Nie chciała teraz o nim myśleć, nie chciała się zastanawiać nad tym jaka była Yona Hiryu. W pierwszej chwili chciała być sama, ale z każdą chwilą czuła się co raz bardziej źle. Widząc z oddali płomiennowłosego poczuła drobną ulgę. Znali się, bardzo go lubiła. I teraz zdawał się być najlepszą opcją. Jak po chwili się okazało, młodzieniec którego zaczepiła, wcale nie był tym którego się spodziewała. Nie zareagowała gdy palcem dotknął jej podbródka i powoli podniósł jej spuszczoną głowę w górę. Rozchyliła lekko usta wpatrując się w czerwone włosy. - Ty.. ty nie jesteś Yuichiro.. - wymamrotała lekko zaskoczona faktem że faktycznie pomyliła go z kimś innym.
- Kamezo? - powtórzyła jego imię z zaciekawieniem. Spojrzeniem zjechała w dół i powróciła do jego twarzy tak samo jak on to zrobił przed chwilą. - Jesteś od niego niższy.. i masz inne oczy.. - skomentowała już nieco spokojniejszym głosem. "Jak mogłam pomylić go z Kagamim? Chociaż.. mają takie same.." z tą myślą sięgnęła wolną dłonią do jego twarzy i złapała za kosmyk czerwonych włosów. - Twoje włosy.. mnie zmyliły.. macie takiego samego koloru.. - powiedziała po chwili z lekkim uśmiechem.
- huh? - mruknęła zaskoczona gdy pochwycił ją nagle za dłoń i pociągnął za sobą do środka pijalni. Nie zdołała się odezwać i w żaden sposób zareagować na jego akcję. Błękitne oczy utknęły w sylwetce wyższego chłopaka, który prowadził ją do jedynego wolnego stolika w środku. Co jej w sumie szkodziło skoro już tu z nim się znalazła. - Ah.. zapomniałam się przedstawić.. jestem Suki.. - powiedziała nagle i zanim zajęła miejsce przy nim, wyjęła zza pasa oba miecze i położyła je na macie tatami obok siebie. - Ja poproszę herbatę? - spytała dość nieśmiało. Chciała się napić z Yuim a ten młodzieniec nie był nim. - Co ci się tu stało? - spytała sięgając dłonią do twarzy przy linii szczeki, kciukiem zahaczając o kącik ust tuż obok skaleczenia. - Ktoś Cię pobił? - spytała z troską w głosie przechylając lekko głowę w bok, skupiając spojrzenie na rozciętej wardze.

- Yu... yuchi... yuichiro? Dobrze powiedziałem? Nie znam kogoś takiego - wyjaśniłem i przytaknąłem, kiedy powtórzyła moje imię. Czyli byłem niższy od tego gościa, którego szukała, za to włosy są tego samego koloru? Ciekawe, pierwszy raz słyszę, żeby ktoś miał podobne, myślałem, że się wyróżniam, a tu popatrz. Był ktoś jeszcze, pewnie jakaś marna podróbka mojej pięknej karmazynowej czerwieni.
Dziewczyna jak się później przedstawiła, nazywała się Suki, a do tego miała więcej niż jeden miecz. To byli zabójcy co walczyli dwoma mieczami? Wyciągnąłem rękę pomału w ich stronę, ale szybko się powstrzymałem, jeszcze weźmie mnie za złodzieja. - Piękne są! Posługujesz się dwoma mieczami? To jest to jakkolwiek sprawne w walce? Nie utrudniają Ci ruchów i nie obciążają Cię za bardzo podczas walki? - fala pytań właśnie zalała biedną Suki, za dużo, za dużo pohamuj się trochę, bo ją przestraszysz i się niczego nie dowiesz głąbie. Jednak oczy to aż mi błyszczały z zachwytu, czułem, że widać było po mnie, że jestem tym zachwycony i tego bardzo ciekawy. Musiałem poznać odpowiedź na pytania, bo jeśli to nie przeszkadzało w walce to może kiedyś też sobie sprawię drugą katanę?
- Hmmmmm? Herbatę? Mówiąc, że chcesz się napić myślałem, że chodzi o Sake? Nie może tak być, że przychodzisz do pijalni, żeby napić się Sake to tak jakbyś przyszła do herbaciarni i nie piła herbaty! Dobrze, pozwól, że pierwszy wybiorę trunek - to powiedziawszy wstałem i udałem się po napitek. - Poproszę butelkę Ginjo-shu wiśniowego - zapłaciłem i wróciłem z całym asortymentem. Postawiłem na stole tokkuri i nalałem trunek do Gui-nomi, a następnie podałem towarzyszce. - Powinno Ci smakować. Ma w sobie nutkę wiśni oraz zupełnie inny smak od normalnego Sake, polecam bardzo, to jest chyba moje ulubione! - wyjaśniłem i wziąłem łyczek. Jak ja długo tego nie piłem, było wyśmienite.
Czyli zauważyła ranę przy wardze, uśmiechnąłem się do niej i odpowiedziałem spokojnie - nic takiego. Po prostu nienawidzę skurwysyństwa, ostatnio próbowano ukraść coś pewnej kobiecie, nie toleruję takiego zachowania w dodatku patrząc na to, że była dla mnie dość miła. Niedługo wyjeżdżam z Edo, więc postanowiłem się z nimi spotkać i wyjaśnić im, że kradzież nie jest czymś dobrym. No i oczywiście spokojne wytłumaczenie zostawiło po sobie ślad, ale przynajmniej zapamiętają sobie, żeby nie kraść ważnych dla kogoś rzeczy - zaśmiałem się i sięgnąłem po kolejny łyk sake. No ale dosyć o mnie, spojrzałem w jej oczy próbując dalej dojrzeć łzy. - Może i nie powinienem pytać, bo nie znasz mnie i może to być z wścibskie, za co z góry przepraszam, ale co Ci się przydarzyło, że od razu chciałaś się napić. Czułem w Twoim głosie gdzieś ukryty smutek, a jak na Ciebie spojrzałem to miałaś przeszklone oczy. Jeśli potrzebujesz możesz mi się wygadać. Rodzice uczyli mnie, żeby pomagać ludziom, więc nie mogę Cię tak zostawić

Przytaknęła gdy w końcu wypowiedział poprawnie imię jej przyjaciela. Ale widząc jak chłopak niczym w transie wyciągnął dłoń w stronę jej mieczy, to z miejsca zanim zdołał się sam powstrzymać, poczuł lekkie pacnięcie w dłoń od białowłosej. Uśmiechała się do niego delikatnie. - Bez pytania się nie dotyka.. - powiedziała uprzejmym głosem. Nie to że się czymś martwiła czy brała go za jakiegoś łajdaka co spierdoli zaraz z jej mieczem. Widziała jak oczy mu błyszczały na widok jej katan. Domyśliła się że to raczej niegroźna fascynacja, ale wolała go upomnieć.
"Piękne są! Posługujesz się dwoma mieczami? To jest to jakkolwiek sprawne w walce? Nie utrudniają Ci ruchów i nie obciążają Cię za bardzo podczas walki?"
- To prawda, są piękne.. - zaczęła z łagodnym uśmiechem, biorąc za miecz w czarnej pochwie z czarną rękojeścią. Jedna dłoń trzymała rękojeść, druga spoczęła na pochwie tuż przy tsubie i kciukiem delikatnie pchnęła ją, wysuwając miecz na długość połowy habaki. Po chwili wyciągnęła ostrze na jakieś 15cm aby pokazać chłopakowi ciemny, jadeitowy kolor ostrza, zanim schowała miecz całkowicie w sayi i odłożyła go obok drugiego. - Tak, posługuję się dwoma mieczami.. jest to nie tylko sprawne ale i efektowne.. zwłaszcza jak jest więcej niż jeden przeciwnik.. - kontynuowała z uśmiechem na ustach.
- Nie obciążają, może nie wyglądam ale jestem dość silna.. no i jestem oburęczna.. - dodała z uśmiechem w jego stronę.
Słysząc jego protesty odnośnie nie picia alkoholu, rozchyliła tylko usta. - Ale.. - szepnęła. - Ja nigdy nie piłam alkoholu.. i podobno nie powinno się go pić przy obcych ludziach.. tak mówił Sho.. - urwała i spuściła lekko głowę, wbijając wzrok w stoli. Dłonie zacisnęły się pod blatem na materiale yukaty. "Czy to w sumie ważne? Z kim będę pić?" przemknęło jej przez myśl i podniosła wzrok na Kamezo. - Może w sumie czas najwyższy spróbować nowych rzeczy.. - w głosie była mała niepewność ale przytaknęła chłopakowi na wybór trunku. - Chyba nie mam wyboru i muszę się zdać na ciebie.. - powiedziała z lekkim uśmiechem czekając aż chłopak ogarnie im coś do picia.
Obserwowała jak rozstawił czarki i nalał im, po czym odstawił gliniane naczynie z resztą napoju. - Lubię zapach wiśni.. - powiedziała z lekkim uśmiechem przystawiając czareczkę do twarzy i zaciągnęła się dziwnie słodko intensywnym zapachem. Trunek pachniał inaczej niż jej perfumy, ale dość słodko i zachęcająco. Umoczyła więc usta delikatnie i zrobiła małego łyczka. Oblizała górną wargę z nadmiaru i spojrzała na Kamezo. - Smakuje.. trochę jak wiśnie.. ale nie do końca.. ale masz rację jest nawet dobre.. lubię słodkie rzeczy.. - powiedziała z zadowoleniem i zrobiła kolejnego łyka.
Uważnie wysłuchała opowieści o tym jak nabawił się skaleczenia na wardze. Odstawiła czarkę i jak siedziała po przeciwnej stronie okrągłego stolika, tak przysunęła się o wiele bliżej chłopaka i złapała delikatnie za jego twarz przy linii szczęki, odwracając twarz w taki sposób żeby lepiej przyjrzeć się jego ranie. - Przemoc nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem.. - powiedziała ze spokojem w głosie i wyciągnęła lnianą szmatkę zza materiału yukaty i delikatnie przyłożyła do kącika ust. - To że jesteśmy od kogoś silniejsi.. nie daje nam prawa żeby nadużywać tej przepaści w możliwościach.. - szeptała łagodnym tonem głosu. Nie brzmiało to jak karcenie, nie było w jej głosie gniewu ani innych negatywnych emocji.
Przeniosła jasno niebieskie spojrzenie na oczy Kamezo gdy pytał o powód jej gorszego samopoczucia. Kącik ust lekko drgnął i wróciła spojrzeniem na jego rozcięcie, delikatnie przykładając materiał tak aby zebrać tą odrobinę krwi, która się zbierała na wardze. Przełknęła głośniej ślinę. - Zrobiło mi się przykro bo.. ktoś, kogo bardzo... bardzo lubię.. ma narzeczoną.. -  wymamrotała pod nosem czując jak w oczach zbierając się łzy ale z całych sił powstrzymała się przed uronieniem choć jednej kropli. - Byłam głupia że nie spytałam go o to jak się poznaliśmy.. może teraz bym się tak źle nie czuła z tym.. - dodała po chwili i zabrała szmatkę z jego dolnej wargi widząc że z rany póki co, nic się nie sączy.

Speszyłem się lekko, kiedy mnie skarciła. Muszę powstrzymać ten odruch, bo kiedyś pozbawi mnie ręki - Prze... Przepraszam, lekkie zboczenie na temat ostrzy, bo trochę się nimi bawię i bardzo mnie interesują - poczułem jak się zarumieniłem, tylko dlaczego? Czy to przez to, że wyglądało to tak jakbym chciał jej ukraść miecze? Możliwe. Te ostrza przybierały inny kolor, jadeit odbił mi się w oczach, które od razu zabłysnęły iskierką zainteresowania. - Muszę przyznać, że mi zaimponowałaś, walka dwoma mieczami? Nie przyszło mi to nigdy do głowy, chociaż faktycznie przy większej ilości przeciwników mogły się przydać, a podejrzewam nawet, że czasem drugie ostrze może zaskoczyć pojedynczego przeciwnika. Warto zapamiętać! - uśmiechnąłem się i wyobraziłem sobie jak sam posiadam po dwa ostrza. To by było coś pięknego.
Nigdy nie piła alkoholu? Przecież chciała się napić! Może faktycznie chodziło o herbatę. No teraz to trochę na to za późno. Po przyniesieniu alkoholu, nalałem go i wziąłem większego łyka. Ten aromat wiśni był cudowny. Potrafili tutaj robić dobre sake, to trzeba przyznać. Spojrzałem na towarzyszkę, która potwierdziła moje słowa. Miało w sobie coś z wiśni. - Prawda smakuje troszkę inną wiśnią, ale przez to, że ma w sobie takie coś co upija ludzi, dlatego jeśli pijesz pierwszy raz to radzę pić powoli, bo inaczej szybko się upijesz - zaśmiałem się i wziąłem kolejny łyczek.
- Przytaczanie takich słów w świecie pełnym potworów brzmi dosyć zabawnie. Jednak muszę się z tym też zgodzić, chociaż ludzie między sobą powinni zachować człowieczeństwo. Chociaż niektórych ludzi można postawić na równi z demonami. Po prostu szukałem kogoś i wiedziałem gdzie go znaleźć, ludzie jego pokroju szybko się uczą przez strach, nie uważam się też za silniejszego, gdybym był to nie przykładałabyś mi teraz szmatki do ust - chciałem się uśmiechnąć, ale mogłoby to przeszkodzić podczas wycierania krwi i rozmazać mi ją na twarzy, więc powstrzymałem się, żeby tego nie zrobić. - Zaczynając od tego, że lepiej, abym to ja się tam udał niż ktoś kto będzie bardziej brutalniejszy ode mnie i nie wiadomo co z nimi zrobi jeśli znowu się komuś napatoczą.
Kiedy zapytałem co się stało, zauważyłem, że wolała raczej o tym nie mówić, a przynajmniej tak wyglądało. Spojrzałem w jej oczy, jednak wzrok przekierowała na rozcięcie, mam nadzieję, że się nie rozpłacze. Chodziło o to, że ktoś ma narzeczoną, a ona go bardzo lubi. Czyli prawdopodobnie złamane serce. Najgorszy przypadek w życiu, nie ma nic gorszego od bólu sercowego. Prawą ręką powoli sięgnąłem jej podbródka i podniosłem lekko głowę, żeby spojrzeć w jej oczy. Następnie powoli przybliżyłem się i przytuliłem ją. - Takie coś musi boleć, dlatego podziwiam Cię, że jesteś dość silna, aby powstrzymywać łzy. Życie tak ma, że lubi przynosić nam smutek i rozpacz, jednak nastaje też czas, kiedy to wszystko znika, więc pewnie spotkasz, kiedyś kogoś podobnego, a ten ktoś nie musi znikać z Twojego życia - odsunąłem się i spojrzałem jeszcze raz na jej twarz, po czym zacząłem gładzić się po brodzie jakby w zamyśleniu. - Chociaż w najgorszym wypadku jak chcesz to można to załatwić, wystarczy wykopać idealny dla niej rów, a potem wymyślić jakieś okoliczności, godzinka i po robocie - zaśmiałem się, po czym wziąłem kolejnego łyczka sake, jeszcze jeden i będzie trzeba nalewać. Muszę zacząć brać mniejsze. - Oczywiście żartuje. Jednak pamiętaj, że można zapijać smutków z obcymi ludźmi, to nie jest dobry sposób na poprawienie humoru! - skarciłem ją, po czym pstryknąłem w czoło. - A jak już masz tak robić to lepiej, żebyś trafiała na mnie! Jestem idealną osobą do tego typu rzeczy. Może i nie powinno się pić z obcymi ludźmi, ale jestem najlepszym obcym na jakiego mogłabyś trafić. Jeśli byś czegoś potrzebowała to pamiętaj, że chętnie pomogę. Chociaż może mnie nie być w Edo następnym razem, więc to jest moje ostatnie picie tutaj. - Westchnąłem po czym poczułem jak zbiera mi się na wspomnienia. Zniknę z tego miasta na jakiś czas, ale na pewno wrócę! - Wiem też jak się czujesz, straciłem kiedyś kogoś i bardzo mnie to zniszczyło - wyciągnąłem spod ubrania część schowanego wisiorka z yin i yang po czym kontynuowałem - to dość długa historia do opowiadania, rodzice zginęli na moich oczach w dniu urodzin, jakby wrócił szybciej od przyjaciół od których mam wisiorek to pewnie też bym leżał pożarty przez demona. Niestety zabójca, który tam był nie dał rady, wtedy poczułem, że życie stawia mnie przed wyborem, mogłem zostać i szukać pomocy wśród znajomych z wioski lub udać się w podróż, głównie w pogoni za demonem. I tak trafiłem do Edo na kilka lat, gdzie na początku odechciało mi się żyć i dużo piłem, żyłem na ulicy i myślałem czy się nie poddać i po prostu zginąć, ale w końcu jakby coś mnie popchnęło dalej i tak kroczę dalej. Także to co mówiłem o zapijaniu smutków to trochę hipokryzja, ale wiem z autopsji, że to nie jest dobry pomysł - zaśmiałem się raz jeszcze i dokończyłem sake, po czym dolałem sobie i jej. - Masz gdzieś tutaj wynajęty jakiś pokój, bo nie wiem jak mocną masz głowę do picia, a wolałbym wiedzieć gdzie Cię odprowadzić?

Pokręciła lekko głową na boki. - W porządku, ale to brzydki nawyk.. inna osoba nie zawahałaby się żeby pozbawić cię tych ciekawskich dłoni, sięgających po ich broń.. - upomniała go. Podejrzewała że Tachibana uciął by biednemu Kamezo dłoń zanim ten by się zorientował że sięgnął po jego miecz. I spodziewała się że takich osób było o wiele więcej na świecie niż tylko przystojniak z oddechem pioruna, którego znała.
Lekko się zarumieniła na słowa pochwały. - Umm.. to.. to nic takiego.. na prawdę.. - wymamrotała sięgając dłonią do karku i lekko się za niego łapiąc, odwracając na chwilę wzrok. Po czym ujęła ostrożnie czarkę w dłonie i zbliżyła do ust robiąc kolejnego, malutkiego łyczka.
Skinęła lekko głową, czując lekkie mrowienie na języku po kolejnym łyku, uczucie było podobne do tego od trunku Kagamiego, ale to było o wiele słodsze. Miała zamiar posłuchać chłopaka i pić naprawdę powoli żeby się nie upić. W końcu nie znała go, nie wiedziała czy może mu ufać, choć pierwsze wrażenie było bardzo pozytywne.
Słuchała z uwagą jego wypowiedzi odnośnie używania przemocy i zastraszania pewnych jednostek. - Strach działa na każdego tak samo.. daje poczucie bezsilności i popycha w desperację.. część ludzi zwróciła się w kierunku demonów właśnie ze strachu.. - w głosie zdawała się pobrzmiewać nutka smutku.
- Ludzie potrzebują poczucia bezpieczeństwa.. żeby się rozwijać, żeby nie popadać w mrok, który czai się za każdym rogiem.. nie ma nic gorszego niż wyzysk siłowy względem drugiego człowieka. Wystarczy że mamy demony, nie potrzebujemy dodatkowo walczyć ze sobą nawzajem.. - mówiła ze spokojem. - Ja też trafiam na złych ludzi, ale nie zniżam się do ich poziomu. Nie używam siły względem zwykłych ludzi tylko dlatego że mogę.. - wyjaśniła swój pogląd. To prawa że ostatnio Shotaro musiał wkroczyć żeby jej pomóc z podpitymi szlachcicami, którym wydawało się że mogą sobie z nią pozwolić na bóg wie co. I było jej głupio z tego powodu że w jakimś stopniu zmusiła go do udzielenia pomocy.
"Takie coś musi boleć.."
Wzdrygnęła się lekko, czując jak pochwycił ją za podbródek i uniósł lekko głowę w górę żeby na niego spojrzała. Poruszyła się w tył nie wiedząc co chciał zrobić, ale gdy powoli przyciągnął ją do siebie i objął aż znieruchomiała. Nie spodziewała się takiego zachowania z jego strony. Przygryzła dolną wargę, mrużąc nieco oczy, gdy ją do siebie tulił. Oparła czoło o jego bark. Miał rację, bolało jak jasna cholera! Głęboko wewnątrz czuła paskudną pustkę i nieopisany ból straty czegoś co przecież nigdy nie należało do niej.. "Shotaro.." mruknęła cicho w myślach jego imię, ze wszystkich sił starając się nie rozkleić przed obcym, który był na tyle miły że starał się ją pocieszyć. - Dziękuję.. Kamezo.. - wymamrotała odklejając się od niego powoli.
"Chociaż w najgorszym wypadku jak chcesz to można to załatwić, wystarczy wykopać idealny dla niej rów, a potem wymyślić jakieś okoliczności, godzinka i po robocie.."
Zakryła dłonią nagle usta na jego propozycję pozbycia się Hiryu Yony. - Nawet tak nie mów! - upomniała go z miejsca. Na sprostowanie że to był tylko żart aż odetchnęła głośniej. - Nie powinno się tak żartować.. - dodała łapiąc za czarkę i robiąc kolejny łyk. Słuchała jego słów z uwagą. - Czy nie powinno się pić z obcymi żeby nie wykorzystali nas po alkoholu? - spytała dla pewności i zrobiła kolejnego łyka. Napój był bardzo dobry i z każdym łykiem zdawał się być co raz bardziej słodki i owocowy.
- Tak mi przykro.. że spotkała cię taka krzywda.. - powiedziała ze smutkiem w głosie. - Mój rodzinny dom też został zaatakowany przez demona.. pamiętam to jak by było wczoraj.. choć minęło już trochę czasu.. na szczęście zabójca demonów zgładził potwora zanim zdołał mi zrobić krzywdę.. - wyjaśniła ze spokojem w głosie. Więc byli w podobnej sytuacji, tylko że jej się udało nikogo nie stracić tamtej nocy, a Kamezo zostało wszystko odebrane.
- Rozumiem że chciałeś pomścić śmierć bliskich, ale ruszenie za demonem w pogoń bez specjalnego szkolenia to samobójstwo.. zwłaszcza teraz gdy panoszą się po całym świecie jakby należał do nich.. masz szczęście że na niego nie wpadłeś podczas swoich poszukiwań.. - mówiła ze spokojem i upiłą kolejnego łyka. - Mój rodzinny dom jest w Edo na obrzeżach więc nie masz się czym martwić.. ale jeśli ty nie masz gdzie spać to mogę Cię ugościć na jedną noc.. - powiedziała z delikatnym uśmiechem na ustach. Nie widziała w nim żadnego zagrożenia, chłopak wydawał się bardzo miły. - Wyruszasz z Edo w jakieś konkretne miejsce? Mam nadzieje że nie jest to ani Kioto ani Osaka.. te miasta to istne siedliska potworów.. lepiej już zostać tutaj.. albo chociaż zastanowić się nad Nagoją, tam jest bezpieczniej.. - dodała z troską w głosie. Nie rozumiała czemu chciał opuścić Edo, które było jednym z najbezpieczniejszych miejsc w Japonii, nie licząc Yonezawy.

I znowu mnie skarciła, poczułem się jeszcze bardziej głupio. Trzeba się było tego oduczyć inaczej faktycznie ktoś mnie pozbawi kończyn jak tak dalej będę robił. Miała też rację co do strachu. Jak go pierwszy raz poczułem kilka lat temu, kiedy to nie potrafiłem się ruszyć, ani o krok. Gdzie wszystko działo się dość szybko, fakt, strach to była zbyt silna broń. - Nie każdy potrafi odczuwać bezpieczeństwo i empatię. Ci ludzie ukradli coś bardzo cennego, co na szczęście zostało odzyskane. Kiedy wychowywałem się na ulicy nauczyłem się jednej zasady: "oko za oko". Często działała, ale w jednym muszę Ci przyznać rację, nie powinniśmy ze sobą walczyć - westchnąłem po czym spojrzałem w dno naczynka, gdzie pływała jeszcze część trunku. - Oko za oko uczyni świat ślepym - skomentowałem jakby sam do siebie po czym wypiłem wszystko co zostało i odłożyłem naczynko.
Cieszyłem się, że moja próba pocieszania jak na razie się sprawdzała, trzeba było przyznać też, że dość śmieszne było to iż dużo rzeczy bierze na poważnie. Zaśmiałem się, kiedy upomniała mnie, że nie powinno się tak żartować. - Musisz być bardzo miłą osobą, można to od razu zauważyć, a niektórym to może pozwolić na wykorzystanie Cię do złych celów. - To powiedziawszy spojrzałem jeszcze raz do naczynka, alkohol się kończył i zaczynał być częściowo odczuwalny, będzie trzeba dokupić. - Dlatego też prawdą jest to, że nie powinno się pić z obcymi, żeby nie wykorzystali nas po alkoholu. Nie wiesz na kogo trafisz, szczególnie, że chyba dość się przy mnie rozluźniłaś oraz chyba trochę mi zaufałaś przez to co mogłaś spuścić gardę prawda? Mówisz dość otwarcie, żebym mógł tak stwierdzić, chyba że to wszystko jest jedno wielkie aktorstwo, ale i tak cokolwiek by to nie było, pamiętaj na przyszłość, żeby trochę bardziej uważać na obcych. Taka mała rada od obcego gościa - uśmiechnąłem się w jej stronę, kończąc wywód. Może też czuła się bezpiecznie, bo była zabójcą, ale i tak, ostrożność przy obcych lepiej zachować do samego końca. - Jak wypijesz to możesz iść wybrać jeszcze jakiś smak, bo ten nam się pomału kończy!
Kolejna osoba mówi, że ruszenie za demonem to głupi pomysł. Jakbym sam tego nie wiedział, czy wyglądam aż na takiego debila? Wydawało mi się, że nie. - Czyli mieszkasz w Edo! Może Cię kiedyś odwiedzę jak tu wrócę, a na razie to mam gdzie spać, ale dziękuję za propozycję. Mogę Cię odprowadzić później, żeby wiedzieć gdzie dokładnie się znajduje. Ale nie wiem, kiedy to będzie, nie wiadomo kiedy wrócę, a wszelkie próby zatrzymania mnie tutaj nie poskutkują. Dokąd zmierzam? Jeszcze nie wiem, ale czuję, że to zmieni moje życie, a nasze drogi jeszcze kiedyś się spotkają. Kto wie, może nawet w tej pijalni? - zaśmiałem się na myśl o przyszłości. Tak, kiedy następnym razem się zobaczymy będę już zabijał demony i wtedy to ja pochwalę się katanami!

Skinęła lekko głową. - Ale.. to nadal przedmiot, który można odzyskać.. najcenniejsze jest życie.. - powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach. Czy ludzie naprawdę nie rozumieli tego? Czy każdy patrzył tylko na materialność? Położyła dłonie na udach i zacisnęła palce na materiale yukaty. Przez chwilę się nad czymś mocno zastanawiała. - Nie cały świat, tylko osoby które nie potrafią znaleźć innego sposoby niż przemoc.. - dodała po chwili.
"Musisz być bardzo miłą osobą, można to od razu zauważyć"
Miło jej się zrobiło słysząc coś takiego o sobie, ba nawet lekki rumień pojawił się na buzi białowłosej. - Dziękuję.. ty też jesteś bardzo miłą osobą.. cieszę się że Cię poznałam. - odpowiedziała na jego słowa.
Słuchała jego wywodu odnośnie zaufania i jego spostrzeżenie na temat jej otwartości było bardzo trafne. Przechyliła lekko głowę w bok gdy wspomniał o aktorstwie, lekki uśmiech zagościł na jej ustach gdy padła ostatnia dobra rada na temat bycia zbyt ufną.
- Staram się.. nie zamykać już tak bardzo na innych.. widzisz.. jeszcze do niedawna pilnowałam się o wiele bardziej. Tak na prawdę nie jestem wcale taka ufna, i to też nie jest do końca dobre. Nie tak dawno, ktoś bił mi nóż w plecy w momencie kiedy ważyły się nasze losy. Ale poznałam też osoby które.. które nie są złe. To na prawdę trudne. Żeby rozpoznać kto jest zdolny do wyrządzenia krzywdy a kto nie. Chyba próbuję sama badać otoczenie. Wiem co może się stać gdy za bardzo się odsłonie przed innymi. Wiem że pewnych rzeczy nie mogę o sobie powiedzieć. Na pewno nie komuś kogo praktycznie nie znam.. ale jak mam kogoś poznać, będąc zamkniętą na świat? - uśmiechnęła się delikatnie, może nieco wymuszenie. Zgarnęła białe kosmki za ucho, druga dłoń nadal spoczywała na jej udzie, lekko ściskając materiał ubrania.
Pokręciła lekko głową na boki gdy wspomniał o kolejnym alkoholu. - Jak na mój pierwszy raz to chyba mi wystarczy, mogę za to wybrać herbatę dla nas a alkohol najlepiej jakbyś sam dla siebie wybrał. - odpowiedziała grzecznie. To co pili dostatecznie ją rozgrzewało od środka, wolała nie sprawdzać jakie dodatkowe objawy przynosił procentowy trunek.
Z jego wypowiedzi wywnioskowała że nie chciał za bardzo zdradzać powody swojej podróży, zapewnienie o ponownym spotkaniu było jednak czymś miłym. Skinęła lekko głową. - Z tego co mówisz, ta podróż jest dla ciebie ważna. Nie zamierzam cię zatrzymywać, każdy potrzebuje takiej wyprawy, która zmieni jego życie. Mam nadzieje że na lepsze.. - powiedziała z uśmiechem na ustach i dopiła to co miała w swojej czarce. Po czym zamówiła herbatę zieloną z nutą wiśni i dwie czarki, na wypadek gdyby chłopak też się chciał napić. - Muszę cię tylko uprzedzić, że nie bywam w Edo zbyt często, my zabójcy często jesteśmy w podróży.. albo w naszej siedzibie.. ale mam nadzieje że los jeszcze skrzyżuje nasze ścieżki. - dodała z lekkim zadowoleniem w głosie. Nie należała do zbyt wścibskich osób, była ciekawa jak każdy pewnie, ale potrafiła uszanować czyjąś prywatność.

Miała rację najcenniejsze było życie, ale nie bałem się o nie, a to co zrobiłem nie uważałem za złe. Każdy po prostu patrzył na to inaczej, a i tak lepiej jeśli ja ich spotkałem niż ktoś inny i zdania nie zmienię. Jednak punkt widzenia zależał też w dużej mierze od środowiska, w którym ostatnio się przebywa, coś czuję, że jeśli żyłaby tak jak ja przez ten dłuższy czas to też mogłaby mieć inne zdanie na ten temat, albo mi się tak tylko wydawało. Cóż najważniejsze, że tamta sprawa załatwiona i ostatni rozdział w Edo zamknięty przed wyjazdem.
Trochę się zarumieniłem, kiedy powiedziała, że cieszy się, że mnie poznała. Miło jest słyszeć takie rzeczy od ludzi, w dodatku zauważyłem, że chyba udało mi się jej poprawić humor i pomóc odejść myślami od tamtej złej rzeczy, która ją męczyła. Ostatnio chyba mam jakieś szczęście do kobiet w opałach, kolejną udało mi się uratować tylko tym razem była to bardziej strefa emocjonalna niż fizyczna, ale sam fakt, że potrzebowała pomocy. Uważnie zacząłem słuchać jej historii po moich skończonych poradach. Czyli tylko mi się wydawało, że jest aż za bardzo ufna. Do tego ktoś wbił jej nóż w plecy. Nieprzyjemna historia, nie życzę tego nikomu, nawet najgorszemu wrogowi, bo zdrada to jest coś czego nie chciałbym doświadczyć. - Racja, ciężko byłoby poznać kogoś będąc zamkniętym na otoczenie. Właśnie to jest najciekawsze w życiu, że wiele rzeczy się ze sobą gryzie, z jednej strony bycie aż za bardzo ufnym może się skończyć źle, a będąc zamkniętym nie dowiemy się komu można zaufać i trzeba znaleźć ten złoty środek, który pozwoli nam wykreować podejście do ludzi. Jednak wydaje mi się, że czasami może być to ciężkie, ale powinniśmy słuchać w takich momentach co podpowiada nam serce, a nie logika czy komuś ufać czy nie. W zasadzie to na takie tematy można filozofować godzinami i nie dojść do żadnego wniosku, już wiele razy myślałem nad podobnymi sprawami, żeby jakoś poukładać sobie wiele rzeczy w głowie i wiesz do czego doszedłem? Że za dużo rozmyślania do niczego nie prowadzi, czasami trzeba po prostu pędzić z wiatrem i nie zatrzymywać się na przemyślenia, bo wtedy możemy podejmować decyzje tak jak czujemy, a nie tak jak podpowiada nam logika - znowu odpłynąłem za bardzo w myślach, mam nadzieję, że zrozumiała moje pokręcone wywody, bo jakbym tak to spisał gdzieś na papier i potem odczytał to na pewno nie połapałbym się o co mi chodzi.
Kiedy alkohol się skończył, towarzyszka stwierdziła, że dla niej już wystarczy i zamówiła herbatę. Nalałem nam obu, bo przyznam, że w sumie to też miałem na nią chęć i zaczerpnąłem łyk z czarki. - Rozumiem, ale to dobrze jeśli czasami przebywasz w siedzibie... - siedziba, czyli zabójcy mieli własną kryjówkę. W sumie do przewidzenia, gdzieś się muszą szkolić, zdobywać zlecenia, omawiać jakieś plany i tak dalej. Wziąłem kolejny łyk herbatki i spojrzałem na dziewczynę. - Nasze drogi na pewną się kiedyś znowu zejdą i spotkamy się w dalekiej jak i może niedalekiej przyszłości. Masz moje słowo, że jeśli nie spotkamy się w ciągu roku, to sam Cię znajdę! - zaśmiałem się, po czym skończyłem herbatę i wstałem. - A teraz wybacz, ale na mnie będzie już pora, jeśli chcesz mogę Cię kawałek odprowadzić, bo sam muszę się pakować do podróży - to powiedziawszy ruszyłem w stronę wyjścia i chwilę poczekałem przed pijalnią w razie jakby chciała wracać ze mną, jeśli nie to po prostu ruszyłem do domu.

// zt

Słuchała z uwagą jego podsumowania na temat balansu w życiu. Każda decyzja niosła za sobą jakieś konsekwencje i ona sobie z tego doskonale zdawała sprawę. Było kilka osób, którym ufała już. Kamezo nie znała jeszcze za dobrze, ale był na dobrej drodze żeby kiedyś i jemu zaufała. Póki co, nie sparzyła się jeszcze odkąd wpadła na Shotaro, zupełnie jakby tamto spotkanie było przełamaniem jej złej passy. Zaczęła się otaczać dobrymi osobami i jak tak dalej pójdzie to mogła zebrać całkiem spore grono przyjaciół.
- Zgadzam się z Tobą w drobnym stopniu, bo czasami dobrze jest pomyśleć zanim się coś zrobi, instynkt może pokazać do dobre tymczasowe rozwiązanie ale to logika pomaga na dłuższą metę.. - skomentowała dopijając to co miała w glinianym naczyniu.
"Nasze drogi na pewną się kiedyś znowu zejdą i spotkamy się w dalekiej jak i może niedalekiej przyszłości. Masz moje słowo, że jeśli nie spotkamy się w ciągu roku, to sam Cię znajdę!"
Uśmiechnęła się łagodnie na jego słowa. To co powiedział było dość miłe. - Ten kraj wcale nie jest taki duży.. nasze ścieżki z pewnością jeszcze nie raz się zejdą, ale mam nadzieje że będzie to w miłych okolicznościach. I bezpiecznych oczywiście.. - powiedziała powoli się podnosząc ze swojego miejsca, poprawiając yukatę i wsuwając oba miecze za pas, każdy po jednej stronie. Nie pasowały do jej obecnego ubioru, ale też się nie rozstawała ze swoimi nichirin. Wychodząc z nim z lokalu skinęła lekko głową na propozycję odprowadzenia i przystała na tą propozycję z zadowoleniem. Chłopak był dość miły no i dobrze żeby wiedział gdzie jest jej rodzinny dom w Edo gdyby kiedyś chciał ją odwiedzić. - Powodzenia w podróży.. - powiedziała machając mu jeszcze na pożegnanie gdy ich ścieżki się rozeszły.

Z tematu