Yona

Re: Yona - Treningi — Czw Mar 03, 2022 1:27 am

Ocena treningu

Yona 02.03.2022

Twój trening został zaakceptowany i wyceniony na 50 PO. Pamiętaj, aby z tym postem zgłosić się do tematu Zamówienia, w celu odebrania punktów, które mogą być dowolnie wydane w Sklepiku Mistrza Gry.

ROAD TO HASHIRA

Re: Yona - Treningi — Sob Kwi 02, 2022 8:45 pm

Wszystko zaczynało się od rutyny. Wstawała rano, szła do łaźni, aby ubrać się w strój ćwiczebny. Wiosna sprzyjała treningom dużo bardziej, niż sroga zima, a dzisiaj było znacznie cieplej, niż przez ostatnie dni. Zanim opuściła dobrze znany jej pokój zabrała sayę oraz gurdę z wodą i wyszła na zewnątrz. Dzisiaj miała nie trenować sama, a z Kotomi. Zabójczyni nie dość, że była na zupełnie innym poziomie, niż Yona, to dodatkowo towarzyszyła jej w treningach u filara płomieni. Wiele planów przekazywała jej bezpośrednio, jak i patrzyła na efekty ciężkiej pracy. Znały się długo, ale to nie o tym będzie ta opowieść.
Po wyjściu na pole treningowe zauważyła, że kruczowłosa o zgrabnej sylwetce oraz surowym spojrzeniu zielonych ślepi już czeka na miejscu. Złapała ją w trakcie medytacji, którą z tego, co wiedziała miały sobie dzisiaj odpuścić. Wczoraj dostała jasne wytyczne, "Przygotuj się na podbudowanie ciała oraz wymagające ćwiczenia. Oddech przetrenujemy innym razem". Poza tymi słowami nie otrzymała nic więcej.
Chrząknęła, wiedząc, że powinna zaznaczyć swoją obecność. Zabójczyni podniosła się powoli, spoglądając na ucznia, którego dzisiaj wzięła pod swoje skrzydła. Ruchem dłoni wskazała, aby ta szła za nią. Trwało to chwilę, aż dotarły do rozległych lasów, które można było znaleźć w okolicy - Rozgrzej się we własnym zakresie, zaczniemy od biegania - poinformowała zwięźle, opierając się o jedno z pobliskich drzew.
W tym czasie Yona zabrała się za wymachy mieczem nie tylko w prostej płaszczyźnie. Uderzała na skos, w poziomie, a nawet za siebie, odwracając sylwetkę o sto osiemdziesiąt stopni. Później przyszła pora na podskoki, bieg w miejscu, czy też łączenie tych czynności z uderzeniami przed siebie. Kończąc rozgrzewanie górnych partii, zabrała się za dolne. Zaczęła kopniakami, aby przejść do mniejszej ilości przysiadów oraz podskakiwania z jednoczesnym rozstawianiem stóp na boki. Skoki z klaśnięciem pod kolanem, również zahaczyła, aby być pewna, że będzie odpowiednio przygotowana. Poświęciła na wszystko łącznie piętnaście minut, dbając, aby ciągle myśleć o oddechu. Nagłe przyspieszenie go, czy też inne oznaki zmęczenia w opinii sensei, wskazywałyby na spadek formy, jaką aktualnie posiadała.
Po wstępie przyszła pora na główną część treningu. Zaczęły truchtem, po nierównej powierzchni, pokonując nie tylko wytyczone ścieżki, ale i niewielkie pagórki, a nawet pomniejsze drzewa. Starała się utrzymywać tempo, pamiętając, aby tak jak poprzednio podchodzić do konarów, skoczyć oraz podciągnąć się na gałąź. Dopiero później miała powoli opuścić się na dół i biec dalej. Nagłe zatrzymanie się kobiety, oznaczało zwykle zmianę ćwiczenia. W tym wypadku przyszła pora na jedną z najgorszych czynności. Wspięła się na trzecią gałąź od dołu i z góry rozsypywała z worka niewielkie kartki papieru. Zadaniem Yony było pochwycenie wszystkich przed ich opadnięciem na ziemię.
Zaczęła powoli, starając się wyprowadzać wystarczająco szybkie oraz precyzyjne ruchy w miejscu, w którym stała. Celowała w jedną przestrzeń, ale tych było za wiele. Opadały niemal jednocześnie po dużym obszarze. Musiała oprócz skupienia się na ich lokalizacji, dobrze to zaplanować. Zaczęła od tych najbliżej, aby podbiec po te, które zostały zdmuchnięte przez wiatr. Wielokrotnie musiała wykonywać ślizg na ziemi albo podskoczyć, aby później w kucu zbierać, te, które jeszcze mogła złapać.
Wtedy zauważyła to, czego jej brakowało. Jej dokładność oraz szybkość pozostawała w tyle w przeciwieństwie do innych atrybutów. Kotomi swoim planem, uświadomiła jej, nad czym przez długi czas będą pracować. W konsekwencji nie pochwyciła wszystkich. Część pozostała na miękkiej ziemi. Właściwie to zebrała mniej, niż połowę, a to był dopiero początek. Zadanie składało się zawsze z dwóch części. To była zaledwie pierwsza, gdyż druga, nieco się od niej różniła. Mówiąc dokładniej, teraz miała się zmierzyć z drugim workiem, gdzie kawałków nie miała złapać, a przeciąć.
Wyciągnęła z pochwy swój oręż, jasno potwierdzając, że jest gotowa. Zrobiła dwa kroki do tyłu i wzięła większy wdech, jednocześnie spinając mięśnie nóg. Wyskoczyła do góry, aby w powietrzu wykonać poziome cięcie. Po nim zrobiła dwa na skos od prawej do lewej i od lewej do prawej, aby w chwili, gdy zetknęła się z podłożem, przypatrzeć się, ile jeszcze pozostało oraz, w którym kierunku. Nie czekała długo, od razu ruszyła sprintem w stronę drzewa, aby odbić się od niego i nadać sobie ruch obrotowy. Towarzyszący jej wiatr podniósł kilka papierków ku górze, zaś niewielka chmurka została pocięta. Z początku trzymała katanę w pionie, aby później wystawić ją przed siebie prostopadle do ziemi. Spadając, przygotowała się do spadnięcia na cztery kończyny. W pozycji, w której przypominała średniej wielkości zwierzę, wystawiła prawą rękę, trzymającą rękojeść i ruchami na boki pocięła to co znalazło się najniżej. W ostatnim odruchu odbiła się do przodu, wykonując ruch równoległy do ziemi. W miarę możliwości obróciła ciało w lewą stronę i opadła, wiedząc, że czas się skończył.
- Lepiej, niż ostatnio. Szybko podejmujesz decyzje, ale to nadal nie jest poziom, którego oczekuje. Musisz celniej trafiać oraz dokładniej wykonywać ruchy. Pośpiech nie zawsze jest dobry, pamiętaj o tym - skomentowała na koniec, zeskakując na ziemię - Teraz każdy z papierków masz zebrać w jak najkrótszym czasie. Zaczynaj - po tych słowach, rudowłosa podniosła się ze swojego miejsca i zaczęła szybko podchodzić oraz podnosić każdy cały lub w kawałkach prostokącik. Większość czasu spędziła na kolanach, dłonią wykonując szybkie ruchy. Oczy ciągle podążały za rękoma, przeszukując miejsca naznaczone bieloną. Gdy kończyła w jednej części lasu, wykonywała niski skok, przechodząc do następnej. Czynność powtarzała, aż wszystko znalazło się w płóciennych woreczkach.
W ramach przerwy pozwoliła ciału nieco ochłonąć oraz upić dwa niewielkie łyki z gurdy, aby namoczyć gardło. Zwykle miała około trzech-czterech minut, aż zaczynały grę uwielbianą przez dzieciaki. Innymi słowy, będą w lesie grać w berka. W gruncie rzeczy osobą, która goniła była Yona. Wykorzystując zasadę, że sensei nie może wykorzystywać do uniku żadnego rodzaju drewna. Rzucanie gałęziami oraz skakanie po nich było zabronione. Dodatkowo nie będą biegały. Tutaj za pomocą zręczności oraz szybkości musiała dotknąć dowolnej kończyny, aby odnieść zwycięstwo.
Odległość, z jakiej zaczęły, wynosiła siedem metrów. Oręż oraz gurda zostały przy drzewie, kiedy sensei miała na sobie pełny ekwipunek. Katana wisiała przy pasie, podobnie jak woreczki z papierem. Zaczęła od szarży, pobiegła prosto, rzucając się do przodu. Kobieta uskoczyła w bok, kucając w miejscu. Na jej buzi gościł dość cwany oraz pewny siebie uśmieszek. Odruchowo odwróciła ciało i ruszyła za nią. Zrobiła zwód, jakby chciała się rzucić, lecz wtedy pewniej stanęła na nogach i wyprowadziła kopnięcie w kierunku biodra. Ciemnowłosa odskoczyła do tyłu, aby zmienić dzielącą ich odległość. Młoda zabójczyni, widząc to, zatrzymała pęd nogi, aby ruszyć za nią. Jednakże, gdy wycofywała nogę, zrozumiała, że Kotomi już dawno nie było. Zniknęła za krzakami, bawiąc się z nią w kotka i myszkę.
Westchnęła, biegnąc jej tropem. Kiedy przeszła drogę, którą wcześniej pokonała Kotomi, ta stała oparta o niewielką skałkę. Plecami przylegała ściśle do niej, mając po drugiej stronie drzewo. Ślepy zaułek. Podeszła na spokojnie, aby dzieliło ich cztery metry. Przyspieszyła, uderzając lewą ręką, nauczycielka kucnęła, więc zamachnęła się prawą nogą, ale nie w dół, gdzie się spodziewała. Chciała uderzyć wyżej, na wysokość górnej części skały. Pociągnęła dolną kończynę z poziomu biodra, odwracając się do niej bokiem. Wtedy została wyczekana, trafiła w ciężką materię, patrząc na zielonooką z frustracją.
-Byłaś blisko, ale zaczęłaś robić zwody, więc nie tak źle. Czas na ostatnią przebieżkę i na dzisiaj to tyle. Dobra robota - wspólnie wróciły po zostawiony oręż oraz gliniany przedmiot wypełniony wodą. Podniosła oba, przypinając sayę do pasa i ruszyły biegiem. Tak jak wcześniej postawiły na trucht, teraz ścigały się do Yonezawy. Biegnąc z pełną prędkością, jedyne, co widziała to odziane w czerń plecy. Postanowiła skorzystać ze skrótu, wykorzystując drzewa, aby jak piłeczka się od nich odbijać. Gdy widziała na drodze większy kamień, to przeskoczyła zgrabnie nad nim, dłonią dotykając zimnej powierzchni, a ciało przenosząc bokiem. Część wody się wylała, zwłaszcza że podtrzymywała gurdę prawą dłonią. Docierając na miejsce, sensei z uśmiechem na licu patrzyła, jak ta dobiega - No no, byłabyś szybsza, to byś znalazła się wcześniej. Do zobaczenia następnym razem, Yona-chan - pomachała jej na odchodne i zniknęła za pierwszymi drzwiami. Kolejne ich spotkanie miało się odbyć wkrótce, kiedy wnioski, które mogła przemyśleć, zacznie powoli wcielać w życie.

Re: Yona - Treningi — Nie Kwi 03, 2022 7:09 pm

Ocena treningu

Yona - 02.04

Twój trening został zaakceptowany i wyceniony na 50 PO. Pamiętaj, aby z tym postem zgłosić się do tematu Zamówienia, w celu odebrania punktów, które mogą być dowolnie wydane w Sklepiku Mistrza Gry

ROAD TO HASHIRA

Re: Yona - Treningi — Nie Gru 18, 2022 10:58 pm

To był paskudny dzień. Grube krople wody uderzały rytmicznie o ziemię, kiedy mocny wiatr targał drzewami na wszystkie strony. Yona stojąca pod zadaszeniem, zdawała sobie sprawę, iż nie będzie łatwo. Razem z Kotomi miały w planie doszlifować jej umiejętność wykonywania uników oraz zachowywania w tym czasie odpowiedniej postawy ciała. Zaczęły coś podobnego dwa miesiące wcześniej, kiedy natura nie była jej jednym z najgorszych przeciwników. Ciepłe promienie słońca, suche drewno, po którym mogła stąpać... Nic nie przypominało tamtej sielanki, a przecież już wtedy nie było łatwo. Zabójczyni była najprawdziwszym demonem, gdy przychodziło do nauki nowych rzeczy. Wszelki pomysł, który chciała wcielić w życie, wydawał się absurdalny w momencie, kiedy otwierała usta. Co w takim razie zgotuje jej teraz, skoro nawet pogoda nie chciała współpracować?
Po pierwsze rozgrzewka w dojo. Stanęła w lekkim rozkroku, wykonując proste wymachy mieczem. Góra, dół - nic trudnego. Dobijając do liczby sto, przyszła pora na urozmaicenie ruchu. Rękojeść bokkena prowadziła od lewej do prawej, a później po skosie. Była mniej więcej w połowie zaplanowanych powtórzeń, gdy kruczowłosa zaszła ją od tyłu, podcinając nogi zabójczyni. Z lekkim grymasem podniosła się z ziemi, skinęła ze zrozumieniem głową i kontynuowała. Tym razem uważnie obserwowała kobietę, dopasowując ruch rękojeścią pod następne uderzenie. Ważna była w tym wszystkim praca nóg, stąd niejednokrotnie zmieniała swoją pozycję, odskakiwała na dalszą odległość lub blokowała cios, aby samej uderzyć. Nie zawsze trafiała, bo przeciwniczka należała do tych szybkich oraz zwinnych, lecz krok po kroczku, podążała za wskazówkami w postaci martwych punktów w blokadzie, bądź manewrowała ciałem w taki sposób, by zmniejszyć siłę uderzeń. Trwało to łącznie piętnaście minut.
Przyszła pora na część właściwą, gdzie miały wyjść na zewnątrz. Biegły truchtem w stronę gór, w jedno z najbardziej odległych miejsc. Było tutaj pełno drzew, otaczających niewielką polankę i o ile była gotowa, aby się na nie wspinać oraz upadać, tak najpierw podano jej siekierę. Miała za zadanie ściąć jedno z mniejszych, jednocześnie wykorzystując otoczenie do unikania gwiazdek shuriken lub pojedynczych kunaiów. To było piekło. Nie miała doświadczenia przy ścinaniu drzewa, a co dopiero, kiedy musiała ciągle zmieniać swoją pozycję. Podłoże było śliskie, pełne mniejszych gałęzi oraz średniej wielkości kamieni, na które wystarczyło stanąć, aby walczyć o swoje życie. Nie mogła wiecznie skupiać się na podłożu, nie bez taktyki, zapewniającej jej możliwość przetrwania. Postanowiła wykorzystać maksymalnie otoczenie, jednocześnie skupiając się na zachowaniu równowagi. Kiedy usłyszała świst powietrza, najpierw ukrywała się za drzewami, starając się przy tym kucnąć jak najniżej, aby ustalić, skąd do niej celuje. Znając pozycję przeciwnika, przeleciała wzrokiem po otoczeniu i zmieniła szybko miejsce swojego pobytu, równocześnie wyrzucając garść zebranych wcześniej kamieni. Te miały zmieniać trajektorię rzucanych broni, w trakcie, gdy podejdzie bliżej celu, uderzy raz i znowu odskoczy w gąszcz krzaków. Powtarzała strategię wiele razy, dodając co jakiś czas coś nowego, próbując rzeczy, o których nie myślała poprzednio. Amunicję zmieniała na grubsze gałęzie lub bezpośrednio prowokowała atak na siebie, aby w odpowiednim momencie zniżyć ciało lub wyskoczyć i odbić się od drzewa. Mokre drewno nie było jej przyjacielem, co kończyło się parę razy upadkiem, a nawet mniejszą raną. Jednak to nie demotywowało Yony, a zmuszało ją do pracy nad ruchem ciała oraz wprowadzanymi w życie planami.
Kiedy drzewo w końcu upadło, Kotomi nie pomogła w jego przeniesieniu. Jedynie wydawała dziewczynie krótkie instrukcje, co powinna z nim zrobić oraz jak je ułożyć. Stworzyła dzięki temu coś na wzór równoważni, podpartej na kamieniach o nierównym kształcie. W tym wypadku jej zadaniem, a przynajmniej z początku było przejście bezpiecznie na drugą stronę. Jednak, gdy postawiła na nim stopę, wyczuła, że to nie będzie takie proste, jak mogłoby się wydawać. Drzewo pomimo dodatkowych podpórek po bokach drżało, a nawet przechylało się w obie strony. Jeśli nauczycielka będzie chciała ją zaatakować, a wiedziała, iż prędzej czy później do tego dojdzie, to miała trudny orzech do zgryzienia. Spróbowała po nim przebiec, lecz wystarczył jeden zły ruch, aby musiała z niego zeskoczyć.
- Jeszcze raz - usłyszała za sobą chłodny głos nauczycielki.
Musiała tym samym podejść do tego inaczej. Tym razem postanowiła przejść powoli, przechylając lekko ciało w przeciwną stronę do tego, w którą poruszało się drewno. Jednak nawet to nie było łatwe, bo jej stopy niejednokrotnie miały problem w utrzymaniu się na mokrej korze. Powtarzała proces niezliczoną ilość razy, do momentu, w którym mogła przejść bez problemu. Drugim etapem było przebiegnięcie, starając się, aby unik wykonywać po linii prostej. Wskoczenie z powrotem, zachowanie przy tym balansu, pomagając sobie rękami, jak tylko mogła - ile razy przy tym zdążyła przekląć, jakby miało to w czymkolwiek pomóc. Jednak próbowała do skutku, ucząc się uginania nóg, rozstawiając je szerzej, a nawet biorąc głębsze oddechy, by odpowiednio skupić umysł. Ciężka praca się opłaciła, lecz nie pomyślała, że Kotomi wpadnie na kolejny, świetny pomysł.
- Tym razem na rękach - powiedziała słodkim głosem, szczerząc się do swojego ukochanego płomyczka. Błagania nie pomogły ni narzekanie na absurdalne żądanie. Musiała to zrobić kosztem dzisiejszego obiadu.
Tylko jak? Sporo nad tym myślała, lecz bez praktyki nie potrafiła stwierdzić, czy rzeczywiście miała rację. Była dobrze rozciągnięta, stąd zamierzała z tego korzystać. Jednak nie przewidziała w swojej głowie, iż napotka dodatkowy problem, jakim była temperatura. Niekomfortowe zimno, pieczenie palców - na tym etapie potrzebowała dłuższych przerw, a nawet ciepła herbaty, którą zabrała ciemnowłosa. Kiedy z jednym potrafiła sobie poradzić, przyszło na powtórkę z wcześniej. Jednak w przypadku tego zadania musiała się wspomagać siłą mięśni rąk oraz nogami, których nie potrafiła utrzymać w prostej linii. Często wykonywała szpagat w powietrzu, niezależnie od tego, czy szła bokiem lub znajdowała się prostopadle do równoważni. Przechylanie ciała przyszło jej z czasem, kiedy robiło się trudniej. Wybicie się do góry, a nawet do boku przyszło jako ostatnie, gdy nabyła najpotrzebniejsze podstawy. Bez korekcji wcześniejszych błędów, wiedziała, że nic to nie da. Nawet, zajmując się najpierw nimi, popełniała kolejne, dotyczące lądowania, a nawet utrzymania się, co by nie zeskoczyć na ziemię. Wiele razy poprawiała chwyt, czy też starała się opracować ruch, dzięki któremu nie zatrzyma się w miejscu. Po powrocie szybko traciła równowagę, już nie wspominając, iż drewno pod jej ciężarem przechylało się nieprzewidywalnie w jedną lub drugą stronę. W konsekwencji ustawiała równoważnię od nowa, korzystała z przerwy, żeby ocieplić dłonie i zastanawiała się od nowa, co powinna zrobić.
Uratowały ją rady Kotomi. Kobieta wzięła gałąź i o dziwo nie próbowała ją zaatakować. Zamiast tego, podczas jej prób dotykała miejsc na jej ciele, nad którymi musiała popracować. Pokazywała Yonie, gdzie powinien leżeć środek ciężkości, a także jak skutecznie go wykorzystywać. Wcielając poszczególne rady w życie, powoli osiągała zamierzony efekt, aż osiągnęła zawyżoną poprzeczkę.

Re: Yona - Treningi — Nie Gru 18, 2022 11:42 pm

Ocena treningu

Yona - 18.12
150/300

Twój trening został zaakceptowany i wyceniony na 50 PO. Pamiętaj, aby z tym postem zgłosić się do tematu Zamówienia, w celu odebrania punktów, które mogą być dowolnie wydane w Sklepiku Mistrza Gry

ROAD TO HASHIRA

Re: Yona - Treningi — Czw Mar 02, 2023 12:31 pm

Ocena treningu

Yona - 27.02
200/300

Twój trening został zaakceptowany i wyceniony na 50 PO. Pamiętaj, aby z tym postem zgłosić się do tematu Zamówienia, w celu odebrania punktów, które mogą być dowolnie wydane w Sklepiku Mistrza Gry

ROAD TO HASHIRA

Re: Yona - Treningi — Wto Kwi 04, 2023 9:55 pm

Re: Yona - Treningi — Wto Kwi 04, 2023 10:39 pm

Ocena treningu

Yona - 04.04
250/300

Twój trening został zaakceptowany i wyceniony na 50 PO. Pamiętaj, aby z tym postem zgłosić się do tematu Zamówienia, w celu odebrania punktów, które mogą być dowolnie wydane w Sklepiku Mistrza Gry

ROAD TO HASHIRA