Noma Keyaki

Re: Noma Keyaki — Pon Wrz 18, 2023 1:00 am

Wbiła w Ayumu przeszywające spojrzenie, kiedy tylko zdecydował się do niej zbliżyć. Nie wiedziała, czego oczekiwać, a od czasu kłótni w jej domu - od której nie minęła nawet doba - jej podejście do niego uległo pewnej zmianie. Chociaż cały czas był to ten sam, jej ulubiony brat, to kiedy tylko wracała myślami do sytuacji z dnia poprzedniego, zaczynała się jego obecnością stresować. Cały czas nie potrafiła wyprzeć z siebie zawodu, którego doznała myśląc wówczas, że to Kirei ją opierdoli, a jednooki obejmie w pocieszającym geście.
Dlatego teraz, gdy ten do niej podchodził, nie myśląc zbyt wiele nad sensownością swojego zachowania, cofnęła się o pół kroku, nie opuszczając wzroku. Gdy poklepał ją po głowie, sytuacja nie stała się ani trochę bardziej komfortowa, bo Mori cały czas wyglądała jakby jednocześnie spodziewała się uderzenia ale też rozważała, czy samej nie złamać mu ręki.
— Każdy, kto nie wie, do czego to służy? — sapnęła z wyrzutem, chwytając się na moment za mostek nosa. — Albo, kto nie zna Sztuki Krwi przeciwnika. To też by pewnie niektórym nie zaszkodziło — dodała nieco ciszej, patrząc wymownie na rozmówcę, a potem na swoje niedawno zranione przedramiona. Odetchnęła cicho i rozciągnęła mięśnie w szyi poprzez przechylenie głowy raz w jeden, raz w drugi bok. — Myślisz, że mogliśmy wtedy to dokończyć? Tam u Minamoto? Czy od początku byliśmy na straconej pozycji? Zabrakło nam koordynacji i pomysłów czy on... — wciąż dziwnie opowiadało jej się o przemienionym mężu — ...po prostu jest od nas tyle silniejszy?

Obserwacja tego, jak energia jej brata przesuwała się po wytworzonych przez nią ścieżkach metalu, była dla Mori niezwykle ekscytująca i dawała jej nadzieje na to, że wbrew pierwotnym założeniom jednookiego mogli zgrać się równie dobrze (lub nawet lepiej!) co wtedy, kiedy korzystała z Oddechu Kamienia.
— Siatkę? — powtórzyła za nim niepewnie. Prawdą było, że miała jedną technikę pozwalającą na wykorzystanie tego typu pułapki ale na tym etapie nie była przekonana co do jej skuteczności. — Przygotuj się... ale daj mi chwilę.
Chociaż przygotowała się do strzału, to zanim wypuściła pocisk odczekała chwilę, podczas której wzięła kilka głębszych wdechów i wydechów. Wszystko to było dla niej zupełnie nowe, wypróbowane zaledwie kilka razy. W końcu pociągnęła cięciwę jeszcze troszeczkę mocniej, bezgłośnie pokazując bratu, że teraz naprawdę pośle strzałę do celu.
I rzeczywiście tak się stało, a w trakcie lotu zaczęła formować się sieć, która objęła ich słomianego przeciwnika.

Re: Noma Keyaki — Pią Wrz 22, 2023 3:02 am

Kiedy cofnęła się o krok, spojrzał na nią jakby zwariowała (jeszcze bardziej), ale nie powiedział jednak nic na ten temat. Jak chciała, to mógł jej w ogóle nie dotykać i może wtedy wszyscy będą szczęśliwi. Ba! Mógł w ogóle nawet na nią nie patrzeć, nie stać obok niej czy w ogóle przebywać w jej pobliżu. To dopiero byłoby ułatwienie wszystkim życia. Ani ona nie musiałaby się stresować, ani on przejmoważ, że coś jej dowali i zaraz ukręci mu głowę.
— Jak bardzo chcesz, to możemy sobie dokładnie porozmawiać o nieznajomości sztuki krwi przeciwnika — powiódł za jej spojrzeniem, patrząc na te jeszcze nie tak dawno poranione raniona dlatego że rzucali się jak idioci na Sendo, a ten postanowił ich zaklaskać na śmierć. — On ma zwyczajnie wybitnie denerwującą Sztukę Krwi, która nie pozwala na to, żeby każdy robił co mu się podoba. Czy mogliśmy dokończyć? Szczerze? Myślę, że tak. Ale teraz, kiedy wyszedł stamtąd cało, kiedy pewnie podzielił się ze swoją dziewczyną Kamą? Nie zdziwiłbym się, gdyby następnym razem nas zwyczajnie pozabijał i to jedną parą rąk — skrzywił się z niesmakiem. Tamta sytuacja u Minamoto zwyczajnie działała mu na nerwy. Popełnili tyle błędów, ze równie dobrze powinno się ich zdegradować, a może i zwyczajnie wyjebać z korpusu dla spokoju.

Ayumu był w nastroju na łapanie jej za każde słówko i cudem chyba powstrzymał się od tego, żeby wytłumaczyć jej czym w ogóle była siatka, skoro już pytała, bo przez moment wyglądała, jakby natrafili na jakieś luki w edukacji. Cierpliwie jednak zaczekała, tak jak powiedziała, w międzyczasie przyjmując wyjściową pozycję do użycia ponownie szóstej techniki oddechu pioruna. Kiedy dała mu znak, odwrócił od niej wzrok i napiął mięśnie, a kiedy zwolniła cięciwę, on wyciągnął ostrze, posyłając piorun w stronę formującej się siatki. Energia przeszła przez nią, ale też objęła, przez co po siatce zaczęły skakać wyładowania, które zaiskrzyły kiedy siatka opadła na słomianą kukłę stanowiącą ich cel.

Re: Noma Keyaki — Pią Wrz 22, 2023 11:10 pm

Uniosła ręce w obronnym geście.
— Gdyby nie dziewczyny, ja też bym nie poszła od razu się z nim napierdalać — oznajmiła nieco oburzonym tonem. — Tak samo jak chroniłam twoje dupsko, próbowałam ochronić ich. Poza tym, nie ukrywam... miałam nadzieję, że jednak Sendo coś sobie przypomni o mnie, nie wiem, zawaha się czy coś i albo od razu zginie albo przynajmniej nie zaatakuje — dodała, energicznie strzepując ramiona i ze złością spoglądając w niebo. Tamta noc, chociaż nie była najgorsza w jej życiu, to z całą pewnością aspirowała na taką. Przeżyła już raz żałobę związaną z utratą rodziny, a sytuacja z Kaito była jak ostre pazury rozdrapujące zasklepione rany. Pozostało jej dziękować bogom, że nie doczekali się dzieci - chociaż Mori zastanawiała się czasem, czy gdyby rzeczywiście je mieli to może mężczyzna nigdy nie stałby się demonem. Może jego decyzja wynikała z jakiejś frustracji, którą pogłębiał brak potomstwa.
Opuściła wzrok na swoje stopy podczas kolejnej wypowiedzi brata. Poczucie winy, wstydu i bezradności uderzyło w nią na nowo. Zupełnie, jak dzień, trzy, czy tydzień po ich brawurowym przedsięwzięciu. Zastanawiało ją, czy to ona zaprzepaściła całość, a jeśli tak - to czy całokształtem swoich działań czy tylko w jednym, kluczowym momencie. Zawahała się wtedy sama z siebie. Zawahała także, gdy sylwetki Rin i Yony w jej oczach zamieniły się w demony.
...pewnie podzielił się ze swoją dziewczyną Kamą?
— Nie mów tak! — wyrwało jej się wysokim, piskliwym głosem świadczącym o przyduszeniu gulą w gardle. Odchrząknęła kilka razy zanim kontynuowała. — Naprawdę uważasz, że między nimi coś jest? W ogóle, demony łączą się w pary..? — spytała, unosząc do góry wewnętrzne kąciki brwi, jakby to był dla nich większy problem niż to, co jednooki powiedział na koniec - że być może Kaito pozabija ich bez problemu, jedną parą rąk.
Chociaż sama nie była mu wierna, to nie potrafiła pogodzić się z wizją, jakoby jej mąż (nawet, gdy jej nie pamiętał) miał mieć inną kobietę. Sytuacja ta była mieczem obosiecznym: z jednej strony Nishiōji sprawiało to niewiarygodny ból, a z drugiej motywowało do bezlitosnej pomsty, przyćmiewając pozostałe w niej uczucia.

Z widoczną fascynacją przyglądała się ich dziełu, mając już z tyłu głowy wizję kontrowania demonów ich wspólnymi siłami.
— Myślisz, że na dłuższą metę rzeczywiście moglibyśmy z tego korzystać? — spytała, ostrożnie krzyżując ręce na klatce piersiowej. — To wygląda super i chyba nawet działa, ale zastanawiam się, czy uda nam się synchronizację do tego stopnia uzyskać podczas walki. — Podrapała się po brodzie w zastanowieniu, mając z tyłu głowy przykład burdelu, jaki miał miejsce w siedzibie klanu Minamoto. — Pokażę ci coś jeszcze ale nie wiem, czy dasz radę coś do tego dodać. I... przesuń się troszkę w bok.
Po tych słowach Mori podeszła do kukły i stanęła parę kroków za nią. Odetchnęła głęboko kilka razy, żeby w końcu użyć swojej dziesiątej techniki - za pomocą kilku skoków wróciła do brata, po drodze uderzając "przeciwnika", a kiedy dzieliła ich już wspomniana odległość, uderzyła toporem w podłoże, żeby następnie w podbity do góry przedmiot posłać naładowaną energią oddechu strzałę.

Re: Noma Keyaki — Sro Paź 04, 2023 2:06 am

Skrzywił się wyraźnie, kiedy próbowała się tłumaczyć. Nie rozumiał, czemu niby miałaby oczekiwać, że nowy demon nagle obudzi w sobie jakieś resztki człowieczeńśtwa, skoro ich zapominalstwo było faktem powszechnie znanym. Jakaś część niego jednak buntowała się przed kategorycznym, głośnym osądem. Dokładnie ta sama, która na zawsze pozostała w żałobie i która doskonale wiedziała, że gdyby jego żona nie skończyła martwa, gdyby chociaż istniał cień możliwości, że spotka ją jako demona, to wciąż miałby nadzieję, że go rozpozna.
Nie winił jej za to, że wszystko poszło w diabły. A przynajmniej nie winił jej jednej, a zwyczajnie każdego po trochu. odstawili tak cyrk najwyższej klasy, każde z osobna, jakby minęli się z powołaniem. Fakt, że Kaga wciąż chciała z nimi współpracować, był cholernym cudem, bo nie był pewien czy na jej miejscu osobiście nie podałby mikstury zapomnienia wszystkim nowym rekrutom i potem porzucił gdzieś w lesie.
Wywrócił na nią oczami, kiedy tylko postanowiła uczepić się tematu zażyłości pomiędzy Torą i Kaito. Skrzywił się wyraźnie, jakby zjadł coś bardzo cierpkiego, a potem pokręcił z niedowierzaniem głową.
— Co za różnica? Dla niego nie istniejesz i pewnie to stwierdzenie sięga również w czas przeszły. Cokolwiek między nimi jest, umyka ci gdzieś fakt, że to demony, które aktywnie próbowały nas zabić. Łączą, nie łączą, na pewno te dwa współpracują — zakończył nieco zniecierpliwiony jej wybiórczym zainteresowaniem.

— Myślę, że jeśli poćwiczymy, to jesteśmy w stanie coś tym ugrać. Mam też wrażenie, że gdyby troszkę pomyśleć, to dałoby się ukręcić jakieś dedykowane techniki. Mam na myśli nie połączenie już istniejących, jak teraz, a coś bardziej... skomplikowanego? Tworzonego konkretnie z myślą o użytkowniku drugiego oddechu. — podrapał się po głowie i przesunął, tak jak mu powiedziała.
— Może moglibyśmy... — kucnął sobie na piętach, ręce opierając o kolana i patrząc na przewróconą kukłę. — A co jeśli.. hmm... myślę, jak naelektryzować te wszystkie odłamki. To by było całkiem ciekawe. Zmodyfikować szóstą i żebyś ty nie musiała najpierw skakać jak zając, ale żeby działało to jednocześnie. Dalekozasięgowy piorun, który praktycznie robi to, co ty na początku teraz i jednocześnie z nim pocisk, albo pociski, które zbierają naelektryzowane odłamki. Teoretycznie, jeśli zrobimy to z odpowiednią mocą, to powinno to zwiększyć przyciąganie twoich strzał, a przez to zbiorą więcej odłamków, czy nawet niektóre z nich się rozgrzeją.

Re: Noma Keyaki — Wto Paź 10, 2023 8:21 pm

Chociaż Ayumu nawet zbytnio nie podniósł głosu, jego siostrę przeszedł paraliżujący dreszcz. Dobitny sposób, w jaki próbował uświadomić jej, że już nigdy nie porozmawia z Sendo sprawiał, że poczuła się przez chwilę jak kajany pies. Nie była pewna, czy jej wrażliwość była pokłosiem wczorajszej kłótni, czy też powoli docierało do niej coraz bardziej, że z Hottą łączyło ją więcej, niż dotychczas chciała przyznać.
— Domyślam się, jak to dla ciebie zabrzmi. Tym bardziej z moich ust... ale naprawdę wydaje mi się, że zawahał się w którymś momencie — rzuciła bez szczególnego przekonania, świadoma wagi swoich słów. Na tym etapie sama sobie by już chyba nie uwierzyła, a "zawahanie", które widziała u demona równie dobrze mogło być jej kolejnym przewidzeniem lub koloryzowaną nadzieją rzeczywistością. Przez głowę przeszła jej krótka myśl - mogłaby spróbować mężczyznę znaleźć, może nawet podjąć próbę rozmowy. Jeżeli by ją zabił, to nie zaszkodziłoby to nikomu innemu: nie uważała się za kluczowego gracza, tym bardziej, jeżeli mogła znienacka komuś wbić topór w plecy.
Westchnęła cicho, próbując zbić ten pomysł na dalszy plan. Nie chciała być aż tak nieodpowiedzialna.
— Twoim zdaniem on musi widzieć osobę, z którą się zmienia? — spytała nagle, jakby oświecona. — Teraz mogłabym spróbować go oślepić, zanim ktokolwiek spróbowałby użyć techniki z bliska. Jakby dobrze poszło to może nawet by nie nadążał z wyjmowaniem strzał z siebie... — kontynuowała w zastanowieniu. Nagły błysk w oku Mori mógł z góry poinformować jej brata, że na coś wpadła. Złapała go za ramiona i potrząsnęła gwałtownie. — Jeżeli ich coś łączy, jego łeb ma spaść na ziemię przy naszym kolejnym spotkaniu — oznajmiła tonem niecierpiącym sprzeciwu. — Muszę się od niego uwolnić.

Jednooki mógł zauważyć, że zbił krewną z pantałyku swoim pomysłem. Przez dłuższą chwilę stała prosto, z opuszczonymi wolno ramionami, nie wiedząc zupełnie co powiedzieć. Chwilę zajęło jej przemyślenie tego wszystkiego; które by kiedy musiało uderzyć, jakie byłyby skutki. A przede wszystkim - musiała ten plan pojąć.
— Spróbujmy — zdecydowała i zachęcająco machnęła ręką w momencie, w którym ruszyła do kukły, aby tę postawić. — Czyli co? Nie muszę koło niego stać tylko wystarczy koło ciebie? — Popatrzyła na "przeciwnika" niepewnie. Kiedy Ayumu ustawi ją tam, gdzie postrzegał jej udział w swoim projekcie, przygotowała się do strzału. — To ten, na twój znak. Najpierw ty uderzasz czy jednocześnie?

Re: Noma Keyaki — Czw Paź 12, 2023 4:11 am

Wywrócił oczami, kiedy postanowiła podzielić się z nim kolejną głupotą. Nie miał zamiaru w żadnym momencie chociaż odrobinę przyznać jej racji, bo czuł że mogło to skończyć się tylko i wyłącznie źle. Nie chciał robić jej żadnych nadziei, ani też w jakikolwiek sposób pokazywać, że daje na cokolwiek przyzwolenie, bo bardzo, ale to cholernie bardzo nie chciał którego razu zbierać jej zwłok tylko dlatego, że w pewnym momencie odniosła mylne wrażenie i sama się zawahała. Może byłby odrobinę wrażliwszy, gdyby nie postanowiła wylać na niego tego całego wiadra pomyj, które zbierała od dłuższego czasu, za jednym razem. Może gdyby te wszystkie swoje grzeszki mu dawkowała, to miałby nieco więcej cierpliwości.
— Tak. Że obiekt musi znajdować się w zasięgu jego wzroku — wzruszył ramionami, jakby dla niego była to jedna z najbardziej oczywistych rzeczy pod słońcem. — Następnym razem musimy się zaopatrzyć w bomby dymne, pomijając twoje techniki — dodał jeszcze, bo jej oddech mógł być przydatny, ale nie mogli polegać tylko i wyłącznie na nim. Odepchnął ją od siebie z pewnym zniecierpliwieniem, kiedy nim potrząsnęła. — Jego głowa musi spaść niezależnie od tego, czy coś ich łączy. Ocknij się kurwa.

— Kobieto, czy ty kiedyś widziałaś, żebym robił coś takiego? — splótł ręce przed sobą, spoglądając na nią, jakby jej się klepka gdzieś tam w głowie odkleiła. — Mogę ci co najwyżej machnąć teraz mieczem tak jak poprzednio. Muszę nad tym pomyśleć, bo to brzmi ładnie jak na razie w teorii. Ale ogólnie tak, wystarczyłoby, że stałabyś obok mnie, a nawet nie do końca. Wystarczyłoby, że na tej samej linii. — podniósł ręce przed siebie, wystawiając jeden palec poziomo, żeby jej coś pokazać. — Uznajmy, że to jest oś, wyznaczająca przestrzeń wolną. Środek techniki, powiedzmy — potem drugą dłonią zakręcił palcem dookoła tego już wystawionego. — Chodzi o to, żeby twoja strzała, puszczona środkiem, nie dotykała mojej techniki. Wtedy powinien powstać efekt, który wzmocni działanie metalu, z którego wykonana jest strzała. A, tylko pewnie to będzie musiała być ta z nichirin. — machnął rękami, jakby jednak to całe pokazywanie niekoniecznie miało pomóc. — Ja robię tunel, ty strzelasz środkiem.

Re: Noma Keyaki — Pią Paź 13, 2023 12:54 am

— Może w takim razie oślepiłabym go z jakiejś dużej odległości, zanim by mnie zobaczył? A potem na przykład ty byś w niego szybciutko wbiegł? Gorzej, jeżeli nie musi nas widzieć tylko wystarczy na przykład, że słyszy. Wtedy nic nam nie pomoże.
Odepchnięta cofnęła się o krok i na krótki moment stanęła jak wryta. Faktem jednak było, że w niektórych momentach słabości to tylko wizja Kaito romansującego z Torą była dla niej motywacją do ścięcia mężczyzny. Nie podważała słów Ayumu o tym, że jej nie pamiętał, a jednak przełamanie się do samego myślenia o tym było wyzwaniem.
Najgorsze było jednak uświadomienie sobie, że bardziej zależało jej na Kaito niż na Sendo kiedykolwiek. Poklepała się po policzku, co dla jej rozmówcy mogło wyglądać na nieświadomy gest zamyślenia, a dla niej samej było otrzeźwiającym liściem. Cała ta historia coraz bardziej zaczynała przypominać kobiecie o wcześniejszej kwestii Yorinobu; mordercy, z którym niegdyś kręciła. Tam również najbardziej pociągającym w mężczyźnie motywem był fakt, że mógł jej wyrządzić krzywdę.
— Nie jestem pewna, czy bomby dymne podczas walki w tyle osób to najlepszy pomysł — mruknęła w końcu, wracając do jednego z poprzednich tematów. — Nie boisz się, że trafisz którąś z dziewczyn? Jak będzie nam szło tak, jak ostatnio, to na ścięcie kogoś z nas są większa szanse niż na... Kaito. — Siłą rzeczy dalej nie mogła się przemóc do tego imienia. — Bombą wyeliminujesz mnie i pewnie ograniczysz nieco Tatsu. Bylibyście sami na tym bliskim dystansie.

— Myślałam, że to może jakiś fragment twojej techniki. Nie znam ich wszystkich na pamięć — westchnęła z wyrzutem do jego opryskliwości. Jednak kiedy zaczął prezentować na palcach swój pomysł, Mori odruchowo pochyliła się do przodu, jakby jej ulepszony wzrok nie pozwalał jej widzieć wystarczająco dobrze. Kilkukrotnie energicznie przytaknęła, na znak, że rozumie każdy z kolejnych etapów. — Brzmi wykonalnie — podsumowała z nieukrywaną ekscytacją w głosie. Wspólna technika miała nie tylko poprawić ich możliwości ale i z punktu widzenia Mori mogła być czymś, co mogło umocnić również ich rodzinną więź. Po ostatnich dniach bała się, że ta rzeczywiście się zawali. — Ale skoro już tu jesteśmy to nie chcesz chociaż spróbować takiego tunelu zrobić? Bez dodatkowych aspektów, tylko sam kształt. Chciałabym to zobaczyć.

Re: Noma Keyaki — Wto Paź 31, 2023 12:22 am

— W sumie... — złapał się za podbródek, przez moment zastanawiając nad tym co powiedziała. Przechylił głowę lekko na jedną stronę, ostatecznie wznosząc spojrzenie ku niebu, jakby tam doszukiwał się jakichkolwiek inspiracji. — Można by zapytać rzemieślników czy nie byliby w stanie zrobić czegoś do strzał, co mogłoby w tym pomóc. Wybuchające groty, ale zamiast odłamków, generują przede wszystkim jasny rozbłysk światła — rzucił wreszcie, znowu spoglądając na nią. Nie skomentował jej poklepania się po policzku, częściowo chyba rozumiejąc ten gest, a przynajmniej to co mogło się za nim kryć.
— Może tak, ale dym nie jest stały. Przydałby się przede wszystkim do tego, żeby przynajmniej na początku go zmylić i ograniczyć jego ruchy, albo i sprowokować go do użycia takich, na którą mamy zapewnioną odpowiedź. Na przykład, stworzenie dla niego wizualnego korytarza, który zmusiłby go do zamienienia się z kimś pozornie niespodziewającym się tego, a tak naprawdę zrobiłby to, co sami chcemy i jest nam na rękę. — machnął ręką lekceważąco. Szkoda tylko, że nie mieli czasu na pomysły wcześniej.

— Nie jestem pewien jak — odpowiedział jej całkiem szczerze i bez grama zażenowania tymże faktem. — Większość, nie, w sumie to wszystkie techniki pioruna opierają się na prostych ruchach i to tyczy się też trajektorii pioruna. Nie ma w nich — zawahał się, szukając odpowiedniego słowa. — Obłości? Zastanowię się nad tym, poćwiczę. Wezmę też pod uwagę to jako nie całość, a jej część, a potem ci wyłożę co i jak, tak samo dla mnie, jak i dla ciebie, żebyśmy się nie pozabijali już przy pierwszym razie. Co ty na to? — pytał, ale tak naprawdę to nie była propozycja, a zwyczajne stwierdzenie. Nie miał teraz do tego głowy i potrzebował zwyczajnie najpierw odpoczynku, a potem i spokoju. Żebra wciąż go bolały i nie chciał ich niepotrzebnie nadwyrężać zaledwie parę dni po kontuzji, bo jeszcze znowu by trzasnęły bez najmniejszego powodu. Poprawił wiszące u boku miecze, spoglądając jeszcze raz na swoją siostrę.
— Muszę się zbierać, czy tego chcesz czy nie. I odpocząć — rzucił jeszcze, jakby odrobinę chcąc nieco bardziej się wytłumaczyć. — Do następnego razu, Mori — posłał jej lekki, acz ciepły uśmiech, zanim odwrócił się i ruszyć do konia.

[z/t x2]