Plac przed dojo

Re: Plac przed dojo — Pon Cze 19, 2023 10:45 pm

Tajemnice. Każdy z nas posiadał ich wiele, jeden mniej skryte, powierzchowne, nie do końca mogące zaszkodzić, oraz takie, które lepiej, żeby nie wyszły na światło dzienne. Moja rodzina nie miała bladego pojęcia, czym się obecnie zajmowałem. Ciekawy byłem, czy w ogóle wiedzą, że żyje. Starałem się omijać tereny, na których przebywali lub mieli swoich ludzi, jednak byłem świadomy, że kiedyś może się spotkać. Znając kapryśność losu, wydarzyłoby się to w najmniej pożądanym momencie. Pogrzebali mnie razem z moją żoną i dzieckiem, czy oczekiwali, aż wrócę, prosząc o wybaczenie? Oczekiwali, że padnę na kolana, wyciągnę tanto i wykonam seppuku, chcąc ukazać czystość i niewinność swojej duszy? Był tylko jeden problem : ona od dawna nie była niewinna. Może i nie byłem jakimś bardzo dobrym zabójcą i wciąż miałem sporo do nauki, jednak parę demonów miałem już na swoim koncie. Istot, które mogły wyglądać jak zwykli ludzie i za takich też się podawać. Natomiast ja pozbywałem się ich, zasłaniając swoją twarz maską. Wiedziałem, jak mówili na mnie chłopi : Yūrei...duch.
Oddech pioruna. Tak, dawało mi to swego rodzaju przewagę nad kobietą. Wiedziałem, jakim stylem może walczyć i na co zwrócić uwagę. Szybkie, precyzyjne uderzenia, z siłą którą potrafiła wygenerować stanowiła siłę, z którą byle jaki szermierz nie miałby najmniejszych szans. Mogłem sobie wyobrazić, jak pomiędzy ludzkimi samurajami przechodzi jak nóż przez masło. Byłby to przerażający widok. Dało mi to jednak też pewien, dość szalony i niebezpieczny pomysł. Mój celny cios został sparowany, a w odpowiedzi zostałem zaatakowany przez szybki wypad. Wiedziałem, że go nie uniknę, byłem na to zbyt wolny. Przyjąłem cios w brzuch, który dołożył kolejne ukłucie bólu, rozlewające się po moich trzewiach. Wypuściłem głośniej powietrze, kiedy przepona skurczyła się po uderzeniu. Skorzystałem z okazji, że przybliżyła odległość pomiędzy nami swoim wypadem, by jeszcze bardziej zmniejszyć tą odległość poprzez doskoczenie do kobiety swoim lewym bokiem i wykonanie silnego ciosu w jej władczą rękę, mając na celu ją rozbroić. Byłem pewien, że ten cios nie ma prawa się nie powieść.

Re: Plac przed dojo — Czw Cze 22, 2023 11:22 pm

Tak gwałtowne zbliżenie się do przeciwnika miało również swoje wady. Owszem, jej uderzenie trafiło w cel właściwie bez przeszkód, jednak teraz była na wyciągnięcie ręki, niedostatecznie szybka, aby swój śmiały atak zakończyć bezpiecznym odskokiem. Nie bili się przecież z pełnią sił; drewniana broń nie była równie skuteczna, co jej metalowe odpowiedniki, więc Arato przyjmując uderzenie na brzuch musiał mieć już w zanadrzu jakiś plan.
I rzeczywiście. Eri zauważyła jego ruch, lecz pomiędzy dostrzeżeniem a reakcją nie było właściwie czasu. Kij uderzył w odsłoniętą od zewnętrznej strony część ręki, która natychmiast wybuchła bólem zarówno na powierzchni, jak i wewnątrz.
Dziewczyna odskoczyła, ale już po fakcie. Ruch był nieco pokraczny, straciła przy tym pozycję do walki i zagryzając wargę sięgnęła wolną dłonią do tej trafionej czystym atakiem. Nie umiała się powstrzymać i zaczęła palcami rozmasowywać źródło swojego obecnego cierpienia.
— Mogłabym przysiąc, że słyszałam chrupnięcie kości — stwierdziła w próbie zachowania resztek humoru.
Nie było jej jednak do śmiechu. Uderzenie bolało, palce z trudem i nowo nabytą sztywnością chwytały za rękojmie własnego oręża, a za każdym razem gdy starała się usztywnić nadgarstek, ból promieniował do ramienia. Miała jednak nadzieję, że przerysowała wyraźnie skalę obrażeń. Gdyby rzeczywiście doszło do złamania któregoś z palców podczas zwykłego treningu, to medycy pewnie powiesiliby ją za fraki.
Mrużąc jedno oko (to bliższe zranionej ręce) kontynuowała walkę. Powoli opuściła ciało do odpowiedniejszej pozycji. Elastyczne łydki i sztywne, spięte uda. Zdrowa dłoń podtrzymywała nasadę rękojeści kija jak robiłaby to w przypadku normalnej broni, a druga trzymała szorstką powierzchnie, gotowa szarpnąć za nią w imitacji ataku.
Tym razem dziewczyna zdecydowała się na zmyłkę. Wykonała drobny skok, zmniejszając dzielący ich dystans tylko trochę. Tak, aby czubek broni mógł świsnąć mężczyźnie przed twarzą i zmusić go do zmiany pozycji, jednak atak nie był ani mocny, ani nawet celny. Ot machnięcie.
Cholernie bolało, ale nie mogła się do tego przyznać.

Re: Plac przed dojo — Nie Cze 25, 2023 10:17 pm

Czy ja właśnie przesadziłem ze swoją siłą? Widząc, jak kobieta złapała się za rękę i zaczęła ją masować, nie miałem serca, by ją zaatakować i wytknąć ten błąd. Nie, kiedy była to również moja wina. Zawsze mogłem uderzyć w broń, zbijając ją w dół bez większego uszczerbku dla ręki. Wykrzywiłem usta w grymasie, będącym mieszaniną zażenowania i innej, bliżej nie określonej emocji. Komentarz w tym wszystkim nie pomógł. Miałem ochotę tu i teraz stwierdzić, że poddaje walkę i niech idzie z tym do medyka. Zaraz jednak do głowy zaczęły napływać impulsy z innego źródła. Chciałem to zrobić tylko ze względu na płeć mojego przeciwnika? W przypadku mężczyzny również zachowywałbym się tak samo, czy w obecnej chwili bym wyśmiewał go za brak rozwagi i zbliżania się na bliską odległość. Zganiłem się również i za to, nie mogąc dawać się zwyciężyć takiego pobłażaniu. Demony kobiety również istniały, a w ich przypadku jakiekolwiek zawahanie z mojej strony oznaczało mój zgon.
Cofnąłem się i przyjąłem pozycję, dając tą krótką chwilę kobiecie na dojście do stanu używalności. Jej atak nastąpił dość szybko, ale okazał się dość niedokładny, bo wystarczyło, że cofnąłbym się krok do tyłu, by go ominąć. Zamiast tego ambitnie chciałem go zbić, co, nie do końca mi wyszło. Nie wiem, czy nie spodziewałem się, że użyje do tego siły czy przeceniłem ból jej ręki, czy też kobieta symulowała i faktycznie jej zbytnio nic nie było...fakt faktem mało nie oberwałem własnym bokuto w twarz po tym, jak odbił się w moim kierunku. Zamrugałem parokrotnie, zdziwiony tą całą sytuacją. Wymusiło to zmianę mojej pozycji i zachwianie się do tyłu, co zapewne było jednym z celów kobiety. Uniosłem ręce z mieczem do góry, by wyrównać ciężar ciała, korzystając z sytuacji zamachnąłem się i uderzyłem ciosem z góry na dół, skierowanym w bark ręki władczej kobiety. Postarałem się wyhamować nieco impet ciosu, co też poskutkowało jego nie do końca dużą szybkością. Dodatkowo gdybym został zbity, to mógłbym się zachwiać, a nawet stracić równowagę. Zagrałem o wszystko, mając tyle samo szans by coś zyskać co stracić.

Re: Plac przed dojo — Wto Cze 27, 2023 11:16 pm

Troska Arato była niepotrzebna. Eri dała sobie chwilę na rozruszanie ręki tylko i wyłącznie dlatego, że chodziło o trening. W przypadku prawdziwej walki nie miałaby takiej przyjemności, a każdy moment zawahania szkaradny demon wykorzystałby bez mrugnięcia okiem. Uderzenie nie było z resztą zbyt dotkliwe, ale trafiło w część, która odezwała się ostrym ukłuciem i długo potem pulsowała w nieprzyjemny sposób.
Szczęśliwie dla niej mężczyzna wydawał się równie mocno rozkojarzony, więc jego obrona okazała się wyłącznie "wystarczająca". Być może oboje wiedzieli, że sekwencja tych dwóch ruchów wyszła im bardzo marnie, stąd krótkotrwałe powiększenie dystansu.
— Mistrz by mnie za to nie pochwalił — stwierdziła z cieniem uśmiechu na ustach.
Kroczek za kroczkiem starała się przygotować na jego atak. Drobne ruchy sprawiały, że cały czas mogła utrzymywać ciało w gotowości, bez gwałtownych rotacji, zwodów i fałszywych ataków. Po prostu obserwowała go czujnym spojrzeniem, chcąc jak najefektywniej wykorzystać zdolności wyczulonego zmysłu.
I rzeczywiście. Kiedy Takeshi ruszył w jej kierunku, ze spokojem, przygotowana na jego ruch odpowiedziała skuteczną obroną, własną bronią przekierowując impet uderzenia na bok. Pod ich stopami wzbił się ku górze kurz.
Manewr Eri nie zakończył się jednak na tym. Jej drewniany miecz kontynuował lot po łuku i kiedy znów znalazł się u jej boku, dziewczyna wyskoczyła w przód przenosząc siłę tego ruchu na ramiona, a te wraz z bokkenem miały uderzyć w broń przeciwnika od dołu.
Zazwyczaj jej ataki były dość prostolinijne, lecz skoro bili się w ramach treningu, to chciała wypróbować kilka nowych rzeczy, które to podpatrzyła u innych zabójców. A szczególnie wśród innych oddechów.

Re: Plac przed dojo — Sro Cze 28, 2023 11:26 pm

Jej zdanie dość mocno zabrzmiało w mojej głowie. Tak, mój za moją postawę również by mnie nie pochwalił. Za te wszystkie swoje rozmyślania, dywagacje i ustępowanie pola przeciwnikowi, tylko dlatego, że był kobietą, zostałbym zasypany ciosami kija bambusowego prosto w mój głupi łeb. Już nie wspomnę co by ze mną zrobił mój ojciec. Westchnąłem przeciągle, niemalże warknąłem, czując, że już dość tego. Ból w okolicy torsu wciąż mocno promieniował, szczególnie po tym jednym, bardzo mocnym ciosie. Nadawał mi on siły i determinacji, by zacząć walczyć nieco bardziej zacięcie. Robić to z większą werwą, precyzją i oddaniem. Byłem samurajem, nie mogłem w łatwy sposób zhańbić swojego dziedzictwa. Unikanie walki było równoznaczne z ucieczką od niej. Czy nie miałem już dostatecznie wielkiej plamy na swoim honorze?
Mój atak został odbity, czego się częściowo spodziewałem. Jej następny manewr, cios od dołu, miał najpewniej wybić mi broń z rąk. Użyłem swojej siły by przyjąć cios i utrzymać go w starciu, stawiając przeciwstawny opór do kierunku, w którym pchała kobieta. Zacisnąłem usta cofnąłem broń, uwolniając ją od starcia i wykonałem szybkie wypad do przodu z prześlizgnięciem na kolanach. Wykorzystałem impet mojego ciała do zadania ciosu poziomego ciosu siecznego, wymierzonego w brzuch kobiety. Dodatkowa siła włożona rękami miała być odpowiedzią za ten cios, który otrzymałem wcześniej. Chciałem pokazać, że sam też posiadam całkiem dużą siłę? Cóż...chyba już to zrobiłem, ale tak drugi raz nie zaszkodzi, prawda?

Re: Plac przed dojo — Czw Cze 29, 2023 10:29 pm

Pewne sekwencje podstawowych ruchów zaczynały robić się powtarzalne, a co za tym idzie - do przewidzenia. Jak każdy inny, tak i oddech pioruna w swojej podstawowej wersji posiadał zaledwie kilka technik, które zwykle zaczynały się i kończyły na tym samym geście. Zwinność i szybkość iaido była dobra, aby zaskoczyć przeciwnika, ale kiedy walka zaczynała się dłużyć, siła i wytrzymałość wychodziły na pierwszy plan.
Atak Arato przetrzymała na krawędzi własnej broni, siłując się przez kilka chwil ze swoim sparingowym przeciwnikiem. Nie zapomniała uśmiechnąć się wówczas w jego kierunku, ale w krzywiźnie ust ciężko było doszukać się radości. To był chytry, cyniczny uśmiech kogoś, kto ciało i umysł oddawał walce. Nawet jeżeli chodziło wyłącznie o podszkolenie własnych umiejętności.
Uczucie było wręcz nostalgiczne. Przypominało jej dawne treningi, które odbywała z Yoshihiro zanim trafiła w ręce korpusu i styl jej walki uległ diametralnej zmianie. Wówczas mogła jednak cieszyć się różnorodnością walki bez obawy i pewności, że jej katana rozpali się iskrami piorunów.
Wspominanie było przyjemne, lecz Eri musiała wrócić myślami do tu i teraz.
W ostatniej chwili przepychanki naparła mocniej na mężczyznę chcąc go od siebie odsunąć, a następnie wyciągnęła bokken ponad prawe ramię i jakby zamierzała ściąć kawałek drewna zamachnęła się w jego kierunku kijem. Tym razem czuła, że atak wyszedł jej poprawnie, albo nawet lepiej - był porządny. Prosty w wykonaniu, ale dzięki włożonej w niego siłę miał okazję się udać.

Re: Plac przed dojo — Czw Cze 29, 2023 11:40 pm

Uśmiech towarzyszący naszemu małemu zmaganiu utwierdził mnie w przekonaniu o nastawieniu kobiety. Brała to wszystko jak najbardziej na poważnie. Zapominając nawet o dość silnych ciosach, ta jej determinacja, widoczna chęć wygranej i pokazania, że jest lepsza, wręcz się z niej wylewała. No, przynajmniej ja to tak odbierałem. Jeszcze mocniej zacisnąłem zęby, niebezpiecznie nimi chrzęszcząc. Mój atak został zablokowany, co zmusiło mnie do zrobienia krok w tył. Cofnięcie broni pozwoliło mi na wyprowadzenie szybkiej kontry, bowiem nie potrzebowałem zamachu, kiedy już ręce ustawione były w odpowiednim ułożeniu. Wykonałem unik w lewo, częściowo zbijając atak kobiety i pozwalając się jej bokuto ześlizgnąć w dół. Korzystając ze swojej bardzo dogodnej pozycji, wycelowałem w jej prawe ramię, bliżej stawu łokciowego. Udany cios powinien był wywołać reakcję łańcuchową i zmusić jej rękę do wyprostowania się i upuszczenia broni. Prosty, czysty cios, wykorzystujący wiedzę anatomiczną. Biorąc pod uwagę stan medycyny i podejście do obserwacji ciała przez większość społeczeństwa, była to wiedza trudna do zdobycia i cząstkowo. Jako zabójca demonów musiałem ją poznać, by nie popełnić błędów swoich poprzedników. Demony były naszymi głównymi wrogami, jednak zwykli ludzie również mogli nam zaszkodzić. Nikt z nas raczej nie chciał zginąć podczas walki ze zwykłym zbirem, bo zaniedbał swoje szkolenie w tym typie walki lub nie docenił przeciwnika. Z tym ostatnim, biorąc pod uwagę moje ostatnie przemyślenia i czyny, sam również musiałem popracować.

Re: Plac przed dojo — Nie Lip 02, 2023 12:37 pm

Być może to właśnie ten uśmiech, który wypłynął na jej usta dość nieświadomie, sprowokował go do potężniejszego ataku. Może dotychczas nie brał ich małego sparingu na poważnie, albo z jakiegoś powodu się powstrzymywał? Sama pochodziła z biedoty, liznęła świata z wielu perspektyw i wiedziała, że musi dawać z siebie wszystko, niezależnie od tego z kim rozmawia, przebywa czy walczy. Zawsze musiała coś udowadniać.
Wydawało jej się z resztą, że wykonała porządny atak, lecz mężczyzna zbił go prawie bez wysiłku. Wystarczyło jedno celne uderzenie, a jej drewniany oręż zmienił całkowicie kierunek swojego lotu i nie dotarł nigdy do celu. Musiała w odpowiedzi wzmocnić nieco chwyt, aby nie stracić resztek przewagi, które wypracowała sobie przy kilku poprzednich wymianach.
Arato miał jednak nieco inne plany.
Natychmiast wyprowadził kolejny atak, zanim była w stanie zareagować. Nie było mowy o odbiciu uderzenia, dlatego w panicznym odruchy zasłoniła się płaską częścią bokkena, unikając najbardziej upierdliwego uderzenia, jakie znane było ludzkości. Poczuła jednak, że nawet ta obrona posiadała dziury i mocne pchnięcie uderzyło ją od zewnętrznej strony w okolicach łokcia.
Zareagowała syknięciem i zagryzieniem warg, zanim jeszcze jakiś odgłos bólu był w stanie opuścić jej gardło. Nie chciała wyjść na słabą, choć w rzeczywistości właśnie taka była - słaba i nijaka. Tyle że w przeszłości ktoś nauczył ją, by umiejętnie to wykorzystywać.
Choć kiedy w odpowiedzi machnęła kijem, wiedziała już, że w cięciu nie zawarła się żadna z nauk, które przez lata pobierała. Atak był zwyczajnie słaby.

Re: Plac przed dojo — Nie Lip 02, 2023 2:02 pm

Uśmiechnąłem się kątem ust, widząc, jak kolejny mój cios trafia. Powoli zaczynałem przejmować inicjatywę, po swoim dość kiepskim starcie. Ból nadawał mi determinacji, zachęcał do jeszcze lepszych starań i wkładania wysiłku. Był również czymś, co chcąc nie chcąc, musiałem pokochać. Była to trudna miłość, go kto lubi jak go coś boli, jednak bez tego już dawno musiałbym się poddać i oddać szaleństwu. Stłuczenia, zadrapania, krwiaki, złamania...to wszystko i wiele więcej było naszym porządkiem dziennym. Taki mieliśmy zawód, takie mieliśmy wpisane w niego ryzyko. Im szybciej jesteś w stanie to przyswoić, tym bardziej jesteś w stanie odegnać od siebie wrota śmierci.
Sparowałem cios, pozwalając się mu ześlizgnąć z bokuto obok mnie, nie czyniąc mi najmniejszej krzywdy. Zamachnąłem się, by wykonać kolejny kontratak, wymierzony w to samo miejsce co wcześniej, jednak w połowie ciosu zmieniłem trajektorię ruchu, ostatecznie nie chcąc robić kobiecie jakiejś większej krzywdy. Poskutkowało to utratą impetu jak i celności. Uderzenie, które na samym początku miało powalić przeciwnika, w końcowym swoim ruchu było ledwo pchnięciem, niczym zaczepka do wspólnej zabawy. Oczywiście, o ile najpierw trafi.

Re: Plac przed dojo — Wto Lip 04, 2023 10:31 am

Niezależnie od tego czy trafiała, broniła się z sukcesem czy może całkowicie chybiała w swoich ruchach, Eri cieszyła się tym sparingiem bardziej, niż dawała to po sobie poznać. Poza lekkim uśmiechem, który zastępował równie często grymas skupienia czuła, że te wszystkie niepełne ataki i krzywo wyprowadzone machnięcia uczą ją tego, czego w samotności nie byłaby w stanie zrozumieć.
Dla kogoś silniejszego ich pojedynek mógł wydawać się pokraczny, ale zarówno ona, jak i Arato Takeshi w walce metodami zabójców byli zaledwie nowicjuszami, więc pola do nauki przed nimi było ogromne. A im szybciej dogonią resztę, tym lepiej.
— Nie musisz mnie oszczędzać — zawołała i z dużą siłą odepchnęła jego spowolniony atak. Nie mogła nie zauważyć, że mężczyzna już w trakcie ruchu zmienił nieco swoje zamiary. Czyżby nie chciał ranić osoby młodszej od siebie? Samurajskie wychowanie nie zdawało się w przypadku prawdziwej walki z demonem. Co jeżeli jeden z nich przybierze formę bezbronnego dziecka?
Nie dam się tak łatwo pokonać, mruknęła w myślach i wraz ze skośnym blokiem amortyzującym atak Takeshiego wykonała jeszcze jeden, a potem drugi mały krok mający na celu zepchnąć go do defensyw. Szykowała sobie pole do jeszcze jednego silnego uderzenia, które sprawi, że mężczyzna zda sobie sprawę z jej umiejętności i wytrzymałości.
Pozory mogą mylić. Choć po tak górnolotnych myślach wypadałoby jeszcze wygrać ów sparing, który chcąc nie chcąc zawsze zamieniał się w rywalizację pomiędzy krzyżującymi broń zabójcami. Smak zwycięstwa był odrobine zbyt słodki, aby go sobie świadomie odmówić.
— A może robisz to podświadomie? — Uniosła brew i spojrzała szybko w kierunku jego łydek. Jeżeli mieli mierzyć się kiedyś z bestiami bez zasad, to kto uznał, że trzymanie się ich podczas treningu ma sens? Eri odciągnęła kij do lewego boku i na niskich nogach wymierzyła uderzeniem w jego nogi.

Re: Plac przed dojo — Wto Lip 04, 2023 6:33 pm

Nie musisz mnie oszczędzać. Jej słowa były czymś, co zadziałało na mnie niczym kubeł zimnej wody. To było aż tak widoczne? Fakt, że nie chciałem jej skrzywdzić, bo była kobietą? Wciąż miałem w pamięci dotkliwe konsekwencje podobnego schematu, który wydarzył się nie tak dawno temu. Wizerunek dziecka przez długi czas mącił moje zmysły i wszelkie sygnały, że powinienem wyciągnąć broń i walczyć. Dostałem nauczkę. Czy byłem na tyle głupi, by nie wyciągnąć wniosków i dostać ją drugi raz? Nie, moja dusza wojownika na to nie pozwalała. - Skoro tak mówisz. - odparłem po tym, jak musiałem mocniej złapać bokuto i się cofnąć, by nie przewrócić się jak długi po bardzo precyzyjnym i mocnym zbiciu mojego ciosu. Był on byle jaki, także w pełni zasłużył na podobną reakcję. Podświadomie. Tak, miałoby to sens, biorąc pod uwagę wartości wpojono mi przez ojca. Ochrona niewinnych i słabych, to była jedna z głównych zasad. Czy pomimo faktu, że kobieta naprzeciwko mnie była równie dobrze wyszkolona jak ja, dzierżyła broń i sprawiła mi już małe lanie, wciąż postrzegałem ją jako osobę słabą, którą trzeba obronić przed niebezpieczeństwem?
Dostrzegłem jej zamiar w odpowiedniej chwili, by móc odskoczyć w bok. Była o kwestia paru centymetrów, jeśli bym się o niej pomylił, to zostałbym powalony nawet pomimo mojej reakcji. Kolejny błąd, kolejna niedoskonałość. Byłem na siebie zły, co przeniosło się na siłę mojego ciosu. Skorzystałem z faktu, że kobieta zmniejszyła dystans pomiędzy nami. Zamachnąłem się zza głowy i wycelowałem prosto w jej głowę. Skoro ona zamierza mnie atakować poniżej pasa, to ja nie zamierzam być jej dłużny. Prosty, silny cios, bez śladu litości.

Re: Plac przed dojo — Sro Lip 19, 2023 6:17 pm

Pomimo intensywnej wymiany ciosów trening nieuchronnie zbliżał się ku końcowi. Tym razem jednak nie z winy samych uczestników sparingu, lecz ze względu na zewnętrzną ingerencję. Zbliżał się bowiem czas, gdy z łóżek zrywało się więcej chętnych na poranny rozruch zabójców i wkrótce, co Eri dostrzegła dopiero po chwili, w okolicy placu zebrała się mała widownia obserwująca ich poczyniania.
Zmęczenie również dawało się we znaki. Arato okazał się wymagającym partnerem, który nie zamierzał dawać jej forów. I choć w pierwszej wersji dziewczyna planowała mierzyć się z nim, aż do całkowitego opadnięcia z sił, stało się wkrótce jasne, że lepiej będzie zachować jeszcze trochę energii na później.
Broń uderzyła o siebie po raz kolejny i z głuchym stuknięciem naparła na ta drugą.
Eri wykorzystała to, aby odepchnąć się od mężczyzny i zrobić kilka drobnych kroków do tyłu, gdzie mogła wyprostować się i machnięciem ręki pokazać mu, aby również się zatrzymał.
— Na dzisiaj starczy. I tak czuję już zmęczenie w mięśniach — rzuciła szybko, żeby ani on, ani zebrani wokół zabójcy nie uznali, że Tokugawa się poddała. Wynik tego starcia był do siebie zbliżony, a oni wymienili całkiem sporo dobrych ataków i szczelnych obron. Użytkowniczka pioruna wiedziała też już, na czym powinna się skupić, aby przy następnej okazji wypaść jeszcze lepiej.
Odłożyła kij na jego miejsca i rozciągnęła ręce ponad głową. Ciszę przerwało dopiero burczenie w brzuchu, którego nie sposób było ukryć.
— Ah, czas na śniadanie! — zawołała radośnie, z drobną oznaką uśmiechu na nieekspresywnej zwykle twarzy.
Niemal od razu po tych słowach skierowała się też w stronę jadalni. Plac przed dojo stał się już wystarczająco tłoczny, żeby dało się umknąć niezauważonym. Jasnowłosa nie lubiła zwracać na siebie uwagę, dlatego swojemu partnerowi sparingowemu kiwnęła jedynie głową i bez zwlekania udała się tam, skąd dochodziły ją słodkawe zapachy ryżowego kleiku.

z/t