Ninenzaka

Ninenzaka — Nie Lis 07, 2021 11:34 pm

Ninenzaka

Ninenzaka to starożytna, 150-metrowa brukowana droga dla pieszych. Znajduje się pomiędzy tradycyjnymi budynkami i sklepami. Połączona jest z podobną ulicą, Sannenzaką.
wikipedia.org

Re: Ninenzaka — Nie Lis 14, 2021 10:02 pm

Jego kruk nic nie mówił o nowej misji, więc miał chwilę wolnego, dlatego też to była dobra pora na spacer. Spakował swoją broń, kapelusz nasadził na swoje nieogarnięte włosy, zaś w usta wsadził fajkę kiseru, zapałkami ją podpalił i zaciągnął się dymem aż do płuc. Po chwili powoli je wydmuchał. Z zadowoleniem w głosie ruszył przed siebie, biorąc jeszcze do kieszeni jakieś pieniądze, prawdopodobnie zje coś na mieście. Ruszył żwawym krokiem przed siebie, wsuwając dłonie do kieszeni swoich spodni. Nie miał planu na dzisiejszy dzień, co ma być, to będzie, nie ma co się martwić na zapas. Gdy zaczął być w okolicy Ninezaki wyjął z ust fajkę i jednocześnie wypuścił sporą ilość dymu z ust. Sporo osób się tu kręciło jak zawsze. Jego prawy kącik ust podniósł się do góry nieznacznie. W trakcie spaceru obserwował niebo, a także okolice, zawsze gdy zaczynało być za cicho, miał złe przeczucia, że coś się zaraz spierdoli. Z reguły tak to się właśnie kończyło, ale nie zawsze. Dziś nie miał tego typu uczucia, natomiast tego zaczęło mu burczeć w brzuchu, a więc podszedł do pierwszej budki, jakie dostrzegły jego oczy i zamówił sobie jedzenie, podwójną porcję oczywiście. Z rana bywał głodny jak wilk. W trakcie oczekiwania na jedzenie rozglądał się znudzonym wzrokiem.

Re: Ninenzaka — Pon Lis 15, 2021 8:59 pm

Yukimaru zaczynał się powoli nudzić. W ostatnim czasie jego kruk milczał, a sam niezbyt wiedział, co miał uczynić z wolnym czasem. Co prawda, ten czas był rzadki, ale mimo wszystko musiał się czymś zająć. Postanowił więc udać się do miejsca zwanego Ninezaka. Chyba bardziej po prostu był głodny, niż faktycznie szukałby rozrywki w takim miejscu. Sugerował się małą aktywnością w ostatnim czasie w tym miejscu. Miał przynajmniej taką nadzieję. Pusty żołądek i walka nigdy nie idą w parze. Ruszył wolnym krokiem przed siebie, orientując się dopiero po chwili, że nie wziął ze sobą żadnych pieniędzy. Szlag. Albo wtryni się na krzywy ryj, albo ukradnie coś. Druga opcja odpadała, więc liczył na to, iż coś na ładną buźkę zyska. Tak sobie przechodził między budkami, aż jego oczom ukazała się znajoma sylwetka! Toż to szczęście. Ruszył szybciej, a w zasadzie biegł do mężczyzny, który był mu tak znajomy i w mgnieniu oka stanął obok niego, radośnie wymachując przy tym swoją ręką. - Kazuma! Właśnie Cię szukałem! - Oczywiście, że było to kłamstwo. Liczył na dobry i przede wszystkim darmowy posiłek. Umierał z głodu, a nim wróciłby się po pieniądze, to by padł, gdzieś po drodze. Tak sądzę. Był bardziej przydatny żywy. - Co tutaj robisz? - głupie pytanie. Przecież znał odpowiedź doskonale, ale mimo to uśmiechnął się do niego szeroko. - Myślałem, że udamy się razem do Tō-ji. Słyszałem, iż ludzie powiadają, że tam straszy. - dodał i oczywiście znowu kłamał. Nic nie słyszał i nic nie widział, przynajmniej nie sprawdzał wypowiadanych przez siebie potoków słów.

Re: Ninenzaka — Pon Lis 15, 2021 9:26 pm

Tak szczerze to padał z głodu, a przyglądanie się jak gospodyni kręci się w tamtą i z powrotem nie pomagało. Jedzenie nie robiło się szybciej! Robił się marudny gdy nie jadł zbyt długo, dlatego też westchnął pod nosem. Jego wyostrzony wzrok pomógł mu dostrzec znaną sylwetkę chłopaka, uniósł kapelusz w górę na gest przywitania gdy był daleko.
-Joł Yukimaru, trochę minęło od naszego ostatniego spotkania. Szukałeś mnie? A to niby po co? - przywitał się przyjaznym tonem. I w sumie również zdziwiony był, że to jego właśnie poszukiwał. Zaciągnął się dymem z fajki, a po chwili leniwie wypuścił go ze swoich płuc. Obracał swoją fajkę w palcach niespiesznie.
-Przyszedłem zjeść śniadanie, tak przy okazji zjesz coś? Zamówiłem omuraisu*. Oi gospodyni! Jeszcze jedną porcję poproszę na mój koszt - krzyknał kobiecie, na odpowiedź dostał znak okejki. Uniósł brew, a potem spojrzał na Yukiego z góry. A następnie odsunął się na chwilę od lady, przysłuchując się jego słowom.
-Brzmi nieźle, choć ja tych plotek nie słyszałem, czyżbym nie był na bieżąco? - W zamyśleniu palcami przeczesał palcami po swojej kilkudniowym zaroście. Co prawda wycieczka dobrze by mu zrobiła, zawsze to coś nowego do zwiedzenia, a i nowe potwory zapewne byłby do ubicia. O ile będą a tyle słabe, co sobie poradzi.
- Kiedy planujesz wyjeżdżać? I wiemy coś więcej poza tym, że "tam straszy". Brzmi jak słaba opowieść albo oczywiste kłamstwo, hm? - Uniósł jedną brew ku górze, bacznie obserwując swojego towarzysza.

omuraisu:

Re: Ninenzaka — Sob Lis 20, 2021 11:41 am

Chyba każdy miał tak, iż z głodu robił różne dziwne rzeczy. Może, dlatego tak dobrze dogadywał się z Kazumą? On też przecież lubił jeść! Prawdopodobnie. W zasadzie, jakby się temu przyjrzeć to faktycznie widzieli się dość dawno. Natłok obowiązków sprawił, że Yuki w ostatnim czasie, mało czasu spędzał z ważnymi dla niego osobami. I owszem! Miał takie osoby w swoim życiu. Trochę się zdziwił, że Kazuma był chętny sprawdzić świątynie, bo w końcu była to bujda. Aczkolwiek w dzisiejszych czasach, nie do końca można było stwierdzić, czym jest bujda, a czym prawda. - Chętnie! - Nim zdążył sprostować to i zapomniał o tym w momencie, gdy usłyszał słowo hasło. Schował dłonie za siebie, robiąc przy tym niewinny wyraz twarzy. Szlag. Faktycznie łyknął zmyśloną historie. No trudno. Jak już w to brnął, to musiał wyjść z twarzą. - Słyszałem to w drodze tutaj, więc możemy to sprawdzić po dobrym posiłku. - Może będą mieli takie szczęście, że faktycznie coś się pojawi lub ktoś. Znowu wtopa. Czyżby Kazuma wyczuł kłamstwo? - Może to słaba opowieść, ale możemy to sprawdzić, tak dla świętego spokoju. - Wzruszył ramionami i zajął miejsce obok mężczyzny przy ladzie. Na moment zapomniał o tej bajce, bo skupił się na omlecie, który tak pachniał, że aż miał wrażenie, że mu ślinka cieknie bokiem.[/b]

Re: Ninenzaka — Sob Lis 20, 2021 2:09 pm

Nie potwierdził jego słów, w plotki nie wierzył, gdyby tak było sam, by coś usłyszał na ich temat, a tak się nie stało. Więc domyślał się, że Yuki kłamie, przynajmniej nie dał tego po sobie poznać. Dlatego też gdy oba dania zostały przyrządzone w podobnym czasie Kazuma wziął oba i podszedł do najbliższego stolika, by je odłożyć. Wziął również pałeczki dla siebie i rozsiadł się wygodnie.
- Mhm brzmi nieźle, lepsze to i tak niż siedzenie na tyłku cały dzień - odrzekł spokojnym tonem odrywając drewniane pałeczki od siebie. Gdy powiedział cicho „itadakimasu” zaczął jeść powoli swoje śniadanie, zastanawiając się, czy przypadkiem jego kruk nie powinien podesłać mu jakichś informacji na temat demona.
- Powinniśmy popytać miejscowych czy coś wiedzą, to będzie dobry trop, w którą stronę powinniśmy się udać. A jeżeli nic nie będą wiedzieć, to znaczy, że kłamałeś - odrzekł spokojnym, choć nieco chłodnym tonem. Nie przepadał za robieniem czegoś w ciemno, więc przed wyruszeniem w ów podróż wolałby się spytać cywilów, czy czegoś nie słyszeli. Plotki i ploteczki w każdym miejscu szybko się rozprzestrzeniają, w Kioto nie będzie inaczej. Będzie mógł to sprawdzić zaraz po spożytym posiłku gdy będzie miał więcej siły i lepszy humor.

Re: Ninenzaka — Wto Lis 23, 2021 4:41 am

Nie, żeby sam Yukimaru łykał wszystkie plotki, ale to jedyne, co mu w tamtym momencie przyszło do głowy. Większym problemem było teraz sprostowanie wersji wydarzeń. Jak bardzo Kazuma będzie wściekły? Przeszły go lekkie ciarki. Odprowadził mężczyznę wzorkiem i tak, jak on uczynił – chłopiec również chwycił za pałeczki i ruszył za nim. Niestosowane było siadać obok mężczyzny, więc usiadł naprzeciwko. Oderwał drewniane pałeczki oraz potarł jedną o drugą tak, aby pozbyć się ewentualnych drzazg. Złożył dłonie, jak do modlitwy, wypowiadając na głos: -Itadakimasu! – I szybkim ruchem zatopił pałeczki w posiłku. Pierwszy kęs i oczywiście tor wrócił do rozmowy. Kłamstwa zawsze miały krótkie nogi. Czas się przyznać po prostu. – Dobra. Masz mnie. Kłamałem. Ale to tylko dlatego, że chciałem spędzić z Tobą dużo czasu. – Jego poliki zrobiły się lekko różowe, a usta zostały zasłonięte przez jego dłoń. – W ostatnim czasie praktycznie się nie widujemy. – dodał i spojrzał na niego przez chwile, po czym szybko spuścił wzrok, dodając jeszcze cichszy głosem. - Brakuje mi Ciebie. – trudno było stwierdzić, czy w tym momencie mówił sto procent prawdy. Zapewne ziarenko w niej było. Kazuma był kimś bliskim dla chłopaka, nawet jeśli nie okazywał tego właściwie. Miał nadzieje, że obejdzie się bez besztanie go.

Re: Ninenzaka — Wto Lis 23, 2021 1:29 pm

Kazuma był prostym człowiekiem ze wsi, lecz odkąd stał się zabójcą demonów, nabrał oleju w głowie. Co nie oznaczało, że zmienił się aż tak bardzo, po prostu chciał być ostrożny. A trochę ostrożności nie zaszkodzi zwłaszcza jeżeli chodziło o plotki nieznanego mu pochodzenia. Zaś Yukimaru był swego rodzaju umileniem jego czasu, polubił go i był słodki na swój sposób. To, co mówił, nie zdziwiło go, ba! Na jego ustach pojawił się uśmiech, przyjacielski uśmiech. Podniósł rękę i rozczochrał mu włosy na głowie.
-Wiem o tym wiem - odrzekł nieco rozbawiony. Nie był na niego zły, nie miał ku temu powodów. Nie dało się ukryć, że rumieńce dodawały mu uroku i nieco go odmładzały.
- Jestem kawał chłopa mnie starczy dla każdego. - Z rozbawieniem w oczach jak i na ustach, puścił mu oczko zaczepnie by po chwili ponownie skupić się na swoim jedzeniu.
- Brakuje Ci wspólnych walk? - spytał po chwili zaciekawiony.

Re: Ninenzaka — Sro Gru 01, 2021 12:18 am

Omlet był bardzo dobry. Kęs za kęsem doprowadził jednak do coraz większego znikania go z talerza. Szkoda. Chętnie zgarnąłby dokładkę. Jego blond czupryna spotkała się z iście wielką dłonią Kazumy. Nie, żeby układał te kudły, ale czochrał go jak gdyby nigdy nic! Bezczelny! Poprawił nieco kosmyki włosów, gdy ten przestał. Miał minę zbitego psa. - Zapomniałeś tylko, że ja się nie dziele. - Prychnął. Co innego dzielić się jedzeniem i słodkościami, a co innego dzielić się daną osobą. Kazumę traktował niczym starszego brata i nie miał zamiaru dopuścić do niego kogoś innego niż on sam. Może i był zachłanny to fakt, ale był również jednocześnie lojalny. Wow. Kazuma puszczał oczko! Ciekawe, w jakim celu. - Oczywiście, że tak! Ale jeszcze bardziej brakowało mi wspólnych posiłków! - I pchania się do ciepłego łóżka. Dodał sobie w myślach. Uwielbiał ciepełko, a mężczyzna potrafił grzać. Ciekawe, czy miał świadomość, iż Yukiamru przychodził późną nocą i wczesnym rankiem znikał.

Re: Ninenzaka — Sro Gru 01, 2021 3:13 pm

- Ah tak, faktycznie. Aż tak bardzo nie lubisz się mną dzielić? - zapytał drażniąc się z nim. Dość szybko zjadł swoją porcję jajecznicy, może dlatego od razu poprawił mu się humor i był chętniejszy do rozmów. Oparł łokieć o stół, a twarz oparł o swoją rękę. I choć nie byli za specjalnie połączeni krwią, to gdy nie walczyli, miał przeczucie, że opiekuje się młodszym bratem, bądź kimś takim. To zabawne, bo nie pamiętał żeby w wiosce miał młodsze rodzeństwo dlatego też jest to dla niego dość nowa sytuacja w życiu prywatnym jak i zabójca demonów. Jego zazdrość była słodka i nie wątpliwie zagryzłby każdego, kto zbliżyłby się do niego o krok za blisko.
- Hm to może wrzucimy coś na deser? Jakieś lody? - rzucił luźne pytanie w powietrze. Podjadł, ale nie na tyle by powiedzieć, że się najadł, więc z chęcią coś jeszcze zje.
- No chyba, że wolisz sam postawić te lody? Albo cokolwiek innego na co masz ochote - dodał po chwili. Wstał i odniósł talerz, a pałeczki, które miał w dłoni wyrzucił do kosza na śmieci.

Re: Ninenzaka — Wto Gru 14, 2021 12:54 pm

Brzmiał niczym szczeniak wyznający miłość. Ale to mylna opinia. Kazuma był kimś wyjątkowym dla niego i sam nie wiedział, jak te uczucia ocenić. Po stracie rodziny został sam, jak palec i jedyną osobą, która zaakceptowała go w stu procentach, był właśnie obecny tutaj mężczyzna. Nic dziwnego więc, że uczepił się go, jak rzep. - Nie. - Krótka odpowiedź z lekką irytacją. Przecież to było oczywiste. DESER. To słowo całkowicie sprawiło, iż Yukimaru zapomniał o całym bożym świecie. - Czekoladowe! Albo truskawkowe! Albo jedne i drugie! - Podniósł rękę do góry, niczym uczeń chcący się zgłosić do odpowiedzi. Entuzjazm mu wcale nie przeszedł, nawet gdy usłyszał słowa, iż mógłby on postawić deser. Przypominam, że dzisiaj był spłukany. - Nie. Pierwszy się zaoferowałeś, a ja przyjmuję zaproszenie!- Potrafił z każdej sytuacji wyjść z gracją. - Następnym razem ja zapraszam. - Uśmiechnął się. - Dziękuje za posiłek.- złożył dłonie, jak do modlitwy, a następnie wstał i wyrzucił zużyty talerz oraz pałeczki, do śmietnika. Rozciągnął się. - To, gdzie zapraszasz? - Nie mógł się doczekać, aż skosztuje pyszności.

Re: Ninenzaka — Wto Gru 14, 2021 4:01 pm

Zaśmiał się krótko na jego reakcje, był przesłodki kiedy tak robił. Choć jego odpowiedź była dość oczywista, ale dalej słodka. Spojrzał na niego w milczeniu.
-No dobra poradzimy coś na to - odrzekł przeczesując palcami włosy. - Niech Ci będzie i następnym razem kupisz mi coś smaczengo - rzekł uśmiechając się szerzej. Niedaleko nich powinna być jakaś knajpa w której mogliby coś wspólnie zjeść, skoro było dobre jedzenie to i lody się znajdą. Zapłacił za ich wspólne jedzenie. Podszedł do Yukimaru, a następnie bez zastanowienia pocałował go we włosy, a następnie minął go i ręką pokazałby poszedł za nim. Wyciągnął kiseru i podpalił ją zapałkami, a potem zaciągnął się dymem, wypuścił go przez nos.
- Poszukamy coś wspólnymi siłami, co ty na to? - zakomunikował mu wyciągając kiseru z ust, a następnie kolejna fala dymu wypuszczona została z jego ust.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 11:32 am

Poprawił mu się znacząco humor. Dlaczego wszystko rozchodziło się o pieniądze? Nie był biedny, on po prostu często zapominał zabierać je ze sobą w podróż. Większość rzeczy wyżebrał na buzię, a co. Kto mu zabroni. - Zgoda. - z całego zamyślenia, wyrwał go pocałunek Kazumy. O NIE. Zmieszał się i oczywiście zrobił się czerwony, jak burak. - Ta...tak. - Zająknął się, gdy ten go minął. Szlag. Wystarczyło poczochrać go po włosach, albo pogłaskać! Ale, żeby od razu całować? Ruszył za Kazumą wolnym krokiem i nadal z czerwonymi polikami. Najlepszą opcją byłaby teraz ucieczka, ale lody były silniejsze. Łatwo było zaspokoić jego potrzeby, a dużo łatwiej było go przekupić. Powiedzmy.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 2:36 pm

Spojrzał na Yukimaru gdy ten zawstydził się na jego gest, to było urocze trzeba przyznać. Zaciągnął się dymem do płuc i przez chwilę utrzymywał by po chwili wypuścić go kącikiem swoich ust.
- Czyżbym nie powinien Cię całować? Wiesz jeżeli nie chcesz to mów - rzekł rozbawiony. - Chyba, że takie pocałunki są zarezerwowane dla jakiejś Twojej dziewczyny - zaśmiał się wesoło pod nosem. Rozglądał się na boki w poszukiwaniu jakiejś butki z lodami. W sumie regularnie co kawałek jakaś była, większość to gałki lodów takie klasyczne z wafelkiem do zjedzenia. Zwolnił. Objął go ramieniem na jego ramionach.
- Czy jednak takie rumieńce są zarezerwowane tylko dla mnie? - szepnął mu na uszko w połowie poważny, w połowie rozbawiony.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 2:53 pm

DZIEWCZYNY?! Fuj dziewczyny były obrzydliwe. Dobra chłopak był jeszcze dzieckiem i miał zerowe doświadczenie w kwestii stref dotykania, ale to nie oznaczało, że można było je przekraczać. Kazuma zasypał go licznymi pytaniami. To, że razem współpracowali i czasami spali, to nie oznaczało, że mógł pozwalać sobie na więcej. Ot co to nie! - Po pierwsze nie mam dziewczyny, a po drugie nikt nie mówił, że nie możesz, ale kultura by wymagała, abyś najpierw, o to zapytał. - dobra jego wypowiedź i myśli to były dwie różne sprawy, i mijały się ze sobą na skrzyżowaniu. Blondyn ewidentnie pogubił się zarówno w swojej wypowiedzi, jak i obecnym zachowaniu. Nadal był zmieszany i zawstydzony. I jeszcze bardziej spalił buraka, gdy ten zawiesił się na nim i zapytał ostatecznie, czy te rumieńce były dla niego. - Przestań się ze mnie naśmiewać. - Nadymał policzki. Nie ładnie było robienie sobie z niego jaj i twardo można było powiedzieć, iż zastygł w miejscu.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 3:23 pm

- Okej, czyli istnieje szansa, że będzie następny raz? - zapytał unosząc brew ku górze zaintrygowany jego słowami. Lubił się z nim droczyć, to było zabawne gdy tak reagował zawstydzony.
- Droczę się z Tobą jedynie - zachichotał cicho odsuwając sie od chłopaka, zaciągnął się mocno dymem i wypuścił przez dziurki od nosa. Uśmiechał się pod nosem zadowolony. Niespiesznym krokiem ruszył przed siebie. Kątem oka spojrzał czy chłopak ruszy za nim. Takie chwile czasami są potrzebne zwłaszcza, że oboje mieli czas wolny i mogli go spędzić wspólnie. Manier mu czasami brakowało, a i czasami się zapominał co do przestrzeni osobistej, ale był prostym chłopem, nie znał się na kulturze z wyższych sfer, nigdy tam przecież nie był. Stanął koniec końców przy jednej z budek, w której sprzedawali lody,wyglądała ładnie z zewnątrz, a patrząc przez szybkę rodzaj lodów też był spory, każdy znalazłby coś dla siebie.
- Chcesz te lody czy mam zjeść za ciebie jedną porcję? - droczył się dalej z uśmiechem. Zaciągnął się dymem i wypuścił ustami robiąc kółeczka.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 3:47 pm

Wbił swój wzrok w brudną ulicę. Za jakie grzechy. Ulżyło mu, jednak gdy ten go puścił i przestał torturować. - A gdybym chciał to? - oczywiście musiał odpowiedzieć zadziornie, nie myśląc o tym, czym to skutkowało. Nie, nie wyznawał mu tu miłości. On nawet nie wiedział, czym ona była. Wbrew pozorom, nawet jeśli miał rodzinę, to już lata temu zapomniał, czym jest szczęście i uczucia względem ludzi. W jego sercu zrodziła się nienawiść, a jego umysł pozostał w sferze dziecięcej, przez co nadal tkwił w swoim wymyślonym świecie fantazji. Nie lubił zapachu jego fajki, ale zdążył do niego przywyknąć. Ruszył wolnym za nim. Rumieńce powoli schodziły mu z twarzy. Kazuma znalazł budkę z lodami. Brawo! Yukimaru w mgnieniu oka znalazł się obok niego. Wyłonił się niczym drzewo spod ziemi. Oczy miał ogromne i wielki uśmiech na twarzy. Jego humor zmienił się o 360 stopni. - Chce podwójną porcję! - niemal dostał ślinotoku, patrząc się na te pyszności.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 3:59 pm

- To zależy wtedy od ciebie, na to potrzebuje Twojej zgody - wzruszył ramionami, akurat kończyła mu się fajka więc będzie miał chwilę przerwy na przerwę by zjeść deser. Spojrzał na Yukimaru i jego zmianę nastawienia, przewrócił oczami rozbawiony. I pokręcił głową a boki.
- Wybierz co chcesz - odrzekł i odsunął sie by dym nie leciał w stronę butiku ani osoby tam obsługujące. W tym samym czasie stanął sobie gdzieś z boczku z tiseru w dłoniach by móc na spokojnie spalić co tam zostało i obserwował okolice. Jedną rękę zaś wsunął do kieszeni swoich spodni. Kątem oka spoglądał na Yukimaru, ale po chwili odwrócił wzrok, gdyż ten nie przepadał za dymem jego fajki więc wolał się odsunąć i spalić ją na spokojnie by nie musiał się dusić tym dymem. A do końca nie był pewny czy się Yuki na niego nie obrazi za takie droczenie, znaczy pewnie dałby mu znac gdyby coś mu nie pasowało, w końcu dzieciaki tak mają, że jak coś im nie pasuje to od razu to mówią.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 6:12 pm

Zależy od niego? Czyli był zdolny jeszcze do większych czynów?! Miał mętlik w głowie tylko przez chwilę, bo jego oczy nadal kierowały się na pyszności, które chciał koniecznie spróbować. - Chce wszystko! - nie żartował. Chciał wszystko, co tutaj było. Omlet był niczym w porównaniu ze słodkościami, jakie się tu znajdowały. Zapomniał o bożym świecie. - Kup mi wszystko! - odwrócił się w jego stronę z wielkim uśmiechem na twarzy i oczami, jak kota ze shreka. Miał świadomość, iż Kazuma nie był w stanie kupić tego wszystkiego, ani nie był w stanie zaspokoić jego wszystkich potrzeb, ale miał to gdzieś. On chciał i koniec kropka. - Proszę? - dodał słodkim głosikiem, jakby miało to pomóc. Zdecydowanie był oderwany od rzeczywistości. Cały czas jego wzrok wisiał na twarzy mężczyzny, a dokładnie patrzył mu się prosto w oczy.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 7:14 pm

Jego prośby były dla Kazumy swego rodzaju codziennością do której najwidoczniej nie przyzwyczaił się do końca. Przewrócił oczami. Przecież wiedział, że nie jest w stanie tego zrobić, nie miał na to pieniędzy.
- Wiesz bardzo dobrze, że nie da rady. Podwójna porcja lodów i tylko tyle, na to się umawialiśmy - odrzekł stanowczo marszcząc brwi. Wyrzucił popiół do kosza na śmieci, a samo kiseru wsadził do kieszeni swoich spodni. Nie był bogaty, ba! Yuki był z bogatej rodziny, nie on. On był skromnym wieśniakiem ze wsi, a tam trzymało się koniec z końcem. Więc dlaczego miał przeczucie, że było wręcz przeciwnie w ich relacji? Nie pojmował tego. Podszedł do butiku i zamówił dla siebie lody czekoladowe i waniliowo-śmietankowe. Spojrzał na Yuki i skinął głową by podszedł.
- Nadszarpnięcie mojego budżetu nie jest mądrym pomysłem - dodał po chwili poważnie.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 7:41 pm

Nie da rady?! Dlaczego! Wydymał policzki w kwestii niezadowolenia. Skąpy Kazuma. Na bank miał pieniądze tylko udawał, że ich nie ma. NA BANK. Kłamca. Perfidny kłamca. Może i Satō pochodził z bogatej rodziny, ale to nie oznaczało, iż znał dokładnie wartość tej waluty. Zresztą Kazuma zawsze spełniał jego zachcianki. Prawie zawsze. Czasami się psuł i strzelał focha, że go nie stać. Powinni dawać kary za takie odmawianie mu. - Czekolada i truskawka. - odpowiedział, jakby z lekkim fochem. Tak bardzo miał ochotę na wszystkie smaki, jakie tu się. Jego marzenia legły w gruzach dosłownie. Tak bardzo. Wiedział też, że dalsze wojowanie może skutkować całkowitym brakiem lodów. Z dwojga złego, wolał jednak je zjeść, a nie zostać o suchym pysku. Zresztą nie pierwszy i nie ostatni raz przegrywał w tej walce o więcej słodyczy.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 8:30 pm

Kobieta skinęła głową na głowę i zaczęła nakładać gałki lodów dla ednego jak i drugiego klienta. Kazuma zapłacił od razu, odliczył kwotę by kobieta nie fatygowała się z oddawaniem mu reszty. Fochy Yuki były uzasadnione, ale gdyby za zabijanie demonów dawali tyle pieniędzy ile sądził Yuki, teraz byłby bogaczem, a nie jest. Gdy kobieta wyciągnęła dłoń podając im po wafelku Kazuma złapał oba i podał ten wybrany dla młodszego kolegi. Odszedł kawałek na bok i zaczął językiem lizać lody. Jedna dłoń zaś zawędrowała do jego kieszeni.
- To jakie masz teraz plany gdy się najesz? - odrzekł luźno idąc przed siebie z deserem w swoim ręku. Pytanie raczej nie miało żadnego większego celu, ot ciekawość, mógł odpowiadać, a wcale nie musiał. Cisza też była w porządku.

Re: Ninenzaka — Sob Gru 18, 2021 11:48 pm

Nie można było się dziwić jego fochom. W końcu był nadal dzieckiem. Dzieckiem z wieloma emocjami w jednym czasie. Dziecięce kaprysy nie zawsze były urocze, więc nie było się czemu dziwić. Z uniesioną głową jednak sięgnął po swoją porcję lodów. Dostał chociaż tyle. Grzecznie podziękował. - Arigatō - Foch fochem, ale nigdy nie zapominał o dobrych manierach. No prawie zawsze. Zdarzały się wyjątki. Skosztował lodów. Były wręcz przepyszne. Ciekawe, dlaczego zawsze smakowały inaczej, gdy sam za nie nie płacił. Ciekawe. - Plany? To oczywiste! Będę cię męczył swoją osobą, dopóki nie znajdą nam innego zajęcia. - Skoro miał wolne to chciał go nadal spożytkować wraz z Kazumą. Trudno, będzie na niego jeszcze troszkę skazany. Uczepił się go, jak zadziorny kot.

Re: Ninenzaka — Nie Gru 19, 2021 12:05 pm

- Hm, czyli plan dzień jak co dzień, nic nowego. A powiedz mi, gdzieżeś podział się Twój portfel? Zapomniałeś go, że mnie naciągasz na jedzenie? - odrzekł unosząc brew ku górze Rozglądał się na boki po okolicy i pomimo zadanego pytania nie spoglądał na niego. Strzelał, że po prostu go zgubił albo po prostu zapomniał i chciał go przekupić słodkimi oczami ze shreka. Zadziałało. Niestety. Ale aż tak dużo też nie może mu kupować nie miał tyle pieniędzy by kupować co dusza zapragnie. Tak naprawdę oszczędzał tyle ile się dało, ale spędzając z nim czas tracił nie tylko pieniądze, ale i czasami nerwy. Spędzając z nim ostatnio sporo czasu, że chyba się do tego przyzwyczaił, że ich relacja jest nieco skomplikowana, a przynajmniej bardziej niż chciałby przypuszczać.

Re: Ninenzaka — Pon Gru 27, 2021 9:05 pm

No nie. Znowu temat pieniędzy. Przewrócił oczami, szukając przy tym dobrej wymówki w swojej głowie. - Zgubiłem! Zapewne, gdzieś w pokoju. - przyłożył palec na swoje usta, dodając po chwili: - Ostatnio właśnie go tam widziałem. Nie miałem czasu posprzątać i pewnie, gdzieś się ukrył! - tak - ukrył się sam. Jego portfel miał nogi i potrafił uciekać od właściciela! Podbiegł do niego bliżej i pociągnął go za skrawek rękawa, dotykając przy tym niezdarnie jego dłoni. - Jesteś na mnie zły? - zrobił lekko smutne oczy, nie uśmiechał się, a jego mina wyraźnie pokazywała, że miał lekkie poczucie winy. Ciężko było określić, czy grał, czy faktycznie tak było. Nieważne z jakim efektem, ale chciał, aby Kazuma nie był na niego zły. W końcu byli tak dobrze dobraną parą.