Klątwa Hasashin

Klątwa Hasashin — Pon Mar 07, 2022 11:02 am

Klątwa Hasashin

Re: Klątwa Hasashin — Pon Mar 07, 2022 10:56 pm

Klątwa Hasashin

Tego dnia pogoda była dość przyjemna jak na tę porę roku. Wiosenne promienie słońca leniwie przebijały się przez gałęzie, na których dopiero od niedawna można było dostrzec świeże pączki liści, które to nie zdążyły jeszcze zakwitnąć. Świat jakby dopiero co zaczynał dobudzać się po długiego i zimowego snu, jednakże dla was nie było żadnej różnicy. Bez znaczenia jaka aktualnie była pora roku - cel zawsze był taki sam. Wyplenić z tego świata jak największą ilość demonich pomiotów, pnąc się w hierarchii, a być może któregoś dnia stanąć twarzą w twarz z największym wrogiem ludzkiego życia - Muzanem.
Niestety, póki co musieliście skupić się na, jak pozornie mogło się wydawać, pomniejszych misjach.
Fukuchiyama było dość małym miastem, lecz na tyle dużym, by żaden z mieszkańców nie był w stanie was rozpoznać, kiedy przybyliście tutaj dwa dni wcześniej. Aktualnie znajdowaliście się w małym, wynajętym pokoju, gdzie po krótkim rozeznaniu w okolicy przyszło wam omówienie planu. Było was czworo. Trzech mizunoto i jeden kanoto. To właśnie temu ostatniemu przypadło objęcie roli "przewodnika" tej misji, w której szczegóły zostaliście wtajemniczeni jeszcze tuż przed wyruszeniem.
Był to dość niskich rozmiarów chłopak, na oko liczący może z dwadzieścia pięć lat, o popielatym kolorze włosów spiętych w małą kitkę oraz o niezwykle ciemnych oczach, w których zdawał się niknąć każdy blask światła.
- Jak już wcześniej mówiłem - zaczął Shinji Hokuto - Naszym głównym celem jest poznanie prawdy, co tak naprawdę dzieje się w wiosce Hasashin. Ludzie znikają tam cyklicznie, każdego miesiąca kiedy księżyc w pełni oświeca mrok nocy. Prawdę powiedziawszy cała ta ich tajemnica nie ujrzałaby światła dziennego, gdyby zniknięcia nie przeniosły się na okoliczne wioski. Aczkolwiek nikt nie wie na ile jest w tym wszystkim prawdy. Słyszałem, że ponoć wieśniacy spoza Hasashin są po prostu zazdrośni o nagły wzrost dobrobytu w Hasashin aczkolwiek nasz informator, nazywa się Tenma, twierdzi, że dzieje się u nich coś złego. Niewyjaśnionego. - zamilkł unosząc spojrzenie na waszą trójkę, jednocześnie pocierając wierzchem dłoni lewy policzek.
- Nie wiem jak wy, ale dla mnie połączenie nocy, zniknięcia ludzi oraz coś niewyjaśnionego śmierdzi demonem nawet tutaj. I dlatego zostaliśmy wysłani, aby to zbadać i poznać prawdę. I jakkolwiek chciałbym wam towarzyszyć, niestety nie będę mógł tego uczynić w pierwszych dniach. Parę osób z tej wioski kojarzy moją twarz, więc wolałbym uniknąć odkrycia swojej tożsamości już na samym początku, co mogłoby utrudnić nam śledztwo. Aczkolwiek z pewnością będę w okolicy. Niedaleko wioski znajduje się mały wodospad. Będziemy spotykać się tam każdej nocy, tuż po tym jak słońce będzie chowało się zza horyzontem, by wymienić się zdobytymi informacjami. - ponownie zamilkł, jakby chciał dać wam czas na przetrawienie wszelkich informacji, jakiego podawał. Po chwili jednak kontynuował.
- Macie jakiś plan działania? - zapytał nagle, kierując słowa bezpośrednio do was.

Kwestie organizacyjne:

Kolejność odpisów: dowolna
Czas na odpis: 10.03 godz. 23.59
Bardzo proszę, abyście napisali w spoilerze ekwipunek, jaki zabieracie ze sobą.

ROAD TO HASHIRA

Re: Klątwa Hasashin — Sro Mar 09, 2022 6:17 pm

Nadchodziła wiosna. Dni stawały się coraz dłuższe, a pracy w polu było coraz więcej. Benjiro jednak był nie tylko rolnikiem, ale również, a może i nawet przede wszystkim, Zabójcą Demonów. Choć bardzo cenił sobie ciężką, codzienną rutynę w polu, to nie zamierzał nawet trochę grymasić, kiedy z polecenia zwierzchników został oderwany od pługa i wysłany na misję o dość enigmatycznym wybrzmieniu. Jego uprawy mogły poczekać. Ludzie, którzy ginęli z bliżej niewyjaśnionych okolicznościach, już niekoniecznie.
Wyruszył do Fukuchiyamy w zasadzie jako początkujący w swoim fachu. Nie miał na swoim koncie zbyt wielu przygód innych niż te z grządkami ryżu lub warzyw. Świadomość, że będzie miał kompanów, w tym jednego wyższego rangą, była jednak pokrzepiająca i dająca wiarę w sukces. Nie zależało mu na pięciu się hierarchii swojej nowej kasty, ale chciał rosnąć w siłę i doświadczenie, by móc obronić jak najwięcej ludzi, a przy okazji wypełnić swój jeden bardzo osobisty cel.
W mieścinie trzymał głowę na tyle, na ile było to możliwe. Nie zwracał na siebie uwagi bez potrzeby, no chyba, że swoimi gabarytami, których w żaden sposób nie dało się ukryć. Znał swoje miejsce i nie wychodził przed szereg, dlatego też czekał cierpliwie, aż dowodzący zespołem wyjdzie z inicjatywą i narzuci zadania pozostałym towarzyszom.
Podczas samego spotkania w wynajętym pokoiku również zachowywał się całkiem powściągliwie. Nie absorbował zbyt wiele przestrzeni poza tą związaną z metrami sześciennymi. Właśnie pałaszował czwartą z rzędu nashi, okrągłą gruszkę o żółtej skórce, kiedy Hokuto podsumowywał ich zadanie.
Było to coś zupełnie nowego. Jako rolnik potrafił ciężko pracować w polu. Jako Zabójca Demonów wymachiwać łańcuchem. Najlepszym narzędziem było jego własne ciało, jednak z wyjaśnień kanoto wynikało, że od siły mięśni ważniejszy może okazać się mózg.
Podumał dobrą chwilę, zanim odezwał się swoim niskim głosem.
– Rozumiem, że mamy się nie wychylać... – zaczął, odkładając ogryzek właśnie spałaszowanej gruszki. – Mógłbym poniuchać, popytać ludzi, być sobą, znaczy farmerem. Hmmm, może będę gadał, że moją ziemię spotkał nieurodzaj, że żem słyszał o tutejszej opatrzności, że też o taką opatrzność chciałbym wyprosić dla siebie. Może by mnie wtedy dopuścili do jakiej tajemnicy? O ile taka tajemnica jest... – skończył, rozglądając się po pozostałych w pomieszczeniu, by finalnie zawiesić spokojne spojrzenie na mężczyźnie najwyższym stopniem. Nie wiedział, czy w ogóle popchnął sprawę w dobrym kierunki i czy ziarno jego pomysłu wpadnie na żyzny grunt.

dodatkowy ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Sro Mar 09, 2022 8:59 pm

Wcześniejsze zadanie zawaliłem, demon uciekł i nawet nie wiem, jak wyglądał. Można powiedzieć, że nie miałem udanego startu, dlatego cieszyłem się z powodu nowej misji. Wcześniej nie współpracowałem z innymi zabójcami demonów, byłem ciekawy, co takiego nam tu się przytrafi i jak będą się zachowywać nowo poznani kompani. W mieście rozglądałem się ukradkowo i unikałem kontaktu wzrokowego z ludźmi, nie chciałem im niepotrzebnie zapaść w pamięci. W końcu mogliśmy porozmawiać i dowiedzieć się jak to wszystko tu wygląda. Siedziałem w rogu pomieszczenia i uważnie przysłuchiwałem się słowom Shinjiego, a potem Benjiro. Cierpieliśmy na brak ważnych danych, pomoc z wewnątrz raczej nie nadejdzie i jeszcze trzeba znaleźć sposób, aby dowiedzieć się co dokładnie tu się wyprawia.
-Czyli w skrócie, nie mamy pewności, że to demony. Równie dobrze grupka obłąkanych ludzi może składać ofiary bogom, jak to już niejednokrotnie miało miejsce w historii.- Byłem odrobinę sceptyczny, ale nie negowałem obecności demona. Na pewno znajdzie się próżny demon, który przekabaciłby ludzi do takich pomysłów. - Z drugiej strony, nikt by nie wzgardził uwielbieniem i darmowym jedzeniem. Pomysł Benjiro nie jest zły. Tylko pytanie, czy mieszkańcy chcieliby się dzielić takim darem. Obawiam się, że mógłbyś skończyć jako jedna z ofiar. Raczej unikają rozgłosu, więc są podejrzliwi. Nagle przychodzi ktoś obcy i szuka u nich rozwiązania, to byłby zbyt duży zbieg okoliczności. Wydaje mi się, że warto byłoby zasięgnąć języka. Na pewno nie zaszkodzi, żebyś popytał chłopów i opowiedział bajeczkę, że nic Ci nie rośnie. Tylko nie poruszaj jako pierwszy tematu magicznego urodzaju.-Westchnąłem lekko i pokręciłem głową na boki. Druga sprawa, że warto będzie wieczorami poobserwować ludzi i zobaczyć kto ma coś za uszami. Sam pokręcę się po okolicy, wejdę do barów i wypytam tych co lubią pić. A potem przejdę się po okolicy i może wpadnę na coś ciekawego, w końcu gdzieś muszą być jakieś ślady i pozostałości. Nawet demon nie zjada wszystkiego, musimy się zastanowić, gdzie gad może się kryć. Problem w tym, że jeżeli oni przynoszą mu ofiary to wcale nie musi być blisko. - Spojrzałem najpierw na dużego chłopa, potem przeniosłem swoje żółte ślepia na Hokuto i zakończyłem na białowłosym. Byłem ciekawy, jak on to widzi. Burza mózgów przed takim zadaniem była bardzo ważna, nawet coś głupiego mogło podsunąć pomysł na lepsze rozwiązanie.

Ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Czw Mar 10, 2022 10:12 pm

Wiosna. Idzie wiosna. Jak on kurwa nienawidzi wiosny. Czemu nie może przespać tego okresu w gawrze jak niedźwiedź? Wszystko kwitnie, wydaje intensywny zapach, drażnij wyostrzony zmysł węchu. Czuje się jak w pułapce. Dusi się powietrzem nafaszerowanym tym smrodem. Na przemiennie kicha i kaszle, i nawet nie wie, że to alergia, bo medycyna zatrzymała się w powijakach.
Wstaje rano. Wcześnie rano. Aplikuje sobie trening na świeżym powietrzu. Chłód, nadal jest chłodno. I czuje dzięki temu otrzeźwienie. Chce się tym cieszyć jak najdłużej, ale czas go nagli. Obowiązki. Najpierw obowiązki. A dopiero później przyjemności.
Wchodzi do pomieszczenia jako ostatni. Opiera się plecami o ścianę, najpierw zapoznając się ze zdaniem starszego rangą. Nie wtrąca się w wypowiedź ani jednego, ani drugiego zabójcy. Przysłuchuje się ich strategii. Jeszcze nie ujawnia swojego paskudnego charakteru. Jeszcze. Chociaż wie, że to tylko kwestia czasu. Kurtyna w końcu opadnie. Czując na sobie obce spojrzenia, krzywi się.
- Dyskretny wywiad środowiskowy jest jak najbardziej pożądany w starciu z nieznanym wrogiem. - Arata nie przypisuje tych nieszczęść demonom, ludzie bywają równie okrutni co te wynaturzenia, a czasem nawet bardziej. Jak słusznie zauważa jego przedmówca - na kartach historii nie brakowało religijnego fanatyzmu i innych dewiacji. - Dyskretny - drugi raz powtarza to słowa. - W zamkniętych społeczeństwach nie trudno o wzbudzenie podejrzeń. Jak zaczniemy myszkować zbyt otwarcie i zadawać milion pytań albo speszmy sprawcę, albo go sprowokujemy do większej brutalności. - Wzrok na moment zatrzymuje na Benjiro. Jego gabaryty nie mają nic wspólnego z zachowaniem dyskrecji. - Chociaż prowokacja to też jakaś opcja. Przynęta nie zawadzi, jak już zbadamy grunt.
Nie wnosi do dyskusji nic nowego. Każdy pomysł ma swoje plusy, jak i minusy. Ciężko jest wymyślać taktykę, gdy nie znają tożsamości sprawcy.
Demon a może człowiek?
Ruletka.
Ostrożność. I jeszcze raz ostrożność.

Spoiler:

Re: Klątwa Hasashin — Nie Mar 13, 2022 1:30 am

Klątwa Hasashin

Hokuto milczał przez dłuższą chwilę, wyraźnie zastanawiając się nad każdą opcją, jaka tu padła. Ponownie uniósł poobijaną i zadrapaną dłoń, na której wciąż widoczne były ślady już twardych pęcherzy, efekt zapewne po wielu ciężkich treningach, i potarł nią bok żuchwy. W końcu kiwnął lekko głową i spojrzał z uwagą na was, a jego barki jakby delikatnie opadły. Z ulgi? A może z rozczarowania?
- Twój plan nie jest głupi, choć posiada parę minusów. Niemniej wydaje mi się najbardziej sensowny. Benjiro, tak? - zwrócił się bezpośrednio do największego gabarytowo mężczyzny w pomieszczeniu. Sięgnął dłonią do skórzanej torby, którą miał przy sobie, a następnie wyciągnął z niej mały, materiałowy woreczek, który rzucony na stół wydał z siebie ciche brzęknięcie.
- W środku znajduje się pięć złotych monet i dziesięć srebrnych. Zróbcie z tego pożytek. To, co z tym zrobicie zostawiam w waszych rękach. Wierzę w waszą roztropność i że nie udacie się do domu uciech dzisiejszego wieczoru bądź nie przepuścicie wszystkie w trunki. - ponownie zamilkł, lecz tym razem tylko po to, by sięgnąć po kubek z chłodną już herbatą. Upił kilka drobnych łyków, by zwilżyć gardło oraz zaschnięte usta.
- Nie muszę wam przypominać, że zarówno w Kioto, jak i w jego okolicach opinia o łowcach demonów na ten moment jest tragiczna. Tak jak Arata powiedział, ostrożność przede wszystkim. Nie wychylajcie się, schowajcie broń oraz ubrania utkane z drogich materiałów. Spróbujcie z planem Benjiro, odegrajcie farmerów. Jak już było powiedziane, tutejsza ludność, zwłaszcza w tak małych wioskach jak Hasashin jest bardzo nieufna w stosunku do obcych, aczkolwiek jeżeli rozszerzyli swoje poszukiwania ofiar na kolejne tereny, być może to jest wasza... nasza szansa, aby wkupić się w ich łaski. Ryzykowne, wiem, ale nasz zawód na zawsze jest połączony z ryzykiem. Jak już powiedziałem, nie wiem czy ów działanie należą do demonich łap czy też ludzkich. Naszym zadaniem jest odkrycie prawdy i ewentualne wyeliminowanie potwora. Pytajcie, ale dyskretnie. Wyszukujcie słabsze jednostki, wiem, że dzieci są bardziej skore do rozmów aniżeli dorośli. Umęczone i wystraszone żony również, ze starszymi jest najgorzej. Jeżeli będziemy mieli do czynienia z jakąś szaloną grupą religijnym, tym bardziej starsze pokolenie może okazać się zdradliwe. Choć nie jest to reguła. - sięgnął do torby i wyciągnął rulonik, który położył obok sakiewki.
- To prowizoryczna mapa zrobiona przez zwiadowcę. Co prawda nie ma na niej zbyt wielu szczegółów, ale na ten moment nie mamy nic lepszego. Sama droga do wioski nie powinna zająć wam zbyt wiele czasu.... to jest, jeżeli wyruszycie konno. Opuściwszy Kioto o poranku, tuż po wschodzie słońca, już przed południem powinniście tam dotrzeć. Jednakże piechotą zajmie wam to o wiele więcej, być może cały dzień a może również i noc.Z drugiej strony takie rozwiązanie byłoby bezpieczniejsze pod względem przykrywki. Nie wiem, sami zadecydujcie. Być może jest jeszcze inne rozwiązanie? W każdym razie ja udam się zaraz i spotkamy się na miejscu. W umówionym miejscu o umówionej porze. - podniósł się, zbierając swoje rzeczy, posyłając wam krótkie i ostatnie spojrzenie.
- Powodzenia. - pokłonił głowę, po czym opuścił pokój, pozostawiając was samych.

Kwestie organizacyjne:

Kolejność odpisów: UWAGA! Macie teraz możliwość napisania DWÓCH kolejek. Przykład: Benjiro->You->Arata->Ben->You->Arata.
W tych kolejkach możecie opisać co robicie z pieniędzmi i jaki macie ostateczny plan na dostanie się do wioski etc. Oczywiście możecie to zrobić w jednej kolejce jak chcecie. W zależności czy wybierzecie opcje z dwoma czy z jedną, proszę was by w ostatnim poście znalazła się informacja o wyruszeniu do wioski.
Czas na odpis: 16.03 godz. 23.59
Bardzo proszę, abyście kontynuowali w swoich postach informację o ekwipunku, jaki posiadacie. Oraz osoba (bądź osoby) odpowiedzialna za sakiewkę i mapę również to dopisała.

ROAD TO HASHIRA

Re: Klątwa Hasashin — Pon Mar 14, 2022 9:10 pm

Podzielił się tym, co wpadło mu do łba, a potem zamilknął i słuchał pozostałych. Podrapał się po podbródku, kiedy jego pomysł spotkał się z umiarkowanym entuzjazmem. Ani trochę nie spodziewał się, że będzie wskazywał całemu zespołowi kierunek dalszych działań, ale być może chłopskie pochodzenie i fakt bycia uwiązanym do uprawiania tej samej ziemi przez całe życie nie przekreślały jego zdolności rozsądnego rozumowania.
– Mhm, w skrócie Ben – odpowiedział spokojnie i kiwnął przy tym głową na znak przytaknięcia. Potem znowu ucichł i zamienił się w słuch, bo było sporo wiedzy do przyswojenia. Informacje o wiosce, w której występowały ostatnio niepokojące zaginięcia, układały mu się teraz w głowie tak, jak w żołądku właśnie zjedzone gruszki, czyli w miarę przyzwoicie.
Spojrzał na stolik i rzucony na niego woreczek z monetami. Nie drgnął nawet na milimetr, dłoń go nie zaswędziała choćby na ułamek sekundy. Nie paliło mu się do rozporządzania wspólnymi pieniędzmi. Tym bardziej nie paliło mu się też do wydawania ich na zwyczajne głupoty. Był skupiony na zadaniu, więc w jego przypadku wspomniane przez kanoto rozrywki nie wchodziły w grę. W przypadku Benjiro jedyną opcją na przewalenie otrzymanej kwoty było po prostu wyżywienie. Chłop był z niego duży to i jadł dużo.
Co do tego, że należy przeprowadzić ostrożny rekonesans na miejscu, chyba wszyscy byli zgodni. Największą niewiadomą na ten moment były kwestie logistyczne. Jak się okazało, samo dotarcie do wioski rodziło pewne problemy i wymuszało podjęcie konkretnej decyzji.
– A może by tak... – zaczął nieśmiało, przeczesując dłonią włosy. – Może by skorzystać z koni, ale do pociągnięcia wozu? Wozem byśmy szybciej dojechali niż pieszo, ale wolniej niż na grzbiecie. Nie byłoby za to takich podejrzeń. Farmer na wozie to nic dziwnego – stwierdził, kontynuując swój dość prosty, chłopski tok myślenia. Charakter zadania był taki, że wysublimowane kłamstwa były niepotrzebne. Do wpasowania się w otoczenie Benjiro mógł by tym, kim był przez ponad dwadzieścia lat swojego życia.
Pożegnał się z Hokuto niskim skłonem, a potem wrócił uwagą do swoich towarzyszy, z którymi musiał się dogadać.

dodatkowy ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Sro Mar 16, 2022 6:41 pm

Przysłuchiwałem się uważnie wszystkim rzuconym słowom, starszy kolega sugerował użyć planu Benjiro. Byłem odrobinę sceptycznie nastawiony, ale z drugiej strony musieliśmy jakoś w topić się w tłum. Niestety Arata nie rzucił żadnego pomysłu, jedynie powtarzał oczywiste rzeczy. Przecież każdy wiedział, że w tego typu zadaniach trzeba być dyskretnym. Skupienie się na dzieciach i młodzieży było bardzo trafnym spostrzeżeniem, w końcu dzieci można było przekupić, a młodzież przekabacić. Wstałem i podszedłem do stolika, aby sięgnąć po prowizoryczną mapę, Rozwinąłem tubę i trzymając ją, oburącz przyglądałem się. Za wartość sakiewki kompletnie mnie nie interesowała, nigdy nie przywiązywałem dużo uwagi do pieniędzy. - Do zobaczenia przy wodospadzie.- Rzuciłem do wychodzącego towarzysza, ale nie przerywałem studiowania mapy. Warto było zapamiętać to i owo zawczasu, przynajmniej później nie zgubie się w okolicznych lasach. Nie komentowałem słów o trwonieniu pieniędzy na rzeczy niezwiązane z misją. Nigdy nie wydałem cudzych pieniędzy na swojej zachcianki czy korzyści, dlatego puściłem ten komentarz mimo uszu.
-Sam zastanawiałem się, jak ukryjemy broń, jeżeli udamy się tam pieszo. Zaopatrzenie się w stary wóz i jakiegoś sędziwego rumaka nie brzmi złe. Do tego moglibyśmy kupić trochę sadzonek czy innych rzeczy, które się uprawia i w bagażach ukryjemy nasze bronie i ubrania. Potem tylko ubierzemy w jakieś łachmany i będziemy trzymać się historii o obumierających plonach. W międzyczasie rozejrzymy się po okolicy i możemy spróbować wypytać dziatwę, tylko musimy kupić jakieś smakołyki dla nich. Wtedy chętniej się otworzą, jak zobaczą naszą dobroć.- Rzuciłem kilka luźnych kwestii, które powinniśmy obgadać. Chciałem wiedzieć, czy mam zgodność co do planu i pomysłu, czy może w głowie Araty narodziła się inna koncepcja. - Benjiro jakbyś nam opowiedział trochę, co się hoduje o tej porze roku i jak. Żebyśmy przypadkiem nie rzucili jakieś głupoty, która nas zdemaskuje. Nie wiem, jak dokładnie wygląda proces i tym bardziej co kiedy się sadzi, czy zbiera.- Zwinąłem mapę i położyłem z powrotem na stoliku.

Ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Sro Mar 16, 2022 11:07 pm

Arata nie wychodzi przed szereg, jak nie musi. Nie wyróżnia się z tłumu, jak nie ma takiej potrzeby. Bycie na świetliczku, albo w centrum uwagi nigdy nie było jego celem, ani szczytem marzeń. Woli stać w cieniu, do czego zresztą przywykł, wychowany pośród rozwydrzonego, rzucającego się w oczy rodzeństwa, których racja musiała być zawsze i nieprzerwalnie na wierzchu. Tym razem też nie ma zamiaru się wychylać, woli być tłem tej historii.
- Sędziwa szkapa nie uciągnie wozu. Chyba, że żaden z was na wozie dupska nie usadzi - mówi, gdy padają kolejne pomysły. Ten z koniem jest absurdalny i niedorzeczny. A skoro z końmi dogadywał się lepiej niż z ludźmi, nie ma zamiaru przyzwalać na takie nieludzkie w jego mniemaniu praktyki. - Obumierające plony, łachmany, ledwo zipiący koń i garść słodyczy? Macie ich za idiotów? - Kręcić nosem Arata umie jak mało kto, co teraz demonstruje, być może irytując swoich towarzyszy broni, ale widzi w ich pomysłach luki i nie waha się ich wytknąć. Słodycze nie były na każdą kieszeń. A już na pewno nie na kieszeń kogoś, kto podobno przymiera z głodu wskutek nieurodzaju. -Większość drogi możemy pokonać na własnych koniach. Dopiero jak zaczniemy się zbliżać do osady, ukryjemy je. Na miejscu proponuję się rozdzielić. Z całym szacunkiem, ale ze mnie taki farmer i żebrak jak z koziej dupy trąbka. - Wątpi w swoje umiejętności aktorskie i zwykle nie umie wczuć się w rolę, dlatego nie przepada za zbędnymi przebierankami. W jedyne, co nigdy nie zwątpił, to instynkt zabójcy. Wszakże do tego został stworzony. Do tropienia i likwidacji celów. Szybkiego działania. - Wy zajmijcie mieszkańców gadką-szmatką o dogorywających plonach. Jak wykorzystam swoje kompaktowe rozmiary i zakradnę się inną drogą. Wypuszczę kruka. Nadstawię uszy. - Rozkłada mapę, by zorientować się w topografii. Przez swoje tułaczki, nie ma problemu z orientacją w terenie, dlatego nie potrzebuje trzymać mapy przy sobie. Studiuje ją, by zapamiętać jak najwięcej szczegółów, po czym oddaje ją swoim towarzyszom. Ten konkretny rzut okiem powinien mu wystarczyć.

Spoiler:

Re: Klątwa Hasashin — Sro Mar 16, 2022 11:54 pm

Zostało już ich trzech, jako że zwierzchnik miał trzymać się na uboczu, i wydawało się, że dalsza współpraca będzie układać się w zgodzie, jednak było to tylko złudzenie trwające nie więcej niż parę chwil. Zanim jednak kurtyna opadła i odsłoniła pierwsze zgrzyty w drużynie, Yuichiro podtrzymał na trochę płomień pokoju, podłapując pomysł przyjęcia ról farmerów strapionych nieurodzajem. Benjiro pokiwał głową na jego słowa, przytaknął parę razy, by wreszcie otworzyć usta i wyjaśnić podstawowe kwestie ich przykrywki.
– Mamy wczesną porę, więc póki co rośliny odporne na chłody. Można przymierzać się do siewów mizuny, negi, przygotowywać pole pod siew grochu... – przerwał, kiedy włączył się trzeci z grupy, który nie tyle zanegował, co wykpił właśnie omawiany plan. Wielki Ben splótł wtedy ręce na klatce piersiowej i zmierzył go spokojnym, choć nieco oziębłym spojrzeniem, bo nie przepadał za tak swobodną postawą pozbawioną należytego szacunku względem towarzyszy. Nie odezwał się jednak, pozwolił mu gadać. Podumał trochę nad jego słowami, w których może i znajdowało się trochę sensu.
– Jakiś kompromis w tym jest, więc niech tak będzie – stwierdził, nie chcąc się kłócić już na pierwszym etapie planu. – Zanim ruszymy, odwiedzę targ, kupię trochę najbardziej parszywych warzyw, jakie tylko mi wpadną oko, tak dla potwierdzenia słów... – dodał, przenosząc wzrok na Yuichiro, z którym czekała go prawdopodobnie bliższa współpraca niż z tym drugim, z którym miał się wnet rozdzielić.
Dostosował się więc do zmiany planu i zrobił, jak powiedział. Odwiedził targ, a potem zadbał tylko, by pod jego zad trafił się solidny koń, który utrzyma jego niemałą wagę.

Re: Klątwa Hasashin — Czw Mar 17, 2022 8:55 pm

Arata zaczynał odrobinę działać mi na nerwy, wszystko negował był na nie niej i komentował w nieprzyjemny sposób. Nie lubiłem ludzi, co wyżej srali niż dupy mieli. Nie podał żadnego dobrego pomysłu, ale już w zasadzie storpedował cały pomysł Benjiro. Sam byłem lekko sceptyczny, ale w końcu coś trzeba było zrobić i jak najbardziej byłem skłony postawić na ten plan.
-Arata-san. Widzę, że tobie się nic nie podoba i masz już swój idealny plan. Nawet starej szkapie łatwiej będzie pociągnąć ciężki wóz, niż wziąć jeźdźca na plecy. Zwłaszcza takich rozmiarów jak nasz kolega. A tak na marginesie nikt nie mówił tu o jakiś słodyczach pokroju cesarskiego salonu. Suszona churma albo ume, które są raczej ogólnodostępne i tanie. W takim razie po prostu będziemy spotykać się przy wodospadzie i dzielić swoim spostrzeżeniami.- Nie miałem już zamiar wdawać się z nim w dyskusje i przeniosłem wzrok na Benjiro, z którym musiałem ustalić kilka kwestii. Wziąłem mape i sakiewkę ze stołu, podrzucałem ją delikatnie w dłoni.
-Benjiro zrobimy tak, jak mówiłeś z tym wozem, koniem, rzeczami rolnymi i jakimiś smakołykami dla dziatwy. Nie będziemy przesadzać, żeby nie mieć za dużo, ale żeby było widać, że jesteśmy rolnikami. - Podszedłem do niego i uśmiechając się, położyłem mu dłoń na ramieniu. -Liczę na obfite zbiory podczas naszej współpracy.- Udałem się Benem na targ, aby zakupić wszystkie potrzebne rzeczy do naszej maskarady. Detale i kosztorys zostawiłem mu, bo kompletnie się nie orientowałem w rolnictwie.

Ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Czw Mar 17, 2022 10:27 pm

Dobrze wie, jak działa na innych. Dobrze wie, że nie umie się wpasować w towarzystwo, ani tańczyć jak mu zagrają. Jest indywidualistą i przy okazji też dupkiem i egoistą, dlatego utrzymuje się na powierzchni, dlatego nie poszedł w ślad brata i nie zerka do kieliszka za każdym razem, gdy życie pokazuje mu środkowy palec, stopniowo staczając się na samo dno. Otacza się barierą, stawia granice. Odkłada na bok jakiekolwiek uczucie. Nie angażuje się emocjonalnie. Przywiązanie jest słabością, której nie potrafi przekuć siłę. Tak jest dużo prościej, o wiele prościej, a on, chociaż zazwyczaj nie wybiera drogi na skróty, nie czuje się dobrze w towarzystwie osób, których nie zna. Nie potrafi im zaufać. Do wszystkich ma ograniczone zaufanie, bo jak można zaufać obcej osobie czy zaciągnąć u nich kredyt zaufania? Ufa tylko sobie i swoim umiejętnościom.
- Owszem i moja wizja nie pokrywa się z waszą - przyznaje, aby nie przeciągać tego w nieskończoność. Nie jest skłonny do wypracowania kompromisu, chociaż powinien być. Nie bez powodu oddelegowano do tego zadania ich trójkę. Nie bez powodu postawiano na współpracę. Balansuje na granicy ryzyka, który pewnie okaże się nie warty świeczki. - Spotkamy się na miejscu.
Znowu rozwija mapę i zaznacza na niej trzy punkty charakterystyczne, wodospad jest jednym z nich.
- Pamiętajcie, żeby nie rzucać się w oczy i nie ładować się na dzień dobry w kłopoty. Nie zapominajcie co jest naszym priorytetem - Arata nie ma szlachetnego serca gotowego nieść pomoc każdemu potrzebującym. Nie odczuwa współczucia, one już dawno zamarło jak oddech w piersi, gdy zetknął się pierwszy raz w życiu z demonem. Jednak ma przeczucie, że ta dwójka może nie mieć jeszcze zbrukanego kręgosłupa moralnego. I tego obawia się najbardziej. Okazanie komuś litości, chwila słabość jest najgorszym gównem w jakie można wdepnąć. - Do zobaczenia - mówi i odchodzi, nie oglądając się za siebie.
Hatsuyuki już na niego czeka - zwarta i gotowa. Na jego ustach zastyga na chwile słaby uśmiech, ale wygasa szybciej niż ten grymas jest w stanie wyłapać przeciętne ludzkie oko. Dosiada swojego wierzchowca, ale wybiera okrężną drogę, nie tą najbardziej oczywistą. Bo tu nic nie jest oczywiste. Swojego kruka wysyła na zwiad.

Spoiler:

Re: Klątwa Hasashin — Pon Mar 21, 2022 12:51 am

Klątwa Hasashin

I tak o to wasze drogi rozeszły się. Zaskakująco szybko, gdyż nie było wam dane poznać waszych myśli, przyzwyczajeń ani też innych istotnych cech, które mogłyby pomóc w osiągnięciu celu podczas misji. Arata o duszy buntownika oraz samotnika postanowił opuścić miasteczko jeszcze tego samego dnia bez zbędnego w jego mniemaniu przygotowania, z kolei Benjiro Yuichiro postanowili kierować się instrukcjami Hokuto i pierwsze co zrobili po opuszczeniu budynku do udanie się na pobliskie targowisko.
A słońce wysoko na niebie dawało nadzieję, że jest po ich stronie.

ARATA

Droga, którą obrałeś okazała się o wiele trudniejsza, aniżeli na początku zakładałeś. Miałeś wrażenie, jakby jakaś niewidzialna siła specjalnie co rusz rzucała pod kopyta twojego wierzchowca połamane gałęzie czy też głazy, które niechybnie poluzowane tylko czyhały na samotnych jeźdźców. I choć początkowo zapewne zakładałeś, że dotrzesz do wioski jeszcze za dnia, tak szybko zdałeś sobie sprawę z faktu, że ów założenia zostaną jedynie w strefie marzeń i nadziei. Nie lękałeś się jednak ciemności i nocy, która lada moment leniwie wyleje się na niebo. Wszakże byłeś łowcą demonów, noc wbrew pozorom była twoim żywiołem, miejscem pracy.
Gdy pierwsze gwiazdy zaczęły mrugać nad tobą, a łysy księżyc oświetlać twą drogę, wreszcie dostrzegłeś zarys wioski, zapewne Hasashin. Zatrzymałeś się na niewielkim wzniesieniu, skryty pomiędzy drzewami. I choć nie byłeś w stanie dostrzec szczegółów, już na pierwszy rzut oka byłeś w stanie dostrzec, że okolice wioski pokrywa bujna roślinność, głównie drzew oraz krzaków. Zaskakujące jak na tę porę roku, wszakże była dopiero wczesna wiosna. Niemniej, wioska była otoczona drewnianym ogrodzeniem, przez co miałeś ograniczony wgląd na to, co znajduje się w środku. Przed bramą wjazdową stało dwóch wieśniaków, którzy rozmawiali o czymś, jednakże nie byłeś w stanie usłyszeć jaki był temat ich ożywionej rozmowy. Nie byli zbytnio zadowoleni.
Po chwili kruk wylądował na twym ramieniu i zaczął czyścić lewe pióro, nie przynosząc ci jakichkolwiek nowych wiadomości, tym samym pozostawiając cię samego sobie. Oraz twej intuicji. Co dalej? Zakraść się? A może oficjalnie wkroczyć do wioski?

BENJIRO I YUICHIRO

Zakupy przebiegły zaskakująco szybko i łatwo. Udało wam się zakupić wszystko to, co wstępnie określiliście za potrzebne, pozbywając się tym samym czterech złotych monet i sześciu srebrnych. Następnie udaliście się na wypoczynek, by wraz z bladym świtem wyruszyć w stronę wioski, uprzednio przywdziewając odpowiednie ubrania, które choć nie pachniały świeżością, a raczej stęchlizną, to jednak spełniały swoją główną rolę - dawały wam tak bardzo potrzebne przebranie.
Droga w stronę wioski była żmudna i wydawała się ciągnąć w nieskończoność. Co prawda z pewnością było to lepsze aniżeli podróż o własnych nogach, z drugiej zaś strony nachodziły was myśli, że może jednak konno byłoby lepiej. Szybciej. Łatwiej.
Mieliście teraz trochę czasu, by móc lepiej się poznać. I gdy już mogliście podjąć jakąkolwiek rozmowę, dostrzegliście na uboczu przekrzywiony na bok wóz, nieco mniejszy od waszego. Najwyraźniej pękło jedno z kół, przez co dalsza podróż została uniemożliwiona. Przy koniu stał młody chłopak i głaszcząc zwierzę po chrapach, wzdychał cierpiętniczo co rusz. Na oko miał może z siedemnaście, góra osiemnaście lat. Jego mysie, nieco brudne i tłuste włosy sterczały niemal na każdą stronę świata a ziemista cera dodawała jedynie jakiegoś dziwnego niechlujstwa co jego wyglądu. Kiedy tylko was dostrzegł, odskoczył od konia i zaczął machać w waszą stronę.
- Dzień dobry! Spadacie mi z nieba! Potrzebuję pomocy! - krzyknął do was, a w jego szarych oczach pojawiła się iskierka nadziei, że wreszcie ktoś go wyciągnie z kłopotów.
Pytanie tylko czy... warto? Wszakże macie cel, a to jedynie was spowolni.
Z drugiej strony mogła to też być pułapka i kiedy tylko się zatrzymacie, z pobliskich krzaków wyskoczy banda złodziei z zamiarem zabrania wam wszystkiego, co mieliście ze sobą. Jednakże jego błagalne oczy praktycznie wwiercały się w was niczym pałeczki w rozgotowany ryż...

Kwestie organizacyjne:

Kolejność odpisów dowolna c:
Czas na odpis: 23.03 23:23
Bardzo proszę, abyście kontynuowali w swoich postach informację o ekwipunku, jaki posiadacie. (aktualny stan sakiewki - 1 złota, 4 srebrne)

ROAD TO HASHIRA

Re: Klątwa Hasashin — Pon Mar 21, 2022 8:05 pm

Sam robi sobie pod górę, wybierając okrężną drogą i oddzielając się od swoich pobratymców, jeśli w ogóle może kogokolwiek nazywać swoim pobratymcem. Jest tego w pełni świadomy, tak jak tego, że czasem najprostsze rozwiązanie jest najlepsze. Nie gna na złamanie karku. Nie tylko dlatego, że nie chce, a przede wszystkim dlatego, że nie może. Przeszkody, jakie pojawią się na drodze klaczy mnożą się w oczach. Jest ich tak wiele, że przestaje liczy. Są jak odłamki lodu, które siekały jego skórę podczas ostatniej, najtrudniejszej próby - raz zarazem, bez wytchnienia, ucząc go cierpliwości i opanowania. Teraz też się w nią uzbraja. Nie przeklina na czym świat stoi, po tym jak galop Hatsuyuki traci na efektywności, gdy jest zmuszona pokonać kolejną przeszkodę, czego nie może uczynić w pełnym galopie. Arata nie wierzy w siłą sprawczą - w opaczność bogów, ani przeznaczenie. Nie bierze nawet tego pod uwagę i nie wymiguje się zwykłym zbiegiem okoliczności. Jest podróżnikiem. Tuła się z kąta w kąt jakby nie mógł sobie znaleźć miejsca na tym świecie. Zatem wie, jakie niebezpieczeństwa czyhają na podróżnych przemierzających dzikie trakty nieposzlakowane przez ludzką bytność. Przywykł do nich. Klacz również. I chociaż jego plan, że dotrze do wioski za dnia, spala na panewce, nie przejmuje się tym ani trochę. W zimnie nocy odnajduje wszystko tego, czego nie może zaznać za dnia - ukojenie. Pod jej osłoną czuje się pewniej niż za dnia.
Wreszcie zatrzymują się na kilkuminutowy postój, na niewielkim wzniesieniu, gdzie Hatsuyuki kosztuje wody ze strumienia. Sam zaciąga się powietrzem, czując przyjemny chłód w drogach oddechowych. Widzi ich cel, znajduje się tuż przed nimi. Wioska skąpana w blasku księżyca jest otoczona płotem. Zadziwiające, jak wiele roślin tam rośnie. To jeszcze nie czas. Wiosna jeszcze nie nadeszła, myśli, ale się tym nie zadręcza, to niego jego sprawa, przynajmniej na razie. Bardziej istotne są dwie sylwetki stłoczone przy bramie, rozmawiające o czymś zawzięcie. Próbuje wsłuchać się w treść tej rozmowy, ale musi pogodzić się z porażką. Nie słyszy nic, poza własnym oddechem, trzepotem kruczych skrzydeł i cichego końskiego rżenia. Kruk ląduje na jego ramieniu, jednak wraca bez wieści.
- Zlokalizuj tych dwóch zabójców, którym wyznaczono te same zdanie co mi i informuj mnie, jaka jest sytuacja - szeptem wydaje pierzastemu sprzymierzeńcowi nowe polecenie, bo w ciszy nocy jego głos brzmi nienaturalnie głośno, nawet jeżeli go nie podnosi. Nie, to nie troska wymusza na nim taką decyzję. Po prostu chce wiedzieć, w jakim znaleźli się położeniu.
Kruk odlatuje chwilę później, a Arata schodzi z konia. Przechadza się w tę i we w tę. Musi się namyśleć, co dalej. Zostawienie tutaj wierzchowca jest ryzykowanym posunięciem, ale jego obawy, że to zamknięta społeczność, która darzy niechęcią obcych, jedynie się wzmaga, gdy widzi płot i dwóch strażników. Potencjalnie nie są przeszkoleni, a jedynie wystawieni na odstrzał jak strach na wróble, ale nie to męczy Karasawę. Gdyby nawet musiał użyć siły na w tym momencie całkowicie zbędnych cywilach, nie zawahałaby się nawet przez sekundę, bo chwila zawahania może kosztować życie. Lepiej krzywdzić niż zostać skrzywdzonym. A to nie strażnicy, a ta niewiadoma jest dla jego myśli jak trucizna i setka "co jeśli" tworząca się głowie.
Dyskrecja. Tyle mówił o dyskrecji, o czujności i o tym, by nie rzucać się w oczy. Co się stanie, jak przekroczy bramę oficjalnie, bez zbędnych ceregieli? Przekreśli wszystko? Wznieci burzę w szklance wody? Odwróci ich uwagę od pozostałych zabójców?
Zamiast gdybać, robi to co musi. Prowadzi konia do bramy. Powoli, ostrożnie. Nie wychodzi z ukrycia znienacka. Pozwala, aby mężczyźni zarejestrowali jego obecność. I obserwuje ich reakcje. Przemieszcza się krok po kroku, niepośpiesznie. Gotowy zareagować w każdej chwili. Ale nie rezygnuje też ze swojej pewności siebie. Jego postawa jest niezachwiana, głowa uniesiona do góry.

Spoiler:

Re: Klątwa Hasashin — Sro Mar 23, 2022 12:15 am

Droga do wioski była nudna, więc trzeba było ją umilić. Postanowiłem w tym celu zagaić rozmowę z wielkim chłopem.
-Ben-san co Cię skłoniło, aby się zaciągnąć? Nie musisz odpowiadać, jeżeli nie chcesz.- Zapytałem z uśmiechem na ustach, zaciekawiony jego historią w końcu, nie miałem zbyt wielu okazji na rozmowę z czynnymi członkami korpusu, ale chciałem zrozumieć motywacje innych osób. Uważnie słuchałem swojego rozmówcy, ale w głowie kołatały mi różne myśli. Zastanawiałem się czy ktoś jeszcze dołączył do tej organizacji z tak absurdalnie głupiego powodu jak mój. W końcu dołączyłem, aby Mae nie była sama. Jak bardzo się oszukałem wtedy, byliśmy w tej samej organizacji, ale nie widzieliśmy się już od bardzo dawna. Nawet listy przestała wysyłać, chyba po prostu zapomniała o mnie a przyjaźń z dzieciństwa wygasła.
-Zabawne jak przewrotny los układa nam życie, gdyby ktoś kiedyś mi powiedział, że taki styl życia zacznę wieść to nie uwierzyłbym mu. Tak jak jeszcze 5 lat wstecz nie wierzyłem w demon i uznawałem je za banialuki. Szczerze to nie wiem czy w tej misji spotkamy jakiegoś demona. Chociaż wolałbym, żeby to był faktycznie potwór, a nie banda szalonych krwiożerczych ludzi co postradali zmysły.- W końcu na trakcie wpadliśmy na pewno wydarzenie, które było odrobinę ryzykowne. Ale czułem, że możemy coś na tym zyskać.
-Gdyby zaczął coś kombinować po prostu jedz dalej. Najwyżej spotkamy się na miejscu.- Zeskoczyłem z wozu i podszedłem bliżej tego chłopaka, zachowałem pewien dystans dla bezpieczeństwa i najpierw rozejrzałem się po okolicy aby mieć pewność, że nigdzie nie chowają się bandyci.
-Dzień dobry, co takiego się stało i jak możemy pomóc?- Zapytałem, ale zachowałem środki bezpieczeństwa na wypadek gdyby jednak była to zasadzka.

Ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Sro Mar 23, 2022 5:39 pm

Jeszcze parę chwil temu naradzali się we czterech, a teraz pozostało już ich tylko dwóch tułających się po straganach obcego miasteczka, załatwiających transport na jutrzejszą podróż oraz parę innych rzeczy, które miały uwiarygodnić ich zaplanowaną przykrywkę. Benjiro był konkretnym gościem, stąd wszystko zostało zorganizowane całkiem sprawnie. W kontekście rozpoczętego zadania zmarnował jedynie moment lub dwa na zatrzymanie się przy stoisku jakiegoś wędrującego kupca, którego kadzidełka i inne pachnidła nęciły swoimi aromatami. Niczego jednak nie kupił. Nie śmiałby wydać wspólnych pieniędzy na prywatę, a tych swoich raczej nie miał zbyt wiele. Był chłopem, więc przez jego ręce częściej przewijały się wymieniane towary niż waluta, bez której w zasadzie mógłby się obyć.
Nie włóczył się bez sensu. Pozostały wolny czas wykorzystał na odpoczynek. Najadł się i ułożył w wynajętym lokum do snu. Nogi co prawda wystawały mu z przykrótkiego łóżka, ale nie marudził na to. Tak samo nie narzekał na pachnące stęchlizną ubranie. Swoją drogą, jego aromat przypominał mu trochę wizyty u wuja, którego chata była wiecznie zawilgocona przez sezonowe podtopienia.
Kolejnego dnia byli na wozie. Owszem, nie był to najszybszy transport na świecie i o wiele prędzej byłoby na grzbiecie rumaka, ale Benjiro był cierpliwy, a poza tym przyzwyczajony do takiej ślamazarnej podróży. Mógłby się nawet zapomnieć i myśleć, że żyje znowu życiem zwyczajnego rolnika, gdyby tylko Yuichiro nie zadał pytania przypominającego o ich obecnej profesji.
Choć otworzył usta, to jeszcze milczał przez chwilę, rozważając, na ile w ogóle powinien dzielić się swoją przeszłością z towarzyszem podróży. W końcu się odezwał.
– Bliska mi osoba z rodziny stała się ofiarą przemiany... Nie mogłem pozostać obojętny – odpowiedział posępnie, zaciskając dłoń na kolanie i błądząc wzorkiem gdzieś w oddali.
– A ty? Jaki jest twój powód? – zapytał moment później, trochę z ciekawości, a z trochę z chęci przerzucenia uwagi na inny temat niż sprawa jego bolesnej straty, z którą nie potrafił się pogodzić.
W późniejszych słowach Yuichiro dostrzegał również i siebie.
– Ja też nie uwierzyłbym. Jeszcze parę zim temu nie sądziłem, że opuszczę swoją wioskę z innym niż oddanie daimyo zebranych płodów ziemi. To nie są dobre czasy – stwierdził, kręcąc z niedowierzaniem głową. Swoich narzędzi powinien używać w polu, a nie przeciwko istotom zagrażającym całemu społeczeństwo.
Nim na horyzoncie pojawił się cel podróży, zatrzymali wóz przy napotkanym miejscu usterki. W normalnych czasach Benjiro od razu zeskoczyłby na pomoc, ale nie były to normalne czasy. Z drugiej jednaj strony nie zamierzał zostawić biednego człowieka w potrzebie.
Skinął głową na zalecenie Yuichiro i został na stanowisku, choć prawdę mówiąc nie miał zamiaru zostawiać kompana w potrzasku, gdyby coś się wydarzyło. Kiedy tamten zbliżył się do obcego, Benjiro spokojnym wzrokiem skupił się na obserwowaniu okolicy, by wypatrzyć zawczasu ewentualną zasadzkę. Był jednak dobrej myśli.

dodatkowy ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Pią Mar 25, 2022 11:12 pm

Klątwa Hasashin

ARATA

Niestety, aczkolwiek pomimo wszelakiego wysiłku Arata nie był w stanie dosłyszeć o czym rozmawiali nieznajomi. Być może sprawa przedstawiałaby się zupełnie inaczej, gdyby natura obdarzyła go ponadprzeciętnym słuchem.... a tak musiał zadowolić się innym zmysłem, który niestety w tym konkretnym momencie na nic mu się zdawał.
Wreszcie, po dłużących się chwilach, decyzja została podjęta i młody mężczyzna ruszył w stronę wejścia prowadzącego do wioski. W nocnej ciszy zdawało się, że każdy krok jest dwa razy głośniejszy, a każdy kamień pod butem chrzęści ze zdwojoną siłą. Mimo to dwójka obcych mu osób wciąż nie była świadoma jego obecności. A im bliżej się znajdowałeś, tym więcej strzępków rozmowy byłeś w stanie dosłyszeć.
-...no...lera!
-...skończyć...!
-...ale....wiesz....on się nie zgodzi!
- Sh! Ktoś.... idzie! - jak na zawołanie obaj zamilkli i odwrócili się, przyciskając do siebie mocniej dzierżone w dłoniach patyki, które po bliższym przyjrzeniu okazały się być prostymi kosami.
- Stać! Kto idzie! - krzyknął jeden z nich, młody chłopak z wyraźnymi, czerwonymi plamami na twarzy świadczące o tym, iż dopiero wkraczał w wiek dojrzewania.
- Czego tutaj! - warknął drugi z nich, równie młody o wciąż lekko krzykliwym i łamiącym się głosem. Pierwszy z chłopaków bezczelnie zmierzył cię wzrokiem i zauważywszy stan twego ubioru szturchnął łokciem swego towarzysza a następnie szepnął mu coś do ucha. W powietrzu dało się wyczuć nagłą, napiętą atmosferę, którą niemalże dało się kroić tępym narzędziem.
- Czego tutaj, panie. - poprawił się drugi, choć w jego głosie nadal dało się wyczuć wrogość.

BENJIRO I YUICHIRO

Kiedy chłopak ujrzał, że jednak postanowiliście zwrócić na niego swoją uwagę a nie zignorować, na jego twarzy pojawiła się wyraźna ulga. Od razu ruszył w stronę Yuichiro i zatrzymał się dopiero wtedy, gdy dzieliły was może z trzy metry odległości.
- Spadacie mi z nieba! Koło mi pękło! No pękło no! O, tutaj! - wskazał palcem na bok ugiętego wozu, gdzie faktycznie część koła była zniszczona.
- A wiozę worki z ryżem oraz nasionami! No przecież tego nie uniosę, a moja poczciwa szkapa - tu zamachnął się gorączkowo wskazując na gniadą, nieco podstarzałą już kobyłkę - Prędzej wyzionie ducha niż to wszystko udźwignie! Panowie, normalnie ja was błagam no, ja błagam no, muszę do wieczora wrócić do wioski! Mój ojczulek spierze mi skórę jak nie wrócę! Ach, i tak mi spierze za zniszczony wóz! Co robić, co robić! - poczochrał mysie włosy, które jeszcze bardziej zaczęły sterczeć w przeróżne strony świata, o ile to w ogóle było możliwe.
- Do mojej wioski już niedaleko! Odwdzięczę się! Tylko błagam, pomóżcie mi. Zostawanie po zmroku w tych okolicach jest bardzo niebezpieczne! Bo wiecie, ludzie znikają, tak przynajmniej mówią no, mówią no! - jęknął rozgorączkowany.

Kwestie organizacyjne:

Kolejność odpisów dowolna c:
Czas na odpis: 27.03 23:23
Bardzo proszę, abyście kontynuowali w swoich postach informację o ekwipunku, jaki posiadacie. (aktualny stan sakiewki - 1 złota, 4 srebrne)

ROAD TO HASHIRA

Re: Klątwa Hasashin — Nie Mar 27, 2022 2:17 pm

Chyba był to dla niego niewygodny temat, może rana jeszcze się nie zamknęła w pełni, a ja posypałem ją właśnie solą. Nie pomyślałem o tym, że znaczna większość dołączała do korpusu z powodu rodzinnych dramatów. Poczułem się odrobinę głupio, nie chciałem przysporzyć mu przykrych myśli. Ciekawe czy ściął głowę tej osobie czy może więź była za silna. -Wybacz, jeżeli to drażliwy temat. Nie chciałem rozdrapać starych ran.- Pochyliłem głowę w akcie czynnego żalu i jak tylko minęła, chwila postanowiłem odpowiedzieć na jego pytanie.
-Mógłbym powiedzieć, że śmierć brata. Bo zginał z ręki demona podczas buntu na półwyspie Shimabara. Ale byłem zbyt mały, żeby go dobrze zapamiętać. Mój powód był mniej szlachetny, po prostu chciałem uciec z domu i życia w złotej klatce, ale to nie wszystko. Drugą stroną medalu była znajoma, której chciałem pomóc. Zawsze ładowała się w problemy i myślałem, że gdy będziemy tu razem. Ochronię ją przed głupimi pomysłami. Jest dla mnie jak młodsza siostra.- Na wspomnienie o Mae mój delikatny uśmiech pobladł, a twarz wróciła do bardziej neutralnej miny.

Przyjrzałem się uważnie zniszczeniom i co mogło je spowodować. Nie byłem ekspertem w tych sprawach. Do rzemieślnika było mi bardzo daleko. Nie miałem też pojęcia, jak można byłoby naprawić takie zniszczenia. Jeżeli chcieliśmy mu pomóc. To jedynie mogliśmy do wziąć na nasz wóz i przypiąć jego szkapę. -Rozumiem, niestety na naprawie wozu się nie znam. Chyba a ni ja ani mój przyjaciel nie będziemy mieli problemu, żeby pomóc Ci w potrzebie.- Spojrzałem na Benka w celu uzyskania potwierdzenia bądź zaprzeczenia. Ukłoniłem się delikatnie i podszedłem bliżej do chłopaka. Sam poruszył temat znikających ludzi w okolicy, wyglądał na dość spanikowanego. Czyżby wiedział coś więcej czy po prostu był strachajłom. Tak czy siak, los się do nas uśmiechnął, mogliśmy zyskać wtyczkę, której potrzebowaliśmy i ludzie na pewno cieplej nas odbiorą, gdy on za nas poświadczy. A może to właśnie tak pozyskiwali ludzi do ofiary?
- Benjiro-san, przeładujmy to. Tylko żeby się z naszymi nie wymieszało.- Zwróciłem twarz do towarzysza i po słowach z powrotem przeniosłem wzrok na chłopaka. - Twój wóz tu zostanie, nikt i tak nie powinien go zabrać. Konia przeczepimy do naszego i pojedziemy wspólnie. Najwyżej jutro ktoś weźmie konia, nowe koło i wróci naprawionym wozem.- Zabrałem się za przekładanie worów, tak aby nie pomieszały się z naszymi. Nie chciałem później w panice przerzucać towarów, aby dokopać się do miecza nichirin. -Naprawdę jest tu tak niebezpiecznie czy to tylko jakieś bajki, jak te z demonami?- Próbowałem go podejść i dlatego udawałem prostego chłopa.

Ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Nie Mar 27, 2022 9:32 pm

Kiwnął głową na przeprosiny towarzysza. Nie miał mu tego za złe, bo przecież nie miał jak wiedzieć, że wejdzie na tak grząski dla Benjiro grunt. Wielkoludowi niejednokrotnie wracał do swojej tragedii sprzed paru lat, więc Yuichiro nie wywołał niczego, co miało być zapamiętane. Po prostu mówienie o tym było cięższe od samej zadumy i milczenia, stąd Ben wolał nie ciągnąć tego tematu.
– Każdy powód jest dobry, by zaciągnąć się do walki w słusznej sprawie – skomentował ze spokojem wyjaśnienia młodszego wojownika. Nie oceniał go.

Był dalej na wozie. Utrzymywał wzmożoną czujność i możliwie dyskretnie rozglądał się po okolicy. Nie dostrzegł jednak fałszu w zastanej sytuacji, więc dość przychylnie rozpatrywał pomysł udzielenia pomocy potrzebującemu.
– Zdarzyło mi się raz lub dwa, że koło w wozie strzeliło, więc coś z tym by się dało zrobić. Pytanie, chłopcze, czy masz jakieś narzędzia? – zapytał, zeskakując z wozu, bo chyba już można było uznać, że jest raczej bezpiecznie. Rzucił okiem na zniszczone koło, do którego naprawy raczej nie posiadał narzędzi. Gdyby był u siebie, sprawa wyglądałaby inaczej, ale teraz podróżowali jedynie wynajętym wozem na potrzeby przykrywki.
– O, i to jest dobry pomysł – stwierdził, popierając pozycję młodszego Zabójcy Demonów. – We trójkę przerzucimy worki w parę chwil, a i z dwoma końmi szybciej się pojedzie. Uwiniemy się przed zachodem, a ojciec nie będzie się gniewał.
Jak powiedział, tak zaczął robić. Akurat krzepy i pracowitości mu nie brakowało. Dźwignął pierwszy worek, zarzucił go przez plecy i przeniósł na swój wóz. To samo zamierzał zrobić z pozostałymi.
– Trochę tu tego jest. Macie urodzaj, chłopcze? – zagaił w trakcie żmudnej harówki.

dodatkowy ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Pon Mar 28, 2022 9:35 pm

Nie wie czego spodziewać się, ale na pewno nie oczekuje sympatycznego komitetu powitalnego, ani żadnych uprzejmości przelewających się przez usta plebsu. Tu wszyscy byli ksenofobami, bali się obcych jak ognia. Widły dzierżone w dłoniach mężczyzn utwierdzają go w tym przepuszczeniu, tak samo, jak słowa, które z siebie wyrzucają. Arata nie wie co jest podmiotem ich rozmowy, ale wszystko to, cała ta otoczka unosząca się nad miastem w połączeniu z wcześniejszym słowami zabójcy, śmierdzi przekrętem na kilometr.
I już chce im odpowiedzieć w typowy dla siebie sposób - ostry, ordynarny, który skreśli go na start, ale nie chce się obnażać, przynajmniej nie od razu. Zdobyć ich zaufania też nie chce. Ani wkupywać się w ich łaski. Nie jest mu to potrzebne do życia. Chce się jedynie przedostać do osady. Przyjrzeć się temu wszystkiemu z bliska. I zapewnić klaczy dach nad głową.
— Dzień dobry — wita się, jak nakazuje zwykła, ludzka przyzwoitość, bo nawet jego stać na taki przejaw uprzejmości, mimo iż zwykle sprawia wrażenia, jakby nie tliły się w nim żadne ludzkie odruchy, jakby był ich całkowicie pozbawiony. I tak jest, z reguły. Walczy sam ze sobą. Przyzwyczajenia jednak nie biorą nad nim górę, przynajmniej póki co. — Jestem od kilku dni w podróży — wyjaśnia lapidarnie sytuacje, w jakiej się znalazł. I nie kłamie, przynajmniej nie od początku do końca, w jego słowach tkwi ziarnko prawdy. Znamiona zmęczenia przecinają jego twarz, jest tam kurz i brud przyklejony do skóry za sprawą potu. Oznaki zmęczenia widać też w spojrzeniu. I w klaczy. Hatsuyuki jest niespokojna. Czuje to. Całodniowa podróż nie przeszła bez echa. — Szukam noclegu. Jaka jest szansa, że znajdę go akurat tutaj?

Re: Klątwa Hasashin — Czw Mar 31, 2022 11:40 pm

Klątwa Hasashin

ARATA

Młodzieńczy spojrzeli po sobie ni to w zaskoczeniu, ni to w niezrozumieniu. Ale w spojrzeniu tego bardziej krzykliwego mogłeś dostrzec nutę rozbawienia. Wyprostował się nagle, jakby chciał spojrzeć na ciebie z góry, jednakże szybko zorientowałeś się iż mężczyzna był od ciebie niższy o dobre, tak na oko, pięć centymetrów. On też to zauważył, bo bardzo szybko delikatnie się skulił.
- Ty miastowy, nie? - zagadnął, choć było to raczej pytanie retoryczne.
- Taki mądry, a nie wie, że nie mów się dzień dobry? Toć to już noc! - dodał, a po chwili zaśmiał się, jakby powiedział właśnie najwspanialszy żart w swoim życiu. Żart był tak suchy, że jego towarzysz posłał mu krótkie, pełne politowania spojrzenie.
- Poczeka tu. - odezwał się po dłuższej chwili milczenia a potem zwrócił się do kolegi, który nadal chichrał się pod nosem.
- Pilnuj go. W razie czego to WIESZ co robić. - mruknął, posyłając ci ostatnie spojrzenie a następnie zniknął w odmętach wioski. Zostałeś sam z tym, który pomimo różnicy wzrostu wciąż za wszelką cenę chciał ci udowodnić swoją wyższość, wszakże dogadał ci, w swym mniemaniu, i teraz będzie mógł opowiadać swym przyjaciołom, jak to wygrał na spojrzenie z miastowym.
Jego dziecinne wojenki nie trwały zbyt długo, kiedy powrócił do was chłopak z czerwonymi plamami na twarzy prowadząc innego mężczyznę. Ten wyraźnie był starszy, na oko w wieku trzydziestu paru lat, o bujnej i ciemnej fryzurze oraz surowym spojrzeniu.
Zatrzymał się przed tobą, lecz zachowywał odległość.
- Słyszałem, że szukasz noclegu. Dlaczego mielibyśmy ci pomóc za darmo? - zapytał krzyżując ręce na klatce piersiowej.

BENJIRO I YUICHIRO

Słysząc wyrok, jaki padł z ust Yuichiro, ramiona nieznajomego opadły tak, jakby właśnie jakaś niewidzialna siła usiadła mu na nich z impetem.
- Ech, człowiek wiedział, patrząc na koło, ale do końca się łudził, że no, no, no, że się coś uda. - westchnął cierpiętniczo sprawiając wrażenie, że lada moment rozpłacze się. Tylko na drobny moment ożywił się bardziej, kiedy Benjiro przyznał, że mógłby coś z tym zrobić, jednakże pytanie o narzędzia całkowicie go pozbawiło wszelakiej nadziei.
- Ech... no dobra, wasz pomysł jest najlepszy. I tak jestem wdzięczny za pomoc! Nazywam się Bakaname! I jeszcze raz dziękuję za pomoc! - pokiwał głową, bardziej do siebie, aniżeli do was, kiedy rozpoczął odpinanie konia, by przypiąć go do waszego wozu.
- Hm.... no powiem wam, że tak, mamy całkiem dobrze, choć nie aż tak, jak na jesień. Łohohoho wtedy to mieliśmy dobrze! Ostatnio jednak jest nieco gorzej, ciekawe czemu... - zamyślił się Bakaname na dłuższą chwilę, kiedy zaczął skupiać się na swojej robocie, by wykonać ją jak najszybciej i najlepiej. Zdawało się, że celowo zignorował pytanie Yuichiro, lecz kiedy tylko ponownie ruszyliście, tym razem we trójkę, chłopak na powrót przemówił, tym razem kierując słowa bezpośrednio do jasnowłosego.
- No trochę jest niebezpiecznie, co nie? Co nie? Powiem wam, że u mnie w wiosce to jest nawet zakaz wychodzenia z domów po zmroku! Znaczy, nie każdego dnia, co nie? Tylko trzy razy w miesiącu, kiedy księżyc zsyła na nas swój blask. Swoją drogą do mojej wioski jest prosto a dopiero nieopodal niewielkiej góry jest skręt w prawo. Fajnie, fajnie, że was spotkałem. To skąd jesteście?

Kwestie organizacyjne:
[/b]

Kolejność odpisów dowolna c:
Czas na odpis: 03.03 23:23
Bardzo proszę, abyście kontynuowali w swoich postach informację o ekwipunku, jaki posiadacie. (aktualny stan sakiewki - 1 złota, 4 srebrne)

ROAD TO HASHIRA

Re: Klątwa Hasashin — Nie Kwi 03, 2022 8:53 pm

Westchnął cicho na wyraźnie emocjonalną reakcję młodzieńcza. Miał wrażenie, że gdyby nie oni i ich chęć pomocy, roztrzęsiony młodzian zaraz załamałby się dobre, a z jego uronionych łez można byłoby wytrącić tyle soli, że wystarczyłoby na zakonserwowanie całego spichlerza żywności.
Chłopak miał szczęście, że nie było tutaj trzeciego z Zabójców Demonów, bo inaczej zwiędłyby mu uszu. Zamiast kąśliwych uwag, Benjiro podał pomocną dłoń, a trzeba przyznać, że dłoń ta była spora i solidna, wręcz stworzona do przerzucania worków takich jak te tutaj.
– To dobrze, że ziemia jest wam wdzięczna – odpowiedział na wyjaśnienia odnośnie urodzaju w omawianej wiosce. Zmarszczył na koniec czoło, zastanawiając się, czy ze wzmianki o ostatnich gorszych czasach powinien wyciągać jakieś dalej sięgające wnioski.
– Ciekawe... No zima co dopiero była, rola dopiero odżywa, to może dlatego? – zagaił, spoglądając uważnie na jego reakcję. Może ze zwyczajnego rozemocjonowania i nieogarnięcia nie potrafił połączyć tak prostych faktów jak okres zimowy i gorsze plony.
Podczas załadunku towarów na wóz upewnił się, że bronie dwójki bohaterów znajdują się ukryte na przodzie wozu, a przy tym są w miarę dostępne do dobycia. Nie chciał, żeby w niespodziewanej sytuacji wpierw musieli przegrzebywać się przez worki z grochem.
A potem już byli w drodze. Ich wóz był o wiele bardziej obciążony, ale miał za to podwojoną siłę pociągową, więc chyba wszystko zostało zachowane w równowadze.
– Czego takiego się w wiosce obawiacie? – Od razu podchwycił temat, który jak najbardziej powinien ich interesować. Bez wątpienia miało to jakiś związek z ich zadaniem.
– Mhm... Kiedy najprędzej spodziewać się blasku księżyca? Dobrze wiedzieć, kiedy trzeba mieć się na baczności – stwierdził, kontynuując drążenie sprawy wspomnianego niebezpieczeństwa, ale bez przesadnej nachalności.
– Z niewielkiej wsi podległej Kameyamie – zaczął wyjaśniać ich tożsamość, w zasadzie odbiegając niewiele od prawdy – jeśli chodziło o niego rzecz jasna. Nie był wybitnym szpiegiem przybierającym tysiące masek, dlatego swoją rolę wolał osadzić na solidnych fundamentach, co do których był pewien.
– Też na co dzień obrabiam ziemię, ale takim urodzajem jak wasz nie mogę się pochwalić. Z roku na rok coraz gorzej. Ostatniej jesieni to prawie nic nie urosło, z całego pola ledwie parę garści grochu... Przyjdzie taki kolejny sezon, to nie będzie z czego wyżyć. Dlatego patrzę, gdzie urodzaj, szukam zdrowych roślin, coby zasiać je u siebie tej wiosny z nadzieją na lepsze plony – wyjaśnił spokojnie. Po raz pierwszy wypróbował na obcej osobie swojej wymyślonej wersji wydarzeń, dlatego miał nadzieję, że brzmiało to wiarygodnie.

dodatkowy ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Nie Kwi 03, 2022 9:09 pm

Co to za różnica czy powie "dobry wieczór" czy "dzień dobry". Jego intencje nie są krystaliczne jak łza. Chce jak najszybciej wywiązać się z powierzonego mu zadania. Niewątpliwie na własną rękę, bo wyrósł z polegania na kimkolwiek. Jest zdany tylko na siebie. Zawsze tak było. Rodzina to nic innego jak iluzja, która znika, gdy tylko dojdzie do ostrzejszej wymiany zdań. Nadal czuje pieczenie w miejscu, gdzie broń Hayase zanurkowała w jego ciele, chociaż rana w dłużej mierze już się zagoiła.
Arata obserwuje obu mężczyzn. I już wie, że ten jeden będzie szczególny wyczulony na jakiekolwiek słowa, jakie z siebie wyrzuci. Pech. Karasawa nie zanurza słów w miodzie.
Rozbawienie, jakie maluje się na twarzy obcego, nie robi na nim wrażenia. Jego życie jest pozbawione wrażeń. Przeciwności losu zbyt często pojawią się na jego drodze, na tyle często, że zbiegiem czasu stały się czystym przyzwyczajeniem.
— Proszę wybaczyć, ostatnio funkcjonuje głównie nocą i jak widać to mi nie służy — odpowiada mu, niewzruszony postawą mężczyzna. Jeśli szuka zaczepki, to znalazł sobie niewłaściwą osobę. Zbyt często staje się obiektem drwin, aby obnażyć swoją prawdziwą naturę. Jeśli wierzyć w reinkarnacje, w poprzednim życiu był szczurem.
— Pańskiemu przyjacielowi z mojej strony nic nie grozi — zapewnia, posyłając tamtemu lekki uśmiech, który nie nosi na sobie śladów radości, jest tylko pretekstem, by zademonstrować tej dwójce jaki jest potwornie zmęczony. Fizycznie i psychicznie, ale głownie fizycznie.
Kontakt wzrokowy, jaki nawiązuje młodszy z mężczyzn, jest potrzymany przez Aratą. Zabawne, że wyzywa go na pojedynek w tej dyscyplinie. Mówiąc nieskromnie, w niej nie ma sobie równych.
Ich potyczka zostaje przerwana przez odgłos zbliżających się kroków i w końcu w polu widzenia Karasawy pojawi się starszy mężczyzna, która, jak mniemał, cieszy się na tym zadupiu poważaniem.
— Źle się zrozumieliśmy. Nie proszę o przysługę — odpowiada od razu. Nie chce być ich dłużnikiem, ale to nie ma żadnego znaczenia. Bo gdy skończy robotę w tym miejscu, ma jasne przeczucie, że nie będzie tu więcej mile widziany. — Klnę się na bushidō, że spłacę swój dług. Mogę stanąć na straży, czy eskortować kogoś w podróży, ale najpierw muszę się przespać.
Śmieje się w duchu. Kogo obchodzi niepisany kodeks samurajski, który nie ma żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości. Arata honor odrzucił kilka lat temu. Nieodwracalnie.

Spoiler:

Re: Klątwa Hasashin — Nie Kwi 03, 2022 10:39 pm

- Nie ma za co. Musimy sobie pomagać, może kiedyś to my będziemy potrzebować pomocy. Wtedy będziesz mógł się odwdzięczyć. Ja nazywam się Yuichiro. - Przerwałem na chwilę przerzucanie worków, aby przedstawić i przywitać się z Bakename. Tylko przysłuchiwałem się ich rozmowie, nie znałem się na szczegółach uprawy i podobnych rzeczach. Dlatego nie chciałem palnąć czegoś głupiego i zniszczyć swoją przykrywkę. Czyli jednak bardzo dobrze im się wiedzie, ten chłopak raczej niczego nie wiedział. Chyba że po prostu tak dobrze udawał niewinnego głupca.
Obserwowałem, jego mimikę twarzy i szukałem znaków, które mogłbym sugerować, że nie jest z nami szczery. Dokładnie przysłuchiwałem się jego słowom, kiedy opowiadał o zagrożeniu i jedno zwróciło moją uwagę. Czemu akurat tylko przez kilka dni i to jak jego osada była w blasku księżyca. Było to podejrzane, musiałem dowiedzieć się trochę więcej, ciężko było wywnioskować coś ze strzępków informacji.
- W drodze zawsze jest niebezpiecznie, nigdy nie wiadomo, na kogo się trafi albo czy koło się nie zepsuje. - Uśmiechałem się i poklepałem go delikatnie po ramieniu. Chciałem z nim zbudować nić sympatii i zaufania. - Mógłbyś bardziej to rozwinąć? Czemu starszyzna wioski wprowadziła takie restrykcje, ludzie zaczęli wam znikać? - Patrzyłem na niego z empatią i zainteresowaniem. -Sam nie powinieneś podróżować wozem. Bandyci są bardziej zuchwali, gdy jest tylko jedna osoba.- Gdy zapytał skąd jesteśmy oddałem pałeczkę Benjiro. On najlepiej wiedział co powiedzieć, ja mogłem nas tylko niepotrzebnie zdemaskować. Kiwałem głową, potwierdzając jego słowa i uśmiechałem się jak gdyby nigdy nic.

Ekwipunek:

Re: Klątwa Hasashin — Czw Kwi 07, 2022 12:47 am

Klątwa Hasashin

ARATA

Twoje zachowanie i raczej pacyfistyczne oraz poniekąd uległe podejście sprawiło, że nieznajomi zamilkli w widocznie zauważalnym zaskoczeniu. Najpewniej spodziewali się ciętej riposty, bądź co gorsza - ataku z twojej strony. Wszakże w ich mniemaniu byłeś miastowym, a co za tym idzie, na pewno arogancki i bezczelny. Zajęło im dłuższą chwilę dojście do siebie i zmycie z twarzy wyrazu widocznego rozczarowania, że dzisiejszego wieczoru "nie pokażą miastowemu swej potęgi i siły".
- Dobra, poczekaj tu. - wreszcie przemówił mężczyzna, po czym zniknął za bramą, a ty ponownie tego wieczoru zostałeś porzucony i zmuszony do czekania. Aczkolwiek najwyraźniej twoje słowa zrobiły na nim wrażenie a twoja wrodzona charyzma pomogła ci na tyle, że gdy ten wrócił, ruchem ręki wskazał na ciebie, abyś zanim podążał.
Wioska okazała się zaskakująco żywa jak na tak późną porę roku. I to nie tyko za sprawą mężczyzn, których widziałeś przed drewnianymi chatkami, ale również kobiet a nawet i dzieci, które beztrosko bawiły się na podwórkach.
Jak mogłeś się spodziewać, przykuwałeś wzrok niemal każdego. Czujne spojrzenia podążały za każdym twoim ruchem, każdym krokiem. Oceniali, sprawdzali i próbowali wyczytać zamiary, z jakimi przybyłeś do ich bezpiecznej przystani.
- Zatrzymasz się u Yuriko-san. Zgodziła się przyjąć pod swój dach. - poinformował cię mężczyzna prowadząc do jednej z wielu, nic nie wyróżniających się chat w typowo japońskim stylu.
- Yuriko-san, jesteśmy! - krzyknął rozsuwając drzwi i wsuwając głowę do środka.
- Zostaw tu konia, potem się nim zajmiesz. - polecił ci, ściągając obuwie i wchodząc głębiej, czekając, aż uczynisz to samo. W środku uderzył w twoje ostrza silny zapach stęchlizny, starego człowieka ale również jakiś nieznanych ci ziół oraz przypraw.
- Już idęęęęę! - skrzekliwy i wysoki głos rozdarł ciszę, jaka panowała w pomieszczeniu i już po chwili ujrzałeś starowinkę, która sięgała ci może kolan. Kobiecina uśmiechnęła się życzliwie, kiedy tylko cię ujrzała.
- Yuriko-san, w razie kłopotów- - zaczął mężczyzna, lecz kobieta uciszyła go machnięciem ręki.
- Ach, jak zawsze zbyt ostrożny, mój chłopcze. Idź, idź, ja się zajmę moim gościem. - powiedziała wyraźnie rozbawiona, na co mężczyzna skinął jedynie głową. Nim jednak wyszedł, spojrzał na ciebie ostatni raz, niemalże ostrzegawczo.
- Napijesz się herbaty, kochanieńki? - zagadnęła babuszka, kierując się w stronę stolika, na którym znajdował się imbryk z parującą cieszą, najpewniej herbatą.

BENJIRO I YUICHIRO

Z każdą kolejną chwilą chłopak wyraźniej zaczynał się relaksować w waszym towarzystwie. Od czasu do czasu zanucił coś pod nosem, a nawet i rzucił jakimś żarcikiem, który niekoniecznie był w stanie was rozbawić. Ale Bakaname najwidoczniej nie przeszkadzało to aż tak bardzo, gdyż już po chwili raczył was koleją dawką sucharów. Jedynie na słowa Benjiro delikatnie sposępniał. Nieco zmieszany podrapał się po boku szyi a jego oczy zaczęły się rozbiegać, najwyraźniej szukając doboru najodpowiedniejszych słów. Albo i kłamstw.
- No wiesz... wszystko zależy od ziemi. I rośliny. Co jeszcze sadzisz? Znaczy się, no oprócz grochu, co nie? Kukurydzę sadzisz? Kukurydza jest dobra. Dobrze rośnie i dobrze się sprzedaje! - poradził mu, a w jego oczach na powrót dojrzeliście błysk. Być może rozpierała go duma od środka, że udało mu się dać wam poradę, bez znaczenia, czy była to dobra rada czy... wręcz przeciwnie.
- Wiesz - tym razem zwrócił się w stronę drugiego chłopaka.
- Nie wiem czemu nam zabraniają. Ale mówią, że straszne rzeczy się zdarzą, jak tego nie zrobimy. Mało tego! Nie wolno nam nawet wyglądać na zewnątrz, wiecie? Co za głupota! - oburzył się na moment, krzyżując ręce na klatce piersiowej i zapewne chcąc wyglądać na bardzo zdenerwowanego, jednakże w rzeczywistości wyglądał o wiele bardziej komicznie, aniżeli strasznie.
- W ogóle! Co do bandytów! Mam do was prośbę! - złapał obie dłonie Yuichiro, gdyż ten znajdował się najbliżej, a następnie spojrzawszy mu głęboko w oczy, rzekł:
- Jak spotkacie mojego ojczulka, powiedzcie mu proszę, że zostałem zaatakowany przez bandytów! Wtedy ojciec mnie nie spierze! Nie będzie biadolił, że rozwaliłem wóz przez swoją nieuwagę i roztrzepanie! Niech myśli, że nie miałem na to wpływu! Proszę, proszę, proszę, Yuichiro-san!

Kwestie organizacyjne:
[/b]

Kolejność odpisów dowolna c:
Czas na odpis: 09.03 23:23
Bardzo proszę, abyście kontynuowali w swoich postach informację o ekwipunku, jaki posiadacie. (aktualny stan sakiewki - 1 złota, 4 srebrne)

ROAD TO HASHIRA