Event

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Sro Paź 02, 2024 4:33 pm

Walka w końcu się zakończyła ciągnąc jednak za sobą pewne konsekwencje. Zabójcy nie przywiązali szczególnej uwagi do osób postronnych, doprowadzając w ten sposób do śmierci niewinnych. Czy mogli coś zrobić? Tak. Czy zrobili? Niestety nie. Ta bitwa z pewnością pozostanie w ich pamięci na długo, wielokrotnie o sobie przypominając. Oby wnioski wyciągnięte z tej potyczki w przyszłości pomogły. Cielsko potwora upadło na niewinnych, kończąc ich żywot. Jin chciał wyciągnąć ich spod cielska potwora, jednak krzyk, który ucichł dał jasno do zrozumienia, że nie ma co ratować. Zarówno woźnica jak i kobieta zostali zgniecieni i nie dało się już raczej nic zrobić. W normalnej sytuacji Tokage zadbałby przynajmniej o pochówek jednak nie było na to czasu. Podczas gdy on i Ryosen kopaliby doły, pozostali członkowie karawany mogliby być w niebezpieczeństwie. W związku z tym, gdy samuraj złapał konia, wskoczył na niego natychmiastowo. Klepnął miejsce za sobą, sugerując aby towarzysz do niego dołączył w tej romantycznej podróży we dwoje. Gdy dołączyli do karawany, zignorował całkowicie jakiekolwiek gratulacje, w pierwszej kolejności odstawiając Yuzuke do ostatniego wozu, który był w karawanie. Następnie ruszył w okolice wozu Ishidy, zdając raport.
- Wielki nie żyje. Wrócę do pierwszego wozu i będę kontynuować eskortę. – Powiedział, po czym ruszył do pierwszego powozu z nadzieją na ponowne spotkanie ze swoją mistrzynią. Gdy dogonił pierwszy powóz, przymocował do niego konia, następnie siadając obok Tsuyi. Cały ten czas był czujny, skupiając się na otoczeniu i uważając na potencjalne zagrożenie ze strony demonów.

Akcje:

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Czw Paź 03, 2024 3:57 pm

Miała nadzieję usłyszeć odpowiedź od zabójcy demonów, lecz zamiast tego odpowiedział jej Yoshimatsu na co Hanako posępniała marszcząc przy tym brwi, a zarazem nie odezwała się ani słowem. Poszła dalej w milczeniu. Ale wiedziała, że nie mogła i tak już na to poradzić więc musiała jakoś to przełknąć. To nie tak, że nie spotkała umierających ludzi, bo zanim została medykiem widziała ich na garści i nie robiło to dla niej większego wrażenia od taki los zabójców demonów jednak jej mentalność zaczęła się zmieniać w momencie gdy sama zaczęła się troszczyć o rannych. Im dłużej z nimi przebywała, tym bardziej utwierdzała się w przekonaniu, że jest im potrzebna i może dlatego też tak zabolała ją ta informacja na temat zmarłego rannego.
- Powodzenia Yoshimatsu-san! - odpowiedziała, a następnie ruszyła w innym kierunku gdzie czekali na nią rannych jednak nie sądziła, że będzie ich tak dużo. Na samym początku sądziła, że były dwa wozy, ale na polu bitwy mogło ich być zdecydowanie więcej niż mogła przypuszczać na samym początku.
Krzyk z pierwszego wozu przeraził jej, jednak widok kobiety całej we krwi ocucił ją i pobiegła prosto w jej kierunku. - Czemu wybiegłaś z wozu? Co się stało? - odparła pospiesznie patrząc na ciało dziewczyny chcąc rozpoznać rany na jej ciele i wstępnie ocenić stan jej zdrowia.

akcje:

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Pon Paź 07, 2024 11:06 am

Po ścięciu kolejnych demonów w okolicy, już wypatrywał kolejnych, jednak donośny ryk który się rozniósł, a następnie donośny wstrząs zwiastowały zapewne koniec walki.
- "Dobra robota Yoshimatsu-san! "
- Nie dziękuj mi, tylko tym którzy tutaj wrócą. Odpowiedział młodemu zabójcy, nie chcąc zbierać laur jego towarzyszy.

I tak jak się spodziewał. po kilkunastu minutach usłyszał skandowanie dla powracających łowców, którzy zajmowali się największym problemem. Dając chwilę łowcą wychwalać ich bohaterów, powiedział do nich.
- Dobra! Pamiętajcie że to jeszcze nie jest koniec! Łowcy znający chociaż podstawy medycyny, pomóżcie medykom zatamować krwawienie u cywili i pomóżcie tyle ile możecie! Powiedział tak aby wszyscy zrozumieli że ich praca się jeszcze nie skończyła.

"- Wielki nie żyje. Wrócę do pierwszego wozu i będę kontynuować eskortę." Tak jak Yoshimatsu się spodziewał, Tokage i Ryosen sobie poradzili z ich przeciwnikiem, nawet bez ingerencji innych łowców. Jednak martwił się że nie wysłanie im posiłków, mogło być lekko źle odebrane przez dwójkę łowców...
- Dobra robota. Odpowiedział mu dość prosto, na jego raport, patrząc jak tylko odchodzi na przód karawany.

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Nie Paź 13, 2024 4:52 pm

Nastąpiło coś czego Ryosen całkowicie się nie spodziewał. Jego kalkulacje były błędne i ciało wielkiego demona którego pokonali nie zniknęło nim gruchnęło na ziemię i w ten sposób zarówno woźnica jak i ciężarna kobieta stracili życie. Przez chwilę czuł coś takiego, co niektórzy mogliby zakwalifikować jako smutek jednak już po chwili wrócił do swojego standardowego wyrazu twarzy. To właśnie był powód ich walki. Gdyby nie demony oraz zabójcy ta dwójka dalej wiodłaby spokojny żywot. Nie rozwodząc się długo nad sytuacją ruszył w kierunku karawany. Z zamyślenia wyrwał go dopiero Tokage który odnalazł konia. Całą podróż przebyli w ciszy. Ze strony Ryosena nie było to spowodowane smutkiem czy też zamyśleniem. Po prostu czuł się bardzo zmęczony po walce i całą pozostałą mu siłę przeznaczył na to aby nie spaść z konia. Ignorując całkowicie ludzi którzy gratulowali im wygranej widział jak Jin ruszył do ostatniego wozu karawany. Brunet został tam siadając sobie w spokoju. Jedyne o czym teraz marzył to chwila relaksu i dokładniejsze ogarnięcie swoich obrażeń. Spojrzał na mizunoto płomienia jak ten oddalał się od niego. Nie miał zamiaru go nawoływać czy też machać w jego kierunku. Wiedział, że Tokage o wiele boleśniej przeżył to wydarzenie. Był o wiele bardziej empatyczną osobą niż Yuzuka.
- Ciekawe czy się po tym pozbiera - Mruknął sam do siebie.
Wiedząc że nie jest w stanie nic więcej zrobić w tym temacie skupił się na swoim pierwotnym zadaniu. Siedząc w spokoju wytężył swój słuch by być w stanie usłyszeć ewentualne zbliżające się zagrożenie. Świadomy był tego że przez ogarniające całe jego ciało zmęczenie, oraz liczne rany skupienie na jakie go w tej chwili stać nie mogło sięgać nawet pięćdziesięciu procent tego co zazwyczaj jednak nie mógł zapomnieć o swojej misji. Samurajowie żyli tylko po to aby wypełniać swoje obowiązki, tak samo było z zabójcami demonów. Ich życie było warte tyle, ile demonów udało im się podczas jego trwania pokonać.

1. Powrót do karawany
2. Ogarnięcie reszty ran z pomocą medykamentów znajdujących się na wozie
3. Nasłuchiwanie czy w okolicy nie ma żadnych przeciwników

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Sro Paź 16, 2024 9:36 pm

Event

Eskorta Rannych - 17

Traktat w lesie

Wszystko zaczęło się powoli klarować. Chociaż nie bez strat, ale ponieśli zwycięstwo. Przynajmniej na razie demony zniknęły, jak by porażka wielkiego potwora ugodziła wszystkie z nich. Zabójcy pozostawali czujni siedząc, że wciąż czekała ich droga przez ciemność i niebezpieczeństwo. Zawsze musieli uważać.

Jin
Tsuya podniosła spojrzenia na zbliżającego się Jina. Nie uśmiechnęła się, wyglądała na wymęczoną, a jednak skinęła głową.
- Zdaj raport - poleciła zamieniając się w słuch. Nie komentowała, nie oceniała. Nie było tutaj dobrych ani złych wyborów. Każdy wykonywał swoją pracę, a Hashira potrzebowała wszystkich niezbędnych informacji, żeby móc odnaleźć się w wydarzeniach dzisiejszej nocy. Potem Jin mógł ruszyć na przody karawany, żeby nadzorować dalszy przebieg drogi.

Ryosen
Wciąż widział przed oczami przygniecione ciała, które nie przypominały kształtem niczego konkretnego, gdy już ciało demona kompletnie się rozpłynęło. Było to poświęcenie dla dobra reszty.
- Yuzuka-san - usłyszał za sobą i jeśli się odwrócił mógł zobaczyć niewielką NE o dużych niebieskich oczach. Miała podwinięte rękawy i zabandażowane dłonie. - Nie widziałeś gdzieś może mojej siostry? Jest w ciąży. Z wyglądu bardzo podobna do mnie. Rozstałyśmy się przedtem.
Jedno zerknięcie na dziewczynę wystarczyło, żeby Ryosen zdał sobie sprawę, o którą ciężarną chodziło.

Ishida
- Hai! - odparli członkowie korpusu biorąc się do roboty. Każdy wziął słowa Ishidy na poważnie i wyraźnie starał się stosować do rozkazów. Czy pomógł w tym jego poważny ton? A może rzeczywiście miał smykałkę do dowodzenia?

- Nadajesz się do tego - skomentował jeden z rannych zabójców, którym ktoś ewidentnie się już zajął. Pół jego twarzy była zabandażowana, a amputowana noga podpierała prowizoryczna drewniana proteza. - Dążysz do zastania Hashirą? - Dopytał starszy Zabójca.

Hanako
Hanako dokonała wyboru. Roztrzęsiona dziewczyna spojrzała na nią w panice. Łzy z jej oczu wciąż płynęły strumieniami pomeczowych policzkach. Z początku nie umiała się pozbierać, jednak w końcu obecność Hanako wpłynęła na nią uspokajająco. Zaprowadziła ją do wozu tłumacząc po drodze:
- Jeden z rannych stracił dużo krwi. Nie umiałam zatamować krwawienia. Ma połamaną rękę i chyba wybity bark, jednak to ta rana na szyi wygląda najgorzej. Jest czerwona i gorąca - wytłumaczyła.

Gdy obydwie wdrapały się do wozu Hanako mogła zobaczyć nikogo innego , a samego Nobu. Mężczyzna spojrzał na nią twardo mimo opłakanego stanu.
- Zajmij się raną, dziewczynko - rzucił do niej Hashira wody. Mogła zobaczyć, że rana na szyi wcale nie krwawiła za bardzo, ale wyglądała na zainfekowaną i brudną.

Hanako - obrażenia:
Rana 3 poziomu - kilkucentymetrowe ugryzienie z wyrwanym fragmentem skóry na tyle prawego ramienia. Obecnie opatrzone; krwawienie ustało.

Yuzuka Rysoen - obrażenia:
Poziom 2 - liczne otarcia i rozcięcia na skórze od bycia targanym przez gałęzie drzew;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: obojętna
Dodatkowe informacje: To nasza ostatnia kolejka, więc miejcie to na uwadze.

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune (PW) lub nanusia_(Discord)

Hanako - opuszczona 1 kolejka

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Czw Paź 17, 2024 11:58 am

Gdy Jin dołączył do karawany, natychmiast usiadł obok swojego woźnicy. Tsuya od początku ukrywała się właśnie jako ta osoba, więc to tam się spotkali. No chyba, że hashira zmieniła swoje położenie. Gdy młody mizunoto usiadł obok kryjącej swoją obecność zabójczyni, westchnął i zaczął zdawać raport. Zerknął jedynie ukradkiem na kobietę jednak widząc jej zmęczenie nie zamierzał pytać o rzeczy niezwiązane z misją. Jego głos był cichy na tyle, aby tylko siedząca obok niego mogła usłyszeć wszystko co było konieczne. Mimo chwili spokoju, Tokage nadal pozostawał czujny z obawy przed niebezpieczeństwem. Trzymał rękojeść swojego ostrza nichirin w gotowości na jakiekolwiek zagrożenie.
- Ten wielki demon przed którym uciekliśmy w las nie żyje. Zniszczył przedostatni wóz podczas ataku a po walce jego cielsko przygniotło ostatni wóz, na którym był woźnica oraz kobieta w ciąży. W sumie zginęła minimum trójka. Ciała musieliśmy zostawić, nie było czasu na pogrzeby czy pochowanie ich w ziemi. – Podsumował, przypominając sobie jak ogromny demon spada na dwójkę niewinnych, momentalnie pozbawiając ich życia. Westchnął tylko, przypominając sobie, że już nic na to nie może poradzić i nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. - Spora część pomniejszych demonów znikła, gdy wielki został zabity. Pewnie były jego chowańcami. Aktualnie Yuzuka Ryosen znajduje się na tyle karawany, a w jej środku jest medyczka Hanako opatrująca rannych i drugi Mizunoto płomieni, który także zajmuje się ochroną. Dodał po krótkiej chwili rozmyślań.
- Jak do tego doszło, że jesteś w takim stanie? Ten wielki nie sprawiłby Ci problemów. Czy ktoś… potężniejszy się pojawił? – Zapytał mając nadzieję na uzyskanie informacji od swojej mistrzyni. Miał pewne obawy, że nie zdradzi mu ona żadnych informacji. Mimo to uważał, że warto spróbować.

Gdy już dotarli na miejsce „rozładunku”, opuścił swoje miejsce i udał się kolejno do towarzyszy. W pierwszej kolejności poszedł do Ryosena.
- Dobra robota tam na traktacie. Bez Ciebie pewnie byłbym trupem. Dzięki. - Powiedział, delikatnie się uśmiechając do drugiego samuraja. Kiwnął głową w geście wdzięczności. Następnie udał się do Ishidy, którego również znał ze wcześniejszych przygód.
- Miło było Cię znów zobaczyć. Mam nadzieję, że niedługo znów się spotkamy. Tym razem nie przegram podczas treningu. – Rzucił żarcik na koniec wypowiedzi, jemu również wysyłając lekki ukłon głową w geście podziękowania. Cóż, pozostała medyczka, o której totalnie nic nie wiedział. Do niej jednak także podszedł.
- Powodzenia w dalszej pracy. – Rzekł, nie mając za bardzo pojęcia co więcej może z siebie wydusić. Nie wiedział o niej niemalże nic a i podczas misji ich obowiązki i działania raczej nie pozwalały na to, aby się przynajmniej zobaczyli.
Na sam koniec udał się ponownie do swojego woźnicy z nadzieją, że ten (ta!) jeszcze tutaj jest.
- Czy jest coś z czym mógłbym Ci pomóc? – Zapytał swoją mistrzynię. Miał nadzieję, że chociaż chwilkę uda mu się spędzić jeszcze w jej towarzystwie. Podczas treningu Tsuya zawsze była wymagająca jednak mimo to młody samuraj uwielbiał spędzać z nią czas. W końcu towarzystwo Hashiry to spory zaszczyt.

z/t ?

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Czw Paź 17, 2024 2:14 pm

Reakcja dziewczyny była gwałtowna i w sumie nie dziwiła się jej patrząc na to, że wokół niej lała się krew. Położyła jej rękę na ramieniu chcąc nieco dodać jej otuchy - Wdech i wydech, powiedz wszystko powoli, a ja postaram się pomóc - przemówiła do niej spokojnym tonem głosu, jeśli mogła coś w tej chwili zrobić, to zabandażować im rany i pomóc dojść do siebie, tylko tyle i aż tyle mogła zrobić. W międzyczasie zaś słuchała tego co ma dziewczyna do powiedzenia, a rany, które usłyszała brzmiały bardzo poważnie i obawiała sie, że nie będzie miała nic co pomoże jej nastawić połamaną rękę. W warunkach polowych będzie to trudne, ale nie niemożliwe do zrealizowania.
Gdy tylko weszła do wozu dostrzegła Hashire wody co na krótki moment ją zdziwiło i stałą z wlepionymi oczami w jego kierunku, lecz dwa krótkie wdechy i wydechy spowodowały, że wróciło jej logiczne myślenie. - W porządku, to do roboty - odrzekła bardziej do siebie niż do Hashiry wody czy też zakrwawionej dziewczyny. Po chwili namysłu podeszła do mężczyzny oceniając jego ranę.
- Jestem Hanako, pomogę panu. Zacznę od rany na szyi, wystarczy ją odkazić i wyczyścić, może szczypać - ostrzegła otwierając swoją torbę - Przyniesiesz mi jakąś czystą wodę? - rzuciła pytanie w stronę dziewczyny, wątpiłaby jakaś była, choć ktoś mógł mieć w bukłaku, nawet jeśli jej nie było, użyła tego co miała pod ręką. Resztkami własnej wody, którą miała oczyściła wodę na szyi, a następnie położyła tam grubszą warstwę maści, aby ją odkazić i jednoczesnie aby zatamowała ono krwawienie.
Dobra, em... Panie Nobu? Mógłby pan odsunąć się nieco od ściany tak abym mogła pomóc z nastawieniem barku? Chyba nie muszę mówić, że będzie bolało - odezwała się prosto do Hashiry nie będąc pewna jak się do niego zwracać, bardziej się skupiła na robocie do wykonania niż kulturze osobistej, choć starała sie jak mogła. Z nadzieją, że mężczyzna z nią współpracuje, Hanako mogła wziąć się za robotę, stanęła za nim i palcami dotykała jego ciało oceniajac z której strony bark wypadł i z której należy go nastawić. Po kilku minutach gdy była gotowa - Gotowy? Raz, dwa! - po tych słowach nastawiła bark na swoje miejsce słysząc charakterystycznych dźwięk kości, co oznaczało, że bark wrócił na swoje miejsce.
Następnie poprosiła Hashirę by się położył, a ona sama przystąpiła do tamowania krwawienia na ręce, która częściowo ustąpiła jednak była przekonana o tym, że stracił ja po prostu jej za dużo. Dobrze, że była przygotowana na takie rzeczy i jej torba miała w sobie nici i igłę do zszywania takich ran, jednak problemem nie było samo szycie. - Potrzebuje alkoholu, przynieś mi najmocniejsze co masz i to kilka butelek - rzuciła do dziewczyny jak rozkaz, czekała aż przyniesie jej jakiś alkohol. Ten nie tylko pomoże pacjentowi się zrelaksować, ale i nieco zaburzy odczuwanie bólu.
Jakkolwiek walkę stoczył ten Hashira na pewno ucieszy się z faktu, że może sobie teraz popić. Gdy tylko został dostarczony alkohol Hanako zaczęła od dezynfekcji rany i nastawienia kości w taki sposób aby prawidłowo się zrastała. pracowała w milczeniu dając mu czas na napicie się jak największej ilości alkoholu. Kiedy widziała jak opróżnia trzecią butelkę, wzięła się za zszywanie rany, która była pokryta ziołami i maściami, więc musiała działać sprawnie i szybko aby rana się odpowiednio zakleiła i zlepiła.
Gdy skończyła zszywać ranę, wzięła się za zrobienie prowizorycznego temblaka na jego rękę. Wzięła dwa najbliższe kawałki drewna, położyła na ręce, a następnie obwiązała całość bandażem tak, żeby temblak nie spadł ani z jego ręki, ani szyi, którą obwiązywała. Gdy skończyła wytarła pot z czoła. Jeżeli jakoś mogła pomóc to właśnie zrobiła. - Znasz kogoś kto potrzebuje natychmiastowej pomocy? Pójdę do niego - zapytała dziewczynę, gotowa na kolejne wyzwania.

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Czw Paź 17, 2024 2:49 pm

Po wydaniu rozkazu, który choć trochę podniósł morale pozostałych łowców, Ishida po tym wszystkim dalej czuł, że w tej misji nie spełnił się ani jako lider, ani jako członek korpusu, czuł że mógł zrobić o wiele więcej. Przez swoją broń nie mógł pomóc ludziom w wozie, nie umiał zmniejszyć ilości rannych podczas walki, a nawet przez swoje ograniczenia nie mógł pomóc w walce z silnym demonem, z którym to walczyli Togake i ten drugi... To było kolejne upomnienie od twardej rzeczywistości że nadal jest słaby... Ale pokazało mu to też nad czym musi popracować.
Teraz jednak nie było na to czasu, po swojej mowie nie mógł przecież pozwolić aby tylko on nic nie robił. Od razu zszedł z powozu i zaczął pomagać z tym, czym mógł w tym widocznie spokojniejszym momencie. Czy to proste dźwiganie, czy też naprawy wozów, zbieranie zapasów które mogły wypaść. Nagle jednak usłyszał komplement zza swoich pleców od rannego łowcy. Nie chcąc za dużo mówić tylko skinął głową i odpowiedział mu.
- Dziękuję za twoją ciężką pracę! Przy czym schylił głowę niżej, aby okazać mu pełną wdzięczność za jego poświęcenie i trudy których musiał się podjąć.
Jednak jego następne pytanie trochę zdziwiło Ishide. Hashira... Wyglądał jakby się nad tym zastanawiał, jednak odparł.
- Było by dobrze nim kiedyś zostać, jednak wpierw mam pracę tutaj i muszę do tego momentu dożyć. Było to dość proste a zarazem prawdziwe, bycie członkiem korpusu wiązało się z ryzykiem przedwczesnej śmierci, dla tego robienie planów na dłuższą metę nie było w zamiarach Ishidy, który od razu wrócił do pracy.

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Sob Paź 19, 2024 9:20 pm

Ryosen cały czas balansował gdzieś na granicy całkowitego skupienia, a utraty świadomości. Czuł, że jeśli chociaż na chwilę sobie teraz odpuści to od razu padnie, a nie mógł sobie na to jeszcze pozwolić. Musiał czuwać, aby żaden z demonów nie mógł zbliżyć się do ich karawany. Tak naprawdę brunet nie byłby teraz nawet w stanie wyciągnąć swojej katany bez narażenia się na jakąś poważniejszą kontuzję. W tym momencie nawet najmniejszy ruch sprawiał mu ruch. Czyżby adrenalina już zeszła z jego ciała? Wtedy też usłyszał za sobą głos jakiejś dziewczynki. Gdy się odwrócił zobaczył osobę bardzo podobną do ciężarnej kobiety która została przygnieciona przez ciało demona którego pokonali. Widząc że jest w mundurze wiedział, że łatwiej będzie jej przyjąć wiadomość o śmierci siostry. Nigdy nie było to łatwe, jednak osoby powiązane z korpusem były od samego początku przyzwyczajone do tego, że ich bliscy są narażeni na niebezpieczeństwo.
- Przykro mi ale nie udało nam się jej uratować. - Mówiąc to starał się nie zdradzać emocji.
Był gotowy na to że będzie go obwiniać. Nie starał się w żaden sposób tłumaczyć. Prawdą było że obydwaj nie przewidzieli takiego obrotu spraw. Wtedy też dostrzegł, że powoli zbliża się do nich Tokage. Yuzuka wiedział, że mizunoto płomienia nie powinien spotykać się z tą dziewczynką. W przeciwieństwie do Ryosena tamten był o wiele bardziej uczuciową osobą. Pewnie od razu rzuciłby się z jakimiś przeprosinami i innymi ckliwymi gadkami które tylko o wiele mocniej rozdrapałyby rany młodej NE.
- Musimy kontynuować walkę z tymi kreaturami. Mam nadzieję, że dalej będziesz nas wspierać - Wypowiadając te słowa jego wyraz twarzy się nie zmienił.
Cały czas odczuwał skutki nadużywania technik oddechu. Jednak powinien o wiele więcej trenować. Kiedy Tokage w końcu do nich dotarł i podziękował Ryosenowi ten westchnął głośno.
- Następnym razem zostawię Cię na śmierć jeśli dalej będziesz takim dzieciakiem - Po tych słowach również kiwnął głową w geście ukłonu do Tokage.
Niestety nie wstał z miejsca w którym siedział ponieważ wiedział, że wtedy mógłby się przewrócić a to byłoby o wiele bardziej niepożądane przez niego. Wolał jednak zachować trochę godności.

Re: [ Zabójcy 4 ] - Eskorta Rannych — Sob Paź 19, 2024 11:36 pm

Event

Eskorta Rannych - 18

Traktat w lesie

Każdy z nich zajął się swoim zadaniem. Każdy walczył do końca i czekał na niebezpieczeństwa chowające w lesie. Dalszą część drogi przebyli w napiętym spokoju. Demony, chociaż czaiły się w ciemnościach nie atakowały. Już nie. O godzinach porannych dotarli do krańców lasu. Widząc pierwsze promienie słońca mogli odetchnąć z ulgą.

Hanako udało się udzielić pierwszej pomocy Nobu. Mężczyzna, chociaż wciąż w opłakanym stanie, przeżył do rana.

Kilkoro rannych zmarło z powodu urazów, którymi zajęto się zbyt późno. Każda walka jednak miała swoje ofiary. Ryosen i Jin przekonali się o tym na własnej skórze.

Czwórka Zabójców zakończyła swoją misję sukcesem. Napawał dumą, zachęcał do dalszego szkolenia. Pozostawiał też lekką gorycz na języku. W końcu nie wszystko szło idealnie. Musieli cieszyć się ze zwycięstwa, ale nie zapominać o możliwości porażki. Zło chowało się po kątach czekając na ich kolejne potknięcie. Chociaż tej nocy przetrwali, jak będzie następnej?

zt x 4

Hanako - obrażenia:
Rana 3 poziomu - kilkucentymetrowe ugryzienie z wyrwanym fragmentem skóry na tyle prawego ramienia. Obecnie opatrzone; krwawienie ustało.

Yuzuka Rysoen - obrażenia:
Poziom 2 - liczne otarcia i rozcięcia na skórze od bycia targanym przez gałęzie drzew;

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: obojętna
Dodatkowe informacje: Koniec. Dzięki wszystkim za udział.

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune (PW) lub nanusia_(Discord)

Hanako - opuszczona 1 kolejka