INGERENCJA MG

---

- Heretyk? Czyżbym uderzyła Cię za mocno w głowę mała kurwo? Jak śmiesz mojego Pana nazywać w taki sposób! Rozerwę Cię na strzępy! - Widać było, że słowa, które wypowiedziała Katsu bez wątpienia ruszyły demonicę. Tylko czy osiągnięty został zamierzony przez dziewczynę cel?
Toki niemalże natychmiastowo rozwinęła swój bicz i strzeliła nim w powietrzu: - Nauczę Cię pokory!. - Nie byliście w stanie zobaczyć zamachu, który wykonała demonica. Do waszych uszu doszedł ogromny huk, a następnie donośny krzyk Katsu. Prawa strona twarzy waszej towarzyszki była całkowicie rozerwana. Prawe oko wypłynęło, a żuchwa trzymała się jedynie na lewym zawiasie. - Chcesz coś jeszcze powiedzieć mała suko? - Na twarzy Toki widniał uśmiech, który w normalnych warunkach mógłby być uznany za wyraz twarzy szaleńca. Demonica ruszyła do przodu.
Ten moment postanowiliście wykorzystać wszyscy. Pierwszy był Yamato, który postanowił rozpocząć od bardziej dystansowego ataku. W tym celu podniósł jeden z kawałków gruzu, który znajdował się nieopodal niego. Los chciał, że elementem, który znalazł był fragment podłogi umazany jeszcze krwią "bombowego demona". Silny zamach to było coś czym Yamato mógł się szczycić, dlatego też nie minęła nawet chwila kiedy głaz poleciał w stronę Toki.
W tym samym czasie atak dystansowy wykonała również Kitsune. Jej orężem jednak okazał się być fragment ciała dziewczynki, której do niedawna nazywała się jeszcze ciocią.
Oba elementy leciały w stronę swojego celu, mieliście niemalże pewność, że atak będzie skuteczny. Niestety w momencie kiedy przedmioty znalazły się około trzy metry od kobiety... wybuchły - posyłając silną falę uderzeniową w waszą stronę.
Nadszedł moment na atak Kougi, który postanowił zaatakować demonicę w zwarciu. Niestety, z powodu swojej niskiej szybkości demon zachowywał się bardziej jak żółw. Widząca jego atak Toki, wykonała szybki unik, a następnie łapiąc go za szyję podniosła i z hukiem wbiła w ziemię. - Każdym z was zajmę się po kolei. Pierwsza natomiast jest ta mała kurewka, która śmiała obrazić mojego Pana. - Po tych słowach Toki dalej szła w stronę Katsu.

Kolejność: Dowolna
Czas na odpis: 10/06 23:59
Dodatkowe informacje: Katsu- brak lewej dłoni [poziom 3], pręga na twarzy, brak prawej części twarzy, brak prawego oka, rozerwana żuchwa, brak możliwości mówienia [poziom 3], Kitsune i Yamato brak obrażeń, jesteście delikatnie oszołomieni podmuchem, Kouga lekkie zadrapania [poziom 0] Stoicie przed przeciwnikiem, który jest silniejszy od każdego z was biorąc pod uwagę indywidualne wartości. Powodzenia.

INGERENCJA MG

---

Współpraca to coś co niecodziennie można było zobaczyć - zwłaszcza kiedy mowa była o demonach. Dzisiejszej nocy jednak drużyna pierścienia za wszelką cenę chciała pokazać, że nie ocenia się książki po okładce. Czasem bywa jednak tak, że nawet największe starania nie daja zamierzonego efektu. Czy tak samo było i tym razem?
Brak oka, a także pozbawienie zdolności komunikacji wydało się być dla Katsu czymś krytycznym w danym momencie. Dlatego też korzystając ze swojej mocy regeneracji, demonica niemalże natychmiastowo przywróciła część funkcjonalności swojej szczęki. W pustym do niedawna oczodole pojawiło się oko - widać było żyłki, które trzymały je w miejscu. Żuchwa zdała się zregenerować i przytwierdzić podstawowymi mięśniami do reszty twarzy. Niestety dalej brak było jakiejkolwiek skóry, a "prowizoryczna" naprawa ciała pozostawiała wiele do życzenia. Niemniej jednak Katsu w końcu mogła nie tylko widzieć, ale także i mówić.
W tym samym czasie jej towarzysze nie próżnowali. Yamato zdawał się mieć w głowie jakiś plan, dlatego też nie czekając zbyt długo ruszył, aby wprowadzić go w życie. Toki spojrzała na biegnącego w jej stronę mnicha: - Chcesz skończyć w taki sam sposób jak ten tutaj? - Wskazała na Kougę, który dalej leżał nieprzytomny. - Niech Ci będzie! - Wykrzyknęła, biorąc zamach swoim batem.
Wszyscy spodziewaliście się najgorszego, ale wasza przeciwniczka zdawała się zamienić w kamień. Ten stan rzeczy spowodowany był nikim innym jak Kitsune. Wykorzystując swoją sztukę krwi, lisica owinęła mrok wokół "cycatej" biczowniczki, całkowicie ją unieruchamiając. - C-Co?! - Wyrwało się z ust bestii. W tym samym czasie dobiegł do niej Yamato.
Uderzenie w klatkę piersiową nie było jedynie dywersją. Dzięki temu, że kobieta całkowicie się odsłoniła, kolczasta łapa demona przywaliła z całym impetem w swój cel. Wytwory ciała wbiły się płytko w mostek i piersi Toki - była dużo twardsza niż mogło się wydawać. W tym samym czasie do ataku włączyła się również Katsu, której celem było cięcie i nakłuwanie przeciwniczki. Niestety, żaden z ataków nie był w stanie nawet naruszyć struktury skóry demonicy.... na której twarzy widniał przerażający uśmiech: - Dziękuję. - rzuciła, a z ran, które stworzył Yamato wyłoniły się strużki krwi, które oblały zarówno dziewczynę jak i mnicha. Kobieta zaczęła się szarpać. - Niech się tylko z tego uwolnię! - Wykrzyknęła tylko po to, aby za chwilę z psychodelicznym śmiechem próbować wyrwać się ze szponów cienia - wyglądało na to, że za chwilę może jej się to udać.

Kolejność: Dowolna
Czas na odpis: 23/06 23:59
Dodatkowe informacje: Katsu- brak lewej dłoni [poziom 3], pręga na twarzy, brak prawej części twarzy [poziom 2], Kouga jest nieprzytomny. Ogromna prośba, abyście pisali pod koniec swoich postów info, który post manipki/DBA aktualnie ma miejsce.

INGERENCJA MG

---

Oryginalność w działaniach demonicznej paczki okazała się być bardzo dobrą decyzją. To właśnie za jej pomocą byliście w stanie przyprzeć Toki „do muru”. Wyglądało jednak na to, że mnogość pojawiających się w głowie pomysłów była tak ogromna iż postanowiliście wykorzystać ich jeszcze większą część.
Kitsune walczyła swoim mrokiem, uniemożliwiając tym samym na wykonywanie jakichkolwiek akcji ze strony przeciwniczki. Nie była to jednak prosta walka. Toki zdecydowanie należała do demonów posiadających siłę większą od waszych, a co za tym idzie starała się wyrwać ze „szponów” cienia. Słyszeliście jak kości przeskakują, a skóra rwie się pod ciemną powłoką. Obrończyni przedmiotu zdecydowanie nie miała zamiaru dać jakkolwiek za wygraną.
Dlatego też Katsu i Yamato postanowili przejść do bardzo silnej ofensywy. Pierwszy atak dziewczyny nie zakończył się zbyt dobrze. Ostrze, które było wycelowane w oko zdało się przesunąć po jego tafli i zjechać z twarzy kobiety – zupełnie jakby to nie sama struktura, a tłoczona przez narządy krew decydowała o twardości materiału. W zamian za to ruch z „nakarmieniem” Toki własną krwią udał się jak najbardziej. Potworzyca patrzyła zdziwiona kiedy posoka Katsu wpływała do jej organizmu. W końcu nastał moment transformacji…. I nie stało się dosłownie nic. Chociaż prawidłowym stwierdzeniem byłoby to, że nie stało się to co Katsu chciała osiągnąć. Ponadto Yamato ruszył w stronę twarzy przeciwniczki z zamiarem całkowitego jej przemodelowania.
Byt, który formował się w ciele Toki okazał się być zbyt słaby, aby zdominować w środku kobietę. Nie doszło do rozciągnięcia demonicy czy jej rozerwania. W zamian za to pojawiło się uczucie dławienia i ogromny ból wynikający z rosnącej w ciele guli. Toki rzuciła w was przerażającym wzrokiem szaleńca, a następnie… poczuliście ogromny ból.
Krew, która znajdowała się na ciałach Yamato i Katsu zaczęła dziwnie pulsować, a po chwili (wtórując swojej właścicielce) eksplodowały tworząc potężny wybuch. Mnich poczuł jak jego ciało jest rozrywane. W końcowym etapie stracił on rękę do łokcia, a twarz i klatka piersiowa miały zerwaną skórę i uszkodzone mięśnia do tego stopnia, że widać było kości. Katsu miała trochę więcej szczęścia i utraciła rękę, której dłoni i tak już nie miała, a także część boku. W przypadku Kitsune, która była jedynie osobą towarzyszącą wam – została odrzucona wraz z wami pod ścianę.
Jeśli chodzi o Toki to udało jej się rozerwać pnącza z mroku… Tak samo zresztą jak całe swoje ciało. Demonica leżała teraz na plecach pozbawiona frontu torsu – najwyraźniej tak pozbyła się tego co znajdowało się w niej. Ponadto Jej ręce wydawały się być rozszarpane aż do łokcia. Wasza przeciwniczka nie miała jednak zamiaru dać za wygraną: - Nie pamiętam kiedy ostatnim razem ktoś doprowadził mnie do takiego stanu. Należy wam się pochwała. Obiecuję, że kiedy was pochłonę to wspomnę o waszej zaciekłości Tora-sama… - Kiedy zakończyła mogliście zobaczyć jak jej ciało zaczyna pulsować. Demonica rozpoczęła proces regeneracji.


Kolejność: Dowolna
Czas na odpis: 29/06 23:59
Dodatkowe informacje: Katsu- brak lewej ręki [poziom 4], pręga na twarzy, brak prawej części twarzy [poziom 2], brak lewego boku od pachy do biodra [poziom 4]; Yamato - brak prawej ręki do łokcia [poziom 4], zerwana skóra i mięśnia z klatki piersiowej i miejscowo na twarzy [poziom 4]; Kitsune lekkie oszołomienie [poziom 0]; Wasze DBA i manipulacje się zakończyły. Kouga jest nieprzytomny. Ogromna prośba, abyście pisali pod koniec swoich postów info, który post manipki/DBA aktualnie ma miejsce.

INGERENCJA MG

---

Potężny wybuch, który miał za zadanie posłać wszystkich na glebę zakończył się fiaskiem, a jego pokłosiem były obrażenia po obu stronach. Aż ciężko uwierzyć, że budynek, w którym się znajdowaliście dał radę to wszystko wytrzymać. Może jednak to nie była aż tak zła noc? W końcu wasza przeciwniczka leżała ledwo żywa – wy co prawda również, no ale wciąż żyliście. Ciekawy paradoks.
Kitsune postanowiła nie czekać na to aż Toki się zregeneruje. Pokazała tym samym, że nie posiada w swoich żyłach krwi saiyana oraz fana dragon balla. Wykorzystując swoją moc, lisica porządnie przygwoździła diablicę do ziemi. Można było wyraźnie usłyszeć jej stękanie – zarówno z bólu jak i niemocy. Na jej twarzy widać było ogromną złość i ból, kiedy odprowadzała swoim wzrokiem przeciwniczkę do naczynia. Kitsune stanęła przy pojemniku i wyciągnęła w jego stronę rękę. Udało się. W końcu wasza nocna wyprawa miała się zakończyć.
W tym samym czasie Yamato i Katsu nie próżnowali. Obrażenia na ich ciałach były poważne i rozległe – nie zmusiło ich to jednak do zatrzymania się. Zwłaszcza kiedy usłyszeli imię „heretyka” zamieszkującego to miejsce. Decyzja zapadła, a nasi bohaterowie postanowili pozostać wiernymi pierwszemu Kizuki, którego spotkali. Wszystko to mogłoby się skończyć ogromnym sukcesem… Gdyby nie jeden mały szczegół.
Ponownie w swoim życiu poczuliście paraliżujący strach, który zmusił was do zatrzymania wszelkich akcji. Yamato zatrzymał się przy swojej towarzyszce, a Kitsu zdawała się zamrzeć dosłownie centymetry od naczynia. – Szło wam tak dobrze. Naprawdę byłem pod ogromnym wrażeniem waszych umiejętności. Dlaczego więc taka wielka gafa na samym końcu? – głos dobiegał z ciemnego korytarza, który dostrzec mogliście na jednej z bocznych ścian pomieszczenia. Niedługo po tym daliście radę zobaczyć jego właściciela. Nie było to wam jednak w żadnym stopniu potrzebne. Każde z was wiedziało, że słowa wypowiadane były przez Siódmego Kizuki. – Jak można tak głupio wydać swojego zleceniodawcę? Nie uważacie, że to bardzo nieprofesjonalne? – na twarzy Minoru widniał niemały uśmiech, co dosyć dziwnie kontrastowało z jego wypowiedzią. – I co ja mam teraz z wami zrobić? – dorzucił, skrobiąc swoim paznokciem po brodzie. Następnie ruszył spokojnym krokiem w stronę waszej przeciwniczki. Będąc już przy niej, kucnął i położył swoją dłoń na jej policzku. – Jak myślisz Toki? Powinienem ich ukarać czy nagrodzić? – diabelskie oczy demona zaświeciły niczym dwa księżyce. – Pierdol się Minoru. Poczekaj aż tylko Tora-sama się o tym dowie. – Rzuciła Toki gardłowym głosem. Słychać było, ze krew napływająca do jej gardła bardzo utrudnia jej mówienie. – A właśnie! Dobrze, że mi przypomniałaś. Tora nie może się o tym dowiedzieć. – Dłoń, którą dotychczas trzymał na policzku kobiety mocno zacisnęła się na jej głowie. Każde z was dało radę zobaczyć jak z przedramienia Minoru zaczynają wyrastać mięsne tworzy podobne do macek. Byty te w dosłownie chwilę owinęły ciało Toki, a następnie rozpoczęły proces rozpuszczania jej. Widzieliście jak materia, z której była stworzona demonica wpływa do macek. Po zakończonym procesie twory zniknęły ponownie w ciele Kizuki. – Lisiczko, weź to naczynie i podejdź do mnie. – Rzucił w stronę Kitsune, prostując się.
Dziewczyna czuła się jak pod zaklęciem, a jej ciało zadawało się działać wedle własnego uznania i wypełniać polecenia zleceniodawcy. Nie minęło dużo czasu kiedy Minoru stał z naczyniem w dłoni, a wasza trójka klęczała przed nim. Brakowało między wami Kougi, ale jego ciała nie sposób było zlokalizować. – Czy wiecie jaki przedmiot znajduje się w środku? Zapewne nie. Mamy chwilę, więc przerobię z wami krótką lekcję historii. – Księżyc zacisnął mocniej dłoń na naczyniu i po chwili całkowicie je zmiażdżył. Teraz w jego ręce widniało bijące serce. – Tworzenie demonów nawet dla Boga musiało być kiedyś nowym procesem. Kizuki, których teraz znacie nie zawsze piastowali swoje miejsce – co jest dziwne patrząc na to jak Tadao patrzy na wszystkich z góry. Nie cierpię tego ch… Do tematu. A więc. – Uśmiechnął się. – Kiedyś istniało dwanaście demonów. Uznaje się je za pierwsze dzieci Najwspanialszego. Ponoć ich Sztuki Krwi były tak potężne, że równać mogły się one z potęgą aktualnej pierwszej trójki. – Wzrok Minoru przejechał po waszych twarzach. – Niestety, pomimo posiadanego błogosławieństwa, ich ciała nie dały rady wytrzymać tej potęgi i uległy całkowitej degradacji. Niemniej jednak całe jestestwo tych bytów dało radę się zachować w tym. – Wysunął dłoń z trzymanym sercem przed siebie. – Krystaliczne serca tych demonów znajdują się w przeróżnych miejscach Japonii i czekają na tego, któremu będą mogli służyć za cenę ucieczki ze swojego więzienia. Tora chwalił się, że posiadł jedno z serc. Pokazał nam nawet to naczynie. Jednakże z tego co widzę – Palce Minoru mocno zacisnęły się na organie i zmiażdżyły je. – Po prostu wyrwał serce jednemu ze swoich podwładnych i próbował nas oszukać. Nic niewarty śmieć. A teraz. – Wzrok Minoru znów padł na was. – Powinienem zabić każdego z was za tę niesubordynację. Postanowiłem jednak darować wam życie. - Minoru rozerwał kawałek swojej dłoni. Krew, która trysnęła z jego ciała niemalże od razu powędrowała do Yamato i Katsu. Kiedy tylko połączyła się z waszą krwią, niemalże natychmiastowo rozpoczął się proces regeneracji. W ciągu kilku sekund byliście całkowicie zdrowi. -  Od dnia dzisiejszego łączy nas tajemnica, która spowodować może waszą śmierć. – Demon ruszył w stronę przejścia, z którego wcześniej się pojawił. – Pamiętajcie kto dał wam dziś dar życia. Kiedyś upomnę się o spłatę tego długu. – Ostatnie słowa odbiły się echem po pomieszczeniu. Minoru odszedł.
Wydarzenia dzisiejszej nocy miały zostać w waszych głowach na bardzo długi czas. Po co Minoru opowiedział wam historię o istniejących sercach? Na ten moment jedyną wiadomą rzeczą było to, że jak najszybciej musicie ewakuować się z tego budynku. Noc dobiegała końca…


…Tak samo końca dobiegła wasza misja. Od siebie bardzo chcę wam podziękować za wspólnie spędzony czas i niesamowitą przygodę. Dziękuję również za waszą cierpliwość.

Kolejność: -
Czas na odpis: Misja Zakończona
Dodatkowe informacje: