EVENT

Re: [ Demony 3 ] - Okazja — Czw Sie 22, 2024 7:54 am

Wszystko działo się szybko i niemalże jednocześnie. Demoniczna krew zalała zabójcę, a włócznia wbiła się w jego brzuch. Krzyk bólu wyrwany z gardła marechi zdążył wywołać ukłucie ekscytacji w piersi smoczycy, na sekundę przed tym, jak dziwna siła zaczęła krążyć wokół ciała, które powinno już zacząć umierać.
Karaluch wciąż walczył, niechętny do poddania się nawet w obliczu śmierci i gdyby Katsu miała chwilę czasu, aby się nad tym zastanowić, zapewne odnalazłaby w sobie okruch podziwu dla determinacji zabójcy.

Jej ciało zostało odrzucone na bok, a uderzenie przyjęła twardo na plecy, czując, jak jego siła opróżnia płuca z powietrza, wypluwając je przez gardło w postaci wściekłego warknięcia.
Pragnęła podnieść się jak najszybciej, doskoczyć do Marechi i rozszarpać jego ciało pazurami, oblać się szkarłatem z jego ciała i zapewnić mu tę najobrzydliwszą, najbardziej krwawą podróż na drugą stronę. Już wstawała, chcąc położyć kres tej długiej walce i zatriumfować w końcu, wtedy jednak dotarł do niej krzyk Yamato.
Uciekaj od niego!
Plecenie wydane z tym dziwnym napięciem na dnie głosu, które poruszyło ciałem smoczycy. I choć demony były obłudne i niejeden mógłby chcieć doszukać się w tym opiekuńczym zachowaniu mnicha próby zagarnięcia Marechi tylko dla siebie, Katsu nie wahała się ani chwili. Porwała się z ziemi i rzuciła do ucieczki, a ponieważ nie mogła znieść perspektywy pozostawienia Yamato samego, w międzyczasie postarałaby się dopilnować, aby każda jedna kropla jej krwi, która podczas całego zamieszania uwolniła się z kikuta jej ręki i wciąż mogła zdobić choć skrawek ubrania Kireia, być ledwie drobną smugą na jego policzku, czy plamić suchy piasek pod jego stopami, zapłonęła płomieniem demonicznej sztuki krwi. Nie byłby to jednak byle jaki płomień, bo ten przyjąłby postać wielu drobnych ogników, które miały wzbić się w powietrze i zaatakować Kireia, niczym stado szerszeni, za cel obierając przede wszystkim jego twarz i oczy, patrząc i oślepiając, robiąc wszystko by go zranić, spowolnić lub chociaż wytrącić z równowagi.

Spoiler:

Re: [ Demony 3 ] - Okazja — Pią Sie 23, 2024 11:24 pm

Nie walczyła dla posiłku ani dla zemsty. Atakowała tylko i wyłącznie dla zabawy. Oczywiście wraz z innymi zabrała się za pościg przede wszystkim przez słowa Stwórcy, którego rozkazy były bardzo klarowne. Zgadzała się z nimi znakomicie. Uwielbiała niszczyć i siać chaos. Kiedyś, jeszcze podnóżkiem Takuyi, jej polowania były przemyślane. To on wybierał ofiary. Przestępców czy złoczyńców. Teraz nie miało to dla niej większego znaczenia. Nie była głodna. Po prostu się bawiła.

Wciąż trzymała w dłoni pręt z ciemności czekając na atak przeciwnika, żeby go sparować. Przyglądała się z fascynacją jak jej ciemność spowija przeciwników i ich rani. Nie atakowała z chęcią mordu. Przynajmniej jeszcze nie. Gdy poczuła ludzką krew ponowiła atak. Tym razem próbując zadać im większe rany, może nawet śmiertelne. Ciemność przyjęła formę ostro zakończonych kolców. Spróbowała pochwycić jednego z Zabójców i przyciągnąć do siebie. Miała przecież tak wiele pytań. I jedno najważniejsze.

Gdzie był Kurokaze Takuya?

Słysząc naciąganą strzałę przygotowała się na odbicie ataku.

Spoiler:

Re: [ Demony 3 ] - Okazja — Sro Sie 28, 2024 11:59 am

EVENT

Okazja - 13

Kitsune

Kiedy cesarzowa ciemności bawiła się ze swoimi przeciwnikami, oni walczyli ze śmiertelną powagą. Mogli być wyłącznie przynętą mającą ją spowolnić, ale jak widać, doskonale wychodziło im to zadanie. Kitsune musiała trzymać się blisko nich jeżeli chciała ciągle ich ranić, a to sprawiało, że reszta uciekających oddalała się z każdą chwilą. Czym była dwójka Ne, szkolona od młodości do tego, aby poświęcić swoje życie w szczytnym celu?
Mrok, który przybrał teraz formę kolców wystrzelił ku nim, w odpowiedzi czego rozległo się bolesne... rżenie. Koń zasłonił większość ataków Kitsune, chroniąc swoich panów, ale samo zwierzę przebite tak dużą ilością ataków, pomimo swojego bojowego wyszkolenia, padło niemal od razu, przewracając się na bok z bolesnym jękiem. Nawet ono traktowało tę walkę poważnie.

Radość widoczna na ustach jednego z zabójców, którego pochwycił cienista odnoga była demonowi zupełnie obca. Miała przed sobą mężczyznę szczęśliwego, żeby umiera nie zdradzając swoich ideałów, który mimo strachu przed nadchodzącą, nieuchronną śmiercią spełnia swoje zadanie. Zanim zdążyła zadać mu gnębiące ją pytanie, mężczyzna splunął lisicy w twarz.

Drugi z zabójców wykorzystał okazję i to, że kobieta zajęła się jego towarzyszem, wyłonił się zza ciała zabitego konia i umknął, wydostając się z zasięgu jej ciemności.

Katsu i Yamato

Natychmiastowa ucieczka przed zagrożeniem, którym nagle stał się doprowadzony do skrajnej desperacji zabójca, była jedynym, co ocaliło Katsu przed utratą łba tu i teraz. Nim jeszcze zebrała swe ciało z piachu, poczuła jak grunt, w miejscu gdzie dopiero co leżała odrzucona, wzbija się do góry rozcięty głęboko błękitną stalą, a towarzysząca temu siła oddechu wody odpycha ją po raz kolejny gdzieś na bok, przyśpieszając zachwiany unik.
W powietrze poza krwią i drobinkami ziemi wzbiły się jeszcze ścięto równo włosy - część jej kosmyków, która nie umknęła przed atakiem. Wodnik zyskał szybkości, przez którą obu demonom mogło się wydawać, iż znika z jednego miejsca i pojawia się bezgłośnie w drugim. Jego skórę oplatały wzory fal, wyrastały na policzki, uwydatnione przez wściekle zaciskane zęby. W poświacie płomyków mogli mieć wrażenie, że to zabójca bliższy jest teraz obrazom demonów z ksiąg i legend, a nie oni.
Iskry zatańczyły wokół przeciwnika, krew Katsu rozpalała się właśnie do pożądanej temperatury, a koścista łapa Yamato z głuchym uderzeniem opadła w końcu między smoczycę, a jej groźnego łowcę. Włócznia demona nie była nawet w stanie nadążyć za wcześniejszym ruchem zbójcy wody, trafiła w pustkę, a mnich musiał od razu zbierać się do kolejnego ruchu, jeżeli zamierzał nie dopuścić do zagłady towarzyszki.
Wodnik znalazł się nagle w niekompletnej klatce, odgrodzony kościanymi pazurami, atakowany z drugiej strony przez ogniste pociski, których nie dało się pozbyć inaczej, niż jeszcze raz ciąć je techniką ognia. Ale nawet zawirowana woda mogła jedynie odepchnąć żar i kościste pazury, dając demonom krótkie okienko na wykonanie kolejnych ruchów, podczas gdy zabójca zużywał swoje siły do obrony.

Podsumowanie:

Podsumowanie - Zabójcy:

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Przysługują wam 3 akcje na turę. Prosiłbym o podkreślenie ich w poście lub wypisanie ich w spojlerze.

Misja zmieniła MG. Starałam się nadrobić jak najwięcej, ale jeżeli pojawią się jakieś nieścisłości to: w przypadku nieistotnych, proszę zignorujcie je. W przypadku ważnych, zmieniających coś w dotychczasowym przebiegu akcji, dajcie mi proszę znać. Jest spora szansa, że mogło mi coś umknąć podczas szybkiego czytania.

Re: [ Demony 3 ] - Okazja — Nie Wrz 01, 2024 4:25 pm

Walka nie była sprawiedliwa. Brakowało równości sił. Brakowało nadziei. Zabójcy walczyli, ale kim byli, żeby mierzyć się z jej umiejętnościami? Tak jak na początku sam chaos sprawiał jej radość, tak z czasem dopadło ją znużenie. Walczenie z przeciwnikami, którzy nie posiadali ostrza Nichirin było nudne. Nie stanowili zagrożenia. Rozluźniła się nieco, chociaż wciąż dbała o ostrzeżenie. Nie zamierzała dać się zaskoczyć czy sprowokować. Karmazynowe ślepia wpatrywały się w człowieka niczym w robaka. Z pogardą, bez cienia zawahania. Zwykły pokaz siły. Chciała zabić jego ducha walki. Pokazać w jak beznadziejnej sytuacji się znajdował. Kiedy już się zbliżył pochwyciła go w swoje szponiaste dłonie. Ciemność zniknęła.

Zaśmiała się bez krztyny wesołości, gdy ślina dotknęła jej marmurowej skóry na policzku. Nie przejęła się za bardzo. Zacisnęła jedną dłoń wokół szyi przeciwnika trzymając go na przeciwko siebie w bliskiej odległości. Jej oddech omiatał jego usta. Oblizała pełne usta. Mogło się wydawać, że chciała go pocałować.

- Oszczędzę cię, jeśli zdradzisz mi, gdzie przebywa mój ukochany – specjalnie zaakcentowała ostatnie słowo. Przekrzywiła lekko głowę patrząc na przeciwnika z błyskiem w czerwonych ślepiach. - Kurokaze Takuya. Twoje życie i życie twoich towarzyszy za kochanka demonów.

Ścisnęła mocniej szyję Ne przykładając usta do jego policzka. Wzięła głębszy wdech wyobrażając sobie jak cudownie musiała smakować jego krew. Chociaż skupiała się na mężczyźnie ciągle pozostawała uważna. Była gotowa zrobić unik lub zasłonić się jego ciałem. Trzymałą go mocno, żeby w razie potrzeby go odrzucić gdyby spróbował ją zaatakować.
- Wybieraj.

Spoiler:

Re: [ Demony 3 ] - Okazja — Nie Wrz 01, 2024 10:46 pm

Mnichowi powoli kończył się arsenał sztuczek, a demoniczny zabójca demonów nie zamierzał póki co umierać. W takim wypadku Yamato musiał bardzo szybko myśleć. Prawdę mówiąc gdyby tylko na nim zależało, mógł po prostu odskoczyć w tył i poczekać, aż szermierz się wykrwawi walką ze smoczycą i dobić wyczerpanego człowieka. Jednak w takiej sytuacji pewna lisica byłaby bardzo niezadowolona, a tego przecież nie chciał. W końcu współpraca jak dotąd była bardzo owocna i nie zamierzał jej tak szybko przerywać. Podejrzewał, że byłoby to w mniejszym stopniu zerwanie kontaktów, a w większym zyskanie nowego wroga, a na to nie miał czasu ani pieniędzy.

Nie mając większego wyboru skoczył do przodu przez deszcz krwi jego rozpadającej się sztuki krwi. Nie miał wiele czasu i zamierzał go wykorzystać najlepiej jak potrafił, nawet jeśli było to kosztem jego własnej krwi. Potężnymi szponami swoich kościanych rękawic uderzył na stronę rannej ręki zabójcy. Pchnięcie zebranymi w kształt włóczni pazurów miało rozorać, albo nawet oderwać rękę. Atakowi towarzyszyło gardłowe warknięcie, które po części miało odwrócić uwagę od Katsu. Może i demon zaczynał być zdesperowany, jednak nie był ślepy i drugą opancerzoną rękę trzymał w gardzie przygotowując się na zbicie lub chociaż osłabienie kontrataku samuraja. Wciąż sprawny wzrok przypominał mu bowiem z jaką prędkością poruszał się przeciwnik. Sam mnich zamierzał dać demonicy nieco więcej czasu by ta mogła kontynuować swój odwrót.

Spoiler:

Re: [ Demony 3 ] - Okazja — Sob Wrz 14, 2024 1:28 pm

Wystarczyłaby sekunda opóźnienia i byłaby to pierwsza i ostatnia z misji, w jakich przyszło smoczycy uczestniczyć. Oddech wody odrzucił ciało Katsu, która na placach niemalże poczuła chłód ostrza, a świadomość tego faktu dotarła do niej zanim jeszcze zdążyła znów ciężko uderzyć o piach.
Działała odruchowo, uciekając i ostatkiem sił próbując wspomóc Yamato, który rzucił się na Kireia, jak gdyby wyzwolona przez konające ciało siła, nie była w stanie go poruszyć.
Z Katsu było inaczej, szczególnie gdy dostrzegła, że jej wysiłki nie przyniosły zbyt wielkiego efektu. Ich przeciwnik na skraju życia zdawał się pozyskać siły, których nie powinien na tym etapie posiadać.
Tymczasem, gdy moce Katsu kurczyły się na równi z jej możliwościami, a panika przeszyła umysł, niczym ta niechciana siła, obezwładniająca wolę i mrowiąca zdrętwiałe mięśnie kończyn, smocza duma poszła się jebać w obliczu tego pierwotnego zmysłu, który chwytał się kurczowo życia, na tę krótką chwilę zapominając o wszelkiej odwadze i po prostu chcąc uciec jeszcze nieco dalej od przeklętego zabójcy. Jego i jego śmiercionośnego oddechu wody, którego jej własna Sztuka Krwi nie potrafiła przebić.
Chwyciła się regeneracji, jak gdyby dopiero pod wpływem paniki zdała sobie sprawę z braku dłoni i niewygody tego stanu. Zregenerowała ranę czym prędzej, czując ulgę odrastającej kończyny i dopiero wtedy odwróciła się za siebie, spoglądając na zabójcę i demona.
Determinacja przebiła się przez bezsilność, niczym mocne uderzenie przez grubą taflę lodu.

Czy było coś, cokolwiek, co mogła jeszcze zrobić?

Jeżeli tocząca się walka umożliwiała jej rzucenie w Kireia, ostatkiem sił sztuki krwi, dwiema ognistymi kulami, bez ryzyka trafienia Yamato, zrobiłaby to. Być może raniąc zabójcę, a może po prostu zmuszając go jeszcze przez chwilę do walki na dwa fronty i tym samym kupując mnichowi nieco przewagi.

Spoiler:

Re: [ Demony 3 ] - Okazja — Czw Wrz 19, 2024 11:33 am

EVENT

Okazja - 14

Kitsune

Mężczyzna miotał się w uścisku Kitsune niczym robak nabity na haczyk. Nie mogła powiedzieć, że był całkowicie bezbronny, gdyż u jego pasa wciąż wisiało nichirin, ale ostatecznie nie sięgnął po nie, więc musiał teraz cierpieć konsekwencje własnego niezdecydowania. Chrypiał i charczał starając się oddychać pod naporem demonicznej łapy, ale lisicia nie odpuszczała, a on nie zamierzał tak po prostu umierać.
Mierzyli się spojrzeniami przez dłuższy czas, aż w końcu padło pytanie, wysyczane ze wściekłością i rządzą zemsty.
Kurokaze Takuya.
W oczach Ne błysnęło zaskoczenie. Czyż zabójca o którego pytała nie walczył wraz z nimi w tej próbie spowolnienia marszu demonów? Gdyby tylko chciała, mogła go wówczas schwytać, a zamiast tego Kurokaze tak jak i reszta z grupy korpusu zdążył uciec, gdy on i jego towarzysz wraz z koniem spowalniali skutecznie Kitsune. A jednak groźba miała większą siłę niż duma, ponieważ powoli, usta mężczyzny otworzyły się.
- Co za szkoda, już go nie dogonisz. Na pewno dotarł już do jednego z posterunków - stwierdził. Demonica mogła wyczuć, że nie kłamał, nie próbował mydlić jej oczu. Okupiona śmiercią jednego człowieka ewakuacja pozostałej części grupy udała się. A ona pozostała prawie z niczym... może poza pojedynczym ciałem, które nie miało już siły się bronić.
Gdyby tylko zechciała, mogła go zabić. Uciekająca grupa zniknęła jej dawno z oczu.

Kitsune może dołączyć do pozostałych kosztem dwóch akcji.
Dogonienie uciekających zabójców stało się niemożliwe, jednak nadal pozostaje samotny Ne, którego może swobodnie rozdysponować.

Katsu i Yamato

Klatka z kości rozpadła się niemal w tym samym momencie, gdy zabójca wody odepchnął od siebie ostatnią z szybujących ku niemu kul ognia. Zachwiał się, oparł na czubku nichirin łapiąc desperacko oddechy. Z jego ciała powoli zaczęły wycofywać się symbole fal, a skóra traciła kolory pozostawiając przed nimi obraz wojownika na skraju. Siła i szybkość, jaka na krótką chwilę ich zaskoczyła zniknęła.
Walka na małym polu sprzyjała Yamato, którego manipulacja mogła wydłużyć pazury do kolejnego ataku. Cztery zaostrzone narośle wystrzeliły ku zabójcy, nim zdołał on przygotować się do kolejnego ataku. I tym razem sukces był niemalże gwarantowany: niebieskie nichirin na krótką chwilę otoczyła smuga wody, lecz nim uformowała się w całości, rozpadła się w krople i rybak z ledwością uniósł katanę. Było to jednak zdecydowanie za mało, aby sparować siłę, jaką nadal posiadał w sobie demon.
Wodnik wykonał krok w tył, niezdarną próbę uniku, lecz pazury trafiły w jego wolne przedramię, odrywając je z siłą od reszty ciała. Rozszarpany fragment ciała odturlał się kawałek dalej, chlapiąc ludzką krwią. Słodką, kuszącą, mieszającą w głowie... Osłabione demony reagowały na marechi silniej, niż gdy byli w pełni sprawności, lecz i mnich i smoczyca zdawali sobie sprawę, że walka nie skończy się, dopóki zabójca nie wyzionie ducha.
A był tego bliski w momencie, gdy Katsu cisnęła w niego ogniem. Żar wyrósł zza pleców wodnika, który zbyt zajęty był unikami, aby zdać sobie sprawę, że coś szybuje w jego kierunku. Oddech już raz go zawiódł, drugi raz nie próbował go więc przywołać. Pociski trafiły go w plecy, niszcząc część munduru zabójcy, oraz parząc i paląc skórę na karku. Z ust ich przeciwnika wylała się krew, krew lała się również z odciętej ręki, gdzie poniżej łokcia pozostała szkarałatna dziura.
Miecz wypadł mu z ręki.

Podsumowanie:

Podsumowanie - Zabójcy:

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Przysługują wam 3 akcje na turę. Prosiłbym o podkreślenie ich w poście lub wypisanie ich w spojlerze.