Ogród ziołowy

Re: Ogród ziołowy — Wto Lip 16, 2024 10:55 pm

Skupiła się na tym co ma do zrobienia, chcąc wykonać dobrze swoją pracę, wiedziała, że uczucie do najmilszych nie będzie należało, ale juz nic nie mogła na to poradzić. Westchnęła cicho pod nosem, gdy z grubsza udało jej się zeskrobać krew, wstała z ławki i w małej miseczce przyniosła wodę, a czystym kawałkiem materiału przyciskała do skóry chcąc, choć na chwile zatrzymać krwawienie, które w tej chwili po części jej przeszkadzało. Bo nie oczyściła jeszcze całej rany, a chciała to po prostu dobrze wykonać.
"Przybyłem tutaj od razu po wykonaniu zadania.Przybyłem tutaj od razu po wykonaniu zadania." Słysząc po pokiwała głową na zgodę - To w takim razie szybko przyszedłeś. Czy w tamtym miejscu, gdzie byłeś, nie było medyka? - zapytała zaciekawiona, nie w każdej wiosce był medyk, a przynajmniej taki, który mógłby poskładać zabójców demonów, to raczej inny poziom składania ludzi do kupy. Bardziej zaawansowany. W międzyczasie zaczęła dalej oczyszczać ranę z zaschniętej krwi, która miejscami zaczęła mocniej krwawić, zmarszczyła brwi gdy to widziała, nie było tego zadziwiająco dużo. Zmoczyła materiał w misce z nadmiaru krwi, a potem przyłożyła jeszcze raz obmywając ją z krwi.
"Długo już tutaj pracujesz?" - Będzie już trzeci miesiąc i dość szybko zauważono u mnie talent do bycia medykiem więc poniekąd zwerbowali mnie tam, pomagałam na początku jako pomagier innym medykom, ale teraz samodzielnie mogę wykonywać swój zawód medyka, także może nie mam oddechu, ale pomagam w inny sposób - zaczęła mówić powoli z lekkim uśmiechem na ustach, nie była aż tak dobra w rozróżnianiu ziół, ale z pewnością i do tego dojdzie z czasem, to na pewno, zwłaszcza że polubiła lekcje z Fukuro na temat ziół. Na pewno chciałaby to kiedyś powtórzyć w najbliższej przyszłości.
Rana została oczyszczona, dalej krwawiła, ale to był najmniejszy problem w tej chwili. - Dobra, to była ta łatwa część roboty, teraz zaboli - odrzekła przysuwając się bliżej tak, że stykali się kolanami, jedną ręką położyła na jego ramieniu, a całym ciałem pochyliła [jego ciało] tak żeby opierał się plecami o ławkę, jeżeli zacznie się szarpać to gorzej dla niego, - A teraz postaraj być grzeczny i siedź nieruchomo. Trzy, dwa, jeden... - Odliczyła powoli dając mu czas na zagryzienie zębów. A po tym odliczeniu wbiła mu skalpel w ranę i zaczęła rozcinać precyzyjnie i szybko zarazem starając się aby zabolało jak najkrócej. A kiedy tylko się udało, wzięła się za zatrzymywanie krwawienia materiałem trzymając ją na jego ranie, a potem wzięła maść i zaczęła je smarować, jedna była przeciwinfekcjom, a druga pomagała na ból i zrastanie rany i minimalnie też niwelowała ból.
- Dobra najgorsze za nami, zostało tylko bandażowanie - odrzekła z uśmiechem, zwłaszcza gdy widziała jak maści zaczęły szybko działać a rana w szybkim okresie czasu przestała krwawić, jedynie raz na jakiś czas dziewcyzna przemywała brzegi rany upewniając się, że jest ona czysta.

Re: Ogród ziołowy — Wto Lip 16, 2024 11:43 pm

Z każdą kolejną chwilą coraz bardziej czuł jak zasklepiona rana zaczyna się otwierać, a krew wydobywająca się z niej stróżkami leje się po jego ręce. Towarzyszyło temu nieprzyjemne uczucie. Czy go bolało? Pewnie, że tak, ale nie miał zamiaru wyjść na słabego w towarzystwie kobiety. Co jakiś czas zaciskał zęby, gdy ból się nasilał. Przykładanie materiału do skóry powodowało pieczenie, a on zaczął zastanawiać się kiedy to się skończy? Nie był świadomy, że to dopiero początek zabawy.
Cóż, medycy byli łakomym kąskiem dla demonów, które miały choć odrobinę oleju w głowie. - Zginął zanim przybyłem na miejsce. Ten demon musiał pożreć go celowo, żeby utrudnić zadanie tym, którzy chcieli go zabić. I chyba mu się udało. - odparł, wzrok odruchowo kierując na ramię. Mimo, iż stwór nie pozbawił go życia, to skutecznie je utrudnił pozbywając się z wioski jednego człowieka. Jeśli w najbliższym czasie nie poprawi swych umiejętności, to wizyty u zielonowłosej staną się dla niego codziennością. No chyba, że którąś z misji przypłaci głową i problem sam się rozwiąże. Takiej opcji rzecz jasna nie zakładał, ale dzisiejsza sytuacja uświadomiła go jak wiele pracy przed nim. Nie chciał być ciężarem dla swoich pobratymców.
Słuchał jej, uświadamiając sobie, że pracowała tutaj niewiele dłużej niż on. - Ja zakończyłem szkolenie dwa miesiące temu, opanowałem oddech wody, a to.. jest efekt mojej pierwszej misji. - rzekł z wyczuwalnym niezadowoleniem w głosie. Nie dość, że pozwolił zginąć niewinnym ludziom, to jeszcze zwalił jej się na głowę z tą cholerną ręką. Pomimo faktu, iż ostatecznie cel udało mu się wykonać i pozbawił demona życia, to gdzieś w głębi odbierał to wszystko jako osobistą porażkę.
Gdy obmywała ranę materiałem nasączonym zimną wodą, czarnowłosy czuł delikatną ulgę. Do idealnej sytuacji było daleko, ale widział, że wszystko zmierza w dobrym kierunku, tak przynajmniej mu się wydawało. Zdziwił się nieco, gdy Hanako przysunęła się do niego i praktycznie posadziła go w pionie. Nie był przyzwyczajony do tak bliskiego kontaktu z ludźmi, a już na pewno nie z płcią przeciwną, co od razu dało się zauważyć. Na jego policzkach pojawiły się delikatne rumieńce, a on mimowolnie odwrócił wzrok, nie bardzo wiedząc jak się zachować. Postanowił, iż nie będzie oporował i przytaknął głową, dając jej do zrozumienia, że "będzie grzeczny" jak sama to określiła. Wszystko, co do tej pory wykonała było pestką, przy bólu, który poczuł po wbiciu skalpela w otwartą tkankę. Zacisnął zęby i przy pomocy swojego zmysłu choć minimalnie próbował zniwelować to uczucie. Częściowo mu się udało, choć większa zasługa należała się Ne, która szybko i sprawnie zrobiła co trzeba. W porównaniu z poprzednią czynnością, wcieranie maści wydawało się naprawdę przyjemne, a gdy usłyszał, że prawie skończyli odetchnął z ulgą i nieco się rozluźnił.
- Jak szybko się zagoi? - zastanawiał się, oczekując optymistycznej odpowiedzi z ust rozmówczyni. Całkowicie zapomniał, że siedzi tak blisko niej, choć chyba przestało mu to w jakikolwiek sposób przeszkadzać.

Re: Ogród ziołowy — Sro Lip 17, 2024 7:16 pm

"Zginął zanim przybyłem na miejsce. Ten demon musiał pożreć go celowo, żeby utrudnić zadanie tym, którzy chcieli go zabić. I chyba mu się udało" - W takim razie faktycznie jest to problem - odrzekła zmartwionym tonem. Co jak co, ale medyk jest zawsze potrzebny nieważne w jakiej wiosce mieszkasz. Dlatego jego brak tym bardziej boli mieszańców wioski.
"Ja zakończyłem szkolenie dwa miesiące temu, opanowałem oddech wody, a to.. jest efekt mojej pierwszej misji" - Widziałam gorsze widoki tak szczerze, to całkiem lekka rana - odrzekła z lekkim uśmiechem na ustach, zaczynała z lekkimi zadrapaniami, a potem coraz gorszymi, zaczynała sie przyzwyczajać do tego typu widoków, już aż tak bardzo ją nie przerażają jak na samym początku. Pamiętała swoje pierwsze skaleczenie, które powodowało u niej jakieś dziwne przerażenie i zastygniecie jednocześnie, teraz jej to przeszło na szczęście.
Spojrzała na twarz chłopaka i lekko się uśmiechnęła co jak co, ale zrobiła to jak najbardziej sprawnie jak tylko się dało więc chyba jej się udało. A przynajmniej miała taką nadzieje. "Jak szybko się zagoi?" - Przy dobrych wiatrach po tygodniu jeśli będziesz przychodził przez pierwsze trzy dni na zmianę bandaży na świeże, plus maści pomogą na zrost rany - odrzekła z uśmiechem. A potem spojrzała na jego rumieńce i uniosła brew ku górze.
- Gorączka dalej ci dokucza? - zapytała i dotknęła dłonią jego czoła zastanawiając się, czy temperatura dalej się utrzymuje na jego ciele, jeśli tak to trzeba będzie odwiedzić dom medyka, bo tutaj nie miała odpowiednich leków. Nie oddaliła się, bo jeszcze nie skończyła, ale martwiła się o jego stan zważając na to, że gorączka prawdopodobnie jeszcze mu nie przeszła.
Po chwili odsunęła rękę, a kiedy upewniła się, że rana jest dobrze wysmarowana maścią, zaczęła bandażować całą jego ranę bandażem, który wyciągnęła sobie z kosza, i kiedy również to skończyła związała go upewniając się, że wszystko jest związane jak trzeba. - Jeśli jesteś jeszcze osłabiony powinieneś zostać w domku medyka żeby pozbierać siły - odrzekła zatroskanym tonem.

Re: Ogród ziołowy — Sro Lip 17, 2024 10:14 pm

Spodziewał się, że kobieta nie robi tego pierwszy raz. Potwierdzało to jej opanowanie w trakcie wykonywania zabiegu i słowa, które wypowiedziała.
- Wiem, że to nic takiego. Niepotrzebnie zawracałem Ci głowę. - odparł z nutką niezadowolenia w głosie. Być może wystarczyło udać się do swojej kwatery i zwyczajnie położyć spać, zamiast robić z siebie ofiarę i marnować czas zielonowłosej. Była to pierwsza taka sytuacja i nie bardzo wiedział jak się zachować. Przychodząc tutaj kierował się instynktem, bo doświadczenia nie miał.
Tydzień czasu? Cóż, mogło być gorzej, choć znając czarnowłosego pewnie tyle nie wytrzyma i przetestuje stan swojego zdrowia nieco wcześniej.
- Ta maść.. mogę nakładać ją sam? - spytał i spojrzał na nią zaciekawiony. Jeśli Hanako użyczyłaby mu specyfiku, to teoretycznie już po trzech dniach mógłby wrócić do treningów. Nie miał zamiaru zdradzać jej swojego planu i liczył, że najzwyczajniej w świecie da mu jeden pojemnik. A skoro sama stwierdziła, że rana nie jest poważna, to chyba nie będzie większego problemu, prawda?
Z obmyślania swojego genialnego planu wyrwała go dłoń kobiety, która spoczęła na jego czole. Co prawda, nie czuł się najlepiej, ale chwila odpoczynku na ławce dobrze mu zrobiła. Nie chciał też dokładać jej pracy.
- Tym się nie przejmuj. I tak zrobiłaś już dla mnie za dużo. - powiedział i obdarzył ją lekkim uśmiechem. Przyglądał się jak kobieta owija jego rękę bandażem. Robiła to bardzo delikatnie, co nieco go dziwiło. W każdej pracy prędzej czy później człowieka dopada monotonia, która wpływa na wykonywanie przez niego powierzonych obowiązków. Albo Hanako pracowała zbyt krótko by tego doświadczyć, albo po prostu zależało jej na każdym pacjencie i starała się nim jak najlepiej zaopiekować. Gdy skończyła, ponownie zapytała go o samopoczucie.
- Wolę posiedzieć tutaj. Za chwilę dojdę do siebie. - zapewnił ją i wziął głębszy wdech. Spróbował lekko poruszyć świeżo opatrzoną ręką, ale nie był to najlepszy pomysł. Jęknął z bólu, utwierdzając się w przekonaniu, że kilka pierwszych dni będzie musiał ją oszczędzać. - Jeśli masz jakieś plany, to nie krępuj się. Poradzę sobie. - dodał po chwili, opierając głowę o ścianę. Potrzebował tylko chwili, by zyskać nieco na sile i móc powrócić do swojej kwatery. Nie miał zamiaru jej zatrzymywać, nie był przecież małym dzieckiem wymagającym stałej opieki.

Re: Ogród ziołowy — Sro Lip 17, 2024 11:17 pm

"Wiem, że to nic takiego. Niepotrzebnie zawracałem Ci głowę" - Wręcz przeciwnie, ta rana była warta zabandażowania, bo mogło się skończyć gorzej niż gorączką - odrzekła niemal nauczycielskim tonem, to nie była nagana, aczkolwiek i tak dobrze, że stało się tak, a nie inaczej, bo faktycznie mogło być gorzej. A tak przynajmniej mają happy end.
"Ta maść.. mogę nakładać ją sam?" - Nie zalecam tego robić, bo uczucie jest nie przyjemne zwłaszcza na częściowo otwartą ranę na której są strupy, a medycy zrobią to szybciej, więc... moja odpowiedź brzmi nie, ale! - odrzekła miarę zwięźle i nawet logicznie, co jak co, ale byłaby opcja dania mu ją, ale dopiero po jakimś czasie, a to mogła zrobić - Sądzę, że tak po trzecim dniu powinieneś dostać takie małe pudełeczko z maścią od medyków, rana się nieco zagoi i przestanie boleć a nakładanie wtedy powinno być przyjemniejsze, mam nadzieję, że rozumiesz - dodała nieco zmieszana, ale nie mogła rozdawać maści każdej napotkanej osobie to by się źle skończyło.
"Tym się nie przejmuj. I tak zrobiłaś już dla mnie za dużo" - Taka moja praca, przyzwyczajam się do tego - zaśmiała się cicho pod nosem, ale zmuszać go do niczego też nie mogła, także odpoczynek na ławce musi mu w pewien sposób wystarczyć.
- Nie ruszaj ręką, będzie bolało, no nie mogę - pokręciła głową z niedowierzaniem, ledwo co ją odkaziła, a ten już chce ją ruszać, ci zabójcy demonów jacyś strasznie niecierpliwi są normalnie.
- Nie mam nic konkretnego do roboty w sumie - spojrzała na swoje bandaże, większość i tak już zrobiła, została jej niewielka garstka do zrobienia. Odetchnęła z ulgą, wstała i poszła wymienić wodę na czystą, usiadła nieco dalej od chłopaka i zamoczyła czysty kawałek materiału w małej miejsce. - Odchyl głowę nieco do tyłu - poprosiła go, a po chwili i tak oparł głowę o ścianę, co było jej nawet na rękę. Położyła mu mokry kawałek materiału na czoło żeby nieco zbić jego temperaturę.
- Także jeżeli nie masz nic przeciwko mogę ci potowarzyszyć - I tak nie miała nic lepszego do roboty, a lepsze to niż składanie kolejnej rolki bandaża, od takiej pozycji ramiona jej zdrętwiały.

z/t x2

Re: Ogród ziołowy — Pon Paź 28, 2024 1:00 pm

23.06.1654

Minął tydzień, to był bardzo długi tydzień. Codzienne odwiedziny w chacie medyka na swój sposób męczyły ją, zmiana opatrunków bolała i szczypała bardziej niż sądziła więc nie obyło się bez łez. Na dodatek nie mogła za bardzo poruszać tym prawym ramieniem, bo przy każdym najmniejszym ruchu bolało, a uczucie to przechodziło przez całe jej ciało. Przez co zastygała krótko w miejscu, aby ból ustąpił. Usiadła w ogrodzie tam, gdzie czuła najbezpieczniej, zapach ziół ją uspokajał i choć na chwilę zapominała o tym, że rana, która powoli się goi, boli. A blizna, która tam jest zostanie ją do jej ostatnich chwil, pamiętając o tym, że nawet te małe demony były dla niej jakimś problemem i poniekąd poczuła się tam jak piąte koło u wozu, choć nie wiedziała, czy to prawda, czy po prostu tak stwierdziła gdy to wszystko już się zakończyło. Jeszcze trochę minie nim wróci do aktywnej pracy medyka, chcąc nie chcąc sama musi wrócić w pełni sił. Ramię przy poruszaniu już tak nie boli, choć skóra się napina przez strupa, który się stworzył, ale to nic, przynajmniej jako tako może sie ruszać, za kolejny tydzień pewnie zapomni, że coś takiego miało miejsce i jedyne co będzie jej o tym przypominać to jej własna blizna na prawym ramieniu.

Re: Ogród ziołowy — Pon Paź 28, 2024 7:55 pm

Po pewnym czasie od powrotu z nocnego zadania, po którym trzeba było zdać dość długi jak i szczegółowy raport, Ishida w końcu mógł odpocząć od swoich obowiązków, nie licząc oczywiście swoich regularnych treningów, w których celował w jeszcze dalsze polepszenie swoich umiejętności. Jednak pamiętał też, aby sprawdzić stan swoich znajomych, z którymi również był na zadaniu. Tak na początek trafiła się Hanako, która chyba najbardziej ucierpiała z całej grupy, podczas ataku małego demona. Tak też trafił do znanego mu już ogrodu, w którym bez większych trudności, zauważył poszukiwaną przez siebie kobietę, która wydaje się, że odpoczywa w zaciszu ogrodu, nie tracąc czasu, ruszył w jej kierunku aby się przywitać.
- Yo, Hanako-san~.
Przywitał się, jeszcze przechodząc zza jej pleców obchodząc ją, przy czym podniósł rękę do swojej głowy w geście przywitania.
- Mam nadzieję że już lepiej z twoimi ranami.
Zapytał, stojąc przed nią i mając nadzieję, że kobieta czuje się już lepiej po ostatnich wydarzeniach.

Re: Ogród ziołowy — Pon Paź 28, 2024 8:58 pm

Nie brała uwagę fakt, że ktoś ją odwiedzi w takim stanie zważając na to, że jeszcze potrzebowała podszkolić swoje umiejętności z wiedzy o roślinach jak i ciała człowieka. Ciągnęło ją do tego aby wrócić do aktywnej pracy, ale wiedziała, że aby pomóc innym na dobry początek sama musi wyzdrowieć, gdyby nie książki to pewnie zanudziłaby się na śmierć. A wymachiwanie mieczem tylko jedną ręką nie wydawało jej się rozsądną decyzją, także i treningi a jakiś czas musiała odpuścić, a przynajmniej do czasu gdy nie poczuje się na tyle dobrze aby rana zagoiła się w stu procentach, a do tego brakowało odrobinki i będzie mógł ruszać dalej zdobywając wiedzę, której potrzebuje.
Słysząc znajomy głos odwróciła się i przez chwilę szukała go wzrokiem aż go odnalazła - Yo Ishida-san, co do ran jest w porządku, nie narzekam. Rana boli, ale da sie przeżyć no i będę miała niefajną bliznę - jej mina się skwasiła na tą wzmiankę, ale na to i tak nie mogła nic poradzić. Westchnęła cicho pod nosem, a następnie zrobiła miejsce obok siebie jeśli chciał do niej dołączyć. - Jak się czujesz? Nie przesadzasz z treningami? - zapytała trochę zmartwiona, a trochę zaciekawiona. W końcu faceci mieli tendencje do tego aby trenować do upadłego przez co zapominali co to odpoczynek, jedzenie i picie.

Re: Ogród ziołowy — Pią Lis 01, 2024 12:07 pm

-Aaa, dobrze tu macie z tymi wszystkimi ziołami, choć niektóre zapachy są dla mnie lekko zbyt ostre... Ale to tylko pokazuje że nasze zapasy ziół są w dobrym stanie. Lekko zasłaniał nos, ale nadal podziwiał liczne grządki, otaczających go roślin.
" Yo Ishida-san, co do ran jest w porządku, nie narzekam. Rana boli, ale da sie przeżyć no i będę miała niefajną bliznę"
- Cóż, miejmy nadzieje, że z biegiem czasu chociaż zaniknie na tyle, aby być mniej widoczną i nie będzie szpecić ci pleców. Dosiadł się do niej po tym jak zrobiła dla niego miejsce.
-Dziękować.
"Jak się czujesz? Nie przesadzasz z treningami?" Na jej pytanie spojrzał w bok jakby przeżył w ostatnim czasie koszmar na jawie. Po czym jego twarz wróciła do normalnej ekspresji.
- Uwierz mi... Nawet najcięższy trening byłby ukojeniem, od zdawania raportu z ostatniej misji... Ale ogólnie dobrze. A jak z tobą? Zapytał, będąc lekko zaciekawionym jej aktualnym stanem zdrowia i bycia.

Re: Ogród ziołowy — Pią Lis 01, 2024 1:25 pm

- Wiesz co... To chyba kwestia przyzwyczajenia, ja po prostu lubię takie zapachy, uspokajają mnie. Tak samo jak zbieranie je po łąkach lub innych zielonych terenach - odrzekła zamyślona, już tyle czasu spędziła z ziołami, że wiedziała jaki zapach odpowiada danej roślinie. To już może być kwesta czasu i jej skrupulatności w trakcie zbierani roślin i choć dalej myli jakąś roślinę z inną, mimo to, dalej stara się jak tylko może aby poprawiać się w tym co robi.
"Cóż, miejmy nadzieje, że z biegiem czasu, chociaż zaniknie na tyle, aby być mniej widoczną i nie będzie szpecić ci pleców." - Zapewne będzie mniej widoczna, ale nigdy nie zniknie, to będzie raczej ślad do końca życia - Nie była to ujma dla niej, a raczej ślad po misji, którą przeżyła robiąc coś dobrego dla innych na tyle ile mogła w danej chwili i chyba z tego była najbardziej zadowolona, bo poszło jej po prostu dobrze.
"Uwierz mi... Nawet najcięższy trening byłby ukojeniem, od zdawania raportu z ostatniej misji... Ale ogólnie dobrze. A jak z tobą?" - Poza raną, którą mam, to w porządku. Zastanawiałam się jaką walkę musiał przejść Hashira, którego opatrywałam, bo wyglądał naprawdę okropnie. Był cały we krwi i na dodatek złamał rękę, która mu nastawiłam, a przynajmniej na tyle by dożył rana i pojechał do najbliższego korpusu - A to było jej największym zmartwieniem czy aby na wszystko dobrze zrobiła i Hashirze nic się nie stało, choć tego zapewne już sie nie dowie.

Re: Ogród ziołowy — Pon Lis 04, 2024 12:57 pm

- Też lubię zapach ziół, ale w takiej ilości, to trochę zbytnio mnie kłuje w nos... Ale dobrze że tobie się to podoba. Dalej zasłaniał twarz rękawem swojego haori.

Chciał ją pocieszyć słysząc o jej bliźnie,.
- Etam, więcej wiary, ja też mam kilka blizn z młodości które są już prawie nie widoczne na moim ciele. A tobie życzę tego samego.

Po wspomnieniu o hashirze spojrzał na nią pytająco, jakby dopiero pierwszy raz w ogóle o tym usłyszał.
- Hashira? Był tam hashira? Do tego ranny? Podrapał się po szyi, myśląc, o dopiero usłyszanej informacji... Pełno myśli przeleciało mu przez głową, jednak skoro był tam hashira którego żadne z nich nie widziało, do momentu bycia przez niego rannym, mogło oznaczać, że albo był z innej grupy, lub też może działał w większym dystansie od karawany, czyszcząc drogi lub pozbywając się innych grup demonów.
- Cóż... Co jak co Hanako-san ale możliwe że zawdzięczamy mu o wiele więcej niż wiemy...

Re: Ogród ziołowy — Pon Lis 04, 2024 1:30 pm

- Zawsze możemy zmienić miejsce na inne jeśli przeszkadza ci zapach ziół, co ty na to? - zaproponowała z uśmiechem, co jak co, ale swój ogród ziołowy lubiła, ale wyglądało na to, że Yoshimatsu niekoniecznie przepadał za tymi zapachami także nie miała nic przeciwko temu aby zmienić miejsce spotkania na inne.
"E tam, więcej wiary, ja też mam kilka blizn z młodości które są już prawie niewidoczne na moim ciele. A tobie życzę tego samego" - Dzięki, ale takich niewidocznych blizn pod ubraniem również mam sporo, ale o tym zasadniczo nie mówię, gdyż są zza czasów treningu z mistrzem i jeszcze innym starym nauczycielem - uśmiechnęła się krzywo w jego kierunku, miała blizny, ale o tym nie mówiła głośno, nie był to jakiś temat, który często porusza, ale doceniała fakt, że chłopak pragnął ją pocieszyć. - Ale dziękuje za ciepłe słowa doceniam Ishida-san - uśmiechnęła się ciepło w jego stronę.
"Hashira? Był tam hashira? Do tego ranny?" - Yyy, tak - zawiesiła się na chwilę, zapominając o tym, że przecież spotkała kogoś z wyższego szczebla, a jedynym zadaniem jakie jej powierzono to opatrunek jego ran na tyle by dożył ranka i dojechał bezpiecznie do korpusu. - Byłam zbyt zajęta opatrunkiem jego ran aby zastanawiać się z czym walczył. Być może był to duży demon, albo bardzo duże stado demonów, których nawet my nie widzieliśmy i fakt pewnie uratował nam tyłki i dowiadujemy się o tym po fakcie - odrzekła zmieszanym tonem głosu, ten Hashira którego opatrywała przeszedł na pewno sporo i miała nadzieję, że wszystko z nim w porządku. Patrząc po ranach to mogła to być długa i męcząca walka.
- Może się przejdziemy w takim razie? Może masz jeszcze jakieś pytania dotyczące Hashiry, którego spotkałam? I odpowiem jeśli będę znać odpowiedź - zapytała zaciekawiona wstając z ławki ostrożnie na tyle by jej ramie jej nie dokuczało, a jednocześnie gestem ręki zachęciła go by poszedł za nią. - Tym razem Ty wybierz jakieś ładne miejsce, które ci się podoba. - uśmiechnęła się szerzej.

Re: Ogród ziołowy — Pon Lis 04, 2024 2:24 pm

Słysząc jej propozycję opuszczenia ogrodu, lekko niezręcznie się uśmiechnął.
- Technicznie nie mam z tym aż takiego problemu ale jeśli ci to nie przeszkadza to chętnie skorzystam z propozycji. Podał jej rękę jeśli ta chciała wstać z ławki.

Słysząc o innych bliznach nabytych jeszcze podczas treningu, skomentował to, chcąc ją lekko pochwalić.
- Widać że nie tylko ja tutaj nie próżnowałem, co? Również się do niej uśmiechnął, aby ją choć trochę pocieszyć z powodu blizn nabytych wcześniej, jak i tej ostatnio.

- Rozumiem... Pokiwał głową, słysząc jej potwierdzenie o stanie leczonego tamtej nocy przez nią hashiry, wiedząc że jednak było coś silniejszego w lesie, poza małymi demonami i gigantem który podążał ich śladem.
- Wiesz może który hashira to był Zapytał ją z lekkim zaciekawieniem w głosie.

Na prośbę o wybranie przez niego nowej lokalizacji ich spotkanie, zaczął na tym rozmyślać, wpadło mu coś do głowy, ale było to jednak kawałek drogi od kryjówki korpusu.
- Znam jedno miejsce, ale jest to kawałek drogi stąd, a nie chcę cię nadwyrężać skoro wciąż dochodzisz do siebie. Więc może po prostu pójdziemy do pokoju wspólnego i coś zjemy? Zaproponował.

Re: Ogród ziołowy — Pon Lis 04, 2024 3:37 pm

Nie każdy lubił zioła jak ona i w ten sam sposób powoli zaczęła to rozumieć, choć dla niej ten zapach kojarzył się z bezpieczeństwem i nadzieją na nowy dzień, w końcu gdyby nie zioła, wiedza i umiejętności nie byłaby medykiem takim jakim jest. Zielarka jest o niebo gorszą, ale i zapewne do tego nabierze wprawy, jedynie czego potrzebuje to czasu i cierpliwości aby zapamiętać całą tę wiedzę od innych mądrzejszych ludzi. - Chodźmy zatem - skinęła głową ochoczo w jego stronę i wstała z jego pomocą uważając na ranne ramię. Nieco się skrzywiła czując naciągająca się skórę na ramieniu przez co na jej twarzy powstał grymas.
"Widać że nie tylko ja tutaj nie próżnowałem, co?" - Tak jest - zaśmiała sie cicho pod nosem. Wszystkie dotychczasowe blizny które ma na ciele były jej częścią drogi którą przeszła do tej pory i mogła być z nich dumna. Gdyby nie one, nie doszłaby tak daleko gdzie jest właśnie tutaj.
"Wiesz może który hashira to był" - Tak, część informacji znalazłam w książkach, a część z plotek. Z tego co mi mówili nazywał się Nobu Fujiwara i jest Hashirą wody, choć patrząc na to jak był wysoki i umięśniony to nic dziwnego,a na dodatek miał białe włosy. Choc gdy go opatrywałam bardziej były zabarwione od krwi zapewne demonów albo swojej własnej -Jednak ploteczki do czegoś jej się przydały o i dziwo odpowiedź znalazła szybciej niż mogła przypuszczać na samym jej początku.
"Znam jedno miejsce, ale jest to kawałek drogi stąd, a nie chcę cię nadwyrężać skoro wciąż dochodzisz do siebie. Więc może po prostu pójdziemy do pokoju wspólnego i coś zjemy?" - No dobrze, to chodźmy tam.

z/t x2

Re: Ogród ziołowy — Wto Lis 12, 2024 6:08 pm

10 lipiec 1654
Misja eskorty karawany zakończyła się dość szybko, równie szybko jak zaczęła. Co prawda emocje, których doświadczył tam samuraj nadal nie ostygły, jednak stopniowo opadały, pozwalając mu na troszkę chłodniejszą analizę niż jakiś czas wcześniej. Jasne było, że jest sporo do poprawy i należy zająć się tym jak najszybciej. Gdy Jin poprosił jednego ze starszych zabójców o pomoc przy treningu, ten odesłał go z informacją, że jest za dużo pracy w korpusie i nie ma na to czasu, a zamiast rozwojowych zajęć, zmusił młodego mizunoto do pracy w roli kuriera. Dał mu dużą paczuszkę oraz tobołek i kazał mu zanieść do ogrodu ziołowego. Tokage nie miał najmniejszego pojęcia co przenosi ale szczerze powiedziawszy mało go to obchodziło. Pomimo ogromnego rozmiaru, ładunek był dość ładny przez co tym bardziej nie odczuwał potrzeby w uzyskaniu informacji odnośnie towaru. Nie wiele czasu było trzeba, aby zorientował się, że po ostatnich wydarzeniach korpus faktycznie pracuje na najwyższych obrotach i mało kto zajmuje się samodzielnym treningiem. Większość ludzi pracowała lub pomagała innym. Czy ostatnie dni były aż tak ostrym strzałem dla organizacji? Jeśli chodzi o zespół Płomyka to obyło się bez śmiertelnych ofiar w obsadzie ugrupowania zabójców. Co innego jeśli chodzi o osoby postronne. Tutaj na ich nieszczęście matematyka nie wyglądała już tak kolorowo. Co jednak można było na to poradzić? Teraz już nic. Jedyne co można było począć to zaakceptować smutną rzeczywistość i przygotować się jak najlepiej na to, aby nigdy się to nie powtórzyło.

Ubrany w ciemnoniebieskie kimono z czarnymi elementami oraz pasami przeplatanymi od łokci do rąk młodzieniec wszedł na tereny ogrodu. Na kimono spoczywało delikatnie jaśniejsze haori zakończone również czarnymi elementami. Przy pasie wisiała katana oraz tanto, a w rękach niósł dużą, acz lekką paczkę. Dodatkowo na plecach niósł wypchany po brzegi tobołek, który również swoją wagą nie grzeszył i w normalnej podróży zapewne nie dałby o sobie znać. Jin rozejrzał się po ogródkach przyglądając się całej tej roślinności. Zapachy, które był w stanie wyłapać mieszały się, utrudniając mu identyfikację co tutaj tak naprawdę rośnie. W tym właśnie momencie mizunoto podziękował losowi za to, że ma wyjątkowy słuch, a nie węch. Gdyby jego nos był ponadprzeciętnie wyczulony, zapewne dostałby teraz zawrotów głowy. Nawet bez tej cechy zaczynał odczuwać coś podobnego. Zmarszczył czoło, a następnie westchnął delikatnie.
- Zaraz chyba padnę. Mam nadzieję, że szybko to załatwię i się stąd zaraz zwinę. – Powiedział pod nosem na tyle cicho, że niemożliwe było go usłyszeć. Po krótkiej chwili dodał, tym razem o wiele głośniej - Jest tu kto? Kazano mi przynieść tu trochę towaru. Gdzie to odłożyć? – Zapytał rozglądając się w poszukiwaniu kogokolwiek.

Re: Ogród ziołowy — Wto Lis 12, 2024 7:09 pm

Odkąd ukończyła misję pilnowała tego aby codziennie chodzić do domku medyka na zmianę opatrunku. Nie lubiła tego uczucia pieczenia na skórze od maści ani tego jak jej krew zachychała przez co czasami opatrunki szły topornie. Dobrze, że miała to za sobą, bo jedyne co z nią pozostało to blizna na prawym ramieniu, która będzie jej towarzyszyć do końca życia. Mniej więcej od tygodnia jej stan zdrowia polepszył się, rana zagoiła się, a jej stan zdrowia wracał stabilnie do tego co było przed misją.
Teraz zaś kręciła się między ogrodem, a domkiem medyka aby przenosić zioła, które będą potrzebne na maści oraz okłady na ranę. Wchodząc do ogrodu od razu zauważyła jakąś paczkę w rekach dostarczyciela, zapewne były tam zioła, bandaże i inne przybory które będą im potrzebne gdy inni zabójcy wrócą z misji.
- Hej, postaw to tutaj - pokazała mu ręką miejsce, gdzie może położyć paczkę na ziemi, z tego co pamiętała zawartość nie powinna być ciężka, a tak będzie mogła jeszcze posegregować ją i poukładać tak jak się należy. Ostatnimi czasy i tak miała pełne ręce roboty jak nie w pracy to w domu w którym się doszkalała i gdzieś jeszcze w międzyczasie potrzebowała dopilnować samą siebie aby douczyć się pilniej na temat ziół.

Re: Ogród ziołowy — Sro Lis 13, 2024 8:33 am

Ku radości młodego samuraja pojawił się ktoś, kto był w stanie podjąć decyzję odnośnie paczki. Kątem oka Jin spojrzał miejsce, które wskazała i tam też się udał. Najpierw odłożył paczkę, którą trzymał w rękach, aby następnie zdjął z pleców tobołek i również położyć go obok. Kilkaset lat później zapewne poprosiłby o podpis jednak w aktualnych czasach nie było to niezbędne.
- Dzięki. - Powiedział stojąc plecami do kobiety. Miał już coraz bardziej dość zapachów, które emitowały z ogrodu. Tokage aż zaczął współczuć medykom i zielarzom, którzy na co dzień musieli egzystować przy takich ogródkach. Oczywiście uprawy na wsiach były o wiele mniejsze niż ta w korpusie zatem zapewne nie wydzielały aż tak intensywnych woni jednak mimo wszystko zapachy były odczuwalne. Po krótkiej chwili przemyśleń, obrócił się w kierunku głosu, który raptem chwilę temu usłyszał. Przeskanował posturę od głowy do dołu, zaczynając się zastanawiać skąd kojarzy te osóbkę. W głowie odtworzył sobie głos, szukając w pamięci jakichkolwiek wspomnień.
- No tak, to Ty. – Oznajmił, gdy zdał sobie sprawę z kim ma do czynienia. Była to medyczka, która była w karawanie podczas jednej z ostatnich misji. - Też byłaś w karawanie. Jak się czujesz? Rana zagoiła się? – Zapytał zerkając na kobietę i próbując sobie w głowie przypomnieć jak miała na imię. Nie potrafił jednak odtworzyć w sobie tej informacji zatem wykorzystał stary trik.
- Zapewne mnie nie pamiętasz, jestem Tokage Jin. Jestem jednym z mizunoto, którzy ochraniali te wycieczkę przeze las. – Przedstawił się i delikatnie ukłonił. Kultura wymagała, aby ona również podała swoje imię zatem dzięki temu młodzieniec z łatwością się dowie jak owa zielonowłosa zielarka miała na imię.

Re: Ogród ziołowy — Sro Lis 13, 2024 12:07 pm

Nie sądziła, że będzie miała tyle pracy w tak krótkim czasie jednak pomoc zdecydowanie im się przyda, gdyż co chwila któryś z zabójców wraca z misji mniej lub bardziej zranionych także materiałów nigdy za wiele. A teraz gdy wróciła do pełni zdrowia mogła się na tym skupić. Odetchnęła niemal od razu z ulgą widząc karton oraz tobołek. Dopiero kiedy chłopak się odwrócił rozpoznała go, choć zajęło jej to dłuższą chwilę, gdyż nie rozmawiali ze sobą dużo na misji, a potem wszyscy się rozeszli.
"Też byłaś w karawanie. Jak się czujesz? Rana zagoiła się?" - Ty jesteś znajomym Ishidy-san. Moja rana? - Dotknęła swojego ramienia lewą rękę ze zmieszaną miną. - Jest okej, zagoiła się, pozostała po niej jedynie blizna - dodała niechętnie, w sumie to i tak niska cena za to co tam robiła, a mogła zrobić więcej, ale bez oddechu bardziej by im zawadzała niż pomagała.
" Zapewne mnie nie pamiętasz, jestem Tokage Jin. Jestem jednym z mizunoto, którzy ochraniali te wycieczkę przez las" - Nazywam się Hanako, jestem NE oraz medykiem, dziękuje, że przyniosłeś te rzeczy przydadzą się nam. Opowiesz mi nieco więcej o tym po tym jak sie rozdzieliliśmy? Zostałeś ranny? Nic ci nie jest? - zalała go falami pytań, ale po chwili też wskazała na ławkę na której mogliby usiąść i porozmawiać jeśli zechciał.

Re: Ogród ziołowy — Czw Lis 14, 2024 10:12 am

Nie tylko Jin miał problem ze sklerozą. Zarówno on jak i kobieta nie potrafili od razu rozpoznać drugiej osoby. Zielonowłosa szybko jednak zdała sobie sprawę z kim ma do czynienia przez co udało im się uniknąć niezręcznej sytuacji.
- Cóż, być w korpusie i nie mieć blizny to niemalże niemożliwe. – Zażartował sobie. Co prawda może i temat nie był powodem do śmiechu jednak niebezpieczna sytuacja już minęła i nie było sensu nadmiernie się nią stresować. Gdy samuraj jednak tak się chwilę nad tym zastanowił zdał sobie sprawę, że nie powinien podchodzić z humorem do tego problemu. Sam nadal walczy nad traumą związaną ze śmiercią tamtej dwójki/trójki zatem nie byłoby dziwne, gdyby i ona miała pewne mentalne dolegliwości związane z otrzymaniem tej rany. Cóż, oczywistym było, że tematem rozmowy dwójki może być jedynie ostatnia wspólna misja. Nie znali się całkowicie a i podczas misji nie wiele rozmawiali i współpracowali bezpośrednio.
Gdy Hanako zaproponowała spoczynek, Jin skinął głową akceptując propozycję. Odpiął bronie od pasa, następnie siadając na ławce. Położył katanę oraz tanto na kolanach, cały czas trzymając na nich obie dłonie.
- Cóż, jeśli chodzi o to co się wydarzyło… - Zaczął nieco powolnie, można rzec, że trochę wstydliwie. - Pobiegliśmy z Ryosenem na tyły karawany. Wielki demon zgniótł jednym ruchem jeden z wozów. Udało nam się go koniec końców pokonać, jednak truchło spadło na inny wóz. Na taki, na którym znajdował się woźnica wraz z ciężarną kobietą. Niestety… – Tutaj ponownie przerwał przypominając sobie tę nieszczęsną chwilę. - Oboje zginęli na miejscu. Śmierć demona kosztem kilku ludzi. Można było tego uniknąć, ale się nie udało. Ale cóż, zdarza się, taka praca. - Odpowiedział, podsumowując to dość smutną puentą. Tak już było w korpusie. Nie dało się każdego uratować, dlatego nawet pojedyncza osoba, która nadal oddycha dzięki zabójcom była na wagę złota i cieszyła niezmiernie. - Co do ran to nic mi nie jest. Lekko się ubrudziłem i tyle. Ryosen oberwał trochę bardziej ale też nic poważnego. – Skomentował temat ran. - A jak u was? Coś ciekawego? Pewnie mieliście sporo roboty we dwójkę osłaniając tyle powozów? – Zapytał ciekaw jak wyglądała sytuacja z drugiej strony.

Re: Ogród ziołowy — Czw Lis 14, 2024 1:24 pm

- Prawda, każdy ma jakieś rany niekonieczne te fizyczne czasami są takie niewidoczne - Schowane gdzieś w sercu czy na duszy, których nie widać a wtedy ciężej sie o nich rozmawia, o ile w ogóle się rozmawia na takie tematy z kimś. Temat blizn nie był jej obcy, miała już kilka na swoim ciele, zanim dołączyła do korpusu, które były oznaką jej treningu, który przebywała pod okiem mistrza, który uczył ją wszystkiego co było niezbędne aby tutaj dołączyć. Miała niemal wszystko, predyspozycje, zawziętość, lecz zabrakło jej umiejętności aby mieć oddech i czasami ma sobie to za złe, że nie dała z siebie więcej może kiedyś by się jej udało, choć była to złudna nadzieja, która zapewne nigdy by się nie ziściła.
Słuchała uważnie tego co mówił, bo część z nich znała, chociażby hałas, który oznaczał, że coś się roztrzaskało, rozpoznała go gdy się rozdzieliła z innymi, jednak nigdy nie dowiedziała się co to oznaczało. Aż do teraz. Śmierć innych osób zasmuciło ją jednak taka była cena ich pracy nie tylko zabójców, ale i jej jako medyczki, ktoś umrze, zawsze. Zamknęła oczy i wzięła jeden powolny wdech i wydech przez nos, samo słuchanie powodowało u niej pojawienie się łez w oczach, które starała się powstrzymać. Kiedy nadeszła jej pora otworzyła oczy i splotła dłonie swoje na wysokości swoich ud.
- Ja oraz Ishida-san walczyliśmy z małymi demonami, takie, które mogą chodzić po ciele, przypominały jakieś małe jaszczurki albo coś i dlatego mam tę ranę - palcem wskazała na swoje ramię - Później zostałam ranna i się rozdzieliłam, a krew zaczęła coraz bardziej lecieć więc musiałam się zabandażować i zatamować krwawienie. Wtedy też widziałam małe stado demonów idące w przeciwnym kierunku, jakby się gdzieś zbierały. Wtedy też na Nowo spotkałam Ishidę-san, wróciliśmy i walczyliśmy z tymi małymi demonami, a ja na sam koniec spotkałam hashirę wody, opatrzyłam go. Walczył z czymś albo bardzo dużym, albo spora hordą, miał złamaną rękę i był cały we krwi. Nie wiem, co gorsza, jeden wielki demon czy cały stado tych maluchów którzy atakowali rannych - zakończyła swoją przemowę ocierając kącik swojego oka dłonią.

Re: Ogród ziołowy — Pią Lis 15, 2024 12:02 pm

Reakcja dziewczyny na wypowiedź Jina była troszkę szokująca dla samuraja. Zrozumiałby gdyby osoba bliska zmarłym poczuła smutek powodujący niemalże płacz. Hanako była jednak całkiem obcą osobą dla tych, którzy zginęli. W dodatku pracowała w korpusie zatem oczekiwało się od niej trochę więcej wytrwałości. A może to właśnie Tokage stał się nieczuły i obojętny na ludzką krzywdę? Był zły na siebie, że nie uratował tamtych ludzi i jednocześnie smutny. Nie potrafił jednak uronić ani jednej łzy. Całe życie, od kiedy tylko pamięta, uczony był, że łzy to oznaka słabości, a samuraj nie powinien pokazywać tego jak cierpi. Powinien być zawsze silny, twardy i nieugięty. Żadna tragedia nie może wpłynąć na jego ocenę sytuacji i nie ważne jak źle będzie to musi pozostać w pełni sprawny, zarówno mentalnie jak i fizycznie. Może właśnie z tego powodu mizunoto płomieni tak podchodził do temu zmarłych? Smutek? Tak. Łzy, nie. Chęć rozwoju, aby nigdy się to nie powtórzyło? Jak najbardziej!

Gdy tylko medyczka przeszła do swojej wypowiedzi, młody samuraj wysłuchał ją uważnie. Znajomość sytuacji, w której się znalazł z troszkę innej perspektywy była dość interesująca, toteż próbował wyłapać każdy szczegół jaki tylko mógł.
- Te małe demony biegły do nas. Chronić dużego. Gdy tylko pozbawiliśmy go głowy, reszta uciekła lub się rozpłynęła. Część była chowańcami, niektóre oddzielnymi demonami aczkolwiek bardzo słabymi. - Skomentował temat uciekających miniaturek demonów, które jako-tako były bardzo słabe jednak ich przewaga leżała w ogromnej ilości. Sam preferował walkę z jednym, aczkolwiek silnym przeciwnikiem niż z grupą małych, upierdliwych. Jeszcze ciekawsza była informacja o Hashirze Wody. Jina przeraziło z jaką łatwością Hanako podzieliła się tą wiedzą. Od kiedy tylko zakończyli misję on trzymał swoją wiedzę odnośnie Tsuyi tylko dla siebie i nie zamierzał się z nikim nią dzielić. Jasne było, że Płomienny Filar się ukrywał, podobnie zapewne było z Wodnym.
- Jesteś pewna, że to był Hashira Wody? Fujiwara Nobu? Od początku był w naszej karawanie? – Zapytał nie wierząc, że coś takiego miało miejsce. Jeśli Tsuya oraz Nobu walczyli z jednym przeciwnikiem i skończyli w takim stanie to musiał być niewiarygodnie silny, zapewne jakiś Księżyc. Pojawiało się jednak pytanie czy udało im się go pokonać. Oby tak, bo jeśli nie, to perspektywa zwycięstwa ludzi nie przedstawia się najlepiej. Co prawda Fujiwara ma już swoje lata, bo aż 50, zatem nie jest u szczytu formy a Tsuya ostatnio straciła oko i sporo przeszła więc też może mieć pewne braki jednak mimo wszystko… Cóż, nie jest kolorowo. Oczywistym jest, że demon, który został zabity przez Jina oraz Ryosena nie był tym, który uszkodził Filary. Zapewne był tylko jednym ze sług kogoś potężniejszego, kto szukał tych wyjątkowych Zabójców.

Re: Ogród ziołowy — Pią Lis 15, 2024 2:01 pm

Nie planowała się rozklejać zwłaszcza przy nowym chłopaku także miała nadzieję, że niewiele łez uroni przy nim, bo było to dość niestosowne. Dlatego też zamrugała kilka razy upewniając się, że wszystkie łzy które miały spłynąć spłynęły i choć jej oczy były wilgotne to nie płakała, dobrze. Odetchnęła z ulgą, czasami podchodziła do tego za bardzo osobiście, choć nic na to nie mogła poradzić, bo taka jej była natura.
- Hmm... to pewnie dlatego biegły w inną stroną teraz ma to sens. Jak na słabe demony to i tak były upierdliwe - Głównie dla mnie pomyślała rozgoryczona. Choć teraz to i tak nie miało sensu, było minęło.
- Tak, czytałam o tym sporo gdy wróciłam, chciałam się dowiedzieć kim był ten mężczyzna no i... wydawało mi się, że ty i Ishida-san powinniście wiedzieć. Wydawało mi się, że Ishida-san cię zna, może i ufa więc stwierdziłam, że to będzie dobra decyzja - dodała na sam koniec opuszczając swoją twarz i nieco się zgarbiła nie wiedząc, czy do końca postąpiła słusznie, jednak miała nadzieję, że zrobiła tak jak trzeba było. Ostatniej osoby z ich składu praktycznie nie znała i nie chciała z nim rozmawiać więc mu na pewno by nie powiedziała nic o tym zdarzeniu, wolała już to zostawić dla siebie albo powiedzieć półprawdę, albo jej w ogóle uniknąć.
- P-przepraszam... Może nie powinnam tego mówić - dodała cichszym tonem głosu, może jednak popełnia błąd?

Re: Ogród ziołowy — Sob Lis 16, 2024 11:05 am

To czy Hanako powinna dzielić się tą informacją z Jinem raczej nie było sporym problemem. Tokage należał do wiernych członków korpusu i nie zamierzał go nigdy zdradzać, pod żadnym pozorem. Sytuacja jednak wyglądałaby niebezpieczniej, gdyby zielonowłosa przekazała te informację komuś innemu. Nie byłby to pierwszy raz gdy ktoś z organizacji zdradza i przekazuje jakieś tajne informacje Muzanowi w zamian za jakieś korzyści – czy to materialne czy możliwość przemiany w demona. Oczywiście taka wtyka była dla twórcy demonów bardzo istotna więc od tak nie zamieniał każdego kapusia w swego sługę zamian za przypadkowe informacje.
- Z Ishidą widzieliśmy się tylko dwa razy z czego jedno z tych spotkań było właśnie podczas eskorty karawany. – Wyprostował temat dość szybko. Z Yoshimatsu nie spędzili jakoś wyjątkowo dużo czasu więc mówienie, że sobie bezgranicznie ufają było przesadą. Co innego wiara w umiejętności. Płomyk dostał od znajomego wpierdziel na treningu więc wiedział czego może się spodziewać po jego umiejętnościach. - Nic się nie stało. Ale lepiej uważać, nawet w korpusie. Nie byłby to pierwszy raz gdyby ktoś nas zdradził. - Dodał po krótkiej chwili dzieląc się swoimi spostrzeżeniami. Nie chciał oceniać kobiety, przedstawił po prostu swoją opinię.
- A Ty skąd znasz Ishidę? – Zapytał zerkając na nią ciekaw.

Re: Ogród ziołowy — Sob Lis 16, 2024 12:01 pm

Cóż wybór wydawał sie jej sensowny, przynajmniej z jej strony jako medyczki, choć z drugiej strony nie spędziła z nimi wcale tak dużo czasu więc jej spekulacje mogły się okazać błędne. Odetchnęła powoli i wypuściła powietrze przez nos. Z drugiej strony... Mogła zostawić tę informację tylko dla siebie, choć nie widziała takiej potrzebny, no przynajmniej w kwestii tej dwójki. Powiedzie im i tylko im, nikt inny nie musi się o tym dowiedzieć.
- Hmm, pamiętam, że... przyszedł tutaj do ogrodu ranny i go opatrzyłam, to było dość dawno temu jak zaczynałam i strasznie ręce mi się trzęsły gdy miałam zmienić opatrunek - To było jedno z tych wspomnień które były całkiem miłe, bo od tego czasu naprawdę wiele się zmieniło, głównie w niej i stosunek do zmiany opatrunek, a jej ręce juz przestały się trząść gdy myślała o zmianie opatrunku czy nałożeniu maści na ranę.
- Pierwsze nasze spotkanie było tutaj, a następnie przy karawanie - Przez ten krótki czas który z nim spędziła stwierdziła, że jest w porządku i miała nadzieję, że okaże się to prawdą.
- Z resztą Ishida-san bronił mnie przed tymi małymi demonami gdy ja poszłam do karawan opatrywać ludzi więc stwierdziłam, że Tobie i Ishidzie-san mogę opowiedzieć o tym kogo tam spotkałam i tak nikt inny się o tym nie dowie także... Dziękuję, że z nami byłeś i pokonałeś tego demona byłeś bardzo dzielny - odrzekła z lekkimi rumieńcami na policzkach, ona nie miała takiego talentu ani oddechu aby zabijać demony nawet te mały były czasami dla niej problemem przez co karciła siebie już wielokrotnie i trochę była żałosna w tej kwestii.
- Aa i dziękuje za pakunek i tobołek na pewno się nam przydadzą - podziękowała pospiesznie czując się niezręcznie.

Re: Ogród ziołowy — Nie Lis 17, 2024 10:17 am

Jin wysłuchał uważnie słów dziewczyny odnośnie jej zapoznania z Ishidą. Częściowo rozumiał skąd jej zaufanie do Yoshimatsu – sam bowiem miał podobne odczucia. Gdy Tokage poznał zabójcę, który jest aktualnie tematem rozmów, bardzo szybko nawiązał z nim przestrzeń do porozumienia. Nie dziwiło go zatem, że zielonowłosa zaufała dwójce mizunoto płomienia.
- Trzęsienie się rąk podczas zmiany opatrunku musi być bardzo problematyczne, szczególnie jeśli jest się medykiem. W dodatku samo zakładanie lub zmiana opatrunku to pewnie szczyt góry lodowej. Zajmowanie się urwanymi kończynami lub głębokimi ranami to pewnie o wiele większy problem. - Skomentował dolegliwość Hanako. Szybko wpadło mu do głowy pewne pytanie, które chciał w związku z tym zadać. - Gdy miałaś takie problemy nie myślałaś o zmianie profesji? – Dorzucił szybko do swojej wypowiedzi ciekaw dlaczego medyczka, która ma problemy ze zmianą opatrunku nadal się zajmuje tym co wcześniej i pełni rolę porównywalną do lekarza. To tak jakby samuraj bał się ostrych rzeczy albo krwi. Od razu zostałby wyśmiany przez innych, a w skrajnych przypadkach może i nawet wydziedziczony. Gdy temat zszedł na karawanę, Płomyk ponownie zaczął rozmyślać nad tym co miało tam miejsce po raz n-ty szukając scenariusza i ścieżki, w której nie dopuściłby do tych niepotrzebnych śmierci. Co się stało jednak się nie odstanie i trzeba było się z tym pogodzić pomimo goryczki porażki, która ciągnęła się za młodzieńcem od tamtego dnia.
- Cóż, to mój obowiązek. Nie masz za co dziękować. - Skomentował gdy medyczka mu podziękowała. Oczywiście wdzięczność ludzi zawsze była czymś miłym, czymś co napawało nadzieją i dawało kopa, aby dalej walczyć z demonami. - Za to też nie musisz dziękować. Trochę zostałem to wrobiony. - Zażartował na temat leków i ziół, które przyniósł. Oczywiście nie miał nic przeciwko noszeniu paczek – rozumiał, że w niektórych sytuacjach jest to konieczne i każdy, nawet Hashira musi podjąć się rzeczy, których na co dzień nie robi.