Suna przedstawił swą ofertę Kizukiemu, który to chwila dumał nad nią. W tym czasie żaba próbowała zrzucić małego Isamu z tego wielkiego kamienia wcale nie będącym Jedenastym Kizukim. W momencie gdy Suna klepnął Isamu to olbrzym zaśmiał się wstrząsając ziemią, po chwili mały Isamu i żaba zeskoczyły z skały a przed Suną wyrosła statuetka z pozoru przedstawiająca małego Budde, choć wylewała się z niego aura należąca do Kizukiego.
— Rozbij to gdy go znajdziesz, a dostaniesz resztki ze stołu — Powiedział Olbrzym po czym zaśmiał się — Wpierw tylko musisz wspiąć się na górę — Oznajmił Kizuki po czym zostawił brata Sachiego w spokoju, jedynie od Suny należało czy weźmie prezent czy też nie.
Niezależnie od tego Suna w końcu trafił do podnóża góry, podobnie jak jego towarzysze wcześniej z tego miejsca widział dwie ścieżki. Blisko wyrwy lub nieco dalszą, nie widział nigdzie pozostałych demonów ale zamiast tego zobaczył dziurę w ziemi. Coś musiało tu uderzyć, tylko co? I jakie teraz kroki podejmie Bliźniak.

Seiyushi pierwsze co to podniosła leżącą na ziemi chustę i zaciągnęła się ludzkim, kobiecym zapachem. Nie rozpoznała zapachu ale wyczuła iż właściciele obozowiska byli blisko, mieli może nad nimi z godzinę lub dwie przewagi. Nie postanowiła jednak dalej w to się zagłębiać i po zregenerowaniu swych ran rozpoczęła dalszą wspinaczkę z Renjim za nią podążającym.
Jedynie Ookami zdecydował się bardziej skupić na przeszukaniu tego miejsca, podyktowane było to częściowo chęcią zjedzenia posiłku a częściowo chęcią znalezienia prawdy na temat właścicieli obozowiska. Zapach, który tu czuł należał z pewnością do człowieka ale nie wiedział do końca czy do zabójcy czy też cywili. To co jednak przykuło jego uwagę iż wyczuł mocny ludzki zapach z pozostawionych pakunków, te też jakby ruszały się co jakiś czas.
Wilk mógł to zignorować albo nie, jeśli wybrał pierwszą opcję to z resztą towarzyszy wspinali się wyżej. Jeśli zdecydował się jednak sprawdzić to po przesunięciu pakunków znajdzie ukrytego pod nimi dziecko, na oko ośmioletnie. Przez to iż było brudne i zaniedbane ciężko było określić jego płeć, do niego teraz należała decyzja czy zwróci na to uwagę towarzyszom czy pozostawi ich by wspinali się dalej. Musiał wziąć też pod uwagę to iż jego kompani mogli spojrzeć w dół i dostrzec dziecko sami.

Podsumowanie:

---

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Suna może napisać w dowolnym momencie, Ookami musi napisać posta przed Seiyushi i Renjim
Dodatkowe informacje:

• W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)


• Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1


• Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Szybka inspekcja dziury pozwoliła Sunie wyczuć zapach demona, podobny do tego a wręcz nawet identyczny do tego odoru wydzielanego przez wyrwy. Trop z dziury miał jednak jedną rzecz wyróżniającą go od zapachu z pożerających wyrw. Pachniał starością, wyrwy pachnęły silnym demonem, gniewem i nienawiścią wobec wrogów zdrajcy i podobnie było tutaj ale wdarł się w to wszystko zapach starego człowieka. Dlaczego tak było nie sposób było teraz zrozumieć, w końcu nie widział co stworzyło tą dziurę.
Ryzyko było trzecim imieniem Suny, choć z całą pewnością nie Sachiego który mógłby mieć obiekcje co do wybranej trasy. Niestety nie on trzymał obecnie ster, a więc i Suna wybrał najszybszą drogę na szczyt. Rozpoczął wspinaczkę w pobliżu wyrwy i piął się w górę. Z każdą chwilą jednakże spędzoną przy szczelinie czuł się inaczej, w pewnym momencie mógł nawet przysiąc iż słyszał z wyrwy ludzkie i demonie głosy wołające o pomoc. Przed nim otworzyły się dwie drogi, mógł rzeczywiście podejść bliżej wyrwy by zajrzeć w jej paszcze lub odbić lekko na prawo by odpocząć chwilę na skalnej półce.  Mniej w tym też momencie poczuł jak zaczęły spadać na niego chłodne krople deszczu, a gdzieś w oddali uderzył piorun.

Trzy demony wznowiły wspinaczkę w górę, Seiyushi prowadziła, Renji był parę metrów pod nią zaś Ookami z dziesięć albo piętnaście metrów niżej. Opóźnienie wzięło się z tego iż ukrył ponownie przerażonego dzieciaka, co się z nim stanie ciężko było przewidzieć ale to nie było obecnie problemem białego wilka. Jego problemem miało być to co miało stać się mniej więcej w połowie ich wspinaczki.
Najpierw na ich głowy pospadały małe kamyczki, a potem ujrzeli cień nad sobą, szybko spadający choć nie na nich więc byli bezpieczni. Szybko zorientowali się iż to co spadało ze szczytu było ludzkim ciałem, trzymającym jeszcze katanę choć strzała przebiła serce wojownika który to spadł na półkę z obozowiskiem.
— Bądź przeklęty Demonie! — Usłyszeli kobiecy głos pełen żalu i nienawiści dochodzący z góry, wraz z kroplami deszczu — Przysięgam, że pożałujesz tego dnia! — Kontynuowała nieznajoma gdy to w oddali uderzył piorun — Oto nadchodzi twoja zguba! Twoje lęki przybrały ciało, może i jesteś wytrzymały paskudny stworze ale rozerwę Cię na strzępy nawałnicą mych ciosów — Dalej wydzierała się kobieta — Pomszczę go choćby za cenę każdej kropli mego istnienia! — Zakończyła swoje okrzyki kobieta, zaś demony mogły przysiąc iż widzieli jakby piorun wspiął się właśnie na szczyt.
— Naoto!— Usłyszeli męski głos dochodzący z ich prawej, może pięćdziesiąt metrów wyżej, mogli też dostrzec tam zarys wspinających się dwójki ludzi — Cholera, schodzimy do jaskini Kanji, musimy się zorganizować! — Krzyknął człowiek i zaczął schodzić nieco niżej by rzeczywiście jakby zniknąć w górze ze swym towarzyszem. Przed demonami pojawił się wybór, mogli pójść w górę ignorując niekorzystne warunki pogodowe lub też odbić w stronę jaskini by być może zobaczyć czy burza minie.

Podsumowanie:

---

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

• W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)


• Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1


• Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Na krzyk Suny głosy z wyrwy zaśmiały się jakby prowokując go, bliźniak Sachiego mógł wręcz przysiąc iż wołały go i wyzywały od słabeuszy, parszywych drani czy też określały go księciem idiotów. Ciemnowłosy demon jednak nie dał się sprowokować i podążył jak najdalej od dziury uzbrojony w posążek grubego bożka i swój szpikulec. Demon wspiął się na półkę gdzie to ujrzał porzuconą sakwę, jeśli by ją otworzył to znalazłby w niej takie rzecz jak bukłak z wodą czy resztki ludzkiej strawy.
To nie jedyne co zobaczył, oprócz tego w oczy rzucił mu się niepewny, wąski szlak prowadzący na bok góry. Stamtąd wyczuł zapach świeżej ludzkiej krwi. Oprócz tego do jego uszu dobiegły gromy, zbyt częste jednak by uznać to za zjawisko pogodowe. Jeśli spojrzy w górę to na moment ujrzy jak nad szczytem góry uformował się z błękitnych błyskawic sokół który to opadł na wierzchołek góry z głośnym wybuchem. Suna mógł być pewien iż na szczycie trwała walka, tylko kto walczył? I co zrobi z tym sam ciemnowłosy. Mógł w końcu zacząć wspinaczkę w górę lub podążyć za śladem krwi.

Renji stanął w miejscu jakby spadający z góry zabójca uświadomił mu co może go czekać jeśli będzie zbyt nieostrożny. W wyniku nie ruszył się ani trochę mimo spadającego na niego chłodnego deszczu i został sam gdy to Seiyushi i Ookami ruszyli do jaskini by skonfrontować się z ukrywającymi się tam zabójcami.
Seiyushi pierwsza weszła do jaskini i o ile zabójcy być może byliby skłoni uznać ją za zwykłego człowieka tak obecność Ookamiego wszystko zmieniła. Dwójka zabójców, jeden łysy z krótką kozią bródką i drugi z ciemnym kokiem wyciągnęli kolejno niebieskie i czerwone ostrze. Ciężko byłoby o inne zachowanie z ich strony patrząc na to iż za Seiyushi stanął wielki wilk. Zresztą po słowach Seiyushi wiedzieli już z czym się mierzą. Brodacz spojrzał na ciemnowłosego, który wysunął się lekko do przodu.
— Jeszcze nie mieliśmy okazję mierzyć się z nim twarzą w twarz, do tej pory strzelał do nas z łuku ale to chyba powinniście wiedzieć jako jego służący — Odparł zabójca po czym zmierzył wzrokiem dwa demony — To wasz szczęśliwy dzień, jesteśmy tu po to by pozbyć się jego nie was. Macie więc ostatnią szansę by opuścić te górę i pobliskie ziemie — Kontynuował mężczyzna gdy to przerwał mu potężny i głośny grzmot, który musiał chyba uderzyć w szczyt góry — Nie ma Cię dużo czasu na podjęcie decyzji, gdy nasza towarzyszka skończy z tym na górze to przyjdzie pora i na was — Powiedział pewnym głosem mężczyzna widocznie podbudowany na duchu tym gromem.

Podsumowanie:

---

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

• W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)


• Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1


• Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Suna ruszył śladem krwi przez co zamiast wspinać się w górę, ruszył wzdłuż ściany skalnej ogromnej formacji. Z każdym stawianym przez niego krokiem zapach świeżej, ludzkiej krwi nabierał na sile. Wniosek wydawał się więc być niezwykle prosty, gdzieś przed nim ktoś umarł i to w bardzo brutalny sposób patrząc na to jak intensywnie zapach rozniósł się po okolicy.
Osamotniony demon dotarł tak bez problemu do skalnej półki na której to znajdowało się obozowisko, to jednak nie było najciekawszym elementem tego miejsca. Na środku tej skalnej półki leżał rozpłaszczony człowiek, obok niego zaś leżało ostrze nichirin i klęczał wygłodzony dzieciak z poszarpanymi ubraniami.  
Na widok demona dzieciak o długich włosach ubrudzonych solidnie błotem chwycił za katanę i ledwo co ją podniósł w górę by zaraz opuścić ją na ziemie. Na jego twarzy było widać łzy, a drżał ze strachu. Instynkty chyba wzięły nad nim górę bo upuścił katanę i zaczął cofać się w tył by to następnie wywrócić się przez kałuże krwi.
— Zostaw mnie bo, bo — Powiedział piskliwym, wręcz dziewczęcym głosem dzieciak — Bo pani Naoto Cię zetnie —Wydusiła z siebie istotka cofając się w tył. Jej los był w rękach Suny, który jeśli to spojrzał w górę mógł zobaczyć jak to raz ze szczytu błyskały błękitne pioruny, a raz wylatywały puszczone w niebyt strzały pokryte ciemną chmurą.

Słowa Ookamiego i Seiyushi w jakiś sposób dotrzeć musiały do dwójki zabójców, ci bowiem spojrzeli na siebie nawzajem i cofnęli się parę kroków w tył by zacząć szeptać między sobą. Często spoglądali przy tym to na wilka, a to na Seiyushi lecz można było przy tym dostrzec iż ich uściski na katanach zelżały. W końcu ciemnowłosy zabójca oddechu płomienia wykonał krok do przodu opuszczając katanę w dół. Nie schował jej ale przynajmniej broń nie była już wymierzona w dzieci Muzana.
— Powiem to tylko raz — Zaznaczył na wstępie mężczyzna gdy to i jego towarzysz skierował czubek ostrza w stronę kamiennego podłoża — Damy wam opcję byście opuścili ten teren, my was nie widzieliśmy wy dacie nam dołączyć do naszej towarzyszki, choć za nim to nastąpi pewnie będzie już po wszystkim — Powiedział mężczyzna po czym spojrzał na Białego Wilka — Mam nadzieje, że nie okłamałeś nas w sprawie dzieciaka, jeśli zrobiliście mu krzywdę to będziecie modlić się by to Tsuna mógł was ścigać zamiast Naoto — Rzekł zabójca spoglądając w tym momencie na Seiyushi widocznie niezadowolony z tego iż znała tego słynnego zabójcę oddechu pioruna.
Wyglądało więc na to iż szermierze będą gotowi odpuścić obecnie walkę by opuścić jaskinie, tak jak zaplanowała to dwójka demonów. Wszystko pewnie by się udało gdyby nie Renji i jego niewyparzony język. Członkowie korpusu słysząc jego słowa mogli zareagować tylko w jeden sposób, cofnęli się w tył parę kroków podnosząc przy tym swe słowa w górę. Po czym obydwoje wzięli charakterystyczny oddech by następnie zacząć swe techniki, wokół katany zabójcy płomienia z ognia uformował się tygrys, zaś błękitna katana przywołała wodnego smoka. Dwie bestie wraz z zabójcami skoczyły do przodu. Zostawiając demonom niewiele czasu na reakcje.

Podsumowanie:

---

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

• W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)


• Przysługują wam trzy akcje na ture (Nie licząc Suny)


• Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1


• Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Suna zbliżał się coraz bardziej do dzieciaka, który to jakby zbladł i zmarniał. Zupełnie jakby Suna wysysał z niego życie swą osobą choć tak naprawdę, biedna istotka marniała ze strachu. Przerażenie wzrastało gdy to jeszcze bliźniak Sachiego odkopał katanę tak iż ta spadła z brzękiem na dół co wywołało żałosne pisknięcie ze strony chłopca.
Na propozycję ciemnowłosego dziecko zaczęło kiwać głową twierdząco, gdy to z jego oczu powoli leciały łzy. Przez moment nawet wydawało się, że chciał wyciągnąć rączki w stronę Suny ale szybko zrezygnował z tego pomysłu. Zamiast tego lekko otworzył usta ale trochę zajęło mu nim się odezwał gdy to walczył sam ze sobą by nie wybuchnąć płaczem.
— N-naprawdę zabierzesz mnie do Pani Naoto? — Wyłkał swe pytanie chłopiec ignorując to kim jest Suna gdy to pojawiła się szansa na powrót pod bezpieczne skrzydła Zabójczyni walczącej na górze. Dzieciak nawet zaczął podnosić się z ziemi byleby móc stanąć przed swym oprawcą.
Kaszojad jednak jakby lekko się ocknął gdy zobaczył szpikulec i miał już nawet wydrzeć się ale wtedy to złośliwy demon lekko dźgnął jego bok na co ten sam przyłożył dłoń do swej paszczy byleby nie krzyknąć i nie zdenerwować demona, po jego policzkach łzy już płynęły wartko.
— W-wierzę Ci i będę grzeczny, obiecuje — Zapewnił Sunę chłopczyk zabierając dłoń z swych ust, demon mógł dostrzec iż jego ofiara posunęła się nawet do ugryzienia swej dłoni by nie wydać z siebie żadnego głośnego i irytującego dźwięku. Zostało tu już tylko jedno do zrobienia, wspinaczka w górę. Pytaniem było tylko jak przetransportuje dzieciaka na górę, mógł zabrać go na swych plecach lub mógł skorzystać z liny jaką to widział przy pasie martwego wojownika.

Czas rozmów za sprawą Renjiego dobiegł końca i teraz trójcę demonów przyszło się zmierzyć z swymi przeciwnikami. W normalnej sytuacji mieliby przewagę liczebną co byłoby sporym atutem dla Dzieci Muzana, jednakże coś znów sprawiło iż Renji zamarł w miejscu niezdolny do poruszania się. Czy to za sprawą potęgi szermierzy władających oddechem, a może zablokowało go sumienie? Odpowiedź na to pytanie znał tylko on sam, to co było jednak faktem to to iż nie ruszył się z miejsca gotów na przyjęcie gniewu wroga.
Miał go jednak przyjąć wyłącznie częściowo bo i przeciwnikami mieli zająć się jego towarzysze, o ile będzie ich mógł tak jeszcze nazywać po tym co zrobił. Wpierw stoczyć się miało starcie Płomienia i Seiyushi. Ognisty Tygrys i jego twórca pędził w jej stronę by w końcu spotkać się ze swym celem. Demonica ledwo co zdążyła wyciągnąć swe ostrze by zablokować to uderzenie, które i tak częściowo ją zraniło. Płomienna bestia przeszła przez kobietę paląc ją nieco i uderzyła jeszcze w stojącego za nią Renjiego. Szczycąca się wytrzymałością Seiyushi dobrze zniosła ten atak i przystąpiła do ofensywy, uwalniając swój ogon spod ubrań. Jej ruchy były jednak ociężałe gdy to spięła swe mięśnie by przyjąć cios i w wyniku tego zabójca odskoczył od niej w tył.
Ookami miał swój plan walki, który zakładał więcej ruchu. Normalnie byłaby to dobra taktyka, jednakże ogromny wilk znajdował się w cale nie tak dużej jaskini gdzie to przy jego gabarytach poruszanie się było dosyć ograniczone, dlatego też gdy zszedł na bok to nie starczyło mu miejsca by odsunąć się do zabójcy z wodnym smokiem, który to korzystając ze swej mobilności i tak doskoczył do niego. Biały wilk próbował więc przedrzeć się trzecią formą oddechu wody czym z pewnością nieco zaskoczył rywala, ale nie na tyle by ten nie odpowiedział własnymi cięciami na ataki demona. W wyniku tego sparowali swoje mniej ważne Cięcia by w końcu przystąpić do kulminacyjnych ruchów, w przypadku Zabójcy był to cios smokiem, zaś w przypadku wilka wodny wir. Żadne z nich nie podjęło się próby bloku, zamiast tego zadali sobie po ciosie gdzie to ucierpiał brzuch człowieka i lewe ramie wilka.

Podsumowanie:

Podsumowanie Zabójcy:

---

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

• W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)


• Przysługują wam trzy akcje na ture (Nie licząc Suny)


• Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1


• Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1

Sune czekał pierwszy poważny przeciwnik nie licząc żaby podczas tej wyprawy. Tym wrogiem miała być sama góra, pełniąca funkcję fortecy Zdrajcy. Chłopak pokiwał głową na tak słysząc słowa Wujka, po czym gdy został przerzucony jak worek z ryżem przez ramię demona to chwycił się ubrań swego niedoszłego oprawcy by na pewno nie spaść podczas wspinaczki.
Nim jednak Suna postanowił ruszyć w drogę to dokończył ostatnie przygotowania do podróży swego życia, urwał rękę trupa dostrzegając teraz znajdującą się na niej bransoletę po czym przyczepił ją do swego ciała co by zapewnić sobie lepszy chwyt do trzymania chłopaka ale i mieć dwie wolne łapy do wspinaczki. Ręka przyjęła się bez problemu i Bliźniaczy Demon gotowy był do podjęcia się wyzwania. Wyglądało nawet iż może mu pójść łatwiej niż zakładał bo jak mógł zauważyć. Odgłosy walki na szczycie ucichły i ograniczyły się już czysto do dźwięków stali uderzającej w stal.
— Pani Naoto niczego się nie boi — Odparł chłopak z całą pewnością podziwiając kobietę gdy to Suna wspinał się dalej — Początkowo kazała nam opuścić ten teren i udać się do kryjówki ale Sensei i reszta nie chcieli jej zostawić, mówili że ten demon jest naprawdę silny — Kontynuował swą opowiastkę dzieciak łapiąc się mocniej Suny, zaś demon mógł dostrzec jak po jego prawej coś spada na dół z wyższego punktu góry  — Dlatego Pani Naoto stwierdziła, że pójdzie przodem i jeśli nie zetnie potwora to przynajmniej osłabi go tak mocno jak się da. Sensei jednak przekonał ją by poszli razem i coś musiało pójść nie tak — Zakończył na razie chłopak z wyraźnym smutkiem na końcu, co mogło świadczyć o pewnym przywiązaniu do zabójców z którymi tu przylazł.
Wspinaczka szła całkiem nieźle Sunie, więc w miarę w szybkim tempie pokonał znaczny kawałek góry. Wtedy to coś przyciągnęło jego uwagę, na prawo od niego dostrzegł jaskinie z której to słyszał odgłosy walki. Demon mógł pójść do tejże jaskini by sprawdzić co się tam działo i nieco ukryć się przed nasilającym się deszczem lub mógł kontynuować wspinaczkę w górę gdzie to odgłosy walki znów nabierały na sile.

Walka wyglądała tak jakby w tej jaskini miały stoczyć się dwa pojedynki, a nie potyczka co też jednak miało się zmienić gdy to Ookami zaczął realizować swój plan. Biały Wilk użył trzeciej formy oddechu wody by zaatakować wpierw zabójcę oddechu płomienia, jednym płynnym ruchem ominął zabójcę oddechu wody by następnie ruszyć na plecy władającego czerwonym ostrzem wojownika. Ten jednak jakby wyczuł atak bo odsunął się nieco uskakując częściowo przed tym atakiem bo miecz Ookamiego i tak zranił jego udo, choć nie tak głęboko jakby mógł.
Po tym biały wilk znów skupił się w pełni na wodniku, który to zablokował jego atak formą by następnie zaatakować demona pchnięciem. Demon jednak zbił to uderzenie z trudem po czym kontratakował używając znów formy oddechu wody by zadać potężne uderzenie z góry, w ten czas jednak wodnik zaatakował go wirem przez co znów zadali sobie nawzajem obrażenia. Ookami uderzył jednak znacznie mocniej odcinając jego lewą rękę.
Seiyushi ruszyła w pogoń za odskakującym zabójcom i dzięki działaniom Ookamiego miała realną szansę na uderzenie mężczyzny, płomień skupiony na Ookamim mimo jej spowolnionych reakcji spowodowanych napiętymi mięśniami nie zdążył zareagować w porę i Seiyushi udało się jej zranić jego ramie. Wtedy jednak skupił się znów na Seiyushi w pełni i gdy jej ogon ruszył ku jego szyi ten wykonał cięcie z dołu podczas którego jego ostrze zapłonęło na znak użycia formy i odbił ogon demonicy by następnie minąć ją i ruszyć do Renjiego, którego to wykopał z jaskini. Zabójca stał teraz przy wyjściu z jaskini wpatrując się w demony.

Renji był za wolny by zareagować, a nawet jeśli nie to ani drgnął gdy to odczuwał jeszcze skutki ognistego tygrysa. Dlatego nawet nie drgnął gdy zabójca skrócił szybko dystans i kopnął demona w brzuch. Renji wyleciał przez to jaskini i poszybował na sam dół by z impetem uderzyć w ziemię. Przynajmniej tak by było gdyby ktoś go nie złapał, wpadł prosto w ręcę Isamu, który spojrzał na niego z szerokim uśmiechem choć głową kiwał na boki wyraźnie niezadowolony z działań Renjiego. Chwilę po tym wyrzucił go daleko za siebie jak zabawkę, którą się znudził.

Podsumowanie:

Podsumowanie Zabójcy:

---

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

• W razie pytań skierujcie się do: Ichitarō (PW) lub reportem (Discord)


• Przysługują wam trzy akcje na ture (Nie licząc Suny)


• Udział Renjiego w Evencie w związku z niezgłoszonymi spóźnieniami i nieobecnościami zostaje zakończony


• Ookami na czas tej fabuły poziom twojego BDA jest obniżony o 1


• Seiyushi na czas tej fabuły poziom twojej regeneracji jest obniżony o 1