EVENT

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Sob Sie 10, 2024 11:38 pm

Góra była wysoka, zbyt wysoka jak na mój gust. Wolałabym w tej chwili czuć chłodny dotyk morskiej wody na skórze, ale zamiast tego stałam tutaj, wkurzona i zniecierpliwiona. Kto do cholery wzywa demonicę z morza na jakiś górski szczyt? Pewnie ktoś, kto nie ma pojęcia, jak bardzo nienawidzę być z dala od mojej ukochanej wody.

- Lepiej, żeby było tego warte - mruknęłam pod nosem, rozglądając się wokół w jakimś miejscu na wysokości gdzie dotarłam teraz.

Góra była opustoszała, wiatr szumiał między skałami, a zapach soli był ledwie wyczuwalny. To mnie irytowało jeszcze bardziej. Cała ta sytuacja była jak nieświeży śledź – cuchnęła i sprawiała, że miałam ochotę wrzeszczeć na każdego, kto się napatoczy. Napięcie w moich mięśniach rosło z każdą chwilą, jakbym tylko czekała na sygnał do walki. Wiedziałam, że jestem gotowa na to, co miało nadejść, ale czekanie było dla mnie jak tortura. Czułam się spóźniona, gdzie byli inni? Co robiłam tu ja i gdzie miałam się udać, aby sprawić im kłopot, załatwić i wrócić do siebie? Umibozu jest zła i bardzo bojowa!

- Gdzie wy, kurwa, jesteście? - syknęłam, zaciskając pięści.

Czułam, jak adrenalina zaczyna krążyć w moich żyłach, jakby całe moje ciało przygotowywało się do walki. Cokolwiek miało się tutaj wydarzyć, musiało być ważne, skoro mnie tu sprowadzili. Ale gdzie do cholery są moi przeciwnicy? Jak mam z kimś walczyć, jeśli nawet nie wiem, gdzie się ukrywają? Poczułam, jak moje zęby zaciskają się ze złości. Morze zawsze dawało mi spokój, ukojenie, ale tutaj, na tej zimnej, wietrznej górze, czułam się wytrącona z równowagi. Moje myśli były chaotyczne, jak wzburzone fale podczas sztormu. Chciałam wrócić do wody, zanurzyć się w niej, poczuć, jak wszystko, co złe, spływa z mojego ciała. Ale nie teraz. Nie, dopóki nie dowiem się, po co mnie tu wezwano. Westchnęłam ciężko i jeszcze raz rozejrzałam się wokół. Byłam gotowa. Jeśli ktokolwiek, czy cokolwiek, miało zamiar stanąć mi na drodze, to zamierzałam rozszarpać to na strzępy. Niech tylko spróbują mi przeszkodzić!!

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Nie Sie 11, 2024 6:48 pm

Zaczynała się powoli wkurwiać! Pierdolony płomień był zwinniejszy niż się spodziewała a jego rozżarzony do czerwoności nichirin zadawał paskudne rany i to paskudnie bolesne. Nie miała zamiaru odpuszczać.. wkurwienie brało górę a fakt że nie mogła używać swojej Demonicznej Sztuki Krwi jedynie ją bardziej frustrowało. Ale poradzi sobie! Już miała podobne sytuacje że musiała polegać tylko na swoim ciele. Teraz nie było wcale inaczej. Kiedy Zabójca płomienia ją minął i ruszył na demona z niewyparzoną gębą to wewnętrznie chciała nawet podziękować za tą przysługę. Ale teraz mając zabójcę płomienia przed sobą u wyjścia z jaskini uśmiechnęła się parszywie. - Ostatnia szansa żebyś dołączył do koleżanki na szczycie.. - rzuciła mu zanim ugięła lekko nogi w kolanach. Przygotowując się do zarży na swój odizolowany cel. Jeśli Zabójca nie posłuchał to ruszyła na niego z zamiarem zarżnięcia go naturalnymi metodami. Krótko przed nim cisnęła w niego swoją kataną prosto w tors nieco poniżej splotu żeby ciężej było mu zrobić unik i zmusić go do zbicia tej katany własnym mieczem i wtedy się rzuci na niego całym swoim ciałem żeby go powalić swoim ciałem i docisnąć do ziemi. Celowo chciała się nadziać na jego ostrze jeśli wystawił je przed siebie, żeby je zablokować w swoim ciele. I dociskając go w ten sposób zaatakuje ogonem, wpychając ostry grot do buzi zabójcuy (nawet przez zaciśnięte usta), wpychając jak najgłębiej do przełyku odcinając mu tlen całkowicie.

Akcje:

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pon Sie 12, 2024 12:57 pm

EVENT

Krew Zdrajcy - 11

Ookami, Seiyushi

Ookami wyczuł krew jak prawdziwy drapieżnik tudzież wilk i przystąpił do znęcania się nad swą ofiarą, za pomocą trzeciej formy krążył wokół zabójcy i nękał go próbując wyczuć jego ruchy. Podczas tego zabójca rzeczywiście jakby resztkami siły blokował te ciosy lecz z każdą chwilą utrata krwi dawała o sobie znać i w końcu mężczyzna skierował ostrze w dół w swe podłoże.
To była szansa dla Ookamiego, który to za pomocą pierwszej formy oddechu wody wyskoczył z zamiarem ścięcia głowy przeciwnika. Niczym ostrze kata, błękitna katana zbliżała się do szyi wojownika, który to jakby zaakceptował już swój los. Nie miał jednak zamiaru odejść od tak, gdy to tylko stal zaczęło oddzielać łeb od jego korpusu to ostatkiem siły wbił miecz w kolano Ookamiego. Sekundę później nie miał już głowy, a biały wilk stał nad jego zwłokami.
Zabójca władający płomieniem, spojrzał z pogardą na Seiyushi. To miało być jego odpowiedzą na propozycję demonicy, zamiast tego widząc jak ta przygotowuje się do walki to sam ugiął lekko nogi czekając na ruch rogatej. Ciśnięty w niego miecz zbił swym mieczem, jedynie lekko nim poruszając, gdy to zaś Seiyushi skoczyła na niego to odsunął się na bok po czym uderzył mieczem w plecy demonicy. Ostrze nie wyrządziło jej większej szkody ale popchnęło ją w stronę krawędzi sprawiając iż ta niemal spadła. Po tym zabójca rozpoczął swój bieg w stronę Ookamiego.

Suna

Chłopak pokiwał głową na tak, zgadzając się z każdym słowem Suny. Czy to za sprawą strachu, zaufania ciężko było stwierdzić choć patrząc na sytuację to mały człowiek powiedziałby teraz wszystko byleby go demon nie zrzucił z swych pleców. Niepokojony więc przez dzieciaka, ciemnowłosy ruszył w stronę jaskini by dowiedzieć co się tam do cholery wyprawia. Suna ruszył do niej z góry i gdy to zbliżał się to słyszał coraz wyraźniej odgłosy walki. W końcu znalazł się tuż nad wejściem, gdzie to ujrzał Seiyushi na krawędzi. W momencie zeskakiwania, świadomie czy nie wypuścił z siebie swego bliźniaka, który to wiedziony ciekawością ruszył w górę.
Suna wylądował zgrabnie obok demonicy z ogonem i pierwsze co ujrzały jego oczy to zabójca z czerwonym mieczem pędzący na ich futrzastego kompana. Ookami stał nad bezgłowym ciałem innego zabójcy, a w jego kolanie znajdował się miecz utrudniający zapewne poruszanie. Suna miał więc w głębi jaskini Białego Wilka do którego zmierzał płomień, oraz stojącą przy sobie na krawędzie Seiyushi. Dzieciak zaś chwycił się mocniej pleców Suny.

Umibōzu no Aruji

Potwór Morski dotarł do podnóża góry z opóźnieniem w stosunku do swych towarzyszy, tego mogła być pewna patrząc na to iż nikogo w pobliżu nie widziała. Na jej ciało spadał chłodny deszcz, zaś ona sama widziała jak na szczycie góry mrok walczył z błyskawicami. Wniosek z tego wszystkiego nasuwał się jeden, czekała ją długa i zapewne upierdliwa wspinaczka na samą górę.
Moment później poczuła jak ziemia za nią zadrżała, zaś ona sama została podniesiona za kołnierz jej ubrań. Jeśli odwróciła się w tył to ujrzała tam olbrzymiego demona w postaci Isamu, jedynasty Kizuki uśmiechnął się do niej szeroko zaś spora żaba siedząca na jego ramieniu skoczyła na głowę Umibōzu.
— Pokażę Ci gdzie są — Powiedział Isamu po czym zaśmiał się by w tej samej chwili rzucić morską demonicą w stronę góry.
Podczas lotu żaba dzielnie stała na głowie Umibōzu by w końcu odepchnąć się od niej, tym samym lot demonicy został zaburzony. Zamiast uderzyć w skały, wleciała do jaskini tuż obok Ciemnowłosego demona z dzieckiem na plecach i rogatej demonicy z ogonem. W głębi jaskini ujrzała zaś dużego białego wilka chodzącego na dwóch łapach i pędzącego w jego stronę zabójcę z ognistym mieczem. Co teraz zrobi dziewczynka z mackami?

Sachi

Bliźniak Suny oddzielił się od swego brata i pchany częściowo jego wolą ruszył w górę. Sachi nie był może tak sprawny jak Suna ale wspinaczka szła mu całkiem znośnie i z każdą chwilą zbliżał się coraz bardziej do zdobycia szczytu tej sporej skalnej formacji. Podczas tego czuł jak z powodu walki na szczycie, wierzchołek góry trząsł się ale mimo to udało mu się to przezwyciężyć.
Drugi z braci mógł zdecydować czy wychyli się ostrożnie czy też nie, nie miało to większego znaczenia bo walczący byli zajęci sobą. Oczom Sachiego ukazały się trzy osoby na szczycie, zabójczyni stojąca po jego prawej, po jej ciele skakały błękitne błyskawice zaś na jej twarzy widniał uśmiech co jakiś czas znikający na chwile by pokazać to iż odczuwała teraz za pewne spory ból. Po drugiej stronie zaś stał wojownik w zniszczonym kimonie trzymający katanę, nie był to demon i ciężko było go nazwać już człowiekiem. Jego lewy bok był pozbawiony mięsa przez co widoczne były jego żebra skrywające jego wnętrzności. O ile jakieś miał bo Sachi widział w jego wnętrzu jedynie czarny dym. Co do głowy to wyglądała ona jak wysuszony ludzki łysy łeb, przez co ciężko było zidentyfikować. I to coś pokryte było błękitnymi błyskawicami, które jakby uniemożliwiały mu poruszanie.
Za tym wojownikiem stał zaś uzbrojony w łuk starzec o długich siwych włosach, jego eleganckie kimono zdradzało jego szlachetne pochodzenie i ukrywało jego starcze, zapewne wychudzone ciało. Od tej postaci biła demoniczna, przerażająca aura. Demon stworzył z ciemnego dymu strzałę i ruszył na krawędź by wymierzyć łukiem w podnóże góry.

Podsumowanie:

Podsumowanie Zabójcy:

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)

Przysługują wam trzy akcje na ture

Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1

Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pon Sie 12, 2024 5:47 pm

Powoli już ją szlag zaczął trafiać. Płomień uskoczył i jebnął ją w plecy mieczem. Boleć nie bolało, ale popchnięcie prawie wypchnęło ją z jebanej jaskini. Łapiąc równowagę, złapała się bocznej ścianki pazurami. Zerkając na Płomienia, który ją zostawił i pomknął na Ookamiego. - Pierdolony tchórz! Nie masz wystarczająco siły by mnie ściąć to spierdalasz?! Zakało korpusu! Jebana pierdoło! - wywrzeszczała tylko po to że go rozproszyć, no i może wylać z siebie trochę żalu i frustracji. Podeszła do leżącej na ziemi katany i ją pozbierała, chowając do sayi. A następnie pozbierała jakieś większe kamienie leżące w koło i zaczęła nimi rzucać w płomienia! Skoro jej ciało nie nadążało za gnojem, to rzucone kamienie nie powinny mieć tego problemu. Celowała w korpus i głowę, rzucając z całej swojej dostępnej siły. Cała ta sytuacja ją strasznie irytowała. Sam fakt że nie mogła swojej demonicznej sztuki krwi używać, to jeszcze gniew za olanie jej był jeszcze większy. W całym tym rozgardiaszu i chaosie, miała tylko nadzieje że Seiji był teraz bezpieczny i jak najdalej od ataków zdrajcy demonów. Nie chciałaby żeby coś mu się stało, a zabranie go ze sobą przecież nie wchodziło w grę. No i teraz kiedy była osłabiona przez Jedenastą Kurwę Isamu, to tym bardziej nie chciała żeby widział ją w takim żałosnym stanie. Ale ona się jeszcze zemści na tym skurwielu!

Akcje:

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Sro Sie 14, 2024 8:57 pm

Taktyka jaką obrał na koniec zgodnie z oczekiwaniami okazała się skuteczna. Chociaż czy może też przypadkiem nieco go nie poniosło? Uciął mu w końcu rękę więc mógł po prostu czekać aż gnój się wykrwawi, a wilk nie musiałby dalej brudzić sobie łap. Z drugiej strony tak jak po demonach można było się spodziewać wszystkiego, to po zabójcach wcale nie mniej. Zwłaszcza tych którzy potrafili w środku walki zjeść kawałek demona... Nie wiedział wiele o przeciwniku, dlatego szybka dekapitacja to jednak najlepsze co mógł w danej sytuacji zrobić. Czy było mu szkoda? W nieznacznym stopniu. Dało się tą sytuację rozwiązać inaczej i by się to udało gdyby nie Renji. A tak skończyło się na walce, po której będzie czekała dalsza wspinaczka i kolejne starcie. Musiał się posilić po tym wszystkim. Inaczej jego użyteczność tam na górze będzie wyjątkowo zmniejszona. I to pomijając fakt osłabienia nałożonego przez żabola. Ciekawe czy udałoby mu się zarżnąć przeciwnika szybciej, gdyby nie to ograniczenie. Albo przynajmniej umknąć ostatniemu, wykonanemu w ostatniej sekundzie życia ataku zabójcy, który przebił jego kolano mieczem.
Ookami pochwycił miecz wbity w jego kolano i szybkim ruchem wyciągnął. Co dwa miecze to nie jeden. Zwłaszcza że sztuka walki dwiema broniami nie była mu obca.
Co gorsze zabójca płomieni postanowił odpuścić sobie atakowanie Sei i gwałtownie skręcił na wilka. Czyżby poniosły go emocje i chciał pomścić przyjaciela? Może kierował się logiką i postanowił najpierw zająć się osłabionym demonem? Jaki powód by nie był, to faktem było że pędził teraz wprost na Ookamiego, a demonica... Zaczęła w niego napierdalać kamieniami. Nie było to coś czego by się spodziewał, ale tak niestandardowe rozwiązania mogły okazać się skuteczne. Zaczął biec w kierunku przeciwnika wykonując czwartą formę oddechu wody, chcąc wykonać cięcia za pomocą obydwu broni. Jednak nie stawiał w stu procentach na atak. W jego obecnej sytuacji znacznie bardziej powinien uważać żeby nie oberwać płomieniem. Dlatego jeśli jego przeciwnik przymierzał się do ataku formą, wilk był w stanie nawet zrezygnować z pełni swojego ataku, byleby móc uniknąć bądź zablokować ten przeciwnika.

Akcje:

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pią Sie 16, 2024 11:23 am

Nawet po zorientowaniu się w sytuacji jego głowa pozostała pusta. Ookami najwyraźniej sam radził sobie z przeciwnikiem: jednego dekapitował, a drugi dopiero przymierzał się do ataku. Stał o własnych siłach, a miecz wbity w ciało nie był raczej zagrożeniem dla demona z ich możliwościami regeneracji. Gdyby tylko miał ku temu szansę, pchnąłby Seiyushi znad krawędzi, ale z dzieciakiem ciągnącym go od strony pleców i bez żadnej konkretnej umiejętności walki pozostało mu odpuścić sobie ten śmiał plan. Poza tym istniała duża szansa, że ogoniasta się temu przeciwstawi, a wówczas atmosfera zrobi się niezręczna.

— No proszę. Więc potrafi coś więcej, niż tylko przytulać się z zabójcami? — zapytał Suna głośno, nawiązując do wcześniejszej rozmowy z Isamu. — Dobry piesek.
Skierował wzrok na Seiyushi, a potem na wilka, zastanawiając się, czy ta druga doda coś od siebie. Sama miała na sumieniu podobne "przyjemności" jeżeli wierzyć Stwórcy. A przecież jemu nie dało się nie wierzyć.

Ciekawe jak na to zareaguje dzieciak? Czy osoby, z którymi toczyła się walka także byli jego towarzyszami podróży? Może z miejsca na plecach niewiele dostrzegał i umknie mu fakt, że umierali kolejni zabójcy? Demon poprawił go sobie na plecach, ale nie dołączył do walki. Zamiast tego jego świadomość niczym sonar starała się namierzyć myśli Sachiego. Czy dowiedział się już czegoś wartego uwagi? Nie było powodu wysyłać go w bój, skoro był słabszy nawet od swojego starszego o kilka chwil brata. Poza tym z góry nadal dochodziły do nich odgłosy intensywnej walki, które same w sobie świadczyły o tym, że dziejący się tu w jaskini pojedynek nie był jedynym.

Dodatkowa ręka przestała mu być już potrzebna, więc jeżeli zabójca zajęty walką z Ookamim zostawił nowoprzybyłego w spokoju, Suna zamierzał zregenerować utracone dotychczas siły. Dopiero teraz zainteresował się tym, co wcześniej zwróciło na moment jego uwagę - dziwną branzoletą.

1. Obserwacja walki - Suna zdecydował, że nie jest na tyle silny, aby dołączyć.
2. Użycie BDA - poziom B: zebranie wiedzy Sachi'ego.
3. Pozbycie się ręki zabójcy i zjedzenie jej w celu regeneracji PK.

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pią Sie 16, 2024 1:22 pm

Cóż, gdyby tylko życie było mniej upierdliwe... Nie minęła chwila od momentu, gdy zaczęłam wspinaczkę, a ziemia za mną zadrżała. Zanim zdążyłam zareagować, poczułam mocne szarpnięcie za kołnierz i nagle zostałam podniesiona w powietrze. Odwróciłam głowę, gotowa skopać komuś tyłek, i ujrzałam przed sobą Isamu, olbrzymiego demona z uśmiechem od ucha do ucha. No świetnie, jakby to miejsce nie było już wystarczająco do bani. Chwilę później frunęłam w stronę góry, a na mojej głowie rozsiadła się cholernie spora żaba. Zmrużyłam oczy, wściekła, kiedy ta mała paskuda odepchnęła się ode mnie, burząc mój lot. Zamiast roztrzaskać się o skały, wleciałam prosto do jaskini. To był moment, w którym moje przekleństwa utonęły w powietrzu.

Zatrzymałam się tuż obok jakiegoś ciemnowłosego demona z dzieckiem na plecach i rogatej demonicy z ogonem. Na pierwszy rzut oka wyglądało to jak jakaś mroczna, rodzinna scena, ale mój wzrok szybko przeniósł się na coś zupełnie innego. W głębi jaskini, między cieniami, dostrzegłam coś, co momentalnie przyciągnęło moją uwagę – dużego białego wilka na dwóch łapach, a naprzeciw niego pędzącego zabójcę z ognistym mieczem. Serce mi zabiło mocniej. Nie zastanawiając się długo, rzuciłam się do przodu, wciągając powietrze głęboko w płuca. Moje macki wystrzeliły z ogromną szybkością, gotowe do ataku. Skupiłam się na tym jednym ruchu, wstrzymując oddech. Musiałam działać szybko, bo wiedziałam, że każde opóźnienie może kosztować mnie – albo jego – życie.

- Nigdzie się nie wybierasz, palancie - warknęłam, zaciskając macki jeszcze mocniej.

AKCJE:
- atak przeciwnika ognia szybkimi mackami
- chce go złapać mackami i owinąć

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pią Sie 23, 2024 11:28 am

EVENT

Krew Zdrajcy - 12

Ookami, Seiyushi, Umibōzu no Aruji

Zabójca Płomienia został sam w jaskini z czteroma demonami chcącymi jego śmierci, jego sytuacja była nieciekawa ale wojownik korpusu nie miał zamiaru tracić nadziei. Postanowił walczyć do samego końca. Przeciwnik przyparty do muru, ponoć był największym zagrożeniem o czym miał przekonać się biały wilk. Zabójca oddechu płomienia był od niego znacznie szybszy i jak się miało okazać silniejszy. Gdy Ookami wyjął z siebie nichirin, które to przyjęło obecnie postać zwykłej stali, wilk dostrzegł iż przeciwnik stał już przy nim szykując się do ścięcia jego głowy cięciem z góry.
Białemu wilkowi mogło przemknąć życie między oczyma, gdy to ostrze spadało na jego szyje. Nie był jednak w tej walce sam, demon mógł liczyć na wsparcie pozostałych dzieci Muzana i tym sposobem udało mu się oszukać przeznaczenie. Kamienie rzucane przez Seiyushi, czy też zbliżające się macki Umibōzu rozproszyły płomienia na tyle iż ten zamiast w szyję ciął w klatkę piersiową wilka, zostawiając tam duże i głębokie cięcie.
Kamienie i macki jednak dalej były zagrożeniem dla zabójcy dlatego odskoczył od Ookamiego i znalazł się po przeciwnej stronie. Plecami dotykał ściany jaskini i teraz miał widok na wszystkie demony. Mężczyzna wyraźnie uspokoił oddech i szykował się do czegoś, o czym świadczyła przyjęta przez niego pozycja. Zupełnie jakby szykował się do użycia kolejnego ognistego tygrysa.

Suna i Sachi

Suna widział co dzieje się w jaskini dlatego z całą pewnością bardziej interesowały go obrazy, które zobaczył przed oczyma po chwili. Widział bowiem walkę na szczycie góry, którą to mógł obserwować teraz jedząc jednocześnie przekąskę w postaci ludzkiej ręki.
Oczom Sachiego, a poprzez to oczom Suny ukazała się kontynuacja walki na szczycie. W powietrzu dawało wyczuć się to napięcie oznaczające iż walka zmierzała tam do końca o czym walczący zdawali sobie chyba sprawę. Łucznik i jego marionetka przygotowywali swe ostrza gdy to niebieskie błyskawice przestały ograniczać ich ruchy. Sama zabójczyni, chwyciła katanę oburącz i ustawiła ją z boku jakby szykowała się do cięcia. Sachi usłyszał charakterystyczny świst powietrza związany z wzięciem oddechu do użycia jednego z technik. Jej ostrze pokryło się czerwonymi piorunami, które to sprawiały wrażenie jakby przedłużyły jej miecz.
W ułamku sekundy, zabójczyni poruszyła się, przybierając formę błyskawicy. Przynajmniej tak się wydawało Sachiemu, Naoto poruszała się na tyle szybko iż nie był w stanie dostrzec wyraźnie jej kształtu gdy to kobieta ruszyła naprzód szarżując na marionetkę demona. Nieumarły wojownik przygotował się do cięcia licząc zapewne na to iż przetnie w pół zabójczynie, ta jednak zatrzymała się i odbiła w tył tuż przed jego ostrzem by następnie znów ruszyć naprzód tym razem wykonując swój atak. Miecz zabójczyni uderzył od dołu w potwora, przecinając go w pół. Nie dane było jej jednak długo świętować zwycięstwa bo łucznik wystrzelił wtedy swój pocisk, który to trafił zabójczynie w brzuch.

Podsumowanie:

Podsumowanie Zabójcy:

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)

Przysługują wam trzy akcje na ture

Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1

Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pon Sie 26, 2024 7:10 am

Nawet jeśli życie przeleciało mu przed oczami, to przez to ile lat żył jako demon i jak duża część tego była w zamknięciu, to był to naprawdę nudny film. Na początku przynajmniej. Potem dopiero nieco się rozkręcił. Pewnie gdyby nie to że jego wspomnienia przepadły zabrane przez Muzana, to z "poprzedniego życia" zobaczyłby więcej niż serię niezrozumiałych w pełni migawek. Ostrze jednak nie dosięgło jego szyi. Żył dalej, a jako że miał po co i dla kogo żyć, nie stał biernie w miejscu. Praktycznie w tym samym momencie w którym zabójca od nich odskoczył, on również wykonał odskok zbliżając się w kierunku demonicznych towarzyszy. W tym Sunę Marnotrawnego i... Umi. Demonicę której absolutnie nie kojarzył, ale skoro pomagała, to nie miał zamiaru narzekać. Za wsparcie i prawdopodobnie ocalenie jego skóry podziękuje później. Kiedy już skończą tę bezsensowną potyczkę i uzupełni siły napychając się zabójcami, których karierę właśnie gwałtownie kończyli. A przynajmniej miał nadzieję że tak będzie. Zabójca który się ostał, nie był pierwszym lepszym dzieciakiem który selekcję przetrwał szczęściem. Widział różnicę w prędkości, poczuł jak ciężko było go zranić, kiedy wcześniej korzystając z okazji zranił jego nogi. Ale mimo to... Nie bał się. Już dawniej, zanim demoniczna krew spaczyła jego ciało, ścierał się z przeciwnikami silniejszymi od niego samego. Jako demon po odzyskaniu wolności również się to praktycznie nie zmieniło.
Zabójca był pod ścianą i byłby z tego zadowolony, gdyby nie fakt że w takich sytuacjach nawet szczury potrafiły brutalnie kąsać. Do tego już wcześniej, na samym początku zaprezentował im dalekosiężny atak obszarowy w postaci płomiennego tygrysa. Przelotnie zerknął za demony w pobliżu. Gdyby nie mackowata i Sei, to prawdopodobnie by go już tu nie było. Suna... Miał dzieciaka, którego wcześniej ukrył. Gdyby nie sytuacja i towarzystwo, zapewne wyjawiłby dziecku swoją frustrację z tego powodu oraz opisał jego rozum kilkoma nieprzychylnymi epitetami. Demon który go porwał, nie wpierdolił go na miejscu więc też nie było źle. Biorąc to wszystko pod uwagę, poczuł zastrzyk motywacji do działania i chęci walki poczuł. Jeśli zdechnie tu on, albo któraś z demonic, nie będzie w stanie spłacić długu za ochronę jego łba. Wziął oddech i zmienił chwyt na Nichirin, który dostał w prezencie od wodnika, którego dopiero co zdekapitował. Obecnie trzymał go jak oszczep i tak też nim miał zamiar z całej siły cisnąć w zabójcę. Celując dokładnie w jego serce. Nawet jeśli minie je o kilka centymetrów, to powinien przebić przynajmniej płuco. Z tego co zauważył wcześniej po Renjim, sam tygrys nie miał mocy obalającej. Prawda że palił cholernie mocno, bo z kucharzyny został węgielek, ale zrzucił go dopiero zabójca. Tak więc nawet jeśli miecz przeleci przez tygrysa, nie powinien spowolnić, a nawet nagrzać się podczas lotu. Może nawet ciężej będzie je w tym całym ogniu dostrzec?
Jeśli przeciwnik faktycznie wypuścił tygrysa w ich kierunku, Ookami wydając charakterystyczny świst, natychmiast zabrał się za unik. Już wcześniej udało mu się uniknąć tego ruchu na początku walki. Wiedział jak szybko leciał. Jednak w przeciwieństwie do tamtej chwili, w tej sięgnął po całkowicie nieofensywną formę oddechu wody, a która nie dość że mogła mu pomóc umknąć przed zagrożeniem, to może nawet ułatwi mu poruszanie się po nierównościach jaskini. Po niedocenianą formę dziewiątą. Na chwilę obecną nie przejmował się że jego umiejętności przyuważą demony, które do nich dotarły. O ile w ogóle będą mieli czas to zrobić podczas starcia. Nie żeby Suna wydawał się do niego jakoś palić. A jeśli już mowa u paleniu... UNIK!

1. W tym samym momencie w którym zabójca odskakiwał pod ścianę, Ookami odskakuje w kierunku towarzyszy
2. Ookami zmienia chwyt na "pożyczonym" mieczu i z całej siły rzuca nim jak oszczepem celując w serce płomyka
3. Użycie 9 formy oddechu wody na poziomie C, do ucieknięcia przed płomiennym tygrysem. || -2 PK

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pon Sie 26, 2024 10:09 pm

Rzucanie kamieniami w zabójcę przyczyniło się chociaż do pomocy Ookamiemu w walce. Choć czuła się teraz.. bezużyteczna z wiedzą że jej DBA nie działa! Czuła frustrację znowu! Obiecała sobie że już nigdy nie da nikomu sobie odebrać tej mocy! A tu znowu jakieś ścierwo księżycowe zrobiło jej to samo! I teraz?! Teraz bardziej niż kiedykolwiek zapragnęła potęgi żeby już nigdy nie być postawioną w takiej pozycji! Przebije wszystkie księżyce! Nie będzie na łasce tych kurw! Muzan to co innego.. jej stwórca przecież podarował jej ten dar wraz z nowym żywotem, którego przecież nie chciała zaakceptować na samym początku ale po paru latach.. po tym co ją spotkało.. po tym co przeszła.. po tych wszystkich sytuacjach.. nadal była momentami rozdarta.. ale.. przecież od zawsze jako demon pragnęła siły.. głównie żeby nie bać się.. ale teraz to już zakrawało o chęć górowania nad wszystkimi! Nie dać się stłamsić! Nie dać się upokorzyć już nigdy więcej.. już na pewno nie przez tą Jedenastą Kurwę Księżycową! Stojąc w jaskini w obliczu zagrożenia ze strony zabójcy oddechu płomienia, wyszczerzyła ostre kły, z nasady czoła wyrosły długie rogi, karmazynowe ślepia wbiły się w szykującego się zabójcę. Źrenice przyjęły formę pionowych igieł! Z gardła wydobywał się warkot, gardłowy, głęboki. Miała dość bycia sponiewieraną przez słabszych w koło! Postanowi stawić czoła zabójcy całą swoją prezencją. Wijący się za plecami ogon uniósł się z grotem w taki sposób jak skorpiony szykowały się do ataku na swoje ofiary. - Zdechniesz tutaj.. - warknęła gardłowo.
Jeśli Zabójca zaszarżuje w ich stronę to Seiyushi planowała się wybić w jego stronę w ostatniej chwili i go zwyczajnie staranować swoim ciałem. Obalić i docisnąć sobą! I gdyby jej się to udało to jeszcze zamierzała go dźgnąć ogonem w oko!

Akcje:

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Sro Sie 28, 2024 12:35 pm

Był najgorszym towarzyszem, na jakiego mogły trafić pozostałe demony. Kątem oka dostrzegł, ze w stawce pojawiła się jeszcze jedna persona, lecz ta była dla niego równie obojętna, co Seiyushi i Ookami desperacko walczący z duetem silnych zabójców. W zasadzie teraz pozostał tylko jeden, lecz nawet to nie skłaniało go do udzielenia pozostałej trójce wsparcia. Nadal spożywał ludzką dłoń usadowiony na krawędzi wlotu, jak żygacz na rogu zamkowego dachu.
Pochłaniał informacje, które trochę podświadomie wylewały się z jego ust.
— Marnujecie siły na płotki. Tam na górze jest nasz prawdziwy cel... zabójca i demon — odezwał się na tyle głośno, by jego słowa dały radę przebić się przez odgłosy walki. Sam nie do końca wiedział co zrobić z tą wiedzą. Czy nie lepiej było pozwolić walczącym wybić się wzajemnie, nim oni trafią na szczyt? Bo tam najwyraźniej musieli się znaleźć, jeżeli planowali zadowolić Muzana. Tylko co, jeżeli to Zdrajca wygra? Nie mieli sposobu na to, aby pozbyć się pobratymców na własną rękę.
Nie tak potężnych.
Tyle mu wystarczyło, nic więcej nie był w stanie wyciągnąć z widoku walczących, a obawiał się - podświadomie -, że Sachi zostanie wykryty, a co za tym idzie, także ich obecność na tym wzniesieniu. Bliźniak spełnił swoje zadanie i można było go odesłać, czego z resztą słabszy z nich, oglądający starcie tytanów, na pewno chciał. Siła wraz z jedzeniem wracała wciąż do jego ciała, ale nie mógł jej tak w nieskończoność marnować.
— Nie przedłużajmy tego... — wymamrotał do siebie, i nabrał rozpędu, aby zaatakować... Seiyushi. I pchnąć ją wprost na przeciwnika, gdzie mogłaby spełnić swoje groźby.

1. Przekazanie reszcie informacji o walce na górze.
2. Zakończenie używania DBA.
3. Atak w formie pchnięcia Seiyushi na przeciwnika. (Seiyushi, wybieram cię!)

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pią Sie 30, 2024 11:03 pm

EVENT

Krew Zdrajcy - 13

Ookami, Seiyushi, Umibōzu no Aruji, Suna & Sachi

Rogata demonica niczym kot albo skorpion patrząc na ogon nastroszyła się by przerazić zabójcę, który to jednak nie wydawał się tym zbytnio przejęty. To nie było jego pierwsze starcie z demonami, nawet o tak nie typowych cechach. Więc i też zabójca wykazał się profesjonalizmem w przeciwieństwie do swych oponentów, którzy jak to demony miały w zwyczaju współpracować nie umieli.
Seiyushi postanowiła spróbować obalić wojownika z ognistym mieczem w czym pomógł jej dodatkowo Suna popychając ją i nadając jej nieco rozpędu. W tym samym czasie jednak Ookami rzucił miecz odebrany wodnikowi i zamiast w członka korpusu trafił w plecy ciemnowłosej kobiety, nie miał siły by przebić jej ciała więc miecz odbił się od niej i wylądował pomiędzy Suną i Umibōzu. Ich przeciwnik widząc zaś zbliżające się zagrożenie ciął szybciej niż zamierzał pierwotnie i jego miecz uderzył w bark Seiyushi sprowadzając ją na glebe przed nim i posyłając tygrysa w stronę pozostałej trójki demonów które to wolały chyba trzymać się z tyłu w obliczu tej konfrontacji.
Jedynie Ookami używając sztuczek zabójców zdołał umknąć paszczy ognistego kota i znalazł się na prawej flance zabójcy, Bliźniak Sachiego i Morski Potwór nie uchronili się jednak przed tygrysem, który mnie lub bardziej dotkliwie poparzył ich ciała a nawet dosięgnął ramienia chłopca mimo jego prób ucieczki o czym powiadomił ich jego krzyk.
Krzyk dziecka jednak nie powstrzymał zabójcy przed próbą wykończenia Seiyushi ciosem z góry, zwłaszcza teraz gdy miał ją jak na tacy. Powstrzymało go jednak co innego.
— Kaminari no kokyū: Seiryū — Usłyszeli kobiecy krzyk dochodzący ze szczytu góry, mimo tego doskonale usłyszeli go aż tutaj. Dwie sekundy później poczuli jak góra za trzęsła się, a sufit zaczął się walić. Zabójca na ten widok odstąpił od walki i cofnął się parę kroków w tył co miało być dla niego zgubne. Usłyszeli i czuli jakby coś właśnie drążyło skały od góry i chwile później zobaczyli jak za plecami zabójcy ściany walą się ukazując błękitnego smoka stworzonego z błyskawic, w środku gada znajdowała się kobieta pchająca swój miecz niżej ku chmurze czarnej mgły próbującej zamknąć paszczę smoka. Suna rozpoznawał tą kobietę jako zabójczynie walczącą na górze, zaś w chmurze dymu dostrzegł prześwitujące fragmenty ciała starca, ich celu. Smok zatrzymał się na ich poziomie powodując fale uderzeniową, która to raz wzniosła w powietrze masę pyłu przysłaniającego im widok ale i powodując zawalenie się części góry. Nie znajdowali się już w jaskini, a pod otwartym niebem gdy to połowa góry odłączyła się od całości skalnej formacji. Na ciała demonów spadł chłodny deszcz, gdy zaś kurz opadł ujrzeli iż szczęśliwie niewiele im się stało. Gorzej było z zabójcą będącym bliżej epicentrum uderzenia. Jego kostka wyglądała na zmiażdżona zaś twarz zalewała krew. Co do dwójki walczących na szczycie widzieli ich nieco dalej podnoszących się z ziemi, pył dalej ich okalał przez co nie sposób było stwierdzić w jakim byli stanie.

Podsumowanie:

Podsumowanie Zabójcy:

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)

Przysługują wam trzy akcje na ture

Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1

Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Wto Wrz 03, 2024 6:34 am

Delikatnie zmarszczył brwi w momencie kiedy Seiyushi postanowiła dostłownie wskoczyć tuż przed atak wilka. Nie było to jednak warte jakiejkolwiek irytacji bądź chociażby warknięcia. O tyle dobrze że manewr który wykonał chwilę po rzucie, pozwolił mu na uniknięcie ognistego podmuchu, po którym pewnie szybko by się nie pozbierał. Do tego udało mu się przemieścić na flankę zabójcy, co dało mu cudowną okazję na wyprowadzenie ataku wprost w jego stawy łokciowe. Zabójca bez rąk w końcu nie stanowił już zagrożenia. Tylko czy byłby w ogóle w stanie pozbawić go ich tak łatwo jak wodnika? Patrząc na Umi i Sunę, a także pamiętając jak Renji został przypalony, to był pewien że płomieniarz był silny. A patrząc na zdarzenie sprzed paru chwil, również znacznie szybszy niż Ookami. Wcześniej kiedy go ciął, szło to wyjątkowo topornie... Walić. Najwyżej jedynie je draśnie, a Sei dokończy dzieła. I prawdopodobnie to by się stało, gdyby nie głos zwiastujący użycie formy pioruna o jakiej nigdy wcześniej w życiu nie słyszał. Wstrząsy i walący się sufit również tego nie ułatwiały. Sprawcami oczywiście tego wszystkiego byli zdrajca i zabójczyni pioruna, która właśnie przeleciała z nim przez górę zupełnie tak jakby ta była zaledwie domkiem z kart. Na szczęście fala uderzeniowa która przy tym powstała nie zmiotła ich z nóg, a jedynie zasypała pyłem. Na dodatek z racji braku sufitu, zaczął padać na niego deszcz, co też nie było raczej czymś przyjemnym. Z drugiej strony całe to zamieszanie stworzyło mu delikatną okazję, którą mógł wykorzystać do przypuszczenia ataku. Tak, był świadomy tego że teraz musieli się również martwić tą dwójką, która to specjalnie zlazła do nich ze szczytu. No, może nie specjalnie, ale nie zmieniało to faktu że nagle do nich tu dotarli. Miało to swoją ogromną zaletę. Nie musieli się wspinać.
Tak więc korzystając z okazji że mógł zaatakować od boku, miał zamiar chociaż spróbować przypuścić atak i odegrać się za zranioną klatę oraz dumę, bo te obecnie obydwie krwawiły. Miał szczerą nadzieję że Sei wznowi natarcie i skutecznie odciągnie uwagę płomieniarza. Wyskoczył w powietrze i resztkami sił spróbował wydusić z siebie tyle mocy ile tylko mógł, by przy lądowaniu wykonać ósmą formę celując w stawy łokciowe zabójcy. Po tym ataku miał zamiar natychmiast odstąpić i wycofać się. Najlepiej w pobliże ciała wodnika, jeśli te nie było zawalone gruzem. Jednak jeśli Sei nie wykonała ruchu, który stworzyłby mu okazję, wycofał się nie chcąc ryzykować i marnować niepotrzebnie sił, które mimo wszystko nadal mogły mu się przydać w niedalekiej przyszłości. A kiedy był przy zwłokach, miał zamiar zacząć je wpierdalać. Najlepiej zaczynając od odciętej ręki. Czas był luksusem, na który niezbyt mógł sobie pozwolić, więc drobna przekąska, którą mógł chwycić w dłoń była dużo bezpieczniejsza.

1a. Jeśli mam okazję bądź Sei przypuszcza natarcie, wyskakuję w powietrzę i wykonuję 8 formę celując w stawy łokciowe płomyka. || BDA C -2PK
1b. Jeśli nie, natychmiast przechodzę po pkt.2

2a. Wycofuję się do zwłok wodnika
2b. Jeśli zwłoki są pod gruzem bądź za blisko Zdrajcy i Piorunowej, wycofuję się w kierunku Suni i Umi.

3a. Jeśli zwłoki są w miejscu względnie bezpiecznym, to łapię rękę i zjadam
3b. Jeśli nie ma łapki albo jestem atakowany, natychmiast przechodzę do obrony

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pią Wrz 06, 2024 10:13 pm

Szarżujący tygrys wyłonił się zza Seiyushi i mimo prób Suny, aby kobieta posłużyła mu jako tarcza przed atakiem, płomienie sięgnęły demonicznego ciała. Choć rana tak poważna zdolna była zabić człowieka, jego zaledwie sparzyła. Oczywiście, ból nadal był nieznośny i wyrwał z piersi mężczyzny zduszony okrzyk, lecz nie odebrał możliwości walki. Do tego tuż obok jego stóp wylądowało coś wartego uwagi.
Miecz zabójców.
Chociaż nie wiedział jeszcze po co, Suna rzucił się na nichirin, chcąc chwycić je za rękojeść. Dopiero wówczas przejął się odrobinę losem chłopca.
— Cicho, cicho. Trzymaj się tam. Jeżeli będziesz cały czas przy mnie, to nie zginiemy — przypomniał mu, przede wszystkim myśląc jednak o sobie. Nie zakładał, że zabójcy będą w stanie poświęcić dziecko, nawet ścinając przy tym łeb demonowi. Jeżeli dobrze zagra swoimi kartami, być może wyjdzie z tego cało. Chyba, że nagle niebo zwali mu się na głowę.
Co z resztą za sprawą krótkiej chwili stało się dla wszystkich rzeczywistością. Pani Naoto (ponieważ wiedział już, że to ona), spadła na nich z nieba, wraz z pyłem, dymem i uderzeniem rozłamującym szczyt góry. Przynajmniej nie musieli teraz martwić się wspinaczką. Tylko co dalej, skoro ziścił się najgorszy koszmar demonów? Nie mieli już jednego ze swoich za przeciwnika, a bestię zdolną zmieść z powierzchni ziemi nawet Zdrajcę.
Ciało Suny mimowolnie zadrżało. Ze strachu? Ekscytacji?
Jeżeli tylko udało mu się zdobyć nichirin, rzucił się ku fragmentom pokrojonego ciała, ignorując chwilowo elektryczną kobietę. Jeżeli dotarł do celu, ukląkł nad fragmentem i zrzucił obok siebie chłopca, desperacko pchając mu miecz zabójców w łapy.
— Dobrze mały. Oboje na tym zyskamy, jeżeli pokroimy dalej to... coś. Zaimponujesz innym, prawda? Wreszcie zobaczą w tobie prawdziwego mężczyznę! — podjudzał dziecko, ponieważ sam nie wiedział w jaki inny sposób miałby sobie poradzić z pokonaniem jednego z nich.

1. Próba zgarnięcia nichirin.
2. Namówienie dzieciaka do cięcia fragmentów ciała ich celu.
3. Pasywna regeneracja.

Re: [ Demony 1 ] - Krew Zdrajcy — Pon Wrz 09, 2024 9:08 pm

Góra się trzęsła, a ja czułam w kościach, że zaraz wszystko pójdzie w diabły. Kiedy zobaczyłam, jak sufit nad nami zaczyna się walić, zareagowałam instynktownie. Moje macki wystrzeliły w górę, chwytając się skał, aby ochronić mnie przed gruzami. Były szybkie, niemal błyskawiczne, oplatając się wokół największych kawałków kamieni, by nie dopuścić do tego, żeby roztrzaskały mi czaszkę. Spojrzałam w stronę zabójczyni prądu – smok z błyskawic oszałamiał swoim majestatem, ale jednocześnie stanowił zagrożenie. Błękitna energia trzaskała wokół nas, a ja wiedziałam, że jeśli nie będę wystarczająco szybka, mogę skończyć przypieczona jak ryba na patelni.

— Nie tym razem, suko — mruknęłam przez zaciśnięte zęby, chroniąc się w cieniu moich macek.
Wtem, kątem oka dostrzegłam miecz, który odbił się od pleców ciemnowłosej demonicy i wylądował między mną a Suną. Złapałam oddech i adrenalina zalała moje ciało. To była moja szansa. Miecz był kluczem do przejęcia kontroli nad sytuacją, a ja nie zamierzałam pozwolić, żeby jakiś facet mnie ubiegł.
Suna ruszył w jego stronę, ale ja byłam szybsza. Moje macki ponownie wystrzeliły w stronę ziemi aby opleść się wokół miecza, zanim on zdążył zbliżyć się o krok. Uśmiechnęłam się pod nosem, czując triumf. Moja przewaga była oczywista – zwinność, spryt i szybkość. Tylko idioci myśleli, że mogą ze mną rywalizować.

— Nawet nie próbuj, chłopczyku — syknęłam, ściskając rękojeść miecza.
W mojej głowie kotłowały się myśli. Facet miał pewnie swoje ambicje, ale prawda była taka, że nie mógł mnie przebić. Nie ma szans, żebym pozwoliła, by jakikolwiek mężczyzna był szybszy ode mnie. Moje macki były jak ja – niepowstrzymane, pełne energii, i zawsze o krok przed innymi. Nie wiedziałam po co w ogóle mu ten miecz, ale jeżeli go chciał, to ja także! Morskie potwory kochały zbierać skarby...

- Ochrona przed atakiem kobiety prądu
- Skok na miecz i szybkie macki w akcji!
- Win