Interwencja Mistrza Gry

Re: Gospodarstwa — Pią Mar 08, 2024 4:18 pm

Uśmiechnęła się do siebie, zadowolona z pozyskania nowej wskazówki odnośnie lokacji, w których przebywali ich (aktualnie) najwięksi wrogowie, a przede wszystkim Kaito. Świadomość, że się rozdzielili przyjęła z niemałą ulgą, nie tylko ze względu na siłę Kizuki, która z łatwością wyrwała rękę ich koleżance, ale także czując satysfakcję z tego, że nie chodzili wszędzie razem. Chociaż żadne potwierdzenie tej teorii nie padło, chciała wierzyć, że ich rozdzielenie oznaczało, że nie byli parą; nawet, jak na standardy demonów.
Wróciła do "jeńca" i obdarzyła go pogardliwym spojrzeniem, mimo, że trudno było to odnotować w związku ze znajdującą się na jej twarzy maską. Westchnęła głośno i zacmokała cicho, udając żal wobec niego. Żal za to odczuwała wobec siebie, bo użycie broni i oddechu z tymi wszystkimi ranami bolało okropnie, a zmuszona była użyć ich, aby pozbyć się demona raz na zawsze. Przynajmniej wnioskowała ze słów brata, że dokładnie to miała zrobić i do tego z resztą od początku się przymierzała. Nie wiedziała, ile informacji z posiadłości wyciągnął jednooki, ale, że Kiusiu ogromne nie było, to chyba mogli założyć, że sobie poradzą w poszukiwaniach bez względu na to, czy poznał on dokładniejszą lokalizację, czy też nie.
Nie odezwała się więcej. Niekoniecznie było jej potwora szkoda, tym bardziej, że jego obecność w tym miejscu wskazywała, że nie był on po prostu podrzędną jednostką. Ponownie zanurzyła strzałę w wisterii, aby tę chwilę później wbić w ciało przeciwnika, a potem z zaciśniętymi z bólu zębami uderzać w jego szyję, aż w końcu głowa odpadła, a popioły rozniósł kolejny podmuch wiatru.

Utykając podeszła pod ścianę domu, oparła się o nią ręką i ostrożnie zeszła do siadu. Niewiele brakowało, żeby z odruchu po prostu oparła się o tę plecami - sama myśl o potencjalnym bólu wywołanym tą czynnością zmierziła ją tak, że aż nią wstrząsnęło.
— To co tam znalazłeś? — zaczepi brata, kiedy ten przyłączy się do niej w oczekiwaniu na pomoc medyków.

rana 1 poziomu - obicie przedramienia
rana 2 poziomu - utrudniające poruszanie się obicie żeber
rana 3 poziomu - przebite udo
+
rana 1 poziomu - obtarte i nieco rozcięte kończyny po przejechaniu nimi po ziemi
rana 3 poziomu - głęboka rana kłuta po nadzianiu na wystający kawałek drewna

Re: Gospodarstwa — Wto Mar 12, 2024 9:23 pm

Interwencja Mistrza Gry

Pomoc nadeszła

Kruk już jakiś czas zniknął w ciemnościach, a na horyzoncie zaczęły majaczyć pierwsze promienie słońca. Dwója zabójców mogła się rozluźnić perspektywą bezpieczeństwa przed dalszym zagrożeniem, szczególnie, że wraz z mijającym czasem ich ranny, zaczęły im coraz bardziej doskwierać - Kiedy to poziom adrenaliny buzujący w ich organizmach zaczął spadać.
Ciche, czyste brzmienie fletu rozbrzmiewało po okolicy, a z każdą sekundę zaczął się nasilać - Choć było to konfudujące zjawisko, zwłaszcza w takim rozgarniaszu w jakim obecnie byli, to okazał się to być zbliżający oddział korpusu. Mała grupa, licząca sześć osób przebywała na miejsce obładowana koszami z sprzętem oraz medykamentami, a paru z nich trzymało złożone nosze jeśli zaszłaby konieczność transportu medycznego.
Przewodził nimi młody chłopak imieniem Yukio - Noszący wiklinowy kosz na głowie, znak rozpoznawczy podróżujących Komusō i on też był odpowiedzialny za wcześniejszą melodie.
— Kanoto, zabójca kamienia — Powiedział od niechcenia, chcąc dokończyć zbędę formalności, w końcu przypadła mu najnudniejsza ale także najbardziej odpowiedzialne zadanie czyli ochrona medyków.

Szybko medycy przejęli inicjatywę, usadawiając Mori i Ayumu na czystych, grubych płachtach tak, aby odizolować podłoże od nich. Starszy, wąsaty medyk, dyskutował chwile z pozostałym zespołem. Podejmowanie się operacji w takim terenie było problematyczne, szczególnie w przypadku Ayumu, gdzie sprawa nie była taka prosta i nie mogli po prostu wepchnąć kości do środka i zaszyć.
— Zabezpieczymy wasze obrażenia, a potem skierujemy się do najbliższej placówki. Czeka was szycie — Przerwał, kierując spojrzenie na mężczyznę - Operacja i rekonwalescencja. — Poinformował ich, pewnie było to dla nich oczywiste, medyk jednak znając wybryki zabójców wiedział, że nie zawsze pojmują jak powinni się w takich przypadkach zachowywać.
Została podana im została masa ziół, łagodzące ból, przyśpieszające krzepniecie krwi i powierzchowne odkażanie ran, aby uniknąć wdarcia się zakażenia. Krwawienie zostało zatamowane, a w przypadku zabójcy pioruna - zabezpieczyli jego kończynę, usztywniając ją. Dzięki ich zdolnością i nadludzkiej wytrzymałości z pewnością się wyliżą... Gorzej jednak było z "uratowanymi ludźmi"

Mężczyznę z gnijącą raną niemalże od razu zatargali za budynki, trwało to chwilkę. Rozległ się głośny krzyk bólu, który równie szybko ucichł - Gdyby zabójcy się niepokoili, medyk ich zapewnił, że musieli posunąć się do szybkiej decyzji, aby uratować jego życie - Albo, żeby przynajmniej miał jakiekolwiek szansa przed dotarciem do budynku korpusu.
Kobieta po podaniu leków i poczucia minimalnego stopnia bezpieczeństwa, straciła przytomność - Szok, wycieczenie i obrażenia w końcu złamały jej ciało, wyłączając je z użytku. Została umieszczona na noszach, zostały jej podane leki, a jej ręka została usztywniona.
Pozostała kwestia jeszcze tej masy innych trupów, jednak tym zajmie się już kto inny. Najpewniej spalą wszystkie trupy po ofiarach demona, ciężko będzie odnaleźć bliskich, a gnijące ciała są ryzykiem dla całej okolicy. Wystarczą, że Cesarstwo męczą demony, nie potrzebują jeszcze do tego zarazy.
Wkrótce wrócił do nich starszy medyk, z lekko zakrwawionym białym wąsem.
— Ruszamy, musimy się pośpieszyć, jeśli tamten ma przeżyć. — Stwierdził, zostawiając dwójkę zabójców, a cała grupa zaczęła zwijać swój sprzęt.

Podsumowanie

Termin: -
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

Mori - 1 Fabuła rekonwalescencyjna

Ayumu - 3 Fabuły rekonwalescencyjne. Możliwość napisania treningu w ramach rekonwalescencji za połowę PO, który zmniejszy ilość wymaganych fabuł o 2.

W razie pytań możecie pisać - Matsumoto Takashi

Re: Gospodarstwa — Pią Mar 15, 2024 2:55 am

Kiedy dołączył do siostry, po demonie którego wcześniej przesłuchiwała, nie zostało już śladu. Jego ciało rozsypało się, dając im jakże przyjemny spokój i chwilę na to, żeby wreszcie złapać tak potrzebny oddech.
- Jakieś niedobitki ludzi. Wezwałem medyków, więc się zajmą i nimi i nami - odpowiedział jej krótko, w porównaniu do niej nie mając obaw i korzystając z tego, że mógł zwyczajnie oprzeć się o ścianę budynku plecami, kiedy przysiadł pod nią na ziemi. Przymknął oko, opierając głowę i wzdychając głęboko, zwyczajnie w świecie zmęczony. Pozostawało im czekać.

Nie zareagował zbytnio na dźwięki fletu, które dało się w pewnym momencie wyłapać, a które narastały z każdą kolejną chwilą, zwiastując nadejście wyglądanego wsparcia. Kiedy zabójca kamienia przedstawił im się, zrobił to samo, pozwalając też zaraz zbadać się medykom i opatrzeć. Informacja o tym, że czekała go operacja i rekonwalescencja nie napawała go optymizmem, ale nie takie rzeczy już przechodził i fakt, że nie był przykuty do łóżka, jak to czasem mu się zdawało, zwyczajnie znieczulał go na swoją aktualną niedolę.

Nie kwestionował też decyzji, jakie zamierzali podjąć w stosunku do ludzi, które demony trzymały pod podłogą. Prawdę powiedziawszy, to sam najchętniej spaliłby tak samo budynek, jak i kryjące się w nim ciała, rozumiejąc że zostawienie ich samym sobie wcale nie było najrozsądniejszym pomysłem.

Razem z Mori zostali też nafaszerowani lekami i może to i lepiej, bo kiedy adrenalina z niego zeszła, Ayumu poczuł się okropnie słaby i zmęczony, a ból dodatkowo promieniował od połamanej ręki, utrudniając skoncentrowanie się na czymkolwiek innym. Kiedy więc zostało im oznajmione, że wszystko było gotowe i mogli ruszać, nie pozostawało im nic innego jak posłusznie podążyć za grupą medyczną i zabójcą kamienia.

[z/t x2]

Re: Gospodarstwa — Nie Cze 02, 2024 5:19 pm

Data: 25.05.1654

Słońce powoli zaczęło wyłaniać się zza horyzontu zapewniając bezpieczeństwo ludziom, którzy niekoniecznie wiedzieli o złu, które czyhało w cieniu i nocą opuszczało swoje nory. Dzisiejszy poranek przyniósł ze sobą odrobinę radości bo następny demon został wygnany z tego świata poprzez odcięcie głowy i nie zagrażał już nikomu. Młody zabójca szedł drogą w kierunku najbliższego miejsca zamieszkanego przez ludzi aby tam odpocząć i zaczekać na dalsze instrukcje. Pewna rzecz jednak nie dawała mu spokoju. Gdy otrzymał informację o misji Kasugai poinformował go także o wsparciu, które miało przybyć. Niestety pomocnik się nie pojawił toteż Tokage obawiał się czy jego kompan nie został po drodze napadnięty przez innego stwora. Miał nadzieję, że coś takiego się nie wydarzyło. Nie był w stanie jednak nic na to poradzić bo nie miał pojęcia skąd takowy towarzysz miał się zjawić i jaką ścieżką planował tu dotrzeć. Mimo to wykonał zadanie i z delikatnym uśmiechem szedł ścieżką w kierunku gospodarstw aby złapać oddech. Po drodze minął kilku chłopów, którzy zerkali na niego z ukradka. Strój Jina jasno dawał znać, że pochodzi z rodu samurajskiego. Katana oraz tanto przy jego pasie jasno świadczyły o jego statusie.

Przechodząc między gospodarstwami Tokage zaczął odczuwać pragnienie. Zatrzymał się, rozejrzał i poszukał wzrokiem najbliższej ławki. Gdy takową dojrzał ruszył w jej kierunku. Będąc już przy miejscu, w którym planował usiąść, zdjął plecak i położył na podłodze. Następnie wziął tanto oraz katanę (bez wyciągania z pochwy) w dłonie. Usiadł, położył owe przedmioty na kolanach tak aby nie spadły oraz sięgnął plecak. Wyciągnął z niego gurdę a następnie wziął kilka łyków wody. Gdy to zrobił schował butelkę do plecaka i rozejrzał się po okolicy patrząc na pracujących chłopów.

Re: Gospodarstwa — Wto Cze 04, 2024 6:46 pm

Błogosławieństwem był ten poranek. Po długich bojach stoczonych podczas nocy, brunet w końcu mógł chwilę odetchnąć. Podczas swojej długiej podróży wielokrotnie trafiał na demony i wychodził z większymi lub mniejszymi obrażeniami jednak te dzisiejsze były nieco inne. Stado na które trafił było o wiele bardziej skoordynowane niż indywidualne byty spotykane wcześniej. Nie wiedział czym mogłoby to być spowodowane. Czy było tak z powodu ewolucji którą zaczęły przechodzić te potwory, czy też wspólna przeszłość jakoś połączyła ich jaźnie co po przemianie sprawiło że ich współpraca była na tak wysokim poziomie. Pewne w tym wszystkim było to, że chłopak ledwo uszedł z życiem i pewnie gdyby nie fakt, że posiada dwa miecze to już nie stałby tutaj w jednym kawałku. Udało mu się skrócić przeciwników o głowę, jednak nie obyło się bez żadnych ran. Zraniona lewa i prawa noga, oraz lewa ręka skutecznie utrudniały mu poruszanie się. Gdyby nie znalazł kija w lesie pewnie nie udałoby mu się dotrzeć do gospodarstwa znajdującego się nieopodal miejsca w którym toczyło się całe to zajście. Ryosen ostatkiem sił dotarł do miejsca gdzie przesiadywał młody mężczyzna trzymający katany na swoich nogach. Widząc to wiedział, że jest dla niego nadzieja. W obecnych czasach ludzie mogliby zabić samuraja w takim stanie i ukraść mu miecze, dlatego też widok innego osobnika z tej klasy uspokoił bruneta przez co też spokojnie padł na ziemię. Było to jak na niego bardzo lekkomyślne zachowanie jednak nie miał już siły na to aby dalej się podpierać na tym kawałku drewna.
- Zawołaj medyka... - Powiedział przekręcając się na plecy.
Niebo tego poranka było bezchmurne. Brunet uśmiechnął się lekko pod nosem.
- Czyli nawet niebo za mną nie zapłacze - Mruknął sam do siebie.
Po tych słowach przymknął oczy i skupił się na nasłuchiwaniu tego co się dzieje dookoła. Liczył na to, że osobnikowi który siedział na tej ławce uda się znaleźć kogoś kto opatrzy te rany.

Re: Gospodarstwa — Wto Cze 04, 2024 8:10 pm

Wiejska sielanka nie trwała długo i została szybko przerwana przez osobnika o dość specyficznym sposobie poruszania się. Zataczający się mężczyzna korzystający z kija do podparcia z daleka wyglądał na zwykłego, zmęczonego życiem staruszka. Czym jednak bliżej się znajdował tym bardziej Jin był w stanie dostrzec, że to nie staruszek a ranny wojownik. Nie czekając długo natychmiast wstał. Założył plecak oraz odłożył bronie na miejsce, w którym powinny się znajdować. Następnie ruszył biegiem w kierunku nieznajomego, który padł niemalże przed nim. Szybko kucnął nad nim i przyjrzał się powierzchownie ranom, które może i nie były śmiertelne jednak trzeba było się nimi szybko zająć.
- Zaraz wrócę, wytrzymaj.
Po tych słowach Tokage wstał i biegiem ruszył w kierunku najbliższego wieśniaka. Uwaga mieszkańców z pobliskich gospodarstw była już zdobyta i nie trzeba było wiele tłumaczyć. Pierwsza z brzegu wieśniaczka, którą zaczepił zabójca płomieni po dosłownie kilku słowach tłumaczeń ukłoniła się po czym pobiegła po kogoś – zapewne po medyka. W oczekiwaniu na miejscowego znachora Jin ponownie zbliżył się do nieznajomego. Wyciągnął z plecaka gurdę z wodą, kucnął i delikatnie podniósł głowę leżącego jednocześnie podsuwając mu butelkę pod usta.
- Zwykła woda. Napij się, pewnie jesteś zmęczony.
Zaproponował chcąc ugasić pragnienie mężczyzny. Co prawda nie wiedział czy jest on spragniony jednak jego stan jasno wskazywał na zmęczenie i osłabienie a co za tym idzie – na pragnienie, a na to nie ma nic lepszego niż woda. W międzyczasie z daleka dało się słyszeć jakiś krzyk starszego dziadka, który zaczął się zbliżać do samurajów. Gdy podszedł bliżej ukłonił się po czym zaczął przyglądać ranom. Po chwili do zgromadzenia dołączyło dwóch wyższych, umięśnionych mężczyzn, którzy również delikatnie się ukłonili.
- Trzeba to opatrzeć. Proszę do mnie.
Zasugerował nieznajomy po czym zrobił krok do tyłu. W tym samym czasie dwaj mężczyźni zbliżyli się i jakby już chcieli podnieść rannego ale czekali na coś w deseń zgody. Tokage wstał i odsunął się przyglądając się sytuacji. Nie zamierzał zostawiać rannego samuraja na pastwę losu także jeśli leżący się zgodził na pomoc w dostaniu się do chaty medyka to Jin ruszył za nimi.

Re: Gospodarstwa — Sro Cze 05, 2024 7:35 pm

Czyżby miał być to dzień, kiedy odejdzie z tego świata? Raczej nie. Wychodził cało z o wiele gorszych opresji niż to co go teraz spotkało. Jedyną różnicą, było to, że w innych okolicznościach zawsze miał obok siebie kogoś z korpusu kto wezwie medyka bądź też sam zajmie się ranami młodego samuraja. Słysząc że siedzący jeszcze chwilę wcześniej mężczyzna poderwał się z miejsca i ruszył w kierunku wioski odetchnął z ulgą. Obawiał się że będzie musiał leżeć tutaj do wieczora, a gdyby tak się stało zapach jego krwi mógłby ściągnąć jakieś inne demony z lasu którym w tym stanie mógłby już niekoniecznie dać radę. Wtedy przez niego zostałaby unicestwiona dodatkowo cała wioska, za co już zupełnie nie mógłby sobie wybaczyć. Własna śmierć to jedno, ale pociągnięcie za sobą gromady niewinnych wieśniaków którzy nawet nie mają z Tobą nic wspólnego to trochę zbyt wiele jak na sumienie jednego chłopaka. Po chwili wieśniacy wraz z mężczyzną który po nich pobiegł zebrali się wokół rannego. Kiedy nieznajomy nachylił się nad Ryosenem aby dać mu pić, brunet otworzył oczy, a jego zielonym oczom ukazały się katany. Czyli jednak miał rację że siedzący na ławce mężczyzna był samurajem i nie pozwoli mu tak leżeć bez żadnego wsparcia. Było to pokrzepiające, biorąc pod uwagę to w jakich czasach przyszło im żyć. Wiele osad zostało już zaatakowanych przez demony i często nieznani wędrowcy odprawiani są z kwitkiem ponieważ ludzie boją się iż mogą być ich zgubą. W tym przypadku to właśnie Yuzuka był tym wędrowcem którego mogli pozostawić samemu sobie jednak tak się nie stało. Podniósł się lekko i napił wody z bukłaka.
- Dziękuję bardzo... Za wszystko... - Wysapał to zmęczony.
Przez całonocną walkę oraz utratę dużej ilości krwi był zmęczony, jednak póki co nie mógł sobie pozwolić na odpoczynek. Musiał pozostać świadomy przynajmniej do momentu kiedy staruszek który właśnie się zjawił go opatrzy. Kiedy to nastąpi będzie mógł pozwolić swojemu ciału i umysłowi na chwilę relaksu. Kiedy dwaj mężczyźni podeszli do niego oraz drugiego samuraja, Ryosen kiwnął głową na znak tego, że zgadza się na to aby staruszek zajął się jego ranami. Spojrzał też na nowo poznanego mężczyznę, próbując bez słów przekazać mu aby także ruszył za nimi. Oczywiście zrozumie jeśli nie będzie miał na to ochoty czy też ruszy w swoją dalszą drogę. Wiedział jednak że będzie musiał mu się jakoś za to odwdzięczyć.

Re: Gospodarstwa — Czw Cze 06, 2024 12:32 pm

Nieznajomy nie zamierzał się przeciwstawiać i niemalże natychmiastowo zgodził się na pomoc od mieszkańców wioski. Co prawda nie miał zbyt dużego wyboru bo w tym stanie nawet dziecko byłoby w stanie skopać mu cztery litery. Dwaj mężczyźni podnieśli delikatnie rannego po czym zaczęli prowadzić w kierunku jednego z domostw. Jin widząc gest mężczyzny kiwnął głową twierdząco i ruszył za grupką. Szli tak przez chwilę aż dotarli do jednego z domów. Był to niczym niewyróżniajnący się na tle wioski budynek - przynajmniej z zewnątrz. Gdy weszli do środka dało się odczuć charakterystyczne zapachy, które nie były raczej związane z kuchnią azjatycką a bardziej z medycyną. Dookoła wisiało wiele ziół a sporą część z nich było raczej ciężko zidentyfikować - o ile nie miało się sporej wiedzy związanej z medycyną.
- Połóżcie go - powiedział staruszek palcem pokazując coś, co miało przypominać łóżko. "Mebel" ten znajdował się w okolicy jednej ze ścian pomieszczenia pod oknem. Był jednak delikatnie odsunięty od owej ściany, zapewne po to aby łatwo było dostać się do potencjalnego pacjenta z każdej strony. Gdy tragarze odłożyli rannego, staruszek podziękował im i odesłał na zewnątrz. W tym czasie Tokage stanął w wejściu i zaczął się rozglądać. Odpiął od pasa swoje bronie po czym uklękł po przeciwległej stronie kładąc broń w taki sposób, aby w razie czego szybko ją dobyć. Potem pozostał cicho przez moment pozwalając medykowi zająć się pacjentem. Staruszek zaczął przyglądać się ranom Ryosena a następnie każdą z nich opatrywać.
- Co Cię tak załatwiło? - spytał w końcu Tokage - I czy to coś może tutaj dotrzeć i zagrozić wiosce? - dopytał niemalże natychmiast.

Re: Gospodarstwa — Nie Cze 09, 2024 11:16 pm

To prawda, że jego stan nie był najlepszy jednak i tak na pewno broniłby się gdyby ktoś go zaatakował. Podstawą w życiu samuraja jest stawanie do walki, kiedy tylko ktoś rzuca mu wyzwanie. Z tego też powodu Ryosen nawet w tym stanie nie miał zamiaru użalać się nad sobą czy też bać się czegokolwiek. Śmierć jako samuraj było najlepsze co mogłoby go w spotkać toteż nigdy się tego nie obawiał. Kiedy mężczyźni nieśli go do chaty medyka brunet kurczowo trzymał swoje miecze. Był wdzięczny tym ludziom za okazaną mu dobroć, jednak w dalszym ciągu nie ufał im na tyle by móc je powierzyć któremukolwiek z obecnych biorąc pod uwagę nawet tego mężczyznę który zawołał lekarza. Kiedy tak leżał na łóżku patrzył się w sufit i wykonywał polecenia medyka który właśnie opatrywał jego rany. Zastanawiał się w międzyczasie czy była jakaś możliwość aby ta walka się jakoś inaczej potoczyła, czy była możliwość aby zminimalizować obrażenia. Czy gdyby użył innego ataku to być może nie leżałby tutaj i nie potrzebował całej tej opieki, a może też leżałby teraz martwy w lesie. Po każdej odbytej walce starał się ją sobie wyobrazić i przeżyć jeszcze raz w myślach by móc przeanalizować swoje ruchy i wyłapać ewentualne błędy w postawie. Tutaj nie można mówić o błędach technicznych, ponieważ przewaga wroga zawsze jest czymś co ciężko przeskoczyć tak prosty sposób jak zwykła technika. Dodając do tego jeszcze to, że jego przeciwnikami były demony, można śmiało uznać za cud samo fakt że przeżył i jest tylko w takim stanie w jakim teraz tutaj leży. Nie można przez to nazwać go jakimś super zabójcą ponieważ wciąż ma jeszcze wiele do przejścia na tej drodze, jednak na pewno nie każdy by to przeżył. Z przemyśleń wyrwały go słowa mężczyzny który stał w wejściu. Był to ten sam osobnik dzięki któremu się tutaj znalazł.
- Grzeczniej byłoby gdybyś zaczął od przedstawienia się - Mruknął siląc się na uśmiech.
Bycie złośliwym nawet w takim momencie było jedną z jego charakterystycznych cech. Dodając do tego jeszcze odrobinę adrenaliny wynikającej z faktu, że w tym stanie ten samuraj na pewno byłby w stanie z nim sobie poradzić było dodatkowo ekscytujące.
- Ale spokojnie. Ci bandyci już raczej nikomu nie zagrażają. Jedynie mogą odbić się czkawką jakimś wilkom które je zjadły - Mówiąc to próbował się zaśmiać, ale zamiast tego na jego twarzy pojawił się grymas bólu.
- Ale ryzyko że jakieś zagrożenie się zjawi nie jest zerowe. Czasy są bardzo niebezpieczne, a wrogów o wiele łatwiej znaleźć niż sojuszników. Dlatego uważaj... Szczególnie jeśli jesteś jedynym samurajem w tej wiosce - Te słowa wypowiedział poważnie, wzrok kierując za okno.

Re: Gospodarstwa — Pon Cze 10, 2024 3:17 pm

Gin obserwował rannego przez większość czasu w ciszy. W końcu jednak zdecydował się zagadać i proszę - od razu przyjebka. A mówią, że dopiero po ślubie zaczynają się takie krzywe akcje. Jak widać to nie prawda - wystarczy uratować rannego i już. Oczywiście Tokage odebrał to bez jakiegokolwiek oburzenia widząc uśmiech rannego. Natychmiast poprawił swoją postawę i zgodnie z zaleceniem mężczyzny zrobił tak jak zostało mu zasugerowane.
- Tokage Jin.
Przedstawił się po czym delikatnie skinął głową. Faktycznie najpierw wypadało to uczynić. Warunki jednak były na ten moment nie do końca sprzyjające. Szczególnie w sytuacji, w której nieznajomy leżał na podłodze i prosił o lekarza. Teraz jednak sytuacja była o wiele lepsza i faktycznie można było pozwolić sobie na te wszystkie oficjalne elementy. Co do tematu zagrożenia, Jin wysłuchał z uwagą opowieści o bandytach i zaczął się zastanawiać jak to możliwe, że w czasach, w których na ludzi polują te potworne demony, znajdują się tacy przedstawiciele gatunku, którzy twierdzą, że dobrym pomysłem będzie jeszcze bardziej zagrażać swoim. Było dla niego zrozumiałe, że niektórych dotyka bieda i głód ale bandyctwo nigdy nie było czymś, co było akceptowane przez samuraja. Tym bardziej radość zawitała w sercu młodzieńca na informację o zażegnaniu zagrożenia.
- Masz rację. Niestety nie jestem tutejszym samurajem więc obawiam się, że nie będą mieli tu lekko. Ale na wszelki wypadek zostanę kilka dni gdyby coś miało się stać. Nigdy nie wiadomo czy jakiś zbłąkany człowiek tamtejszej grupy nie śledził Cię po wszystkim żeby wrócić tu nocą - dodał po chwili wyglądając za drzwi. Zerknął na będące niedaleko drzewo oraz siedzącego na nim ptaka kasugai. Jego obecność oraz cisza jaką się cechował świadczyła, że raczej nie zbiera się na następną robotę i faktycznie będzie można tu zostać kilka dni. Dodatkowo medyk, który zajmował się rannym delikatnie się uśmiechnął i skinął głową w kierunku Tokage, gdy ten poinformował o tym, że zostanie. Najwidoczniej ta informacja była dla niego powodem do radości.

Re: Gospodarstwa — Nie Cze 16, 2024 1:10 am

Słysząc nazwisko i imię samuraja zaczął się zastanawiać czy gdzieś wcześniej o nikim z tego klanu nie słyszał. Wysilił zmęczoną od wytrzymywania bólu głowę do kolejnych granic, jednak chyba nigdy o nikim takim nie słyszał. Warto będzie jednak zapamiętać to nazwisko aby móc się im kiedyś odwdzięczyć za ratunek.
- Yuzuka Ryosen- Odpowiedział.
Po tym jak już przeszli wszystkie potrzebne uprzejmości mogli w końcu rozmawiać bez większego skrępowania w tematach.
- Skoro nie jesteś tutejszym samurajem, to co tutaj robisz? Szukasz czegoś, a może kogoś? - Zaczął zadawać pytania.
Po chwili zdał sobie sprawę, że leżąc tak i wypytując świeżo poznanego człowieka o jego cele oraz plany wcale aż tak bardzo nie różni się od swojego dziadka który także potrafił zadawać tak bezpośrednie pytania przypadkowo spotkanym osobą. Widać była to jedna z wielu cech które po nim odziedziczył. Gdy tylko to sobie uświadomił uśmiechnął się lekko pod nosem.
- Wybacz. Stary nawyk, który wyniosłem z domu. O wiele bardziej pewnie zastanawia Cię co też ja robiłem w lesie. Jako że jestem samurajem moją powinnością jest rosnąć w siłę dla mojego Pana. Moja rodzina oddana jest klanowi Shimazu, a polecenie jakie otrzymałem nie jest tak oczywiste jak mogłoby się wydawać. Dlatego też wyruszyłem w podróż aby móc wspomóc na froncie wszystkich tych którzy tego potrzebują w tych nieprzychylnych czasach - Mówiąc to cały czas patrzył przez okno.
Ostatnie lata były naprawdę trudne dla wszystkich. Wojny z demonami, wojny z ludźmi. Cały ten rozlew krwi który prowadzi tylko do smutku i coraz to głębszej utraty człowieczeństwa. Smak walki było tym co obecnie go napędza, jednak co będzie gdy to wszystko się skończy?

Re: Gospodarstwa — Nie Cze 16, 2024 12:13 pm

Ch Nowo poznany mężczyzna okazał się bardziej wygadany niż z początku wyglądał. Dodatkowo zaczął niemalże błyskawicznie przesłuchiwać Jina tak jakby był co najmniej więźniem. Gdy kurtyna uprzejmości opadła i obaj poznali swoje tożsamości forma rozmowy zmieniła się niemalże diametralnie co dość mocno zdziwiło Tokage. Podobnie jak Ryosen, zaczął się zastanawiać czy kojarzy skądś jego bądź jego rodzinę. Szanse były spore, bo za młodu często podróżował z ojcem. Nie miał jednak pamięci do nazwisk przez co nie potrafił sobie przypomnieć znaczących informacji. Inaczej wyglądała jednak sprawa z klanem Shimazu, ich akurat kojarzył z opowieści ojca i z tego co pamiętał, nie byli najbliżsi sobie i w czasie bitwy pod Sekigaharą opowiedzieli się po dwóch, różnych stronach. Od tego czasu minęło co prawda sporo lat jednak nie na tyle aby całkowicie o wszystkim zapomnieć. Mimo to Tokage nie zamierzał w żaden sposób nawiązywać do tych wydarzeń i oceniać nowo poznanego samuraja przez ich pryzmat. Wysłuchał Ryosena z uwagą do samego końca obserwując przy tym sposób jego zachowania. Mężczyzna uciekał wzrokiem na zewnątrz. Może nad czymś rozmyślał? A może coś ukrywał?
- Można powiedzieć, że z tego samego powodu się tutaj kręcę. Także podróżuje i zajmuje się problemami zwykłych ludzi. Akurat kręciłem się w okolicy i zdecydował się usiąść na moment na ławce. Los sprawił, że na mojej drodze wylądowałeś Ty. Resztę znasz. Teraz pewnie trochę tu posiedzę zanim wydobrzejesz. Mi też się przyda odpoczynek. A potem ruszę tak jak zawieje wiatr lub jak ptaszki powiedzą.
W jego słowach nie było w sumie kłamstw. Pomagał słabszym i bezbronnym w walce z demonami a szedł zawsze tam, gdzie skierował go ptak kasugai. Jaki będzie następny cel podróży? I kiedy będzie trzeba wyruszać? Czas pokaże. Póki co Jin miał nadzieję, że odpocznie kilka dni w gospodarstwie. Kto wie czy bandyci wkrótce nie wrócą.

Re: Gospodarstwa — Nie Cze 16, 2024 12:45 pm

Rozwiązywanie problemów zwykłych ludzi brzmiało zabawnie, biorąc pod uwagę fakt, że większość problemów tych wszystkich farmerów i rybaków byli oni - Samurajowie. Wiele osób straciło dom lub życie tylko wyłącznie z powodu kaprysu jakiegoś roszczeniowego "szermierza" z przerośniętym ego który pewnie swój tytuł odziedziczył po bardziej zasłużonych wojach, a teraz plugawił ich pamięć i swój klan. Ryosen nienawidził takiego podejścia. Wiedział doskonale, że aktualny ustrój pozwala im robić to co chcą, zresztą sam też wielokrotnie z tego korzystał jednak tylko z konieczności. Zawsze miał z tyłu głowy fakt, że jeśli zabiją zbyt wiele osób które zajmują się dbaniem o tak przyziemne sprawy jak uprawa roli czy też hodowla bydła któregoś dnia i oni, samurajowie będą zmuszeni się tym zająć by w ogóle mieć co jeść.
- Brzmi to bardzo wyniośle o czym mówisz. Ale czy zastanawiałeś się kiedyś co tak naprawdę trapi tych ludzi którym pomagasz? - Zapytał cały czas patrząc gdzieś w dal.
Podczas gdy sam sobie odpowiedział już na to pytanie, chciał poznać odpowiedź swojego rozmówcy. Być może mają podobne zdanie na ten temat, a może też młody Yuzuka pozna zupełnie inne spojrzenie na ten problem.
- Nie musisz martwić się moim stanem zdrowia. Zrobiłeś aż nadto. Nie chciałbym byś z mojego powodu opóźnił swoją podróż - Mówiąc to spojrzał na Tokage próbując obdarować go serdecznym uśmiechem.
Było to dla niego dość niecodzienne dlatego też nie wiedział czy dobrze to robi. Serdeczność była cechą dość trudną jednak potrzebną w życiu. Dziadek wielokrotnie mu to powtarzał jednak przez zaznanie ciężaru miecza ciężko mówić o takich aspektach względem nowo poznanych osób. Czasy w których żyją są na tyle nieprzychylne, że nigdy nie wiadomo czy dziś poznany przyjaciel jutro nie okaże się najzagorzalszym wrogiem. Dlatego też Ryosen starał się powstrzymywać emocje by nigdy nie wzięły one nad nim góry podczas walki.

Re: Gospodarstwa — Nie Cze 16, 2024 12:59 pm

Słysząc pytanie Ryosena Jin lekko podniósł brwi. Nie spodziewał się usłyszeć takiego pytania od samuraja. Przedstawiciele tego stanu w większości byli dumni z tego kim są i uważali każdą swoją czynność za szlachetną i łaskawą, niezależnie od tego jak naprawdę jest. Jin nie należał do tej grupy. Od najmłodszych lat był przygotowywany do walki z demonami i jakiekolwiek zaszczyty związane z byciem samurajem często były na bocznym torze.
- Tak, zastanawiałem – odpowiedział lakonicznie. Cały czas patrzał na Yuzuke i niemalże od razu dopełnił swoją wypowiedź - bieda, głód, choroby, niebezpieczeństwo. Nie da się sprawić aby wszyscy byli nagle bogaci. Nie da się też nakarmić wszystkich biednych. I nie da się obronić wszystkich ludzi. Ale można działać w ramach własnych możliwości i pomóc na tyle ile się potrafi. Nie jestem medykiem i nie pomogę rannym. Nie jestem też farmerem więc nie znam się na hodowli zwierząt lub uprawie. Ale potrafię poprawnie trzymać broń więc przynajmniej staram się zapewnić tym ludziom bezpieczeństwo. Robisz przecież to samo. Bandyci, których zabiłeś pewnie zagrażali innym. Okradali ich lub mordowali. Spotkało ich to samo co czynili innym. Czy było to sprawiedliwe? Nie wiadomo ale stało się.
Po tych słowach Tokage zamilkł na chwilę.
- Wybacz, poniosło mnie. Wiem, że samuraje są źródłem wielu problemów i nie da się ich od tak rozwiązać ale robię co mogę aby przynajmniej bronić tych słabych i niezdolnych do walki. Tyle. – podsumował ostatecznie. Widząc „serdeczny” uśmiech Ryosena, Jin podniósł prawą brew do góry i zaczął się zastanawiać czy w trakcie walki Yuzuka nie uszkodził jakiegoś nerwu odpowiedzialnego za pracę twarzy. Nawet jeśli był to nieudolny uśmiech to Tokage docenił go.
- Tak jak wspomniałem, na ten moment nie mam konkretnego celu podróży. Może się okazać, że będę tu potrzebny za dzień czy dwa więc nie robi mi to problemu. Tak jak wspomniałem wcześniej, jeśli któryś z bandytów przeżył i tu wróci to lepiej żebym tu był. – Powiedział tak, prawda? Czy tylko pomyślał?

Re: Gospodarstwa — Nie Cze 23, 2024 11:54 am

Słysząc wypowiedź chłopaka zaskoczył się. Była ona tak bardzo przepełniona chęcią niesienia pomocy i wyniosłością, że aż dziwne że Tokage ani przez chwilę nie poczuł zażenowania mówiąc to. Stwierdzenie że on również robi to samo rozbawiło Ryosena, jednak przez ból w klatce piersiowej nie mógł się zaśmiać, zamiast tego na jego twarzy pojawił się kolejny grymas który był połączeniem właśnie uśmiechu oraz bólu.
- Nie rozśmieszaj mnie w tym stanie - Powiedział do swojego rozmówcy.
- Nigdy bym się nie zainteresował tymi bandytami gdyby nie stanęli mi bezpośrednio na drodze - Dodał po chwili.
Zastanawiał się przez chwilę jak szybko mogłoby się skończyć starcie zwykłego samuraja z demonem. Jeśli okazałoby się, że jakimś cudem któryś z demonów z którymi wcześniej walczył przyszedł do tej wioski w celu "zemsty" to czy byliby w stanie ocalić mieszkających tutaj ludzi? Przez odniesione rany trudno byłoby Ryosenowi utrzymać katanę, a co dopiero wykrzesać z siebie tyle siły by odciąć łeb tego plugastwa. Tokage wyglądał na silnego jednak jako zwykły szermierz raczej nie pokonałby takiego stwora. Pewnie wszyscy by zginęli stając się jadłodajnią dla tych demonów. Chłopak nie miał celu podróży, czy też jest tak naprawdę zbyt prawy aby opuścić w takim stanie osobę którą uratował? Takie pytanie zaprzątało teraz głowę młodego Yuzuki. Przez takie właśnie myślenie coraz bardziej miał wrażenie że będzie musiał się kiedyś mu odwdzięczyć. Miał nadzieję, że nie będzie musiał go ratować przed jakimś demonem bo wolałby aby jednak zwykli ludzie nie musieli konfrontować się ze światem zabójców demonów.
- Jak uważasz. Ja pojutrze wyruszam w dalszą drogę. Nie mam czasu na takie leżenie - Mówiąc to spojrzał na swojego rozmówcę.

Re: Gospodarstwa — Pon Cze 24, 2024 6:24 pm

Tokage przyglądał się reakcji Ryosena jednocześnie zastanawiając się co według niego było tak ogromny powodem do śmiechu. Wkrótce jednak uzyskał odpowiedź wprost od rozmówcy. Spojrzał na Yuzuke i delikatnie pokręcił głową.
- Najwidoczniej się sporo różnimy - skomentował gdy usłyszał fragment o bandytach. Reakcja, gdy bandyci wchodzą w drogę jest rzeczą oczywistą i zapewne nie ma osoby, która zignorowałaby zagrożenie. Mówienie jednak, że gdyby nie stanęli mu na drodze to by ich zignorował było według Jina… Cóż. Smutne? Sam nie potrafił określić tego uczucia. Myślał, że Ryosen jest podobny do niego i uda im się znaleźć nić porozumienia oraz nawiązać chociaż szczątkową przyjaźń. Teraz zaczął się jednak obawiać, że gdyby spotkali się w odwrotnej sytuacji to mogłoby się to zakończyć całkiem inaczej. Czy to gdyby Tokage był ranny to czy uzyskałby pomoc czy może wręcz przeciwnie i zostałby dobity? W końcu skoro bandyci interesowali Ryo tylko w sytuacji gdy wchodzili mu w drogę to co znaczyłby ranny człowiek? Nie jest żadnym zagrożeniem oraz nie wiele znaczy. Na twarzy Jina pojawiła się paleta emocji okazująca smutek i żal. Mimo to nie zamierzał cofnąć żadnego ze swoich słów.
- Cóż. Zdanie nie zmienię i zostanę tutaj jeszcze trochę. Jak wyruszysz to zrobię to samo i wtedy się pożegnamy. Tymczasem wypoczywaj.
Po tych słowach Jin opuścił pomieszczenie wcześniej zerkając na medyka, który cały czas zajmował się Ryosenem. Tokage rozejrzał się na zewnątrz i po chwili ruszył w kierunku jednego z mężczyzn, który kręcił się gdzieś w okolicy, następnie zamieniając z nim kilka słów. Po około trzech, czterech minutach zakończył konwersację i wrócił do rannego.
- Mieszkaniec nie słyszał ostatnio nic o żadnych bandytach. Są jednak wdzięczni szlachetnemu samurajowi za pomoc i w ramach wdzięczności zajmą się Twoimi ranami oraz przez ten czas zapewnią nam nocleg oraz posiłki.
Powiedział do Yuzuki jednocześnie stojąc w wejściu do budynku.

Re: Gospodarstwa — Wto Cze 25, 2024 9:46 pm

To prawda. Różnili się niemal we wszystkim. Było to pewnie spowodowane tym co do tej pory pory widzieli. Podczas swojej dotychczasowej podróży Ryosen widział naprawdę wiele przykrych rzeczy. Sam też doświadczył niejednego takiego aktu na własnej skórze. Ciągłe walki z niegodziwością czy też demonami mogą naprawdę wypaczyć człowieka. Co więcej kilkakrotnie spotkani przez niego ludzie okazywali się o wiele bardziej zdeprawowani niż demony. Miał kiedyś wątpliwą przyjemność rozmawiać z jednym z przedstawicieli tej rasy. Pod kilkoma względami były podobne do zwierząt. Zabijają po to aby przeżyć, niekiedy dla zabawy lub ze strachu. Biorąc pod uwagę niektóre emocje były także podobne do ludzi. Tak samo jak i oni potrafiły odczuwać pożądanie.
- Pozwól że udzielę Ci przyjacielskiej rady póki jeszcze obydwaj żyjemy. Jako samuraj kieruj się głównie rozumem i ostrzem. Serce pozostaw do pompowania krwi - Mówiąc to spojrzał poważnie na chłopaka.
Nie chciał rozwiewać jego marzeń i wyobrażeń o świecie jednak czuł że jest mu to winien za ratunek.
- Jeśli taka jest Twoja wola.... - Odrzekł do Jina.
Naprawdę uparty typ. Kiedy chłopak wyszedł próbował wykonać proste ćwiczenie z oddychaniem jednak najwyraźniej miał gdzieś jakieś złamane żebro ponieważ bardzo trudno było mu wziąć głębszy wdech.
- Jednak szykuje się dłuższa rekonwalescencja. Oby tylko ślad mojej krwi nikogo tutaj nie ściągnie - Mruknął do siebie.
W tym samym momencie do chaty wszedł Tokage. Zielonooki spojrzał na niego z lekkim zdziwieniem, a po wysłuchaniu jego słów westchnął głośno.
- Oby to tylko nie przyniosło to większych problemów - Mówiąc to zacisnął dłoń mocniej na rękojeści swojego miecza.

Re: Gospodarstwa — Czw Cze 27, 2024 10:37 am

Trzeba było przyznać, że faktycznie życie Tokage było dość lekkie pod względem emocjonalnym. Większość życia spędził razem z ojcem, który go trenował. Dzięki temu młody samuraj rzadko miał okazję do konfrontacji ze światem zewnętrznym. Potem przeszedł pod opiekę Hashiry Płomieni przez co również był głównie skupiony na samodoskonaleniu. Taki przebieg życia może i dał wycisk pod względem fizycznym jeśli jednak chodzi o niegodziwości losu to trzymały się one dość długo z dala od Jina. Dopiero na swojej selekcji płomień poznał jak okrutne, krótkie i słabe może być życie. Śmierć czwórki towarzyszy była ogromnym ciosem. Co prawda nie znał ich jakoś szczególnie dobrze jednak mimo to widok ich ciał po egzaminie był druzgocący. Potem spotkała go następna przykra rzecz, gdy podczas jednak z misji uratował go ojciec tracąc przez to wzrok. Cóż, jakby tak podsumować to nie było koniec końców najlżej. Mimo to Mizunoto nadal opierał się na cechach, które przez wielu, w tym Ryosena, były wyśmiewane i uważane, za niepotrzebne a może i nawet zagrażające życiu.
- Zapamiętam Twoje słowa ale nie zamierzam zmienić swojego podejścia. - Rzucił jeszcze zanim opuścił lokal.

Po powrocie i udzieleniu informacji odnośnie możliwości rekonwalescencji na terenie gospodarstwa spotkał się raczej z niezbyt szczęśliwym Yuzuką. Nie ważne co by się działo to nowo poznany i tak nie był w stanie w żaden sposób opuścić osady bo zapewne zakończyłoby się to jego śmiercią. Czy perspektywa spędzenia kilku dni z Tokage była dla niego aż tak uciążliwa?
- Co, myślisz, że ktoś może jednak przyjść Twoimi śladami? - Zapytał słysząc słowa rannego oraz widząc jego reakcję, która jasno dawała znać, że walka się jeszcze nie skończyła. Po chwili dopytał - Możesz mi więcej opowiedzieć o tej walce i bandytach? Mamy czas a każda taka informacja może się kiedyś przydać.

Re: Gospodarstwa — Nie Lip 07, 2024 11:20 pm

Słysząc że Tokage zapamięta jego słowa sprawiły że Ryosen tylko lekko westchnął. Tutaj nie chodziło tylko o to, aby sprawić by je zapamiętał, lecz o to by je sobie przemyślał. To było tylko i wyłącznie po to aby mógł dłużej cieszyć się swoim frywolnym życiem, a przynajmniej tak to wyglądało z perspektywy zielonookiego. Kiedy towarzysz opuścił budynek brunet chciał przedsięwziąć próbę która również na celu miałaby opuszczenie tych czterech ścian jednak najwidoczniej czuł, że na tych osłabionych nogach zbyt daleko się nie doczłapie dlatego też nim jeszcze zsunął je z łóżka, to zdążył się poddać. Leżał tak i gapił się w sufit. Nim Tokage do niego wrócił zdążył w głowie przeanalizować kilka możliwych scenariuszy tego co mogłoby się wydarzyć jeśli jakikolwiek stwór ruszy śladem jego krwi. Najprawdopodobniej byłby to koniec dla tej wioski. Nie znał potencjału bojowego chłopaka jednak zwykły szermierz nie byłby w stanie długo opierać się demonowi. Wtedy też Jin zagadał go o bandytach z którymi walczył i przez których znajduje się teraz w tym stanie. Ciężko mu było cokolwiek w tym momencie wymyślić. Zdawał sobie sprawę, że jeśli się uprze będzie mógł iść w tamto miejsce i sprawdzić czy znajdują się tam ciała jakichś ludzi. Z drugiej strony gdyby się tam udał, a okazałoby się że jakiś demon jeszcze tam jest i tylko czeka aż się ściemni to Tokage byłby w niemałych kłopotach z jego powodu. Wiedząc że i tak raczej nie zdziała tutaj zbyt wiele i nie odciągnie swojego towarzysza od tej rozmowy westchnął tylko lekko.
- Wydaje mi się że wybiłem całą grupę, jednak złe przeczucie nie chce mnie opuścić. Zawsze kilku mogło się odłączyć od reszty, a po powrocie znaleźli martwych kompanów i ślad krwi prowadząc do wioski. Scenariuszy jest wiele - Mówiąc to spojrzał na miecz kompana.
- Dlatego powinieneś ostrzec wieśniaków aby nocą się nigdzie nie zapuszczali. Nie potrzebuję tutaj więcej towarzystwa - W tym momencie nawet próbował zażartować, jednak raczej słabo mu to wyszło.

Re: Gospodarstwa — Wto Lip 09, 2024 2:19 pm

Chłopak uważnie wysłuchał każdego słowa rannego, zastanawiając się czy faktycznie mieszkańcom coś grozi. Ślad krwi, który zostawił za sobą Ryosen był na tyle spory i wyraźny, że zarówno bandyci, którzy potencjalnie mogli przeżyć dzięki przypadkowi, jak i nawet demon kręcący się po prostu gdzieś w okolicy mogli dotrzeć do osady i korzystając z okazji pozbyć się mieszkańców, którzy raczej nie byli w stanie się obronić. Podobnie sytuacja miała miejsce z Yuzuką, który jedyne co był w stanie teraz robić to leżeć, pouczać Jina oraz próbować mówić coś śmiesznego.
- Ostrzegę. Przypilnuje też wioskę. Nawet jeśli pochowają się po domach to i tak nie wiele pomoże gdy zjawi się tu grupa bandytów. – Powiedział, cały czas zerkając na towarzysza rozmowy. Planował kontynuować swoją wypowiedź, jednak do pomieszczenia przez okno wleciała szmaciana kulka, która miała przypominać piłkę. Chwilę po niej przez drzwi wbiegł chłopiec, na oko mający koło siedmiu lat. Zatrzymał się przy przejściu, zerkając to na Jina, to na Ryosena. Tokage odsunął się, wchodząc do środka budynku i robiąc miejsce dla młodzieńca, jednocześnie gestem ręki zapraszając go do środka, aby wziął swoją własność. Chłopiec ukłonił się w jego kierunku, potem w stronę rannego samuraja po czym wszedł do środka. Kucnął przy piłce, podniósł ją i już miał opuszczać budynek. Gdy jednak był przy wyjściu to zdecydował się zagadać do Ryo.
- To prawda, że zabił Pan tamtych, którzy ostatnio zabrali Aye? – Zapytał z nadzieją, zerkając na samuraja, który bohatersko ocalił wioskę przez rzezimieszkami, którzy najwidoczniej terroryzowali wioskę od jakiegoś czasu. A przynajmniej taka wieść rozeszła się po wiosce. Jin nie zamierzał się wypowiadać na ten temat. Jedyne co robił to obserwował rozwój sytuacji, jednocześnie zastanawiając się jak wiele przechodzą dzieci w takich miejscach i jak wiele wiedzą o tym co się dzieje wokół nich. Z jego wypowiedzi jasno wynikało, że bandyci porwali jakąś osobę. Kim była Aya nie było jasne, jednak oczywiste było to, że gospodarstwo zmaga się z problemami, które Ryosen rozwiązał zabijając bandytów. A przynajmniej tak się wszystkim wydawało, bo drobne kłamstewko zaczęło obrastać coraz szerzej, rozprzestrzeniając się wśród mieszkańców.

Re: Gospodarstwa — Wto Wrz 10, 2024 8:02 pm

Ryosen był świadom tego jak bardzo słabe były jego żarty w tym stanie. W niektórych momentach nie miał sił nawet na to aby wziąć głębszy wdech, ponieważ jego najprawdopodobniej połamane żebra utrudniały mu to. Słysząc słowa Tokage kiwnął tylko głową. Wiedział, że ten prawy chłopak na pewno dotrzyma danego mu teraz słowa. Prędzej pewnie dałby się pociąć niż mógłby opuścić tych ludzi nieświadomych większego zagrożenia niż zwykli bandyci. Nie spodziewał się tego aby jakiekolwiek monstrum mogło tutaj jeszcze przyjść, jednak zawsze warto było się w jakiś sposób zabezpieczyć.
- Pamiętaj jednak aby omijać tą chatę. Sam sobie poradzę z kolejnymi odwiedzającymi. Ty jesteś jedyną osobą którą tak ciężko spławić - Po tych słowach zauważył jak coś wpadło do środka.
W pierwszej chwili lekko się zdziwił. Obawiał się, że już nastał ten moment którego tak się obawiał. Kiedy jednak przyjrzał się przedmiotowi, a po chwili do pomieszczenia wszedł jakiś młody chłopiec wszystko połączyło się w logiczną całość. Na skinięcie dziecka również odpowiedział skinięciem. Miał nadzieję, że ten młody człowiek będzie mógł jak najdłużej cieszyć się spokojnym życiem. Jak się jednak po chwili okazało wcale nie było tak jak brunet by chciał. Gdy chłopiec zapytał o Ayę Ryosen odpowiedział twierdząco. Nie było w tym ani grama kłamstwa ponieważ demony które zabił wcześniej były po obfitej uczcie która składała się po części właśnie z tej dziewczynki. To właśnie ten widok sprawił, że tak interesowna osoba jak Yuzuka w ogóle zwróciła swoje ostrza przeciwko grupie demonów które bezpośrednio go w żaden sposób nie zaatakowały. Zdał sobie też wtedy sprawę jakie miał szczęście, że wychował się w takiej, a nie innej rodzinie. Pewnie tam skąd pochodził takie rzeczy też miały miejsce, jednak dzięki temu że jego dziadek był zabójcą demonów nigdy nie słyszał o takich przypadkach. O wiele częściej słyszał o sytuacjach w których to dzieci zza miasta były porywane dla okupu lub sprzedawana na dwór do zamożniejszych osób z kraju. Tego jednak nie dało rady wytępić, nie ważne ile ludzi by się nie zabiło czy też nie zamknęło w więzieniu. Było to niczym walka z hydrą i jej odrastającymi głowami. Na miejsce jednej grupy bandytów pojawiały się dwie. Dlatego też Ryosen nigdy nie stronił od zabijania ludzi. Wiedział, że nie rzadko byli oni o wiele gorsi od ludzi. Po tych przemyśleniach poczuł jak lekarstwa zaczęły na niego działać i zasnął. Tokage najpewniej po zobaczeniu tego również zabrał się z tego budynku i zajął się własnymi sprawami.

z/t obydwaj