Karta Postaci

Karta Postaci — Sro Lut 09, 2022 7:54 pm

KAMIEŃ

DEMON SLAYER

Kiryu
29/06/1631, EDO, YONEZAWA, CHŁOPI
Szkarłatne oczy oraz włosy spod których miejscami prześwituje czerń || Wysoki na 187cm i dobrze zbudowany

OPIS POSTACI

ACT I - Wczesne Życie

Wczesne życie chłopca nie różniło się za bardzo od innych z jego sfery. Mieszkał z rodziną na własnym kawałku ziemi, na której uprawiano zarówno ryż, jak i zborze. Rodzina chłopaka składała się z ojca, matki, dwóch sióstr i samego Kiryu. Ojciec, który nosił imię Munekage, jako głowa rodu miał absolutny autorytet i jego zasady oraz przekonania były święte dla domowników. Był on dobrym ojcem, kochał swoich bliskich i zawsze robił wszystko, aby dobrze im się żyło oraz mieli pieniądze na przeróżne zachcianki. Matka o imieniu Tomeko była typową na te czasy kurą domową. Zajmowała się sprawami takimi jak gotowanie, pranie, sprzątanie, cerowanie itd. Była nieco bardziej zaangażowana w życie dzieci w porównaniu do głowy rodu z racji, iż częściej przesiadywała w domu, podczas gdy Munekage wychodził, aby móc łapać to nowsze kontakty do kupców. Starsze siostry Kiryu, Tori i Ai były wychowane, aby w każdy możliwy sposób pomagać matce w obowiązkach domowych. Dzięki temu męska strona rodziny mogła się skupić na pracy w polu i innych nieco cięższych czynnościach. A sam młodzieniec już od szóstego roku życia był prawą ręką ojca. Co prawda nie mógł pomagać we wszystkim, gdyż był jeszcze za mały, ale nie odstępował go na krok i chłonął wiedzę jak gąbka wodę, by pewnego dnia móc wyręczyć rodziciela we wszystkich jego obowiązkach. W swoim wolnym czasie rozrabiał ze swoimi kumplami z okolicy, a jego ulubionym zajęciem było wykopywanie kretów. Lubił tym zadziwiać swoich rówieśników, gdyż Kiryu potrafił wyczuć szkodnika za pomocą drgań, gdy ten kopał pod ziemią.

ACT II - Początek Przyszłości

Mijały lata, a otoczenie już dwunastoletniego chłopca nie zmieniało się w żadnym stopniu. Każdy dzień zlewał się z kolejnym i nic nie wskazywało na to, aby miało coś w jego życiu zmienić. Trwało to tak aż do pewnego dnia w którym do rodziny chłopca przyszedł pewien człowiek. Gdy Kiryu był na polu zauważył, że ktoś zmierzał w stronę jego posiadłości. Z tej odległości nie był w stanie rozpoznać twarzy, ale po samym ubiorze było widać, iż nie jest tutejszy i sam go nigdy nie widział. Zaciekawiony wyruszył w stronę domu, aby dowiedzieć się kogo los przywiał w ich progi. Po dotarciu pod drzwi ze środka było słychać kłótnie. Rozpoznał głos ojca, który wrzeszczał na kogoś. Kiryu wparował do środka by zobaczyć, o co to całe zamieszanie. Gdy zarówno Munekage, jak i nieznajomy zobaczyli chłopca, na chwilę przestali rozmawiać, a na twarzy ojca było widać zakłopotanie. Młodzieniec nie wiedział, co ma ze sobą zrobić, nigdy nie widział go w takim stanie, dlatego też chciał się dowiedzieć o co chodzi w całej tej sytuacji - Tato, kto to jest? Dlaczego tak na siebie wrzeszczycie? - po tych słowach zakłopotanie na twarzy rodziciela tylko bardziej się pogłębiło, nie sądził, iż ten moment kiedykolwiek nadejdzie i przez to nie wiedział nawet jak odpowiedzieć. Zanim zdążył cokolwiek wyksztusić, nieznajomy go uprzedził - A więc to jest Kiryu, wygląda prawie jak ty, może nas przedstawisz braciszku? - braciszku? Był w szoku, nigdy nie słyszał żeby ojciec miał brata, zawsze mówił, że jest jedynakiem, a jedyną naszą rodziną poza Edo jest ta od strony matki. Munekage wyglądał na pokonanego. Mocno westchnął i z niechęcią postanowił rozjaśnić wszystko swojemu synowi - Kiryu to jest twój wujek Kiryu, wiem, że masz teraz pewnie wiele pytań, ale prosiłbym abyś nas zostawił na chwilę, bo musimy skończyć naszą rozmowę - teraz już wszystko było jasne, owe słowa na ten moment wystarczyły i po szybkim przytaknięciu wyszedł z pokoju i cierpliwie poczekał, aż skończą dyskutować. Po jakimś czasie Kiryu wyszedł z pokoju i zmierzając do wyjścia natknął się na Kiryu, który grzecznie czekał na zewnątrz. Zatrzymał się na chwilę, aby przykucnąć do młodzieńca i rzekł - Nie obwiniaj swojego staruszka o to że nie powiedział ci o moim istnieniu. Nasza relacja nigdy nie była za dobra, a przyszedłem tutaj, bo potrzebuje od niego pomocy, wszystko ci wyjaśni, do zobaczenia młody - gdy skończył wstał i wyruszył w drogę. Chłopiec po tych słowach wszedł do środka i znalazł ojca siedzącego przy butelce sake, popijającego duszkiem kolejnego kieliszka. Gdy syn stanął w progu poklepał obok siebie miejsce, aby ten usiadł i posłuchał co ma do powiedzenia. - Jak już wiesz mam rodzeństwo, Katsunao jest moim starszym bratem, który porzucił rodzinę by zostać zabójcą demonów. Nienawidziłem go za to, że nas opuścił bez zastanowienia i teraz wraca tutaj prosić mnie o pomoc - zatrzymał się na chwilę by wypić kolejną czarkę - Powiedział, że chce porzucić ten fach i wrócić tutaj, aby oddać się rolnictwu tak jak kiedyś. Nie podoba mi się to bardzo, ale pomoc by nam się tutaj przydała. Zwłaszcza patrząc na to, iż wciąż jesteś za młody na większość cięższych prac, a ja coraz młodszy nie jestem. Mam nadzieję, że nie masz mi za złe, iż ukryłem to przed tobą - zabójca demonów? Nigdy się nie spodziewał, że ktoś taki jest w jego rodzinie. Co prawda słyszał pewne plotki o istnieniu potworów, które atakują i zjadają ludzi, ale że istnieją tacy, którzy z nimi walczą? Była to nowość dla chłopca, lecz nie zniechęciło go to ani na chwilę. Kiryu, który cały czas wpatrywał się w ojca z błyskiem w oku rzekł - Miałeś swoje powody, przez tak małą rzecz nie mogę się na ciebie gniewać, a jeśli chodzi o to, czy chcesz go przyjąć, czy nie to zależy od ciebie. Będziemy cię wspierać w każdej decyzji, więc zrobisz co uważasz za słuszne - Munekage poczuł ulgę słysząc słowa syna. Dodał mu otuchy tymi słowami, dlatego też wiedział, jak powinien postąpić - Dziękuję za wyrozumiałość, dam mu znać, że może wrócić i nam pomóc, tylko nie zamęcz go pytaniami o jego były zawód, choć pewnie spodziewa się, że jeśli tu zostanie to nie dasz mu spokoju - zaśmiał się serdecznie i potarmosił młodemu włosy. Nie wiedział tylko, jak ta decyzja wpłynie na życie Kiryu.

ACT III - "Nie masz wyboru"

Minęły dwa lata odkąd Katsunao zamieszkał na stałe w posiadłości rodziny Kiryu. Nie mógł on powstrzymać Kiryu od zadawania mu niezliczonej ilości pytań o jego zawód. Z początku niechętnie odpowiadał, lecz po jakimś czasie w końcu uległ i z chęcią zaspokajał ciekawość chłopaka. Mówił mu o swoim oddechu kamienia, a nawet parę razy pokazał jedną czy dwie ze swoich technik walki łańcuchem, który z jednej strony był zakończony kolczastą kulą, a z drugiej dużym młotem. Młodzieniec był zafascynowany technikami wujka i widział w nim swojego idola. Przez ten czas narodziło się marzenie w jego głowie, aby któregoś dnia dorównać mu w sile i wytrzymałości. Cała ta sytuacja niepokoiła jego ojca, martwił on się, iż jego syn będzie chciał, tak jak jego brat, polować na demony i opuści rodzinę zostawiając ich tak jak Katsunao zrobił to kiedyś. Któregoś dnia wujek poinformował rodzinę o tym, że jego dawny mistrz chciały go odwiedzić z racji, iż nie widzieli się już dobre parę lat. Na ten czas Munekage musiał wyjechać w interesach na parę dni, ale nie miał nic przeciwko, bo wiedział, że nawet jak coś by się stało to będzie ktoś kto jest w stanie obronić jego rodzinę. Dwa dni po jego wyjeździe, późną nocą zjawił się zapowiadany gość. Kiryu mimo późnej godziny nie był w stanie zasnąć wiedząc, że mistrz jego wujka niedługo ich odwiedzi. Za aprobatą mężczyzny wyczekiwał razem z nim na jego przybycie. Gdy ten stanął przed drzwiami, zanim zdążył zapukać to niecierpliwy chłopak otworzył mu drzwi i zaprosił do środka. Filar lekko zdziwiony, iż został wykryty przez tego młodzieńca, skinął głową i wszedł za nim do domu. Następnie został pokierowany do pokoju, w którym czekał wuj i obaj przywitali się jak starzy znajomi - Katsunao, miło widzieć, że dobrze się trzymasz - z mężczyzny wydobył się mocny, niski głos. Chłopiec lekko przestraszony zaniemówił, lecz jego krewny niewzruszony odpowiedział - Takeshi-sama dobrze widzieć, że ty również jeszcze dychasz - oboje zaśmiali się serdecznie podczas gdy zawstydzony Kiryu stał obok nie mogąc się wysłowić. Hashira spojrzał na niego i rzekł - A więc to jest Kiryu, o którym tyle pisałeś w swoim liście, miło mi cię poznać młodzieńcze - chłopak ukłonił się i odpowiedział - To zaszczyt gościć Pana w naszym domu - po tej krótkiej wymianie zdań wszyscy zasiedli do stołu i dwaj mężczyźni zaczęli wspominać stare czasy i opowiadać niektóre z ich zleceń. Minęło kilka godzin, a rozmowa nie miała końca. W pewnej chwili uwagę młodzieńca przykuło te dziwne uczucie, które czuł gdy Takeshi zbliżał się do domu, lecz tym razem było ono inne, wręcz nienaturalne. Nie spotkał się nigdy z takim "rytmem", dlatego też z ciekawości zapytał - Czy spodziewamy się jeszcze kogoś o tej godzinie? Bo chyba właśnie ktoś zmierza pod drzwi - zdziwienie na twarzy obu mężczyzn tylko bardziej go zakłopotało i chwilę później było słychać głośny huk, jakby ktoś wywarzył drzwi i wparował do środka. Cała trójka nagle zerwała się z miejsc i Hashira poszedł sprawdzić, kto lub co wparowało do środka. Kazali młodemu się nie wychylać, a sam Katsunao poszedł prędko do pokojów sióstr i matki, aby sprawdzić czy wszystko z nimi w porządku. Chwilę po tym jak oboje wyszli z pokoju chłopak poczuł znów te dziwne uczucie, tym razem dochodzące zza ściany obok niego. Nie myśląc nawet odskoczył na obok i nawet nie sekundę później wparował przez nią demon - W końcu... znalazłem... Ma... re... chi... - po wykrztuszeniu z siebie tych słów, skoczył w jego stronę z rozdziawioną gębą. Kiryu przestraszony zamarł i nawet nie drgnął, lecz po chwili gdy już potwór był mniej, niż metr od niego nagle głowa odleciała w zupełnie innym kierunku, a ciało spadło tuż pod nogami chłopca. Zszokowany spojrzał na Takeshiego, który stał w progu ze zrozumieniem na twarzy. Kucnął przy chłopaku i powiedział - Widzę, że jesteś cały i zdrowy, teraz już wiem dlaczego demon zaatakował mimo tego, iż czuł moją obecność - na twarzy mężczyzny pojawiła się poważna mina - Twoja krew jest specyficzna. Każdy demon będzie miał ciebie na celowniku. Dopóki zostaniesz tutaj będziesz narażał rodzinę na kolejne ataki mimo tego, iż twój wuj był łowcą demonów, nawet on nie będzie w stanie bronić was cały czas - Kiryu nie wiedział co powiedzieć jedyne co zdołał wykrztusić to kilka słów - Ale... gdzie mam pójść, co ja mam zrobić - Filar bez zastanowienia odpowiedział - Mogę wziąć ciebie ze sobą i wyszkolić na łowcę demonów, żebyś mógł się bronić. Wcześniej pokazałeś, że masz wyczulony zmysł, wykrywając moją obecność jak i tego demona. Każdy z zabójców posiada takie zdolności, więc nadałbyś się na ucznia - to było za dużo informacji dla młodego chłopaka, nie wiedział co ma odpowiedzieć, ale czuł też że nie może narażać rodziny na takie niebezpieczeństwo. Przyjął więc ofertę Takeshiego oraz postanowił wkroczyć na ścieżkę, którą wybrał jego wujek. Po całym tym zamieszaniu, Katsunao wparował do pokoju i został zapoznany z aktualną sytuacją. Wiedział, że będzie musiał przekazać złe wieści swojemu bratu. Kiryu wraz z Hashirą nie tracili czasu, dlatego wyruszyli w drogę tak szybko jak tylko mogli, żeby zacząć trening młodocianego. I tak rozpoczęło się życie przyszłego zabójcy demonów.

ACT IV - Nowy Zabójca Demonów

Czekał Kiryu bardzo trudny okres w życiu. Trening na zabójcę demonów wcale nie był taki łatwy. Oddech, którego miał się nauczyć, wymagał od niego ogromnej siły oraz wytrzymałości, a te cechy szkoli się ciągłym i ciężkim treningiem. Takeshi zabrał go do małej doliny w górach z wodospadem, z dala od jakiejkolwiek cywilizacji. Najbliższe lata spędzi właśnie tutaj, wyciskając z siebie ostatnie poty i będąc na skraju wytrzymałości przez większość jego pobytu. Z racji, iż nie ćwiczył siłowo poza pracą w polu, jego szkolenie musiało się zacząć się od zwiększenia surowej siły. Przenoszenie koszy z kamieniami przerodziło się w dźwiganie ciężkich głazów czy też kłód drzew. Jego kondycja również nie była w najlepszej formie, więc biegi od kilku po paręnaście kilometrów to była dla niego codzienność. Wytrzymałość była budowana przy okazji innych ćwiczeń, ale jego nauczyciel miał dla niego w zanadrzu osobny plan. Jego zadaniem było stać u spodu wodospadu z wodą lecącą na jego barki. Z początku sama czynność była niemożliwie trudna, mimo to z czasem był w stanie wytrzymać coraz dłużej, aż oboje byli zadowoleni z wyników. Musiał również nauczyć się techniki prawidłowego oddychania. Jest to kluczowa umiejętność każdego zabójcy demonów. Bez niej jego ciało nie było w stanie wytrzymać morderczych treningów Takeshiego. Filar był surowym nauczycielem, lecz nie można było powiedzieć, że nieskutecznym. Chłopak szybko ustanawiał coraz to większe, personalne rekordy biegów i dźwigania ciężarów. A technika oddychania powoli zaczynała zastępować jego normalny oddech. Po dwóch latach był w stanie zacząć trening technik oddechu kamienia. Aby z nich korzystać, potrzebował nietypowego rodzaju broni. Był to łańcuch zakończony po jednej stronie kulą wielkości piłki do koszykówki, natomiast z drugiej strony widniało ostrze topora. Kiryu spotkał się z taką bronią, ponieważ jego wujek miał coś podobnego, więc nie był zaskoczony. Za to oswojenie się z ruchami i koordynacją, jakiej ten oręż wymagał, było o wiele trudniejsze, niż się spodziewał. Niezliczone porażki w utrzymaniu balansu i operowaniem przeciwwagą nie zniechęciły aspirującego zabójcy. Był on nieugięty, ponieważ nie chciał zawieść swojego mistrza i rodziny. Tak właśnie minęło prawie pięć lat pod okiem Takeshiego. Słaby i przestraszony nastolatek zmienił się w silnego i zdeterminowanego mężczyznę, pełnego dumy i zaufania w swoje umiejętności. Gdy nadszedł już czas, Hashira postanowił go wypuścić na selekcję. Ostateczny test każdego aspirującego zabójcy demonów. Dostał on czas i miejsce, w którym miał się zjawić. Wiedział, iż jego celem jest zabicie demona. Kiryu nie czuł strachu przed tym, co go czeka. Był pewny nauk swojego mistrza oraz tego, iż zrobił wszystko co mógł przez te pięć lat. Gdy trafił na miejsce, było już ciemno, a jego oczom ukazało mu się teren jego ostatecznego testu. Była to opuszczona, mała wioska otoczona drzewami wisterii. Przy wejściu czekał na niego Takeshi. Gdy do niego podszedł ten go przywitał i wprowadził w szczegóły - Kiryu, w środku czeka na ciebie twój przeciwnik, twoim zadaniem jest go znaleźć, zabić i wrócić do mnie. Gdy to ci się uda, oficjalnie zostaniesz włączony do organizacji. Powodzenia - po tych słowach filar wskazał ruchem ręki drogę, a młody mężczyzna skinął jedynie głową i wyruszył na łowy. Osada nie była duża, składała się jedynie z sześciu domów. Szybkim zwiadem zewnętrznej części wywnioskował, iż demon znajduje się w jednym z budynków. Po kolei podchodził do każdego z nich i skupiając się na swoim wyczulonym zmyśle, próbował wykryć, w którym z nich znajduje się przeciwnik. Był to strzał w dziesiątkę, bo już przy drugiej budowli poczuł te dziwne uczucie, które pamięta z przed pięciu lat. Nie spodziewał się jednak tego, iż demon również go wyczuje i wyleci przez dziurę w dachu oraz zaatakuje, krzycząc w niebogłosy. Kiryu szybko zaadaptował się do sytuacji, po czym odskoczył w tył na kilka metrów i przyszykował swoją broń do zaciętej walki. Demon wyglądał praktycznie jak człowiek, jedyne co mogło go odróżnić, to był pojedynczy róg na środku głowy i brzytwy zamiast rąk. Chodził on na czworaka niczym pająk, opierając się ostrzami o ziemie. Po skoku młodzieniec wprawił część łańcucha z kulą w rotację i siłą odśrodkową cisnął w stronę demona. Niestety udało mu się odskoczyć i nawet nie sekundę później skoczył w stronę Kiryu. Ten szybko chwycił za łańcuch, aby zablokować uderzenie. Ostrza potwora spotkały się z twardym łańcuchem. Po krótkim zbliżeniu młodzieniec postanowił z całej siły kopnąć przeciwnika, który stanął po uderzeniu pionowo. Dzięki temu zyskał wymagany dystans, aby użyć jednej z technik oddechu kamienia. Chwycił łańcuch z jak największą rozpiętością, zaciągając koniec z kulą i toporem za siebie - Shi no kata - następnie szybkim ruchem pociągnął oba łańcuchy przed siebie i dokończył technikę - Ryūmongan-Sokusei - atak kleszczowy zdezorientował demona i zanim zdecydował, w którą stronę uciec, kula zmiażdżyła mu nogi, a ostrze topora z opóźnieniem odcięło mu głowę. Po krótkiej walce zwycięski Kiryu wrócił do Takeshiego. Ten pogratulował mu zdania testu i przywitał w szeregach zabójców demonów.

CIEKAWOSTKI

✪ Fascynacja ozdobami - Drogą do serca Kiryu są dobrze dobrane ornamenty. Może to być skromna przypinka doskonale akcentująca urodę kobiety czy też te bardziej bogato zdobione.

✪ Lubi sobie popić - Odkąd poczęstowano go za młodu alkoholem i przeszedł swój pierwszy stan upojenia to od czasu do czasu nie potrafi sobie odmówić. Co prawda nie pije kiedy ma coś ważnego do zrobienia, sięga po tego typu rozrywkę kiedy wie że może sobie na to pozwolić i to zawsze w taki sposób żeby być świadomym swego otoczenia.

✪ Show off - Kiryu lubi się popisywać swoimi umiejętnościami oraz siłą. Uwielbia komplementy i jego ego rośnie proporcjonalnie do możliwości bitewnych. Co nie oznacza że zawsze wymaga, aby uwaga była skupiona wyłącznie na nim, co prawda odpowiadałoby mu to, lecz w większości przypadków wie jak się zachować. Mimo wszystko zawsze podejmie wyznaczone mu wyzwanie czy też zakład który może postawić go w dobrym świetle.

✪ Siła jest najważniejsza - Od małego miał wpajane do głowy żeby być silnym i dobrze umięśnionym mężczyzną. Rodzice potrzebowali silnego dziecka, aby mógł im na spokojnie pomagać przy pracy, a skoro był jedynym synem w rodzinie ta odpowiedzialność spadła na niego.

Re: Karta Postaci — Sro Lut 09, 2022 11:48 pm

Witaj, KIRYU!Twoja Karta Postaci została zaakceptowana, a ty właśnie wstąpiłeś w szeregi Demon Slayerów. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, uzupełnij swój profil, a następnie przystąp do uzupełnienia informatora, do którego wzór znajdziesz tutaj.

Co więcej, na start dostajesz 50 punktów, które wydać możesz na zakupy w Sklepiku Mistrza Gry lub zamienić je na punkty do statystyk. Do zobaczenia na fabule!