Trafiła mu się "Bohaterka", no mógł się tego w sumie domyślić skoro nie zależało jej niby na nagrodzie. Gardził takimi osobami bo byli głupcami, bohaterstwo wpędzało jedynie do grobu. Jeśli zaś już ryzykowało się życiem to po to by coś zyskać. Sporą część życia żył tą zasadą i to ona sprawiła, że mało kiedy narzekał na rany. Bo zawsze mu się one opłacały, każda blizna jaką zdobył oznaczała jego zwycięstwo. Przynajmniej tak było do czasu aż nie spotkał tamtej rogatej szmaty. Po walce z nią jedyne co wyciągnął to spotkanie z Yukino i motywację by jeszcze bardziej urosnąć w siłę. W końcu na jego liście osób do pożarcia pojawiło się kolejne imię.
— Wiesz, że Ci nawet za to nie podziękują prawda? A nawet jeśli to zapomną o Tobie następnego dnia. Tak kończą tacy jak Ty, zapomnieni lub wzgardzeni przez tych których chronili — Rzucił do niej zgodnie z swymi odczuciami dotyczących ich gatunku. Jeśli chciało się mieć szacunek innych to trzeba było posłużyć się strachem, nie bez powodu w końcu bohaterowie istnieli tylko w bajkach.
Ich walka trwała dalej i przeszła do etapu gdzie ciężko było określić kto miał przewagę, trafiła mu się trudna przeciwniczka przez co niepewność wdarła się do jego umysłu i nie pozwoliła mu na "trzeźwe" działanie. Niezwykle irytowały go uniki nieznajomej przez co jeszcze ciężej było mu skoordynować swoje ataki. Na całe szczęście instynkt zachlanego zabijaki działał i gdy tylko zobaczył próbę podcięcia to zataczając się cofnął się w tył unikając tego ciosu choć było naprawdę blisko, za blisko nawet jak na jego gust.

— Może zabiłem parę osób za dużo, a może zjadłem kogoś kogo nie powinienem. Powodów jest pewnie sporo — Rzucił Kiyoshi po czym by zaskoczyć swą oponentkę wyskoczył nagle do przodu chcąc uderzyć prawym sierpowym w jej twarz. Może zagadując ją zyska przewagę poprzez odpowiednie jej zdekoncentrowanie.

Przewrócił okiem słysząc słowa o oduczeniu go czegoś, ostatnio słyszał wiele podobnych wypowiedzi. Kiyoshi nie jesteś zły, mogę Cię naprawić? Oduczę Cię tych złych manier. Kiedy ludzie wokół niego zrozumieją, że nie można naprawić kogoś kto przestał już dawno wierzyć w dobro. Tacy jak On musieli stracić naprawdę wiele by zauważyć iż powinni się zmienić, lecz z drugiej strony tacy jak On nie chcieli do tego dopuszczać. Oznaczało to bowiem słabość, a przecież wspólnym mianownikiem "silnych" była chęć utrzymania tej pozycji. Dla samurai czy "szlachetnych" wojowników oznaczało to "szlifowanie umiejętności". Dla Kiyoshiego było to jednak za mało, jemu pokrewni by się wyżej wspiąć musieli pozbyć się "rywala" wykorzystując jego słabości i to niekoniecznie fizyczne.

Splunął na bok słysząc jakoby miał być demonem po czym spojrzał na kobietę.
— Niektórzy ludzie tak mnie nazywają, ale ja nie jestem tak ograniczony jak te żałosne pomioty — Odparł Kiyoshi czując iż to jego okazja na zyskanie przewagi, przynajmniej psychologicznej. W końcu im straszniejszy wydawał się przeciwnik tym bardziej zmysły oszukiwały tych wrażliwych na strach. Kiedyś to sam przerabiał, gdy ktoś się czegoś bał to przypisywał mu nieludzkie cechy by nie wyjść na takiego tchórza. Kto wie, może teraz po jego deklaracji widzi go jako ogromnego potwora o dużych zębiskach — Ja zjadam ludzi i demony dla smaku, nie z potrzeby — Oznajmił chcąc zaznaczyć swoją wyższość nad demonami czy też innymi ludźmi.
Myślał, że miał już ją w garści i się przeliczył. Uderzenie w szczękę sprawiło iż na moment zrobiło się wszędzie ciemno, ciemnowłosa nie poddawała się a wręcz przeciwnie jakby bardziej się nakręcała. Do tego nie był na tyle tępym i wypełnionym dumą idiotą by nie zauważyć iż była od niego o wiele silniejsza. Na jego korzyść zadziałało jedynie to że to nie pierwszy raz walczył na pięści i parę mocnych ciosów w swej "karierze" już przyjął. Dlatego też zdołał ocknąć się nim trafienie go trafiło i zablokował jej kopnięcie za pomocą przedramienia. Kopnięcie dalej było bolesne i zostanie po tym ślad, tego był pewien ale było to do przeżycia.
— Nie możesz po prostu już paść Huh? Może Cię nawet nie wpierdole — Rzucił Kiyoshi chcąc zaatakować prawym hakiem w bok kobiety celując w jej żebra.

Zaśmiał się głośno słysząc słowa niedowierzania, choć tak naprawdę wkurwiał go ten brak wiary jego umiejętności do pożerania. Cholerni ludzie zawsze zakładali, że kłamie bo jak przecież ktoś mógł jeść innych ludzi. Jak ktoś mógł jeść demony skoro to one były z tych co pożerają ludzi. Wpieniało go to bo przymuszało go zwiększenia swej rozpoznawalności i czynienia jeszcze bardziej szalonych ruchów. Najważniejsze to zawsze być na szczycie, nawet jeśli był to szczyt obłędu. Szczyt bowiem może i był samotny ale przy tym bezpieczny.
— Nie żartuje na temat jedzenia — Powiedział śmiertelnie poważnym tonem Kiyoshi po czym spojrzał w górę — Pożeraj lub zostań pożartym, słyszałaś kiedyś te słowa? — Zapytał jednooki opuszczając wzrok na kobietę i oblizując swe zęby. W tym momencie nawet zastanawiał się czy nie powinien ich nieco podpiłować by nadać im ostrzejszy wygląd. Tak by wyglądały jak paszcza drapieżnika, choćby wilka.

Z każdą minutą tej walki był coraz bardziej wkurwiony, nieznajoma dostawała wpierdol. Przynajmniej tak to widział lecz jakimś cudem jego ciosy nie wyrządzały jej większej szkody. Jaki trening musiała przejść by wzmocnić tak bardzo swe ciało? I czy jeśli zje ją na obiad to sam stanie się tak wytrzymały? Te dwa pytania nie dawały mu teraz spokoju i sprawiały iż coraz bardziej nastawiał się jednak nie na sam wpierdol ale i pożarcie kobiety. To zaś wymagało od niego osiągniecia zwycięstwa, co mogło być nieco bardziej problematyczne.
— Ja? Poddać się? — Spytał po czym bezczelnie zaśmiał się, opuszczając nieco gardę — Prędzej zdechnę niż się poddam — Odparł Kiyoshi pozwalając kobiecie na skrócenie dystansu między nimi, czuł się lepiej w walce na pieści więc było mu to na rękę. Spodziewał się, że ta też użyje rąk więc gdy tylko dostrzegł jej ruch nogą to nieco się przestraszył i odskoczył w bok by w razie trafiła jego nogę, a nie klejnoty. Co by nie mówić czasem z nich korzystał więc byłoby głupio teraz je stracić.
— Nikt Ci nie mówił, że w takie miejsca się nie atakuje? — Rzucił Kiyoshi gdy to uśmiech z jego twarzy znikł — Ale czego mogłem się spodziewać bo takiej beznadziejnej lali jak Ty — Dodał blondyn by sprowokować kobietę i rozproszyć ją nieco. Wtedy też wyprowadził swój atak, nieskomplikowany prawy prosty w twarz kobiety.

Mimowolnie na jego twarzy zagościł szeroki uśmiech gdy ta wyraziła swoją niepewność w stosunku do prawdziwości jego słów, bardzo często to słyszał i nikt jeszcze nie zdołał go przeprosić za to. Cóż może dlatego iż większość takich osób kończyła pożarta. Powinien to chyba w sobie zmienić, najpierw zmusić kogoś do przeproszenia i dopiero potem go zjeść. Ta kolejność miała o wiele więcej sensu.
— Zabawne, wielokrotnie już to słyszałem od swych ofiar — Rzucił Kiyoshi przyglądając się twarzy Mori — Jestem ciekaw jaki wyraz będzie miała twoja morda gdy zacznę Cię pożerać żywcem — Powiedział po chwili oblizując swoje zęby, w jego oku nie było przed nim innej istoty ludzkiej. Widział przed sobą posiłek, o który musiał zawalczyć. Takie ponoć były najlepsze bo dawały największą satysfakcję. Przynajmniej tak twierdził każdy myśliwy i z perspektywy czasu chyba musiał przyznać im rację. Było coś satysfakcjonującego w pożarciu ofiary, która zmusiła Cię do dania z siebie więcej niż norma. Taką właśnie ofiarę miał przed sobą.
Jego umysł nawet nie zdołał zareagować gdy ta jakąś dziwną sztuczką powaliła go na ziemie, to były te znane sztuki walki? Czymś co gardził uznając wyższość instynktu nad jakimiś naukami? Cóż, przejechał się teraz na tym, a upadek dodatkowo sprawił iż czuł się jakby ktoś uderzał w dzwon w jego łbie. To prawdopodobnie sprawiło iż nawet nie zorientował się, że to nie koniec. Ciemnowłosa posłała w jego żebra potężne kopnięcie. Usłyszał i poczuł jak jedno lub dwa jego żebra pękają z powodu siły tego uderzenia. To jednak obudziło go i sprawiło, że odturlał się i zaczął powoli wstawać. Choć wciąż znajdował się na czterech kończynach.
— Może dlatego, że używam miecza? Jeszcze nie miałem okazji by załatwić, któregoś pięścią — Rzekł Jednooki po czym splunął na bok i z wyraźnymi problemami wstał. Jedną rękę podniósł w górę w ramach utrzymania gardy, drugą złapał za rany bok — Niezła jesteś, jak na babę. Jak Cię zwą? — Zapytał chcąc poznać imię swojej przyszłej ofiary.

Zbytnia pewność siebie znów go zgubiła, myślał że spotkał kogoś kto po prostu wykorzystał jego stan mocnego upojenia. Myślał, że czeka go łatwa walka i potem postraszy nieco kobietę by kruk nie mógł donieść o jego powrocie do diety z ludzi. Zamiast tego czuł się jak po starciu z co najmniej dziesiątką przeciwników. Z każdym kolejnym oddechem utwierdzał się w przekonaniu iż ciemnowłosa połamała mu parę kości. Był pewien, że to nic. Zrosną się i będzie po krzyku. O ile opuści tą uliczkę żywy. W końcu dał kobiecie trochę powodów do tego by urżnęła mu łeb. Ba, był nawet pewien że dostałaby za to nagrodę.
Nie zdążył jej nawet odpowiedzieć, zajęty próbą pokonania bólu poprzez przeniesienie go w inne miejsce. W tym celu pogryzł swój policzek, w końcu czego się nie robiło by nie wrócić do walki. Metoda ta co prawda w tym wypadku nie zadziałała ale przynajmniej próbował. To co go nieco powstrzymało o myśleniu o swych ranach to jej pytanie. Było w końcu trafne, jakby nie patrzeć gdyby stanął przed nim ktoś mu podobny to tez by założył kradzież miecza.
— Wyjątkowo go nie ukradłem, a dostałem go w nagrodę — Odpowie Kiyoshi z uśmiechem spoglądając na swoje ostrze — Tak długo jak tne i pożeram demony, tak długo mogę mieć ten miecz — Uzupełnił swą wypowiedź jednooki celowo nie potwierdzając swej przynależności w korpusie. Nie dlatego, że nie mógł się ujawnić. Po prostu chciał się jeszcze podroczyć z potencjalną zabójczynią lub demonicą. Bo jego oponentka musiała być którąś z nich skoro skopała mu dupę.
— Tai-yō — Przeliterował to sobie Kiyoshi po czym przeciągnął dłonią po włosach poprawiając je — Może je zapamiętam, mnie nazywają Kiyoshi — Przedstawił się mężczyzna wykonując parodię ukłonu jakimi to obdarowali się szlachetnie urodzeni — Możemy tak się bić jeszcze parę godzin i zwycięzca weźmie wszystko — Rzucił Kiyoshi kłamiąc, nie był już bowiem zbytnio zdatny do dalszej walki. Dlatego chwycił się brzytwy i postanowił językiem zapewnić sobie bezpieczeństwo — Albo możemy wypić sake i rozejść się, w końcu sama powiedziałaś że nie jesteś tutaj po nagrodę za głowę ludożercy — Zaproponował Kiyoshi wykonując parę kroków w stronę swojej broni. Tak na wszelki wypadek gdyby rozmowa poszła nie tak jak chciał.