Brama ryżowa

Re: Brama ryżowa — Wto Maj 30, 2023 8:46 pm

Ponowne użycie oddechu nie wchodziło w grę. Nie tylko dlatego, że skorzystanie z czwartej formy wyczerpało na chwilę jego siły, ale również ze względu na mrok, w którym nie miałby szans dobrze wycelować. Miecz trzymał więc tuż przy swoim udzie, z czubkiem skierowanym ku dołowi, w pozycji gotowej do ewentualnego bronienia się.
Tylko z czym tak właściwie miał do czynienia?
Krzyki rozległy się tuż przed nim. Znał ich źródło - zrozpaczeni ludzie, których demon oszukał. Lecz wkrótce skala zagrożenia gwałtownie podskoczyła. Rozległ się huk, a trzask pękającej bramy pojawił się tuż obok. Nie było szans, aby odpowiednio szybko zareagować, czy nawet umknąć z pola rażenia opadających przez mrok odłamków.
Jakimś cudem udało mu się jednak opaść obok dwójki ludzi, którzy tak jak on otrząsnęli się po chwili z niewielkimi obrażeniami, na tyłku tuż przed ruinami Bramy Ryżowej. Nawet jeżeli Shiratori nie widział jeszcze skali zniszczeń, po samym kształcie otaczających go fragmentów mógł zakładać, że w murze ziała właśnie wielka dziura.
A elementy konstrukcji spadły na wściekłych wieśniaków, którzy posłuchali kłamliwych bestii. Atmosfera śmierci rozrosła się do całego otoczenia, mrożąc krew w żyłach młodego wodnika.
— Pomóżcie komu możecie. Albo usuńcie się z drogi, jeżeli nie jesteście w stanie — mruknął do ludzi w jego zasięgu, o ile ciemność pozwalała mu na komunikowanie się z innymi.
Sam zamierzał najpierw wstać i rozeznać się w sytuacji. Już wcześniej zauważył, że jego nichirin w jakiś sposób odgania niejako otaczający go mrok, więc niczym rozbitej przedzierający się z maczetą przez dżunglę Taiga zamierzał ostrożnie wyciąć sobie drogę w przód. Jego zmysły, a w szczególności ten wyczulony działały na najwyższych obrotach, aby w miarę możliwości wyczuć nadciągające zagrożenie, albo uniknąć kolejnej niespodzianki.

W skrócie:

Re: Brama ryżowa — Sob Cze 03, 2023 6:19 pm

Po dostaniu się na dach zaczęła rozglądać się po okolicy. Zacisnęła dłonie mocniej na rękojeściach obu mieczy. Wyczekując na to co się stanie. Nie zamierzała odpuszczać. - Chrońcie ludzi miasta.. my ruszymy za demonami! - powiedziała do zabójców, którzy stali obok niej i Kagamiego. Starała się ruszyć w stronę mury przy bramie po dachach budynków. Stracili już wystarczająco czasu u zginęło zbyt wielu niewinnych ludzi przez maszkary Muzana. Ktoś musiał zapłacić krwią za to wszystko! Zabili już trzy demony, ale mogło być ich więcej.
Widząc jak Kagami ruszył w kierunku całego zamieszania, postanowiła go wesprzeć w walce! Więc ruszyła za nim, nie tracąc czujności. Najbezpieczniejszą trasą, próbowała dachami w kierunku wyrwy w murze. Gotowa była się oczywiście bronić, gdyby ktoś się na nią postanowił rzucić.
Mknęła za Kagamim, widząc jak szarżuje na innych, postanowiła go wesprzeć. Chciała użyć oddechu na swoim przeciwniku. Będąc w odpowiedniej odległości nabrała powietrza w płuca. - Kaze no Kokyu.. - odezwała się. - Ni no kata: Sōsō - Shinato Kaze - dodała przyjmuje wysoką pozycję, umieszczając jedną katanę z boku swojej głowy, a następnie wykonuje szybkie cięcie po skosie, które tworzy cztery powietrzne ostrza przypominające szpony wędrujące w stronę przeciwnika z zawrotną prędkością. Drugą katanę miała naszykowaną do obrony w razie czego.

Ruchy:

Re: Brama ryżowa — Nie Cze 04, 2023 2:05 pm

DemonyVSZabójcy

⠀⠀⠀⠀⠀Tropiciel rzucił w unoszącą się ciemność zapalone pociski, które eksplodowały gdzieś w mroku. Bomby najpewniej zawierały w sobie wisterię - bo oto ciemność, do tej pory jednolicie unosząca się przed nimi - zadrżała i zniknęła, zostawiając po sobie unoszące się wokół ruin pasma gęstego dymu. Skala zniszczeń nie była jeszcze w pełni widoczna, ale już przebijał się pewien jej obraz. Dwójka zabójców na dachu skinęła głowami na słowa Kagamiego i Hayamiri. Wszyscy rzucili się do działania. Zabójca oddechu kamienia za cel obrał sobie stwora Katsu - ten kierowany rozkazem swojej pani miotał się pobojowisku, dobijając rannych, podrzucając ciała w powietrze i tnąc je na kawałki. Celne uderzenia młota wspomagane formą wgniotły go w ziemię. zamieniając sługę w mięsną papkę. Drugi zabójca z tropicielem skupili się na wyciąganiu rannych spod gruzowiska. Kierując się wyczulonymi zmysłami wychwytali każdego, kto jeszcze żył. W centrum tych wydarzeń znajdował się też Taiga. Uratowani przez niego ludzie po pierwszym szoku ochoczo rzucili się do pomocy. Ciemność nie była już problemem, a dym wokół rozwiewał się szybko na otwartym polu.
⠀⠀⠀⠀⠀Shiratori wyczuł demona zanim go zobaczył - przebity fragmentami bramy leżał na ziemi, krwawiąc, rzężąc ale nie będąc w stanie wyrwać się na wolność. Czy w ciemności pogonił za Taigą odpłacić mu pięknym za nadobne? W każdym razie nie skończyło się to dla niego dobrze. Gdyby nie był krwiożerczą bestią to może nawet budziłby w Taidze współczucie. A tak, był tylko przykładem jak demony nie dbają o siebie nawzajem.
⠀⠀⠀⠀⠀Tymczasem Yuichiro i Suki biegiem ruszyli z dachu na mur, wypatrując demona odpowiedzialnego za zniszczenie bramy. Marechi musiała w tej kwestii polegać na Yuichiro - bo choć szybko dotarli na mury miasta, tak ciemność nocy rozpościerająca się przed nimi była dla niej nie do przebicia. Co innego Kagami - uzbrojony w zdobyczną włócznię szybko wypatrzył oddalające się pośpiesznie dwie sylwetki. Obierając Kitsune za cel cisnął w nią włócznią, która ze świstem przecięła powietrze, zatrzymując się nagle w powietrzu - wbita w zasłonę z ciemności. Dwójka zabójców rzuciła się w pościg za demonami, ale dystans na ten moment był za duży, by jakiekolwiek formy mogły je dosięgnąć. Dalsza gonitwa mogła doprowadzić do konfrontacji, ale biorąc pod uwagę wyrównaną szybkość obu grup ciężko powiedzieć, kiedy i gdzie udałoby się zmusić demony do walki.
⠀⠀⠀⠀⠀

Czas na odpis: do 31.05
Dodatkowe informacje: Obojętna.

Brama - nie tylko wrota, ale i cała konstrukcja zostały zniszczone.
Ludzi pod bramą - niewielu zdrowych, wielu rannych, sporo trupów. Pełne przerażenie i panika.
Po trzy akcje w poście.
Katsu - aktualnie -10PK
Kitsune - aktualnie -10PK
Dystans między demonami a zabójcami to jakieś 30 metrów i jak mówiłem - będzie się utrzymywał. Na dłuższą metę (kilka tur?) Yuichiro może dopaść wolniejszą od niego Katsu, ale nie Kitsune.

ROAD TO HASHIRA

Re: Brama ryżowa — Nie Cze 04, 2023 7:41 pm

No i mieli cel. Uciekające z miejsca zbrodni demony! Sam fakt że maszkary przed nimi uciekały świadczyło o tym że jej zapach nie był wystarczający aby je chociażby zatrzymać. A to niefortunne. - Nie możemy pozwolić im uciec.. kto wie co zrobią dalej.. - rzuciła do biegnącego obok niej Kagamiego. "Czy będzie bardzo zły jeśli użyję mojej krwi aby je zwabić?" przemknęło jej przez myśl. Wiedziała że to mogłoby mu się nie spodobać.
"Nie złość się na mnie za to co chcę zrobić Yui.." pomyślała, biegnąc tak aby nie był przed nią tylko obok niej. W końcu był tak blisko że powinna czuć swoim zmysłem jego położenie, przez wibracje jakie posyłał z każdy uderzeniem stopy o podłoże. "..ale muszę zwabić je moją krwią.." dodała w myślach, biegnąc nacięła przedramię wystarczająco płytko aby nie uszkodzić się ale na tyle aby polała się krew. Otarła bok jednej katany o rozcięcie, brudząc swój miecz nichirin krwią marechi. Następnie postanowiła cisnąć kataną z całej siły przed siebie, w kierunku w którym byli ich przeciwnicy. Mogła sobie na to pozwolić, bo miała jeszcze jedną katanę i była oburęczna. - Cisnę w nie moim ostrzem.. - zakomunikowała Yuiemu zanim to zrobiła, żeby wiedział. Żeby był gotowym.
Obróciła miecz tak że kashira była od strony kciuka, a ostrze skierowane w dół. I niczym uczestniczka olimpiady na rzut oszczepem, cisnęła swoim ubrudzonym ostrzem w demony przed nimi, będąc w takim odstępie od Kagamiego, żeby broń boże jego nie trafić. Po ciśnięciu nichirinem w Demony z całej siły, starając się aby rzut mieczem był jak najcelniejszy, ruszyła w dalszy pościg. Skupiając się na swoim zmyśle aby śledzić ruchy każdego w zasięgu jej zmysłu. Pozostając czujna, gotowa była na użycie odpowiedniej formy gdy któryś z demonów się na nią rzuci.

Akcje:

Re: Brama ryżowa — Pon Cze 05, 2023 4:27 pm

Szybko podzieliliśmy się zadaniami i przeszliśmy do ich realizacji, udało mi się w trakcie przemieszczenia na mur pozyskać włócznie, która była jak znalazł, gdy w oddali znajdowały się dwie sylwetki uciekających demonów, cisnąłem nią z całej siły i ruszyłem w pościg, niestety po raz kolejny mroczna materia zainterweniowała i zatrzymała nadlatujące uderzenie.
Suki zdecydowała się pójść za mną, czy była to słuszna decyzja, czy nie, teraz nie mogłem się zatrzymać jeżeli chciałem dorwać te dwa demony i pokazać im, że nie będą bezkarnie zabijać ludzi dla swoich zachcianek, widziałem w nocy prawie tak samo dobrze jak za dnia, i tyle mi wystarczy. Dlatego bardzo uważnie obserwowałem ich zachowanie i drogę, którą postanowiły wybrać.
- Suki biegną w tamtą stronę. -Rzuciłem do białowłosej, która nie miała szans, żeby je widzieć z takiej odległości i w ciemności. Demony uciekały w popłochu i to przed kim? Przed ludźmi, których uważały za słabych, bezbronnych i nic niewartych, traktowały, jak swoją własność, gdzie ludzkie życie nie było dla nich więcej warte niż życie mrówki i kto tu był zwykłym odpadem, kto uciekał niczym szczur, przed panem. Ciekawe, czy Muzan pochwalał takie zachowanie, bo w korpusie honoru i oklasków by nie było.
- Jeżeli stracisz mnie z oczu, skup się na moich krokach i wibracjach, krzyknij gdyby coś się działo. - Poinstruowałem delikatnie Hayamiri i pełno uwagę przeniosłem na cel, który zdawał się dla mnie osiągalny. Czy jeżeli dorwę tego słabszego, to drugi dalej będzie uciekał i porzuci własnego towarzysza? Zapewne tak, ale to będzie jeden demon mniej na tym świecie.
Biegliśmy w pewnym odstępie od siebie, żeby nie być łatwym celem, jeżeli ktoś postanowiłby nas coś użyć, gdy Suki poinformowała mnie o swoim planie, nie spodziewałem się z byt dużego rezultatu, pewnie znowu atak zatrzyma się na tej dziwniej tarczy z mroku, nie mniej nie byłem aż taki pesymistom i wypatrywałem w tym okazji, jeżeli takowa by się znalazła, jeżeli nawet na chwilę wytrąciłoby to jedno z nich z równowagi i pozwoliło zbliżyć się, na wyciągniecie miecza. Jeżeli znajdzie się taka sytuacja, to przy użyciu pierwszej formy z doskokiem wystrzeliwuje w ich stronę i od razu atakuje ich dolne kończyny delikatnie pod kolanami.

Akcje.:

Re: Brama ryżowa — Wto Cze 06, 2023 2:05 pm

Z oryginalnego patrolu na pobojowisku został tylko on. Od początku wiedział, ze jego umiejętności nie równają się tym należącym do jego towarzyszy, dlatego kiedy oni rzucili się w pogoń, Taiga zajął się dobitkami z okolic bramy. Kiedy mrok przestał być przeszkodą, wymierzenie ciosu przygniecionemu demonowi nie powinno być problemem.
Pozostawił współtowarzyszom ograniczanie strat. Sam nie był medykiem i nie sądził, by ciągając rannych po ziemi przyniósłby im ulgę. Dużo bardziej był potrzebny tam, gdzie jego nichirin mógł zapobiec desperackiemu zrywowi pomniejszych demonów, które do miasta wbiegły wraz ze wzburzoną ludnością.
Zbliżył się do niedobitka i przebił jego krtań czubkiem miecza, wstrzymując się jeszcze na moment od odcięcia mu łba.
— Powiedz mi o tych, którzy was tutaj przyprowadzili, a umrzesz bezboleśnie. Sprzeciw się, a pokroję cię najpierw na kawałki, a potem pozwolę słońcu zrobić swoje — odezwał się spokojnie, zachowując czujność. Nie mógł mieć pewności, czy demon nie spróbuję użyć przeciwko niemu swojej sztuki krwi, ale z drugiej strony warto byłoby dowiedzieć się nieco o tych, którzy uciekali teraz przez pościgiem zabójców.
Jeżeli demon przystał na jego prośbę, wysłuchał do końca jego wypowiedzi, a potem przygotował się do użycia piątej formy wody, która wymagała współpracy samej bestii. Jeżeli jednak chociaż przez moment pojawiła się szansa kontrataku zbuntowanego demona, ciął go przez łeb, nie pozostawiając szansy na uczynienie w okolicy jeszcze większej krzywdy.
Nie miał całego wieczora, aby targować się z wrogiem.

Skrót napisał:
1. Przebicie krtani demona nichirin.
2. Próba namówienia go do zdradzenia innych demonów i oferta łaski.
3. W zależności od reakcji demona - użycie piątej formy oddechu wody, albo próba ukrócenia go o łeb w mniej pokojowy sposób.

Re: Brama ryżowa — Sro Cze 07, 2023 4:02 pm

Trzymając Katsu za dłoń podążała razem z nią w stronę lasu, z którego wcześniej przybyły. Noc przecież nie mogła trwać wiecznie, a gęste korony wielu topornych drzew od lat stanowiły idealne schronienie dla zagubionych dzieci nocy. Chociaż większość demonów nie grzeszyła rozsądkiem, każdy jeden szczerze bał się słońca, bo wszystkie przecież już raz umarły, próbowały trwać w nieskończonym, nowo otrzymanym życiu. Dzisiejsza noc była zaledwie jedną z wielu kolejnych. Nie pierwszą i nie ostatnią, którą poświęciła w imię Stwórcy, którego niewypowiedziane imię niosły na ustach wszystkie demony odpowiedzialne za zniszczenie bramy. Kitsune nie przypisywała sobie całej zasługi. Była zaledwie pionkiem w ostrych szponach Minoru z obrożą i smyczą w postaci pieczęci na łabędziej szyi. Niczym więcej i niczym mniej. Nie ona jedna. Katsu, którą tak kurczowo za sobą ciągnęła, próbując ją przyspieszyć, przypisała sobie taki sam los. Lisica szczerze zauroczona Minoru nie przejmowała się konsekwencjami zaślepiona wizją jego uwagi. Nie przeszkadzało jej to jednak w innym pragnieniu. Tym bardziej skrytym i mrocznym, którego udało jej się dzisiaj zasmakować. Bo bardziej od przychylności Kizuki pragnęła jednym zostać. Władza i zniszczenie, jakie dzisiaj dzierżyła w dłoni były zaledwie przedsmakiem tego co zamierzała pokazać całej ludzkości. Mieli drżeć w strachu przed lisią księżniczką. Piękną i okrutną. Oczekiwać jej powrotu. Nagoja mogła być pewna, że był to zaledwie przedsmak jej możliwości.

Kiedy lecąca włócznia odbiła się od wciąż utrzymywanej w bezpiecznej odległości tarczy westchnęła teatralnie. Oczywiście zdała sobie sprawę z robaków podążających z nimi od zniszczonej bramy. Kierowani zemstą parli do przodu i nawet jako demon nie mogła im mieć tego za złe. Ludzkie zachowania wciąż były dla niej nowością. Nie potrafiła zrozumieć, dlaczego nie zostali, żeby pomóc poszkodowanym towarzyszom uwięzionym pod stertami gruzu spowodowanymi jej atakiem. Ludzkie serca nie były ani czyste ani szczerze i zaledwie utwierdzały ją w przekonaniu, że nie byli warci jej uwagi. Tak naprawdę niewiele różnili się od demonów. Byli na swój sposób potworami kryjącymi się pod obłudną przykrywką przyzwoitości. Dotarło do niej, że Takuya miał rację pozwalając jej zabijać ludzkich przestępców. On też widział te skazę na ludzkich umysłach. Był świadomy, że nie wszystkich warto było ratować.

- Wybaczcie - rzuciła głośniej do biegnących za nimi Zabójców. Chwyciła za rękojeść czarnego ostrza wyciągając je przed siebie. I nie chodziło tutaj o gonitwę, o ucieczkę czy strach. Jak zwykle w przypadku Lisicy chodziło o nudę. - Pobawimy się następnym razem - dodała przecinając mieczem powietrze przed sobą. Chcąc przywołać te dobrze jej znaną ciemność. Silną i wyjątkową. Tak bardzo podobną do tej własnej, jak gdyby jej losy i Tadao połączyło przeznaczenie, odznaczając się w piękności ich krwi. Tak bardzo do siebie podobnej.

1. Utrzymanie tarczy.
2. Użycie miecza.
3. Bieg.

Re: Brama ryżowa — Sro Cze 07, 2023 5:50 pm

Chaos.
Zniszczenie.
Śmierć.
Żałowała, że nie może napatrzeć się na ten spektakl jeszcze chwilę. Zapach marechi stracił swoją woń, gdy stanowcza ręka Kitsune odciągnęła szmaragdowookiego demona z tłumu, odbierając jej jednocześnie przyjemność z poczucia ogarniającego szaleństwa.
Nie miała jej tego za złe, posłusznie idąc w stronę lasu, ręka w rękę. Zahipnotyzowana, miała szeroki uśmiech na ustach, tłumiąc w sobie chęć zatrzymania się i złożenia na ustach Kitsu soczystego pocałunku.
Demony weszły do Nagoi. Czuła to. Minoru otrzymał powód do dumy. Co więcej, po raz kolejny dowiodła, że miała rację twierdząc, że jej najdroższa Kitsune została stworzona do największych celów. Nawet jeżeli ten dzisiejszy był dopiero drobnym początkiem, Lisica poradziła sobie z zadaniem z przysłowiowym palcem w dupie. Dla Katsu był to powód do euforii.
- Świat kiedyś skłoni się do twoich stóp - odparła, idąc z demonem ramię w ramię, a ton jej głosu był twardy, daleki od próżnych, pustych przechwałek czy podlizywania się, brzmiąc bardziej niczym groźba, chociaż wycelowana we wszystkich naokoło, nie w samą Kitsune. - Jak to się stanie, nie zapomnij o demonie, który ci to obiecał.
Roześmiała się gładko, czego nie przerwała nawet włócznia, rozbijająca się o barierę z mroku za ich plecami.
Katsu rzuciła spojrzeniem za siebie, chcąc dostrzec oblicza zabójców, którzy ich gonili. Jeżeli była w stanie rozpoznać Yuichiro, uśmiechnęła się do niego szeroko, przypominając sobie ich pierwsze spotkanie na dnie kopalni i jednocześnie porzucając całkowicie swój kamuflaż. Oczy znów zapłonęły pełnym blasku szmaragdem, a czarne włosy rozlały się po jej łopatkach.
- A więc i dla ciebie cel uświęca środki, Zabójco. Kto by pomyślał, że możesz być tak podobny do nas. Tak samo okrutny w sytuacji gdy przychodzi ci sięgnąć po to, czego pragniesz.
Nie miało znaczenia, czy zabójca ją rozpoznał, czy też nie, ani nawet czy dosłyszał jej słowa. Nie miała zamiaru tego sprawdzać.
Gdy Kitsune wyciągnęła miecz, Katsu pilnowała aby jej dłoń nie puściła przedramienia demona. Biegła obok niej, a z jej gardła wyrwał się śmiech, gdy ostrze przecięło powietrze przed nimi.

Skrót:
1. Small talk
2. Bieg

Re: Brama ryżowa — Czw Cze 08, 2023 9:30 pm

DemonyVSZabójcy

⠀⠀⠀⠀⠀Taiga pozwolił demonowi odejść na własnych warunkach. Potwór odwrócił twarz i w przeciągającej się ciszy toczył wewnętrzną walkę. Szybko zrozumiał, że nie ma większych szans na wyjście cało z tej sytuacji. Porzucony przez swoich, a litość wrogów ograniczała się do bezbolesnej śmierci. Został sam, a zapach marechi który przywiódł go do zguby uleciał gdzieś dalej.
⠀⠀⠀⠀⠀— Ż-żałosne. Tak żałosneee! — zawył żałośnie miotając się jeszcze jak ryba w sieci — Zgoda. — wyrzucił z siebie i znieruchomiał. — Zwołała nas Kitsune. Nowa ulubienica Minoru. — wypluwał z siebie słowa pełne jadu — To ona nami pokierowała. Ona zniszczyła bramę. Ta druga, Katsu - pewnie też uciekła. Są nierozłączne. Żałosne. Tak żałośnie ludzkie. Mieliśmy ukryć się w mieście w tym zamieszaniu i czekać na kolejny krok... — zawahał się na moment i dodał — Skończmy to. — zamilkł. Ciemnoniebieskie ostrze przemknęło cicho, odcinając głowę od reszty zmasakrowanego ciała. Szczątki szybko zmieniły się w popiół i rozwiały pośród zgliszczy.

⠀⠀⠀⠀⠀Tymczasem grupa pościgowa goniła za demonami w najlepsze, powoli skracając dystans. Suki dobytą bronią cięła swoje przedramię, a posoka polała się po ręce i ostrzu. Wzmocniła swój uchwyt, obrała za cel uciekającego potwora i cisnęła mieczem. Ciężko powiedzieć, co się właściwie stało. Czy to efekt zadania sobie krzywdy, czy może miażdżąca świadomość, że ściąga tym samym na siebie demonicę, która zniszczyła bramę z taką lekkością - w każdym razie po rzucie Suki nie była w stanie ruszyć się z miejsca. Jej ostrze przecięło powietrze i przebiło się przez zasłonę utkaną z ciemności ale straciło całą siłę uderzenia, opadając na ziemię niedaleko demonic.
⠀⠀⠀⠀⠀Zapach krwi nie wzruszył Lisiej Księżniczki, ale jej drogą przyjaciółkę - już tak. Słowa uwięzły Katsu w gardle, jej przemowa zatrzymała się w połowie, a paznokcie przekształciły w szpony, gdy demonica szykowała się do ataku na unieruchomioną z tyłu Suki. Wyrwała się z uścisku dłoni Kitsu i postawiła pierwszy krok w stronę zabójców.
⠀⠀⠀⠀⠀Kitsune przyciągnęła ciemność dzielącą od niej zabójców tak, by jej fala przyciągnęła do niej zdziczałą koleżankę, drugą dłonią wyciągając czarne ostrze otrzymane od Tadao. Zdawało się emanować ciemnością - kontrastując z nową właścicielką. Yuichiro wykorzystał ten moment by skrócić dystans i zaatakować pierwszą formą. A potem kilka rzeczy wydarzyło się jednocześnie.
⠀⠀⠀⠀⠀Kitsu złapała Katsu za szyję nie przejmując się jej wściekłym spojrzeniem, warkotem ani pazurami tnącymi jej rękę. Była zdecydowanie twardszą połówką tego duetu. Miała ważniejszą rzecz na głowie - cięcie czarnym mieczem wysysało z niej siły. Żądało krwi w olbrzymich ilościach ale ze świstem przecieło powietrzę - a wraz z nim strukturę rzeczywistości, robiąc w niej wyrwę. Wylał się z niej mrok. Gęsty, lepki i budzący lęk nawet w ich przeklętych sercach.
⠀⠀⠀⠀⠀Unoszącą się wokół Lisicy ciemność nie powstrzymała Kagamiego. Rozpalone do czerwoności ostrze przecięło nie tylko materię, ale płynnie szło dalej nie tracąc siły nawet na nogach Katsu, zatrzymując się dopiero na udzie Kitsu. Ale wtedy było już za późno. Mrok dosłownie wessał demonice, zasklepiając za sobą wyrwę. Yuichiro stał sam na polanie przed samym lasem, a jego ostrze ociekało krwią obu potworów. Odcięte nogi Katsu zaczynały już rozsypywać się w proch, podobnie jak ciemność Kitsune. A kiedy wiatr rozwiał to wszystko - Kagami dostrzegł coś jeszcze pośród traw. Czarne ostrze - pełne pęknięć, bruzd i żłobień. Leżało na ziemi, odcięte z niesamowitą precyzją w miejscu, gdzie zaczynać się powinna tsuba.
⠀⠀⠀⠀⠀

Czas na odpis: Brak.
Kolejność: Obojętna.

Kitsu&Katsu - dla was będzie jeszcze post w innym temacie.

ROAD TO HASHIRA

Re: Brama ryżowa — Pią Cze 09, 2023 7:38 pm

Goniliśmy demony, które nie zamierzały się zatrzymać, dystans bardzo powolnie się skracał, ale nie na tyle byśmy mieli ich dogonić w najbliższym czasie. Niestety nie miałem w dłoni kart, którymi mógłbym zagrać, żeby je dorwać czy spowolnić, ale pomimo tego biegłem za nimi. Suki postanowiła rzucić mieczem, ale nie wiedziałem, co dokładnie zrobiła, bo znajdowała się za mną kilka kroków.
Do momentu, w którym nie ujrzałem lecącego miecza umazanego jej krwią, a jej kroki za mną zastygły. Widziałem, że ostrze przebiło się przez czarną zasłonę, ale wytraciło całą siłę uderzenia. Kitsune nie była wzruszona zapachem jej krwi, ale Katsu od razu wpadła w szał głodu i pragnienia. Nie zwracałem uwagi na ich słowa, bo nie miały one teraz znaczenia, to nie był czas na rozmowy, a na działanie. Wszystko wydarzyło się tak szybko, że jak tylko pojawiło się okienko, instynktownie wystrzeliłem przy pomocy formy w ich kierunku, żeby pozbawić je mobilności, co by nie mogły ruszyć do Suki.
Widziałem, jak mieczem mistrza rozcięła powietrze przed sobą, a ze szczeliny wyleciało jeszcze więcej ciemności, Musiałem je pozbawić mobilności, jeżeli znowu miałem stracić widoczność, nie mogły szybciej dotrzeć do Hayamiri. Bo w skoordynowanym ataku, nie zdąży się ona obronić przed nimi. Atak był silny i dosięgnął celu, a nawet więcej, bo na samej Katsu się nie skończyło i powędrował dalej, aż do lisiej demonicy, gdzie zatrzymał się na jej udzie.

Potem dziwna wyrwa je wciągnęła i od razu zamknęła się za nimi, zostawiając mnie na polanie w kłębach ciemności, która została rozwiana przez wiatr. Mimo szczerych chęci i zaangażowanie demony odpowiedzialne za to wszystko po prostu zbiegły, a krew ludzi była na ich rękach, uciekły w obawie przed konsekwencjami i zabrały ze sobą miecz. Byłem tak blisko, a mimo wszystko byłem za słaby, żeby je powstrzymać przed tym wszystkim. Wiele ludzi ucierpiało dzisiejszej nocy, miecz znowu wyślizgnął mi się z dłoni, ale przynajmniej udało nam się powstrzymać, zakorzenienie demonów w Nagoi i pokazać jak tchórzliwe były to stwory. Nie obwiniałem chłopów, że dali się im omamić, ale też wybrali stronę, za którą się odpowiedzieli, a potem zostali zaatakowani przez tych, których uznawali za wybawców.
Skierowałem wzrok na ziemie, gdzie nogi jednej z demonic, rozpadały się w nicość i tam dostrzegłem coś, czego nie spodziewałem się zobaczyć, był w opłakanym stanie, pełny śladów i blizn, niczym jakby stoczył setki bojów i nigdy nikt o niego nie zadbał, na granicy rozpadu. Zdjąłem swoje Haori z pleców, złożyłem je kilkukrotnie i położyłem przed sobą. Miecz złożyłem w nim i wszystkie jego kawałki, które mogłem znaleźć, następnie zwinąłem dokładnie i zabezpieczyłem przed rozwinięciem. Następnie wziąłem pakunek i ruszyłem do towarzyszki, aby sprawdzić, czy wszystko z nią w porządku.

- Dobrze się czujesz?.. Mówiłem Ci, żebyś nie robiła tak?... Eh, owiń szczelnie ranę, musimy wracać do Taigi, demony uciekły. - Martwiłem się o nią, ale też byłem zły. Była to mieszanka troski i lekkiego besztania, ale mimo wszystko cieszyłem się, że nic jej nie było. Wiedziałem, że robiła to w dobrej wierze, ale ciągle nie myślała o konsekwencjach, które mogły przyjść. Pewnie gdyby nie jej ruch nie odzyskałbym tego artefaktu, ale nie powiem tego nagłos, bo uzna, że robienie z siebie przynęty to dobry pomysł. Gdy była gotowa, skierowaliśmy się z powrotem do miasta, aby sprawdzić, jak miała się reszta zabójców.

Re: Brama ryżowa — Wto Cze 13, 2023 8:54 pm

Chciała je zatrzymać, chciała z nimi walczyć. Za to co zrobiły w pod bramą. Za tych wszystkich rannych i martwych już ludzi. Wiedziała że będzie zły, że będzie besztanie po wszystkim. Ale nie mogła pozwolić na ucieczkę tych maszkar. One musiały zapłacić za to wszystko. Ciśnięty w demona miecz pomknął z niebywałą siłą, ale gdy zderzył się z ciemnością wytracił cały impet rzutu i opadł na ziemię. To jednak coś dało. Kupiło trochę czasu Kagamiemu. Choć chciała do niego dołączyć i walczyć z nim ramię w ramię to nie potrafiła. Całe ciało stało się obrzydliwie ciężkie jakby było z ołowiu.
- yyu.. - wyrwało jej się spomiędzy ust. Poczuła nieprzyjemny dreszcz na całym ciele wywołany przez demonicę w którą cisnęła ostrzem. Widziała też jak druga maszkara była gotowa rzucić się na nią. "Rusz się!" krzyknęła w myślach bo szczęka była tak zaciśnięta ze strachu że nawet sensowne słowo nie chciało prześlizgnąć się przez wargi. Mogła tylko obserwować to, co się działo przed nią. Kagami ucinający nogi jednej demonicy i ruszający mieczem na drugą. Aż nagle mrok pochłonął oba bękarty Muzana, zostawiając Yuiego samego sobie pośród drzew. Ogromny ciężar jak czuła, zniknął z momentem rozpłynięcia się w ciemności obu demonic. Dopiero teraz mogła odetchnąć z ulga. Drżącą dłonią sięgnęła do rannego miejsca. Palce mocniej ucisnęły kończynę. Wzdrygnęła się nagle.
"Dobrze się czujesz?"
Spojrzała na Yuiego z lekką niepewnością. Pokręciła lekko głową na boki. - Przepraszam.. nie spodziewałam się tego.. że mnie zmrozi.. nigdy.. nigdy tak nie miałam jeszcze.. - powiedziała szeptem spoglądając na zawiniątko, trzymane w rękach przez Kagamiego. Przeniosła wzrok na miejsce gdzie jej nichirin przebił się przez powłokę ciemności. - Mój miecz.. - dodała łapiąc za krawędź yukaty i rozrywając materiał aby szybko nim owinąć swoją rękę. Ruszyła po swoje nichirin, jadeitowej barwy ostrze mieniło się dość wyrazistym blaskiem. Wbiła jasno niebieskie tęczówki w krew na mieczu i podnosząc je z ziemi otarła je o swoje ubranie bardzo starannie. Nie chowała mieczy do say, w okolicy nadal mogły być demony.
"Mówiłem Ci, żebyś nie robiła tak?"
- Wiem.. ale nie było innej opcji.. sam widziałeś.. nie chciały z nami walczyć.. tchórzliwe.. żałosne.. miały zapłacić za to co zrobiły w Nagoya.. miały zginąć.. - mówiła z goryczą w głosie. Nie podobało jej się to że ich zwierzyna uciekła, tym bardziej po tym jak zraniła się po to aby je zatrzymać..
Ruszyła ramię w ramię z Kagamim w kierunku zniszczonej bramy, nadal mocno trzymając oba nichirin w dłoniach, gotowa jeszcze walczyć, gdyby zaszła taka konieczność.

Re: Brama ryżowa — Sob Cze 17, 2023 11:11 pm

Demon zaczął gadać, ale było to marne pocieszenie po wszystkim, czego miasto i zabójcy doświadczyli tego dnia. Nie zdołali powstrzymać tragedii, a tylko nieco złagodzić jej skutki. Cenne informacje Taiga zamknął jednak w głębinie swojego umysły, żeby móc je później przelać na papier albo opowieść skierowaną do reszty korpusu.
— Nierozłączne, taa...? — wymamrotał pod nosem, ocierając broń z krwi demona tuż po tym, jak cięciem łaski odesłał jego splamioną duszę z tego świata. Za zdradę prędzej czy później miałby umrzeć więc wybrał dobrze. Ale ambitny wodnik nie uznał tego za swój triumf. Tylko tyle udało mu się zrobić.
Schował nichirin i rozejrzał się dookoła. Chciał mieć pewność, że reszta demonów rzeczywiście uciekła i to najlepiej na zewnątrz, a nie w kierunku miasta. Tego jednak nie był w stanie sprawdzić ze swojej pozycji. Miał nadzieję, że Ne, którzy pojawili się wcześniej w trakcie przygotowań mogli się tym zająć.
— Wyślę swojego kruka z informacją do Yonezawy, więc jeżeli możecie to wezwijcie położonych najbliżej łowców. Trzeba będzie sprawdzić czy jakiś z nich nie ukrył się w głębi miasta. Możliwe też, że nadal znajdziemy jakichś zbuntowanych chłopów. Trzeba ich wyłapać i przekazać strażnikom miasta. Może nadal kieruje nimi jakaś moc demona... — Shiratori zwrócił się do najbliższego towarzysza broni. Nie przywykł do kierowania takimi akcjami, ale chciał mieć też pewność, że wszystko zostanie jak najszybciej opanowane. W ten sposób łatwiej byłoby mu się skupić na dalszym polowaniu na demony.
Sądząc jednak po widoku powracającej zza bramy dwójki, ich cele uciekły. Wątpił, by walka była aż tak krótka, choć nie przez brak wiary w ich umiejętności. Demony pokazały jednak, że są całkiem wysokiego kalibru.
— Dowiedziałem się coś nieco o nich... ale najpierw sprawdźmy, czy w okolicy na pewno jest bezpiecznie — zasugerował do reszty. Nawet jeżeli wcześniej nie był za rozdzielaniem się, teraz, po eskalacji zagrożenia wątpił w pojawienie się jeszcze jeden grupy przeciwników. Łatwiej było zrobić najpierw szybki rekonesans, a potem zadecydować co robić.
W międzyczasie jednak Taiga skierował swoje oczy na widok ruin bramy i trupów poniżej. Ludzie, którzy wcześniej szturmowali bramę teraz leżeli tu bez ruchu, niczym szmaciane laleczki. Bezradność była przytłaczająca, nawet jeżeli bez ich interwencji mogło być jeszcze gorzej.
Ale czy na pewno pomogli?
Mroczna myśl jak zwykle wkradła się do jego umysłu, gdy obserwował pobojowisko. Bez słowa odsunął się od reszty i zaczął przechadzać się między ofiarami, niczym pies węsząc za oznakami życia. Może jednak przeżył ktoś, kogo mógłby wyciągnąć spod gruzów? Choć zabójca liczył na to, że w czasie kiedy on pozbywał się ostatniego demona, straż z Nagoi i reszta zabrała się już do udzielania pomocy.

Re: Brama ryżowa — Pon Cze 19, 2023 6:54 pm

Rozejrzałem się po okolicy, ale skoro, żaden demon nie wyłonił się z chaszczy, to prawdopodobnie nie było już wrogów w okolicy inaczej bardziej niż pewne, że zleciałyby się do niej w ułamku sekundy jak ostatnio w Yonezawie. Rozumiałem jej pobudki i chęć pomocy, ale za to nie akceptowałem, tego, że narażała siebie w pierwszej kolejności. Nie uratujesz nikogo, jeżeli samemu zginiesz i sprawa wyglądała nieco inaczej niż w przypadku gdy po prostu walczyłeś z większą ilością przeciwników, ponieważ zawsze istniała możliwość ucieczki, jednak marechi nie zgubi pościgu, którego nie jest w stanie pokonać.
- Każdemu może się to zdarzyć, gdy przeciwnik jest silniejszy. Dlatego pomyśl, co by mogło się stać, gdyby jednak nie uciekły i zachciałaby Cię zjeść... Musiałabyś uciekać przed dwoma demonami, których jedyną intencją byłoby zatopienie w topie kłów... Jeżeli znowu pojawiłaby się ta czarna mgła, nawet nie miałbym jak Ci pomóc... Bo w niej kompletnie nic nie widziałem i czułem się zdezorientowany. - Mówiłem spokojnym głosem, nawet lekko odetchnąłem z ulgą, że nie skończyło się to czymś gorszym. Teraz jeszcze zostało tylko sprawdzić co dokładnie stało się z Taigą, zabezpieczyć teren i obejrzeć zniszczenia.
Stał na nogach, był lekko poobijany tu i ówdzie, ale nie dostrzegałem jakiś poważnych zakrwawień i ran. Więc wychodziło na to, że nikt z naszej grupy nie ucierpiał.
Wzrokiem utkwiłem na chwilę w rumowisku bramy, gdzie leżało wiele ciał wieśniaków i strażników. Zostali potraktowani jak pionki na planszy, wykorzystani i z rzuceni z niej jednym gwałtownym ruchem gdy nie byli już potrzebni. Nie byliśmy przygotowani na to co może się zdarzyć i nawet ni mieliśmy jak przeciwdziałać, ale pomimo wszystkich tych strat odparliśmy atak demonów i dzięki temu mieszkańcy Nagoi byli bezpieczni.
- Powinno być, Suki się zacięła podczas pościgu... Więc na pewno już byśmy widzieli niedobitków, ale nie zaszkodzi się upewnić, gdyby faktycznie coś czaiło się jeszcze w mroku. Nie chcemy więcej ofiar... Wszystko z Tobą dobrze Shirotori-san? - Poinformowałem go a zaistniałej sytuacji i zabrałem się za rozglądaniem i szukanie śladów bytności demonów.
- Prawie je dorwaliśmy, ale stało się coś, co ciężko wyjaśnić, po prostu wyparowały w ciemności, pieszo by nie uciekły, bo jedna z nich straciła nogi. Jeżeli czarny miecz miał coś z tym wspólnego, to więcej go nie użyją. - W trakcie rekonesansu kontynuowałem wprowadzanie Taigi w tematy, które go minęły, żeby miał świadomość, do czego doszło. Nie tłumaczyłem się, bo nie czułem takie potrzeby, ale musiał wiedzieć, że tych dwóch demonic nie było już raczej w okolicy. Wziąłem ozdobny czerwony sznur, który miałem obok pasa, i przywiązałem jego końce do krańców pakunku, aby móc go przewiesić na plecach i uwolnić obie ręce do prac. Gdy teren był już w większym stopniu sprawdzony, zabrałem się za ostrożne odgruzowywanie bramy i ciał, większe kawałki przesuwałem i wynosiłem na pobocze, aby ułatwić zwykłym ludziom ogarnięcie tego bajzlu i poszukać ocalałych,
- Suki weźmy się za te duże elementy, może ktoś pod nimi jeszcze żyję. - Po wcale przychodził czas na sprzątanie, a skoro nikt z nas nie był ranny, mogliśmy zająć się sprzątaniem tego bałaganu. A nóż jeszcze ktoś żyję w tej kupie gruzów. Nie pozwalałem sobie w tej chwili na zwątpienie i poczucie winy, jeżeli nawet miałem obarczyć się winą za śmierć tych ludzi, to na żałobę przyjdzie jeszcze czas.

Re: Brama ryżowa — Wto Cze 20, 2023 7:29 pm

Słuchała go grzecznie, miał rację. - Wiem Yui, ale walczyłabym do końca.. nie planuję umierać. Po prostu chciałam Ci się do czegoś przydać.. wierzę w Ciebie i Siebie.. wierzę że dalibyśmy sobie radę! - powiedziała skruszonym głosem, zerkając na niego kątem oka, gdy szli.
Kiedy znaleźli się przy Taidze, na słowa Kagamiego pokazała zakrwawiony kawałek yukaty, oplatający prowizorycznie jej przedramię. Schowała do sayi oba miecze i odwinęła rękę, rozdarła zakrwawiony materiał na mniejsze paski i podała zabójcom, którzy chcieli iść szukać demonów po mieście. - To pomoże wywabić każdego, kto się chowa w mieście. - wyjaśniłam wyjmując z torby bukłak z wodą i polała po przedramieniu. Następnie wyjęła rolkę bandaża, zawsze miała przy sobie kilka, na wypadek gdyby była ranna. - Mógłbyś mi któryś z was pomóc z tym? Proszę.. - zwróciła się do Shiratoriego i Yuiego. Po zawinięciu jej tej ręki, ruszy za Kagamim w kierunku gruzów, żeby pomóc odkopać tych, którzy pod nimi spoczywali. A nóż kogoś uda im się uratować jeszcze. W końcu miała wystarczająco siły żeby te ciężkie bloki sama dźwigać a z Kagamim to już dopiero!
Nadal nie mogła się wewnętrznie pogodzić z tym, że demony odpowiedzialne za to wszystko uciekły. I to w tak spektakularny sposób. Chciała z nimi walczyć. Chciała się z nimi zmierzyć. Chciała pomścić martwych i rannych ludzi! Chciała tak wiele! Nie podobało jej sie to że strach ją całkowicie sparaliżował. Będzie musiała się oddać medytacji pewnie żeby wzmocnić swoją psychikę. Gdyby nie Yui to może by nie uciekły. Nie było sensu się teraz nad tym rozwodzić.

Re: Brama ryżowa — Sro Cze 21, 2023 11:36 pm

Dotychczas Taiga nawet się nie zastanawiał, czy podczas walki w mroku doznał jakichś obrażeń. Dopiero po pytaniu Kagamiego wyprostował się i obejrzał. Ale poza obitym tyłkiem i paroma siniakami nie miał się na co poskarżyć. Pokręcił głową.
— Na szczęście demony nie wykorzystały tego zamieszania do ataku. Ale jeżeli zniszczenie bramy do miasta było ich celem, to mimo wszystko wygrały. Poza tym... — jasnowłosy zerknął na bok. Nie musiał mówić tego na głos, wszyscy widzieli skalę zniszczeń. Potrząsnął głową wracając myślami do tego, co mógłby zrobić żeby pomóc, zamiast czego w tamtym momencie nie zrobił. — Jeszcze im się za to odpłacimy.
Kruk z wiadomością do Yonezawy już odleciał, ale mężczyźnie przyszło na myśl, że dobrze byłoby wysłać jeszcze kogoś do okolicznych wiosek. Być może i tam wszczynane były podobne bunty. Choć niezadowolenie ludu było również problemem szoguna, o ile ten człowiek zamierzał cokolwiek robić. Ostatnimi czasy wyglądało to tak, jakby nadal przeżywał porażkę w Kioto.
Pozostała dwójka wydawała się również być w dobrym stanie. Rana Suki okazała się jej własnym dziełem i choć wcześniej i on i Yuichiro próbowali wymówić jej korzystanie ze swojej krwi marechi, teraz nie było sensu o tym wspominać. Stało się i szczęśliwie nikomu nie stała się większa krzywda.
— Przydaliby się tropiciele. Trzeba będzie sprawdzić Nagoje i okolice. I zabezpieczyć inne bramy do miasta — mamrotał Taiga, bezwiednie sięgając do ręki Hayamiri, żeby na jej prośbę pomocy z opatrunkiem. Przynajmniej te kilka podstawowych czynności nie sprawiało mu problemu. — Może w takim razie ty zostaniesz w mieście? Będziesz tu najbardziej przydatna, żeby odciągnąć ewentualnych niedobitków od ludzi. A my z Kagamim rozejrzymy się poza granicami Nagoi? — zaproponował.
Kiedy już uporają się z gruzami, nie pozostanie im nic więcej do roboty. Nie byli w końcu przeszkoleni do niesienia pomocy tak samo jak medycy. Lepiej będzie, jeżeli wykorzystają swoje umiejętności walki z demonami.
Oczy Taigi spoczęły jednak na mieczu trzymanym przez rudowłosego.

Re: Brama ryżowa — Czw Cze 22, 2023 9:35 pm

- Rozumiem to, ale jednak wolałbym, żebyś pomagała w normalny sposób... To ja was tutaj ściągnąłem, to ja odpowiadałem za was i na tym skończmy tę rozmowę. Droga na skróty może czasami zwieść cię na manowce, poza tym Tachiban, też by nie był z tego powodu zadowolony. - Odpowiedziałem jej krótko, chciałem, żeby coś do niej dotarło, żeby zrozumiała, dlaczego nie chciałem, żeby tego używała. Po prostu to było proszenie się o problemy, cieszyło mnie, że we mnie wierzyła, ale zdecydowanie nie chciałbym, żeby się okazało, że nie jestem w stanie sprostać oczekiwaniom.
Gdyby moja arogancja ściągnęła na mnie konsekwencje, nie czułbym żalu, bo w końcu odpowiadałem za swoje czyny i musiałbym po prostu wypić nawarzone piwo, ale gdy inni robili coś niebezpiecznego i lekko myślnego przy mnie, wracały obrazy z przebicia Sayaki włócznią.

- To prawda, mogłoby to się faktycznie źle skończyć. W tej czarnej mgle nie byłem w stanie nic dostrzec, a jeszcze czułem się, jakby wszystko kuło mnie w oczy... Nie wiem, czy dla demonów ta brama cokolwiek zmieniła, w końcu mogły równie dobrze przeskoczyć mury miasta i tak się do niego dostać, raczej to nie stanowiło problemu... Podburzyły lud, ale też go zdradziły, mam nadzieje, że to będzie przestroga dla innych, którzy są naiwni. W ich wizji świata nie byliśmy niczym więcej jak karmą... Żałuje, że nie mogłem ich ochronić czy pomścić. - Nie był to łatwy temat, ale gdzieś w głowie wiedziałem, że wszystkich nie mogłem uratować, że ofiary zawsze będą się pojawiać i nie powinienem brać tego brzemienia na siebie.
Czas na żałobę jeszcze przyjdzie, ale najpierw trzeba dociągnąć to do końca. No i nie mogłem dawać im złego przykładu, bo mogło to źle wpłynąć na morale. Odgruzowywałem okolice i zbierałem zwłoki ludzi w jedno miejsce, kładłem ich z należytym szacunkiem, składałem zimne ręce i zamykałem martwe oczy, nie miałem tylko materiału, którym mógłbym ich przykryć.
- Nie jest to głupi pomysł, możesz Suki zostać z tymi zabójcami i skoordynować pracę ze strażnikami i zapewnisz im bezpieczeństwo... A my wtedy sprawdzimy okoliczne wioski i lasy, gdyby tam zaczaiły się demony. Warto sprawdzić, niż potem pluć sobie w brodę, a nie chce, żeby ta sytuacja się powtórzyła przy innych bramach.- Jeżeli byliśmy zgodni, to byłem gotowy, żeby odbyć małą podróż z Tagią i sprawdzić okolicę

Re: Brama ryżowa — Pon Cze 26, 2023 11:35 pm

"To ja was tutaj ściągnąłem, to ja odpowiadałem za was i na tym skończmy tę rozmowę."
- Nie zmusiłeś mnie do tego zadania.. zaproponowałeś mi je.. a ja chętnie ci towarzyszę z własnej, nie przymuszonej woli.. więc za mnie nie odpowiadasz.. to że jesteś wyższy stopniem jedynie pokazuje jak szybko się pniesz po drabinie organizacji.. ale to nie znaczy że musisz odpowiadać za każdego zabójce, który jest słabszy od ciebie.. Nie uratujesz wszystkich to po pierwsze.. a po drugie to Ja odpowiadam za moje błędy.. ty możesz mnie skarcić za moje decyzje jeśli wydają ci się złe.. ale ich nie cofniesz.. doceniam twoją troskę ponad wszytko. Ale też nie mogę się bać podejmować ryzyko raz na jakiś czas. Nie mogę się bać zranień.. staram się też nie sięgać po to od razu.. trzymam to jako ostateczność. I doskonale wiem że to obosieczny miecz.. choć bardziej przekleństwo niż dar.. wierz mi.. żyję z tym nie od dzisiaj.. - uśmiechnęła się do niego pokrzepiająco. Nie brała jego słów źle, ale martwiła się że brał na barki brzemię, którego nie musiał. A przynajmniej nie chciała by się zadręczał jej stanem zdrowia i bezpieczeństwem.

- Też nie wydaje mi się żeby zniszczenie bramy było dla nich tak wartościowe.. zdobycie miasta... przepędzenie zabójców.. to mogły być ich cele. Ale chyba nie coś poszło nie tak.. a może Nagoja to tylko dywersja żeby odwrócić nasze oczy od prawdziwego celu.. sama nie wiem. - westchnęła zerkając na zakrwawione ciała ludzi przy zniszczonej bramie i murze.
Uniosła rękę wyżej, gdy Shiratori zaczął ją opatrywać. Przez chwilę spoglądała mu w twarz gdy to robił. Postąpiła wbrew nim. Obaj wzięli jedną stronę z Kagamim odnośnie jej krwi. I czuła się przytłoczona tym że żaden z nich zdawał się nie chcieć zrozumieć jej pobudek. - Dziękuję.. - szepnęła dotykając obandażowanego przedramienia.
Skinęła lekko głową na pomysł chłopaków żeby jeszcze sprawdzić okolicę w poszukiwaniu demonów. Machnęła ręką na jednego z tropicieli korpusu. - Przydasz się chłopakom na patrolu po okolicy.. - zaproponowała. - Poczekam więc na was tu, przetrzepię miasto.. teraz pachnę intensywniej.. będzie łatwiej wywabić z ukrycia demony. Ale najpierw pomogę przy odgruzowaniu pozostałych ofiar.. - rzuciła i wzięła się do pracy.

Re: Brama ryżowa — Czw Cze 29, 2023 10:54 am

Długie wymiany zdań pomiędzy tą dwójką Taiga skomentował jedynie uniesieniem brwi. Nie znał ich na tyle dobrze, by się wtrącić czy nawet wyrazić własne zdanie, więc kiedy oni rozmawiali, wodnik brał się już za robotę. Moralność używania własnej, przeklętej krwi przeciwko demonom leżała poza zasięgiem jego oceny. Tak długo, jak wszyscy byli bezpieczny nie miał nic przeciwko.
W międzyczasie wytarł krew z Yukitory i umieścił ją ponownie w pochwie u boku. Chociaż tym razem katana nie zawiodła go, kiedy przyszło do walki. Cięła otaczającą go ciemność jak masło, choć w tym wypadku było to raczej radzenie sobie ze skutkami ataku, a nie zapobieganie im. Teraz jednak miał zamiar przejąć inicjatywę, zanim demony znów ich zaskoczą.
— W takim razie ruszajmy poszukać niedobitków. W okolicy mogą być jeszcze jacyś zdezorientowani ludzie... — Shratori pokręcił głową. Cała ta sytuacja nieco go dołowała - jak wiele rzeczy ostatnio - ale zebrał się wreszcie i poczekał na Yuichiro w miejscu, gdzie jeszcze chwile temu była brama prowadząca do Nagoi.
Najchętniej ruszyłby sam, ale już wcześniej dał wszystkim znać, że okolica tego miasta jest mu całkowicie obca. Nawet podczas swoich podróży, zanim jeszcze natrafił na Filara Wody nie odwiedził tych stron. Niechętnie, choć z wyrazem twarzy nie uzewnętrzniającym tych emocji, poczekał na rudowłosego samuraja.

z/t ?

Re: Brama ryżowa — Czw Cze 29, 2023 11:42 am

Plan działania mieliśmy ustalony mniej więcej, dlatego można było przystąpić do jego realizacji. Sprawdzić okolicę, zabezpieczyć teren i pomóc w ogarnięciu tego bałaganu. Nie przeciągałem tego dłużej, żeby białowłosy nie musiał na mnie czekać, w końcu mieliśmy jeszcze robotę do zrobienia, a trzeba odszukać demony, nim znowu pochowają się pod kamieniami.
- Uważaj na siebie Suki, w razie czego wyślij kruka, gdyby coś się tutaj zaczęło znowu dziać. - Delikatnie skinąłem głową i ruszyłem za białowłosy, który wyczekiwał na mnie w bramie. Rozpoczęliśmy patrol po okolicznych wioskach i lasach, gdzie każdego napotkanego demona czekała śmierć. Czy uda nam się wytępić wszystkie, ciężko powiedzieć, ale na pewno będziemy próbować ze wszystkich sił, aby ochronić mieszkańców miasta przed knowaniami demonów.

Zostałem jeszcze w Nagoi na kilka dni, żeby sprawdzić, jak sytuacja się rozwinie, a międzyczasie przyleciał do mnie kruk od Karasawy, która chciała się spotkać w Edo. Nie pozostało mi zbyt wiele do zrobienia, dlatego pożegnałem się z towarzyszami broni, życzyłem im szczęścia na szlaku i spotkania niebawem, dodatkowo jeszcze przypomniałem Suki, że bardzo nie podobało mi się, jak użyła swojej krwi mimo mojego zakazu, co było podwójnie złe. Bo po pierwsze nie szanowała mojej decyzji jako kogoś starszego stopniem, to jeszcze w dodatku nie posłuchała przyjaciela.
Miałem nadzieje, że w przyszłości będzie bardziej rozważna i ostrożna, bo w końcu nigdy nie wiadomo, gdzie czają się stwory, a ona nie rozumiała albo ignorowała niebezpieczeństwo, które jej zagrażało. Każdy ruszył w swoją stronę, żeby jak najszybciej wrócić do swoich obowiązków.

Z/T x3 ( Nie ma sensu przedłużać, jeżeli miałaś wychodzić już wcześniej.)

Re: Brama ryżowa — Wto Sie 08, 2023 1:01 am

DemonyVSZabójcy

⠀⠀⠀⠀⠀Wszyscy byliście zmęczeni, a do tego otoczeni przez pobojowisko będące wynikiem działań demonów. Podwyższone zmysły całej waszej trójki podpowiadały, że to tyle, jeśli chodziło o przeciwników - w okolicy nie znajdował się żaden demon. A przynajmniej nie tak blisko, by bylibyście w stanie go zlokalizować.
⠀⠀⠀⠀⠀Nawet krótka przechadzka pomiędzy zgliszczami dała wam szybko do zrozumienia, że nie było kogo zbierać. Węch Taigi, który pierwszy z nadzieją ruszył przed siebie, szukając ewentualnych niedobitków, nie wyłapywał zapachu nikogo żywego. Nie pod gruzami. Resztki nadziei też rozwiały się, kiedy zaczęliście przekopywać wspomniane gruzy; waszym oczom ukazywały się bezwładne, zakurzone od pyłu ciała z których już uleciało życie. Każdemu kolejnemu znalezisku towarzyszyło poruszenie tych cywili, którzy mieli więcej szczęścia, tylko po to, by szybko przerodzić się w lament, kiedy kolejna twarz zostawała rozpoznawana.
⠀⠀⠀⠀⠀Wasz patrol nie przyniósł wiele - panował spokój, jakby wraz z upadkiem bramy zakończyło się całe niebezpieczeństwo. Warta w samym mieście była równie owocna, jakby w ogóle nie miało znaczenia to, jak przyjemnie krew Suki pachnęła dla demonów. Znaczyło to tylko jedno - jak na razie byli bezpieczni.
⠀⠀⠀⠀⠀Mieszkańcom nieco zajęło opanowanie całego bałaganu - kolejne dni spędzali na uporządkowaniu całego pobojowiska, zajęciem się ciałami i pochówkiem. Jeśli chcieliście im pomóc, reagowali raczej z pełną boleści obojętnością, zbyt zmęczeni tym, co się wydarzyło.
⠀⠀⠀⠀⠀

ROAD TO HASHIRA

Re: Brama ryżowa — Wto Paź 24, 2023 2:26 pm

Minęło trochę czasu od kiedy upadła Brama Ryżowa w Nagoi, sytuacja w okolicy uspokoiła się. Powoli wszystko wracało tu do normy choć był pewien iż wyglądało to tak tylko z zewnątrz, w sercach mieszkańców już zawsze pozostanie niepokój. Groziła im wszak śmierć z ręki hordy wściekłych chłopów prowadzonych przez demony. Chciał odwiedzić to miejsce świeżo po masakrze ale zbytnio obawiał się starć z zabójcami, teraz jednak było nie spokojniej dlatego też odwiedził miasto korzystając z osłony jaką dawała mu noc i ciemne szaty. Poprawił kaptur ukrywający jego białą czuprynę i postanowił podejść bliżej by móc w pełni ocenić skalę zniszczeń dokonanych w trakcie ataku na bramę miejską. Zrobił też co w jego mocy by uniknąć spotkania ze strażą miejską, pewnie zabiłby ich szybko ale działanie na terytorium zabójców zawsze było ryzykiem. Nie chciał zaś ryzykować walki, której nie miał szans wygrać.
Nie wiedział co miał o tym wszystkim sądzić, ich ofensywa na Nagoję przeszła w zapomnienie. Co za tym idzie tak ten przyniósł po prostu chaos. Przez to ciężko było wyłonić zwycięzcę starcia, demony pokazały swe mroczne oblicze i doprowadziły do masakry co z pewnością było sukcesem lecz z drugiej strony, nie weszli głębiej do miasta. Zabójcy spełnili swą powinność, a brama zadziałała tak jak powinna. Zatrzymała najeźdźcę. Nie miał dokładnych informacji co do strat poniesionych przez obydwie strony, opierał się jedynie na plotkach.
— Ten atak nie miał sensu — Powiedział sam do siebie, bo tylko tak mógł to skomentować. Zabrakło tu reakcji ze strony innych, gdzie sam też za to ponosił przecież winę. Czego jednak można było się spodziewać po tym niespodziewanym rozkazie by zdobyć i te część Japoni. Myśli o tym zaś sprawiły, że zaczął zastanawiać się nad ucieczką. Oguni spłonęło, a wraz z tym na pewno kilka demonów uznanych za porażkę. Bardzo obawiał się, że i jego ten los może spotkać. Dlatego postanowił zniknąć z widoku Kizukich na jakiś czas, by to zrobić niestety potrzebował pomocy starych znajomych. Pierwszym, który przyszedł mu do głowy był Matsudaira Ryōyū. Poznał go dawno temu, gdy ten potrzebował jego pomocy w pozbyciu się rodzeństwa. Ryōyū według jego wiedzy dalej miał jakieś wpływy, które to mogły pomóc niebieskookiemu znaleźć bezpieczne schronienie. Dlatego też wysłał mu list z miejscem spotkania, jakim były właśnie Ruiny Bramy Ryżowej. Zostało mu tylko czekać na jego przybycie.

Re: Brama ryżowa — Wto Paź 24, 2023 9:24 pm

Wiadomość od demona, z którym dawno temu łączyła go przede wszystkim umowa, nieco zbiła go z pantałyku. Owszem - pięć lat temu dostarczał mu pożywienie w ramach rekompensaty za pozbycie się niewygodnych członków rodziny i podczas tego się nawet zakolegowali (tym bardziej jak na relację demon-człowiek, bo mężczyzna w ogóle nie wydawał się być zainteresowany zjedzeniem go), ale nie spodziewał się ponownego odzewu po tym, gdy ich kontakt słabł z biegiem czasu, aż w końcu urwał do końca.
Matsudaira zdecydował się odpowiedzieć na "wezwanie". Po umówieniu miejsca spotkania, które pasowałoby im obu, wyruszył, by się na nim zjawić o ustalonej porze.
— Kogo ja widzę! — zakrzyknął rozbawionym tonem, kiedy od demona dzieliło go kilka metrów. — Kopę lat. Nie sądziłem, że jeszcze kiedyś ujrzę tę parszywą gębę. — Już sam nastrój im towarzyszący bawił Ryōyū; odnosił wrażenie, że otrzymany przez niego list nie wynikał z tęsknoty Ichitarō, ale z czegoś większego i nie mógł się tej informacji doczekać.
Zatrzymał się przy znajomym. Ostatnie cztery lata niewiele go zmieniły, zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. Jedynie jego "przynależność" uległa drobnej poprawce. Nie był już potencjalnym dziedzicem klanu i strażnikiem granicy prowincji Musashi. Teraz był pewnym dziedzicem klanu i strażnikiem na morzu. A także, cóż, piratem.
Popatrzył w kierunku bramy, która widocznie wciąż nie została w pełni odbudowana.
— Ciekawe miejsce wybrałeś. Kurwa... co się tu stało?

Re: Brama ryżowa — Wto Paź 24, 2023 10:21 pm

Już prawie zapomniał jak głośny potrafił być Ryōyū, przez moment nawet zastanawiał się czy dobrze wybrał osobę mającą pomóc mu w zniknięciu. Matsudaira był jakby zaprzeczeniem dyskrecji lecz z drugiej strony potrafił myśleć nietuzinkowo co mogło być w tej sytuacji przydatne. Chcąc czy nie chcąc był więc dla białowłosego najlepszym wyborem. Ichitarō zdjął więc kaptur z głowy i spojrzał na starego znajomego, w oczach demona widać było zmęczenie co było paradoksem patrząc iż jako demon nie mógł się zmęczyć.
— Widzę, że nic się nie zmieniłeś Ryōyū, wciąż tak samo głośny i pełny energii — Zaczął demon przeciągając się — Myślałem, że przez to coś Cię w końcu zeżre — Dodał po chwili myśląc jakby tu przejść do sedna sprawy, w końcu pewnym było że nie zaprosił tu Matsudairy na zwykłe pogaduszki o dawnych czasach. Ich relacja w przeszłości była czysto biznesowa i kto wie, może znów taka będzie.
Raz jeszcze rozejrzał się po pobojowisku, cóż nie było to typowe miejsca na spotkania. Lecz właśnie o to przecież chodziło. Wbrew pozorom to pewnie tutaj będą mieli największy spokój. Kto im tu mógł przeszkodzić? Strażnicy, których pozbędzie się w chwilę? Owszem istniało ryzyko, że zaatakuje go jakiś zabójca ale musiałby mieć naprawdę wielkiego pecha by tak się stało. Najciemniej jest pod latarnią jak to mówiło stare przysłowie.
— Potyczka pomiędzy demonami, a korpusem. Cholerna porażka według mnie, o dokładniejszy opis pytaj miejscowych — Powiedział blady demon po czym spojrzał na niebo Przez to starcie potrzebuje teraz twojej pomocy, muszę zniknąć na jakiś czas. Wiem, że masz kontakty by mi w tym pomóc Ryōyū — Wyjawił niebieskooki znów skupiając swe spojrzenie na człowieku.

Re: Brama ryżowa — Czw Paź 26, 2023 12:06 am

Przeniósł ciężar ciała na nogę ustawioną z tyłu, wypiął pierś i skrzyżował na niej ramiona. Podczas tego lekkiego odgięcia w tył, przyjrzał się mężczyźnie uważniej.
— Upadłeś na łeb o raz za dużo? — prychnął drwiącym tonem, chociaż na jego twarzy wciąż widniał cwaniacki uśmieszek. — Mówiłem ci już, że jestem nieśmiertelny. — Pokręcił głową z rezygnacją. — Jak coś spróbuje mnie zeżreć, to upewnię się, że bez popity nie przejdzie. — Z szerszym uśmiechem już wyprostował się, unosząc dumnie brodę.
Podążył za wzrokiem Ichitarō, odruchowo unosząc przy tym jedną brew. Kiedy lepiej się przyjrzał, zauważył trzy półprzezroczyste sylwetki; dorosłej kobiety, nastolatki i dziecka. Wpatrywały się w nich twarzami pozbawionymi emocji, lecz kiedy Matsudaira tylko mrugnął, postacie zniknęły. Przez chwilę zastanawiało go, czy demon także je widział, czy tylko przypadkiem patrzył w tamtą stronę.
— Czemu? Mamy czas, opowiadaj — zachęcił, cały czas wpatrując się w to samo miejsce co wcześniej. Dopiero kiedy jego rozmówca wspomniał o potrzebie pomocy, Ryōyū popatrzył na niego jak na wariata.
Zamrugał skonfundowany. A potem wybuchnął śmiechem.
— Żartujesz? Jesteś demonem, jakim cudem potrzebujesz pomocy?! — Chociaż już od jakiegoś czasu był członkiem załogi Korō, a wcześniej pomagał właśnie aktualnemu rozmówcy, to niewiele znał się na ich rasie. Siłą rzeczy myślał, że nic im nie mogło zagrozić. Westchnął, teatralnie drapiąc się po brodzie. — Dobra, nie zeżarłeś mnie, kiedy ja potrzebowałem wsparcia, więc i ja ci go udzielę. Ale... jak się zapatrujesz na życie na morzu? Szum fal, krzyki mew i sranie do wiadra?

Re: Brama ryżowa — Pon Paź 30, 2023 5:38 pm

Ichitarō ziewnął wtedy zupełnie jakby ta gadka go znudziła, nieśmiertelność...to coś do czego każdy dążył lecz nikt jeszcze w pełni nie zaznał. Matsudaira miał wielkie szczęście ale nie był nieśmiertelny. Bo w końcu jak człowiek mógł osiągnąć coś czego nawet czcigodny stwórca jeszcze nie zyskał.
— Nie musiałem upadać, coś upadło na mnie. Potem mnie przypaliło, to długa historia — Odparł jakby od niechcenia niebieskooki, wspomnienia o pamiętnej zasadzce długo jeszcze będą bolesne. Nawet jeśli znalazł w tym już nieco pozytywów, w końcu dalej żył. Wyszedł z tego wszystkiego silniejszy — Mówiłeś, nie mówiłeś. Czy to ma znaczenie? Wszystko się zmienia, nawet ja się zmieniłem więc czemu nie Ty? — Dodał po chwili kontynuując, słuchając dalszych słów Ryōyū nie mógł powstrzymać się przed prychnięciem. Pycha kroczyła przed upadkiem, skąd o tym wiedział? Bo też był nią wypełniony, była to ich wspólna cecha, która zapewne zdecydowała o tym że w stanie ze sobą współpracować.
— Sam nie wie co dokładnie się tu stało, słyszałem plotki i znam przyczynę starcia w tym miejscu — Wyjaśnił białowłosy po czym usiadł na jednym z kamieni — Dostaliśmy rozkaz by wydrzeć to miejsce z rąk korpusu, każdy z nas miał inny plan na to i rozpoczął stosowne przygotowania. Tylko jednak jedna grupa zaczęła wcielać je w życie, podczas tego ktoś postanowił im przeszkodzić i doszło do walki — Opowiedział Ichitarō po czym przeciągnął się — To wszystko było bezsensu począwszy od samego rozkazu. Lecz mleko się rozlało nic z tym się już nie można zrobić. Dalsze ruchy zostały wstrzymane, a nic poza rzezią nie osiągnęliśmy — Skomentował całą tą sytuację blady mężczyzna.
Był demonem i było ciężko go zabić, lecz niestety wciąż istniało parę zagrożeń dla jego życia. Największym problemem wbrew pozorom nie byli zabójczy czy też słońce, a cholerne inne demony.
— Widzisz Ryōyū i u nas panuje pewna hierarchia, a ja na jakiś czas muszę zniknąć przed swymi przełożonymi. Widziałem co potrafią zrobić w gniewie i póki są wściekli wole się nie wychylać — Odparł białowłosy nie chcąc odsłaniać wszystkich kart, wychodził z założenia iż im mniej Ryōyū wiem tym lepiej się wyśpi — Tak długo aż pozostanę poza słońcem to życie na morzu mi pasuje — Powiedział Ichitarō widząc wiele pozytywnych aspektów tego pomysłu, przede wszystkim bycie w ciągłym ruchu było bezpieczne. Wątpił też by ktoś chciał go ścigać na morzu. Tylko jak Matsudaira chciał to załatwić? — Masz własny okręt? — Zadał pytanie, które cisnęło mu się na usta niemal od początku. Zaraz to wyczuł jak ktoś się do nich zbliża, jego oczy przyzwyczajone do widzenia w ciemności dostrzegły dwójkę strażników zbliżących się do nich.
— Hej Wy! Co tam robicie? — Zawołał jeden z nich zaś wtedy niebieskie oczy Ichitarō zwróciły się w stronę swojego starego znajomego — Mam ochotę na przekąskę, wchodzisz w to? — Spytał demon czekając na decyzję swojego starego wspólnika.