Wioska Onigafuchi

Re: Wioska Onigafuchi — Czw Cze 30, 2022 9:55 pm

Tsurugi wbiło się w plecy demona i ewidentnie go zabolało. Przeciwnik następnie chwycił za łańcuch i wyciągnął tsurugi ze swojego cielska. - Jak chcesz mnie tak łapać, to najpierw mnie zaproś na drinka. A teraz mnie puść. - nie musiał nawet kończyć, bo zanim to zrobił, to poczuł wolność swojego ciała i mógł swobodnie przejść do następnego natarcia. Lepiej być nie mogło dla rudzielca. Postanowił przyciągnąć do siebie ostrze, jak tylko poczuł luz i prędko przejść na środek korytarza pod kątem do tyłu mniej więcej na metr. Pozostawił tę chwilę dla swoich sojuszników i wyczekał, aż Sayuri skończy swoje uderzenie. - Radze wam kucnąć! - w trakcie wypowiadania tych słowach zarzucił oba łańcuchy do tyłu, aby jednym szybkim ruchem obiema rękoma wykonać swoją technikę. - Shi no kata... Ryūmongan Sokusei! - oba końce nadlatywały w stronę demonicznej szyi z lewej i prawej strony. Demona znajdował się dość blisko, więc przestrzeń po bokach powinna być wystarczająca, aby pomieścić niewielką długość jego łańcuchowej broni. Nie ważne czy atak się uda, czy nie, to przyciągnie swoją broń do siebie i szybko wycofa się w stronę światła na schodach, aby uniknąć potencjalnego ataku ze strony demona.

Re: Wioska Onigafuchi — Czw Cze 30, 2022 11:49 pm

Odpuście, zanim będzie za późno

Wiele wysiłku trzeba było włożyć, aby ta walka przebiegła gładko. Podobnie wiele krwi i bólu się wylało, aby zadać kolejne ciosy. Zaczęło się od marechi, który sprowadził stwora z wnętrza lochów. Przyniósł on strach, zadawał rany oraz sam je przyjmował. Tylko, czy zbliżali się do końca? Czy ich czyny prowadziły do upadku silniejszego? Monstrum jeszcze miało uderzyć, zaskoczyć i sprowadzić więcej cierpienia. Wszystko mogło się stać, tak jak to zwykle bywało w życiu.
Uścisk widocznie zelżał. Rudzielec mógł się poczuć wolny oraz odznaczać się swobodą ruchów. To było potrzebne, w końcu demon cały czas się zbliżał. Broń wydawać się mogło, że powoli wracała do użytkownika. Jednak zanim mogło dojść do najgorszego, znalazł się sojusznik gotów go uratować. Pierwsza forma była sprytnym posunięciem. Blondwłosa dzięki temu była szybsza, poruszała się sprawniej. Jednak centymetry to było dużo. Demon zauważył przeszkadzającą muszkę oraz wiedział, w jak trudnej znajdował się sytuacji. Bowiem jego szyja niemal została ścięta. Odruchowo przesłonił zdrową ręką miejsce, gdzie został nacięty i gdy mieli się spotkać, doszło do trafienia. Zabójczyni uderzyła kataną w dłoń oponenta, przeszła przez nią, ale nie wykończyła stworzenia. Palce opadły na ziemię, część szyi została skaleczona, jednak on był gotowy na spotkanie oraz chciał najszybciej je zakończyć. Ranną dłonią odepchnął zabójczynię, tak, że wylądowała ciałem na celę (H). Zaraz po tym usłyszała wybuch, który odepchnął ją pod nogi stojącego już Takayukiego. Mocno poparzone lewe ramię oraz biodro, bolące plecy, oszołomienie, a przede wszystkim ogromny ból. Krzyknęła, kuląc się na miejscu, nie mogąc nic więcej zdziałać.
Furia się tylko spotęgowała. Tak, że nie wiadomo, kto był tutaj prawdziwym potworem - były latarnik, czy Kagami. Mężczyzna chciał dalej nacierać po pozbyciu się jednej przeszkody, ale coś go powstrzymało. Przebudzony ze snu zabójca pozbawił go mobilności, wbijając ostrze u nasady ogona. W międzyczasie pojawiła się nowa postać. Przybył Karasu, którego obecność została wcześniej wykryta. Jednak on tylko przemknął jak uderzenie błyskawicy koło rudzielca, dając mu odpowiednio miejsca, aby wykonał swój manewr. Krótkie zerknięcie, skinięcie głowy, a także zrozumienie na twarzy po słowach kamiennego zwiastowało tylko jedno - dodatkową pomoc. Pomimo tego nie zabijał demona, ominął go łukiem i złapał przy wyskoku młodego chłopaka władającego oddechem pioruna. Oboje padli na ziemię.
To Kiryu udało się zabłysnąć jako ostatniemu. Jego atak sięgnął przeciwnika, lecz nie wiadomo było, co uderzyło pierwsze - kanabo czy tsurugi? Głowa poleciała razem z wściekłością wymalowaną na facjacie, uderzając w celę (g). Walka się skończyła.
Medycy nadeszli chwilę później, opatrując rannych, gratulując powodzenia misji, transportując Saiyuri do Yonezawy. Doglądali jej stanu przez całą drogę, uśmierzali ból oraz dbali, aby bezpiecznie wróciła do oazy. Wasz stan nie był tak poważny, zwłaszcza Smoka, który skończył z byle nacięciem na dłoni. Ten, który pojawił się koncertowo na końcu, przeprosił zabójcę i wyjaśnił, że dzięki temu nie oberwał bronią swojego sojusznika. Następnie oddalił się, aby przekazać wieści waszemu zleceniodawcy - Daisuke. Winę za śmierć Haruko wykrwawioną wgłębi lochów poniósł Tanuki, choroba zniknęła. Mieszkańcy ochrzcili was później bohaterami, przepraszając przy opuszczeniu Onigafuchi za swoje podejrzenia oraz ogólnie za zaufanie. Znowu byliście wolni, tylko na jak długo?

Kwestie organizacyjne:

Koniec misji
Rany:
- Sai - Stopień 1 - Lewa noga poparzenia stopnia I || Stopień 2 - rozległe obicia pleców oraz tyłu głowy || Stopień 3 - poparzenia trzeciego stopnia na lewej ręce oraz w okolicach bioder
- Takayuki - rana poziomu 1 - oparzenia pod obojczykiem po lewej stronie (poparzenia 1 stopnia) || rana poziomu 2 - rozległe obicia pleców oraz tyłu głowy

ROAD TO HASHIRA