Event

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sro Lip 17, 2024 12:50 pm

Atak mijał, a sama Ema czuła się już nieco bardziej stabilnie fizycznie bo do pełni sił jeszcze brakowało jej trochę odpoczynku. Gorzej było z jej psychiką, z jednej strony myślała że to kolejny zwykły atak choroby ale patrząc na to jakie podejrzenia miała co do źródła chorób męczących mieszkańców Japonii to nie mogła wykluczyć iż w jakiś sposób to właśnie Dokugiri teraz wpłynął na jej stan. Być może rzeczywiście powinna posłuchać rady Mori, potrzebowała jakiegoś lekarstwa. Czegoś co pozwoli jej złagodzić objawy zarazy, która to wyniszczała powoli ciało Shimazu.
Było to jednak coś co mogła załatwić jedynie jeśli wróci do siedziby, a by to zrobić musiała przetrwać misję w towarzystwie coraz to bardziej podejrzanych zabójczyń. Musiała odzyskać swoje ostrze jeśli chciała mieć szansę na przetrwanie, z jego pomocą mogła w najgorszym wypadku wyrąbać sobie drogę do domu. Nie wyglądało jednak na to by Miyohime miałaby go oddać po dobroci z niezrozumiałych ale bardzo irytujących Emę powodów. Może właśnie to dało rudej siłę by wziąć ziemię w garść i podnieść się z ziemi.
Do tego głos "rozsądku" w postaci Tatsu każący im się pogodzić, nie rozumiała dlaczego miała godzić się ze złodziejką i to jeszcze w tak dziecinny sposób. Złodziejom należało ucinać ręce i być może właśnie dlatego jednooka była jeszcze jednoręką. Nie było szansy na pokój, póki Nozarashi nie wróci do jej rąk. Tylko ona mogła trzymać to ostrze, tylko ona mogła karmić je krwią.
— Oddawaj je! — Krzyknęła Shimazu rzucając ziemią w oczy, a raczej w oko Tageri by następnie rzucić się na kobietę by obalić ją na glebę. Tam zaczęła okładać kobietę przy użyciu swych pięści. Nie skupiała się na tym gdzie celuje, liczyło się bowiem tylko to by ukarać złodziejkę i odzyskać nichirin. Dlatego też jej ciosy lądowały nie tylko na głowę ale i na górną część tułowia Tageri.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Lip 20, 2024 1:06 pm

Zamrugała szybko, zaskoczona słowami Tatsu.
— Przecież cię słyszałam, świecąca suko! — odparła, zaciskając mocniej dłonie na rękojeściach mieczy. Prawdą było jednak, że komunikat ze strony tsuchinoto dał jej trochę do myślenia, chociaż niekoniecznie chciała to przyznawać. Wykłócała się w głośno, lecz w środku poczuła pewien niepokój - czy naprawdę mogło się okazać, że oszalała? Kiedy opowiadała o Emie, Miyohime zerknęła w jej kierunku. — Chyba już jej lepiej — stwierdziła niepewnie, jakby uznała, że łaskawie dla dobra zlecenia zorientuje się w stanie niewidomej koleżanki. Być może nawet przestałaby się już z Tatsu kłócić, gdyby ta nie wystosunkowała w jej kierunku kolejnej groźby. Tokugawa rozpostarła ręce w zapraszającym geście. — No dawaj, kurwa. Ciekawe, jak się z tego wytłumaczysz. — Czy regulamin Korpusu zabraniał przyglądania się z bliska mieczom innych zabójców?
Uniosła głowę, kiedy nad nimi zaczęła toczyć się jeszcze walka ich kruków.
— Tsugi, uspokój się! Tsugi, proszę! Rozwiążemy to między sobą!
Lecz w niemalże tym samym momencie do jej głowy dotarł kolejny głos, żądanie. Tageri rozchyliła usta, jakby chciała coś powiedzieć, lecz przez dłuższą chwilę żadne słowo ich nie opuściło. Niestety, frustracja zwyciężyła.
— Chyba sobie żartujesz, nie będę jej podawać ręki! Jeszcze mnie czymś zarazi! — fuknęła w kierunku Tatsu, pozostawiając już jedynie jedną rękę uniesioną; tę, którą wskazywała na Shimazu.
Oddawaj je!
Nie zdążyła zwrócić się twarzą do Emy, bo ta nagle rzuciła w nią piachem, a potem na nią z pięściami. Miyohime upadła pod jej naporem, próbując osłonić twarz przed kolejnymi uderzeniami.
— Na głowę upadłaś?! — warknęła w międzyczasie, zirytowana zachowaniem koleżanki, której moment temu uratowała życie. Z resztą, z jej perspektywy wszyscy powariowali, może nawet ona też. Jej aktualne położenie bodło ją w honor, lecz gdzieś z tyłu głowy zaczęła krążyć myśl, że przecież lubiła od czasu do czasu być zdominowana przez kogoś, kto miał ku temu predyspozycje. Niezablokowane obrażenia bolały w dumę mniej, bo obrywanie od ładnej kobiety zawsze traktowała jako podniecające.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Lip 20, 2024 3:58 pm

Przyglądając się tej gęstej atmosferze czuła powoli narastający niepokój. Powoli nie była pewna, co jest prawdą, a co fikcją. Tageri myślała, nie wręcz była pewna, że świeci i mówi do niej jakieś dziwne rzeczy. Jednocześnie nie chciała oddać dalej oręża rudowłosej. Emma nawet nie zaprzeczyła, że wplątała ich wszystkich w pułapkę. Nie mówiła nic, co potwierdzało podejrzenia Tatsu, że najbardziej była podatna na jego sugestie. Być może na tyle, że powinna ją unieszkodliwić najpierw, zaś zabójczyni księżyca słusznie twierdziła, że nie można oddać jej oręża? Najmocniejsza była jednak ta dziwna pustka wewnątrz pola, do której chciała się, jak najszybciej dokopać, by odkryć nieznane dotąd fakty. Oznaczało to jednak zostawienie ich na pastwo samych sobie, w sytuacji, gdy jedna z nich miała oręż, zaś druga była bezbronna. Możliwe, że gdy tylko zacznie się zbliżać do prawdy, zabójczynie rzucą się na nią. Dlatego sięgnęła ręką do kieszeni, by zlokalizować specyfik otrzymany od zaprzyjaźnionego zielarza. Olej paraliżujący wyłączy na długi czas każdego człowieka, który nim dostanie. Demona również, choć zadziała to krócej. Może nawet w ogóle tego nie poczuje. Jeśli jednak istniała choć mała szansa, że po trafieniu tym demona zabójczynie ockną się z tego dziwnego transu w jakim się znalazły, to warto byłoby zaryzykować trzymaniem tego na demona. Nie nakładała zaś tego teraz wiedząc, że czeka ją prędzej, czy później ponowne bicie ziemi.
Odpowiedź na to, kto był świrnięty zdawała się przyjść niespodziewanie z góry. Z kamienną miną przyjrzała się w górę czując wewnętrzną trwogę, którą skomentowała prostym zdaniem:
- To nie ja ze świrowałam, tylko świat ze świrował.
Było to w pewien sposób kojące, dopóki nie zadała sobie kolejnego pytania. Czemu nie ześwirowała razem ze światem? Możliwości było wiele, jednak pytanie to zeszło na drugi plan, wraz z nagłym ruchem Emmy. Zabójczyni kamienia gwałtownie się spięła, gdy rudowłosa przystąpiła do ataku. Zrobiła instynktowny krok do przodu, by oddzielić walczące ze sobą zabójczynie. Szybko jednak uspokoiła się czując, że dla dobra misji musi przejść do ofensywy i zaryzykować życie któreś z nich. Szczególnie, że jeśli były zajęte sobą, to żadna z nich nie powstrzyma ją przed tym, co zaraz się stanie. Póki zaś biły się pięściami na ziemi pełnej naturalnych nawozów, stanowiły jedynie zagrożenie dla jej nosa:
- Trafił kamień na kose.
Odrzekła głośno zabójczyni kamienia, obracając się tyłem do obecnego zamieszania, jednoznacznie porównując atak Tageri na jej osobe, z nagłym atakiem Emmy. Może się w tej kwestii myliła, jednak jeśli musiała zaklinać logikę, by choć trochę poczuły, że coś z nimi nie tak, tym lepiej dla ich wszystkich.
Uderzając ponownie kulą o ziemie zdecydowała się krzyknąć jedynie:
- Dobrze, że Takeshi-sensei zaraz się zjawi, by was rozdzielić! Miał nosa pisząc, że to nie są zwykłe kręgi!
Był to swoisty blef, skierowany pośrednio w stronę zabójczyń, jednak jego głównym adresatem miał być demon. Możliwe, że ich podsłuchiwał i przy tym kontrował ich ruchy. Tak mogło być ze śladami, tak też mogło być z krukami i wezwaniem pomocy. Nie miała pojęcia, czy jakkolwiek i ktokolwiek przejmie się faktem, że Hashira jest już w drodze, jednak nie podejmowała żadnego ryzyka mówiąc.
Gdy w końcu dotarła do celu, upewniła się, jak głęboko znajduje się ta pusta przestrzeń. W zależności od tego wybrała odpowiednią formę.
Jeśli cel był dość głęboko, była zmuszona dokopać się tam, przy użyciu jej nowej formy szóstej formy. Wbijając oręż głęboko, odrzuciła fragment ziemi, gdzieś przed siebie, będąc skupiona tylko na swym celu pod ziemią. Była gotowa powtórzyć tą formę, jeśli okazało się to za mało, będąc zdeterminowana by jak najszybciej odkryć tajemnice tychże kręgów.
Gdyby jednak uznała, iż anomalia znajduje się dość płytko, na tyle że łatwiej było się przebić, zdecydowała się wykorzystać najsilniejszego asa w jej talii. Podniosła wysoko oba końca łańcucha i przy użyciu siódmej formy zaczęła uderzać podejrzany fragment podłoża serią falistych, synchronicznych uderzeń. Wywoła przy tym nie małe trzęsienie ziemi, jednak da dzięki temu jednoznacznie znać siłą igrający z nimi, że zabawa w podchody się skończyła.

Skrót akcji (gdyż dużo przemyśleń w poście):

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Lip 26, 2024 8:54 pm

Event

Uwolnienie - 8

Ema, choć pozbawiona wzroku, bardzo szybko wyrwała przewagę z rąk nieco sprawniejszej od siebie koleżanki. Powaliła ją bez problemu, w rezultacie czego "skradzione" nichirin pofrunęło znów gdzieś na bok, tocząc się po ubitej glebie z metalicznym odgłosem. Tarzające się na ziemi kobiety nie czuły z tego powodu potrzeby przerwania swojej małej bijatyki. Z nosa i ust Miyohime trysnęła krew, którą zabarwiły się pięści drugiej zabójczyni.

O tym, czy Tatsu udało się przemówić jej towarzyszkom do rozsądku, kobieta miała dopiero się dowidzieć. Blef skierowany do demona - o ile mierzyły się z jakimś - nie zadziałał. Nic się nie zmieniło w ich położeniu poza tym, że silne uderzenia oddechu kamienia poruszyły gruntem. Pierwszy ruch zdołał rozłamać zbitą glinę; pusta przestrzeń pod spodem nadal wprawiała powietrze w drżenie nasilając odgłosy odbierane przez czujny zmysł grabarki.

Im bliżej celu, tym bliższe jej sercu były dobywające się spod ziemi dźwięki.

Broń ponownie uderzyła w wykopaną wcześniej dziurę, pozbywając się kolejnych fragmentów podłoża aż w końcu jej oczom ukazało się coś, co nie pasowało w żaden sposób do otoczenia ubogiej wsi. Gładka płyta z drogiego kamienia obsypana była ziemią, lecz błysnęła przełamaną bielą na tle ciemnobrązowego otoczenia.

"Jeszcze pięć minutek mamo..."
Obcy głos ponownie zawitał do ich umysłów. Tym razem ciężej było go pomylić z jakimś, które już znały. Był wysoki, niedojrzały, a osoba która mówiła, była wyraźnie rozespana i niezbyt szczęśliwa, że ktoś śmiał ją budzić.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Lip 27, 2024 9:59 pm

Pomimo swojej ślepoty, Ema okazała się być zręczna i mieć niekulawą celność, dzięki której pomimo prób osłonięcia twarzy przez Miyohime, tej udało się ją zranić; pieprzyć rozciętą wargę, to było całkiem seksowne w jej odczuciu, ale złamany nos rzeczywiście zaczął jej doskwierać dość prędko, kiedy przestała móc normalnie oddychać, a krew zaczęła wlewać się do ust. Słyszała, że stojąca niedaleko Tatsu znowu tłucze swoimi technikami w ziemię - w pewnym sensie upór kobiety jej imponował wcale nie mniej niż zręczność Shimazu. Jakkolwiek, wolała, żeby żadna z nich nie otworzyła jej czaszki w przeciągu kolejnej godziny, a obie wydawały się chcieć to zrobić na swoje własne sposoby.
Jeszcze pięć minutek...
Tageri otworzyła oko szerzej na te słowa - nie dobiegały one od żadnej z kobiet, przynajmniej, jeżeli nagle stojąca poza zasięgiem jej wzroku Tatsu nie uznała, że taką metodą spróbuje je rozdzielić.
— Ej, kurwa, kurwa przestań... — sapnęła, zbierając całą swoją dostępną siłę, aby oburącz chwycić niewidomą za twarz i łokciami trochę rozepchnąć jej ramiona, w celu utrudnienia wymierzenia kolejnego ciosu. — Słyszałaś to, prawda? Słyszałaś to? — Potrząsnęła koleżanką, jakby tym sposobem miała wyciągnąć z niej odpowiedź szybciej. W międzyczasie pochyliła się, chcąc siłą grawitacji ułatwić krwi z nosa odpływanie z jej ciała. — Jesteś rudą suką i mam ochotę ci oddać, ale ponieważ mi się podobasz, to po prostu dam ci szansę potwierdzić, że też słyszałaś ten pierdolony głosik.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pon Lip 29, 2024 9:52 pm

Tatsu straciła kompletnie zainteresowanie krzątaniną pomiędzy Miyohime, a Emmą, wraz z dźwiękiem zabójczej stali lecącej gdzieś w nieciekawym dla niej kierunku. W normalnych okolicznościach byłoby to coś złym, jednak stawała się coraz bardziej pewna, że demon wypaczył im jakoś umysł. Musi dopaść demona, nim dojdzie do poważniejszego rozlewu krwi.
Dokopując się do swego skarbu, starła delikatnie pot z czoła, nim przyjrzała się swemu znalezisku. Prosta kamienna płyta. Wzrok spróbował się jej uważnie przyjrzeć, znaleźć cokolwiek znaczącego. Czuła jednak, że jej umysł dąży do innego rozwiązania.
"Czy to było... grób?"
Jednak czemu maiłby być ktoś zakopany w tym miejscu i tak głęboko. Wraz z tą myślą przyszła niewypowiedziana trwoga. Zmarłym nie powinno zakłocać się spoczynku. Jeśli to faktycznie losowy grób pod ziemią, może powinna go zostawić? Ewentualnie może powinna powiedzieć o tym reszcie, by ktoś inny zrobił? Zastanawiała się, czy bezczynność może potencjalnie urazić jej patronkę, jednak szybko zdała sobie sprawę, że i tak raczej ma nikłe szanse w jej okłamaniu. Może...
""Jeszcze pięć minutek mamo..."
- Mamo?
Powiedziała cicho, rozglądając się na boki za źródłem dźwięku. Była niemal pewna... że nie jest w stanie to zrobić. Pełna dziwnej trwogi chciała wykrzyczeć głośniej...:
- Tyle ci zaraz zostanie życia, jak się nie pokażesz!
...nim podobnym krzykiem za pewne ostatniej szansy potraktowała swe towarzyszki mówiąc:
- Przestańcie się w końcu bawić i mi pomóżcie!
Nie spodziewała się jednak, że którakolwiek z kobiet odpowie na jej apel. Była znowu sama i skazaną na samą siebie. Szykując się na zrobienie czegoś, czego w normalnych okolicznościach, by nie zrobiła
" Wybacz mi Izanami-sama"
Biorąc ostatni głębszy wdech rozpoczęła operacje "otwarcia grobu", pamiętając o pustej przestrzeni, którą gdzieś wykryła. Jej pierwszym pomysłem byłoby zwyczajne podważenie płyty kosą i odrzucenie jej gdzieś obok. Była jednak świadoma, że mogło okazać się to nie możliwe, szczególnie jeśli część płyty była dalej pod ziemia lub było częścią czegoś większego. Jeśli jej początkowe próby zdawały się nie przynieść rezultatów lub doświadczenie zawodowe podpowiedziało jej inaczej, zmuszona była powoli zejść niżej i odkopać delikatnie rękoma najbliższą przestrzeń w celu jej lepszego zbadania. Delikatnie stukała przy tym tępą częścią kosy poszukując potencjalnego punktu do dalszego przebijania się (jeśli wyczuje kolejną pustą przestrzeń niżej) lub dowiedzenia się, czym konkretnie jest jej znalezisko.
I czy zawiera w sobie jakąś demoniczną anomalie...

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pon Lip 29, 2024 11:12 pm

Udawało się jej osiągnąć przewagę nad złodziejką katan, choć teraz w zasadzie nawet nie liczyło się odzyskanie broni a ukaranie jednookiej. Najchętniej odcięłaby te lepkie dłonie ale blokowało ją to iż nie miała obecnie katany. Nawet nie wiedziała gdzie dokładnie jej broń odleciała w momencie walki, postanowiła zająć się tym potem gdy już zwycięży nad swą przeciwniczką. W tym momencie liczyło się tylko tyle i nawet jeśli działania Tatsu ją nieco dekoncentrowały to postanowiła wyobrazić sobie iż jej uderzenia w ziemie są niczym gra na bębnach mająca wyznaczyć rytm jej uderzeń.
Wszystko zmieniło się gdy usłyszała nieznany dotąd głos, który to sprawił iż przestała atakować Tageri, zamiast tego znieruchomiała próbując zrozumieć co się dzieje. Gdy Miyohime złapała ją za twarz to Ema po prostu wyrwała się i odstąpiła od kobiety, urwała rękawy swych ubrań by odsłonić więcej skóry by móc skupić się na namierzeniu źródła głosu.
— Słyszałam — Potwierdziła Ema udając iż nie słyszała wzmianki o tym iż może się komuś podobać. W końcu ktoś taki musiał być naprawdę chory na umyśle tak jak jej niedoszły mąż z rodu Tokugawa. W normalnej sytuacji może by podała teraz rękę Tageri ale wciąż miała do niej uraz o ukradziony miecz więc ruszyła teraz szukać swego ostrza. Coś się zbliżało, głos nie należał do żadnej z nich więc spodziewała się kłopotów i potrzebowała Nozarashi by móc się bronić.

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Czw Sie 01, 2024 7:49 pm

Event

Uwolnienie - 9

Nichirin Emy znalazł się zaledwie kilka kroków dalej. Teraz, gdy Miyohime przestała interesować się kradzieżą, broń łatwo wskoczyła znów w uścisk dłoni rudowłosej zabójczyni; kostki zaciśniętej pięści przyjemnie pulsowały po łomocie, którym poczęstowała swoją towarzyszkę. Dopiero wraz z tą lekkością mogła najść ją myśl: dlaczego ją zaatakowałam?
Niezależnie od odpowiedzi i wyniki swoich przemyśleń, obie zdały sobie sprawę z nieznanego sobie głosu, który już wcześniej raz za razem myliły ze słowami wypowiadanymi przez Tatsu, nawet jeżeli ta zajęta była maltretowaniem dziury w ziemi.

Tym razem, jakby w odpowiedzi na działania kamieniary, także do niej dotarł głos. Jeśli wśród wysokich traw nie krył się jakiś straumatyzowany ich poczynaniami wieśniak, to istniała duża szansa, że miały dowód na obecność demona bawiącego się ich umysłami. Ciężko było jednak powiedzieć co należało do strefy jego wpływów, a jak wiele z gestów wynikało tylko i wyłącznie z ich natury, ponieważ Miyohime w dalszym ciągu ekscytowała się darmowym pobiciem, a Ema nadal nie odzyskała wzroku.
Choć to drugie mogło nie mieć nic wspólnego z ich misją.

Tatsu zsunęła się po miękkiej ziemi na płytę. W momencie uderzenia jej obuwia o nakrywę, odezwało się też echo, które słyszała już wcześniej. Pod spodem kryła się pusta przestrzeń i skojarzenie z grobem było jak najbardziej właściwe, bo z jakiego powodu ktoś miałby ukrywać w polu tak drogi kawał tworzywa, jeżeli nie po to, aby uchować ciało kogoś niezwykle ważnego?
Z wnętrza dobyło się skrobanie.
Ciekawska, zajęta odsuwaniem ziemi grabarka nawet pomimo ostrego słuchu nie zdążyła zareagować na nagły odgłos otwierania się komory. W jednej chwili z ogromną siłą ktoś wypchnął płytę, na której stała i cisnął obojgiem w powietrze. Tatsu zdała sobie sprawę, że jeżeli nie wyhamuje w powietrzu, siła gruchnie nią o grunt i przywali kamienną płytą. Powietrze wokół niej świszczało, a kolory wokół rozmazały; kobieta nauczyła się latać.

Pozostałe bliżej kręgów Miyohime oraz Ema miały za to szansę zobaczyć, że w miejscu gdzie dotychczas kopała ich towarzyska znajduje się kamienny grobowiec. Na tyle mały, że nie zmieściłby się w nim dorosły. Nad tym nie musiały się długo zastanawiać, ponieważ w zagłębieniu z kamienia, na satynowych fałdach materiału leżał chłopiec, a powietrze wokół niego przybrało niemalże namacalny kształt fioletowej, cuchnącej demonem pary. A w momencie gdy go zobaczyły, on także otworzył oczy.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Sie 02, 2024 12:34 am

Bez Nozarashi w dłoniach w takich sytuacjach czuła się jak bez ręki, dlatego też gdy tylko chwyciła za rękojeść swej katany odczuła ogromną ulgę. Przestała być bezbronna, mogła teraz nawiązać walkę ze wszystkim co jej zagrażało. Nieważne czy to demon czy też inna zabójczyni, której to przed chwilą przyłożyła aż miło. Z jednej strony czuła z tego powodu satysfakcję, którą to jednak zastąpił wstyd i pewnego rodzaju zagubienie. Nie powinna tego robić, podnoszenie ręki na towarzyszy broni nie przystawało wojowniczce. Wiedziała o tym, a mimo wszystko zrobiła to. Gdyby miała na to czas to pewnie by rozmyślała nad tym i zrobiłoby się jej bardzo głupio na tyle iż musiałaby błagać o wybaczenie Tageri uprzednio kupując jej prezent w ramach zadośćuczynienia.
Na szczęście lub nie obecnie musiała zająć się innym problemem, coś posłało Tatsu w niebiosa i wylazło z ziemi. Wibracje jakie odczuwała zdradziły jej iż ma do czynienia z demonem w dziecięcej formie. Dla niektórych mogłoby być to przeszkodą ale z racji iż nie widziała jak wyglądał to był to dla niej po prostu demon karzeł. Kolejna bestia do ścięcia. Nie więcej, nie mniej. Normalnie od razu ruszyłaby do bezpośredniej walki z tym czymś, obecnie jednak czując ten paskudny odór wolała zachować dystans.
Ema cofnęła się kilka kroków by oddalić się od przeciwnika, po czym nacięła lekko swą lewą dłoń chwytając za ostrze Nozarashi. Pokryła rdzawą katanę swą krwią po czym wzięła charakterystyczny wdech by wyskoczyć w górę z obrotem i posłać w stronę szyi chłopca krwawe cięcie używając trzeciej formy swojego oddechu.

Skrót Akcji:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Sie 03, 2024 12:50 pm

Tokugawa podniosła swoją katanę i zamachnęła się nią w powietrzu, czerpiąc radość z tego, że Pięciooka Czajka bezpiecznie do niej wróciła, zamiast zapaść się pod ziemię. Wróciła na swoje wcześniejsze miejsce u boku Shimazu akurat w momencie, w którym Tatsu została wyrzucona w powietrze. Miyohime na krótką chwilę podążyła za nią wzrokiem.
— O cię heca — bąknęła, przygryzając policzki od środka, żeby nie parsknąć śmiechem. Cokolwiek znajdywało się w tym dole, sposób, w jaki pozbyło się nietykalnej był wyjątkowo ekstrawagancki.
Wróciła spojrzeniem do ziemi; dołu, w którym znajdywał się kamienny grobowiec. Widząc dziecko, nieznacznie uniosła brwi i czym prędzej odsunęła się razem z Emą, aby nie stać w fioletowym dymie. Tym bardziej, gdy dostrzegła, że chłopiec otworzył oczy.
Czym prędzej charknęła, aby zebrać w ustach zalegającą w układzie oddechowym krew i splunąć nią obok. Po tym wykonała cięcie kataną w górę, chcąc skorzystać ze swojej szesnastej techniki - aby poprowadzone po łuku cięcia spadły na demoniczne dziecko, w najlepszym wypadku od razu je zabijając.
Obyś też to kiedyś poczuł, pomyślała w odniesieniu do swojego "idola", którego jednocześnie kochała i ponad życie nienawidziła. Czy już wiedział, że dzielili oddech i parę wspomnień? Jeżeli nie, wciąż miała nadzieję, że zbiorowy układ demonicznej świadomości przekaże mu wreszcie ten chociaż drobny impuls, że istniała taka jednooka zabójczyni, która żywiła wobec niego pewną pomyloną sympatię, zabijając przy tym jego pobratymców jego własną bronią.

Spoiler:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Sie 03, 2024 10:19 pm

Tatsu mrugnęła kilkukrotnie swoimi oczami, nie dowierzając sytuacji w jakiej się znalazła. Przypomniała sobie swe ostatnie sekundy na ziemi, mając wrażenie, że działy się one wieki temu. Wahała się, czy otworzyć grób. Przeciwnik mniej lub bardziej świadomie wykorzystał jej szacunek do Śmierci. I tak znalazła się nie wiadomo jak wysoko w powietrzu. Czując nie tylko ogromne rozmazanie kolorów, ale również świszczenie napływające do jej uszu od "wiatru". Miała wrażenie, że wśród niego objawia się pewien bardziej ponury powiew, zwiastujący, że sama Izanami-sama po nią leci. Nie miała pojęcia, jak i czy może wyhamować. Prawa fizyki leżały poza jakimkolwiek zrozumieniem prostej burakuminki.
Nie miała pojęcia co robić w takiej sytuacji. Czuła kompletną bezradność w obliczu tego dziwnego zagrożenia, które przyćmiło momentalnie jej umysł na przyziemne problemy. Z trwogą patrzyła na płytę, która mogła ją zmiażdżyć, zastanawiając się czy może uratować życie. Jeśli jakimś cudem znalazłaby się na niej. Widziała tylko jedną możliwość przeżycia. Samobójczą, gdy znajdzie się na ziemi. Jednak to problem jej na ziemi.
Wzięła głęboki wdech i pełna desperackiej nadziei rzuciła oboma końcami swego łańcucha w górę, wykorzystując pełną ich rozpiętość, w kierunku nagrobka Jakby wykonywała połowiczną formę swego drugiego oddechu. Pragnąc owinąć swą kamienną zgubę po stronie, gdzie znajduje się płyta. Jeśli jej desperacka akcja zakończyła się jakimkolwiek sukcesem, zdecydowała się wykonać serię obrotów w bok. Chcąc nie tylko zbliżyć się do płyty, ale również związać jej los ze swoim. Z każdym obrotem zdawała sobie sprawę, jak tragiczny będzie jej los na ziemi. Jeśli ta płyta jest dość ciężka, będzie miała poważnym problem, by wyswobodzić się ze swych więzów. Było to jednak jedyne sensowne wyjście jakie widziała. Choć miała przeczucie, że może to nie wystarczyć.
Jeśli udało jej się związać siebie, z kamienną płytą, pozostało jej jedynie ją obrócić w locie i pilnować by na pewno nie skończyć pod nią. Miała wrażenie, że zrobiła wszystko co może. Płyta sprawi, że całe obrażenia powinna przyjąć ta kamienna konstrukcja. A mimo to bała się nadal, wraz z sekundami trwającymi niemal wieki. Pozostało jej się jedynie modlić:
- Izanami-sama. Wiem, że gdzieś tu jesteś Bogini Matko.
Miała wrażenie, że to musi być to. Nie czuła żadnej demoniej obecności, mimo iż czuła całkowicie wyczulony słuch. To nie mógł być demon. A jednak dziwna, widzialna dla demonów i ich ofiar aura mogła być aurą śmierci. Zaś ten dziwny głos nazwał ją Mamą nie bez powodu. Izanami-sama jest nie tylko Boginią Śmierci, ale też Boginią Matką.
- IMój czas jeszcze nie nadszedł. Pozwól mi służyć jeszcze chwile.
Odrzekła czując jak życie miga jej przed oczami. Gdy zbliżała się dość blisko ziemi... Zdała sobie jednak sprawę, że skąd ma prawo twierdzić, czy jej czas jeszcze nie nadszedł. Być może to było częścią Jej planu. By umarła dość głupią i bezcelową śmiercią. Za to co kiedyś zrobiła:
- Przepraszam... niech się stanie. Wola twa.
Ustabilizowała lot jak tylko mogła, po czym spojrzała z chłodnym uśmiechem na gwiaździste niebo. Czując jak chłód łączy się z krzypiącym i kościanym chodem Izanamy-sama.

Jeśli którakolwiek z akcji zakończyła się niepowodzeniem, Tatsu pozostało "jedynie" minimalizować szkody. Przy użyciu kosy kusarigamy chciała odepchnąć płyte, tak by wylądowała gdziekolwiek indziej tylko nie na nią. A następnie pozostało się jej jedynie modlić (podobnie jak wtedy), próbując wszystkiego, co pozwoliłoby jej wyhamować. Od fikołków, po rozciągnięcie łańcucha. Jednak czuła, że jej los jest nie tylko marny, ale i skazany na porażkę.

Akcje:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Czw Sie 08, 2024 9:59 pm

Event

Uwolnienie - 10

Efektowny lot Tatsu mogła zatrzymać wyłącznie ona, bowiem zbyt szybko zniknęła z zasięgu pozostałych dwóch kobiet, aby te zdołały w ogóle zareagować na nagły wystrzał koleżanki. Siła uderzenia była pierwszą oznaką tego, jak silny był ich niespodziewany przeciwnik, a z każdą sekundą mogła przekonać się o tym także zabójczyni kamienia. Jej działania przychodziły z trudem, a złagodzenie upadku z pomocą frunącej razem z nią nagrobnej płyty łatwiejsze w zamyśle, niż w praktyce. Łańcuch zaczepiony o lecący obiekt niemalże wyrwał się z jej uścisku, przypalając swoim pędem kobiecie dłonie. Sam moment lądowania nie był ani trochę przyjemniejszy, gdyż z hukiem pękającego kamienia wylądowała na linii drzew otaczającej pola rolne, testując przy tym wytrzymałość własnego ciała.
Obicia i otarcia, ale także ból wnętrza dłoni były niską ceną za to, co mogłoby się wydarzyć, gdyby kamienna pokrywa w nią uderzyła. A jednak dziecięcy demon wyrzucił ją w przestworza prawie be wysiłku. Z tej odległości Tatsu widziała, jak sylwetki jej dwóch towarzyszek rzucają się do walki z nieznanym wrogiem, być może źródłem całego zamieszania dziejącego się w ich głowach. Mogła dzięki temu nabrać głębszego oddechu i zdecydować o swoich kolejnych ruchach: walce z zagrożeniem, czy zbadaniu otoczenia w nadziei, że znajdzie coś jeszcze? Być może były jeszcze inne opcje, które z tej perspektywy otwierały się przed kobietą.

Pozbawione wsparcia znacznie bardziej doświadczonej zabójczyni Miyohime i Ema stanęły nagle przed obliczem zagrożenia, które w tym wypadku przybrało formę chłopca, nie starszego niż trzynaście lat, jeszcze nie mężczyzny, ale już nie niewinnego dziecka. Wykorzystując krótki moment szoku, jakim było pozbycie się Tatsu, demon usiadł na swoim miejscu, mrugając kilkakrotnie. Tyle najwyraźniej wystarczyło, aby rozeznał się w sytuacji.
Atak Shimazu wzniecił tuman kurzu, pośród którego niczym grad opadły poruszające się łukiem cięcia Tokugawy. Na krótką chwilę obie kobiety straciły z oczu swojego przeciwnika, lecz czuły, że nawet jeżeli ataki sięgnęły celu, nie były wystarczająco mocne, aby pozbyć się zagrożenia. Fioletowy dym zmieszał się w oparami, które zamiast przerzedzać się, gęstniały i rozprzestrzeniały daleko poza obręb dziury na dobre ograniczając ich wizję. W przypadku Emy nie miało to żadnego znaczenia, ale nawet dla niej położenie okolicznych obiektów stało się trudniejsze do wykrycia. Mgła mieszała w jej zmyśle, z ledwością wyczuwała jeszcze zabójczynię wiatru tuż obok. Ta druga jednak całkowicie straciła poczucie własnego położenia.

Zewsząd dotarł do nich odgłos chłopięcych kroków.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Sie 10, 2024 6:11 pm

Jej zmysły wpierw były wykorzystane przeciw niej, a teraz były osłabiane przez to czym posługiwał się ten stwór. W jej przypadku było to szczególnie niebezpieczne więc na podstawie tego, postanowiła w ocenie swego przeciwnika uznać go za znacznie silniejszego od niej. Na całe szczęście miała przy sobie sojuszniczki co dawało jej wiarę w zwycięstwo w tej walce. Musiały tylko przegrupować się i zorientować się w sytuacji w czym brak jej najbardziej doświadczonej sojuszniczki niestety nie pomagał, zostało jej tylko liczyć na to iż wytrzymają na tyle długo by ta dotarła na miejsce potyczki.
Wpierw jednak należało przeprowadzić taktyczny odwrót na bardziej dogodną pozycję do walki, nie mogła walczyć z ograniczonymi zmysłami by nie stanowić zagrożenia dla otoczenia. W tym celu zamierzała cofnąć się poza zasięg dymu, mgły czy czymkolwiek obecnie to było. Uznała za niemożliwą walkę w tym czymś dlatego nawet nie podejmowała próby, zwłaszcza że nie mogła określić dokładnej lokalizacji demonicznego chłopca. Drań wydawał się być wszędzie i może nawet tak było, tak długo jak była we mgle.
Jeśli udało się jej uciec z mgły to postanowiła wysilić swój zmysł by za pomocą drgań ustalić pozycję demona. Musiała wiedzieć czy jest w jej zasięgu czy też drań trzymał się od niej z dala, jeśli udało się jej wyczuć zbliżającego wroga to zamierzała wykorzystać to że to on zbliża się do niej by zareagować na to atakiem za pomocą drugiej formy swego oddechu. Jeśli nie była w stanie zorientować się gdzie jest wróg to dalej skupiła się na swym zmyśle by za jego pomocą wykonać unik na wypadek ataku wroga.

Podsumowanie:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pon Sie 12, 2024 11:52 am

Ogromny huk uderzenia zamroczył zmysł Tatsu, gdy jej upadek zdawał się mieć koniec. Dźwięk trzaskających drzew, szum powietrza. Trzask kamienia, który równie dobrze mógłby być trzaskiem jej kończyn. Wszystko nagle zdawało się niemal ucichnąć. Jakby cały jej świat i żywot zdawał się skończyć. Szybko jednak poczuła, że Śmierć jeszcze po nią nie przyszła. Za sprawą nietypowego, a zarazem znajomego bólu w dłoniach, który przypomniał ciału o swoim istnieniu wraz z upływającą z jej ciała adrenaliną.
Powoli podniosła się w ziemi, nie dowierzając, że jej ciało wydawała się być niemal sprawne. Wierzyła, iż jej oddech wzmacniał wytrzymałość ciała, jednak nie dowierzała, że aż tak. Uznając to za stosowne skinęła głową w losową stronę w geście dziękczynnym udając się spokojnym, ostrożnym krokiem w kierunku pola bitwy.
Wracając do przyziemnych spraw, pozwoliła sobie na wolniejszy spacer, skupiając się w pełni na swoim zmyśle. Demon zdawał się być w końcu wykryty, pozostałe zabójczynie zdawały się z nim w końcu walczyć, przestając toczyć bitwy z sobą. A jednak, intuicja powtarzała jej, że coś tu nie gra. Nie miała jednak pojęcia co. Może sam fakt, że trumna demona znajdowała się dość głęboko podziemiom i musiał się jakoś sam zakopać? Czy może sam fakt, że nadal nie wiedziała, co demon zrobił z umysłami pozostałych zabójczyń? Była pewna tylko jednej rzeczy. Dała się przed chwilą zaskoczyć, co niemal kosztowało ją życie. Z tego powodu, pomimo ogromnego bólu, zacisnęła mocniej ręce na swych łańcuchach, czując jakby zagrożenie mogło przyjść dosłownie w każdym momencie.
Nie śpieszyła się z powrotem do walki, nie ufając poczytalności jej towarzyszek w boju. Mogły w każdej chwili rzucić się na nią, gdy tylko się do nich zbliży. Zaś sam demon z jakiegoś powodu zdawał się być o jeden krok przed nimi. Planowała wpierw przyjrzeć się uważnie otoczeniu, gdy znalazła się bliżej kręgów. Poszukując czterech, a nawet pięciu istotnych informacji, będąc cały czas w pozornie bezpiecznej przestrzeni poza tą dziwną figurą. Najważniejsze dla niej było określenia, gdzie znalazła dokładnie trumnę z grobami względem tych innych kół. Uderzając niemal na oślep ziemie nie skupiła się na tym jakkolwiek. Być może sama figura coś określała i pozwalała ukryć kolejne groby. Rozglądała się również za ich kruczymi towarzyszami, którzy toczyli walkę na śmierć i życie. Nawet jeśli ponownie zniknęli, liczyła, że będzie chociaż ich w stanie usłyszeć swoim czułym słuchem, skoro dopiero co znajdowały się w tej okolicy. Szczególnie, jeśli były dość obolałe po walkach jakie toczyły przed chwilą. Trzecią rzeczą jaka planowała zrobić jest przyjrzenie się uważnie Miyohime i Emie, które walczyły z pewnym niebezpiecznym zagrożeniem. Chciała zobaczyć, czy znowu nie robią czegoś głupiego, a co najważniejsze, czy jest w stanie dostrzec agresora spoza kręgu. Kolejną planowaną obserwacją, było ponowne uderzenie kulą o ziemie. Była ciekawa, czy znajdzie coś jeszcze pod ziemią, gdyż być może ta trumna nie była jedynym zakopanym skarbem. Finalnie, chciała określić, czy coś się nagle nie zmieniło, w otoczeniu, kręgach, a przede wszystkim w wyrwie z chwilą ujawnienia się demona

Skrót akcji:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Wto Sie 13, 2024 8:51 pm

Tokugawa z niezadowoleniem przyjęła do wiadomości to, że technika Shimazu praktycznie ją oślepiła. Warknęła gniewnie pod nosem, pochylając się lekko do przodu z kataną przygotowaną do ponownego użycia w razie konieczności. Rozglądała się w poszukiwaniu choćby cienia sylwetki demona, jednocześnie wycofując się z zamiarem jak najszybszego opuszczenia dymu; nie chciała używać nawet zasięgowych form na oślep, w obawie, że mogłaby tym samym skrzywdzić sojuszniczkę.
Pozbawiona widzenia na większą odległość, wysunęła lekko język spomiędzy zębów, starając się wyczuć nim jakiś ślad wrogich mocy lub jakąkolwiek inną przydatną informację. Słyszała wszechobecne kroki, jednak starała się nie przywiązywać do nich uwagi większej, niż było to konieczne - usuwając się z mgły czekała na pierwszy ruch przeciwnika przynajmniej tak długo, jak nie było jej dane odnaleźć Emy i mieć stuprocentowej pewności, że to rzeczywiście była ona.
Jeżeli w końcu rzeczywiście uda jej się opuścić tuman dymów i kurzów, a do tego zatrzyma się obok swojej koleżanki, nie omieszka użyć ósmej formy oddechu, aby spróbować pozbyć się wreszcie stworzonej przez demona zasłony.

Spoiler:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Nie Sie 18, 2024 11:05 am

Event

Uwolnienie - 11

Im bliżej pola walki znalazła się Tatsu, tym wyraźniej jej wzrok przesłaniała mgiełka, w której skrył się wyraźnie jej przeciwnik. Odgłosy szurania butów, nerwowe oddechy a nawet świst stali gdy sunęła poprzez powietrze - jej zmysł dość łatwo był w stanie określić położenie towarzyszek, które najwyraźniej dały się złapać w dymną zasłonę demona. Co do samego demona - ten zdawał się być nieco ponad jej czujnością, nawet doskonały słuch momentami ją zwodził, sugerując że przeciwnik pojawiał się i znikał, za każdym razem zmieniając pozycję. Nie atakował, a przypominało to bardziej... zabawę? Może coś, co kojarzyła z dzieciństwa, choć na ten moment skupiła się na innych problemach.
Samo dotarcie w okolicę pierwszego kręgu zajęło jej nieco czasu, w tym momencie wiedziała już, że zarówno Ema jak i Miyohime ruszyły do ataku. Obejście go, aby przyjrzeć się pozostałym elementom figury było niemal równie czasochłonne w powolnym tempie, które obrała - wzory w polach były wielkie, a im udało się ledwo poznać kawałek najbliższej z nich. Tutaj także towarzyszyła jej mgła, choć nieco mniejsza, więc szybko odkryła, że pozostałe dwa kręgi, które przecinały się z trzecim na środku wzoru, były praktycznie nienaruszone. Kruki pozostały poza jej zasięgiem, lecz atak w ziemie kulą udał się na tyle, aby odkryła przynajmniej dwa podobne głuche punkty pod ziemią. Te jednak miały minimalnie inne echo niż pierwszy. Coś różniło je od znaleziska z demonem.

Ucieczka z dymu nie była trudna, lecz obie kobiety zorientowały się też, że wraz z uwolnieniem się od zagrożenia ograniczonej wizji straciły też jakiekolwiek ślady demona. Ten pozostał w ukryciu, poza zasięgiem ich zmysłów czy ataków. Trzymał się blisko kręgu, który wcześniej nieco lepiej zbadały. Nadal nie widziały Tatsu, nie mogły mieć pojęcia, że trzecia z ich towarzyszek omijając opary udała się na przeciwną stronę odbitej w wysokich trawach figury.
Odgłos kroków ucichł, a zamiast tego ku Tokugawie odezwał się miły dla jej uszu, wysoki, dziecięcy głos. Znała go bardzo dobrze, choć mieszkał teraz wyłącznie w jej wspomnieniach.
— Już nie chcesz się ze mną bawić? Pamiętasz? Jednego razu mieliśmy się bawić, ukryłem się, ale ty miałaś szukać, ale potem zniknęłaś bez słowa... — głos mówił z wyrzutem, trochę ze smutkiem, do którego nie chciał się przyznać. — Teraz możemy to dokończyć. Bez tego zabawa nigdy się nie skończy.
W umyśle Emy głos brzmiał jednak inaczej. Także szarpał za znajome struny, choć w nieco inny sposób.
— Z nią się nie bawimy, pamiętasz? Jest jakaś dziwna... niech się schowa, ale nikt nie będzie jej szukał. Wtedy zobaczy, wtedy pożałuje... — mówił jeden głos, ale momentami brzmiał jak powtarzany przez gromadę małych dzieci, gdzieś w tle brzmiały dziewczęce i chłopięce tony.
Demon nie zamierzał wyjść ku nim, ani zaatakować, więc jeżeli chciały powrócić do walki z zagrożeniem, musiały najpierw znaleźć swojego wroga, lub odkryć co takiego od nich chciał.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Czw Sie 22, 2024 6:58 pm

Tatsu poczuła narastający niepokój, wraz ze zbliżaniem się do okręgu. Wyczuwała w końcu pewniej tą dziwną demonią istotę. Ta jednak, zdawała się pojawiać i znikać. Nie powinno to jednak w teorii stanowić problemu. Mogła zwyczajnie wejść w tą mgłe, używając swej najsilniejszej formy i sprawić, że jej ciosy będą kompletnie niedouniknięcia. Ale czy na pewno?
Demon na pewno robił coś ich z umysłami. Nie mogła jakkolwiek inaczej wyjaśnić bójki kruków i zabójczyń na środku demoniego pola. Może to wynikało z czeogoś związanego z kręgami, co nie można zobaczyć z dołu? Być może, jednak nie była ptakiem, by to sprawdzić, zaś ryzykowanie kolejnego lotu lub życia kruka dla tej niepewnej informacji było idiotyczne. Musiała zdać się na to, co czuje.
Po chwili obserwacji zabójczyni zdecydowała się podążać za swoim zmysłem, zamiast ryzykować wpadnięcie w tą oczywistą demonią pułapkę czychająca we mgle. Musiała wierzyć, że demon skupił się na Miyohime i Emmie. Być może podczas tej dziwnej zabawy nie zauważy pracującej przy kolejnej anomali Tatsu.
"Oby to nie był kolejny grób... Brzmi to inaczej, nie może być to trup..."
Uspokajała się w myślach łowczyni kamienia, do końcu wierząc, że to nie jest jakieś demonie cmentarzysko. Co nie miało kompletnie sensu, jednak zdawało się być to w głowie łowczyni największą obawą, a zarazem jedynym sensownym wyjaśnieniem tego wszystkiego.
Córka grabarza chciała zlokalizować pierwsze z podejrzanych miejsc, a następnie wbić kosę głęboko, przy użyciu szóstej formy. Mogła się spodziewać dosłownie wszystkiego, dlatego przysłuchiwała się najbliższemu otoczeniu. Planując odskoczyć od tego dziwnego miejsca, gdy tylko poczuje się zagrożona.

Akcje:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Sie 23, 2024 9:52 am

Tokugawa jedynie uniosła brwi w konsternacji, w związku z czym reszta jej twarzy pozostała neutralnie nieruchoma. Głos nawiedzający jej głowę był zaskakująco znajomy, a jednak nie potrafiła skojarzyć go z żadną konkretną osobą. Zerknęła w kierunku Emy, zastanawiając się, czy do jej "uszu" dotarły te same słowa? A może inne, a może w ogóle żadne? Przejechała językiem po rzędzie górnych zębów, wciąż próbując przeprocesować, czyj głos właśnie słyszała. Z jej ramion spadł pewien ciężar na myśl, że był on chłopięcy - ostatnim, czego chciała, to walka z córką, której nie dane było nawet wziąć pierwszego oddechu jako żywy człowiek. Miyohime wzdrygnęła się na samą myśl o tym, że Muzan mógłby przemienić w demona to, co było owocem jej próby zaskarbienia sobie sympatii jednego z ich przedstawicieli. Nie wiedziała, czy w ogóle to było możliwe, jednak przerażała ją w ogóle wizja świata, w której byłoby.
Odetchnęła głęboko, jakby chciała w ten sposób przywrócić sobie spokój ducha i... schowała katanę do sayi, uśmiechając się przy tym kącikiem ust.
— Przepraszam za tamto, głupio wyszło — odpowiedziała głośno, czujnie rozglądając się za jakimiś śladami demona. Chociaż starała się utrzymać szczerą intonację, było to bardzo fałszywe oświadczenie. — Z chęcią ci to wynagrodzę. Lepiej się dobrze schowaj! — zażartowała tak lekko i radośnie, jakby zupełnie nie planowała po prostu dokończyć zlecenia. — Uwaga, szukam! — zawołała parę sekund później, dołączając do zabawy w chowanego z małym demonem.
Posłała Shimazu uśmiech, którym chciała jej przekazać, że wie, co robi. Jeżeli chłopiec zostawił po sobie jakiś postrzegalny dla Tokugawy ślad, podążyła tym tropem. W przeciwnym razie weszła ostrożnie w kłąb dymu, wcześniej obracając pas z kataną tak, aby ta zwisała po drugiej stronie, dzięki czemu prawą ręką mogła asekurować jej obecność przed kradzieżą, a protezą zastępującą lewe przedramię, które niby spokojnie zwisało, była gotowa osłonić się przed opcjonalnym atakiem.

Spoiler:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Sie 23, 2024 12:42 pm

Głos, a raczej głosy które usłyszała wybiły ją znów z rytmu w wyniku czego rozluźniła się i skierowała ostrze w dół. Czuła się bezsilna we mgle, a wszystko zapowiadało się na to iż będzie musiała tam wkroczyć. Demon nie chciał bowiem wyjść z ukrycia, bawił się nimi choć ona chyba została osobiście wykluczona z zabawy. Według niej oznaczać to mogło dwie rzeczy, jeśli podejmie próbę wejścia w dym to mogła zostać zaatakowana albo wręcz przeciwnie zignorowana co dawało jej szansę na znalezienie demona.
Musiała tylko zdecydować czy na pewno chciała wejść do miejsca gdzie jej zmysły odmawiały jej posłuszeństwa. Nie mogła liczyć na swój wzrok więc tym bardziej jakiekolwiek ograniczenia innych zmysłów ją bolały. Czy jednak w gruncie rzeczy miała inny wybór niż wejście do paszczy bestii? Wzięła głęboki wdech i miała już wejść do środka gdy usłyszała słowa Miyohime. To zmieniło jej plany całkowicie bo nie musiała już sama wchodzić do mgły. Wystarczyło poczekać na Miyohime by może wypędziła stamtąd dzieciaka. Pozostało jej więc czekać.
Rudowłosa odsunęła się od mgły na parę kroków po czym wyczuliła swe zmysły jak najbardziej mogła by skupić się na drganiach dochodzących z poza mgły. Musiała być gotowa na wyjście demona, gdyby to jednak nie nastało to miała zamiar poczekać na jakiś sygnał Miyohime by w razie potrzeby wkroczyć w mgłę.

Skrót:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sro Sie 28, 2024 11:22 am

Event

Uwolnienie - 12

Bez kłócących się tuż obok dwóch towarzyszek praca z ziemią wydawała się dziecinnie prosta. Kolejna forma i kolejny szybki efekt: fragment ziemi wyrwany z pomocą nichirinowej broni. Tylko tym razem używanie oddechu przyniosło ze sobą także zmęczenie. Może to nie walka z przeciwnikiem, lecz Tatsu nadal dawała z siebie wiele, by wykrzesać z ciała moc zdolną do pobudzenia form kamienia. Wyrwany kawał gruntu wylądował kawałek za nią, pociągnięty łukiem w bezpiecznym kierunku.
Z miejsca, gdzie pozostawiła Eme i Miyohime dolatywały do niej wyłącznie urywki słów tej drugiej. Czyżby gadała sama do siebie? Najwyraźniej nic jej nie groziło.

Pod ziemią, jak mogła się domyśleć, znajdował się fragment klapy podobnego poprzedniemu grobowca. Tym razem odgłos z wnętrza był jednak nieco inny, donośniejszy i ciągnący się dłużej w przestrzeni kamienia. Tak samo brzmiało echo w pustych pomieszczeniach, gdy zapukało się w ich ściany knykciami. Dokładnie ten sam odgłos obecny był w ziemi nieco dalej, przy ostatnim nienaruszonym jeszcze kręgu.

— Dokąd wyjeżdżasz? Gdzie cię zabierają?
Słowa muskały umysł Miyohime. Nie miała pewności, czy ktoś poza nią słyszy znajome tony. Wspomnienia wylewały się na wierzch, czy może słyszała teraz słowa, których niegdyś nie dane było jej poznać? Te były bliskie jej własnym tonom, ale trochę bardziej chłopięce. W tle przebijały się także szepty kogoś odrobinę starszego. Głos, którego nie słyszała już od dawna, bo pewnego dnia po prostu zniknął z tego świata. Pogrzebany pod ziemią, spalony, zmieszany z sypkim podłożem, któremu towarzyszył zapach pogrzebowych kadzideł.
— Pobawimy się kiedyś jeszcze? — mówiło echo w jej głowie, gdy wkraczała w mgłę.
Nie czuła bólu, opary nie krzywdziły jej... fizycznie. Coś jednak zalewało umysł czyniąc wspomnienia mlecznobiałymi, skupienie się przychodziło z trudem, zastępowane przez pierwotne uczucia, doświadczane wyłącznie przez beztrosko żyjące dzieci. Radosny nastrój zabaw przypominał dawne dzieje, przerwaną pewnego dnia zabawę.
W odpowiedzi na jej zawołanie we mgle rozległ się lekki śmiech. Obecność demona dała się wyczuć raz tuż obok niej, innym razem nieco dalej. Zamiast walki, Miyohime wplątała została w zabawę, w której nieprzydatny okazał się miecz. Momentami chłopiec wydawał się być na wyciągnięcie ręki, lecz szybko rozpływał się w oparach.
— Jak mam na imię? — zapytał.

Ale brzmienie tych słów dla czuwającej z zewnątrz Emy brzmiało zupełnie inaczej. Niczym przez warstwę grubego szkła, albo zza góry z koców docierały do niej przytłumione odgłosy. Śmiechy, harce, tupanie drobnych nóżek, z udziału w czym sama była wykluczona. Nie tylko dlatego, że znajdowała się teraz poza obrębem utrzymującej się w powietrzu mgły.
Zamiast obecności demona, która była niemalże płynna i poruszała się jak wydra w stawie, doskonale wyczuwała Miyohime. Miała pewność, że kobiecie póki co nic nie grozi, a moja jej ciała świadczy nawet o pewnym rodzaju rozluźnienia - nie czujności, ale braku potrzeby sięgnięcia po nichirin.
Poza tym, gdzieś daleko, w polu, mogła wyczuć jeszcze powracającą z "wygnania" Tatsu. Kobieta kamienia badała niezbyt delikatnie pozostałe kręgi, wzbudzając ziemię w drgania doskonale wyczuwalne dla czułego zmysłu rudowłosej. Przekładało się to w jakiś sposób na ruchy demona we mgle.
Niejasne głosy dolatującej do jej umysłu zaczynały pobrzmiewać irytacją.
— Znów psuje nam zabawę...

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Sie 31, 2024 3:13 am

Tatsu wzięła głęboki wdech, czując jak jej ciało powoli zaczyna się poddawać. Zaczynała odczuwać zmęczenie, co było bardzo złym znakiem. Szczególnie, że potyczka z demonem zdawała się być daleka od rozpoczęcia. W zamian otrzymała kolejny grób. Niemal taki sam, jak poprzedni. Tylko bardziej pusty.
"Demon chowający się w domenie Izanamy-sama."
Odrzekła w myślach łapiąc dech, spoglądając złowrogo na swe podziemne odkrycie. Czy jej wykopaliska miały jakikolwiek sens? Czy może były jakąś demonią sztuczką, która miała tylko zająć jej uwage i wymęczyć? Była w kropce, zaś o swoim przeciwniku wiedziała dosłownie nic.
Spojrzała nienawistnym wzrokiem w kierunku "mgły" gdzie zdawała się być Emma i Miyohime. Ta druga zdawała się gadać znowu sama ze sobą, choć równie dobrze mogła gadać z tym demonem. Cokolwiek robiła sprawiało wrażenie, jakby kompletnie zwariowała albo była bliska ześwirowani. Musiała zatem działać szybko i skutecznie. Niestety jedno zdawało się wykluczać drugie. Dlatego póki życie zabójczyń nie zdawało się być zagrożone musiała postawić na to pierwsze.
Ze złością popatrzyła na trumne, decydując się ze złością na oddalenie się od niej. Udając się w kierunku trzeciego kręgu, gdzie miała się znajdować się ostatnia trumna. Możliwe, że każde z tych trzech miejsc było kluczowe, zaś tylko ona mogła je odkopać. Jeśli nie zrobi tego teraz, potem nie będzie miała okazji. Tym samym przystąpiła do znanego już jej manewru. Uderzania kulą u ziemi podłoża i po zlokalizowaniu odpowiedniego miejsca "wyrzucenia" ziemi w odpowiednie miejsce. Jeśli starczy jej tchu będzie próbowała ostrożnie uchylić wieku trumny, by upewnić się, że pustka jest faktycznie pustką,
A nie czymś, co może wywołać ogromną mgłe...

Spoiler:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Sie 31, 2024 2:31 pm

Zapytana o imię, zatrzymała się, mrużąc przy tym oko. Pospiesznie analizowała kwestie, które dotychczas wypowiedziane zostały w jej głowie, jednocześnie zastanawiając się, czy zła odpowiedź doprowadzi do ataku demona. Wyprostowała się dumnie i uśmiechnęła szeroko, dbając dokładnie o każdy detal przybranej twarzy; w rzeczywistości w ogóle nie było jej do śmiechu i próbowała po prostu zwabić wroga na dobre intencje.
— To zależy, kim zdecydowałeś się dzisiaj być — odparła dyplomatycznie, mając na uwadze, że dzieci lubiły utożsamiać się z postaciami z legend. Miała nadzieję, że chłopiec podrzuci jej jeszcze parę wskazówek na wypadek, jakby miał być bardzo zawiedziony, gdyby odpowiedziała niepoprawnie.
Motywy, które się przewijały były z perspektywy Miyohime bardzo poplątane. Z jednej strony miała nadzieję, że demon prezentuje jej właśnie i wplata ją we wspomnienia jej idola, twórcy Oddechu Księżyca. Z drugiej, rozważała, czy dziecko nie podawało się za Ietsunę; "martwy szept" zza niego skojarzył jej się z siogunem Ieyasu. Z trzeciej... czy mógł to być ktoś z klasztoru? Jednakże, czy mógłby być wtedy na nią zły za przerwanie zabawy, skoro została z niego uprowadzona podczas wielkiego pożaru?
Nie tracąc na czujności i wciąż pilnując oręża, uklęknęła na jednym kolanie i oparła się pośladkiem o piętę; przycupnęła względnie wygodnie na takiej wysokości, by chłopiec poczuł się wysłuchiwany z szacunkiem.
— Długo spałeś? — zagaiła luźno, przy okazji próbując zmotywować demona do większego rozwinięcia się na swój temat.

Spoiler:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Sob Sie 31, 2024 8:05 pm

Wróg nie opuszczał mgły, a czyhał w niej czekając na nie wiadomo co. Tageri była jak na razie bezpieczna, ich przeciwnik nie atakował jej bo była uczestniczką zabawy z której wykluczono Eme. Wyglądało więc na to iż nie miała na razie powodów by się martwić o stan swej sojuszniczki tylko na jak długo? Niepokój jaki odczuwała zwiększał się z każdą chwilą, czuła że musi działać bo jeśli będzie zbytnio zwlekać to zabawa skończy się, a jednooka znajdzie się w ogromnym niebezpieczeństwie.
Dzięki działaniom Tatsu nawet chyba wiedziała co mogła zrobić by zmusić demona do wystawienia się na atak, zabójczyni kamienia badała kręgi co jakoś wpływało na ruchy przeklętego dziecka. Tatsu badała jednak kręgi poza mgłą, zaś ten krąg skrywający trumnę został odcięty przez demona. Shimazu miała więc odważną teorię że być może demon wychodząc z miejsca swego pochówku pozostawił coś za sobą. Musiała więc to sprawdzić.
Korzystając z tego iż Miyohime i pośrednio Tatsu odwracały uwagę demona, Rudowłosa zabójczyni postanowiła zakreść się do mgły wysilając swe zmysły. Chwyciła pewniej za miecz gotowa do obrony i próbowała po cichu dotrzeć do trumny skąd wystrzelił demon by ją przeszukać. Skoro i tak oskarżono ją o psucie zabawy to mogła już rzeczywiście to zrobić.

Podsumowanie:

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Wto Wrz 03, 2024 7:43 pm

Event

Uwolnienie - 13

Z dala od walki praca przychodziła jej z łatwością. Ponowne wykonanie manewru oddechu było już znacznie cięższe. Tatsu marnowała swoje siły na kopanie w ziemi, a tam po raz kolejny zobaczyła kamienny grób, tak samo dźwięczący echem. Tym razem postanowiła zabrać się za badanie wnętrza, a tam... powitała ją nie tyle pustka, co doskonale rozłożone resztki ludzkiego ciała. Tak stare, że nawet woń nie była już odrzucająca, a przypominała dech zimnego, piwnicznego kurzu.
Ten kto został tutaj złożony był zwykłym człowiekiem. Mogła tylko podejrzewać, że to samo dotyczyło drugiego kręgu. Dwa z trzech grobów były puste, nie pachniały demonem i nie wprowadzały niczego nowego do ich sytuacji. Poza tym nie pozostały jej już żadne poszlaki, których mogła desperacko się chwytać, aby unikać walki.

Mgłę, niczym uzewnętrzniony umysł, zalało uczucie rozczarowania. Pytanie zadane przez Miyohime w jakiś sposób zawiodło dziecięcego przeciwnika. Szczęśliwie nie wywołało też gniewu. Zabójczyni mogła mieć wrażenie, że otaczające ją opary były w istocie myślami dziecka. Wspomnieniami? Mieszały jej w głowie, ale mieszały także w jej własnym umyśle. Mgła wlała się we wspomnienia, zmieniając je, lub wyciągając na wierzch szczegóły, o których dawno zapomniała.
— Zła odpowiedź — oznajmił przeciwnik, ignorując łagodną postawę Tokugawy, którą zamiast pochwalić za spryt, postanowił ukarać.
Mgła za jej plecami zgęstniała, przybierając materialną formę czegoś, co z gwizdem, i błyskawicznie, leciało w kierunku jej szyi.

Bardzo podobne zjawisko miało miejsce wokół Emy, która chociaż nie wiedziała co dokładnie dzieje się z jej towarzyszką, wyczuła, że brak reakcji z jej strony zalał ją falą obcego uczucia złości. Złość przerodziła się w złośliwość, a ta uformowało w przestrzeni kamienie, które jeden z drugim wystrzeliły w kierunku rudowłosej. Opadały wokół niej, czasami trafiały, innym razem o milimetry mijały ważne fragmenty ciała, jak usta czy uszy.
Coś śledziło ja w kierunku nagrobka. Nie do końca agresywne. Niczym małe dziecko spoglądało na jej ruchy "ponad ramieniem". Kobieta miała więc możliwość, by mimo wszystko dążyć dalej do swojego celu i ostrożnym krokiem zejść bliżej kamiennego sarkofagu. W środku nie znalazło się jednak nic wartego uwagi. A może jednak?
Mgła, która podążyła jej śladem spłynęła teraz po ramionach kobiety (co doskonale czuła), po czym przybrało formę jakiegoś przedmiotu. Ema mogła sięgnąć po niego ręką, czując, że zaraz w jej dłoni znajdzie się to, co najbardziej chciała w nich trzymać.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: -
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Suiren (PW) lub Renfei (Discord)

Re: [ Zabójcy 2 ] - Uwolnienie — Pią Wrz 06, 2024 7:47 pm

Tatsu czuła się źle. Nie dość, że jej ciało zdawało się powoli odmawiać jej posłuszeństwa, to jeszcze dała się wrobić w bezczeszczenie grobów. Oczywiście, mogła spodziewać się, że w grobie będzie leżał zmarły. Nie zmieniało to jednak faktu, iż nie miała zielonego pojęcia czemu ten demon znalazł się tak głęboko pod ziemią. Słyszała co prawda historie jej ojca o tym, jak ludzie ponoć budzili się w trumnach po paru dniach i musiał go odkopywać. Jednak, czy faktycznie Muzan zadał sobie tyle trudu, by przemienić zakopane żywe dziecko. Nawet nie wiedział, jak to mógł zrobić.
Z pewną trwogą i oddychając ciężko zbliżyła się do granicy mgły. Najchętniej zatkałaby sobie czymś usta, jednak wiedziała, że jej oddech jest za ciężki. Wytężała swój słuch, czując ogromną obawę z powodu braku jakiejkolwiek walki wewnątrz. Nie rozumiała kompletnie czemu nie próbują walczyć z zagrożeniem tylko z nim rozmawiają. Dla niej rozmowa z demonem zdawała się być przereklamowana, szczególnie z tym demonem, co przez drobną chwile nieuwagi niemal ją zabił. Jednak nie miała zielonego pojęcia, co może zastać tam w środku. Jej towarzyszki ani trochę nie chciały podzielić się ze zdobytą wiedzą. Mogła, jednak spróbować to zrobić w prosty sposób:
- Jeśli... macie jakiekolwiek pojęcie... co tu się dzieje... i co... to robi... to... mówcie. I czy... biłyście... tą mgłe?
Odrzekła sapiąc głęboko biorąc ostatni wdech "świeżego powietrza", rozciągając swój łańcuch do pełni rozpiętości. Nasłuchiwała wszystkiego, próbowała uniknąć potencjalnych ataków, a cel jej wędrówki był jeden.
Dostać się do samego jej środka...

Akcje: