Arena

Arena — Pią Lis 12, 2021 4:03 pm

Arena

Miejsce w którym demony mogą dać upust swojej żądzy walki i rozlewu krwi. Wchodząc na arenę, każdy akceptuje jej prostą zasadę, a brzmi ona - żadnych zasad. Jest ona prostą półką skalną wysuwającą się ponad masyw góry osłaniającej Oguni przed słońcem. Z tej wysokości rozlewa się piękny widok na całe miasteczko i okoliczne tereny.
Strącenie z areny oznacza długi lot i bardzo bolesny upadek na skałach poniżej. Demona to nie zabije, ale jego reputację - już tak. Jeśli ktoś chętny jest obserwować walkę albo po prostu podziwiać krajobrazy może rozgościć się na wykutej w skałach widowni, gdzie najwyższe miejsca naturalnie zarezerwowane były dla najsilniejszych demonów.

Re: Arena — Nie Gru 04, 2022 10:49 pm

Przybycieuczestników

Wezwanie do stawienia się na arenie otrzymał każdy demon. Wieści o zbliżającej się uczcie błyskawicznie rozeszły się po Oguni, elektryzując mieszkańców, napawając ich ekscytacją. Jedni mieli zostać wojownikami ku uciesze wyżej usadowionych, inni zaś z góry mieli spoglądać na pojedynki toczone poniżej. Niektórzy nie wiedzieli jeszcze, gdzie przypadnie im zająć miejsce - mieli w tej kwestii wolną wolę, choć presja by wziąć udział w walce była ogromna i wszechobecna, jakby ktoś bardzo pragnął ujrzeć ich stawiających czoła pobratymcom.
Wieczór był wyjątkowo piękny - niebo przybrał krwiście czerwoną barwę, a słońce kąsało jeszcze ostatkami sił, tu i ówdzie sięgając ponad górskie szczyty. Na półce były jeszcze miejsca, gdzie dłuższy pobyt mógł kosztować spaloną kończynę albo i coś więcej...
Tymczasem pośród gromadzących się na arenie demonów na próżno szukać było Muzana czy któregoś z Kizuki. Jeśli tu byli - nie chcieli być dostrzeżeni. Może czekali już na trybunach, skryci pośród wykutych w kamieni galerii i balkonów do obserwacji wydarzeń w dole.
Na arenie ustawiały się pierwsze demony, rozglądając wokół, szukając mniej i bardziej przyjaznych twarzy. Czekali.

Informacje:

Czas na przybycie uczestników - 96h (umownie do końca 8.12.2022).
W tym temacie wiadomość pisze każdy demon chcący wziąć udział w walce.
Pozostałe demony piszą w trybunach.

Re: Arena — Pon Gru 05, 2022 4:48 pm

Ichitarō nie śpiesząc się w końcu dotarł na arenę, o dziwo chyba się nawet nie spóźnił. Normalnie pewnie wolałby być na trybunach by móc leżąc obserwować co jego pobratymcy robią by sprawdzić swe umiejętności lub by udowodnić swą wyższość nad innymi demonami. To drugie było bardziej prawdopodobne, niektórzy w końcu jak Rintarou robili to subtelnie zaznaczając swą pozycję ukrywając wśród swych słów groźby, tacy byli obślizgli bo nie wiadomo było kiedy uderzą. Były jeszcze głośne demony szukające konfliktu wszędzie, do tych zaliczyłby Seiyushi, która otwarcia obrażała każdego szukając zaczepki. No, były jeszcze dwie grupy: Obłąkane demony jak Otosuke, ci byli prawie najgorsi bo nie wiadomo co takiemu strzeli do łby. Ostatnią grupą byli Kizuki, demony tak potężne iż nie wiadomo było czy z okazji ich zachcianki ktoś zaraz nie zniknie, Ich obawiał się najbardziej, stąd by się im przypodobać był w stanie zrobić wiele, zwłaszcza tym potężniejszym jak choćby Niwa, w końcu mogłaby mu zapewnić bezpieczeństwo. Z pewnością czegoś by wymagała, ale nie tak wiele za pewne jak reszta. Jej pozycja była w miarę bezpieczna więc mógł być jej zwierzątkiem, takim który większość dnia leży a nie wykonuje zadania. Wpierw jednakże musiał wykazać się posłuszeństwem, a to miejsce wręcz go przyciągało, kazało mu tu zawalczyć. Czy to wola Stwórcy? Czy też może zachcianka jednego z Kizukich? Nie wiedział tego, zostało mu jedynie liczyć iż nie zawiedzie oczekiwań i cokolwiek się stanie to przetrwa nadchodzące starcie, nie ważne z kim przyjdzie mu walczyć było już za późno na odwrót. Z tą też myślą demon położył się na ziemi i oczekiwał aż ktoś ujawni im powód tego zgromadzenia.

Re: Arena — Wto Gru 06, 2022 8:54 pm

Zjawiłem się na miejscu przed wyznaczonym czasem, stroniłem od nadmierniej interakcji z własnym gatunkiem, dlatego wolałem w spokoju tutaj zaczekać, niż później przepychać się z innymi o możliwość wejścia. Byłem okropnie ciekawy, co dokładnie przygotował dla nas stwórca na tę noc, a walka z innymi demonami nie napawała mnie strachem. Mało było dzieci nocy, które potrafiły we mnie wzbudzić szczery strach przez samo spojrzenie, nie wynikało to z mojej potęgi, a siły woli.
Przysiadłem sobie gdzieś pod ścianą areny, tak aby za mocno nie rzucać się w oczy, aż do rozpoczęcia walk i po prostu czekałem, aż zaczną się zbierać demony. Byłem ciekawy, jakie znajome twarze spotkam dzisiejszego wieczoru, czy Yamato dalej żył? Dał mi wolną rękę podczas misji, jak i później, za to ma mój szacunek. Nie próbował mnie złamać i nagiąć do swojej woli, a pozwolił obrać własną drogę.
Z drugiej strony Suzume, mocno mnie irytował podczas tego przedsięwzięcia, ale finalnie okazał się przydatny, współpraca z nim była złem koniecznym. Za to rozmowa z panią żuraw była wyjątkowo ekscytująca mimo różnicy w zdaniach, zastanawiałem się, czy otrzymała mój list i kiedy będziemy mogli, odbyć kolejną bezsensowną rozmowę o przeszłości. Jedynym mankament był taki, że od tamtej pory zbyt wiele się nie dowiedziałem o sobie. Szukanie informacji o przeszłości, której się nie zna, nie jest prostym zajęciem nawet dla demona.
Jedna myśl często zaprzątała mi głowę, zastanawiałem się, jakiemu Kizukiemu przypadnę do gustu, który zdecyduje się postawić na mnie i przygarnąć pod swoje skrzydło. Sam za bardzo nie orientowałem się i nie interesowałem się z nimi. Przybywające księżyce były zdecydowanie zbyt odległym planem, żeby marnować czas na poznawanie ich i wyciąganiu z plotek o nich informacji.

Re: Arena — Sro Gru 07, 2022 10:56 pm

Wyglądało na to, że arena była powodem dlaczego została wezwana do Oguni. Próbując przemyśleć sytuację wychodziło jej, że nie ma zielonego pojęcia dlaczego została tutaj "zaproszona". Była jednym z najmłodszych demonów, jeśli nie najmłodszym. Na dodatek już miała okazję poznać inne dzieci nocy, nie było to dla niej najprzyjemniejsze przeżycie. Wychodząc na środek placu, rozejrzała się po trybunach. Praktycznie nikogo tam nie znała, jej wzrok zatrzymał się dopiero na niejakiej Pani Żuraw o pięknych piórach... Po prostu wspaniale, czy słowa kobiety tak szybko musiały ją dopaść?! Jęknęła w duchu, mając świadomość, że świat demonów nie jest zbyt łaskawy dla tych, którzy są słabi. Najchętniej uciekłaby stąd gdzie pieprz rośnie, ale przecież skoro już tutaj przyszła, to nie mogła się wycofać. Jeszcze ten zgromadzony tłum, doprawdy mieli mieć świetne widowisko. Zerknęła na wyższe rzędy, szukając kogoś, na kim mogłaby zawiesić wzrok. Taką postacią był Eiji, choć niewiele o nim wiedziała, ba! Właściwie to nic. Tyle co obiło jej się o uszy, że będą tam siedzieć Kizuki, więc to podobno bardzo wpływowe i ważne osobistości. Nie mogła zaprzeczyć, że jakiś skromny patronat ratowałby jej życie, ale nie mogła oczekiwać zbyt wiele. Musiała przecież udowodnić, że to 8-letnie ciało może zrobić coś więcej niż nic.
Następnie swój wzrok skierowała na obecnych już na arenie. Nie znała żadnego z demonów, ale zapowiadało się, że będzie musiała się natrudzić, żeby cokolwiek im zrobić. Ginkatsu wyglądała najbardziej ludzko ze wszystkich, najbardziej nijako... Już była pewna, że czeka ją ciężka przeprawa i cudem będzie, jeśli przeżyje to co ją tutaj czeka.

Re: Arena — Czw Gru 08, 2022 5:59 pm

Zmierzała na arenę bijąc się z myślami. Co powinna była zrobić? Usiąść na trybunach czy jednak stanąć do walki? Przekona się na miejscu. Zabrała ze sobą swój typowy strój i ruszyła na górę. Tu i ówdzie po drodze podpierała się włócznią. Nigdy jeszcze nie walczyła w tym miejscu, mało tego - nigdy tam nie była. Dlatego też pierwsze kroki skierowała na obejście całej areny, myśląc o tym, gdzie przyjdzie jej konkurować. Teren był spory, raczej otwarty i bez miejsc w których można by się schować. W końcu demony na trybunach miały oglądać ich walkę, a nie zabawę w chowanego.
Kroczyła po arenie lekkim, skocznym krokiem. Nie ukrywała swojej ekscytacji na myśl o walce. Szukała sobie zajęcia, więc wieści o uczcie były niczym grom z jasnego nieba. Musiała tu być, pokazać na co ją stać. Dobra okazja do sprawdzenia siebie i poznanie zdolności innych demonów. A jeśli uda się jej wygrać to kto wie, czyje spojrzenia na siebie ściągnie. Kizuki szukali służących, a ona... Cóż, protekcji ze strony silniejszych nigdy za wiele. Nie wiedziała tylko w stronę którego z księżyców powinna się zwrócić. Nie znała ich osobiście, a tylko obserwowała z daleka. Może jak na podopieczną Rintarou przystało powinna skupić się tym samym Kizuki? Albo celować odrobinę niżej, by nie narażać się na kąśliwe komentarze. Na tyle, na ile znała flecistę będzie celował wysoko. A to dla szczeniaka jak ona mogło okazać się zabójczą kompozycją.
Dopiero na drugim miejscu było z kim tak właściwie stanie w szranki. Jej rywale i rywalki nie wyglądali groźnie, ale też nie znał ich za dobrze. Z Ginkatsu ledwo zamieniła kilka słów, białowłosego nie znał... Ale przynajmniej był tu Ichi, do którego z ulgą podeszła.
— Nie mogę życzyć ci wygranej, ale powodzenia już tak. — zawołała do niego i pogrzebała chwilę w swoich pakunkach — O, proszę. Na szczęście. — powiedziała wręczając mu notkę zapisaną przez nią parę dni temu. Cały papier z obu stron zajmowało jedno powtarzające się słowo - "szczęście".

Re: Arena — Czw Gru 08, 2022 7:23 pm

Arena powoli się wypełniała, tak samo jak trybuny. Na razie niewiele to obchodziło Ichitarō, wszak walki jeszcze się nie zaczęły stąd tylko podniósł głowę by rozejrzeć się w sytuacji, ujrzał w ten sposób białowłosego demona, którego nie znał. Demona w formie małego dziecka, której też nie znał. Nikt kto by go na ten moment interesował, w końcu siedzieli na arenie więc zapewne przyjdzie im walczyć ze sobą ku ucieszę widowni złożonej z Kizukich, przed którymi akurat chciał się popisać i inne demony, które w tej chwili są dla niego nikim ważnym. No może poza Rintarou, wszak był jeszcze pod panowaniem flecisty, choć mogło się to zmienić po tych "igrzyskach". Białowłosy wstał i otrzepał się z kurzu, po czym spojrzał w górę obserwując niebo i szykując plan na nadchodzące wydarzenia.
Z planowania wybił go jednakże znajomy głos, stąd spuścił wzrok w dół by obdarzyć przybyłą Kazumi swym spojrzeniem, które z pewnością dla ludzi wyrażałoby zmęczenie. Na twarzy skrytej maską zawitał delikatny uśmiech. Stąd w geście powitania wystawił rękę w jej stronę i poczochrał jej włosy. Dobrze było widzieć przynajmniej jedna przyjazną twarz w tym miejscu. - Witaj Kazumi, dobrze widzieć cię wciąż w jednym kawałku obyś wyszła z tej areny w tym samym stanie. - Odparł Ichitarō po czym przeciągnął się i ziewnął jednocześnie - Hmmm? Co tu dla mnie masz? - Rzekł po czym odebrał notkę i przyjrzał się jej uważnie. - Szczęście, to się z pewnością przyda. Dziękuje Kazumi ale pamiętaj, że szczęściu trzeba też pomóc. - Powiedział mężczyzna w masce po czym raz jeszcze poczochrał włosy Kazumi.

@Kazumi

Re: Arena — Czw Gru 08, 2022 7:56 pm

Pojawił się wreszcie także on, demon we własnej osobie. Oj, tutaj było ich przecież całkiem sporo, więc nie mógł używać miana, których zwykle się posługiwał. Podejrzewał, że godność nie ma tu najmniejszego znaczenia, przyszli się tu, wedle tego co wiedział, bić, a nie zapoznawać. Chyba, że pozna kogoś z ostrą powierzchnią swojego miecza.

Ustawił się na arenie jako jeden z wielu. Niczym się nie wyróżniał, ubrał to, w czym będzie mu najwygodniej walczyć. Strój składał się z odzieży zwykłego chłopskiego robotnika na polu. Koszula, luźne spodnie i słomkowy kapelusz, który w trakcie sieczki pewnie i tak zsunie się z jego głowy. Oparł ręce na biodrach i czekał na jakiś sygnał, który pozwoli im wreszcie rzucić się do boju. Chyba jako jeden z niewielu miał rzeczywistą ochotę przetestować swoje umiejętności, mimo że był przecież nówką.

Pewnie ludzkie emocje psuły te wszystkie demony, które miały wątpliwości czy powinny w ogóle walczyć. Ale przecież nie mogli się wzajemnie, na serio pozabijać, więc w czym problem. A poza tym patrzyło się na niego wiele potężnych demonów, może nawet Księżyce. Musiał się przed nimi pokazać, wykazać i szczęśliwie może także wygrać.

Re: Arena — Czw Gru 08, 2022 11:54 pm

Ach! Wspaniałą odbył podróż! Wszystko smakuje lepiej gdy ma w sobie jakiś niespodziewany, przypadkowy smak. Odrobina komplikacji również potrafi go podkręcić, sprawić że tętno przyśpieszy. Chaos i nieobliczalność to kombinacja która potrafi być piękna na swój sposób, nektarem i ambrozją dla prawdziwych koneserów. Sam długo zastanawiał się czy powinien być osobą delektującą się tym czy może personą dostarczającą tego. Ostatecznie nagroda jaką miał otrzymać zwycięzca przeważyła szalę. Marechi... pamiętał ten zapach. Pamiętał ten moment gdy uciekł. Pamiętał wydarzenia które ich złączyły. Pamiętał ból jaki wtedy otrzymał. I nie zapomni o nim dopóki go nie dorwie. Pierwsza ofiara, druga osoba, z którą pragnie się skonfrontować. A im wino starsze, tym lepsze. Ciekawiło więc go, czy jak chłopiec dorośnie nabierze smaku. Z tą myślą postanowił wkroczyć na arenę. Z głową w chmurach usunął się gdzieś na bok. Mógł w tym stanie wyglądać na lekko... upośledzonego.

Re: Arena — Sob Gru 10, 2022 12:34 am

Początekzabawy

Oto zebrali się śmiałkowie i śmiałczynie gotowe nadstawić karku ku uciesze tłumu i szansy na urośnięcie w siłę. Jednych roznosiły emocje, zarówno ekscytacja jak i zwątpienie. Inni woleli, jak na demony przystało, zdusić w zarodku zbędne podszepty serca i do sprawy podeszli jak do każdego innego zadania zlecanego im przez Muzana. Niemniej, o zwycięstwie miały zadecydować umiejętności i mniejszy lub większy wachlarz nieczystych sztuczek.
Po długim milczeniu znad trybun poniósł się głos. — Witajcie, moje wierne sługi. — głosu Stwórcy nie dało się pomylić z żadnym innych. Odbijał się od skał, rósł w siłę i wwiercał w głowy demonów. A nawet ich dusze, jeśli takowe miały. — Tej nocy macie swoją szansę sięgnąć po siłę! Możecie stać się postrachem ludzkości, rzeźnikiem zabójców, demonem godnym najwyższych tytułów i splendoru! — mamił ich wizją bycia po tej "lepszej" stronie areny, wysoko nad głowami słabeuszy. — WALCZCIE!— ryk poniósł się po arenie i całej okolicy, a cała góra zdawała się od niego wibrować — I nie zawiedźcie mnie... — szept dobiegający zza ucha każdego z uczestników tak niespodziewanie jak się pojawił, tak szybko też zniknął. Kto wie, jakie trybiki obracały się w głowie pierwszego demona.
Nie pozostało im nic innego, jak zacząć działać zanim zrobią to przeciwnicy.

Informacje:

Czas na odpis- 72h (umownie do końca 12.12.2022).
Do trzech akcji w poście, najlepiej zaznaczyć je czytelnie pod postem w spoilerze albo hide.
W spoilerze proszę też podawać aktualne wartości PK jeśli będzie używać DBA, regeneracji etc.
Poza wami na arenie są też demony NPC ale stanowią tylko i wyłącznie tło dla waszych starań. Gdyby jednak ktoś chciał wejść z nimi w interakcję, to proszę bardzo. Zaznaczeni są na mapce kolorem czarnym.
W momencie napisania przez was postów informatory zostają zamknięte.
W razie pytań - discord/pw Kirei.

Mapa

Spoiler:

Re: Arena — Pon Gru 12, 2022 3:14 pm

— Słusznie. Ja dam z siebie wszystko. — skrzywiła się, gdy znowu poczochrał jej włosy. Nie podobało się jej to. Raz jeszcze ujdzie biorąc pod uwagę dawne czasy, dwa to już przesada. Odsunęła się od niego o parę metrów by uniknąć kolejnych pacnięć. No i przygotować się do walki, bo na arenie przybywało demonów.
— Siebie zostawiamy na koniec? — rzuciła jeszcze radośnie do Ichitaro. Wolała za czasu wyjaśnić sobie, że nie musi bać się o swoje plecy. Poza tym pokazanie demonom na trybunach, że nowicjusze nie rzucą się sobie na ślepo do gardeł też było ważne.
Na dłuższe przemyślenia zabrakło czasu, bo z trybun spłynął głos Najwyższego. Kazumi chciała urosnąć w siłę i to możliwie szybko, dlatego była tu i drżała na myśl o walce. Reszta demonów nie myślała chyba tak samo, bo pochowała się po kątach. A przecież to miało być widowisko!
Zbliżyła się szybko do zamaskowanego, W biegu skóra na jej twarzy i rękach pękała, a z ran wychyliły się kruki, które z wrzaskiem wzbiły się w powietrze i poleciały w stronę najbliższego demona. Nie czuła już bólu jak przy pierwszych próbach kontrolowania swojej mocy. Zastąpiła go radość z posiadanej sił. Na szczęście dla siebie nie znała swojego pierwszego oponenta. Wystarczy, że czeka ją rywalizacja z Ichitaro i nieszczęsną Ginkatsu. Dzieciak miał samobójcze skłonności, ale może w tym szaleństwie będzie jakaś metoda?
Kruki powinny odwrócić uwagę przeciwnika, a Kazumi nie zamierzała na tym poprzestać i zaatakować go za pomocą włóczni. Chciała prostym pchnięciem przebić mu brzuch i upuścić trochę drogocennej krwi. Bardzo ją kusiło, by zatrzymać się na chwilę i popatrzeć co też porabiają inni, ale nie mogła się w tej chwili rozpraszać. Liczyła, że Ichi też skupi się na swojej części.

Re: Arena — Pon Gru 12, 2022 3:54 pm

Ichitarō skinął głową, dać z siebie wszystko w takiej sytuacji to jedyna rzecz jaką mogli osiągnąć. Systematycznie zmniejszać liczbę rywali aż zostanie tylko jeden. Na twarzy demona znów zagościł uśmiech skryty pod maską. Wiele się zmieniło od kiedy poznał Kazumi. Stała się silniejsza i pewna siebie. Zaśmiał się cicho i pokręcił głową na boki kiedy ta odskoczyła, dokładnie takiej reakcji oczekiwał. W końcu dotyk innego demona i ich społeczeństwie nie był zbyt pożądany. Zresztą gdyby nagle zaczęła się walka to byli w bardzo niekorzystnej pozycji, stąd docenił instynkty Kazumi.
- Pewnie, ale nim dojdziemy do finału trzeba pozbyć się reszty, jak najszybciej. - Odpowiedział "zmęczonym" głosem i rozejrzał się po arenie, jego uwagę zwrócił demon kryjący się w rogu areny. Byłby to idealny pierwszy cel gdyż udałoby mu się wtedy wyjść z okrążenia w jakie sam się wpakował.
Z planowania wyrwał go głos Stwórcy, Ichitarō w moment wyprostował się i czuł jak przeszedł go dreszcz. Bóstwo, które dało mu szansę na nowe życie, teraz dawało mu kolejny dar. Szansę na zdobycie siły o ile rzecz jasna pokona resztę konkurencji. Gdy usłyszał prostą komendę" "Nie zawiedźcie mnie" spojrzał w dół, pochylając głowę z pokorą. Nie zostało mu nic innego jak pokazać pierwszemu demonowi na ile go stać.
Podniósł głowę i spojrzał na demona czyhającego w rogu, to właśnie jego wybrał na pierwszy cel. Poczekał aż minie go Kazumi i ruszy za nią, chcąc również pozbyć się tamtego demona. Obserwował jak dziewczyna uwalnia ze swego ciała kruki, zmierzające wprost na ich rywala, przydatna umiejętność do walki z wrogiem i przy tym irytująca stąd musiał się jej wystrzegać.
Korzystając z tego iż Kazumi odwraca uwagę przeciwnika, Ichitarō chciał przejść na jego tyły by następnie kopnąć prawą nogą w jego prawe kolano chcąc spróbować obalić przeciwnika.

Re: Arena — Pon Gru 12, 2022 8:41 pm

Zaczęło się. Wyrwało go to z transu i czym prędzej zbadał swoje otoczenie wzrokiem. Znaczna większość rozeszła się po kątach, przyklejając do ściany podobnie do niego. Mądra decyzja. Raczej nikt z zebranych tutaj nie dysponował mocą mogącą to wykorzystać nietuzinkową obronę. Nie ruszał w ciemno, póki miał okazję obserwował ruchy innych i pierwsze już zostały podjęte. Czy słyszał czy nie, domyślał się co dwójka gladiatorów przed nim kombinowała. Gdyby to on został obrany za cel pewnie byłby w dupie. A tak to zebrał informacje. Jedna z demonicznych sztuk już poznana - kruki z krwi. Liczba nie powalała więc pewnie nie były to wszystkie. Czy był sens dalej nad tym rozmyślać? Chyba nie.
Spojrzał dalej. Nie wyglądało na to by inni coś kombinowali na dzień dobry. Mając więc chwilę zdecydował się westchnąć, przeciągnąć i przygotować dwie laleczki - tak w sam ro schowania po jednej pod każdą pazuchę. Później już może na to nie być czasu.

Re: Arena — Pon Gru 12, 2022 9:07 pm

Siedziałem sobie przy ścianie i czekałem, aż ktoś rozpocznie ten karnawał śmierci, chociaż było on tylko taki z nazwy. Raczej nikt z obecnych demonów nie był w stanie wydusić ostatniego tchnienia z przeciwnika, więc najpewniej walki będą trwać tak długo, aż nikt nie będzie w stanie pozbierać się do kupy i zostanie jedyny stojący na nogach. W końcu sam największy przemówił i przedstawił swój cel, chciał, aby jedno z nas znajdujących się na arenie, wywalczyło sobie prawo to siły i miejsca na górze. Wzrokiem tylko pobieżnie od niechcenia rzuciłem po trybunach, aby przyjrzeć się śmietance demonów. Czy śpieszyło mi się, żeby do nich dołączyć niekoniecznie, ale chyba nikt nie odrzuciłby takiej okazji do wspięcia się w szczebelkach? W głowie usłyszałem polecenie, aby nie zawieść.
Było to chyba pierwszy raz, gdy odczułem presje ze strony primogena demonów, wcześniej chyba nie za bardzo przywiązywał uwagę do mojej osoby. Dziwne uczucie, ale dało to mi nieco motywacji, aby ruszyć się i zrobić coś ze swoją ambicją i celami, może pora zebrać trochę szacunku i dać poznać swoje imię. Nie znałem zbyt wielu demonów, raczej od nich stroniłem i interakcja wywiązywała się tylko, kiedy było to naprawdę konieczne. Kizukich z daleka rzucali się w oczy, ale nie mogłem wyłapać, żadnego demona, którego spotkałem wcześniej takim tłumie i harmiderze.
Dopiero, jak usłyszałem okrzyk mnicha, który miał mnie zagrzać do walk, mogłem zwrócić głowę w jego kierunku, wyraz twarzy miałem taki sam jak zawsze chłodny, wyrachowany i pozbawiony emocji. Uśmiechnąłem się tylko cynicznie na jego słowa, już ja po urywam im łby, żebyś w końcu zobaczył, że nie jestem już tym samym demonem co wtedy.
O ile oczywiście sami wcześniej nie uciekną z tej areny w podskokach. Wzrokiem wróciłem do przeciwników na arenie, było tu nas nawet całkiem sporo, dwójka pierwszych już ruszyła w stronę jakiegoś nieszczęśnika, było to do przewiedzenia, że prędzej czy później będą się zawiązywać sojusze, ale czy to właśnie tego chciała widownia i pierwszy demon, żebyś łączyli się w grupie i ukazywali swoją słabość w walce dwóch na jednego? Był to naprawdę żałosny widok, ale dzięki temu już w pierwszej chwili dowiedziałem się jaką mocą dysponowała dziewczynka, przyzywała kruki i mogła je kontrolować.

No nic, igrzyska czas zacząć, pora wybrać pierwszą ofiarę i padło na demona w chłopskim stroju, chociaż trudno powiedzieć dlaczego. Ruszyłem z jego stronę i jak tylko znajdę się w zasięgu walki w zwarciu, manifestuje swoją żądzę krwi. Jeżeli nie ma czegoś, takiego to markuje cios pięścią, aby zmusić go do odsłonięcia torsu. Przenoszę ciężar masy ciała na nogę wykroczną i podnoszę drugą nogę do góry i wykonuje kopnięcie z pół obrotu wymierzone w jego żebra.

Re: Arena — Pon Gru 12, 2022 11:30 pm

A więc się zaczęło. Długo czekał na ten moment, choć przecież nie spodziewał się wygrać. Miał nadzieję, że walka będzie ciekawa i czegoś się nauczy, albo pozna godne uwagi demony. Dotychczas wydawało mu się, że wszystkie są leniwe i wybredne. Zabawmy się wreszcie! - chciał wykrzyczeć, ale zachowywał energię na walkę.
Złapał za koszulę i ściągnął ją ze swojego ciała.
Wyciągnął swój sztylet Echizen no Kuni Yasutsugu i chwycił go pewnie silną ręką. Był demonem, ale mógł używać broni, żeby sobie pomagać. I z zamiarem użycia ostrza ruszył w kierunku najbliższego demona (czarna kropka po lewej od niego). Chciał najpierw zobaczyć na co stać tego przeciwnika, jakimi mocami się wykaże. Dzieliła ich spora odległość, dlatego biegł cały czas skupiony na swoim otoczeniu, gdyby przypadkiem chciał go dorwać ktoś inny.
- No dalej, pokażcie na co was stać! - wykrzyknął, używając jednocześnie mocy swojego DBA, a następnie machnięcia sztyletem po krótkim skosie (z góry do dołu) w kierunku wybranego przeciwnika. W połączeniu z sztuką krwi powinno dać to dobre efekty. Ale zobaczymy. Dla niego wszystko było całkiem nowe.

Re: Arena — Pon Gru 12, 2022 11:55 pm

Musiała przyznać, że była przytłoczona samą atmosferą panującą na arenie. Na pewno nie pomogła też przemowa, jaką skierował do nich ich stwórca. Czy naprawdę był taki przerażający, czy jego potęga była tak bardzo niezmierzona, że jedno słowo, a ona wręcz trzęsła się jak małe dziecko, które ojciec porządnie skarcił? Najchętniej zakopałaby się pod ziemią, gdyby tylko potrafiła to sensownie zrobić, ale w takim wypadku zapewne czeka ją prawdziwa kara, nie tylko oklep od tych, którzy się zgromadzili tutaj na placu boju. Wiedziała, że będzie musiała się zmierzyć z jakimś przeciwnikiem, nawet jeśli była tutaj najsłabszym (a już na pewno najmłodszym) z demonów.
Kiedy wreszcie otrząsnęła się ze słów Pana nocy, rozejrzała się uważnie po arenie. Już dostrzegła jeden duet, który składał się z Kazumi i kogoś jeszcze. Miała w pamięci włócznię dziewczyny, dlatego też lepiej zostawić sobie takie problemy na później. Inni także zaczęli wybierać swoje ofiary, a co z nią? Nie mogła się skryć, chociaż chciałaby to zrobić. Szybkim krokiem, który przy jej krótkich nóżkach był prawie biegiem, zbliżyła się do krzaków urywając cztery grubsze gałązki i parę z nich wciskając za pas odzienia. Pozostałe dwa miała w dłoniach, ruszając na najbliższego przeciwnika. Wiedziała, że to marna broń, ale nic lepszego mieć nie będzie. Musiała trochę improwizować, żeby mieć jakiekolwiek szanse, dlatego musiała pomachać gałęzią niczym wachlarzem, by ukryć nadchodzący cios szponów w klatkę piersiową.

Re: Arena — Sro Gru 14, 2022 1:06 pm

Prezenty z trybun

Na sygnał dany przez Muzana każdy z demonów zaczął działać. Większość postanowiła rzucić się od razu w wir walki, Otosuke obrał inną, bardziej pasywną ścieżkę. Obserwacja i poznanie słabości swoich przeciwników mogła dać mu przewagę i oszczędzić siły na później, ale czy takim zagraniem zapewni sobie szacunek i przychylność? Być może, w końcu chodziło tylko o wygraną, bez znaczenia, jakim sposobem. Skoro można było działać w duecie, to czemu by nie poczekać, aż reszta sama upuści sobie krwi. Ale po kolei.
Ginkatsu choć w oczach publiki była na straconej pozycji, to niektórzy szeptali, że wśród Kizukich też są tacy, co nie wyglądają na silnych. Demonica zerwała z krzaka kilka gałązek i tak uzbrojona ruszyła na najbliższego przeciwnika. Ten przez chwilę przyglądał się jej poczynaniom ze skonsternowaną miną. Ale kiedy odwróciła się w jego kierunku spoważniał i przygotował do walki. Skoro sama pchała się w jego ręce to niech i tak będzie. Podniósł gardę i wyszedł jej naprzeciw. Nie miał broni, ale jego ręce i dłonie przybrały ciemnej, metalicznej barwy. Miał przewagę wielkości i zasięgu, ale widocznie długo nie walczył z kimś tak małym. Ginkatsu skoczyła do przodu tnąc po klatce piersiowej. Ubranie i skóra demona poszły w strzępy, a w powietrze polała się krew. Dziewczynka nie miała jak cieszyć się sukcesem, bo stalowa pięść trafiła ją w brzuch. Uderzenie odrzuciło ją na dwa metry od przeciwnika, na szczęście nie rzuciło ją na ziemie. Za to bolało jak diabli.
— I po co się tu pchałaś? — krzyknął demon szarżując w jej stronę.
Akujin nie musiał rozglądać się za bronią - miał swój cenny sztylet. Ruszył na wybranego demona uważając przy tym, by nie paść ofiarą ataku ze strony innych uczestników. Na szczęście dla niego inni mieli własne zmartwienia i plany, działał więc nie niepokojony. Jego przeciwnikiem była rudowłosa dziewczyna. Zdawała się grzecznie na niego czekać. Doskoczył do niej i nagły rozbłysk światła rozświetlił arenę. Skupił tym na chwilę spojrzenia wszystkich na trybunach. Czy ktoś będzie obserwował go dłużej? Oślepiona przeciwniczka nie zdołała zasłonić się w porę, otrzymując powierzchowną, ale długą ranę ciągnącą się od obojczyka do boku. W ferworze walki nie zauważył pnączy wystrzeliwujących spod ziemi, pętających mu stopy.
Na przypieczonej twarzy rudowłosej pojawił się zadowolony uśmiech. — Mam cię pięknisiu. — szepnęła szykując się do własnego ataku.
Otosuke siedział sobie spokojnie, nie wadził nikomu. Miał swój plan i się go trzymał. ~~Jaki był to plan? No kurwa sprytny.~~ Przeciwnicy byli zajęci sobą, on mógł więc w spokoju budować laleczki. Dziwne było to zachowanie, zwłaszcza dla demonów na trybunach. Nie przyszli tu w końcu oglądać zawodów z rękodzieła. Może więc dlatego ktoś z widzów zmusił Sunę do rzucenia tym kamieniem? Czy może raczej Sachiego, ale kto by w to wnikał. Ciśnięty kamień ze świstem przeciął powietrze, trafiając Otosuke w bark. Rozlał się po nim ból, ale nie było to nic strasznego. Za to jedna z laleczek upadła smutno na ziemię. Niemniej, obie były skończone. Co dalej?
Kazumi i Ichitaro wspólnymi siłami zaatakowali jednego demona. Ten, widząc dwójkę przeciwników zmierzających w swoją stronę podszedł bliżej co zdawało się dość... Głupim zachowaniem. Posłane przodem kruki zaczęły go atakować i nękać, ale zdawały się nie robić wrażenia na demonie. Kosztem zadrapań i dziabnięć łapał je jedna po drugiej i łamał, miażdżył i rozrywał. Jednocześnie zmieniała się jego aparycja - skóra poczerwieniała, urosły mu mięśnie jak i cała sylwetka nagle odbiła w górę.
— Tchórze! — ryknął do atakującego go duetu. Włócznia Kazumi trafiła go w bok, ale ostrze ledwo rozcięło skórę i zagłębiło w mięśnie. Kapłanka nie zdążyła cofnąć broni - przeciwnik chwycił za drzewiec i szarpnął, zagłębiając ostrze bardziej w ranę, ale jednocześnie wyrywając broń dziewczynie. Ichitaro bez problemów zaszedł demona od tyłu i kopnął w kolano, które po przemianie było na wysokości pasa zamaskowanego. Przeciwnik opadł na jedną nogę, jakby chciał pokłonić się stojącej przed nim Kazumi. Ryknął wściekle i obracając włócznię zamachnął się nią na kapłankę, chcąc jednocześnie drugą ręką odrzucić od siebie Ichitaro. Zmasakrowane kruki regenerowały się powoli, gotowe dalej służyć.
Yuta ruszył w kierunku Akujina, ignorując tym samym demona po swojej lewej. Ten na szczęście nie zdawał się zainteresowany wkroczeniem do walki od razu i wzorem Otosuke przyglądał się innym demonom. Białowłosy biegł więc dalej, gdy za jego plecami coś huknęło potężnie. Utkana z czarnej krwi katana wbiła się ziemię, wystając z niej zaledwie do połowy. Yuta mógłby biec dalej, gdyby nie kolejny miecz ciśnięty z trybun. Czarne ostrze wbiło się w ciało demona, co samo w sobie było bolesną niespodzianką. Jednak siła, z jaką rzucono broń sprawiła, że katana nie utknęła w ciele, tylko przebiła się na wylot i zatrzymała dopiero ledwo wbita w ziemię. Uderzenie posłało Yutę na kolana, a ziejąca w brzuchu dziura nie wróżyła dobrze dla dalszej walki. Demon po lewej, do tej pory spokojnie obserwujący wydarzenia ruszył w jego stronę z wesołym uśmieszkiem. Czekanie się opłaciło.

Informacje:

Czas na odpis- 48h (umownie do końca 16.12.2022).
Do trzech akcji w poście, najlepiej zaznaczyć je czytelnie pod postem w spoilerze albo hide.
W spoilerze proszę też podawać aktualne wartości PK jeśli będziecie używać DBA, regeneracji etc.
W razie pytań - discord/pw Kirei.

Mapa

Spoiler:

Ginkatsu - rana 1 stopnia, NPC tak samo
Akujin - pnącza unieruchomiły ci stopy, będą też próbowały sięgnąć dalej, czujesz delikatne ukłucia przebijające skórę. NPC rana 1 stopnia - oparzenie, rana 2 stopnia - cięcie
Otosuke - lalki gotowe, rana 1 stopnia
Kazumi - bez broni, NPC rana 2 stopnia na brzuchu, zaczyna się goić; rana 1 stopnia po krukach w okolicach głowy
Ichi - na ten moment bez zmian
Yuta - rana 4 stopnia, bez zaleczenia jej do chociaż 2 stopnia postać będzie traciła 1pk na turę, skuteczne poruszanie się utrudnione, a walka niemożliwa. Miecz Seiyushi leży przed tobą, wyjęcie nie będzie problemem (po regeneracji rany).

Re: Arena — Sro Gru 14, 2022 5:45 pm

Ichitarō zdziwił się gdy ich rywal zamiast cofnąć się to wyszedł naprzód, był aż taki pewny siebie? Czy może był na tyle silny by sobie z nimi poradzić. Tego nie wiedział, ale teraz go już nie obchodziło, liczyło się to by zmusić go do poddania się lub wyłączyć go w walki w inny sposób, bardziej brutalny. Miał swój plan, teraz wystarczyło go zrealizować. Kruki Kazumi spełniły swój cel i sprawiły iż spokojnie mógł przejść na plecy przeciwnika, który to stał się większy, czyżby na tym miała polegać jego demoniczna sztuka krwi? Czy może było to coś innego? Nie był pewien, a niestety nie miał luksusu by móc to na spokojne przeanalizować. Krzyki swego wroga zignorował uważając je za dobry omen, zmusili go bowiem by wykorzystał swój prawdopodobnie największy atut. Wykonał więc swoje kopniecie, które sprawiło iż przynajmniej utrudnił demonowi poruszanie się. Tak długo jak otaczali demona mieli przewagę.
Demon z maską chciał odskoczyć w tył by uniknąć nadchodzącego ciosu, jeśli to się udało to wyprostował się i westchnął, według planu, który powstał w jego głowie chciał użyć swojej sztuki krwi później ale w tej sytuacji nie miał zamiaru ryzykować. Białowłosy zbliżył swoją lewą dłoń do prawego ramienia i naciął płytko swe ramie, obserwował jak krew wypływa z małej rany by przemienić się w sześciometrowego węża o białych jak śnieg łuskach i błękitnych oczach przypominających te należące do demona. Nim rana się zasklepiła, z krwi demona powstały cztery takie węże.
- Oszczędź mi pracy i po prostu umrzyj. - Rzucił w stronę wielkoluda i nakazał wężom zaatakowanie demona, gady miały go otoczyć i kąsać by ich trucizna mogła zebrać swe żniwo. Ich stwórca w tym czasie obserwował bacznie demona obserwując sytuację i czekając na odpowiedni moment do ataku by podbiec do demona i podjąć próbę wyrwania mu włóczni.

Re: Arena — Czw Gru 15, 2022 5:23 pm

Poczułem silne uderzenie, które zaczęło mnie obalać, wyciągnąłem ramiona przed siebie, aby nie paść plackiem i zatrzymałem się na kolanach. Podniosłem wzrok z ziemi i spojrzałem przed siebie, czarny miecz przebił mój tors i wylądował tuż przede mną. Nic nie poszło zgodnie z planem, a jeszcze jakiś jebany demon postanowił dla własnej uciechy przebić mnie mieczem, czułem narastającą złość w sobie. Dopiero teraz nabrałem ochoty, aby urosnąć w siłę i sprawić, że jeszcze pożałuje swojego przeistoczenia.
Śmierć to będzie dla niego łaska, a ja mu jej nie okaże, dopóki nie postrada wszystkich rozumów, ale najpierw musiałem się skupić na dziurze w brzuchu i żałosnym demonie, który chciał wykorzystać moje chwilową nie dyspozycyjność. Dobrze, że ten kretyn się nie śpieszył i dał mi czas do zregenerowania tej poważnej rany, od razu zacząłem odtwarzać w tym miejscu tkanki i zaślepiać powstałą wyrwę, z dwojga złego, dobrze, że nie dostałem tym w głowę. Spojrzałem na demona, który myślał, że los się do niego uśmiechnął wręcz przeciwnie, wpadł z deszczu pod rynnę, gdy wybrał mnie na swojego przeciwnika.
Jak tylko rany zagoi się na tyle, żebym mógł odzyskać motorykę ciała, wyciągam rękę po ostrze, które mnie przebiło i wstaje. Pociągam nosem, aby zapamiętać zapach demona, który je stworzył i we mnie cisnął, później mu się odwdzięczę z nawiązką za to wszystko. Przygotuje się do odparcia ataku i wyprowadzenia kontry w odpowiedni momencie, którym przeciwnik, chociaż na moment się zawaha.

Re: Arena — Pią Gru 16, 2022 11:35 am

Nie spodziewała się, że ta walka będzie należała do prostych. Wiedziała, że jest podlotkiem, który pewnie powinien uciekać, a jedyne co trzymało ją twardo na tej arenie to słowa stwórcy. Choć jej atak się powiódł, nie został bez odpowiedzi przeciwnika. Cios był naprawdę silny, aż dziwne że nie poleciała kilka metrów dalej. Niemniej odczuwała konkretny ból, który będzie pewnie się dawać we znaki przez cały czas. Mogła się o wiele lepiej przygotować na ten atak, ale brak doświadczenia w walce również nie działał na jej korzyść. Jedyne co jej pozostało to instynkt... I ta żałosna umiejętność regeneracji.
Ginkatsu nie miała za bardzo czasu na rozwodzenie się nad tym co się dzieje, bo mężczyzna zaczął na nią szarżować. Natychmiast zebrała się do wykonania uniku, kiedy tylko zagrożenie ze strony metalicznych rąk zaczęło się zbliżać. Najważniejsze dla niej było to, żeby nie oberwać kolejny raz z tych jego dziwnych łap. Wiedziała już co musi zrobić, ale sama sobie nie poradzi. Nie mogła też dłużej czekać. Wydobyła z własnego ciała dziwny miecz, który z góry i dołu rękojeści znajdowało się około 60-cio centymetrowe ostrze. Czuła, że jedyne co mogła zrobić to wyprowadzić kontrę po szarży demona, o ile nie zmiażdży jej pod gradem swoich ciosów. Wtedy będzie musiała pewnie uciekać tak długo, aż ten się nie zmęczy lub jej nie dopadnie i nie zniszczy.

Re: Arena — Pią Gru 16, 2022 7:36 pm

Ich przeciwnik okazał się dobrym wojownikiem. Nie uciekał, obraził ich taktykę, z godnością przyjął pierwsze ciosy i jeszcze chciał wyprowadzać własne. Nikt się raczej nie pchał na arenę bez doświadczenia i umiejętności, no może poza Ginkatsu, niech ją Stwórca ma w opiece by wyszła z tego w łatwych do zregenerowania kawałkach.
Ale na litość dla innych przyjdzie jeszcze czas, najpierw trzeba zadbać o własne bezpieczeństwo. Dziewczyna rzuciła się w tył, chcąc uniknąć ostrza włóczni zwróconego przeciw niej. Chciała odzyskać broń, ale nie kosztem przebicia czy rozorania skóry. Przypadając nisko do ziemi złożyła dłoń w charakterystycznym geście, podrywając raz jeszcze kruki do ataku. Tym razem w głowę giganta pomknęły ostre gwiazdki mające pozbawić go wzroku.
Liczyła też na działania Ichitaro z nadzieją, że odwróci on na chwilę uwagę przeciwnika. Chciała wykorzystać właściwy momenty by wskoczyć na tułów kolosa i wyprowadzić kilka ataków pazurami w jego szyję, jedyne wrażliwe miejsce jakie przychodziło jej do głowy z jej skromnym arsenałem. Musiała oszczędzać krew na innych.

1. Uniknięcie ataku
2. Użycie DBA
3. Atak pazurami

Re: Arena — Pią Gru 16, 2022 8:14 pm

Akcja się rozkręcała. Widział i czuł to. Walki trwały ledwo moment, on zdążył się już przygotować i nim podjął się jakiejkolwiek akcji, dostał kamieniem. Opuścił przez to laleczki. Totalnie nie spodziewał się tego, syknął i złapał się za bolące ramię jednocześnie patrzące przez nie kto to takim śmieszkiem jest na trybunach. Rzucił kilku demonom gniewnie spojrzenie, nie poświęcając im zbyt wiele czasu. Nie to było teraz najważniejsze, chociaż był w bezpiecznej pozycji, z dala od innych. Rozruszał bolące ramię i podniósł opuszczone lalki...
Szybko zorientował się co stało się na arenie przez ten czas. Widać, że los uśmiechnął się do niego - każdy poza nim był związany w walce. Gdziekolwiek by poszedł, mógłby liczyć na wyeliminowanie chociaż jednego przeciwnika. Jednak, no właśnie jednak, gdzie skierować swoje pazury powinien? Od czyjej eliminacji najlepiej zacząć? Schował lalki do kimona aby mieć wolne ręce na wszelki wypadek. Już wiedział do czyjej walki się wtrąci. Nie miał broni, a pazury przeciw takiej włóczni czy katanie to jednak marna broń. A dwie katany to już hoho! Gdyby je zdobył, reszta demonów raczej nie stanowiłaby problem. Sparaliżowane jego aurom byłby łatwym celem do posiekania. Nie czekając, od razu rzucił się po wolny miecz, a gdyby anonimowy demon miał go ubiec, przerazi go swoją aurą i spróbuje tymczasowo wyeliminować. Skorzysta w tym celu z jednej dłoni, której pazury miałyby się wbić w klatkę piersiową pretendenta do katany i pokiereszować mu zarówno serce i płuco. Gdyby jednak to Otosuke okazałby się szybszy, powstrzymałby go przed zbliżeniem się do niego dopiero co nabytą bronią, rzucają krótki rozkaz:
- Pozwolę ci wpierw rozprawić się z tym pechowcem. - przemówiłby chłodno i władczo, zarówno w głosie jak i spojrzeniu.

Re: Arena — Pią Gru 16, 2022 8:47 pm

Moc zadziałała, ale śliczny rudzielec jego także zamierzał pokiereszować.
- Rośliny potrzebują światła, ślicznotko. Zaproponowałbym ci współpracę, gdybyś nie była ruda. - Uśmiechnął się zawadiacko, ale to wszystko to była tylko paplanina. Miał zbyt wiele na głowie, żeby bawić się we flirty. A panienka najwyraźniej chciała go unieruchomić. Z perspektywy ziemi wyglądała jeszcze lepiej, ale Akujin musiał zrobić coś z oplatającymi go pnączami. Tylko co? Jego moc raczej tu nie pomoże.
Sztylet? Być może. Zamiast więc szykować się na epickie cięcie po skosie, użył go jak maczety, żeby pozbyć się z ciała macek zanim oplotą jego ręce i uniemożliwią reakcję. Chciałby unikać pozostałych przeciwników, ale demonica walczyła mocno o jego uwagę.
Nie chciał uciąć wszystkich pnączy. Jedną z nich złapał i szarpnął ku sobie z całej siły w nadziei, że są one połączone jakoś z kobietą i takim sposobem zachwieje ją i zrzuci na grunt obok siebie. A wtedy zamierzał z bliska jeszcze raz ją poparzyć.

Re: Arena — Sob Gru 17, 2022 7:57 pm

PadaCzłowiekami

Pierwsza krew została przelana a z trybun posypały się okrzyki zadowolenia i ekscytacji. Co prawda Otosuke zaliczył kilka mniej radosnych okrzyków i cios kamieniem, ale ogółem widowisko póki co odpowiadało obserwującym je demonom.
Ginkatsu nie zamierzała więcej lekceważyć przeciwnika. Rzuciła się w bok unikając nadciągającej w jej stronę pięści. Nadal starając się omijać wyprowadzane ciosy wyciągnęła ze swojego ciała dziwny miecz o dwóch ostrzach. Broń raczej nieporęczna dla kogoś nie przyzwyczajonego do walki za jej pomocą, ale może to właśnie ona przechyli szalę na stronę dziewczynki? Demon zatrzymał się na chwilę, oceniając swoje szanse w starciu z mieczem. Ginkatsu rzuciła się do przodu celując w klatkę przeciwnika, a ten chciał odskoczyć i wyprowadzić własną kontrę. I wtedy kilka rzeczy zdarzyło się jednocześnie. Ostrze cięło przeciwnika - Gin była tego pewna, czuła opór mięsa i kości. Jednocześnie jednak oberwała w bok, a jakby tego było mało, to z nieba spadł na nią ciężar zwalający ją z nóg. Uderzenie bolało, a sądząc po zapachu krwi i cichym harczeniu - spadł na nią człowiek. Umierający właśnie sługa z trybun. Spod ciała mogła zauważyć leżącego obok nich demona - rozpłatanego na dwie części mniej więcej na wysokości jej cięcia. Tyle, że na pewno nie było ono jej zasługą...
Akujin nie tracił rezonu i z pomocą sztyletu wyzwolił się z pnączy zanim znalazł się w większych tarapatach. Stety lub niestety, jego chytry plan by zachwiać przeciwniczką się nie powiódł - pnącza bowiem wyrastały z ziemi i nie były z nią połączone. Może po prostu upuściła w tym miejscu trochę krwi? W każdym razie ruda nie próżnowała i gdy Akujin uwalniał się z potrzasku ta trzasnęła go raz i drugi kolczastym biczem. Trzeciego razu nie było, bo Akujin nadstawił rękę i szarpnął realizując tym samym pierwotny. Przyciągnął przeciwniczkę i raz jeszcze ją oparzył, tym razem dotkliwiej a z jej ust rozlał się bolesny wrzask. Czyżby walka już zbliżała się do końca?
Otosuke poza raną na honorze i lekkim siniaku nie miał większych problemów na głowie. Ruszył więc w stronę czarnej katany wbitej na arenie. Nikt inny nie zmierzał w jej stronę także na spokojnie mógł złapać za rękojeść i wyciągnąć broń by dzielnie służyła mu w walce. No, było tylko jedno małe ale. Ostrze było wbite głęboko w skałę, a Otosuke wśród swoich licznych zalet nie dysponował wielką siłą. Dlatego też potrzebował kilku podejść i widocznego zapierania się z całych sił, by w końcu wyciągnąć katanę. Nie obyło się bez kolejnych gwizdów i śmiechów z trybun, ale co z tego? Liczyło się zwycięstwo.
Kazumi i Ichitaro zintensyfikowali wysiłki by uporać się z rosłym demonem. Ichi odskoczył przed atakiem i wypuścił z siebie węże, które dopadły demona i wbiły się w jego nogi. Trucizna zaczęła już krążyć w żyłach, ale na jej efekty przyjdzie jeszcze zaczekać. Kazumi też rzuciła się w tył unikając włóczni o włos. Jej kruki wystrzeliły do góry, w locie zmieniając się w broń która wbiła się dookoła głowy demona niczym makabryczna korona. Shurikeny nie oszczędziły też oczu, z których teraz płynęła krew. Demon wrzeszczał i wymachiwał rękami na oślep. Wtedy za włócznię złapał Ichitaro i zaczął się szarpać z przeciwnikiem. Jednocześnie w górę pomknęła Kazumi, celując pazurami w szyję demona. Cel był duży, wściekły i rozproszony przez różne ataki. Krew trysnęła spod rąk kapłanki zalewając jej ubiór i twarz, ale kolos zaczął walić się na plecy. Włócznia w końcu wypadła z jego ręki.
Yuta zaczął zalepiać dziurę w swoim ciele. Proces zajął chwilę, ale z każdą sekundą czuł się coraz lepiej i jeszcze kończąc regenerację chwycił za miecz przed nim. Czarna katana prezentowała się pięknie pomimo tego co uczyniła mu przed chwilą. Jego przeciwnik zbliżył się w tym czasie, ale zamiast zaatakować, przyglądał mu się nie rozumiejąc nawet, dlaczego znajduje się w tym stanie. Stali więc tak naprzeciw siebie, obaj w oczekiwaniu na atak który jeszcze nie nadszedł... A przeciwnik cofnął się nawet o krok lub dwa z widocznym przerażeniem na twarzy.

Informacje:

Czas na odpis- 48h (umownie do końca 19.12.2022).
Do trzech akcji w poście, najlepiej zaznaczyć je czytelnie pod postem w spoilerze albo hide.
W spoilerze proszę też podawać aktualne wartości PK jeśli będziecie używać DBA, regeneracji etc.
W razie pytań i wątpliwości - discord/pw Kirei.

Mapa

Spoiler:

Ginkatsu - rana 1 stopnia, rana 1 stopnia od drugiego uderzenia, rana 3 stopnia (złamana noga i ogólny wstrząs od spadającego na ciebie człowieka). NPC leży rozpołowiony obok. Lepiej żeby nie dostał twojego obiadu.
Akujin - rana 1 stopnia na ręku, dziwne mrowienie rozlewające się po nogach, NPC rana 2 stopnia - oparzenie, rana 2 stopnia - cięcie, masz inicjatywę
Otosuke - lalki gotowe, rana 1 stopnia, miecz seiyushi w ręku
Kazumi - bez broni, NPC rana 1 stopnia na brzuchu, zaczyna się goić; rana 3 stopnia po krukach w okolicach głowy, rana 3 stopnia na szyi, trucizna we krwi
Ichi - na ten moment bez zmian, wyszarpnąłeś włócznię, NPC rana 1 stopnia na brzuchu, zaczyna się goić; rana 3 stopnia po krukach w głowie, rana 3 stopnia na szyi, trucizna we krwi
Yuta - zregenerowany z mieczem w dłoni, za tobą Otosuke którego w sumie nie widzisz, bo skupiony byłeś na leczeniu, mieczu i przeciwniku przed tobą. NPC wyrzucił 2 na kostkach - akcje pasywne stąd brak ataku i kontry Yuty.

Re: Arena — Sob Gru 17, 2022 9:11 pm

Walka z demonem mimo jego ogromnej postury szła całkiem dobrze, a nawet wyśmienicie patrząc na to iż nie był w stanie zadać ciosu i wykorzystać siły jaką pewnie zyskał wraz z rozmiarem. Węże natomiast dorwały swój cel i w zasadzie to wystarczyłoby unikać ataków osiłka by ten w końcu sam padł na ziemie. Tak by pewnie postąpił Ichitarō w normalnej walce, ale niestety tutaj nie miał tego luksusu gdyż nie znał w pełni arsenału olbrzyma i nie wiedział czy ten nie wróci potem do walki. Należało go obalić tak by do końca walk na arenie nie wstał. Innej opcji białowłosy nie widział, stąd też gdy to ujrzał jak kruki Kazumi zmasakrowały głowę demona rzucił się na niego by wyrwać mu włócznie. Siłował się z demonem o włócznie nie mogąc mu jej wyrwać do czasu aż to jego sojuszniczka cięła w gardło wielkoluda, wtedy to widocznie wróg w końcu zaczął szarpnąć i demon w masce zyskał broń.
Ichitarō uzbrojony już we włócznie rzucił okiem na resztę areny, dostrzegając tym samym iż każdy z demonów przeszedł do walki, dwa pojedynki i w jednym miejscu walczyły trzy demony w tym znany mu Otosuke uzbrojony w czarne ostrze? Później się nad tym zastanowi, teraz trzeba było wrócić do walki i pokonać problematycznego przeciwnika. Białowłosy chwycił pewniej drzewiec swej broni i podjął próbę pchnięcia wroga prosto w ten jego paskudny czerep. Liczył iż przebije pusty łeb swego oponenta, po wykonanym zaś ataku dla pewności iż dorwał cel raz jeszcze nakaże swym wężom ugryźć cel, tym razem ukąszenia miały trafić w ręce demona. Następnie Ichitarō chciał odskoczyć w tył by zagwarantować sobie bezpieczeństwo. Zostało mu liczyć iż i Kazumi nie będzie stać z boku i rozszarpie demona od przodu.