Rin była wyjątkiem i jej sława skrupulatnie ją wyprzedzała. Heisuke mógł zresztą sam potwierdzić poprawność plotek na jej temat, jakie wiły się po korpusie. Była zimną służbistką, podobno nie posiadała uczuć i miała bzika na punkcie wykonywania rozkazów swoich przełożonych. Przydawała się na misjach i była dobra w walce. Hei mógł sam stwierdzić, które plotki były rzeczywiście prawdziwe, a które mniej. Może i w korpusie nie było specjalnego podziału. I tutaj górowała nad nim rangą, jednak dla niej nie miało to żadnego znaczenia. Dołączyła do Zabójców tylko dlatego, że rodzina chciała kolejnego Daisuke. Wielkiego hashirę pioruna. Od dawna żyła w jego cieniu, przyzwyczaiła się. Dojście do korpusu nie było jej decyzją, tak jak zresztą cala reszta ważnych decyzji w jej życiu. Heisuke pozostawał w jej oczach paniczem Taira. Czy tego chciał czy nie.

Na całe szczęście sobie poszedł, bo dała mu kuksańca w ramię. P r a w i e. Kosztowało ją to sporo samokontroli. Koleś był naprawdę niemożliwy, ze też ze wszystkich Zabójców trafiła akurat na takiego uparciucha - zamyśliła się, kiedy siedzieli na przeciwko siebie przy niewielkim stoliczku popijając herbatkę jak gdyby nigdy nic.

- Świetnie - skwitowała przewracając oczami, bo nie mogła się powstrzymać. Sama upiła łyk herbaty i odstawiła czarkę na stoliczku. - Powiedz mi w takim razie jak mam Cię zniechęcić. Zrobię to. Nadal uważam, że popełniasz wielki błąd i z szacunku do Ciebie oraz Twojej rodziny bardzo chętnie wybije Ci go z głowy, Heisuke-SAMA - zaczęła ponownie blokując z nim spojrzenie. Odległość oraz niewielki mebel jaki ich dzielił dodawały jej otuchy. Miała wrażenie, że ze swojej pozycji nie mógł jej sięgnąć. Nie mógł się zbliżyć, a ona mogła swobodnie mówić i działać. Teraz, albo nigdy.

- No więc co to będzie? Co takiego mam zrobić? Nienawidzisz jak dziewczyny się upijają? A może jak za dużo gadają albo się wymądrzają? - Dopytała krzyżując ręce pod biustem. Przecież nie mogło to być takie trudne. Prawda? Wypaliła nie za bardzo myśląc nad sensem swoich słów. Było jej daleko do idealnego materiału na żonę, więc na pewno sobie poradzi. Chciała mieć to już za sobą. Była zdeterminowana, bo chciała go zwyczajnie chronić. Nie podobało jej się jak zaprzepaszczał swoją świetlaną przyszłość. Zwłaszcza, że z tej dwójki to on miał tutaj luksus wyboru - jak sam zauważył ostatnim razem.

"Powiedz mi w takim razie jak mam Cię zniechęcić. Zrobię to."
Czy naprawdę go zdziwiła tymi słowami? Ależ gdzieżby tam! Spodziewał się że wypali coś podobnego. Gdy podkreśliła końcówę '-sama' przy jego imieniu aż westchnął lekko zrezygnowanym tonem. "Co za uparciuch.." skomentował w myślach. - Jak przejawiasz taką determinację w zabijaniu demonów jak w chęci zniechęcenia mnie do siebie.. to współczuję każdemu bękartowi Muzana, który staje na twojej drodze.. - skomentował jej wcześniejsze słowa podpierając dłonią policzek. Przez chwilę zastanawiał się czy pociągnąć tą zabawę dalej. Rzucić jej jakąś kością żeby miała zajęcie, bo ewidentnie miała za dużo wolnego czasu na rękach.
"No więc co to będzie? Co takiego mam zrobić? Nienawidzisz jak dziewczyny się upijają? A może jak za dużo gadają albo się wymądrzają?"
- Jasne.. żaden facet by nie chciał takiej kobiety na swoją partnerkę.. - powiedział z powagą dając jej odrobinę nadziei. - Ale czy serio chcesz posuwać się aż tak daleko? Wątpię żeby twoja rodzina była zadowolona słysząc że ich córka się stoczyła tak bardzo.. a przecież jesteś po to aby przynieść swojej rodzinie chwałę.. prawda? Czy mylę się? - uśmiechnął się przebiegle. Niemniej podejrzewał że była zrobić wiele żeby się uwolnić od niego. Choć nadal nie byli sobie jeszcze przyrzeczeni. Taira czekał na decyzję jej rodziny. No i pozostawała kwestia innego kandydata na męża, a nóż będzie odpowiedniejszy od Heia. Uśmiechał się bezczelnie.

Nie często słyszała komplementy pod swoim adresem. Oczekiwano od niej wiele i to co robiła było odbierane jako normalne. Gdyby jednak coś zawaliła wtedy na pewno dostałaby burę. U Asano pochwały nie istniały. Robotę można było tylko ewentualnie spierdolić. Nie pohamowała nieśmiałego uśmiechu, który ozdobił jej wiecznie poważną minę. Wyglądała o wiele młodziej. Przytaknęła lekko głową na znak podziękowania. Od razu mógł zauważyć, że jej umiejętności w walce znaczyły dla niej bardzo wiele. Tak naprawdę były najważniejsze. Cała reszta miała o wiele mniejsze znaczenie. W końcu jej przydatność mierzono w ilości pokonanych przeciwników.

- Oczywiście, że masz rację - odpowiedziała nie zbyt zadowolona jego słowami. Westchnęła przeciągle odkładając na w pół pełną czarkę z herbatą na stolik. - Chciałam Ci tego oszczędzić, bo też jesteś Zabójcą. Szanuję Cię. Skoro jednak chcesz zostać sam, droga wolna - zaczęła cicho nie patrząc na niego. Mogła przysiąc, że uśmiechał się teraz w ten atrakcyjny bezczelny sposób. Był arogancki, niesamowicie pewny siebie i tak samo uparty jak ona. Imponował jej, chociaż nigdy by się do tego nie przyznała. Przez chwilę milczała. Mogło się wydawać, że dała sobie spokój; że mu odpuściła. Po części tak było. Nie zamierzała zamęczyć go na śmierć. Jeszcze by się poskarżył. Walka była przegrana już od samego początku. Wciąż nie rozumiała jego pobudek. Nie kupiła bajki o ślicznej, porcelanowej lalce, której nie chciał. Był mężczyzną z dobrej rodziny. Miał oczy i możliwości. Zdecydował się je zmarnować. Nie mogła decydować za niego. Tak naprawdę w tym wszystkim jej zdanie liczyło się najmniej.

Wzięła głębszy wdech jak gdyby zbierając w sobie odwagę.
- W takim razie rzeczywiście będę musiała bardziej się postarać przy spotkaniu z tym drugim - zaczęła całkiem poważnie. W końcu podniosła na niego spojrzenie ciemnoniebieskich tęczówek. Dzielący ich stolik dawał jej złudne poczucie pewności siebie. W końcu coś ich od siebie oddalało. Nie mógł tak po prostu po nią sięgnąć, prawda? - Jakoś go przekonam - dodała pewniej chyba próbując przekonać samą siebie. Jej spojrzenie bezwiednie zatrzymało się odrobinę dłużej na jego ustach. Ehm. Przełknęła ślinę. Dopiero po chwili dotarła do niej dwuznaczność słów, które wypowiedziała na głos. Zakryła usta dłonią. Jej policzki przybrały zdrowo malinowy kolor. Wstała natychmiast praktycznie przewracając herbatę i cały stolik. Odwróciła się na pięcie ruszając w stronę wyjścia. Tak ewakuowała się niczym prawdziwy tchórz.

Przechylił lekko głowę w bok słuchając jej znowu o tym oszczędzaniu biednego białowłosego. "Cokolwiek pomoże Ci zasnąć w nocy.." skomentował z uśmiechem na ustach. Wiedział że to było coś co nie tylko ona jemu wmawiała, ale i samej sobie. Widział to w jej oczach. Okłamywała najbardziej siebie.
- Bzdura Asano.. gdybyś mnie szanowała, to nie stawiałabyś się tak bardzo i nie próbowałabyś się wymigać od tego.. więc proszę Cię.. daruj sobie te kłamstwa.. bo na prawdę baaaaardzo słabo Ci idą.. - uśmiechnął się bezczelnie. W sumie miał nadzieje że nie zniechęcił jej tymi słowami, liczył na to że to ją bardziej podpuści do kontynuowania tych słownych przetarć między nimi. Było przynajmniej zabawnie, z tym się akurat nie pomylił.
"W takim razie rzeczywiście będę musiała bardziej się postarać przy spotkaniu z tym drugim"
Uniósł brew w zaciekawieniu.
"Jakoś go przekonam"
Widział jak spojrzenie pomknęło jej nieco w dół, głównie dlatego że patrzył jej prosto w oczy.
- Chcesz jakieś rady? - spytał z lekkim rozbawieniem w głosie. - Możesz pogłębić nieco deko dla niego, gwarancja sukcesu.. albo jak się będziesz przed nim pochylać to ściśnij piersi ze sobą przy okazji, żeby je bardziej uwydatnić.. pewnie mu szczęka przy tym opadnie.. i zaślini podłogę.. - cicho parsknął pod nosem. Znał chyba wszystkie sztuczki jakie kobiety miały do zaoferowania, z prostego powodu. Nie jedna próbowała już go uwieść. I chwała że miał żelazną siłę woli, nie to co większa część populacji męskiej.
Gdy nagle strzeliła buraka podrywając się w górę i wraz z jej gorącą herbatą, przewróciła cały stolik w stronę biednego Heisuke. - O chuj.. - mruknął jedynie pod nosem widząc jak wrzątek leci na niego, próbował się odsunąć ale imbryk z wrzątkiem poleciał prosto na tors parząc biednego zabójcę. Skrzywił się niemiłosiernie z sykiem i w tempie błyskawicznym zrzucił z siebie górną część yukaty żeby gorący materiał nie przylegał do skóry. Mocne zaczerwienienie na klacie i części mięśni brzucha nie wyglądały na zbyt poważne, trochę maści i zimna woda powinny pomóc. - Jeszcze trochę i nie będziesz musiała się martwić że zostanę sam, skoro sama próbujesz się mnie pozbyć. - skomentował jej stronę gdy była przy wyjściu. Podniósł się i poprawił stolik na miejsce, zbierając z maty opustoszały imbryk i stawiając go na blacie. Teraz mogła dostrzec trzy głębokie szramy na jego lewym boku, dość świeże blizny po demonie. Wsunął dłoń w białe włosy i spojrzał na Asano z bezczelnym uśmieszkiem.

To co działo się w przestrzeni wspólnej było serią niefortunnych wydarzeń. Jego słowa ją uraziły, ale nie dała tego po sobie poznać. Przynajmniej tak jej się wydawało. Czy rzeczywiście okłamywała wszystkich i w tym siebie? Obrała taką drogę chcąc go oszczędzić. On tak tego nie widział. Nie mogła mieć mu nic za złe. Byli zwyczajnie inni. Nie musieli się lubić, wystarczyło aby się tolerowali. Rin spełniałaby życzenia Heisuke, a on mógłby robić co mu się żywnie podobało. Nie chciała wychodzić za mąż, nie potrafiła tego nawet ukryć. A może on chciał ożenić się z nią, bo wiedział, że prędzej niż później umrze w walce z jakimś silnym demonem? Może właśnie to był prawdziwy powód jego wyboru. Pozbyłby się problemu. Byłby wolny. W końcu to właśnie wolności im brakowało. Zamilkła nie chcąc go więcej denerwować. Odnosiła coraz bardziej przeciwny skutek do tego zamierzonego.

Chcesz jakieś rady?
Zatkało ją totalnie. Z każdym jego słowem jej policzki czerwieniły się jeszcze bardziej. Patrzyła na niego wielkimi, chyba nawet wystraszonymi oczami. Czerwień powoli oblewała także jej szyję. Może on doskonale znał wszystkie kobiece sztuczki, Rin niekoniecznie. Chciała, żeby zamilkł. Nie mogła jednak powiedzieć mu przecież, żeby się zamknął. Najprostszym sposobem, żeby ukrócić sobie ten moment cierpienia, była ucieczka. Upokorzenie odbijało się w każdym pospiesznym i niezdarnym ruchu wyszkolonej Zabójczyni. Potrafiła zachować zimną krew podczas walki na śmierć i życie, a wystarczyło trochę nieprzyzwoitych słów ze strony Heia, żeby całkowicie się pogubiła. Nim pomyślała zdążyła już wstać wywracając wszystko na niego. Ruszyła pospiesznie w stronę wyjścia. Dopiero jego [i]o chu[j/i] sprawiło, że stanęła jak wryta. Obejrzała się za siebie i widok, który ujrzała był po prostu rozbrajający. Jej spojrzenie pospiesznie prześlizgnęło się po nagiej skórze na dłoń wsuniętą w białe włosy.

- Nie ruszaj się - rozkazała poważnie wychodząc jak najszybciej z pomieszczenia. Praktycznie biegła pustym korytarzem. Na szczęście chociaż ruchy miała szybkie. Już po kilku chwilach wróciła ze zmoczonym w lodowatej wodzie materiałem. Podeszła do niego pospiesznie. W jednej dłoni trzymała materiał, a drugą dłonią połowicznie zasłaniała sobie pole widzenia. To nie tak, że nie widziała nigdy męskiej klaty. Miała przecież sporą gromadkę braci, którzy trenowali latem na zewnątrz. Mieszkała w Korpusie. Zwyczajnie te okoliczności bardzo się różniły. No i chodziło tutaj o  n i e g o, a nie o byle kogo. Wiedziała, że pewnie wyglądała absurdalnie, ale nie potrafiła się na niczym konkretnie skupić. Nim się obejrzała przykładała drżącą dłonią zimny materiał do jego poparzonej skóry na torsie, schodząc nim coraz niżej.

- Gomene, Heisuke-sama - wyjąkała jedynie w ogóle na niego nie patrząc. Wciąż zasłaniała sobie oczy dłonią. W tym momencie nawet jej uszy nabrały zdrowo truskawkowego koloru. K u r w a - wszystkie myśli układały się tylko w jeden wyraz.

- To był mój pierwszy pocałunek - wypaliła nagle, jak gdyby tym wyznaniem miała wytłumaczyć mu całe swoje zmieszanie, zachowanie i próbę ucieczki w jednym. Kiedy tylko pojedyncze słowa opuściły jej pełne usta, już ich żałowała.

W chwili gdy przestąpiła próg jego rezydencji w Edo, wiedział że będzie się świetnie bawił przy niej. Jak się okazało faktycznie była sztywna jak nieboszczyk w trumnie, ale przy tym cholernie wstydliwa. Cudowna kombinacja. Zwłaszcza że on wcale taki grzeczny nie był, a przynajmniej nie tak grzeczny jak by sobie tego Asano życzyła.
Sam był sobie winny tej całej akcji z wrzątkiem, w końcu naciągał strunę Rin tak bardzo, że ta musiała po prostu pęknąć. Nie spodziewał się że się do niego zbliży, a już napewno nie po ostatnich słowach jakimi ją speszył.
"Nie ruszaj się"
- hmm? - mruknęła widząc jak wybiegła z pomieszczenia. Nie wiedział czemu rzuciła ten rozkaz, ale po chwili gdy parowała do pokoju z nadludzką prędkością pojawiając się tuż przed nim, wbił w nią te swoje złote ślepia jakby nic innego się nie liczyło w tym świecie. I w sumie nie odbiegało to od rzeczywistości. Jego złote oczy nie zamieniłyby widoku do granic zawstydzonej zabójczyni z o wiele wyższą rangą a tym samym, dłuższym stażem na nic innego. Sam fakt że zasłaniała sobie jedną dłonią oczy, a drugą drżącą zaczęła go macać mokrą szmatą sprawiło przyglądał jej się jeszcze uważniej.
- Doprawdy.. chcesz mi powiedzieć że nigdy wcześniej nie widziałaś męskiej klaty? - spytał z lekkim rozbawieniem w głosie. Ciężko mu było w to jakoś uwierzyć. Spiął się czując lodowaty, wilgotny materiał, ale to co robiła faktycznie przynosiło ulgę.
"To był mój pierwszy pocałunek"
Zmrużył nieco powieki po jej wyznaniu. Fakt, nie była wtedy zaangażowana w ten kontakt, ale nie pierwszą kobietę pocałował z zaskoczenia. Teraz tym bardziej był zaskoczony że nie dostał w twarz za to co zrobił. - Czujesz się okradziona z niego? - spytał z ciekawości. Zapał nagle za jej nadgarstek, tej dłoni, którą zasłaniała sobie oczy i zmusił ją by na niego spojrzała w końcu. - ..w końcu jeszcze nie jesteśmy narzeczeństwem.. i mogłaś chcieć to zachować dla swojego przyszłego męża.. a ja go sobie tak po prostu wziąłem.. bezkarnie.. jak by to nie miało znaczenia.. ale ewidentnie miało.. dla Ciebie.. - mówił spokojnie, wpatrując się w jej oczy, powoli pociągnął jej trzymaną dłoń wyżej i przyłożył do swojego polika. Puścił nagle jej nadgarstek, pozostawiając wewnętrzną stronę jej dłoni na swoim poliku. - Możesz mnie uderzyć.. zasłużyłem.. - dodał po chwili, nadal się na nią patrząc. Czekał.

Nie było żadnej możliwości, żeby w tym momencie Rin spojrzała mu prosto w oczy. Chowała się pod prowizoryczną zasłoną z palców, która niby miała jej jakoś pomóc. Głupie przekonanie, że skoro nie do końca go widziała to może nie istniał. Musiała coś zrobić, chociaż spróbować mu pomóc. W końcu ucierpiał właśnie przez jej głupotę. Dlaczego musiała tak gwałtownie wstać? Niczym prawdziwy słoń w składzie porcelany. Była na siebie wściekła. Faktem, że tak łatwo dała się mu sprowokować; że pozwoliła na doprowadzenie do takiej nietypowej sytuacji. Dotykała poparzonej skory lodowatym materiałem. Chyba każdy wiedział, żeby jak najszybciej przyłożyć coś zimnego.

Nigdy wcześniej nie widziałaś męskiej klaty?
- Bardzo śmieszne - burknęła jedynie starając się skupić na wykonywanej czynności. Widzieć a opiekować się przecież nie było tym samym. Zwłaszcza po tej całej wiązance kobiecych czynności, które przed chwilą jej wyjaśnił. Miała ochotę zapaść się pod ziemię. Dosłownie.

Zamierzała milczeć, ale nim się obejrzała słowa same opuściły jej usta. Już w kolejnej sekundzie ich żałowała. Nie mogła jednak cofnąć czasu, a Heisuke nie zamierzał zignorować jej wyznania.

- Zapomnij - skwitowała nagle próbując jakoś pozbierać swoją godność i dumę. Zamilka jednak w następnej chwili, kiedy zabrał jej dłoń praktycznie zmuszając do zblokowania z nim spojrzenia. Ciemnoniebieskie tęczówki odznaczały się na tle zaróżowionych policzków. Wpatrywała się w niego z obawą, której sama nie potrafiła wyjaśnić.

Jego spokojny ton miał pewnie dodać Rin otuchy. Nic takiego się nie stało. Właśnie dlatego, że Hei był tak opanowany, ona traciła kontrole. Nie wiedziała czego się po nim spodziewać. Oczekiwała śmiechu albo jakichś dwuznacznych komentarzy pod swoim adresem. On jednak podszedł do sprawy poważniej. Zaskoczył ją. Skupił swoją uwagę na tym jak ona się czuła. Nie był samolubny, chociaż powinien właśnie taki być. Nie potrafiła odwrócić spojrzenia próbując znaleść jakieś wskazówki w jego intensywnych tęczowkach.

Jej smukłe palce przylgnęły do miękkiej i gładkiej skóry jego policzka. Nie ruszyła się. Praktycznie nie odważyła się nawet oddychać. Hei puścił jej nadgarstek, ale dłoń dziewczyny pozostała na miejscu jeszcze na kilka dłuższych chwil.

Możesz mnie uderzyć. Pewnie nie byłoby to najgorsze wyjście. Pomogłoby uspokoić galopujące myśli i zszargane nerwy. Zamiast tego dłoń Rin sunęła odrobinę niżej zatrzymując się na jego ostro zarysowanej szczęce.
- A dla ciebie - zaczęła niepewnie przełykając głośno ślinę, próbując nawilżyć wyschnięte na wiór gardło. - nie miało to znaczenia? - Dokończyła przejeżdżając kciukiem po jego dolnej wardze. Nie umiała ukryć ciekawskiego spojrzenia. Resztkami odwagi kontynuowała tę rozmowę, chcąc dowiedzieć się jak najwiecej o nim, o życiu i świecie.

"Bardzo śmieszne"
- Nie powiedziałbym.. to byłoby raczej przykre po prostu.. - powiedział z lekkim rozbawieniem w głosie. No nie mógł się powstrzymać od lekkiego podroczenia się z nią. Złote oczy śledziły każdy jej ruch, skrywając pewną dozę ciekawości. Kobiety zdawały się być takie.. kruche przy nim. Zupełnie jakby sama jego obecność odzierała je z tej drobnej warstwy, zasłaniającej słabości. A potem delikatnie dotykał tych najbardziej widocznych. Oczywiście zawsze trafił się jakiś wyjątek. Więc i on znał jedną marę nocną, na którą to nie działało. Ale Rin była jej kompletną przeciwnością. Aż chętniej patrzył na zabójczynię oddechu wody.
"Zapomnij"
To tak jakby rozlał wiadro z wodą w piaskownicy a ona oczekiwałaby że pozbiera dłońmi ciecz z powrotem do drewnianego pojemnika. Nie było po prostu opcji. Uśmiechnął się jedynie kącikiem ust po tym słowie. Jego szczera wypowiedź musiała głęboko w niej zapaść, nawet jeśli pozwolił się uderzyć, nic takiego nie miało miejsca. Ale dłoń dziewczyny powoli zjechała niżej. Czuły gest sprawił że zrobił krok w jej stronę, minimalizując dystans między ich ciałami.
"A dla ciebie.."
"..nie miało to znaczenia?"
Rozchylił lekko wargi gdy przesunęła kciukiem po jego dolnej wardze. Czy ona właściwie wiedziała co robiła? Widział w jej oczach tą ciekawość wymieszaną z niewinnością. Wiedział że jeśli to był jej pierwszy pocałunek, to to wszystko co teraz w tej chwili robiła, to w jaki sposób to robiła.. to wszystko było nieświadome. Pochwyciła nagle ją za przedramię, tuż przed bandażem. Palcami drugiej ręki pociągnął za fragment białego materiału i luzując go lekko, pozwolił bandażowi osunąć się w dół na matę, odsłaniając ślad po ugryzieniu. - To zależy.. - zaczął, nie odrywając jej dłoni od swojej twarzy. Pociągnął jej rękę nieco wyżej. - .. kim dla mnie będziesz.. - zaczął i przyłożył usta do miejsca gdzie już ktoś ją ugryzł. Złożył delikatny pocałunek, ani na moment nie odrywając wzroku od jej oczu. -.. zdajesz sobie sprawę z tego że.. - szeptał, drażniąc przegub ciepłym oddechem. Kolejny delikatny pocałunek w to samo miejsce. - .. nie jesteś pierwszą kobietą którą całowałem w ten sposób.. - kolejny szept, nadal wpatrując się w jej oczy. - .. ale.. nie miałbym nic przeciwko.. - urwał przesuwając rozchylonymi ustami od ugryzienia w dół. Sunąc rozchylonymi wargami po wewnętrznej stronie przedramienia, tam gdzie skóra była zdecydowanie wrażliwsza. Aż do łokcia, odrywając się ustami od zgięcia i delikatnie trącając czubkiem nosa jej własny. - .. gdybyś Ty była tą ostatnią.. - dodał z wrednym uśmieszkiem, chuchając jej gorącym oddechem z premedytacją prosto w usta i nagle się odchylił puszczając jej dłoń. Zrobił krok w tył i ruchem głowy wskazał ślad po ranie. - Mam nadzieje że ON więcej cię nie dotknie.. - powiedział zimnym stanowczym głosem. Zrobił krok w jej stronę i nachylił się przy jej uchu. - Nie lubię się dzielić.. z nikim.. - warknął jej przy uchu i omijając ją ruszył w stronę wyjścia.
Przy wyjściu oparł się o framugę i spojrzał na nią przez ramię. - Lepiej się postaraj na kolejnym spotkaniu.. jeśli nie chcesz skończyć w moim łóżku.. - puścił jej oczko, uśmiechnął się zuchwale i zniknął jej z oczu, wychodząc z pomieszczenia.

z tematu

Ciekawość rzeczywiście mogła zaprowadzić kogoś do piekła. Nie potrafiłą jej ukryć. Chciała wiedzieć czy dla niego to wszystko miało jakieś znaczenie. Czy się tylko bawił, a może jednak wywierało to na nim tak wielkie wrażenie jak na niej? Nie łudziła się. Miała przecież braci. Wiedziała, że chłopcy patrzyli na takie zagrania inaczej. Wiedziała, żeby obniżyć swoje oczekiwania, albo żeby w ogóle ich nie posiadać. Wiedziała lepiej, a mimo wszystko wpatrywała się w niego oczami pełnymi nadziei, której nie udało jej się ukryć. Chciała jedynie wiedzieć co myślał. Jedynie, albo aż. Bawił się czy próbował skraść jej serce?

Kiedy chwycił jej rękę szarpnęła się lekko, odruchowo. Na szczęście powstrzymała się już w połowie przez co nie wyrwała ręki. Ciało czasami działało bez pomyślenia. Instynktownie. Utkwiła ciemnoniebieskie tęczówki w jego długich palcach, które pozbawiały jej nadgarstek ostatniej warstwy ochrony. Poczuła skurcz w żołądku widząc idealnie zagojoną, nierówną bliznę po zębach Yatagarasu. Fala obrzydzania do samej siebie zalała jej trzewia. Nie ukryła lekkiego grymasu wykrzywiającego pełne usta. Na każde wspomnienie tamtej nocy wiedziała, że żałowała tego układu całym sercem. Wiedziała także, że gdyby cofnęła czas nie postąpiłaby jednak inaczej. Ta myśl przerażała ją najbardziej. Dlatego chowała bliznę. Ukrywała ją przed samą sobą starając sobie wmówić, że to w ogóle nie miało miejsca. Tamto spotkanie było prawdziwe tylko w jej koszmarach.

Słuchała go w ciszy. Jej oddech był nierówny, kiedy zbliżył swoje wargi do jej odsłoniętej skóry. Sama to zapoczątkowała, więc czemu chciała teraz uciekać? Jej ciało krzyczało, a ona była jedynie w stanie stać w miejscu. Walczyła ze sobą. Chciała wyszarpać nadgarstek, zabrać mu z oczu swój największy grzech. Chciała także, żeby nie przerywał. Nim się obejrzała jego twarz znalazła się blisko jej. Zmarszczyła nosek, kiedy dotknął go swoim. Specjalnie omiótł ją swoim gorącym oddechem tylko po to, żeby nagle się odsunąć. Czy musiał się odsuwać? Przepaść między nimi pojawiła się szybko. Zadrżała, kiedy ogarnął ją czysty chłód. Szybkim ruchem schowała nadgarstek za sobą.

O N. On nie był byle kim. Był demonem i to nie tak, że chciała żeby ją ugryzł. Zresztą skąd Hei mógł wiedzieć. Może stało się to podczas walki. Może nie zrobił tego za jej przyzwoleniem. Może, może było to zwyczajnie czuć. Nie chowałaby blizny, gdyby ta nie miała wielkiego znaczenia. Zacisnęła usta w cienką linię.

Kiedy wychodził miała wrażenie, że nawet koniuszki jej uszu zrobiły się pięknie karmazynowe. Czy o n właśnie powiedział ... Pokręciła przecząco głową mając nadzieję, że zwyczajnie źle go zrozumiała. Był jednak tak bezpośredni, że udawanie nawet jej nie wyszło. Tak on miał dokładnie to na myśli co powiedział. Bezczelny! Idiota! Co on sobie wyobrażał.  

I chociaż wyzywała go w myślach była w stanie jedynie powiedzieć:
- Sayonara, Heisuke-sama.

Pozbierała rzeczy, które zostawili. Potem ulotniła się, jak gdyby nigdy nic się nie stało. Chociaż mrowienie na delikatnej skórze spowodowane dotykiem jego ust nie chciało ustąpić.

zt

Niedawno powrócił do Yonezawy po tym jak udał się do Edo w ramach wykonywania swych obowiązków jako zabójca. Mimo tego, że sam chciał zostać zabójcą by stać się silniejszym i pożreć demony, to czasem praca ta była dla niego udręką. Bywała gorzej płatna niż wtedy kiedy zabijał na zlecenie arystokratów, a w dodatku bardzo korciło go by zjeść nie tylko demony ale i ich ofiary. Nie to jednakże było najgorsze, to co najbardziej go wkurzało to łowy, które nie przynosiły niczego bo albo demon mu uciekał albo zgubił trop. Czasem dopadało go też uczucie beznadziei, w końcu nie ważne ile demonów zabójcy pokonali to zawsze pojawiały się nowe. Lubił walczyć, jego życie polegało na tym od początku, ale lubił też dostrzegać efekty swej walki. Na razie zaś takowych nie potrafił dostrzec. Dołączył do korpusu bo zaimponował mu Hashira Wiatru, chciał być tak silny jak On. Jednakże nawet jego siła nie wystarczyła by pokonać demony, które zaatakowały ich siedzibę.  
Czasem miewał myśli by uciec stąd, wykorzystać zyskaną wiedze ku własnym korzyściom. Wtedy jednakże zawsze przypominał sobie iż był mężczyzną, a takowy nie powinien łamać danego słowa. Chcąc czy nie chcąc związał swe życie z korpusem więc wypadałoby by został z resztą zabójców dopóty nie zwolnią go ze służby. Miał też swój cel do osiągnięcia, stać się na tyle silnym by pokonać Yoshiro i pożreć go by osiągnąć jeszcze większą siłę. Chciał czy też nie, jego życie było teraz tutaj. Nie dogadywał się z większością ludzi ale nie musiał, wystarczyło mu to by dali mu spokój gdy przebywał w Yonezawie.
Dlatego też z sake w ręku udał się do budynku będącego miejscem gdzie każdy zabójca niezależnie od oddechu czy też profesji mógł posiedzieć w spokoju. Czy szukał tu kłopotów? Może trochę chciał podokuczać innym zabójcom, tak jak niegdyś dokuczał przypadkowym ludziom wraz ze swą szajką. Podczas drogi do tego miejsca, świadomie szturchnął ramieniem chłopaka o białych włosach i niebieskich oczach.
— Patrz jak leziesz — Rzucił do delikatnie wyższego zabójcy z uśmiechem na ustach, czekał na jego reakcje, pokazując mu dokładnie swą parszywą mordę. Pokornie przeprosi czy też może odpowie na tą prostą zaczepkę.

Minął kolejny dzień od kiedy był w Yonezawie, wracając z zadań mu powierzonych. Postanowił odwiedzić część wspólną i dowiedzieć co się stało pod jego nieobecność. To o czym go poinformowano było jednak prawdą. Westchnął pod nosem. Szedł i nikomu nie wadzi gdy tu jeden odmieniec w niego buchnął ramieniem. nie trzeba było być mistrzem wiedzy, by ogarnąć, że zrobił to celowo. Jeśli szukał zaczepki to wybrał raczej złą osobę. Jego towarzysz lis, szybko wskoczył na głowę Hotaru a z niej spoglądał na Kiyoshiego. - Jeśli szukasz zaczepki to nie ten adres.. - Westchnął odpowiadając z typowym dla siebie brakiem emocji w głosie. upił kolejnego łyka herbaty i zerknął na kolegę. Ciekaw czy coś powie czy będzie stał i czekał na jakieś klepanie. Jasnowłosy wyglądał trochę jak dziewczyna z tymi swoimi włosami i lisimi w wyrazie oczami, w dodatku ładna dziewczyna trzeba dodać. Wyróżniała go właściwie, jedynie płaska klatka piersiowa. Przepraszać nie zamierzał a widząc twarz wiatrowego aż mu brew zadrgała. Jednak nie każdy może być piękny. - Nieźle Cię przeorali, współczuję.. - Skomentował widząc jego mordę. Skrzyżował ramiona i oparł się o jakąś ścianę bawiąc ogonem lisa, który nadal siedział na jego głowie. W zasadzie nie miał nic przeciw, na mały chit-chat z wiatrowym. W końcu ile może gadać tylko do zwierzaka, który Ci i tak nie odpowie. Spojrzenie jego lodowych oczy mimowolnie padło na sake trzymane w rękach Kiyoshiego. Czuli trafił na starszego od siebie, który był niższy, co prawda nie dużo, ale sam Hotaru wciąż rósł, więc szybko się mogło to zmienić. Na widok sake jego usta wykrzywiły się w uśmiechu. - Whoooo a więc jesteś pełnoletni skoro możesz..- Korzystając z zaskoczenia wyrwał mu alkohol z ręki i odkorkował by powąchać, oczywiście kątem oka obserwował właściciela by w każdej chwili zareagować. Nigdy nie próbował sake, czyżby trafił mu się dobry moment. Na tę myśl jego uśmieszek nieco zmienił wydźwięk. Może by tak.. Nagle zaczął spierdalać, wiedział iż wiatr był szybko, ale woda przecież też nie odstawała z szybkością, prawda? Tak czy inaczej, liczył się z tym iż może zostać dogoniony.

Trafił mu się nudziarz, który nie dał się sprowokować. Zaprawdę to był pechowy dzień dla Kiyoshiego skoro nawet teraz nie mógł odnaleźć choć odrobiny prostej rozrywki. Jego uwagę prędko przykuł jednakże lis towarzyszący nastolatkowi. Był to w końcu nietypowy zwierzak dla człowieka, spodziewał się prędzej ujrzeć kota czy też psa. Jednakże lis pasował do tego osobnika, który wręcz krzyczał iż jest jakiś inny. Czemu tak sądził bo chłopak wyglądał jak jakaś dziewczynka, co było dziwne. Jeszcze bezczelnie pił herbatę w takiej sytuacji, albo miał na wszystko wywalone albo był większym odmieńcem niż Kiyoshi.
Jego blizny działały na wiele osób, otrzymywał na ich widok różne reakcje. Choć w jego zawodzie to nie powinno nikogo dziwić, walczyli z demonami więc nie dało się uniknąć ran. Był czasem ciekaw jakie uczucia wzbudziłby w ludziach gdyby powiedział, że to nie demon zostawił mu takie rany, a samuraj. Piekielnie uzdolniony szermierz, którego śmierć przyniosła mu spore zyski. Stare dobre czasy.
— Przeorał, zrobiła to jedna osoba — Rzucił w ramach odpowiedzi dotykając dłonią swych blizn. Zadrżał na myśl o  tamtej walce, była jedną z tych najtrudniejszych w jego życiu. Co nie zmienia faktu iż mógłby stoczyć kolejne takie byle móc po walce skosztować mięsa tak zacnego wojownika. To było jego motywacją do walki, pożerać innych by móc stawać się jeszcze silniejszym.
Spojrzał na młodszego zabójcę jak na idiotę, jakby bycie niepełnoletnim miałoby go powstrzymać przed wypiciem sake. Ryzykował życiem w czasie polowania na demony, także uważał iż nikt nie mógłby odmówić mu alkoholu. Jakoś w końcu musiał pozbyć się stresu czy coś, wcale nie chodziło po prostu o to by urżnąć się w trupa.
— Owszem, jestem w przeciwieństwie do Ciebie — Odparł przewracając oczyma, po czym podniósł brew w górę widząc jak chłopak odbiera mu alkohol. Początkowo chciałby się wkurwić z tego powodu, ale wtedy dostrzegł w tym okazję. Mógł dostarczyć sobie rozrywki, patrząc na pierwsze spotkanie białowłosego z alkoholem.
 Jego plan mógł jednakże nie wypalić jeśli chłopak mu ucieknie, a to go już zdenerwowało stąd zaczął biec za młodzieńcem. Nie zależało mu na tym by odebrać sake, ale na tym by być świadkiem tego jak chłopak pije. Stąd też ruszył za nim prędko nie chcąc go zgubić — Poczekaj, Ty mały wredny gnojku  — Rzucił do zabójcy oddechu wody.

To nie było chyba nic dziwnego w korpusie, w sensie odmieńcem. Wiele osób tutaj swoje przeszło, nie byli do końca normalnymi ludźmi. Kiyoshi już dawno powinien to zauważył a jeśli nie, jego problem. Przez chwilę jasnowłosy nie mógł się powstrzymać i podszedł bliżej by przyjrzeć się jego bliznom, nie miał też oka, ale tego już nie skomentował jakoś specjalnie.  Na wyjaśnienie tylko się zaśmiał, czyli urobiła go tak jedna osoba, jeszcze lepiej. Nieco złośliwie się zaśmiał, miało to nieco lisiego wydźwięku w sobie. - Ah, że też się dałeś tak..
Wcale mu to nie przeszkadzało, że był starszy, kompletnie też nie zareagował na minę i wywrotkę oczami, w końcu nie wiedział  co by to miało mu dać. Jedynie wygiął usta w zdziwieniu. Chciał się z nim podroczyć, troszeczkę. - Nie sądziłem, że trafię na dziadzię w korpusie. - Wyszczerzył ząbki spierdalając z sake jak szybko mógł. W końcu za te ostatnie słowa Kiyo mógł zmienić swoje podejście i chcieć mu sprawić manto, takie iż by popamiętał, że z wiatrem się nie zadziera.  Słysząc jego słowa przyśpieszył jeszcze bardziej nie dając się, nie chciał by ten go dogonił, nie wiedział też jakie ten ma plany.  Jednak jego drogę zagrodził mu mur. - W o woowo- Wydał z siebie kilka bliżej nieokreślonych dźwięków wyskakując powietrze, robiąc coś w rodzaju gwiazdy, odpychając się wolną ręką od brzegu muru, znikając za nim. Szybko zorientował się w sytuacji, znaleźli się gdzieś w ogrodach za sobą zaś miał krzaki, w które szybko wskoczył, nim Kiyoshi będzie miał szansę go zauważyć. Skrył się między krzaczkami nieznacznie je rozsuwając aby mieć lepszy widok. Czy w ogóle ten wpadnie na gdzie  mógł zniknąć, to go ciekawiło. W międzyczasie odkorkował Sake i upił go trochę, lecz to co go spotkało, tego się nie spodziewał. Zaczął pluć i kaszleć na potęgę, nie przyzwyczajony do tego smaku. Tutaj jego skrytka zapewne została zdemaskowana, ale co z tego. Smak trunku był paskudny, przełknął go i zerknął na butelkę. Czy naprawdę dorośli znajdują w tym ukojenie wszystkich nerwów. Kwestionowałby to bardzo.

Młodszy z zabójców zbliżył się do niego przez co Kiyoshi przybrał na moment swe poważne oblicze.  Czyżby jednak udało się mu sprowokować nastolatka do starej dobrej zabawy jaką była bójka? Westchnął niezadowolony gdy to się nie stało po czym słysząc śmiech chłopaka, spojrzał na niego jak na idiotę.
— To czy się dałem czy nie nie ma znaczenia. Stoję tu żywy ja, a nie tamten człowiek. Wiesz co to oznacza? Skończył gorzej — Powiedział zabójca oddechu wiatru po czym uśmiechnął się szeroko — Zresztą, co to za walka z której nie wynosi się blizn? Prawdziwe starcie to takie, w którym zarówno Ty jak i Rywal dajecie z siebie wszystko byle ukatrupić tego drugiego, pojedynek z którego wychodzisz cało to zwykła zabawa — Rzucił do Hotaru coś co, dla niego było oczywiste. Wychowywał się wśród bandytów żyjących z zabijania, wyznających zasadę iż każdy dzień może być ostatnim. Dlatego każdą potyczkę jaką toczył o ile nie zyskał już na starcie znacznej przewagi traktował jak swe ostatnie starcie.
Szczyl lubił prowokować innych, a przynajmniej tak zdawało się Kiyoshiemu, który przecież robił to samo. Dlatego też nie miał od tak dać wygrać tej słownej batalii, temu zniewieściałemu chłopaczkowi. Byłoby to ujmą na jego wizerunku — No widzisz, a ja nie sądziłem że spotkam tu dzieci — Rzekł do zabójcy oddechu wody i ruszył za nim. Młody "mężczyzna" biegł ile sił miał w nogach, jednooki zaś jedynie trzymał dystans by nie zgubić swego celu.
Zawsze go zastanawiało co siedzi w głowie takich osób, najpierw sprowokował a teraz uciekał. Kiyoshi gdy już kogoś zaczepiał to z nudów, szukał kłopotów bo do nich przywykł. Żył w świecie gdzie jedno krzywo spojrzenie kończyło się bójką, ale nie wydawało mu się by podobnie było z tym niepozornym chłopaczkiem. Co takiego było w tym jego pustym łbie? Do tego to popisywanie się, komu chciał zaimponować tą dziwną sztuczką — No kurwa idiota — Wymsknęło się z ust zabójcy wiatru gdy patrzył jak białowłosy znika za muru.
Kiyoshi zamiast robić jakieś dziwne sztuczki to po prostu wskoczył i wspiął się na mur. Stanął na jego szczycie i z góry swym jednym okiem poszukiwał tego gnojka. Nie mógł uciec daleko bo wtedy z pewnością by go zauważył, a to oznaczało iż szczur gdzieś się kryje. Zastanawiał się czy miał w sobie tyle zaparcia by przeszukać całe ogrody gdy tu nagle ni stąd ni zowąd dobiegł do niego odgłos kaszlania. Na jego twarzy pojawił się paskudny uśmiech, a więc młody skosztował sake i jak było słychać jest w szoku. Kiyoshi zeskoczył na dół i gwiżdżąc, podszedł do krzaka gdzie ukrywał się jasnowłosy — Za mocne na twoje podniebienie gówniarzu?  — Powiedział kpiącym tonem wpatrując się w swego rozmówce. Po chwili dalszego krztuszenia się Hotaru, Kiyoshi bez większych oporów wyrwał mu butelkę. Mężczyzna splunął na bok i ruszył do swojej kwatery.

Z/T

Do pomieszczenia wchodzi odziany w proste ubrania młody mężczyzna na którego karku leży świeży ręcznik, włosy ów mężczyzny są jeszcze mokre zapewne po niedawnej kąpieli, ów mężczyzna podejdzie do pierwszego stolika i usiądzie aby przy nim odpocząć, wytrze swoje czoło ręcznikiem wydychając powietrze ustami jakby to wręcz poczuł ulgę.
-Na dzisiaj koniec treningu.
Powiedział z uśmiechem na ustach aby to następnie położyć łokieć na stoliku i podeprzeć swoją głowę otwartą dłonią.
Rozejrzał się w poszukiwaniu jakiś osób do rozmowy aby nie siedzieć w ciszy.

Katsumitsu przechodził właśnie przez przestrzeń wspólną, gdy nagle usłyszał kogoś mówiącego za ścianą, poszedł w kierunku z którego usłyszał głos radości po udanym treningu. Miał nadzieje na nową znajomość do tej pory nie widział za dużo łowców w siedzibie może spotka kogoś początkującego jak on. Wchodzi do pokoju rozgląda się po nim spojrzał w stronę mężczyzny siedzącego przy stole.
-Dzień dobry, nie przeszkadzam?
Lekko się ukłonił mówiąc do osoby przy stole.

Siedzący przy stoliku Yoshimatsu będąc w stanie relaksu zostaje nagle z niego wyrwany przez nieznany sobie głos. Po otwarciu oczu zobaczył jakiegoś nieznanego sobie łowcę, nie chcąc okazać złych manier również lekko spuścił głowę do dopiero co przybyłego osobnika.
-Witaj, oczywiście że nie i tak szukałem kogoś aby sobie pogadać. Podrapał się po głowie, jednak po chwili jego wyraz twarzy zmienił się jakby sobie coś przypomniał.
A racja, gdzie moje maniery, mizunoto, Ishida Yoshimatsu. Dosiądziesz się?
Pokazałem ręką na drugi kraniec stolika.

-Jestem Katsumitsu, jestem tu od nie dawna, miło poznać.
Przedstawił się następnie podszedł szybko do stołu i usiadł na przeciwko nowo poznanego towarzysza z korpusu zabójców demonów.
-Jak długo tu pracujesz?
Zapytał ciekawy czy jego towarzysz też jest świeżakiem takim jak on. Czy może już dłużej tutaj pracuje, choć nie wygląda na takiego. Zbadał go wzrokiem, nie ma żadnych widocznych blizn po walkach z demonami. A może po prostu był tak dobry.

Yoshimatsu odpowiedział drugiemu czarnowłosemu:
-Miło mi cię poznać Katsumitsu, a jeśli masz na myśli od kiedy jestem pełnoprawnym łowcą to od 3 miesięcy choć nie miałem za dużo pracy bo moje ostrze nichirin dostałem dopiero 3 tygodnie temu. Heh, mam nadzieje że te 3 miesiące czekania były tego warte. A ty? Od ilu już polujesz?
Zapytał pytająco będąc zaciekawionym swoim rozmówcą.

-Od niedawna, dwa może kilka tygodni czas szybko płynie. Głównie trenuje i pije herbatę bo nie przydzielono mi jeszcze misji.
Odpowiedział szczerze katsumitsu, momentami się zastanawiając. Bo nie liczył ile czasu tu spędził. Drapiąc się o tył głowy i myśląc czy na pewno tyle czasu tu spędził. Ale było coś koło tego.
-W każdym bądź razie można powiedzieć że jestem na razie nowy i szukam znajomości w korpusie.
Dodał, szybko aby nie spowalniać rozmowy.

Do pomieszczenia wchodzi czerwono włosy mężczyzna o takim samym kolorze oczu. Ubrany jest w czerwono-żółte kimono. Przy pasie ma przypięte ostrze nichirin - żółtą katanę. Mężczyzna wygląda na zamyślonego. Nie zwraca uwagi na innych ludzi w pomieszczeniu. Bez słowa siada przy jednej ze ścianek i zaczyna zapisywać coś do notatnika który miał przy pasie. Po chwili dopiero do niego dotarł dźwięk rozmów, który go wyrwał z zamyślenia
Witajcie, mam nadzieję że nie przeszkadzam w rozmowie
Muszę przestać się tak zamyślać, bo w końcu mnie ktoś zaatakuje z zaskoczenia i będzie problem
Gdzie moje maniery. Jestem Sekomura, stosunkowo nowy zabójca demonów
Sekomura wstał i podszedł do mężczyzn i wystawił do nich rękę na powitanie

-Rozumiem, treningi jak zawsze są dobre dla nas. Ja osobiście preferuję jednak gorące kąpiele po takowych. Przytaknął Yoshimatsu drugiemu jak to widzi nowemu w oddziałach korpusu.
-U mnie jest podobnie, miło mieć jednak kogoś kogo się zna w korpusie.
Słysząc kroki a następnie głos który był najpewniej skierowany do nich Yoshimatsu odwróci się w kierunku jego źródła i odpowie.
-Jasne że nie i tak nie mamy tu za dużo do zrobienia.
Słysząc jak się przestawia Yoshimatsu od razu odpowiada i lekko skinął głową w dół, nie wiedząc jednak o co chodzi z wystawioną w jego kierunku dłonią.
Ishida Yoshimatsu, miło poznać. Również mizunoto. Dosiądziesz się?
Zadając pytanie pokazał dłonią na jeden z boków stołu przy którym siedzi z Katsumitsu.

-O! to tak jak ja, pewnie już korzystałeś ze źródeł?
Katsumitsu już miał kontynuować, ale wleciał nie znajomy rudowłos.
-Nie przeszkadzasz, ja jestem Katsumitsu miło poznać.
Mimo lekkiego zdziwienia że się, coś robi tłoczno nie jak zazwyczaj trzymał fason. Skinął głową w kierunku nowego towarzysza na powitanie.
-Ranga mizunoto.
Dodał po chwili lekko roztargniony.
-To jakiś gest powitalny?
Spojrzał na wystawioną dłoń potem z wyrazem zapytania na twarzy na Sekomure. O co może chodzić nowemu towarzyszowi zastanawiał się katsumitsu.

Przypominając sobie że głównie chłopi sobie rękć na przywitanie podawali Sekomura szybko cofa rękę i się lekko kłania
Też Mizunoto. Miło poznać kogoś na poziomie
Mężczyzna zaśmiał się. Na pytanie czy chce się dosiąść Sekomura odkiwnął głową, po czym się dosiadł się do stolika
Powiedzcie, jakie techniki oddechu się uczyliście. Jestem ciekaw jak to wygląda u innych trening jeśli chodzi o oddechy
Sekomura opiera głowę o rękę którą opiera na kolanie

Yoshimatsu spojrzał na dwójkę mizunoto, zaśmiał się i podrapał po głowie. Powoli odpowiada:
-W sumie to sam miałem właśnie o to pytać obecnego tu Katsumitsu.
Spojrzał na Katsumitsu.
-Więc pozwólcie że zacznę. Uczyłem się oddechu płomienia, tak jak większość treningów oddechu, polega on na dużej ilości biegania dla zwiększenia kondycji, często robiłem to z obciążeniem w postaci kłody. Poza tym wymaga on wiele czasu w rozbudowie górnych partii ciała aby zwiększyć siłę ciosów. Dla tego mój dzienny trening polegał też na wielu wymachach mieczem.
Pokazał swój napięty biceps aby to zobrazować.
-Poza tym długie kąpiele w gorącej wodzie aby ciało dostosowało się do temperatury. Ufff...
Po skończeniu zrobił duży wdech sygnalizując że powiedział to na jednym tchu.
-A jak to było z wami?