Perypetie Takashiego.

Perypetie Takashiego. — Pon Gru 11, 2023 10:53 pm

Kurowanie się po misji, pisanie raportu, nadchodząca zmiana głównej kwatery - Jego powrót do Yonezawy nie był przyjemny. Oczywiście było dużo pytań, co, jak i dlaczego, które zawsze się pojawiały po śmierci towarzysza broni podczas misji. Kwitował to "że walczyła dzielnie" albo innym zapychaczem, który się rzucało ludziom, zadających zbyt wiele pytań w tak krótkim czasie. Biorąc pod uwagę, że Rin była z tych "Asano" to Takashi miał zwyczajnego pecha, mógł przecież zginąć inny zabójca, z małego klanu, którym by się nikt nie przejął.

"Rin zginęła bohaterską..."

"...została śmiertelnie ranna"

"Niemożliwe było ocalenie życia..."

— Niech to piekło pochłonie — Wyszeptał Takashi, opierając się głową o niski stoliczek i zgniatając kolejną kartkę, by mogła dołączyć do kolekcji innych, które spotkał podobny los. Pisanie raportów zawsze przychodziło mu z łatwością, było to dla niego wręcz naturalne, banalne - Wystarczyło wszak opisać wydarzenia, miejsca i datę, zwieńczyć ewentualnym skrótem albo spostrzeżeniami. Podniósł lekko głowę, aby ponownie przywalić nią o delikatny mebel, wydarzenia tamtych dni cały czas go prześladowany, czuł się winny, że bezpośrednio przyczynił się do śmierci Asano Rin. Bieg czasu powoli pozwalał akceptować tę decyzję, jedno życie w zamian za dziesiątki, brzmiało jak dobra wymiana z kami.

Sakura siedziała z kaczką w milczeniu, tuż obok przyglądając się zachowaniu pioruna, które odbiegało w ten czy inny sposób od normy. Była też kolejnym tym razem żywym, zmartwieniem Takashiego, który podjął się opieką nad potomstwem Tsuny.
— Może po prostu powiesz wujkowi Daisuke, zamiast pisać taki dłuuuugi list? — Wypaliła nagle, wybudzając drzemającą kaczkę, która nerwowo zaczęła kwaczeć. Takashi podniósł głowę znad stolika, uśmiechając się lekko. Aby z nim porozmawiać, musiał go najpierw znaleźć, a to stanowiło wyzwanie, oczywiście spotykali się na grupowych spotkaniach czy rozdzielaniu zadań, jednak raz, że się to nie liczyło, a dwa, że nie było wtedy czasu porozmawiać poza krótkimi służbowymi sprawami. Jeśli go nawet znajdzie, to co pierwsze miał mu powiedzieć to "Przepraszam, zabiłem przez przypadek twoją kuzynkę?"

Filarze Daisuke.

"Więcej ludzi uratujemy, poświęcać pewne rzeczy i... nawet pewne osoby"

Taką nauką zakończyło się nasze poprzednie spotkanie, jednak nie spodziewałem się, że poznanie jej w praktyce przyjdzie do mnie tak szybko.

Ogień walki postawił mnie przed decyzją — uratować Asano Rin czy wiele innych istnień.

Poświęciłem jedno życie, aby uratować dziesiątki — Wydawało się wtedy słuszną decyzją, zwłaszcza że nie miałem pewności czy uratuje swoją towarzyszkę, biorąc pod uwagę, jakie rany odniosła. Wydarzenia tamtych dni nadal o sobie przypominają, drążąc umysł.
Wierze, że i Ty, Mistrzu musiałeś kiedyś podjąć taką, a nie inną decyzję. Liczę, że przy następnej mojej wizycie, uchylisz się do mojej prośby i opowiesz swoją historię.

Matsumoto Takashi

***

Tragiczne wydarzenia z wyspy zaćmiewały mu myśli jeszcze przed długi czas. Musiał jednak dalej działać, obowiązków nie brakowało w korpusie, w którym zazwyczaj było więcej pracy niż rąk mogących je wykonać.
Skupił swoje siły na jednym ze swoich największych zadań - Czyli szkolenie Sakury, pierwszy rok treningu mieli już za sobą, gdzie trenowali ciało do granic możliwości, aby mogło wyrównać szansę z potencjalnym przeciwnikiem. Kolejny etap więc przyszedł łatwiej, styl szermierczy opanowała dość prędko mimo problemów ze skupieniem.
Takashi przeprowadził ją przez tajniki całkowitej koncentracji i oddechu, stosując wiele różnych i niestandardowych metod — Uczyli się więc do góry nogami, pod wodą, podczas sparingu, z kaczką, bez kaczki, tak aby mogła zrozumieć, czym te obie umiejętności właściwie są i jak w wielu sytuacjach się przydają. Pozwolił sobie też na krótki epizod o naukach Filar Ognia poprzez specjalny sposób oddychania, pozwalający na rozgrzanie się w ciężkich warunkach.

W międzyczasie uzupełniał jej braki bitewne swoimi doświadczeniami. Sporządził jej notatki o demonach, które spotkał, o demonicznych sztukach krwi i ich wielu możliwych wariancjach — Nie mógł jej uchronić przed całym zła tego świata, jednak mógł zwiększyć jej szanse. Finalnie też wolał, aby uczyła się na jego błędach niż na swoich.

Raz na jakiś czas, doglądał również drugiej Sakury - Którą uratował niegdyś od demonów podczas eskortowania rodziny Tsuny. Ta również rozpoczęła trening, choć już pod innym mistrzem, sam zresztą nie miał tyle czasu i odpowiedniej rangii, aby podjąć się szkolenia większej ilości rekrutów. Nie mniej, zdarzało się, że mieli więcej czasu i obie uczennice, mogły się zapoznać oraz nawiązać nić przyjazni.

***

Nie zabrakło też odwiedzin rodzinnych stron, gdzie oprócz klanowej siedziby zawitał ponownie do świątyni Kaminarimon. Nie był nigdy wyjątkowy religijny, jednak po cudownym ocaleniu z morskich wód, ciężko było więc jego przeżycia nie zawdzięczać jakiejś boskiej interwencji. Złożył więc wizytę swoim zaznajomionym mnichom, którzy wcześniej zresztą poinformowali go o grupie archeologów. Opowiedział im, co zaszło, pomijając część związaną Rin - Nie obyło się bez zachwytów i wspomnień zapłacie za boską moc, w postaci utracenia utraty wzroku w jednym oku, wszystko lepiło się w jedną wielką epicką opowieść "boskiej iskry" do której próbowali go przekonać.

Spytał oczywiście jeszcze o Matsumoto Hatsu, ale został bardzo słusznie podsumowany "To, że jesteśmy mnichami, to nie oznacza, że znamy wszystkich mnichów" Mieli jednak dać znać, jeśli się o czymś dowiedzą.

Plotka o boskości, mogła pomóc Korpusowi — Przynajmniej w propagandowym sensie. Skoro Uesugi czy Władca Bogów uznawali się za bóstwa, to czemu nie stworzyć przeciwwagi dla tego? Co by jednak z tego nie było, Takashi składał już regularne datki w świątyni, odwiedzał ich podczas służby w Edo i trzymał blisko swoje złociste omamori, które mnichowi mu wręczyli.

***

Między szukaniem Daisuke, polowaniem na demony, szkoleniem Sakury znalazł chwilkę na siebie. Udał się na bagniste odludzie, gdzie córka Tsuny wspomniała mu o polu treningowym obok Osady Chize.
Od długiego czasu wiedział, jak paskudnie włada ezoteryczną techniką. Pierwszy raz kiedy jej użył, musiał ją od razu zmodyfikować, aby ta nie zabiła go od razu zresztą i tak nie obyło się bez wizyty u medyków. Technika sama w sobie nie była doskonała, a jego prostacka zmiana tylko pogłębiła jej wadę - Nie umiał jej poprawnie używać, a żeby się jej nauczyć, musiał wrócić do początku. Liczył, że miejsce, gdzie niegdyś trenował inny użytkownik tej techniki, pozwoli mu ją lepiej zrozumieć, dostrzec to, czego sam nie mógł opanować
Nie opuszczał polany przez długi czas, medytował, dopracowywał technikę oddechu, analizując krok po kroku wszystkie punkty, jakie Tsuna zapisał mu na zwoju.
— Łatwiej to zrobić niż o tym myśleć. — Zaskoczył go głos mężczyzny, nieco zamurowało, gdy zobaczył ojca Sakury żywego. Nie wyglądał na demona, a może był to jego brat bliźniak? Patrzyli na siebie w milczeniu, do momentu aż Takashi odzyskał mowe.

Mieli chwile rozmowy, dosyć niezręcznej — Zwłaszcza że rozmawiał z osobą, po której przejął całą jego rodzinę, technikę i nawet styl ubioru. Tak było to dziwne. Niemniej w przyszłości, mieli mieć jeszcze okazję do rozmowy. Ten go zaś posłał po coś innego, co miało być również kolejnym warunkiem spotkania - Jego miecz, skryty pośród ośnieżonych szczytów góry Rai. Nim zabójca zdołał zadać kolejne pytania, ten rozpłynął się w mgle. Choć przez chwile miał nadzieje, że spotkał go żywego, to było to niczym więcej jak ułudą.

Takashi pozostał więc w obliczu wielkiej podróży, przy niejasnych zagadkowych wskazówkach jak ma tam dotrzeć.

***

Przełożeni zgodnie z jego prośbą, również zgodzili się na jego patrol w tamtym obszarze. Mógł więc jednocześnie szukać miecza i zabijać ewentualne demony, które się nawinęły. Oprócz lokalnych przewodników nieocenioną pomocą okazał się Taiga, razem przeszli przez niebezpieczeństwa gór, spędzając wiele zimnych nocy pośród ośnieżonych szczytów, debatując o honorze, wartościach - Jak i silnych kobietach, które ten człowiek Północy lubił. Mimo, że nie przepadał za współpracami, to pierwszy raz od bardzo dawno poczuł, że ktoś może podzielać z nim podobne wartości. Po wielu tygodniach tułaczki wkrótce dotarli do celu Miecz Tsuny z inskrypcją, skryty w opuszczonej kapliczce wpadł w ich ręcę.

***

Sakura otrzymała zaś miecz Takashiego, wolał, aby już taki miała przy sobie — zwłaszcza że zdążyła już zgłębić podstawy oddechu pioruna. Musiała też zdobyć obycie z bronią, którą teraz będzie nosiła cały czas przy sobie, przynajmniej do momentu aż otrzyma własny. Gdy będzie gotowa, przekaże jej dalej ciężar dziedzictwa Tsuny.

Wysłał jeszcze nieprzetłumaczone papiery do Kyoran, oczywiście wcześniej informując przełożonych o tym fakcie. Nie chciał być postrzegany jak ktoś, kto kolaboruje z "wrogiem" Korpusu, a przynajmniej osobą, która nosi takie, a nie inne nazwisko. Finalnie miała wiedze albo kontakty, aby móc jakikolwiek wyciągnąć ze zwojów pożytek. Poza tym miała nieocenioną wiedzą również na temat heraldyki - A to było niezwykle przydatne w poszukiwaniu zaginionych gałęzi klanu.