Hōseki

"- ...Takie spojrzenie pozostawiam dla prawdziwych przestępców"
- Hehe, chyba muszę wiec zrezygnować z moich planów dołączenia do przestępczego syndykatu... Bo nie chciałbym, napotkać takiego spojrzenia na swojej drodze... Patrzył poważnie, po czym się uśmiechnął i zaśmiał pod nosem. Po chwili jednak pomyślał, że taki żart nie był odpowiedni... I do tego był beznadziejny....
- Wybacz, czasami plotę, to co ślina mi przyniesie na język. Podrapał się niezręcznie po tyle głowy.
"- Posiadanie bliskich sobie osób też jest ważne. Jeśli uważasz ich za cennych, to dbaj o te relacje "
Spojrzał na niego, jakby Nishioji powiedział coś oczywistego, ale przecież nie zaprzeczyłby takim słowom, dla tego skwitował to prostym.
- Tak jest~.
"...A może ty spróbujesz coś namalować co?"
- He? Że tak teraz? Spojrzał na niego i podsuwaną w swoją stroną kartkę i rysik.
- Już dawno nie rysowałem... W sumie to nawet nie ćwiczyłem w ostatnich latach, pisania kanji... Dość nieśmiało, przyciągnął do siebie kartkę, na którą teraz ciągle patrzył, próbując wymyślić, co mógłby narysować...

- Myślę, że gdybyś miał takie plany to raczej na groźnym spojrzeniu by się nie skończyło – odparł Ryōta spokojnym tonem, gdyby najzwyczajniej w świecie mówił o pogodzie. Jednakże szeroki uśmiech na jego twarzy jasno świadczył o tym, iż nie groził mu, lecz kontynuował zabawną rozmowę.
- Nic się nie dzieje – odparł i wziął kolejny łyk. Powoli się kończyła herbata. Może warto byłoby zamówić kolejną. Była dość smaczna i z pewnością trzeba było korzystać póki można. Dał więc znak właścicielowi, że chciałby jeszcze jedną porcję gorącego naparu. Jednocześnie uśmiechnął się szeroko widząc jak jego rozmówca delikatnie się denerwuje, kiedy zaproponował mu, aby coś sam narysował. Cóż, większość osób lubi patrzeć na obrazy czy dzieła ręczne, lecz tylko patrzeć. Kiedy trzeba samemu coś stworzyć to przeważnie dopadała ich obawa, że nie dadzą sobie rady. Zabójca Oddechu Płomienia rozumiał je, ale uważał jednocześnie, iż każdy potrafi rysować. Gorzej, bądź lepiej póki sprawiało to przyjemność to nic innego się nie liczyło. Przeważnie chodziło o dobrą zabawę i relaks. Tak przynajmniej było właśnie w jego przypadku.
- A masz coś innego do roboty? – zapytał podsuwając młodszemu koledze pustą kartkę dziennika oraz rysik. Przecież nie wymagał od niego nie wiadomo czego.
- Przeważnie ludzie rysują to co widzą, bądź widzieli. Coś prostego. Może spróbuj narysować kogoś kogo widzisz. A może ten dzbanek z herbatą. Nie staraj się robić nic trudnego. Najlepiej postawić na prostotę – rzekł Nishiōji i uśmiechnął się krzepiąco.

"- Nic się nie dzieje"
- Hehe... Nerwowo się zaśmiał, mając jednak nadzieję, że Nishioji-san, naprawdę nie ma z tym problemu. Dopił swoją herbatę i po odłożeniu kubka, rozejrzał się jeszcze raz po przybytku, chcąc sprawdzić, czy do środka nie weszły jakieś nowe osoby, ale ku jego lekkiemu rozczarowaniu nikt nowy się nie pojawił.

"- A masz coś innego do roboty? " Spojrzał na niego, jakby się na tym poważnie zastanawiał, jego kubek z herbatą był już pusty, więc lekko pokiwał głową przecząco.
- W sumie to racja, nie mam nic innego do roboty... Dalej patrzył na kartkę, po słowach Nishiojiego, pomyślał trochę i postawił, tak jak mu powiedział, na prostotę. Przytrzymując bok kartki jedną ręką, wykonał kilka pociągnięć, tworząc tak niezbyt urodziwy, obraz dzbanka na herbatę. Przyglądał się z niesmakiem swojemu "dziełu". Następnie podał je swojemu rozmówcy, wraz z jego narzędziami.
- Chyba mam do tego dwie lewe ręce... Podrapał się po prawym policzku.

Re: Hōseki — Pon 11 Mar 2024, 22:32

Widział zdenerwowanie w jego zachowaniu oraz ruchach. Nie było to zbyt trudne. Chłopak pewnie nawet nie wiedział jak wiele jego ciało zdradzało. Owszem byli w bezpiecznej przestrzeni i nic mu nie groziło, lecz jego ruchy czy spojrzenia mogły dość dużo powiedzieć. Samuraj jednak nic nie mówił. Najspokojniej w świecie obserwował go. Było to na swój sposób interesujące.
- No właśnie. Więc spokojnie. Przecież nikt nie będzie cię oceniał, czy też na ciebie krzyczał. Przede wszystkim chodzi tu o relaks i dobrą zabawę – powiedział Nishiōji zdając sobie sprawę, iż niektórzy traktują trywialne rzeczy jako coś najważniejszego pod słońcem. Ambicja była dobra i pchała ku samorozwojowi, lecz czasami potrafiła skutecznie przeszkodzić przy najprostszych rzeczach. Jak już wcześniej mu powiedział należało umieć cieszyć się z małych rzeczy. Tak więc Ryōta obserwował jak Yoshimatsu zaczyna powoli kreślić kreski oraz kolejne kształty, które powoli zamieniały się w odrobinę koślawy dzbanek na herbatę. Sam zabójca oddechu płomienia spokojnie popijał swoją herbatę. Nie dawał mu żadnych rad. Nie mówił nic. Po prostu obserwował i dawał mu dać z siebie wszystko.
- Nie jest tak źle, jak na pierwszy raz. Szczerze mówiąc spodziewałem się, że wyjdzie gorzej, a jest całkiem przyzwoicie. Oczywiście masz sporo do poprawy, ale jak mówią ćwiczenie czyni mistrza czyż nie? – powiedział mężczyzna, i obdarzył swojego rozmówcę ciepłym uśmiechem. – Po prostu warto poćwiczyć, ale powiedz jak się czujesz? Co sądzisz o swoim tworze?

Re: Hōseki — Wto 26 Mar 2024, 23:40

Spojrzała na niego z lekkim przymrużeniem powiek. Powoli smakując kolorową kulkę, machnęła dłonią nad stołem - Jeszcze nie. Ot studiowałam zapiski historyczne, urozmaicenie terenu, cokolwiek, co dałoby przewagę. W końcu ludzie są słabi - rzuciła suchym tonem, stwierdzając prosty fakt. Może i zabójców normalni mieszkańcy Imperium określiliby nadludźmi czy potworami, ale to nie zmieniało rzeczywistości - byli na straconej pozycji. Nie potrafili leczyć ran na zawołanie, a przynajmniej większość z nich, do tego nie potrafili tworzyć cudów, które demonom przychodziły z łatwością.
"Kagamim?", przerwała przyjemny posiłek, marszcząc nasadę nosa - Mówisz o Kagami Yuichiro, prawda? Powiedz więcej, chętnie posłucham, co się działo u starego kolegi - powiedziała spokojnym głosem, uśmiechając się tak, jakby właśnie usłyszała coś dobrego. Może i nie lubiła plotek, pozostając głucha na to, co mówią o każdym z korpusu, ale to był wyjątek, relacja od świadka zdarzeń.
- O zdrajcach? - uniosła brew do góry, nie mogąc od siebie odsunąć widoku Sendo, który stał się jednym z ich najgorszych koszmarów - Pojmać żywcem i przesłuchać, to dobre źródło informacji. Potem... Zabić - nie zawahała się, ani na moment. Jej głos rozbrzmiewał poważnie, a zarazem tak błaho, jakby rozmawiali na temat aktualnej pogody - Pomyśl sobie, że puszczasz go wolno, by później ta sama osoba wbiła Ci nóż w plecy, nieprzyjemne uczucie, prawda? - kontynuowała myśl, sięgając dłonią po herbatę. "Przyjemne ciepło", pomyślała z uciechą, rozkoszując się leśnym posmakiem, płynącym z samej obecności dzikich jagód.
Chwyciła z powrotem, za wcześniej odłożone dango - Poza tym, nawet jeśli zbłądzili... To realnie patrząc, nikt już im nie zaufa - pomachała patykiem, kręcąc nim delikatnie w kółko - W takiej sytuacji taki zdrajca byłby samotny wśród ludzi, którzy otwarcie gardzą podobnymi niemu. Możliwe, że, nawet jeśli ich nie zabijesz, oni i tak umrą z cudzej ręki lub sami sięgną po miecz. To tylko hipoteza, oczywiście - zakończyła wywód, zjedzeniem słodkiej łakoci.

Re: Hōseki — Czw 28 Mar 2024, 18:09

"Jeszcze nie. Ot studiowałam zapiski historyczne, urozmaicenie terenu, cokolwiek, co dałoby przewagę. W końcu ludzie są słabi" -Ciekawe, zajęcie.- Skomentował, a następnie napił się ciepłej herbaty. sam od czasu do czasu miał wewnętrzną potrzebę dowiedzenia się tego co było kiedyś, a szukanie przewagi nad demonami zawsze było potrzebne bo jak powiedziała ludzie są za słabi aby się z nimi mierzyć. Gdyby nie korpus to pewnie demony mogły by opanować cały świat."Kagami Yuichiro, prawda? Powiedz więcej, chętnie posłucham, co się działo u starego kolegi"-Tak, ostatnio z nim byłem na patrolu, a trochę przesadziłem nie ocaliliśmy wszystkich z korpusu, tylko miałem na myśli tych co tam byli. Był dziś trochę roztrzepany i wyolbrzymił na początku. -A wracając do tego co się działo to mieliśmy niezbyt przyjemną sytuacje z zdrajcą i pająko-podobnym demonem. No i uratował mi życie tak jakby, przed zdrajcą.- Opowiadał z skrócie co się działo, puki nie będzie chciała bardziej szczegółowej historii. Nie był zbyt dumny z faktu że musiał być uratowany, ale grunt że żyje i może dalej pomagać innym. Co najważniejsze może spotkać swoich nowych znajomych w korpusie. "O zdrajcach?" Katsumitsu po reakcji przeczuwał że dostanie sporo informacji na dręczący go temat, chyba idealnie trafił. Każdy bardziej doświadczony zabójca niż on był dla niego skarbnicą wiedzy. "Potem... Zabić "-Zabić?- Lekko się zdziwił słysząc drugą część jej wypowiedzi. Jak przesłuchanie rozumiał to od razu zabić nie dając mu szansy się odkupić po wydobyciu informacji. Nie umiał by podjąć tak drastycznych środków w przypadku człowieka."nieprzyjemne uczucie, prawda?"-Prawda, ciężko zaufać komuś kto zdradził.- Ciężko nie było jej przyznać racji, miała dobre argumenty."nikt już im nie zaufa"-Niektórzy wierzą w drugą szanse.- Powiedział trochę lekkomyślnie a może nawet dziecinnie, był zdania że każdy może się zmienić na lepsze. "To tylko hipoteza, oczywiście"-Dziękuje za podzielenie się opinią.- Powiedział lekko się uśmiechając i drapiąc się prawą ręką po tyle głowy w zakłopotaniu. Może faktycznie miał złe podejście do tego i bez sensu szukał we wszystkich ludziach ukrytego dobra. Po czym się znowu napił swojej herbaty. -Swoją drogą, długo już jesteś w korpusie?- Zapytał ciekaw czy za tymi słowami kryje się coś więcej niż "hipoteza". W końcu miała od niego wyższą range, musiała wiele przeżyć.

Re: Hōseki — Czw 28 Mar 2024, 19:11

Ciekawe, huh? W studiowaniu teorii nie widziała nic interesującego, ot uważała to za potrzebny środek, aby w najgorszym przypadku ujść z życiem i przedłużyć tułaczkę po tym przeklętym padole. Niemniej nie powiedziała tego na głos, jedynie uśmiechając się do samej siebie.
Przesadził? Możliwe, że młodzik jeszcze tego nie wiedział, ale istnieli wśród nich, co nie lubili wyolbrzymień. W końcu żyli w świecie, gdzie pożądano precyzyjnych informacji... Jednak to była tylko miła pogawędka, prawda? Nie musiała go pouczać, choć lepszym określeniem byłoby powiedzenie, iż zwyczajnie się jej nie chciało.
- Tak jakby? Dziwny sposób na przyznanie się do własnej niemocy - skwitowała krótko, przyglądając się Katsumitsu spod przymrużonych powiek, zupełnie jakby starała się go ocenić przez pryzmat wypowiedzianych słów - To nie jest nic złego, wiesz przyznać się, że w danym momencie musieliśmy polegać na innych - kontynuowała po chwili, odchylając się do tyłu, dłoń stawiając na płaskiej powierzchni, aby utrzymać balans - Ten wasz demon przypomina mi innego, z którym walczyłam. Właściwie to Rengoku-san i Matsumoto też tam byli, może stworzyła ich ta sama osoba? - pomyślała na głos, przypominając sobie pajęczą kobietą i jej małe twory, które goniły ich, aż wskoczyli do wody.
Rozmowa o zdrajcach, nieco im się przedłużyła. Czyżby nie słyszał o tej głośnej sprawie? Spojrzała na niego z dylematem, jakby nie wiedziała, czy powinna podzielić się tą informacją - Ich jest coraz mniej, zwłaszcza ostatnio - odwróciła głowę, w stronę rozsuniętych lekko drzwi na zewnątrz - W korpusie, gdyby teraz ktoś usłyszał o zdradzie... Nie puściliby go żywcem. Hotta Sendo, mówi Ci to coś? - zapytała ostrożnie, odwracając się buzią w jego stronę.
Nawet nie zauważyła, jak długo była jedną z szermierzy korpusu. Dopiero jego pytanie, cofnęło ją w czasie, gdy rok po czternastych urodzinach wyruszyła po raz pierwszy do Yonezawy - To już będzie pięć lat, odkąd przybyłam się tutaj szkolić - powiedziała lekkim tonem, odstawiając patyczek na ceramiczny talerz - A ty? Dłużej? Krócej? - wylewała z siebie jedno pytanie za drugim - Właściwie, pozwolę sobie skorzystać z okazji i zapytać, zamierzasz być zabójcą już zawsze? - dodała na koniec posępnym tonem.

Re: Hōseki — Pią 29 Mar 2024, 23:53

"Dziwny sposób na przyznanie się do własnej niemocy" -Nie lubię się przyznawać do braku mocy- Powiedział lekko zmieszany, głupio mu było że musiał być ratowany. Nawet jak dopiero zaczynał jako zabójca demonów. "wiesz przyznać się, że w danym momencie musieliśmy polegać na innych" -Wolałbym chronić innych niż być chronionym.- Odparł szczerze, nie miał zamiaru obijać w bawełnę. Od kiedy Heisuke mu pomógł w dzieciństwie chciał, móc chronić innych. Poniekąd dzięki niemu jego marzenie o staniu się samurajem urosło. Mimo to że wiadomo że nie da się ta o dostać tytułu szlacheckiego czy pochodzenia. "Ten wasz demon przypomina mi innego, z którym walczyłam. może stworzyła ich ta sama osoba?" -Nie wiem, ale miała dużo małych. Całe szczęście nie były zbyt silne.- Dodał trochę informacji na temat maszkar z którymi przyszło mu się zmierzyć, choć tak na prawdę to tylko Kagamim z nią walczył jemu zostało bić jakieś małe pająko-dziecio-stworki. Biedne dzieci musiały mieć pecha że zostały przemienione."Ich jest coraz mniej, zwłaszcza ostatnio" -To dobrze.- Powiedział lekko się uśmiechając, mniej zdrajców mniejsza szansa na zostanie znienacka zdradzonym. Nie wiedział że może chodzić o zabijanie zdrajców przez kogoś. "Hotta Sendo, mówi Ci to coś?" -Nie znam gościa- Nic mu nie przychodziło do głowy, zupełnie nigdy nie słyszał o kimś takim lub czymś takim."pięć lat" -Wow- Lekko otworzył usta ze zdziwienia, w końcu pięć lat to mnóstwo czasu."Krócej?" -Tak, krócej pół roku- Czym było jego pół-roku do pięciu lat, jeszcze sporo nauki przed nim do stania się kimś znaczącym."zamierzasz być zabójcą już zawsze?" -Szczerze nigdy się nie zastanawiałem nad tym, trudne pytanie. Lubię chronić ludzi więc myślę że może samurajem? Mam też doświadczenie z obróbką drewna. Ciężko stwierdzić co bym miał robić.- Odpowiedział niepewnie, nie miał zielonego pojęcia kim by mógł zostać jak nie zabójcą demonów.

Kto lubił? Rozumiała to niemal doskonale, zwłaszcza jako samuraj, który nie lubił popełniać błędów. Niemniej, gdy starała się patrzeć na to obiektywnie... Podziwiała tych, co posiadali iskrę w sobie - odwagę, aby głośno przyznać się do własnych wad.
- Nie zawsze można, nie zawsze się da. Wszak, uratowałbyś kogoś, gdy jesteś znacznie słabszy, niż przeciwnik, czy może zamiast tego poprosiłbyś o pomoc bardziej doświadczonego zabójcę? - to było dość podchwytliwe pytanie, które zwyczajnie wymsknęło się Yonie. Wszak, nie chciała go tutaj merytorycznie pouczać, a i tak postanowiła go poznać lepiej i może nawet czegoś nauczyć.
Dużo małych stworków, ten wzór boleśnie się powtarzał. To tak, jakby tamta pajęczyca znalazła sobie nowe miejsce na żer, siejąc chaos, który mogli powstrzymać. Tylko czy Takashi, Rengoku oraz Hiryuu byli w stanie z nią wtedy walczyć? Jedno z nich... prawdopodobnie zginęłoby z jej ręki, a i tak szanse nie do końca, by im sprzyjały.
- Dobrze, że Kagami-san zajął się demonem, kto wie, ilu by zginęło, gdyby nie było go na miejscu - rzuciła spokojnym głosem, nie pokazując po sobie, jak bardzo nie lubiła uznawać jego zasług, nie po tym jak ich zostawił w Kioto. Mimo wszystko uważała, iż był jedną z osób, która przyczyniła się do śmierci Hanshina - kowala o potężnym płomieniu napędzanym nienawiścią do demonów.
Nie słyszał... Jak w ogóle było to możliwe? Jedna z najgłośniejszych spraw obeszła echem Yonezawę, a on pozostał głuchy na niezadowolenie zabójców oraz zdradę, która eskalowała do tego stopnia, iż ich kryjówka została odkryta. Patrzyła na Katsumitsu ze zdziwieniem, unosząc w zdumieniu brwi - Był to zabójca demonów, który sprzedał swoją duszę Muzanowi, zdradzając korpus. Wielu wierzy, że to przez niego demony odnalazły Yonezawę, doprowadzając do śmierci Mistrza. Dlatego, polecałabym nie myśleć o ułaskawieniu zdrajców, chyba... Nie chcesz być podejrzany o współpracę z tymi szkaradami? - zapytała poważnie, dając mu kolejny powód, aby wątpić we własne przekonania. Wolną dłoń położyła na rękojeści katany, dodając całej wypowiedzi ponurego charakteru.
- Samurajem? Ciężka droga Cię czeka, zwłaszcza jeśli wywodzisz się z klasy społecznej niskiego szczebla. Oczywiście, nie uważam tego za niewykonalne, o ile posiadasz w sobie wystarczająco duże pokłady determinacji. Do jakiej klasy należysz? Może będę umieć Ci coś doradzić - początkowo mówiła spokojnie, wykazując jedynie zainteresowanie bliskim jej tematem. Na końcu zaś mógł usłyszeć czystą ciekawość, a nawet lekkie przejęcie jego sytuacją.
- Osobiście uważam, że stając się żołnierzem Yonezawy zostaje się nim na zawsze, umiera się za sprawę, która jest większa od nas samych, lecz nie każdy podziela to zdanie. Jednak, jeśli się wahasz, zrezygnuj od razu, oszczędzisz sobie bólu oraz brzemienia - dodała na koniec, sugerując, iż nie powinien odkładać tego na później. Im dalej w las, tym większy wpływ wywierał na innych. Sama, raczej nie chciałaby współpracować z kimś, kto nie był pewien, czy na pewno obrał dobrą drogę.

Nie zawsze można, nie zawsze się da. Wszak, uratowałbyś kogoś, gdy jesteś znacznie słabszy, niż przeciwnik, czy może zamiast tego poprosiłbyś o pomoc bardziej doświadczonego zabójcę? -Pewnie bym poprosił o pomoc kogoś silniejszego, ale najpierw bym musiał wiedzieć że wróg jest silniejszy ode mnie. Bez tej wiedzy pewnie bym się rzucił kogoś uratować.- Lekko się zawahał przy tej wypowiedzi, nie lubił przyznawać że jest słabszy. Jednak zdawał sobie sprawę że musi się jeszcze wiele nauczyć, sparing z Kagamim pokazał mu że jeszcze spora droga przed nim. A tamten patrol go tylko w tym utwierdził."kto wie, ilu by zginęło, gdyby nie było go na miejscu"-Prawda bez niego było by ciężko wyjść z tej opresji.- Potwierdził fakt, sam by nie był w stanie uratować tamtego zabójcy, ale z plusów było to że zdołał odwrócić uwagę zdrajcy, przynajmniej tak się przydał."Dlatego, polecałabym nie myśleć o ułaskawieniu zdrajców, chyba... Nie chcesz być podejrzany o współpracę z tymi szkaradami?"-Nie wiedziałem że to przez niego mistrz umarł.. Nie chciałbym być posądzany o współprace z demonami, nie do końca rozumiem po co w ogóle ktoś z nimi współpracuje.- Katsumitsu nie był za dobrze poinformowany o żadnej z tych spraw, gdy zarządzono zmianę siedziby był jeszcze nowy korpusie niby jakieś plotki słyszał, ale nic szczególnego."Do jakiej klasy należysz? Może będę umieć Ci coś doradzić"-Do klasy rzemieślniczej, z chęcią wysłucham porad.- Lekko się uśmiechnął, z chęcią się czegoś nauczy od doświadczonej osoby. "Jednak, jeśli się wahasz, zrezygnuj od razu, oszczędzisz sobie bólu oraz brzemienia "-Waham się tylko w tym co miałbym robić po, ale raczej to nie nastąpi za szybko, więc nie ma się czym martwić. Za dużo demonów chodzi po tym świecie. Pewnie do końca życia będę zabójcą demonów tak jak wielu. Jedyne czego się boje to że nie będę mógł tak jak niektórzy zabić zdrajcy bez mrugnięcia oka, kiedy będzie to potrzebne. Zabicie demona nie sprawia mi żadnych problemów, ale człowieka. Nie potrafię sobie nawet tego wyobrazić.- Odparł szczerze co myślał. Nie wahał się, bo jakby się wahał to nigdy by został zabójcą i pewnie umarłby podczas ostatniego testu od mistrza, a jakoś się tu znalazł. Jednak miał dalej problemy z myślą że kiedyś będzie musiał zabić człowieka który współpracuje z demonem lub zdrajcę korpusu. Nie na to się przygotowywał przez lata treningu u swojego mistrza.

Gdy tak patrzyła na niego, dostrzegała powoli, co mu brakowało. Z lekkim uśmiechem, wsłuchiwała się w jego słowa, łokieć opierając o stół przed nią, jednocześnie lekko pochylając sylwetkę - Nie jest to zła odpowiedź - powiedziała delikatnym głosem, nie dodając do tego, nic więcej. Jednie zgrabnym ruchem chwyciła za kubek i upiła małego łyka, co mogło z boku wyglądać, jakby jedynie zamoczyła usta.
Po pomieszczeniu rozszedł się pojedynczy, subtelny dźwięk kliknięcia tsuby oddzielanej od sayi. Kolejna groźba, mająca zadbać o to, aby z jego ust nie padły głupoty, lecz szczera prawda. Czy Yona była usatysfakcjonowana z jego reakcji? Zmarszczyła czoło, powieki lekko się przymknęły, ale nie do końca, pozostawiając szpary, z których świdrowały go bursztynowe ślepia. "Niektórzy wierzą w drugą szansę", przypomniała sobie, zastanawiając się, czy i on był w środku tego zdania, teraz skrupulatnie to ukrywając. Westchnęła. W oczach Yony przynajmniej jedno było jasne, Katsumitsu nie chciał współpracować z demonami. Prostym ruchem, docisnęła tsubę do pochwy, odkładając ją obok - Dla niektórych to bóstwa - wzruszyła ramionami, patrząc już nie z powagą, a spokojem, łagodząc jednocześnie rysy twarzy.
Klasa rzemieślnicza... Jeden z potrzebnych trybików do funkcjonowania Imperium. Czy miał szansę? Mogła jedynie zgadywać. Niemniej powiedziała kilka słów, które mogły mu zamknąć drogę lub otworzyć, dając prosty cel w życiu - Na początek zasługi, sława, coś, co nie pozwoli innym wątpić, iż jesteś wojownikiem. To tylko spekulacja, ale jeśli wybierzesz daimyo, któremu będziesz służył w relacji mistrz-samuraj, to Twoje pochodzenie oraz słowa zapewnienia mogą nie wystarczyć. Potrzebujesz poparcia, osób za sobą, czy niezaprzeczalnych wyczynów, które będą Twoją kartą przetargową, rozumiesz? - dopytała na koniec, spoglądając na ostatnie dwie kulki dango, które pokazywały, jak szybko ten czas ulatywał.
- Wyobraź sobie, że taka osoba nie jest już człowiekiem. Wiele przypadków to ludzie oczekujący na nadejście nowego życia, transformacji, która zmieni ich w jednych z nich. Twoim zadaniem jest temu przeszkodzić, więc... Może jak spojrzysz na to z tej strony, miecz w Twoich dłoniach stanie się lżejszy - dodała sympatycznym głosem, choć sama nawet nie musiała stosować tej praktyki. Po tym, co zrobił Kaito, patrząc jak ludzie bliscy giną.... Tutaj nie było miejsca na litość oraz przebaczenie.

"Nie jest to zła odpowiedź" -To chyba dobrze- Lekko się uśmiechnął z wymalowanym zakłopotaniem na twarzy, "co miała na myśli?" Czuł się jakby chciała z niego wydobyć jakieś informacje, ale nie wiedział co. Dlatego mówił co uważa lekko podskoczył jak usłyszał dźwięk tsuby czuł się trochę jak na przesłuchaniu, jakby zrobił coś złego. A nic takiego nie zrobił prawda? Sam nie był pewien. Czuł jak jej wzrok się w niego wbija, do momentu odłożenia tsuby. "Dla niektórych to bóstwa" -Miało by to sens czemu niektórzy zdradzają, ale to pewnie tylko osoby naiwne pomyślałaby że tak jest. W końcu te potwory nie maja nic wspólnego z bogami. Nic dobrego nie tworzą, tylko niszczą.- Odparł popijając herbatę, chyba cokolwiek chciała z niego wydobyć już to wydobyła, bo atmosfera jakoś się rozluźniła i mógł bez ryzyka zadławieniem pić herbatę. Demony i ludzie którzy ich słuchają to zawsze była kłopotliwa sprawa. Czy więcej się o nich dowiadywał tym bardziej chciał się ich pozbyć, nie miał żadnej pozytywnej myśli odnośnie tych stworów. Co innego do ludzi, ciężko mu było nie ufać im. Niestety co raz częściej słyszał negatywy, chciał czy nie chciał musiał się przygotować że kiedyś będzie musiał kogoś zabić, aby inni przeżyli. Na pewno nie przyjdzie mu to z łatwością.
"Potrzebujesz poparcia, osób za sobą, czy niezaprzeczalnych wyczynów, które będą Twoją kartą przetargową, rozumiesz? " -Tak z grubsza, sporo tego. A czy każdy samuraj potrzebuję mistrza?- Starał się zapamiętać nauki rudowłosej, zadając pytanie którego go ciekawiło. Bycie jednak pod kimś bezpośrednio to spory obowiązek, a czy on był w stanie go podjąć skoro jednocześnie polował na demony? Teraz nie do końca był przekonany czy to dobry pomysł, aby zostać samurajem.
"Może jak spojrzysz na to z tej strony, miecz w Twoich dłoniach stanie się lżejszy" -Pomysł dobry, zapamiętam może mi się kiedyś przyda gdy będzie potrzeba obronienia kogoś.- Uśmiechnął się lekko, z jednej strony liczył że jednak nigdy nie będzie musiał zabić człowieka, ale z drugiej wiedział że może mu się przydać ten sposób myślenia który mu przekazywała zabójczyni, aby uratować kogoś bliskiego. Może oni już faktycznie nie byli ludźmi w środku. -Miałaś już taką sytuację że musiałaś zabić człowieka? Wiesz w sensie zdrajcę.- Powiedział głównie ciekawy skąd wie że takie myślenie faktycznie mu pomoże, aby w ważnym momencie wykonać właściwy ruch przeciwko zdrajcy.