Przestrzeń wspólna

Re: Przestrzeń wspólna — Pon Wrz 18, 2023 10:50 pm

Od boku mogło to trochę wyglądać na pojedynek na spojrzenia. Ani jedno ani drugie nie odwracało spojrzenia, tyle że Taira był po prostu zaciekawiony a Uesugi najzwyczajniej w świecie zirytowana. Trochę wewnętrznie go bawiło gdy miał do czynienia z kimś z wysokich sfer, kto znalazł się nagle w miejscu w którym się nie potrafił odnaleźć. Trochę jak Asano w jego posiadłości podczas planowanych rozmów o mariażu. Tak samo ewidentnie obrzydzona jego prostackim zachowaniem Ayame. Niemniej jednak zastanawiał się nad tym czy nie powinien dawać kobietom jakiejś taryfy ulgowej, w końcu nie były stworzone do walki - a przynajmniej tak twierdził świat w którym przyszło im żyć.
"Jeśli tak ciężko ci to przełknąć, proponuję odwrócić wzrok i zająć sobą"
- Gdyby mnie twój komentarz zabolał, to pewnie bym nawet się do ciebie nie odezwał tylko cię zignorował.. jak pewnie wielu innych na moim miejscu.. - wzruszył ramionami lekko zobojętniony. - .. tyle że nie jestem jak inny.. - dodał po chwili już nieco bardziej ciepłym tonem głosu.
Zmrużył lekko powieki, złote ślepia ani na moment nie zboczyły z jej twarzy. Musiał przyznać że taka piękność nie pasowała do tego miejsca. Szkoda było jej ślicznej twarzyczki i tym bardziej tego co skrywała pod połaciami materiału. Sama myśl o skalaniu jej idealnego ciała i pozostawienia paskudnych blizn na aksamitnej skórze napawała go jakąś wewnętrzną irytacja. Tak piękną istotę powinno się chronić przed złem tego świata a nie wysyłać w pierwszej linii na front do walki z maszkarami nocy.
"Jak ci na imię?"
Aż mu lekko brew w zaskoczeniu drgnęła po tym pytaniu. Jak miał być szczery sam ze sobą, to nie sądził że będzie chciała znać imię takiego prostaka. Kącik ust lekko drgnął w pół uśmiechu. Poderwał się do przyzwoitego siadu przy stoliku. - Heisuke.. - odpowiedział ze spokojem w głosie i już chciał na tym urwać. Bo pospólstwo nie miało nazwiska. Ale przecież to mogłoby być uznane za jakąś formę braku szacunku względem Ayame.
- Taira.. Heisuke.. - dodał ostatecznie, wiedziony ciekawością jak zareaguje że ten 'śmieć' który ją zaczepiał należał do jednego z ważniejszych rodów samurajskich. Czyżby rozważała użycia go jako worka treningowego ostatecznie?

Re: Przestrzeń wspólna — Pon Lis 06, 2023 10:34 pm

Katsumitsu wszedł ostrożnie do pokoju wspólnego z tacą na której miał ramen z kurczakiem i czarną herbatę. Położył tace na wolnym stoliku i usiadł przy nim na kolanach na poduszce. Znowu mu nie wyszło gotowanie więc musiał się ratować ramenem z pobliskiego stoiska, a przyszedł tu bo liczył ze może spotka jakieś znajome twarze lub może pozna kogoś nowego. Dawno nie widział Yoshimatsu i Sekomury ciekawe czy są teraz na jakiejś misji, albo trenują. Po drodze znowu słyszał plotki o zmianie siedzibie. Może faktycznie za niedługo zmienią miejsce siedziby. Oby to zrobili przed lub po zimie, Katsumitsu nie znosił zimna towarzyszącego tej porze. Wyciągnął pałeczki i zaczął łowić stałe fragmenty swojego smacznego posiłku, po którym nie skończy w wychodku jak po jego onigiri. Od czasu do czasu dmuchał na zawartość ramenu bo były jeszcze za ciepła. Czekał aż ktoś zagada, najwyżej będzie sam to potem będzie musiał zrobić. W końcu miał cel popytać innych zabójców o zdrajców, a dokładnie o to czy zasługują na drugą szanse. Ciężko mu by było zabijać innych ludzi, przecież zadaniem korpusu były demony. Dlaczego ludzie musieli stawać po złej stronie barykady. Ale teraz był zajęty zapełnianiem pustego żołądka po porannym spacerze po okolicy. Głównie był głodny przez to że nie zjadł sytego śniadania.

Re: Przestrzeń wspólna — Wto Lis 07, 2023 11:38 pm

Musiał się wziąć za siebie. Ostatnio opuścił się w treningach i to było doskonale widać. Sporo rzeczy się na to złożyło i z pewnością mógłby znaleźć jakieś usprawiedliwienie, ale nie chciał. Nie wypadało, a poza tym nie miał do tego prawa. Pomimo wszystkiego powinien w dalszym ciągu ćwiczyć oraz walczyć, aby stać się jak najsilniejszym, a on prawie zatracił wszystko o co tak długo walczył. Sporo czasu zajęło mu wrócenie na odpowiedni poziom, lecz wiedział już że musi ćwiczyć o wiele ciężej i dłużej, aby nadgonić innych. Tak więc robił to. Wstawał o wiele wcześniej, zostawał dłużej i starał się mocniej. Robił to dla siebie, dla swoich sióstr, dla ludzi oraz dla Sai. Dla niej też starał się zmienić. Po ich rozmowie, kiedy udało im się wrócić na odpowiednie tory oraz tych wszystkich wydarzeniach w trakcie ataku demonów na Yonezawę starał się zmienić. Było to trudne, lecz trzeba było od czegoś zacząć. Najlepiej od małych kroków. Zanim jednak wróci do treningu trzeba będzie coś zjeść. Jego żołądek domagał się porannego pożywienia, a i tak opuścił śniadanie, by móc dłużej potrenować. Tak więc chcąc czy nie chcąc musiał coś zjeść. Zastanawiał się czy opłaca mu się przebierać i ostatecznie stwierdził, że nie skoro i tak po jedzeniu z pewnością uda się na dalsze ćwiczenia. Udał się więc do przestrzeni wspólnej. W pomieszczeniu nie było zbyt wielu osób. Ruszył więc w stronę wolnego miejsca, lecz był chyba zbyt rozkojarzony, bądź zbyt skupiony na kolejnych ćwiczeniach, że najzwyczajniej w świecie potrącił osobę obok, której przechodził. Dopiero dźwięk pałeczek przywróciły go do rzeczywistości.
- Przepraszam bardzo. To było zupełnie niezamierzone – powiedział odwracając się i skłaniając samurajowi, którego posiłek przerwał – Mam nadzieję, że nic się nie stało. Jeśli trzeba mogę przynieść drugą porcję.
Wiedział, że powinien bardziej uważać, a w tej sytuacji jedyne co mógł zrobić obecnie to przeprosić za swoją nieuwagę.

Re: Przestrzeń wspólna — Sro Lis 08, 2023 2:19 pm

Katsumitsu jedząc wyczuł że jego zmysł coś wykrył nie wiedział z której strony bo się skupiał na jedzeniu. Ale na wszelki wypadek przełknął jedzenie od razu. Chciał odłożyć pałeczki ale jakiś inny człowiek już na niego wpadł i mu mu wypadły z ręki na stolik. A Katsumitsu uderzył lekko w stół i rozlał połowę ramenu i trochę herbaty na tace. Spojrzał kto to, pierwszy raz go tu widział. Ale nie dawał wrażenia świeżego w korpusie. -Przepraszam bardzo. To było zupełnie niezamierzone. Z początku chciał mu wyjechać z wrednym tekstem, ale się powstrzymał. Wolał podejść z większą empatią do innego zabójcy. W końcu nie mieli łatwo w życiu.
-Nie ma problemu.. Czyżby nie przespana noc?- Zapytał bez wyrzutów w głosie, próbując wyciągnąć z niego jakieś usprawiedliwienie czemu na niego wpadł. Bo wyglądał trochę na odklejonego. -Mam nadzieję, że nic się nie stało. Jeśli trzeba mogę przynieść drugą porcję.
-Mi nie, ale ramen nie miał tyle szczęścia..- Zarzucił spojrzeniem na to co się rozlało. Co jak co jak, ale wolał nie marnować dobrego jedzenia.
-Wiesz jedną i tak bym pewnie się nie najadł, więc jak nie stanowi to problemu to możesz mi przynieść drugą porcje. Od rana nic nie jadłem.- Może go nie znał ale chciał nakreślić sytuacje, aby nie wyjść na gbura tylko na wygłodniałego. Dodał za nim ten podjął decyzje czy ruszyć po kolejną porcje. -Jestem Katsumitsu, jak chcesz to możesz się dosiąść. Tylko jak będziesz szedł po drugą porcją to jej nie rozlej. Szkoda by było jak by się więcej zmarnowało.- Lekko się uśmiechnął, nie chciał jakoś z niego bardzo szydzić ale nie mógł się tym razem powstrzymać. Pewnie Sekomura by nie był tak miły na jego miejscu, chyba że ktoś wreszcie go nauczył aby tak nie robić. Dalej pamiętał docinki rudego zabójcy błyskawic.

Re: Przestrzeń wspólna — Pon Lis 20, 2023 10:44 pm

Normalnie nie powinno mu się to zdarzyć, ale ostatnio mało co było normalne, a poza tym jego myśli, były zajęte innymi kwestiami. Oczywiście to nie usprawiedliwiało w najmniejszym stopniu jego roztargnienia oraz tego, iż potrącił inną osobę, która w spokoju spożywała posiłek. Będzie musiał się bardziej skupić, gdyż rozkojarzenie nie jest dobre. Zwłaszcza na polu walki czy tez w czasie treningu. No i jak widać w przestrzeni wspólnej również.
- Można tak powiedzieć, choć to żadne usprawiedliwienie na moją nieuwagę – powiedział Tachibana. Popełnił błąd i doskonale to wiedział. Z tego co jednak widział to ten drugi samuraj nie był zły. Może jedynie odrobinę podirytowany tym, iż przez czyjąś nieuwagę jego jedzenie zostało zniszczone.
- Nie ma problemu – powiedział i ruszył, lecz zanim jeszcze odszedł to odwrócił się, gdyż ciemnowłosy przedstawił się. Brakiem wychowania byłoby nieodwzajemnienie tego.
- Tachibana Shōtarō. Miło mi – powiedział, a następnie ruszył w stronę miejsca, gdzie mogą wydawać jedzenie. Oczywiście drobna uszczypliwość doszła do niego, lecz puścił ją mimo uszu, gdyż nie miał zamiaru wdawać się w kłótnie. To Tachibana popełnił błąd i trzeba było zmierzyć się z konsekwencjami. Szybko zamówił dwa razy to samo co wcześniej jadł Katsumitsu i w czasie oczekiwania na potrawę postanowił kilkoma oddechami skupić się na tym co robi. Trening i ćwiczenia były ważne, ale równie ważne było to, aby się w nich nie zatracić, Musiał o tym pamiętać i patrzeć jednocześnie na otoczenie. Gdyby trafił na kogoś mniej pobłażliwego lub wyższej rangi, mogłoby się skończyć to inaczej. Owszem mógłby się kłócić oraz dyskutować, ale nie widział obecnie w tym najmniejszego sensu. Czasami trzeba było znaleźć inne rozwiązania, bądź nadzwyczajnie odpuścić.
Jedzenie po chwili było już gotowe i samuraj mógł udać się ponownie do przestrzeni wspólnej. Wobec wcześniejszego zaproszenia dosiadł się do drugiego zabójcy, wcześniej uważnie odkładając posiłki. Trzeba było również popracować nad koncentracją. Była to kolejna rzecz na liście.
- Smacznego – powiedział błękitnooki do swojego obecnego towarzysza przy posiłku.

Re: Przestrzeń wspólna — Sro Lis 22, 2023 1:17 pm

Można tak powiedzieć, choć to żadne usprawiedliwienie na moją nieuwagę A więc wymijająca odpowiedź, coś ukrywa? "Nie ma problemu" Szybko poszło, wyglądało jakby trafił na kogoś honorowego lub po prostu porządnego. Który naprawia swoje błędy.
"Tachibana Shōtarō. Miło mi" -Mi też- Może był lekko podirytowany ale mimo to starał się podążać jakąś etykietą. Próbował nie pokazywać zaskoczenia, że słyszał już to nazwisko od kogoś innego. Dobrze że w tym momencie już ruszył po jedzenie bo Katsumtisu nie mógł dłużej trzymać swojego zdziwienia. Zamiast jeść to co mu zostało z pierwszego posiłku zastanawiał się czy to nie był przypadkiem ten o którym wspominała Suki. Nabrał trochę podejrzeń, odnośnie jej kilku zachowań. Czy on był tym konfliktem. Nie zastanawiał się nad tym długo bo nie do końca wiedział o co chodzi, więc wrócił do jedzenia.
Po nie długim okresie czekania Shotaro wrócił z porcją. Pewnie nie było długiej kolejki, i o dziwo niczego tym razem nie rozlał.
"Smacznego" -Smacznego- To teraz mogli jeść w spokoju, myślał o co go zapytać. Nie chciał wyjść na zielonego w korpusie trochę już tu był. A głównie nie chciał aby się dowiedział o tym co go łączy z Suki. Nikt tego nie wiedział oprócz Yoshimatsu który miał jakieś podejrzenia. Przerwał na chwile jedzenie aby zacząć jakąś rozmowę z towarzyszem. -Powiedz długo jesteś w korpusie? -

Re: Przestrzeń wspólna — Wto Lis 28, 2023 10:03 pm

Nie miał zamiaru w jakikolwiek sposób się usprawiedliwiać czy też szukać wymówek. Błąd został popełniony przez niego, z jego winy oraz przez jego nieuwagę i doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Dlatego też przeprosił osobę, na którą wpadł i zaoferował rekompensatę. W końcu tak powinno się zrobić czy też nie? To była podstawowa kultura, którą wszyscy powinni przejawiać. Poza tym Tachibana nie miał ani sił, ani też chęci na jakiekolwiek kłótnie. Było to bezcelowe i zajmowało czas. Czas, który musiał poświęcić na ponowny powrót do formy. Na całe szczęście poszkodowany Katumitsu nie był zbytnio zdenerwowany, albo przynajmniej bardzo dobrze to ukrywał. Prawdopodobnie szybka oferta Tachibany o przyniesieniu nowej porcji podziałała nieco łagodząco na całą sytuację i możliwy gniew. W końcu jedzenie zostało przyrządzone, a on mógł się ponownie udać do drugiego samuraja. Możliwe, że jego wcześniejsza wizja posiłku nie pokrywała się z obecną sytuacją, lecz czasami trzeba iść na ustępstwa. Poza tym źle by to wyglądało, gdyby zostawił jedzenie i odszedł ze swoim. Zupełnie jakby uciekał.
Jedzenie dotarło już w nienaruszonym stanie. Kiedy był skoncentrowany, albo bardziej skupiony na tym co się dzieje wokół niego, to nie było problemem donieść dwa posiłki do stołu. Mogli też zacząć jeść. Posiłek był smaczny i przede wszystkim ciepły. Można powiedzieć, że tego potrzebował.
- Jak długo?- odpowiedział pytaniem na pytanie. Może było to niegrzeczne, ale dawało mu małą chwilę czasu, aby się zastanowić. W sumie to dobre pytanie. Ostatnio miesiące leciały jak szalone.
- Hmm. To będzie jakieś trzy i pół roku. Mniej więcej, ale bliżej czterech lat. Trochę zleciało. A ty? Jak długo jesteś po tej stronie? Wybacz, ale nie kojarzę cię, chociaż ostatnio mało co przebywałem w Yonezawie – odparł i uśmiechnął się przepraszająco.

Re: Przestrzeń wspólna — Sob Gru 02, 2023 9:44 pm

"Jak długo?" O to znak że długo, skoro zaczął myśleć na głos. Pomyślał młody zabójca demonów. "To będzie jakieś trzy i pół roku. Mniej więcej, ale bliżej czterech lat. Trochę zleciało. A ty? Jak długo jesteś po tej stronie? Wybacz, ale nie kojarzę cię, chociaż ostatnio mało co przebywałem w Yonezawie" Z początku lekko się zdziwił że gość którego przed sekundą poznał jest tak długo w korpusie. -Aż cztery? Długo. Ja jestem w korpusie od kilku miesięcy, więc nie dziwne że mnie nie kojarzysz.- Może nie był zielony w temacie zabijania demonów ale dalej miał wiele do nauczenia się, a można było nawet powiedzieć że cały czas zbiera znajomości w korpusie. Nie wiadomo kiedy przyjdzie mu z kimś współpracować na misji lub trenować. Dodał po krótkiej chwilce -Poza tym, często trenuje. To może być drugi powód dlaczego mnie nie spotkałeś. Mam cel chyba jak wszyscy.- Zaciekawił go tym że nie było go w Yonezawie, czyżby jakieś ciekawe zadanie z góry. Można było wyczuć ze był ciekaw po to nie głosu, co starszy kolega mógł robić. -Nie przebywałeś w Yonezawie? Jakaś misja w terenie?- Nie przypuszczał że mogło to być wolne, albo coś innego. Może sam sobie powinien zrobić wolne na jakiś czas. Ciągle był tu i tam. Choć pewnie spotkanie jakiegoś Ne było by mu na rękę miał sporo pomysłów ostatnim czasem.

Re: Przestrzeń wspólna — Nie Gru 10, 2023 9:59 pm

Szczerze mówiąc, nawet nie zauważył kiedy ten cały czas minął. Wydawało się, iż dopiero niedawno wstąpił do Korpusu, a tuż już za chwilę miną cztery lata. Czas naprawdę leciał niestety trzeba było się z tym zmierzyć. Można było też powiedzieć, że był już całkiem zaawansowany stażem. Szczególnie kiedy usłyszał jak długo w Korpusie służy jego rozmówca.
- No to mogliśmy się nie spotkać. Tak czasami bywa. Jest dużo osób, a jeszcze więcej pracy. Niektórych osób czasami się nie widuje miesiącami jak nie dłużej. Taka praca jak to mówią – rzekł Tachibana i wziął kolejny kęs jedzenia do ust. Dał sobie dzięki temu chwilę czasu, a jednocześnie słuchał tego co Katsumitsu mówił.
- To też prawdopodobne. Dobrze mieć jakiś cel – powiedział i nawet delikatnie się uśmiechnął. Każdy do czegoś dążył i starał się rozwijać. Cel. Jaki w tym momencie był jego cel? Czy ten, który postawił sobie prawie cztery lata temu był w dalszym ciągu aktualny? Było to cholernie trudne pytanie i szczerze mówiąc obecnie nie miał na to jednej i prawidłowej odpowiedzi.
- Mniej więcej. Wziąłem kilka misji poza, które się nawarstwiły, a także załatwiałem pewne prywatne sprawy. Trochę mnie nie było – powiedział, choć trochę to mało powiedziane, gdyż od ataku bardzo rzadko tu przebywał. Jakby starał się uciekać od wszystkiego i wszystkich. Teraz wrócił i trzeba było wziąć się za wszystko.
- Jak więc trafiłeś do Korpusu? – zapytał ciemnowłosy samuraj. Historia przed przybyciem zawsze była w pewnym stopniu interesująca, gdyż pozwalała określić mniej więcej kim był i może jest dany samuraj.

Re: Przestrzeń wspólna — Sro Gru 13, 2023 9:18 pm

"Taka praca jak to mówią" -Prawda taka praca, jedni przychodzą drudzy odchodzą.- Odparł po czym wziął kęs jedzenia. Niestety życie zabójcy demonów nie było proste, łatwo o śmierć w tym zawodzie. Każdy kto przeżywał musiał mieć dużo szczęścia albo być niesamowicie silnym aby wygrywać tą nie równą walkę z demonami.
"To też prawdopodobne. Dobrze mieć jakiś cel" -Ważne aby pamiętać że cel nie uświęca środków.- Dodał do wypowiedzi Tachibana, patrząc na jego reakcje by wywnioskować jakim typem człowieka jest. Wolał ostrożnie dobierać znajomości od incydentu ze zdrajcą na patrolu, jednocześnie nie zostając jakimś paranoikiem że każdy może być zdrajcą korpusu. Obecnie ufał tylko czwórce osób w tym sobie.
"Trochę mnie nie było " -Trochę, mi zazwyczaj przypadają patrole.- Nie miał tyle szczęścia w dostawaniu zadań, choć mogło to być szczęście w nie szczęściu przez to ze na patrolach nie ryzykował zbyt wiele. Był ten jeden wyjątek gdy Kagami go uratował, a tak to spokój i niczym nie zmącone dźwięki nocnych zwierząt i szelest liści. Miał sporo czasu na treningi, mógł się stać silniejszy bez ryzykowania. Aby nie zawadzać silniejszym zabójcą na misjach.
" Jak więc trafiłeś do Korpusu?" -To długa historia, o marzeniu dziecka cieśli o staniu się samurajem. - To powiedziawszy nie wiedział od czego tu zacząć. Co prawda jego historia nie była aż tak długa. Ale próbował się jakoś wymigać od tego, jako chyba jeden z nie wielu miał szczęście że nie stracił nikogo bliskiego przez demony. Miał też trochę przyziemny cel do nie dawna.-Na pewno chcesz usłyszeć tą historie? Nie miałem za ciekawego życia przed dołączeniem do korpusu.- Zadał to pytanie może mu się uda przekonać swojego rozmówce. Aby nie poruszać tego tematu. Wziął kolejny kęs jedzenia.

Re: Przestrzeń wspólna — Pon Gru 25, 2023 10:31 pm

Wymiana zabójców była dość spora, zwłaszcza biorąc pod uwagę jak bardzo ryzykowny był to zawód. Nigdy się nie wiedziało, czy wróci się żywym z kolejnej misji, czy też ponownie spotka tych samych ludzi. On to doskonale już wiedział. Jednej nocy bardzo wiele się potrafiło zmienić, a było to zaledwie kilka godzin. Kilka godzin, które odmieniły życie bardzo wielu osób. Czasami uważał, że zwykli ludzie mają szczęście, iż nie wiedzą o tym co naprawdę się dzieje w tym kraju. Czasami niewiedza i błoga nieświadomość mogły być prawdziwym błogosławieństwem.
- Słynne zdanie czyż nie? Chociaż każdy je interpretuje na swój własny sposób – powiedział Tachibana, widząc oceniający wzrok swojego rozmówcy. Obserwował go i chciał zobaczyć co odpowie. Z pewnością był to bardzo ważny i intrygujący temat, o którym można byłoby toczyć wielogodzinne rozmowy – Moim zdaniem trzeba wiedzieć na ile cel jest warty poświecenia środków. Czy zabicie niewinnej osoby jest dobre by uratować setkę innych? Czy warto poświęcić swoich towarzyszy, aby zdobyć możliwość zabicia potężnego demona? Uważam, że każdy cel trzeba rozpatrywać osobno, ale jednocześnie trzeba wiedzieć gdzie leży granica. Bo jeśli nie będziemy mieli granic, to czym będziemy się różnić od naszych wrogów co? – zapytał zabójca oddechu pioruna i sam teraz spojrzał na Katsumitsu. Chciał wiedzieć co on sądzi w tym temacie.
- Każdy chyba od nich zaczyna. Spokojnie. Nim się obejrzysz będziesz już otrzymywał kolejne zadania i będziesz marzył o powrocie do spokojnych patroli – rzekł z lekkim uśmiechem na twarzy. Początkowo każdy bardzo się nakręcał, aby jak najszybciej stawić czoła demonom i pomóc w wyzwoleniu Japonii ze szponów zła. Tacy najczęściej szybko ginęli paskudną oraz zupełnie niepotrzebną śmiercią. Trzeba było ważyć swoje siły na zamiary, chociaż nigdy nie było można mieć pewności co przyniesienie następny dzień. Raz jest to nudny patrol, a za drugim razem stajesz twarzą w twarz z demonem. Ważne by być cały czas gotowym.
- Można powiedzieć, że zaintrygowałeś mnie. Raczej nie mam teraz czegoś bardzo pilnego do roboty, a chętnie bym posłuchał o walce o te marzenia. Ostatnio rzadko można usłyszeć coś przyjemnego. Oczywiście jeśli tylko chcesz. Do niczego cię nie przymuszam. W końcu to twoja historia – powiedział Shōtarō i sam wziął kolejny kęs jedzenia oraz łyk zupy. To wszystko była decyzja jego rozmówcy. Ni mniej. Ni więcej.

Re: Przestrzeń wspólna — Czw Gru 28, 2023 12:40 am

"Chociaż każdy je interpretuje na swój własny sposób" -Cóż każdy jest inny, ja to interpretuje tak że trzeba zrobić wszystko aby jak najmniej osób odchodziło, może powinno się bardziej trenować zabójców przed wysłaniem na misje lub ich asekurować na pierwszych misjach, ale co ja mogę tam wiedzieć.- Można było usłyszeć w jego tonacji nie pewność w tym co mówił. Chłopak wolał bezpiecznie się wycofać z tego tematu, nie miał na ten temat jeszcze wykształconej opinii. A nie był to prosty temat. Wziął stały kawałek z zupy pałeczkami i go zjadł. "to czym będziemy się różnić od naszych wrogów co?" Spojrzał na Tachibana z zaciekawieniem. Miał dobre podejście do tego typu spraw. Więc zabójca wiatru postanowił mu opowiedzieć o swoim. -Wiesz czasami nie wiadomo czy uratowanie kogoś nie zabije setki innych. Szczerze nigdy bym nie poświęcił towarzysza z korpusu ani nikogo. Czasami lepiej się wycofać bogatszym o doświadczenie i zabić tego demona kiedy indziej, bo utrata doświadczonego zabójcy demonów to przegrana bitwa. W końcu mógłby uratować więcej ludzi kiedy indziej. A chyba najlepszym rozwiązaniem jest stanie się na tyle silnym że nie trzeba wybierać. Nie jestem osobą bez skrupułów, nie lubię wybierać czy oceniać wartości czyjegoś życia. Jeżeli jest szansa to będę próbował uratować wszystkich.- Można było powiedzieć że był trochę zbyt ambitny i miał za bardzo idealistyczne poglądy ale taki był. Nawet zdrajców chciał ratować jeżeli było to możliwe, albo przynajmniej starał się o uczciwy proces dla nich. Choć ostatnio nie wyszło. "będziesz marzył o powrocie do spokojnych patroli " Wzruszył ramionami. -Czy ja wiem? Myślę że nie będę tęsknić, lubię walczyć i preferuje polowanie w dwie osoby co najmniej, nie jestem ryzykantem który rzuca się sam na demona bez planu.- Wziął kolejny kawałek jedzenia, zjadł. Mieli tu niezły ramen, nie można było narzekać na kucharza. "W końcu to twoja historia" -Skoro jesteś chętny to mogę ci to odpowiedzieć w krótszej wersji.- Wziął sporego łyka ramenu. Aby go nie suszyło podczas opowiadania jak się tu znalazł. -Od czego by tu zacząć... Od dziecka marzyłem aby zostać samurajem choć było to nie możliwe przez moje pochodzenie, a jednak jakoś tu jestem.- Uśmiechnął się lekko, miał sporo szczęścia w życiu, a to że udało mu się zostać zabójcą demonów traktował jako życiowe osiągnięcie. Płynnie wrócił do opowieści - Pewnego dnia spotkałem ciężko rannego człowieka w lesie, postanowiłem mu pomóc. Gdy się obudził w moim rodzinnym domu to okazała się że jest samurajem. Który polował na bestie w okolicy. - Wziął kolejny kawałek i szybko go połknął, aby kontynuować opowieść. -Gdy czuł się lepiej, co nieco o sobie mi powiedział ale to mało ważne. Potem gdy już był zdrów postanowił zapolować na bestie jeszcze raz, w ramach podziękowania za opiekę aby ochronić ten dom. Ale tym razem umarł z bestią, przynajmniej tak mi powiedział w ostatnich słowach. Bo nie widziałem żadnego ciała w pobliżu niego jak z rana go znalazłem. Dał mi list abym się udał do mistrza. Przed wyruszeniem w drogę pochowałem go z należytym szacunkiem, a ojciec pomógł mi wykopać grób dla tego samuraja. Następnie zostałem posłany do mistrza oddech wiatru. O czym dopiero dowiedziałem się na miejscu i tak zaczął się mój trening na zabójcę demonów. A jednocześnie się skończył pierwszy etap w moim życiu, a moje marzenie się zmieniło.- Napił się ramenu. Nie spodziewał się aż tak dobrze to pamięta, prawda nie było to szczegółowe ale jednak. A to dopiero była połowa historii. Liczył po cichu że go nie zanudził, ponieważ nie był dobry w opowiadaniu historii.

Re: Przestrzeń wspólna — Nie Sty 21, 2024 8:59 pm

Z pewnością było bardzo wiele możliwości na temat jak przygotować zabójców do walk w terenie, ale prawdę mówiąc nic do tego nie przygotuje. Do tej pierwszej walki z demonem. Do pierwszej myśli, że jeśli się przegra to nie będzie już drugiej szansy. Dobrze wyszkolony zabójca będzie miał większe szansę, ale prawdą było to, że starcie w terenie rządziło się swoimi własnymi prawami. Wszystko mogło się wydarzyć. Tak samo jak z podejmowaniem pewnym decyzji, które skutkowały przekroczeniem pewnych granic. Owszem można było wszystko zrzucić na tak zwane większe dobro. Śmierć cywili, utrata zabójców czy nawet własnej siedziby. Pytanie tylko czy morale wytrzymają tak długo, aby to wyższe dobro docenić. Jego rozmówca miał bardzo interesujące podejście do tego tematu. Zdrowe i racjonalne.
- Mam nadzieję, że nigdy nie będziesz musiał stać przed dylematem wyboru. To jest chyba jedna z najgorszych rzeczy, gdyż nieważne jaką decyzję podejmiesz. Nie ważne jak dobra i wspaniała dla wszystkich będzie. To w środku będziesz się zastanawiać co by było jeśli. Taka gorycz tej pracy – powiedział Shoto i wziął kolejny kęs do ust. On sam jeszcze nie był postawiony przed takim wyborem, ale wiedział co znaczy stracić cywili. Czasami chwila zwłoki, albo utrudnienia i okazuje się, że jest kolejna ofiara, której można było zapobiec. Życie nigdy nie było, nie jest i nie będzie łatwe. Chłopak miał raczej serce po dobrej stronie. Szkoda byłoby, aby jego nadzieje zostały zniszczone, bądź on sam głupio zginął.
- To jest bardzo dobre myślenie, ale rzadko kiedy w walce mamy możliwość ustalania sobie składów. Czasami walczysz sam na sam, czasami z towarzyszami, a czasami przeciwko wielu. Ważne by jak powiedziałeś nie rzucać się bez planu. To jest najprostsza droga do śmierci – rzekł ciemnowłosy samuraj oddechu pioruna. Jedzenie było smaczne. Warto byłoby zaglądać częściej. Samuraj wziął łyk naparu i zaczął słuchać historii Katsumitsu.
- Dość niezwykła historia – rzekł Tachibana, kończąc swój posiłek – W pewnym sensie miałeś szczęście, iż ten zabójca stanął na twojej drodze. Czasami nasze wyboru są potraktowane właśnie tym. Jednym wydarzeniem czy osobami, które spotkamy. Poznałeś imię tego zabójcy po przybyciu do Korpusu?
Pytanie proste, ale chciał wiedzieć, czy to nie był ktoś kogo znał.

Re: Przestrzeń wspólna — Sro Sty 24, 2024 10:22 pm

"Taka gorycz tej pracy " -Nie miałem za wielu takich wyborów, w zasadzie to jeden ze zdrajcą. Jak byłem na patrolu z innym zabójcą.- Przyznał szczerze, nie miał co ukrywać takich informacji. W końcu nie mówił po imionach osób w to zamieszanych. Zresztą pewnie nic by się nie stało gdyby je wymienił. "Ale rzadko kiedy w walce mamy możliwość ustalania sobie składów" -Jak kiedyś będę na wyższym stopniu może to zmienię.- Uśmiechnął się lekko, miał kiedyś marzenie stać gdzieś wyżej. Na hashire się nie nadawał, ale może kiedyś. Jego głównym celem było stać się silniejszym ni jeżeli obejmować jakąś rangę w korpusie. Wolał łamać swoje limity wielokrotnie aby dorównać najsilniejszym zabójcą i żeby pokonywać silniejsze, a co idzie za tym groźniejsze demon.. "Poznałeś imię tego zabójcy po przybyciu do Korpusu?" Szybko mu odpowiedział na pytanie. -Nazywał się Ren. Był dobrym człowiekiem, choć może sprawiał tylko pozory. Nie wiem, nie znałem go za długo.- Kończąc swoją wypowiedź pomyślał, że może powinien odwiedzić jego grób. Dawno tam nie zaglądał, a sporo mu zawdzięczał. Wziął kawałek stałego jedzenia do ust przy pomocy patyczków i go zjadł. Po przełknięciu zapytał z ciekawością w głosie. -Znałeś go?-Zaczął się zastanawiać czy może nie zapytać go o trening, skoro już był tu parę lat to pewnie ma większą wprawę w fachu.

Re: Przestrzeń wspólna — Nie Sty 28, 2024 9:57 pm

- Zdrajcą? Naprawdę? Chcesz powiedzieć coś więcej? – zapytał Tachibana, którego słowa Katsumitsu poważnie zaintrygowały. Kiedy miał styczność z tym zdrajcą i kim był oraz co się z nim stało. To były pytania, które można powiedzieć dość szybko pojawiły się w umyśle zabójcy demonów. W końcu cała praca Korpusu opierała się na wzajemnym zaufaniu. W momencie ono zniknie i zaczną sami na siebie donosić, a wręcz współpracować z demonami to będzie ich koniec. Shoto słyszał pogłoski przyczyny ataku na Yonezawę i miał wielkie nadzieje, że były kłamstwem. Choć osobę, która współpracuje z demonami ściąłby tak samo jak sługusów Muzana. Dla takich osób nie miał najmniejszej krzty litości.
- Cóż. Dawno już udowodniono, im wyższą pozycję masz w społeczeństwie tym masz większe możliwości i na więcej możesz sobie pozwolić – powiedział niebieskooki i zaczął dopijać swój ramen. Jeśli chce się coś zmienić to niestety trzeba być wysoko. Tych na dole nikt nie słucha i z nimi się nie liczy. Taka była niestety prawda tego świata i trzeba było ją zaakceptować. Siła, pozycja, pieniądze oraz znajomości. To się liczyło.
- Ren – powiedział Shōtarō cicho do siebie, w umyśle analizując czy zna kogoś o tym imieniu. Kojarzył jedną czy dwie osoby, ale nie miał pewności czy w ogóle jest to ta osoba, o której mówił jego rozmówca. Nie mógł więc niczego potwierdzić.
- Ciężko powiedzieć. Prawdopodobnie nie. Kojarzę kogoś o takim imieniu, ale wątpię by był to ktoś kogo znałem. Zabójców wbrew pozorom jest dużo, a rotacja w naszych szeregach jest jeszcze większa. Pewnie sam niedługo się o tym przekonasz, kiedy będziesz widział nowe twarze, a stare będą znikać wraz z kolejnymi pojawiającymi się grobami – powiedział. Niestety takie właśnie było ich życie. Jednego dnia są, a następnego dnia już nie. Sami jednak wybrali tą ścieżkę.

Re: Przestrzeń wspólna — Pon Sty 29, 2024 7:21 pm

" Chcesz powiedzieć coś więcej? " Lekko go zaskoczyło to pytanie co miał wymalowane na twarzy, myślał raczej że ludzie nie lubią poruszać tego kłopotliwego tematu. Zaczął więc od początku.-Jasne mogę. To było jakiś czas temu jak byłem z Kagamim na patrolu, jest coś konkretnego co byś chciał wiedzieć o tym zdrajcy? Nie znałem go poza imieniem i nazwiskiem. Nie wiele zdążył mi powiedzieć.- Długo nie miał okazji z nim rozmawiać przez sytuacje którą spowodował, może by mu poszło lepiej jakby znał jakieś bardziej przekonujące argumenty.
Westchnął lekko w reakcji na słowa że trzeba być wyżej aby coś zmienić, w końcu czym wyżej by się piął tym więcej obowiązków go czekało. A jakby nie patrzeć ranga odpowiadała w pewnym sensie sile zabójcy. Napił się ze swojej miski ramenu. Prawie wystygł, pewnie już długo rozmawiali. Ciężko było oszacować czas kóry upłynął jak nic nie było w stanie go liczyć.
" Pewnie sam niedługo się o tym przekonasz, " Spojrzał w ramen lekko nie pocieszony przypominaniem o tym jak to niestety działało w tym świecie. A raczej w korpusie, tyle osób ginie mimo wszystkich starań. -No cóż, może kiedyś przywyknę. Choć nie za prędko, dziwne uczucie być świadomym że tyle osób odchodzi przez demony i nie mam na to za wielkiego wpływu. Taka irytując w bezsilności.- Wziął kolejny łyk ramenu, już za wiele go nie było. Nagle przypomniał sobie o jego nietypowym pomyśle na broń i połączył kropki. Lekko się dławiąc ramenem, którego całe szczęście nie rozlał. Odkaszlnął i zapytał niebieskookiego o informacje.-Skoro jesteś w korpusie dłużej ode mnie to może znasz jakiegoś dobrego kowala lub rzemieślnika NE?- Dalej lekko kaszlał, czemu musiał wpadać na pomysły w takich momentach, teraz będzie go musiał chwile pomęczyć kaszel, choć lepsze to niż zadławienie.

Re: Przestrzeń wspólna — Pon Lut 05, 2024 10:36 pm

Tachibana nigdy nie uważał, aby mówienie o zdrajcach było jakimś tabu. Jeśli ktoś dopuścił się takiego czynu to trzeba było piętnować to i mówić, aby ludzie nie zapomnieli o tym, że ktoś wbił im nóż w plecy.
- Mniej więcej co zrobił i z nim zrobiliście, jeśli oczywiście możesz o tym mówić. Jeśli nie, to do niczego nie namawiam – powiedział samuraj. Wiedział jak to działa i jeśli Katsumitsu dostał zakaz rozmawiania na ten temat, to on nie będzie go ciągnął. W końcu żyli w takim świecie, że zaufanie było jedną z nadrzędnych wartości. Jeśli przestaną sobie ufać to demony zwyciężą. Trzeba było więc niestety pozbywać się takich osobników, choć trzeba też było potrafić rozróżnić motywy. Nic nigdy nie jest czarne czy białe. Wszystko miało jakieś drugie dno. Wiedział o tym doskonale.
- No to jest właśnie najgorsze. Choćby nie wiadomo jakbyś się starał to wszystkich nie uratujesz. Nasze zadanie polega na próbowaniu i walczeniu, by ocalić tych, których możemy i w razie czego zawalczyć o to, aby przeżyli dłużej. Nawet jeśli sami stracimy nasze życie – odparł, a następnie musiał poklepać znajomego po plecach, kiedy zaczął się krztusić ramenem.
- W porządku? – zapytał ciemnowłosego, który co jakiś czas odkaszliwał.
- Hmm. Ciężko powiedzieć. Kilku się przewinęło, choć nie wiem czy są dobrzy. Znam dobrego kowala, gdyż często u niego naprawiam swoje ostrze. Zależy co od niego potrzebujesz. Chcesz się podzielić pomysłem? – powiedział niebieskooki i zastanowił się na chwilę, czy przypomni sobie kogoś jeszcze. On sam nie korzystał zbyt często z usług rzemieślników, gdyż tego nie potrzebował. Poza wcześniej wspomnianym kowalem, lecz najpierw musiał poznać plany chłopaka, gdyż ten najwyraźniej miał jakiś pomysł.

Re: Przestrzeń wspólna — Wto Lut 06, 2024 5:24 pm

"Mniej więcej co zrobił i z nim zrobiliście," -Wystawiał zabójców demonowi i ranił ich tak aby nie byli w stanie uciec. Cóż była to kiepska sytuacja i niestety musiał go zabić inny zabójca z którym byłem na patrolu. Dzięki któremu przeżyłem.- Powiedział, lekko markotniejąc na twarzy. Wiedział że mogło się to lepiej rozegrać, z jego winny wyszło jak wyszło i tak miał dużo szczęścia że przetrwał.
"No to jest właśnie najgorsze." -Niestety.- Wzruszył ramionami, lekko wzdychając. Po czym się zadławił zupą. "W porządku?" -Ta, już lepiej, dzięki- Powiedział lekko od kaszlując w rękę którą zakrył usta. Dobrze ze mu pomógł, głupio by było umrzeć od ramenu który lubił.
"Chcesz się podzielić pomysłem?" -Myślałem nad nożami do rzucania, może kunaiami z nichirin. Słyszałem że ci lepsi kowale są w stanie sprawdzić że zawsze mają efekt oddechu lub coś co nakłada na broń wisterie. Musiałbym jeszcze sporo się zastanowić, bo szczerze nie znam się ani na kowalstwie czy na robieniu innych cudów. - Opowiadał o swoim pomyśle znajomemu, może jemu się kiedyś coś takiego przyda. Nigdy nie wiadomo kiedy po kogoś się Kami upomni. Życie zabójcy w końcu jest wielką nie wiadomą. A urozmaicenie w arsenale mogło przechylić szale na stronę zabójców, w końcu oni też mogli zaskoczyć demony które używały tych swoich dziwnych sztuk. -Może kiedyś to rozrysuje, ale myślę że raczej potrzebuje poznać jakiegoś kowala lub rzemieślnika.- Powiedział, po czym podniósł miskę z której dopił końcówkę ramenu.

Re: Przestrzeń wspólna — Czw Lut 15, 2024 11:02 pm

- Z pewnością dostał to na co zasłużył. Dla zdrajców nie ma miejsca na tym świecie. Zwłaszcza kiedy nasze losy zależą od wspólnego zaufania – powiedział Tachibana, na chwilę przenosząc wzrok na ścianę, jakby nad czymś głęboko rozmyślał. Mówił o wspólnym zaufaniu, ale ilu zabójcom tak naprawdę w ufał w Korpusie? Ilu z nich naprawdę dobrze znał, a ilu tylko kojarzył? Szczerze mówiąc nie umiał sobie odpowiedzieć. Był to swego rodzaju kolejny kamyczek do jego ogródka i kolejna rzecz, nad którą powinien popracować. Powoli zbierała się z tego całkiem niezła kupka. Przynajmniej złe pierwsze wrażenie się zatarło podczas tej rozmowy. Katsumitsu wydawał się bardzo rozsądnym i przyjemną osobą. Miło byłoby porozmawiać więcej, a może nawet kiedyś razem potrenować. Na razie trzeba było jednak uważać, aby chłopak nie przeniósł się w zaświaty, po tym zdradzieckim ataku ramenu. To była bardzo niebezpieczna rzecz.
- Hmmm. Jakby się tak zastanowić na logikę to z wisterią będzie prościej. Broń z nichirin jest dość cenna i z pewnością zrobienie z niej kunaiów czy czegoś czego już się nie odzyska jest ryzykowne. Chyba, że wykonać jakieś pociski, których wykonanie byłoby szybkie, a nie wymagałyby zbyt dużej ilości nichirin – powiedział zakładając ręce na torsie kiedy rozmyślał nad pomysłem swojego rozmówcy. Był on dość ciekawy i z pewnością można go dość mądrze rozwinąć.
- Cóż warto się udać do Kuźni. Tam najprędzej jakiegoś spotkasz. Teraz jednak muszę cię przeprosić. Moja przerwa dobiegła końca i muszę wracać do treningów. Liczę jednak na ponowne spotkanie – rzekł Shōtarō, a następnie wstał zbierając wcześniej swoje rzeczy. Skłonił głową drugiemu zabójcy i po odniesieniu talerzy wyszedł z pomieszczenia. Trzeba było wrócić do pracy, chociaż ta przerwa była bardzo przyjemna.

z/t

Re: Przestrzeń wspólna — Nie Lut 18, 2024 6:05 pm

"Z pewnością dostał to na co zasłużył. Dla zdrajców nie ma miejsca na tym świecie. Zwłaszcza kiedy nasze losy zależą od wspólnego zaufania" --Prawda, nie ma miejsca. Powiedział lekko wzdychając, wolał jednak aby tacy ludzie dostali uczciwy proces, może szanse na poprawę. Ale niestety zdarzały się sytuacje gdzie samo osąd musiał mieć miejsce, bo nie było czasu aby kogoś obronić, przykładem tej sytuacji był patrol na peryferiach Yonezawy. A mogło by być więcej takich teoretycznych sytuacji niż ta, ale nie chciałem o tym myśleć. Po co sobie zaprzątać głowę rzeczami które się nie wydarzyły.
"Jakby się tak zastanowić na logikę to z wisterią będzie prościej." -Problem z wisterią jest taki że trzeba ją nałożyć na broń. Mówisz nie wymagały zbyt dużo nichirn hmm, masz na myśli strzały z końcówkami z nichirn? Nie umiem strzelać z łuku. Nożami można rzucić szybciej, niż zmienić broń na inną bez np najszybszego odrzucenia jej w bok.- Mówił nie do końca mając pojęcie czy to prawda, bo prawdę mówiąc nigdy nie używał noży do rzucania, ale może zacznie. Choć na razie nie potrzebował takich sztuczek bo jego oddech był dystansowy. A używanie noży do rzucania gdy miał obie ręce zajęte nie wchodziło w grę. Mógłby tylko używać tych noży na początku walki i może gdy demon zacząłby uciekać, ale jakby zdobyć specjalne pochwy na noże w których od razu są moczone w wisteri, to mogło by to dać sporą przewagę na początku więkrząści starć z demonami.
"Cóż warto się udać do Kuźni. Tam najprędzej jakiegoś spotkasz. Teraz jednak muszę cię przeprosić. Moja przerwa dobiegła końca i muszę wracać do treningów. Liczę jednak na ponowne spotkanie" -Udam się do kuźni w wolnym czasie. Jasne rozumiem, ja pewnie też będę się musiał zbierać jestem z kimś dziś umówiony. Jasne pewnie się jeszcze spotkamy uważaj w starciach z demonami.- Pożegnał się z licząc że jeszcze się spotkają. Czas w dobrym towarzystwie szybko im zleciał. Może za niedługo się znów spotkają, los pisze różne historie.

z/t