wkurwi się i zacznie popełniać błędy.
Powoli zaczął orientować się w tym, że trafił na nieodpowiedniego przeciwnika. Był pewien, że trafił ją i ta nie wykonała uniku. Mimo to jego ostrze nie wyrządziło jej żadnej większej krzywdy, była twarda po prostu czy też może wzmocniła jakoś skórę? Demony w końcu miały wiele sztuczek w zanadrzu, każdy z nich był wyjątkowy i miał inną strategie walki. Musiał zbudować dystans i zmienić plan działania, jego standardowa strategia czyli siekanie stwora tak długo aż ten nie będzie błagał o śmierć nie wyjdzie tym razem. Niestety nie mógł cofnąć się w tył, jeśli nie chciał puścić katany. Tego zaś nie mógł zrobić, zabójca bez broni to martwy zabójca.
Nie odpowiedział jej z początku bardziej skupiony na tym by nie puścić miecza, choć ta ciskała nim na lewo i prawo bawiąc się przy tym zapewne wybornie. Opłacało się to gdyż ta sama zbudowała dystans między nimi, wtedy to poprawił pozycję i potrząsnął głową powodując strzelenie kośćmi — Hah, musisz mi to wybaczyć. Jakoś tak jednak mam, że lubię podroczyć się z ofiarą — Powiedział by podbudować swoją własną pewność siebie. Obserwował uważnie jak ta tworzy z krwi ostrze bliźniacze do niego, choć innej barwy — Ładna zabawka, ale czy potrafi tak? — Rzekł Kiyoshi wykonując dwa szybkie kroki do przodu by dostosować zasięg, wziął następnie charakterystyczny dla zabójców wdech — Kaze no kokyū, Ni no kata: Sōsō - Shinato Kaze — Wypowiedział używając drugiej formy oddechu wiatru by pochlastać demonicę. Podczas gdy to powietrzne Ciecia zmierzały w jej stronę, sam wyrwał się jeszcze bardziej do przodu chcąc pchnąć kataną w jej prawe oko. Skórę miała twardą ale czy i oczy ma wzmocnione? To była jego szansa.

"Wybacz, jakoś już tak mam że jak widzę szczura to go kopie albo obrażam"
- Nie mam ci czego wybaczać.. nie jesteś pierwszy z takim ograniczonym podejściem Zabójco.. ale uważaj.. bo szczur nie będzie się zastanawiał dwa razy czy odgryźć ci palca jak tylko okazja się nadarzy.. - zaśmiała się bezczelnie. Z pewnością był ciekawym osobnikiem. Zdawał się być bardziej zepsuty niż zabójcy, których spotykała dotychczas. Trochę przypominał mięso na które polowała z premedytacją.
"Każdy umiera tylko raz? Co to za brednie? Umarłem już kiedyś i wróciłem do żywych, pamiętaj o tym pomiocie. Jestem Kiyoshi, zwany ludożercą."
Uśmiechnęła się pod nosem słysząc jego herezje. - Tutaj ci coś umarło chyba.. - postukała się palcem w skroń po jego słowach, z istną drwiną w głosie.
"Zabić mnie może jedynie prawdziwy demon"
- Lubisz prowokować.. lubisz mącić.. to ciekawa taktyka używana przez .. SŁABYCH.. - rzuciła z obojętnością. - Na mnie to nie zadziała.. widzisz.. - rozłożyła ręce na boki przed nim. - Śmierć to ucieczka od odpowiedzialności.. wybawienie z paskudnej sytuacji w której się znajdziemy.. po co zabijać.. skoro można złamać człowieka na tyle różnych sposobów! - warknęła rozochocona. Nie do końca widziała w nim 100% zabójcę, może dlatego że oni byli niczym rycerze, obrońcy ludzkich istnień! Szanowała to w nich! Zawziętość w walce z przeciwnikiem, który mógł być ich ostatnim. A teraz miała przed sobą jakiegoś bandziora, co uważał się za lepszego demona od niej. Lepszego od nich wszystkich. Oh jak bardzo był w błędzie w tej chwili, oh jak ją korciło żeby pokazać mu otchłań rozpaczy, złamać jego wolę! Zadziałał na nią inaczej niż dotychczasowi zabójcy.
- Pokażę ci prawdziwego demona.. tylko nie skamlaj potem że nie byłeś gotowy Zabójco Wiatru! - warknęła w jego stronę, jadeitowe ślepia przybrały kolor krwawego karmazynu. Z nasady czoła, na linii włosów wyrosły dwa długie rogi od cielistej barwy, przechodząc w ciemno krwawą na końcach. Ze spodni wyrwał się długi ogon z małym grotem na końcu. Oplatający jej biust, brudny od krwi bandaż nie pasował do czarnych, nieco za dużych Hakama, choć i na nich było sporo starych, zaschniętych plam krwi.
"Nauczysz mnie wszystkiego? Trzymam Cię za słowo"
- Nauczę cię więcej niż będziesz w stanie przełknąć! - odezwała się z bezczelnym uśmieszkiem na ustach. Nawet nie spodziewał się jaką bestię w niej obudził tym swoim szczekaniem. Na jego nieszczęście nie była to wygłodniała demonica, która chce zeżreć go póki jest ciepły. Ale taka, która chce mu pokazać co oznacza być prawdziwym demonem i w jak wielkim błędzie był, myśląc że może się do tej szufladki wpierdolić na siłę.
"Zabawne, wiesz że nie jesteś pierwszą kobietą która mi to mówi?"
Widziała jak zjeżdżał wzrokiem po jej ciele w dalszej wypowiedzi. - Nie muszę być pierwszą.. ale nie mam nic przeciwko żeby być ostatnią.. jeśli okażesz się być niereformowalny.. - ostrzegła, oblizując usta w lubieżny sposób. Czuła wzbierającą ekscytację na myśl że zaraz to się stanie! Że zaraz się zabawią! "Tak jak z Jiro.. nie... nie jak z nim... on był słaby.. nie jak z Uryuu bo jemu nikt nigdy nie dorówna..." skomentowała w myślach, umieszczając Kiyoshiego gdzieś na swojej prywatnej skali.

"Hah, musisz mi to wybaczyć. Jakoś tak jednak mam, że lubię podroczyć się z ofiarą"
- Jestem w stanie to zrozumieć.. - odpowiedziała z lekkim rozbawieniem w głosie. Mając go przed sobą, uważnie obserwowała jego ruchy. Widziała jak stanął w odpowiedniej pozie i przygotowywał się do ataku. Może nawet zbierał w sobie pokłady odwagi żeby nie podkulić ogona i nie spierdolić siną w dal. Parsknęła na tą myśl, w końcu nie pozwoliłaby mu uciec tak łatwo. Nie do póki nie zrozumie czegoś.
"Ładna zabawka, ale czy potrafi tak?"
Uniosła brew słysząc nazwę formy. Zasłoniła się ostrzem na wysokości karku, gdy poleciał na nią atak w postaci czterech powietrznych cięć po skosie. Przeleciały po demonie rozcinając jej brudny bandaż, który osunął się w dół, szarpnięty mocniejszym podmuchem z jego formy. Na ciele jednak nie było ani jednej ryski. Widziała jednak jak zabójca ruszył na nią tuż za atakiem, mierząc czubkiem katany w oko. Udało mu się zatopić miecz w gałce. Poczuł jednak zaraz mocny chwyt na nadgarstku, w którym trzymał miecz. - Czujesz się teraz spełniony? - spytała, czując jak ciepła krew sunie od dolnej powieki po jej policzku z rany. Przytrzymywała jego rękę, tak że nie mógł wyrwać miecza ale też nie pozwalała mu go wbić głębiej. Sama miała do dyspozycji swój miecz. Którym cisnęła w chłopaka, mierząc w lewe udo, przebijając kończynę na wylot. - To nie jest jeszcze ból.. zabójco.. - po tych słowach przekręciła swoje ostrze o 90 stopni w bok, pogarszając ranę. Wyrwała jego miecz ze swojego oka i pociągnęła jego rękę w górę, ciągnąc go do siebie najbliżej jak mogła. Opierając swoje miękkie, jędrne piersi o jego umięśniony tors. - Przyjrzyj mi się.. - warknęła zaciskając dłoń boleśnie na przegubie, ręki z mieczem uniesionym szpicem ku niebu. Widział z bliska jak zranione oko regeneruje się w ułamkach sekund. - Też tak chcesz? - spytała zaczepnie wbijając wzrok w jego 'martwe' ślepie, którego nie miał zapewne od dawna. Trzymała go trochę w impasie, jej miecz w jego udzie, jego nichirin w górze, w ręce, którą z każdą chwilą coraz mocniej miażdżyła. - Puść nichirin.. bo zmiażdżę ci nadgarstek.. - wymruczała powabnym tonem głosu jakby prosiła swojego kochanka o odrobinę pieszczot. Tylko w karmazynowych oczach czaiła się bezwzględność zamiast pożądania.

Cóż, w kwestii prowokowania Kiyoshi nie miał jak widać sobie równych, udało mu się popchnąć demonice do tego by pokazała swe prawdziwe obliczę i to za sprawą kilku komentarzy. W dodatku nie koniecznie kąśliwych bo przecież stać go było na więcej, co prawda musiał powiedzieć jeszcze jedną rzecz bo nie byłby sobą. Wpierw jednak musiał dokładnie przemyśleć sytuację, stworzyć w głowie obraz psychiki kobiety poprzez przyrównanie ją do jednego z elementów świata jaki znał. Tu pasował wkurwiony ogar, niektóre psy były spokojne do momentu aż nie przekroczyło się pewnej granicy. Wtedy trzeba było zabić tego psa jeśli nie chciało się zostać pogryzionym, sam działał podobnie choć po tym jak adoptował Sorę to przyrównywał się bardziej do wilka. Jakoś bardziej mu to odpowiadało bo i więcej czasu spędził pod gołym niebem niż w izbie. Nie umknęło jego oku jak oblizała się na widok jego sugestii, jeśli sądziła że właśnie w ten sposób uniknie zostanie pociętą przez niego to się myliła. Co prawda jeśli będzie naciskać to najpierw zabawi się, a potem ją zarżnie i częściowo pożreć. Ten dzień nagle miał szanse stać się niezwykle dobrym — Aż tak bardzo mnie chcesz, że chcesz być moją ostatnią? Gdybyś nie miała tych rogów to może i bym się zgodził. Niestety trochę zawadzają, mogę to jednak szybko skorygować — Rzucił w ramach zwykłego przekomarzania się chcąc jeszcze bardziej sprowokować demonice, w między czasie spojrzał na jej nowe cechy jak ogon i oczy. Zdecydowanie poprzedni kolor oczu bardziej mu się podobał, choć ten bardziej pasował do jej gatunku. Najbardziej jednak zainteresował go ten ogon zakończony w specyficzny sposób i podkreślający jej walory. Kusiła go i to otwarcie. Czyżby nie miała ani odrobiny godności? Jeśli nie miała to w niczym mu to nie przeszkadzało, nie był w końcu z wyższych sfer.

Jego pierwszy atak trafił cel, na pewno pozbawił ją bandaży bo i Kiyoshi na moment zawiesił wzrok na jej biuście, potem jednak skupił się na tym jednym pchnięciu w jej oko. Czuł jak jego ostrze zagłębia się w gałkę co automatycznie przywołało na jego twarzy uśmiech. Miał ją w garści, choćby miał przebijać jej oczy przez resztę nocy to pokona ją. Tak przynajmniej myślał do czasu aż nie poczuł żelaznego uścisku na swym nadgarstku. Mężczyzna syknął wtedy z szoku zmieszanego z bólem, nie tego się spodziewał — Będę spełniony dopiero jak będziesz przede mną leżeć — Warknął łapiąc wolną ręką za dłoń Seiyushi — Będziesz mnie błagać mnie o litość — Dodał po chwili próbując nieudolnie zrzucić z siebie dłoń demonicy, wtedy to czarne ostrze wbiło się w jego udo, to mógł znieść. Stłumił bolesny krzyk wydając z siebie warkot, jednak gdy obróciła ostrze to krzyknął z bólu — Chę-chędoż się! — Wydusił z siebie jednooki, chwilę potem demonica przyciągnęła go do siebie w ten sposób że ich ciała stykały się ze sobą. Nie mógł się powstrzymać i jego dłoń niby "przypadkiem" dotknęła jej piersi — Widzę, że od razu przechodzisz do konkretu, wolisz dominować tak? — Rzekł zabójcą chcąc jeszcze bardziej sprowokować demonicę, jedyne co teraz mógł to szczekać jak zraniony kundel. Spojrzał na jej regenerujące się oko i poczuł nutkę zazdrości. Też chciałby by to tak działało u niego, On musiał w końcu stosować inne sztuczki by sie zregenerować. Usłyszał jej powabny głos i nie mógł powiedzieć, że to go nie ruszyło — Prze-przekonaj mnie do tego — Wysyczał po chwili próbując uderzyć kobietę w kark.

Komentarz odnośnie jej demonicznego atrybutu puściła między uszami, nie obchodziło ją to jak blondyn ją postrzegał. Nie miało to teraz żadnego znaczenia poza pokazaniem mu gdzie było jego miejsce.. czyli pod nią i to w tym bolesnym znaczeniu dla odmiany. Patrzyła przez chwilę jak się jej przyglądał, jak jego oko wędrowało po rogach, jak zerknął na poruszający się za plecami ogon. Kącik jej ust drgnął w lekkim rozbawieniu.

Szok! To się właśnie malowało na jego twarzy. Nie spodziewał się tego że trafi na taki opór, choć użycie formy, która tylko rozcięła ubranie już powinno dać mu jakieś pojęcie tego z czym postanowił się zmierzyć tej nocy. Jego agresja i zawziętość była jednak czymś co wzbudziło jej zainteresowanie.
"Będę spełniony dopiero jak będziesz przede mną leżeć"
Poczuła jak chwycił ją swoją lewą dłonią za rękę w której trzymała rękę z nichirin. - Takie niestosowne propozycje mi rzucasz zabójco? A myślałam że to ja jestem ta bezwstydna.. - roześmiała się, rozbawiona jego słowami.
"Będziesz mnie błagać mnie o litość"
- Tak sądzisz? Bo mi się wydaje.. - wymruczała powabnym głosem w jego stronę. - .. że prędzej będę błagać o to.. żebyś tak szybko nie umierał.. - dodała przygryzając dolną wargę w ekscytacji. Słysząc jak warknął po przebiciu uda, aż lekko zmrużyła powieki w zadowoleniu, zafascynowana jego wytrzymałością na ból. Dopiero po tym jak przekręciła miecz w jego nodze usłyszała coś więcej. W karmazynowych oczach coś błysnęło, okrągłe źrenice zwęziły się, przypominając teraz pionowe szpilki.
"Widzę, że od razu przechodzisz do konkretu, wolisz dominować tak?"
- Czyż to nie oczywiste? W końcu to przywilej Silnych.. - wymruczała z zadowoleniem w głosie. Wyszczerzyła się do niego bezczelnie, miała go w szachu i oboje o tym wiedzieli. Czuła jak próbował wolną dłonią osłabić jej chwyt na nim, ale zaciskanie i drapanie nie przynosiło rezultatów. Mogła teraz zrobić z nim wszystko co tylko chciała. I zamierzała to wykorzystać najlepiej jak potrafiła.
"Prze-przekonaj mnie do tego"
Karmazynowa smuga po ranie w oku przybrała czarną barwę, odrywając się od skóry jej policzka. Dryfując przed twarzą zabójczyni w ciepłym stanie, aż nagle przybrała formę 2 senbonów, które cisnęła w twarz zabójcy. Jeden wbił się polik a drugi zatrzymał się milimetry przed zdrową gałką oczną. - W taki sposób? Czy mam być bardziej dosadna.. ? - blondyn poczuł jak jej uścisk przybrał gwałtownie na sile, miażdżąc kilka kostek przegubu, powodując tym paskudny ból. Igła przy oku poruszyła się gwałtownie i wbiła w miejsce gdzie kiedyś miał zdrowe oko. - Nie mogę cię jeszcze pozbawić drugiego ślepka.. uwielbiam tą nienawiść, którą w nim eksponujesz tylko i wyłącznie dla mnie.. Kiyoshi.. - szepnęła na tyle by ją słyszał. Jej ogon poruszył się wyłaniając końcówkę znad jej ramienia i wystrzelił oplatając się wokół jego szyi, zaciskając na tyle aby utrudnić mu oddychanie. - Puść nichirin a dłużej pożyjesz.. - wymruczała wyrywając nagle swój czarny miecz z jego uda i zmieniając jego formę w ciekłą, poruszając nią wokół ich dociśniętych do siebie ciał. Uniosła się, zbliżając twarz do jego tylko po to aby rozchylić lekko usta i dolną wargą przesunąć po jego poliku, zbierając odrobinę krwi z rany po senbonie wbitym nadal w lewy policzek.

Chciał jej odpowiedzieć na tak wiele rzeczy ale jakoś nie mógł zebrać w sobie, w tej chwili bardzo chciał by demony i zabójcy nie istnieli. By była zwykłą dziewczyną jaką by to spotkał na swej drodze jako nie chędożony obrońca ludzkości, a bandyta i morderca jakim to był w przeszłości. Wtedy role z pewnością by się odwróciły i to ona błagałaby go o litość. Może by nawet ją dostała, może by zabrał ją ze sobą i traktował jak swe zwierzątko. Niestety były to tylko jego fantazje, prawda była taka że przegrał te walkę nim się zaczęła i tylko jego ego nie pozwoliło mu tego przyznać na głos. Zastanawiał się co mógł zrobić lepiej i doszedł do prostego wniosku iż może powinien grać na zwłokę? Wysłać kruka na wsparcie by następnie zrobić wszystko by jedynie przetrwać, nie ważne jakim sposobem.  W końcu nieważne co się działo, historię pisali ci którzy mieli szanse ją opowiedzieć. Liczyło się to by przeżyć do następnego dnia, nigdy mniej. Nigdy więcej. Plany? Można było je mieć lecz nie można było zakładać że się spełnią. W ten sposób wiele razy uniknął już rozczarowania.
Nie wiedział co zabolało bardziej, igły wbijające się w jego twarz czy zmiażdżone kości . Przez chwilę czuł jak rozmyła mu się wizja, a potem ryknął niczym ranne zwierzę. W zasadzie takim był w tej sytuacji, mimo nieustającej myśli iż musi trzymać broń to jego chwyt na niej zelżał by chwile później by puścić ją gdy to ogon odcinał mu powoli dostęp do tlenu. Próbował łapczywie łapać powietrze co było ciężkie w obecnych warunkach, dlatego też zaśmiał się jedynie słabo gdy to demonica lizała go po twarzy.
— Ja nie błagam, biorę to chce — Wyrzucił z siebie zbierając siły po to by wykorzystać swój najmocniejszy atut. Siłę swoich szczęk. Po tym wszystkim musiał liczyć na to iż przynajmniej ją zaskoczy i wyswobodzi się. Musiał nabrać powietrza jeśli chciał zachować przytomność. Dlatego zbierając całą pozostałą energię spróbował odwrócić twarz lekko na bok by ugryźć i jeśli mu się uda to odgryźć kawałek języka Rogatej Bestii. Jeśli to mu się udało to od razu użył demonich tkanek do regeneracji swoich kości.

Miała go w szachu, tak jak chciała. Zmiażdżenie przegubu spowodowało wypuszczenie z dłoni miecza, który to z brzdękiem upadł na twarde, ubitej ziemi. Ale nie wypuściła miecza zabójcy z uchwytu. Przyglądając mu się uważnie, widziała jak tęczówka zrobiła się mętna na moment. Nie miało znaczenia czy od bólu jaki mu zadała, czy może spowodowane odciętym tlenem przez podduszenie go własnym ogonem. Musiała przyznać że ta nowa część jej ciała była bardziej użyteczna niż by się mogła spodziewać.
Zbierając dolną wargą krew, cieknącą z rannego policzka, poczuła jak się poruszył twarzą. Była pod wrażeniem że w tej sytuacji nadal z nią walczył.
Zaskoczył ją, łapiąc w zęby jej dolną wargę, zasysając prawie jak przy władczym pocałunku wraz z fragmentem języka aby w brutalny sposób odgryźć tą cześć. Mruknęła wybita całkowicie z rytmu obserwowała jak poruszał szczękami przeżuwając to co udało mu się odgryźć. Regenerując sobie ubytki ust i języka, pomknęła koniuszkiem po swoich wargach, zlizując własną krew, patrząc mu w oczy. Kiyoshi poczuł jak ucisk od ogona zelżał na tyle aby mógł ponownie, normalnie oddychać. Wolne przed ramię przycisnęła mu do ust.
- Jeszcze?! Nie krępuj się! - zawsze to ona zatapiała kły w ludzkim mięsie i pierwszy raz widziała jak zabójca robił to samo z demonem. Iglice wbite w prawe oko i lewy polik powoli się wysunęły lawirując na wysokości twarzy zabójcy w sporym odstępie od niego. Nadal miała owinięty ogon wokół jego szyi ale nie zaciskała go tak bardzo jak wcześniej. Obserwowała jedynie co się wydarzy, w końcu ją zaciekawił. Choć nadal trzymała dłoń zaciśniętą na jego zmiażdżonym przegubie, nadal opierała swoje ciało o jego, napierając nieco bardziej. Choć od boku wyglądało to jakby go zmuszała do jedzenia.

Jego plan powiódł się przynajmniej częściowo, rozproszył demonicę na tyle by ta przestała go dusić dlatego więc gdy tylko przestał przeżuwać jej mięso to zaczął łapczywie łapać tlen. Nie ukrywał też iż smak mięsa sprawił, że od razu poczuł się lepiej. Dokładnie jakby zażywał narkotyk, którego długo sobie odmawiał. Ludzkie mięso było dobre, ba nawet cudowne ale demonie dalej było przynajmniej jeden poziom wyżej. Wiele by oddał teraz by spróbować mięsa marechi dla pełnego porównania. W końcu demony tak bardzo lgnęły do marechi że musiało coś się za tym kryć. Niby powiadali, że to kwestia jakości krwi. Pokarm z tych ludzi specjalnej troski równy miał być setce zwykłych chłopów. Kiyoshi odmawiał wiary jakoby miała to być kwestia wyłącznie siły, smak też musiał za tym iść.
Niestety nie mógł dać ponieść się tym myślom, musiał działać póki miał okazję. Dlatego też skupił się na tym by jego kości naprawiły się, złączyły się ze sobą by mógł użyć tej ręki do dalszej walki. Miał jeszcze trochę tej mistycznej siły płynącej w krwi demonów, którą użył by tym razem odgryźć kawałek mięsa z ramienia demonicy. Jego użył do regeneracji swego oka i policzka. Zaś korzystając z siły jaką to zdobywał poprzez pożeranie demonicznego mięsa chciał wyrwać swoją rękę z uścisku demonicy by uderzyć ją następnie prawą pięścią w twarz.
— Jak sobie życzysz — Warknął Kiyoshi z obłąkanym uśmiechem na ustach. Normalnie nigdy by tego nie przyznał ale nawet na niego miał wpływ ten pokarm, był jak narkotyk. Otępiał zmysły i dawał to uczucie siły. Sprawiał iż porzucało się resztki człowieczeństwa, a może działało to tak tylko na niego. W końcu bliżej mu było i tak do demona niż do człowieka.

Nie spodziewała się takiego obrotu sprawy, że ktoś będzie chciał ją użreć i nie będzie to inny demon. Z fascynacją patrzyła jak Kiyoshi łapczywie wciąga powietrze, gdy tylko poluzowała nieco chwyt ogona na jego szyi. Nie wiedział że zrobiła to z premedytacją z tylko sobie znanego powodu. Podstawiając mu przedramię pod twarz doczekała się kolejnego, zwierzęcego wgryzienia się. Czerwone ślepia wpatrywały się w zabójcę, zachowującego się jak wygłodniały demon. Źrenice przybrały formę pionowych igieł gdy dostrzegła jak policzek i jego oko zaczęły się regenerować. Rozchyliła lekko usta w szoku i to był ten moment, który Kiyoshi wykorzystał aby się uwolnić. Cios w twarz był mocny, zdecydowanie mocniejszy niż wcześniej. Ale nie wystarczający aby powalić przeciwnika. Krew sączyła się z wygryzionego na ramieniu miejsca aż tkanka się nie odbudowała całkowicie. Uśmiechnęła się, powoli schylając się po upuszczony wcześniej Nichirin. Jej ogon niczym bat poruszył się, wydając specyficzny odgłos, gdy czarnowłosa utkwiła swoje spojrzenie w zdobyczy. - No no no.. i jak to jest odzyskać dawno utracone oczko.. Zabójco? - spytała, opierając wolną dłoń o biodro. Spojrzała na jego krwawiące udo. - Zapomniałeś o tym miejscu.. - wskazała końcówką jego miecza na ranne udo. - Regeneracja.. czy każdy zabójca tak potrafi? Jesteś pierwszym który pokazał mi coś takiego.. czy dlatego uważasz się za demona? - roześmiała się na końcu. - Przyznam szczerze.. że nadajesz się na jednego.. - dodała czekając na jego atak. Ale czy ruszy na nią bez broni? Bo uciec mu nie pozwoli.