Event

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Wrz 20, 2024 9:58 pm

Zaprawdę dziwna była ta mgła, demon ten musiał specjalizować się w manipulowaniu zmysłami i umysłami co niestety wychodziło mu doskonale bo Ema była teraz bardzo zagubiona. Jednakże było za późno by zawrócić, jeśli powiedziało się A to trzeba było powiedzieć B, jej celem było zbadanie nagrobku i też miała zamiar to zrobić. Nawet jeśli te przeklęte kamienie miałyby w końcu położyć ją do wiecznego snu. Na razie nie sprawiały jej żadnej większej krzywdy więc maszerowała dalej, próbując ramieniem zasłonić twarz gdyby to jednak miała oberwać w te rejony. Przez chwile przeszło jej przez myśl iż to grupa dzieci rzucała w nią tymi przedmiotami by odstraszyć ją. Tylko nie było tu dzieci, a jeden demon.
Jej przeciwnik, który czuła iż obecnie ją obserwował. Był silny ale miał mentalność dziecka, a przynajmniej tak jej się wydawało. Musiała to jakoś wykorzystać jeśli chciała być pomocna dla swych towarzyszek. Z tą myślą schowała swe ostrze do sayi i obróciła się w stronę skąd to czuła wzrok chłopca. To co miała zrobić było głupie i ryzykowne ale to jedyne co obecnie przyszło jej do głowy i musiała postawić wszystko na to iż dobrze oceniła swego przeciwnika.
— Robi się późno, pora spać — Powiedziała Ema tak czule jak tylko mogła, wystawiając przy tym swoją dłoń w stronę demona. Starała się przy tym zignorować to co mgła chciała jej dać, nawet jeśli miałaby teraz otrzymać dowód na to iż zabiła swego męża to wiedziałaby iż nie dałoby jej to satysfakcji. Musiała ściąć go osobiście aby zyskać spokój. Dlatego też skupiła się na tym by zwabić demona do grobu, jeśli ten złapał za jej dłoń to właśnie tam Shimazu zechce go poprowadzić by ułożyć go tam do snu. Jeśli to się nie udało to zechce sama zejść do grobu by go dokładnie przeszukać.

Akcje:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Paź 18, 2024 10:14 am

Event

Uwolnienie - 14

Ponieważ wewnątrz mgły nie rozbrzmiewały żadne odgłosy walki, Tatsu mogła dość łatwo wychwycić, że towarzyszące jej zabójczynie jedynie rozmawiają, tyle że nie między sobą, a z czymś, co nie było dla niej słyszalne. Każda z nich prowadziła własne dyskusje, jakby mierzyły się czymś wewnątrz ich umysłu. Miyohime zgadywała jakieś imiona, więc zabójczyni kamienia usłyszała wypowiedziane jej głosem: "Michikatsu...", za to Ema wyraźnie starała się ułożyć kogoś do snu.
A to najwyraźniej nie spodobało się dziecku wewnątrz mgły...

Całą trójka usłyszała ostatecznie krzyk wściekłości. Wysoki, dziecięcy, choć brzmieniem przypominający skowyt rozjuszonego zwierzęcia, nie do końca ludzki. Żadna z kobiet nie udzieliła poprawnej odpowiedzi, nie zbliżyła się nawet do tego, co miały osiągnąć, a do tego jedna z nich śmiała podjąć się próby uspokojenia dziecka, jakby było... cóż, dzieckiem. Tyle że ich przeciwnik nie był akurat w humorze na dobranockę, chciał się bawić, i nie dostał tego, czego najbardziej chciał.
Mgła zgęstniała, odcinając im na dobre zmysł wzroku. Ema i Tatsu mogły odrobinę łatwiej nawigować się bez polegania na swojej wizji, lecz Miyohime całkowicie zatraciła zdolność nawigacji. Jej smak nie mógł nic zdziałać w starciu z przeciwnikiem, który rozpłynął się w oparach, nie pozostawiając po sobie ciała, w które mogłaby się wgryźć.
Dlatego to ona została pierwszym celem.
Uniknęła pierwszego ataku, który ze świstem szybował w jej kierunku, ale tylko dlatego, że zdołała usłyszeć nadlatujący atak zanim otoczenie stało się dla niej nieprzeniknione. Kolejny pojawił się bezgłośnie, tak ostry, że przecinał nawet mgłę, nie wprawiając jej w poruszenie. Błyszczący kawałek posrebrzanego szkła rozciął jej ramię i w morzu bieli trysnęła krew. Nie znalazła również granicy swojego uwięzienia, nie wiedziała gdzie znajduje się prawo, lewo, ani nawet góra czy dół. Grunt na którym stała zlał się ze wszystkim dookoła i tylko krew spływająca po jej skórze pozostawiała w "powietrzu" czerwone punkciki.

Słuch Tatsu wychwycił najcichszy szmer, odgłos czegoś ostrego rozcinającego ciało. Szybkie bicie serca Miyohime rozległo się w samym sercu pola walki.

Miyohime - obrażenia:
poziom 2 - pogruchotany, krwawiący nos;
poziom 1 - rozcięta warga;
poziom 2 - rozcięcie na lewym ramieniu, mocno krwawi;

Tatsu - obrażenia:
poziom 2 - bolesne oparzenia we wnętrzu obu dłoni;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Paź 18, 2024 4:43 pm

Ema poczuła, jak mgła wokół niej gęstnieje, niemalże dławiąc każdy zmysł, który próbował odnaleźć się w tym dziwnym, odrealnionym świecie. Jej plan się nie powiódł. Zamiast uspokoić demona, tylko bardziej go rozzłościła. Krzyk dziecka odbił się echem w jej umyśle, ale nie miała czasu na zastanawianie się nad tym, co poszło nie tak.
Zaciśnięcie palców na rękojeści miecza nie przyniosło poczucia ulgi ani bezpieczeństwa. Shimazu obawiała się, że tutaj nie chodziło o brutalną siłę, lecz o subtelność i zrozumienie tego, co ją otacza. Czuła, jak mgła próbowała manipulować jej umysłem, jakby chciała ją uwięzić nie tylko fizycznie, ale także psychicznie i o ile jej ciało było chore i nic nie warte to jej umysł mimo że naruszony przez ból to wciąż był zdrowy. Jej rozum to ostatnie co uważała za zdrowe i cenne w sobie bo i jej dusza skalana już była mrokiem
Była ślepa więc mgła jej nie przeszkadzała tak jak innym, to co było uważane za jej słabość teraz było problemem innych dlatego więc próbowała wykorzystać w pełni swe skupienie by podjąć próbę ucieczki z terenu objętego mocą demona bo przecież tym właśnie była na pewno moc demona. Mały drań otępiał zmysły, a zwłaszcza wzrok co sprawiło iż trafiła na przeciwnika który nie powinien wyrządzić jej za dużo krzywdy. Problemem była Miyohime, która to utknęła we mgle i o to nią wpierw musiała zadbać rudowłosa ślepa zabójczyni.
Jeśli udało się jej wydostać z mgły to miała zamiar zwrócić na siebie uwagę wszystkich w okolicy poprzez wydarcie się.
— Tutaj! — Krzyczała Ema w tym momencie próbując zwrócić na siebie uwagę kogokolwiek. Demon czy Miyohime to nie miało znaczenia byleby wyszło z tej po trzykroć przeklętej mgły którą to najchętniej wcisnęłaby do jakiegoś dzbana i rzuciła w morskie odmęty.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Paź 19, 2024 7:35 pm

Tatsu miała wrażenie, że z każdą sekundą wiedziała coraz mniej o ich przeciwniku. Z nieznanych powodów siedział w tej mgle i wyraźnie się tu ukrywał. Wybrał sobie za leże dziwne koła na samym środku. "Rozmawiał" z jej towarzyszkami, zamiast walczyć. Jeśli tą dziwną litanie imion i zabawę w uśpienie demona można było nazwać rozmową. By nagle zacząć krzyczeć ze wściekłości z nieznanych kompletnie jej powodów. Demony były dość szalonymi istotami, jednak tym szaleństwem nie dość, że zaraziła się Miyohime i Ema to był to wręcz niezrozumiały poziom szaleństwa.
Niepokojący zdawał się jednak dźwięk bólu, który wyłaniał się z samego serca tej mgły. Słysząc wyraźne bicie serca, czym prędzej pobiegła w sam środek zagrożenia, licząc, że dotrze tam bez problemu. Jeśli udałoby się jej dotrzeć dotrzeć do zgubionej kanoe chciała wytężyć swój słuch, próbując zlokalizować źródło dość donośnego krzyku, jak i zbadać najbliższą okolice. Demon musiał być gdzieś w okolicy, mimo iż jej wzrok zdawał się być zamglony. Możliwe, że miała tylko jedną szanse na sukces. Wszystko zdawało się być zależne od tej jednej w fiolki z trucizną, która otrzymała od Fukuro. Jeden celny atak i i wróg powinien usnąć. Musiała znaleźć jedynie chwile, by nią nałożyć na ostrze. A tej zdawała się obecnie nie mieć, gdy wróg rozpoczął natarcie. Dlatego musiała go sobie trochę kupić...:
- Jeśli wiesz cokolwiek o nim, mów! Ja wiem tylko o dwóch innych trumnach.
Krzyknęła stanowczym głosem Tatsu do zabójczyni księżyca, obracając delikatnie głowę na boki:
- Czego chcesz... Michikatsu? Mało który demon marnuje czas na takie gry.
Ostrożnie wyciągnęła z kieszeni fiolkę z żółtym płynem nakładając je na swe ostrze. Była świadoma, iż znajduje się w środku śmiertelnego zagrożenia, z którego ten potwór ich nie wypuści, gdy zawędrowała tak głęboko. Nie miała sił ukrywać zmęczenia i ciężkiego oddechu. Musiała zrobić wszystko, by przeżyć, a co najważniejsze, by przeżyli inni.

Akcje:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Paź 25, 2024 12:35 am

Mając świadomość, że uniknęła ataku demonicznego dziecka, uśmiechnęła się do siebie w wyrazie triumfu. Łatwiutko, pomyślała zadowolona, jednakże moment po tym mina jej zrzedła, gdy jej ramię zostało przecięte czymś tak szybkim i ostrym, że nie odnotowała tego do momentu, jak było już po fakcie. Zatoczyła się, natychmiastowo łapiąc za krwawiącą rękę.
— Ty mały kurwiu — rzuciła pod nosem, ostrożnie się prostując. W pierwszym odruchu miała ochotę się rozejrzeć. Druga myśl uświadomiła jej, że nie miało to większego sensu, zważając na zamglone otoczenie. — Jak cię znajdę, to ci nogi z dupy powyrywam! — uniosła się zirytowana, spluwając jeszcze krwią z uszkodzonego nosa.
Zdecydowała się podjąć próby wyjścia z mgły; biec po prostu przed siebie, bo wierzyła, że nawet, jeżeli trochę zboczy, to przynajmniej zbliży się do krańca zakrytego obszaru.
— Jak na razie wiem tylko tyle, że to nie jest Michikatsu! — krzyknęła w odpowiedzi do Tatsu, w złości marszcząc brwi. Znienacka parsknęła krótkim śmiechem, zaciskając mocniej dłoń na rękojeści katany. — Ale to nic dziwnego. To ja nim jestem.
Kilkukrotne wspomnienie jej niekoniecznie zasłużonego idola sprawiło, że Miyohime ponownie poczuła się natchniona, a to z kolei przełożyło się na powstanie nowego pomysłu, który, być może, mógł przynajmniej ułatwić jej ucieczkę na zewnątrz.
— Uważajcie, panienki! — zawołała, od razu po tym biorąc głębszy wdech i wykonując czternastą technikę swojego oddechu; tym samym tnąc powietrze dookoła siebie. Miała nadzieję, że nie tylko nichirin razem z użytym atakiem rozrzedzą mgłę i ułatwią jej ewakuację, ale także liczyła na to, że przynajmniej mignie jej gdzieś to demonie dziecko albo chociaż osłoni się tym samym przed potencjalnym kolejnym atakiem.
Kiedy skończy korzystać z oddechu, ponownie podejmie się próby wyjścia z mgły. Mimo wszystko łatwiej się myślało, kiedy szansa na oberwanie z każdej jednej strony była niższa.

1. próba ucieczki z mgły - jeżeli ją dosłyszała, to skierowała się w kierunku, z którego uznała, że słyszy Emę
2. użycie czternastej techniki oddechu
3. dalsza próba ucieczki i gotowość do ewentualnego uniku/odparcia ataku (jakby się dało)