Ile czasu już minęło od tamtej nocy? Trochę ponad miesiąc? Czas leciał jak pojebany w jej mniemaniu. Nie można powiedzieć żeby spotkanie z Muzanem i rzeż całej Japonii nie wpłynęła w większym stopniu na Seiyushi. Całe jej zagubienie przed tym wydarzeniem, wszystkie rozterki serca, ciała i duszy ustały wraz ze śmiercią Tsunu. A przynajmniej tamte problemy zostały zagrzebane pod gruzami zwłok zabójców, ludzi i przyprószone popiołami poległych demonów. Ilu spośród tych których znała zginęło tamtego wieczoru? Ona nadal była wśród żywych i to było przecież najważniejsze. A kogo jeszcze sporka już zobaczy. Przez myśl przewinęło się kilka twarzy. Złotooka Suiren równie piękna co drapieżna, Rintarou który popchał ją na krawędź tego kim była a kim nie chciała się stać. Nawet Rasha słowa głęboko się zakorzeniły po ich małym spotkaniu w jaskini. Zatrzymała się na chwilę. Tak za takim Liderem mogłaby podążać. Brzydziła się tym że strach kierował jej akcjami w Edo. Nie cierpiała tej części siebie. Czując jak nisko jest w łańcuchu pokarmowym po przymusowym spotkaniu w świątyni.
Co do świętego miejsca, oczom ukazały się zgliszcza chramu. Idąc przed siebie poczuła jak pod bosymi stopami pękają fragmenty niegdyś wspomagające konstrukcję tej budowli. Czerwone spojrzenie pomknęło po żałośnie stojącej budowli gdy przestąpiła jej próg. Zerkając na ledwo trzymający się kupy, miejscami dziurawy sufit. - Żałosne.. - mruknęła spoglądając przed siebie.
Zbliżyła zewnętrzną stronę dłoni do ust i ostrym kłem rozcięła skórę. Patrząc jak krew wypływa z rany. - Demoniczna Sztuka Krwi.. - wyszeptała zmuszając swoją posokę do wydobywania się w większym tempie. Obracając dłonią przed twarzą wpatrywała się jak karmazyn przybiera czarny kolor. Jak faluje wokół jej dłoni nadal jednak połączony z kończyną. Płynna ciecz przybrała formę sztyletu. Zaczęła obracać go w dłoni, podrzucać i łapać zwinnie.

Zaciągnęła się zapachem, który pojawił się w powietrzu. Z początku był nikły ale z każdym krokiem co raz intensywniejszy. Znała go aż za dobrze.
"Sądziłem, że jeśli znowu się na ciebie natknę, będę świadkiem tego jak skaczesz na jednej nodze."
Lekki uśmiech pojawił się na jej ustach gdy jeszcze stała plecami zwrócona do niego. - Rozczarowany..? - spytała powoli obracając głowę w bok, zerkając na niego przez ramię. Czerwone ślepia uważnie prześlizgnęły się po jego ciele w poszukiwaniu czegokolwiek. Wspomnienia z Edo wróciły w ułamku sekundy.
Musieli razem współpracować żeby przetrwać, ramię w ramię przeciwko zabójcom demonów. Ale to że ta współpraca była nie najgorsza i dość owocna, nie zmieniało niczego między nimi. A przynajmniej jej się tak wydawało. Wiedziała że nadal nią gardził, po rzezi w Edo pewnie o wiele bardziej niż przed nią.
"Szukasz tu kogoś do uratowania?"
Podrzuciła czarny sztylet łapiąc w locie i zamachnęła się nim w drewnianą belkę nieopodal której stał Gozu. Ostrze wbiło się z hukiem, ale to nie zrobiłoby na nikim wrażenia. Sam demon nie był przecież celem. - Teraz już tylko siebie.. póki co.. - nie kłamała. Wiedziała że musi być znacznie silniejsza jeśli chciała decydować o swoim losie. - Użalanie się nad sobą mi się już znudziło.. - dodała po chwili idąc w jego stronę, aż do momenty kiedy nie stanęła przed nim i sięgnęła za rękojeść broni zrobionej z jej krwi. Spojrzenie utkwiła w jego torsie i położyła dłoń w miejscu gdzie wbity miał miecz Tsuny. - Hah.. to był ciekawy przeciwnik.. nie sądzisz? - nie patrzyła mu w twarz gdy to mówiła. - Głupi bo głupi.. ale fascynujący.. - to mówiąc zabrała dłoń z jego klaty i wyrwała swój sztylet z drewnianej belki, obracając go w dłoni.

"Raczej zaskoczony"
- Hah.. no popatrz.. kto by pomyślał że ciebie da się zaskoczyć tak łatwo.. - mruknęła ze spokojem w głosie. Pewnie szczęka by mu opadła gdyby wiedział o jej poczynaniach mających miejsce po rzezi w Edo. Ale póki co nie planowała mu się niczym chwalić, może kiedyś. Kiedy będzie nad nim w łańcuchu pokarmowym. Teraz czekała ją długa droga i to wcale nie należąca do prostych. Pamiętała słowa Kiyo i aż chciało jej się roześmiać w tej chwili. Przygryzła jednak dolną wargę, uśmiechając się przy tym niekontrolowanie.
Wzruszyła lekko ramionami w geście bezradności. - Ktoś inny by się cieszył jak małe dziecko z nowej zabawki, gdyby wygrał zakład, którego nie był w stanie przegrać.. - to mówiąc przechyliła lekko głowę w bok, wpatrując się w jego oczy swoimi karmazynowymi. - To była taka tania zagrywka.. wiedziałeś że nie mam szans na sukces, byłeś tylko ciekaw jak długo będę się topić we własnej głupocie aż nie pójdę na dno.. - wysyczała w jego stronę, nadal się lekko uśmiechając. - Kto wie? Może bym dłużej trwała w tym szaleństwie gdyby nie nasz ukochany stwórca.. Chwalmy jego imię.. - uniosła ręce w górę, rozkładając je na boki z odchyloną głową w tył. Spojrzenie utknęło w suficie na kilka krótkich sekund. - .. ale po cichu.. w naszych zepsutych, serduszkach..  - dodała opuszczając bezwładnie ręce wzdłuż ciała i wpatrując się ponownie w niego. - Zrozumiałam wtedy coś.. w tej świątyni.. dotarło do mnie jedno.. że oni mieli rację.. - obróciła się na palcach wokół własnej osi. Po czym wolnym krokiem zaczęła go obchodzić od jego prawej strony, kładąc dłoń na jego ramieniu, powoli opuszkami sunąc w stronę kręgosłupa. Położyła obie dłonie na łopatkach demona i czule sunęła palcami w górę, łapiąc za jego barki. Stanęła na palcach i zbliżyła usta do jego lewego ucha. - Każdy z nich.. Suiren.. Rash.. i ja pierdolona męska dziwka.. hah.. natury nie da się oszukać.. - wyszeptała powabnym głosem. Po czym odchyliła się od niego i wyszła przed niego od jego lewej strony. -.. ale.. można nad nią zawładnąć! - roześmiała się jakby w przypływie szaleństwa odkryła sens życia.
- A nawet jeśli mnie fascynują? To co w tym złego.. podobno zdrową rzeczą jest mieć jakieś.. hobby.. - przygryzła dolną wargę i uśmiechnęła się do niego zadziornie. Źrenice miała nieco powiększone. Ewidentnie miała jakieś plany w głowie. Spoważniała nagle, wsuwając czarne ostrze za pas swoich hakama.
- Wiesz co jest najzabawniejsze.. że obie strony słuchają się jednej osoby.. my naszego .. ojca.. oni swojego zawszonego mistrza.. czy różnimy się aż tak bardzo w tej kwestii? Myślisz że ich czeka kara za bratanie się z demonami? Czy nas czeka kara za obracanie się w ich towarzystwie.. powiedz.. co o tym sądzisz Gozu..? - spytała nie kryjąc ciekawości w głosie.

"Dno? Nie, ty już byłaś na dnie"
Uśmiechnęła się na jego słowa z lekkim rozbawieniem. - I popatrz.. wyszło mi to na dobre.. - wzruszyła ramionami nic nie robiąc sobie z jego słów. W końcu miał rację. Była niżej przez ługi czas niż którykolwiek inny demon. Trzy pierdolone lata zmagając się z problemem egzystencjalnym. - Z resztą to nawet nie było dno.. tylko kilka metrów pod mułem.. jak chcemy być drobiazgowi.. - dodała puszczając mu oczko. Teraz była kompletnie innym demonem. Pełna życia i energii, zupełnie jakby zarżnęła kilku ludzi po drodze w to miejsce.
Sztylet, który trzymała w słoni zmienił się momentalnie w czarną ciecz oplatającą jej prawą dłoń. Poruszała delikatnie palcami, co jakiś czas utwardzając ją na swojej ręce, po czym wprawiając ją w stan ciekły na powrót i tak w kółko. - O demonach.. którzy zapadli mi trochę za dobrze w pamięć.. choć ta pierwsza.. Suiren, to dobra sojuszniczka.. musisz ją kiedyś poznać.. może zmienić twoje poglądy na pewne.. sprawy.. - mruknęła wbijając spojrzenie w jego oczy.
Uniosła brew widząc w jaki sposób zareagował na wzmiankę o zabójcach. Uderzyła w nerw? Nie, to nie było to. Ale słuchała go z fascynacją, jego mowa ciała, słowa jakie padały z jego ust. Chłonęła wszystko powoli. Unosząc jedną brew w niemej odpowiedzi na jego słowa. - Nadal żyję, a nie jednego zabójcę spotkałam.. nie jestem jeszcze wystarczająco silna.. Edo mi to uświadomiło.. co nie zmienia fakty że taki żywot jaki prowadzę teraz nie do końca mi odpowiada.. a prowadzę go bo jestem do tego zmuszona.. wszystko w imię lepszego jutra.. - mruknęła manipulując swoją czarną krwią aby zebrała się tuż nad jej dłonią w kupie i zamieniła ją w idealnego kształtu kulę.
- Skąd pomysł że czegoś od ciebie oczekuję? Te trzy spotkania z tobą były bezcenne. Przynajmniej wiem jakim typem demona nie chcę być.. - mruknęła mrużąc przy tym nieco powieki. - I o moje nacieszenie się życiem bym się na twoim miejscu nie martwiła. W przeciwieństwie do Ciebie mam już swój cel przed oczami.. i nie jest nim wegetacja czy płaszczenie się przed innymi do końca moich dni.. - dodała ewidentnie coś sugerując. Czy odbierała go w zły sposób? Zapewne, ale nie miało to przecież żadnego znaczenia, w końcu jej zdanie się dla niego nie liczyło. Nie ważne co o nim myślała, wiedziała że nie jest w stanie mu wbić szpili w żaden sposób, nawet jeśli bardzo chciała.

Miała wrażenie że ona do niego mówiła o trawie a on do słuchał o chmurach na niebie. Zamrugała kilka razy i się roześmiała. Radośnie i szczerze. Aż zbliżyła dłoń do policzka i zgarnęła drobne łezki wzbierające w kącikach oczu. Miała wrażenie że ta rozmowa nie prowadziła do niczego produktywnego. Że rzucała słowa w eter przy nim. Przez chwilę zastanawiała się czemu dzieliła się z nim tym wszystkim, nawet jeśli to były okruchy tego o czym myślała.
Przez dłuższą chwilę stała w miejscu patrząc jak zaczął iść w jej stronę. Solidna kila z jej krwi przeobraziła się w ciecz ponownie oplatającą jej prawą dłoń.
- Na prawdę.. nie wiesz czego chcę? - spytała nie kryjąc rozczarowania w głosie. Czerwone ślepia błyszczały groźnie gdy zatrzymał się przed nią w dogodnej dla siebie odległości. - Chcę tego czego większość demonów, ale tylko nieliczni potrafią zdobyć.. - powiedziała ze spokojem w głosie. Łagodność z jaką mówiła była tak bardzo do niej nie podobna. Zupełnie jakby ktoś jej pazurki przytępił, pozostawiając tylko miękkie opuszki nie zdolne do zranienia kogokolwiek.
"Czy przynieść ci łopatę, byś mogła pogrążyć się jeszcze bardziej?"
Gdy się pochylił ciecz w ułamku sekund uformowała się w długi solidny pręt i gdy Gozu powoli się prostował to sieknęła go prosto w mordę od jego lewej strony z taką siłą że głowa aż mu odskoczyła w prawą stronę z impetem. - Mówiłeś coś? - spytała czułym, łagodnym tonem. - Może zechcesz powtórzyć raz jeszcze.. może tym razem do mnie dotrą twoje słowa.. - dodała przechylając lekko głowę w bok zbliżając końcówkę swojej broni do twarzy i powoli zlizała językiem odrobinę jego krwi ani na moment nie spuszczając wzroku z demona. Uśmiechnęła się powabnie. - Jak chcesz to poprawię ci z drugiej strony skarbie.. do wesela się zagoi.. - puściła my figlarne oczko lubieżnie oblizując górną wargę.

Podejrzewała że gdy zdzieli go w ryj to sprowokuje go do agresywnego natarcia na swoją osobę. Ale nic takiego nie miało miejsca. Demon zdawał się przejawiać ciekawość względem jej Demonicznej Sztuki Krwi. Nie ruszyła się z miejsca gdy podszedł bliżej, nie bała się stawić mu czoła. Zaskoczył ją gdy pochwycił nagle jej nadgarstek, syknęła cicho pod nosem czując z jaką diabelną siłą palce zacisnęły się na jej smukłej kończynie. Jak jego ostre pazury wbiły się w delikatną skórę.
- Nie kuś.. bo poczujesz do stopnia że zaczniesz żałować tego spotkania.. - warknęła nie rozumiejąc jego przekazu do końca. Fascynacja czająca się w jego oczach była czymś na tyle niespotykanym że aż dziwnym. Nie na miejscu. Nie brała żadnego jego słowa do siebie, nie skupiała się na niczym co mówił. Te słowa nie miały znaczenia, ona doskonale wiedziała ze z niej w jakiś chory sposób drwił. Znowu. Czy ona nigdy się nie nauczy? Powinna go unikać jak diabeł wody święconej. A mimo tego bliskość była tym czego chciała. Nie ważne czy tylko byłaby oparta o niego czy napierdalałaby go stworzoną z krwi bronią wszelkiej maści. Gozu nie przerażał jej w najmniejszym stopniu. Może wkurwiał i irytował swoją zuchwałością co najwyżej.
"Pokaż. Pochwal się. Zmień to…"
"W pałeczki. Nie! Czekaj! …Umiesz zrobić psa?"
Żyłka aż zapulsowała na skroni słysząc jak drwi z niej jeszcze bardziej. Pręt w jej dłoni zmienił stan ze stałego w ciecz i zaraz po chwili w ciemny gaz roztaczający się między nimi. - I co Kurwa jeszcze? Co to kurwa jest? Koncert życzeń?! - warknęła zimnym tonem. Część gazu skropliła się w wolnej dłoni, bo jednak nadal trzymał jej prawy nadgarstek. W lewej dłoni pojawiły się pałeczki o które tak bardzo prosił zamachnęła się nimi na krtań mężczyzny, chcąc je wbić w pomiędzy obojczyki w dołek szyi.

Zamach czarnymi pałeczkami nie dotarł celu, ale kilka kropli jego krwi wylądowało na jej twarzy gdy przebiła się przed jego dłoń. Drgnęła nieznacznie wpatrując się w przebitą kończynę demona. Cały gniew, a przynajmniej większa jego część zeszła z niej przy tym udanym zranieniu. Co ją do cholery opętało przy nim? Już ona doskonale wiedziała co. Nie umiała go wyczuć, nie wiedziała kiedy z niej drwił a kiedy był szczery. Ale nie był jedynym demonem z którym się nie dogadywała. Ba! Ona z mało kim ze swojej rasy potrafiła się dobrze zgrać. Poza Suiren, z którą też z początku się szarpały jak dzikie zwierzęta o ochłap mięsa leżący między nimi. Może dopuszczała do siebie tylko tych, którzy potrafili przebrnąć przez jej gdyby mur?
Drgnęła czując jego dłoń na swojej, wbiła w niego swoje karmazynowe oczy, na twarzy nie było już gniewu. Ale pojawiła się szczypta zwątpienia w to co się między nimi działo. - Bawię się z tobą nie gorzej niż ty mną.. - odpowiedziała na jego zaczepkę. - .. Nie podejrzewałabym cię o aż taką skrupulatność.. jeszcze pomyślę że ranię twoje biedne serduszko.. - skwitowała uśmiechając się do niego bezczelnie. Wiedziała że z nią pogrywa, nawet wiedziała czemu. Dla zabicia nudy. Nie to żeby jej to kiedyś potwierdził, ale to właśnie przyjęła za pewnik.
"Dobrze, że nie zapytałem o wachlarz, wtedy pewnie nie miałbym teraz palców"
- Albo czegoś innego.. choć to też nie na długo.. wszystko prędzej czy później odrasta.. - mruknęła szczerząc kły. Gdy zacisnęła dłoń mocniej na jej ręce, pałeczki wbite w tkankę stopiły się, lądując w postaci ciekłej na kamiennej posadzce między nimi. Jej spojrzenie wlepiło się w jego ranę z zaciekawieniem, widziała jak powoli tkanka zaczyna się odbudowywać, powoli acz skutecznie zasklepiając szparę w mięsie.
"Na pałeczki cię namówiłem, to może teraz namówię na zostanie jednością?"
- To że spełniłam jedną Twoją zachciankę, wcale nie znaczy że spełnię każdą następną jaka wpadnie Ci do głowy.. - warknęła odwracając od niego wzrok, czując lekki dyskomfort z tej nachalnej bliskości. - Puszczaj bo stracisz rękę.. - syknęła ostrzegawczo wbijając spojrzenie nadal w jego ranną rękę.

"Serce może nie.."
- No tak.. najpierw trzeba je mieć.. o co ciebie byłoby stratą czasu podejrzewać.. - parsknęła lekko rozbawiona tą wizją dobrego Gozu. W końcu każdy gest na jaki się zdobywał był przepełniony ironią i sarkazmem. Drwił z niej jak tylko potrafił, nawet gdy myślała że się przed nią ociupinkę otwierał to tylko po to żeby werbalnie i nie tylko pokazać jej gdzie jest jej miejsce. Zupełnie jakby jej życie było mniej warte niż tego ludzkiego bydła, którym się żywili.
Nie zamierzała dać się znowu nabrać na kolejne jego sztuczki, choć musiała przyznać że pierdolony potrafił być charyzmatyczny i może gdyby ona była nawet nienagannym dzieciątkiem Muzana to by się świetnie dogadywali. Ale Seiyu była w okresie buntu, który zdawał się nigdy nie skończyć. Kiedyś ta postawa dopomoże jej zejść z tego świata bezpowrotnie, ale póki co.. można napsuć tyle krwi ile tylko się da, zwłaszcza temu przebrzydłemu, aroganckiemu skurwielowi.
- Wolałabym zdechnąć w męczarniach niż robić to co Ty uważasz za lepsze.. - syknęła z obrzydzeniem w głosie. Boże jak on na nią działał! Jak płachta na byka, krew się w niej gotowała na samą myśl o nim.
Nie czuła się swobodnie gdy był tak blisko i gdy puścił jej dłoń, chciała zrobić krok w tył. Na chęciach się jednak skończyło bo demon wsunął palce dłoni między jej i zacisnął mocniej. Z tego chwytu nie dało się wyswobodzić, a jej rozmówca był na tyle bezczelny że dodatkowo pociągnął ją do siebie i objął, zmniejszając dystans do minimum. Aż paskudny dreszcz przebiegł ją wzdłuż kręgosłupa i cała się spięła niemalże od razu.
"Pamiętasz, kiedy ostatnio byłem tak blisko?"
- .. niestety.. - syknęła. Oj pamiętała jak udaremniła mu polowanie tamtej nocy, jak przycisnął ją do drzewa warcząc na nią i grożąc że zakończy jej żywot przy następnym spotkaniu. Powinien był wtedy to zrobić. - Kiedyś pożałujesz że pozwoliłeś mi wtedy żyć.. - warknęła mu prosto w usta, zanim złapała w ostre kły jego dolną wargę i przygryzła do krwi tylko po to aby czubkiem języka zlizać karmazynową stróżkę. Zrobiła to tylko po to aby opuścił gardę i poluzował uścisk na jej ciele. Z całej siły, nagle się wyrwała z objęć oblizując wargi z zadowoleniem zanim czmychnęła nagle w stronę lasu.

Z tematu oboje

Po skończonym treningu udałam się do swojego pokoju. Gdy tylko otworzyłam drzwi na parapecie zasiadł kruk.
-KRA, KRA.... potrzebna pomoc, walka z demonem... KRA. - Po czym odfrunął. Przeszedł mnie nieprzyjemny dreszcz, nie przywykłam jeszcze do otrzymywania wiadomości w taki sposób, a co więcej nie cierpiałam tego skrzeku jakie wydawały z siebie te ptaszyska. Niemniej jednak nie miałam czasu, musiałam ruszać niemal natychmiast. Ktoś potrzebował pomocy.

Obmyłam się tylko błyskawicznie z potu i ubrałam świeże kimono nadające się do walki. Chwyciłam Katanę i ruszyłam do wyjścia. Truchtem dotarłam do bram siedziby, gdzie zauważyłam bardzo zdenewrowaną kobietę. Miała długie czarne włosy i delikatne rysy twarzy.

- Również wysłali Cię z misją ratunkową? - zagaiłam, ale nie marnowałam czasu na stanie z miejscu i ruszyłyśmy biegiem w miejsce, do którego prowadził nas kruk. Z miny kobiety mogłam domyślić się, że osoba, która potrzebuje pomocy jest dla niej kimś ważnym. - Jestem Arai Kaori i postaram się pomóc jak tylko bedę mogła.

Nie marnowałyśmy energii na zbędnę rozmowy. Jeśli zabójca demonów zostanie uratowany i wróci bezpiecznie do domu, będziemy mieli więcej okazji do rozmów, a wiedziałam jak nikt inny, że dobrze mieć znajomych w siedzibie i ewnetualnych kompanów do walk.

Opuszczony chram wyglądał tak jakby lata swojej świetności miał dawno za sobą. Doszły mnie słuchy co stało się z tym miejscem, ale nie było czasu by móc przyglądać się zgliszczą i oddać cześć poległym w tym kiedyś świętym miejscu. Rozglądałyśmy się po okolicy, aby móc zlokalizować miejsce pobytu poszkodowanego, gdy mój ponadprzeciętny słuch wychwycił strzępki rozmowy.
- Tędy - zawołałam do mojej towarzyszki i ruszyłam pędem we wskazaną przeze mnie stronę.

Po dotarciu na miejsce zauważyłam dwóch mężczyzn.
- podobno uratował innego człowieka... - zdażyłam usłyszeć tylko tyle z całej ich rozmowy. Mężczyzna który to wypowiadał nie wyglądał najlepiej, ale rany miał wstępnie opatrzone. Starałam się ocenić szybko czy będzie w stanie wrócić do siedziby o własnych siłach, czy będzie potrzebował tarnsportu, jednak moje umiejętności na niewiele się zdały, wydawało mi się, że będzie potrzebował noszy. Zaczęłam więc rozglądać się za czymś co prowizoryczynie będzie w stanie je zastąpić o ile towarzysząca nam NE, nie będzie w stanie pomóc. Nie znałam się dobrze na ich umiejętnościach.

- Nazywam się Arai Kaori i przybyłam z pomocą. - przedstawiłam się mężczyznom. - wspominałeś coś o tym, że ktoś uratował innego człowieka... czy ktoś oprócz Ciebie również potrzebuje tutaj pomocy? - nie zauważyłam co prawda innych śladów niż te, któr pozostawił przed sobą człowiek, o fioletowych oczach, jednak wolałam się upewnić. Było nas tutaj sporo, może walka obejmowała więcej osób? Zlustrowałam okiem drugiego mężczyzne, był postawny i wydawał się całkowicie zdrowy. - Tyle dobrze - pomyślałam.

Po tym jak wszystkie rany jej się zagoiły, ruszyła na polowanie. W poszukiwaniu demona, który odebrał życie Hanshinowi. Chęć zemsty rozpalała jej zmysły a żar jaki spopielał jej wnętrze, popychał ją naprzód. Jak zareaguje jak go znajdzie? Jak się zachować w obliczu potwora, który pozbawił ich świat tak wybitnego Mistrza Miecza, który miał przed sobą jeszcze tyle do osiągnięcia?! Skąd będzie wiedziała kogo szukać?! Słyszała pogłoski że to był mężczyzna.
W poszukiwaniu winnego natrafiała na pomniejsze, słabsze demony. Nie oszczędziła każdego z tą myślą że mogą się przyczynić do śmierci kolejnego członka Korpusu, do kolejnej straty w jej sercu! Nie mogła sobie na to pozwolić.
Kolejny trop doprowadził ją aż na obrzeża Osaki w okolice Nose. Podobno kręcił się tam jakiś inny demon, a raczej żeńska wersja pomiotów Muzana. Idąc wydeptaną przez wieśniaków ścieżka usłyszała jakiś krzyk. Złote ślepia wyłapały ruch z oddali już. Dłoń spoczęła na sayi przy tsubie, zaciskając się na niej mocniej. Gdy z krzaków wystrzelił jak strzała młody chłopak, miejscami uwalony krwią. Potykając się o własne nogi wyrżnął tuż przed Karasawą. - Uciekaj! Demon! W Chramie! Demon! Wszyscy zginą! Wszyscy! - powtarzał jak mantrę, trzęsąc się jak osika, poderwał się z ziemi i pomknął przed siebie, wymijając Sayakę, chciał jak najszybciej oddalić się od tego miejsca.
Białowłosa zmrużyła ślepia i pomknęła sprintem w stronę z której przybiegł młodzieniec. Okoliczne wioski znała dość dobrze, w końcu Osaka była jej domem od zawsze, wiedziała dokąd zmierzać. Już z oddali dostrzegła pierwsze zwłoki, trup za trupem jeden w gorszym stanie od drugiego. Zupełnie jakby banda świeżo przemienionych, wygłodniałych bestii przewinęła się przez to miejsce. Czuła jak gniew ponownie rośnie. Nie widziała ciała Hanshina, ale nie była głupia, podejrzewała jak mógł skończyć. Patrząc na porozrywane ciała, pozbawione kończyn, krew była wszędzie. Nie musiała mieć wyczulonego węchu żeby wyłapać zapach śmierci. Wzrok dostrzegł że ślady były dość świeże, ruszyła śladami poległych w kierunku budynku zatrzymując się dopiero gdy z oddali dostrzegła stojącą do niej tyłem wysoką kobietę o długich czarnych włosach. Sądząc po ilościach ofiar i tym że to był tylko jeden demon, brała pod uwagę fakt że przeciwnik może być z wyższej półki, ale to jej nie przeszkadzało.. wręcz rozpalała do odpłacenie nocnej maszkarze że za martwych.
Drogie ubranie, splamione krwią.. ich krwią. - Nażarłaś się chociaż zdziro? - warknęła w stronę demona, czekając aż bestia odwróci się w stronę swojego kata, w końcu ostatni posiłek już dostała..

Trzeba było przyznać że wejście w krajobraz Suiren było wręcz mistyczne. Wysoka, elegancko ubrana kobieta w pięknych, długich obsydianowych włosach na szczycie schodów na tle zniszczonego chramu w tle połyskującej tarczy księżyca, umiejscowionego na bezchmurnym, zalanym błyszczącymi gwiazdami niebie. Nie jeden mężczyzna straciłby głowę na taki oszałamiający widok. Nawet posoka brukająca jej jedwabne, drogie szaty czy rozmazana na jej nieskazitelnej, bladej twarzy nie potrafiła ująć jej urodzie. Ale po kolei.
Ruszyła wolnym krokiem krwawą, betonową ścieżką w stronę schodów. Jedno musiała przyznać, ten demon wiedział jak się zaprezentować. Mlaskanie wywołane każdym krokiem po mniejszych, tudzież większych plamach krwi mnichów przecinało tą głuchą ciszę. Nawet fauna umilkła w tej okolicy, będąc w obecności naj groźniejszego z drapieżników jakie stąpały obecnie po ich zapomnianym przez bogów świecie.
Sayaka nie czuła z początku nic, ale gdy tylko demon się obrócił na szczycie schodów a mocniejszy podmuch wiatru szarpnął jej pozlepianymi miejscami krwią włosami - stanęła! Prawa stopa na pierwszym ze stopni nie za wysokich schodów. Złoto ścięło się ze złotem i całe ciało Karasawy zamarło w bezruchu na widok jaki miała przed oczami. Serce zabiło mocniej! Przez ułamki sekund zapomniała jak się oddycha! Żołądek podszedł jej do gardła, grożąc wyciśnięciem z siebie całej zawartości! Źrenice się zwężały prawie przyjmując wielkość główki od szpilki - dyskomfort jaki czuła w tej jednej chwili wymieszany z rozlewająca się złością. Gorąc rozlał się po jej ciele w ułamku sekundy.. Barwa głosu której nie słyszała latami..
"..."
Oddech stał się cięższy. "..rusz się.." pierwsza myśl jaka powstała w jej głowie. Napięła mięśnie całego ciała. "..to nie jest... to nie jest.." powtarzała w kółko czując jak wkurwienie jeszcze bardziej rośnie. Miała przed sobą upierdolonego krwią martwych ludzi demona! Demona, który wyglądał i brzmiał łudząco podobnie do jej zmarłej siostry - Yuu!
- .. całe kurwa szczęście.. nie zdążysz zbezcześcić ich ciał bardziej niż to już zrobiłaś.. - wycharczała nawet nie hamując wkurwienia w głosie. "JAK ŚMIESZ?!?!?!?" ryknęła w myślach robiąc w końcu pierwszy krok. "JAK ŚMIESZ PRZYJMOWAĆ JEJ FORMĘ TY PRZEBRZYDŁA.. NIEDOJEBANA.. KURWO!!!!" Oczy błyszczały dzikością jak jeszcze nigdy do tej pory!

"- A ty znowu przed tym pustym grobem? - usłyszała kpinę w głosie Araty opartego o drewniany filar. Zwróciła się w jego stronę z irytacją w spojrzeniu. - Skończ! Dobrze wiesz że Yuu.. że ona.. - zacisnęła mocniej szczękę nie będąc gotowa na wypowiedzenie tych słów na głos. - Kłamstwa! Yuu żyje! - warknął Arata ciskając jabłkiem z całej siły o kamienny nagrobek, rozbryzgując owoc na wszystkie strony. Cześć poleciała nawet na białowłosa. - Jesteś martwy gnoju! - warknęła białowłosa podrywając się gwałtownie z kolan z mokrą szmatą w dłoni, którą czyściła przed chwilą nagrobek ich siostry. Najmłodszy Karasawa aż zbladł na myśl co jego siostra zrobi z tą ścierką, kiedy go dopadnie więc bez chwili zwłoki, co tchu w płucach zaczął przed nią spierdalać.."

Tamto wspomnienie uderzyło ją zupełnie jakby przed chwila miło miejsce. "..nie.. NIE!" nie dopuszczała do siebie tej myśli! Nie pozwalała sobie by ulegnąć tej iluzji! Tak! To musiała być iluzja! Bo przecież nie mogła być to prawda! Mieli pogrzeb, choć matka nie pozwalała otworzyć trumny.. każde z nich przeszło żałobę, jednych uderzyła bardziej niż innych.. poza Aratą, który wiecznie się upierał że Yuu żyje! A teraz TO! Demon przybierający formę jej zmarłej, najukochańszej siostry. Suiren dopuściła się przed białowłosą niewybaczalnego grzechu.. śmierć wszystkich ludzi świata byłaby mniej rażącą zbrodnią niż podszywanie się pod Yuu!
Więc krok za krokie, stopień po stopniu co raz wyżej.. co raz bliżej.. spinając całe swoje ciało. Zmuszając się do zmniejszenia dystansu między nią a sobą. Nie pozwoli szargać egzystencji swojej najwspanialszej Yuu! Stawiając stopę na szczycie schodów pokazała swoje wkurwione oblicze w pełnej okazałości. Zamachnęła się na twarz demonicy z całą szybkością, zwinnością i pełną siłą używając do tego prawej pięści. - Nie zetnę cię z miejsca.. będę się nad tobą pastwić szmato.. upierdolę ci każdą kończynę.. sprawię że będziesz wyczekiwać z niecierpliwością wschodu słońca! Będziesz błagać każdą komórka swojej demonicznej egzystencji aby promienie słońca zakończyły twój żywot.. bo ja z tobą nie skończę tak łatwo... - ton jej głosu sugerował że nie rzucała słów w eter. - Wybrałaś sobie kurewsko złą formę do przyjęcia.. nie wybaczę ci bezczeszczenia pamięci MOJEJ YUU.. - wycharczała łapiąc dłonią za rękojeść katany i wyciągając z pochwy karmazynowe ostrze.