Dom Fukurō

Re: Dom Fukurō — Sob Cze 29, 2024 8:05 pm

Żadne słowa zielarza nie docierały do niej, kiedy z siekierką w dłoni zmierzała w jego kierunku w jednym, jedynym celu. Jedyne, co zauważyła to to, że przeciwnik był dziwnie bierny, a jednak wciąż był demonem, którego musiała skrócić o głowę. Kiedy ten się przemieszczał, Mori podążała za nim; nie wykluczała, że może potrzebował zregenerować swoje moce zanim przystąpi do ataku, na który nie planowała jednak mu pozwolić. Zamachnęła się "bronią", kiedy zielarz utknął między nią a ścianą, lecz niezależnie od tego, czy próbował się osłonić czy nie, Nishiōji i tak uderzyła w pion za nim z tego samego powodu, co wcześniej - w odróżnieniu od widzianego przez nią przeciwnika był o wiele mniejszy. Warknęła sfrustrowana, kiedy uświadomiła sobie, że jej jedyne oręże zablokowało się między deskami - a przecież ona nie chybiała. A już na pewno nie na tym etapie.
Nienawidziła walki wręcz, lecz tutaj została do tego zmuszona. Wsuwając wcześniej nogę między jego, puściła zablokowaną siekierkę i uderzyła go znienacka pięścią w twarz, powodując tym samym jego upadek. Czym prędzej usiadła na nim okrakiem, kolanami blokując jego możliwość poruszania ramionami. Uderzyła jeszcze raz. Niezbyt szczupłe palce dużych, chociaż wciąż kobiecych dłoni zacisnęły się po tym na jego szyi, kiedy Mori uznała, że jeżeli nie mogła mu głowy odciąć przez brak broni, to po prostu zgniecie jego kark, ukręci niczym mokre płótno, finalnie rozrywając. Z perspektywy Taiyō jej ręce całkowicie zagłębiły się w czarnej mazi, z której składał się demon.
Szczęśliwie dla zielarza, ciało Nishiōji zaczęło reagować na podaną wcześniej mieszankę - albo może zaczęło zwalczać ten składnik, który wywołał atak miraży. Zanosząc się kaszlem stoczyła się z młodego mężczyzny, drapiąc podłogę paznokciami, podczas, gdy drugą ręką próbowała przytrzymać płuca w miejscu, kiedy odnosiła wrażenie, że zaraz wypadną z jej klatki piersiowej. W końcu skuliła się, leżąc na boku, a gdy wymuszone kaszlem łzy przemyły jej oczy, po otwarciu ich nie miała już przed sobą obrzydliwego demona, a pobitego zielarza. Piekące dłonie szybko uświadomiły jej, że nie przespała jakiegoś napadu, tylko to ona go popełniła.
— Fukurō — wychrypiała, podnosząc się do siadu. — Fukurō! — powtórzyła, na kolanach przysuwając się do zielarza. Sprawdziła, czy oddycha, potrząsnęła nim lekko, poklepała po policzku, którego czerwień po uderzeniu następnie pogładziła. Jej ręce drżały, panikowała. — Przepraszam cię! Przepraszam, przepraszam..! — Dumna, chłodna postać, za którą mógł ją dotychczas mieć teraz zmieniła się w przerażoną dziewczynkę. — Przepraszam, nie wiedziałam, że to ty! Uprzedzałam cię, że to się może stać! — Obwinianie ofiary w najlepszym wydaniu. — Proszę, nie gniewaj się. Znaczy, i tak pewnie będziesz. Ale nie chciałam cię skrzywdzić, kurwa, przepraszam.
Tym sposobem zraniła jedyną osobę, która rzeczywiście próbowała jej pomóc. Ponownie pożałowała, że Akimitsu i Tomonori odratowali ją rok temu.

Re: Dom Fukurō — Sob Cze 29, 2024 9:57 pm

Mógł spróbować skonsultować się z kimś - spróbować znaleźć potencjalny powód, przyczynę. Gdyby zapamiętał teraz jej objawy... Może konsultacja z medykiem byłaby jednak potrzebna? Może ułatwiłaby mu...
Nie zdążył nawet wydobyć większego dźwięku, a co dopiero słów, kiedy został wymierzony w niego cios. Ledwo zdążył zorientować się, co dokładnie miało miejsce, a już leżał na ziemi pod zabójczynią z jej rękami na szyi, a swoimi zablokowanymi. Nie docierało do niego zbyt wiele, nawet jeśli próbował się skupić na zapamiętaniu, jak wyglądał ten atak - może podświadomie wiedział, że nie byłby w stanie się obronić? Może to zwyczajnie jego rezygnacja..? Szczególnie gdy pojawiały się mroczki. Może to to jak odcinało go, kiedy zasypiał z przemęczenia czy własnej nieodpowiedzialności, chcąc wykonać jak najwięcej pracy - choć teraz nawet próbując nie potrafił złapać oddechu...
A po tym ktoś go wołał, kiedy ból jakby docierał do niego dwukrotnie bardziej. Na próbę wzięcia oddechu, zachłysnął się i zakaslał, zaraz obracając się na boku, na podłodze na której nawet nie rozumiał w pierwszej chwili, dlaczego się znalazł.
Obraz był zamazany, głos też dopiero się wyostrzał, ale słyszał też cudzy kaszel. Powinien zaparzyć coś? Ranne gardło... Może zapalić coś na płuca? Kadzidło, powinien gdzieś mieć jakieś na zamówienie - może powinien zrobić kolejne, a to teraz zapalić..?
Nawet nie zauważył, że spiął się na dotyk - trudno było określić czy za sprawą, że ta sama dłoń przed chwilą go uderzyła, czy po prostu podobne wypadki nie zdarzały się rzadko w przeszłości. Oczywiście, że był w szoku, że jego ciało wciąż reagowało jakby był w niebezpieczeństwie.
- Przepraszam... W porządku... Przywykłem, to nic... Naprawdę... - wydukał ledwo zrozumiale, kiedy przerywał to kaszel, wbijając wzrok w deski, kiedy powoli próbował się podnieść z ziemi. - Co pamiętasz... Wszytko. Co czułaś. Co boli - wyrzucił z siebie, próbując się podnieść, czując że wszystko tylko bardziej wiruje. Może powinien po prostu leżeć? Nie wiedział...
Ale wiedział doskonale jaki jest rozkład przedmiotów, sięgając gdzieś do dolnej półki, aby wyciągnąć stary zielnik i cokolwiek do pisania. Nie pamiętała w końcu wcześniej - trudno było jej opisywać to, ale może teraz, mając tak świeżo wspomnienia..?
Był gotowy do odnotowania jej słów - nawet jeśli widział, że jego dłoń drżała, trzymając jakiś ogryzek grafitu, który możliwe że kilka miesięcy temu przy przeprowadzce spadł na ziemię i dopiero teraz został odkryty na nowo. Ale nie miało to przecież znaczenia, nawet jeśli czuł jak adrenalina chciała go zmusić gdzieś do ucieczki. Czuł się fatalnie, jakby miał zaraz zwymiotować przynajmniej - a może to wina nagłego światła po tym jak obraz mu się urwał? Zajmie się tym później, za moment. Odpocznie po pracy...
- Zapachy? Smak? Widzenie, wszystko. Zaburzenie... W celności..? To były mięśnie..? - zapytał, chcąc rozważyć wszystkie opcje i możliwości, jakby zupełnie zapomniał, że osoba której próbował pomóc w tym momencie, jeszcze kilkadziesiąt sekund wcześniej próbowała go zabić.

Re: Dom Fukurō — Nie Lip 07, 2024 12:54 am

Zachowanie Fukurō było dla niej całkowitą, niezrozumiałą nowością. Widziała, jak ledwo co się podnosił, a jego ciało spinało się ilekroć miało do czynienia z jej dotykiem. Pobiła go, prawie udusiła, on ledwo funkcjonował, a mimo to nie tylko sam ją zaczął przepraszać i się tłumaczyć, ale tez doszukiwał się informacji z przebiegu jej doświadczeń. Rozchyliła usta, nie potrafiąc tego pojąć - przywykła do krzyków i awantur, które w podobnej (a lepszej!) sytuacji zafundował jej Ayumu. Spodziewała się podobnego odrzucenia, a nie cholernego wywiadu!
Przez chwilę rozważała pozostanie przy zielarzu i udzielenie mu pomocy we wstawaniu z podłogi, jednak ten nawet nie próbował szczególnie się z niej podnosić. Po prostu sięgnął po notatnik, znalazł kawałek grafitu i tyle mu wystarczało, żeby zacząć ją wypytywać o szczegóły z chwili, w której prawie pozbawiła go życia.
Nie chciała już go dotykać, aby dać mu czas na przetworzenie tego, co się właśnie wydarzyło. Na czworakach podeszła do ściany i usiadła pod nią na własnych dłoniach, jakby to miało ją powstrzymać przed użyciem ich w kolejnym awanturniczym odruchu.
— Zamiast ciebie widziałam znacznie większego demona — wyjaśniła po chwili ciszy, podczas której zastanawiała się dalej nad istotnymi informacjami, którymi mogłaby się podzielić z nietykalnym. — Więc możliwe, że dlatego ciebie nie trafiłam. Był taki... jednolicie czarny, jakby osadziła się na nim taka gęsta, czarna ciecz. Chyba nic poza tym... Wiesz, to było jak sen - w śnie nie skupiasz się na tym, jaki coś ma smak czy zapach, po prostu widzisz, reagujesz, nawet, kiedy nic nie ma sensu. Dlatego w ogóle nie skojarzyłam, że zanim zobaczyłam jego, to przecież byłam u ciebie, rozmawiałam z tobą. — Westchnęła głośno. Najchętniej ulotniłaby się z pomieszczenia w tym momencie, lecz biorąc pod uwagę to, co zaszło, czuła się zobowiązana nie tylko do złożenia zielarzowi wszelkich wyjaśnień (w końcu robił to i prawie zginął dla niej), ale i przypilnowania, że w pełni wróci do życia, a nie rozwali sobie głowę, bo mu się w niej zakręci po wstaniu. — Jedyne, co mnie boli to duma i płuca. Myślałam, że je wypluję od tego kaszlu. Nie wiem, czego do tych ziół dorzuciłeś, ale mnie też trochę pozamiatało. — Uśmiechnęła się krzywo pod maską. — Mogę ci jakoś pomóc? I... co miałeś na myśli, kiedy powiedziałeś, że przywykłeś do tego? Tak często wariujemy po twoich środkach?

Re: Dom Fukurō — Nie Lip 07, 2024 6:23 pm

Trudno było przewidzieć, jaki obraz mogłaby zobaczyć - ale może bardziej doświadczony medyk mógłby pomóc mu zrozumieć, który środek powinien zastosować? Którą roślinę? Nie był tak biegły w ludzkim ciele jak medycy. Nie znał tak dobrze tych zależności, ale rozumiał że różne środki, nawet jeśli równie trujące i odurzające, mogły wywoływać różne halucynacje i oddziałowywać w inny sposób. Musiał tylko się upewnić, potwierdzić z kimś te informacje - albo mógł działać kierując się metodą prób i błędów, choć to mogło spowodować jeszcze gorsze sytuacje niż ta dzisiaj...
- Czyli coś, co mogłoby ocucić... może nie być drogą. Zapobiegać zamiast leczyć, kiedy się już pojawi... i ktoś musiałby być silniejszy od ciebie... więc próba podania byłaby ryzykowna... - chrypiał bardziej do siebie, słuchając jej słów i nie skupiając się na samym bólu, który odczuwał. A słysząc o płucach, również to zanotował. To mogło naprowadzić go bardziej na to, który składnik... Na czym powinien się skupić.
Widać było jego skupienie, nawet pomimo tragicznego wyglądu w tej chwili. Obiecał w końcu pomóc - to było jego jedyne zadanie w korpusie, aby pomagać tak jak potrafił. Jeśli miał odwrócić uwagę demona, pomóc zabójcy mieć czystsze podejście do karku jakiegoś, to właśnie miał robić.
- C-co..? - zapytał zaskoczony, jakby dopiero po chwili dotarło do niego pytanie. - Nie, nie... wszystko w porządku. Em.. to nic. Naprawdę. To... nikt nie wariuje, nikt mnie nie atakuje w korpusie, jest w porządku - powiedział w pośpiechu, czując jak panika go ogarniała. Powiedział, że do tego przywykł..? Nie do końca świadomie. Cóż, w korpusie na pewno spotykał się z lepszym traktowaniem, niż przed dołączeniem...
Może poza niektórymi wyjątkami.
- Mój ojciec kopał groby. No... później... to skomplikowane. Ale inni raczej unikali rozmowy... ze mną. No w najlepszym wypadku. Czasem zdarzały się gorsze. Nic wielkiego. Rozumiesz, no... nie powinni - wyrzucał w pośpiechu, czując się zażenowanym. Dlaczego musiał dodawać wcześniej, że nikt w korpusie go nie atakował? A im więcej to wyjaśniał, tym bardziej zażenowany się czuł. Jakby nie potrafił sobie radzić z atakami - właściwie jego problemem byli raczej ludzie niż same ataki. - Nic wielkiego teraz, nawet jeśli coś się zdarzy, potrafię walczyć, więc to nic, naprawdę.
Czuł się, jakby z każdym słowem tylko bardziej się pogrążał, tym bardziej kiedy postanowił z wbitym w podłogę ziemię, spróbować się podnieść w tym całym stresie. Powinien zająć się lekiem.
Podniósł się, chwiejnie i w pośpiechu rzeczywiście ruszając do szafek z suszonymi częściami roślin, aby wyciągnąć odpowiednie składniki.

Re: Dom Fukurō — Wto Lip 16, 2024 4:07 pm

— Fukurō — zaczęła wreszcie surowym tonem nieznoszącym sprzeciwu. Podeszła kilka kroków bliżej niego. Rozcapierzyła dłonie, chcąc zapewnić go tym samym, że w tych nic nie miała i poza własnymi pięściami nie miała czym mu krzywdy zrobić. — Już i tak pomogłeś mi bardziej, niż myślałam, że komukolwiek się uda. Nie chcę być dla ciebie dodatkowym powodem do stresu, a nie muszę się nawet zbytnio zagłębiać, żeby zauważyć, że cię to przerasta. — Odetchnęła głośno. — Nie, żeby mnie to dziwiło i w najmniejszym stopniu nie mam ci tego za złe. I nie będę miała, jeżeli przez to, co się dzisiaj stało zrezygnujesz z próby pomocy mi. Nie ma nic złego w chęci zagwarantowania sobie bezpieczeństwa. — Mówiła tak, jak uważała, chociaż jego rezygnacja postawiłaby ją w bardziej, niż trudnej sytuacji. W zasadzie, najrozsądniej dla niej byłoby wtedy powiesić się na okolicznym drzewie, a jakby miała trochę szczęścia to może dożyłaby starości jako pustelnik na odludziu. W zasadzie, zależało to od humoru Kagi. Na samą tę myśl zmarszczyła brwi pod maską, krzywiąc się. Czuła się rozdarta - z jednej strony nie chciała nic na mężczyźnie wymuszać, a z drugiej, z tyłu głowy miała myśli, że najchętniej zamknęłaby go w tej chacie na tak długo, aż wynajdzie jej coś, po czym przestanie widzieć niestworzone rzeczy.
Zamrugała, wpatrując się w rozmówcę uważnie.
— Powtórzę jeszcze raz: czy potrzebujesz pomocy? — Gubiła się w jego bełkocie, jednak wyłapała sugestię, jakoby ktoś mu się naprzykrzał. Ktoś inny, niż ona. Wierzyła, że mogła z tym zrobić porządek w miarę dyskretnie i nie ze skutkiem śmiertelnym, dla odmiany. Przyglądała się jego sylwetce, gotowa zareagować, jakby miał upaść. Złapała też za jakąś leżącą nieopodal ścierkę i podała zielarzowi. — Przynajmniej się najpierw wytrzyj. Niekoniecznie potrzebuję twojej krwi w tym, co mi polecisz.
Możliwe, że był to nieco ryzykowny komentarz, a jednak miała nadzieję, że Fukurō wyłapie w nim linię żartu.