Hana wiedziała, że rozkręci się podczas tańca, ale to była tylko pozorna pewność, ponieważ tak naprawdę nie wiedziała, co naprawdę szykowała. Słyszała jego słowa, które jej nie rozproszyły, a raczej umocniły w przekonaniu, że niewielu jest w stanie ją wywrócić z rytmu tańca. Gdy zaczęła tańczyć bardziej odważnie, były widoczne fragmenty jej ciała, takie jak okolice bioder, zgrabne nogi, a nawet lekko odsłonięte obojczyki. Alkohol w jej organizmie pobudzał jej zmysły i temperament taneczny. W tym momencie nie miała żadnych ograniczeń. Jej włosy tańczyły razem z nią, opadając na jej ciało. W momencie, gdy Kagari ją zaskoczył, wstał i zbliżył się do niej, uśmiechnęła się tajemniczo. Poczuła jego dotyk na swojej talii i zgrabnie oplotła jego nogę, wyrażając kokieteryjność w tańcu. Jako artystka, również pokazywała takie ruchy wśród tych, którzy zbliżali się i chcieli to poczuć. Jednak miała swoje granice i nie pozwalała sobie na rozebranie się czy coś takiego, ponieważ byłoby to nieodpowiednie, zwłaszcza że była narzeczoną w szanowanej rodzinie Tairy. Dlatego musiała bardzo uważać i mieć kontrolę nad tym, co robiła. Po chwili otoczyła go w wirze tańca, wyrażając swoje zmysły, dotykając jego ramion opuszkami palców, aż po kręgosłup, tworząc pewne zmysłowe kręgi.

Dziewczyna czekała, jak Kagari zareaguje na to. Obserwowała jej taneczne ruchy, zastanawiając się, czy odważy się na ostateczny krok, czy też będzie nadal kontrolować sytuację. Wiedziała, że grała bardzo niebezpieczną grę z jednym z Kagarim.

Mężczyzna, zafascynowany tańcem szlachcianki, nie zauważył, jak kobieta zaczęła się zbliżać do niego w odpowiedzi na jego prośbę pokazania kilku ruchów. Nagle, zaskoczony jej gwałtowną śmiałością znalazł się w objęciach Hany, a ich ciała zaczęły stapiać się w zmysłowym tańcu. Alkohol, który już wcześniej wprowadził pewną odmianę w postawie Kagariego, teraz dodawał ognia tej gorącej chwili. Ruchy kobiety stawały się coraz bardziej zmysłowe, a on, choć początkowo lekko zakłopotany, stopniowo odpowiadał na nią. Ich taniec przekształcał się w subtelny, ale wyraźny flirt, gdzie dotknięcia stawały się obietnicą czegoś więcej. Deszcz za oknem stanowił jedynie tło dla tej intymnej sceny, a świat wokół zaczął blednąć w obliczu rosnącej namiętności. Kagari, który zwykle utrzymywał dystans, teraz odważnie odpowiadał na gesty kobiety, pozwalając atmosferze pomiędzy nimi wznieść się na wyższy poziom. Alkohol podgrzewał zmysły, a on sam zaczynał odczuwać pulsującą energię tej chwili. To było coś więcej niż tylko taniec; to była wymiana namiętności, którą deszczowy wieczór sprawił, że zaczęli doświadczać razem.

- Podtrzymuje swoje stwierdzenie, że jesteś niezwykle śmiała. Przed każdym mężczyzną falujesz w taki sposób, pozbawiona jakiejkolwiek odzieży, poza cienką bielizną? – zapytał, opleciony przez jej zgrabną nogę. Odpowiedział na to posyłając swoją dłoń w dół jej talii na zgrabny pośladek. – A może to pokaz tylko dla mnie. Co, Hana? Jesteś na tyle odważna, aby pociągnąć to dalej?

W miarę jak atmosfera robiła się coraz bardziej nasycona namiętnością, Kagari postanowił podjąć ryzyko i przełamać swoje własne zahamowania. Zmysłowe ruchy Hany stały się impulsywnym wyzwaniem, na które postanowił odpowiedzieć pewnością siebie. Nie wierzył, że dziewczyna zrobi to samo. Pomimo pozornej odwagi na pewno była zwykłą, dobrze wychowaną panienką, która przestraszy się rozgrzanej atmosfery i odpuści, zacznie szukać jakichś wymówek, żeby uciec spod jego dotyku. Wszystkie były takie nieśmiałe i delikatne.

Kobieta tańczyła cały czas przy nim, słysząc muzykę tego mężczyzny, była zaabsorbowana swoją czynnością. Jeśli chodzi o dalsze zmysłowe ruchy, nie miała zamiaru ich pogłębiać, bo naruszyłaby swoje zasady, a to byłoby dla niej niewybaczalne. Zachowanie czystości dla jedynego, musiała bronić za wszelką cenę, bo jeszcze teściowa by ją ubiła za to. Nie chciałaby mieć pewnej burdy pod tym kątem. Jeśli jeszcze splami nazwisko zmarłego ojca, prawdopodobnie zostanie wygnana przez swojego najstarszego brata z rodu. Nie chciałaby tego, jak najbardziej, tylko nie to. Pomyślała, nie wydając żadnego dźwięku z ust.
Czasami miała wrażenie, że podczas wspólnego tańca Kagari mógłby mieć pewną słabość do Hany lub jej tańca. Wiedziała, że taniec, który mu się podoba, może go wciągnąć do pewnej granicy. Jednak po wysłuchaniu jego słów, musiała się obronić przed jego pytaniem.
- Wiesz, gdybym miała ubranie, w którym tańczę w pracy, byłoby całkowicie inaczej niż teraz - odpowiedziała, odpowiadając na jego pytanie.
- Można powiedzieć, że jesteś wyjątkiem od reguły, ze względu na tę sytuację - odpowiedziała śmiało. Spojrzała na niego krótko rubinowymi oczami.
- Niestety taniec potrafi zmęczyć, bo to jest wysiłek na kilka godzin - wypowiedziała kolejne słowa. W tym momencie usłyszała, że mężczyzna obok przestał grać na instrumencie. Czy ta sytuacja ją uratowała, czy Kagari będzie dalej dążył do zbliżenia między nimi?
- Wiesz... są pewne granice, których lepiej nie przekraczać - odpowiedziała, jednak jeszcze dokończyła zmysłowym głosem zbliżając się do jego ucha.
- Nie jestem taka łatwa, jak Ci się wydaje - dodała dalszą kwestię. Wtedy spojrzała się na niego. Nie chciała zbytnio posuwać dalszej sytuacji, bo miała narzeczonego i chciała być mu wierna, ona nadal go kocha i wolałaby zachować linię rozsądku. Jednakże jeśli Kagari zakochałby się w białowłosej, musiałby faktycznie bardzo postarać, aby zdobyć jej serce.

To było coś zupełnie nowego dla Kagariego, który zazwyczaj kroczył przez życie z dystansem. Teraz jednak, pod wpływem tej chwili, zdecydowanie i śmiało, zaczął dominować taniec, stając się aktywnym uczestnikiem zmysłowego dialogu. Nie przeszkadzał mu nawet brak muzyki, bo to nie z jej powodu ruszył w ogóle na ich mały, prywatny parkiet stworzony z mat tatami.

- Nie masz go na sobie, a nadal tańczysz. Uwierzyłbym, gdybyś lepiej wyznaczała granice, ale ty się próbujesz mną bawić, prowokować – zauważył, nadal krążąc dłonią po jej bieliźnie. Jej słowa to jedno, ale ruchy to zupełnie inna historia. – Ze względu na sytuacje? A co to za sytuacja? Wpadłem ci w oko? – zapytał zuchwale, nie puszczając jej z objęć.

Gdy taniec osiągnął swoje apogeum, muzyka zatrzymała się, ale Kagari nie zamierzał kończyć. Wręcz przeciwnie, mężczyzna, nadal prowadząc tancerkę w ekstremalnie zmysłowych ruchach, kontynuował taniec jakby dźwięki wciąż pulsowały w ich duszach. Prowadząc ją o kilka dodatkowych kroków, delikatnie przystawił Hane do ściany.

- Tak? A to jakie niby granice? Jak na moje, to całkiem ci się podoba ta cała uwagę. Więc po co przerywać? Nikt nie musi się dowiedzieć – zamruczał w odpowiedzi, na jej ujmujący szept tuż przy swoim uchu. Wykorzystał to zbliżenie aby przysunąć usta do jej szyi, na której to bez ostrzeżenia pozostawił delikatny pocałunek. Zabójca, z oczami utkwionymi w rubinowych oczach zdecydowanie i zmysłowo sunął dłoniami po jej odsłoniętym ciele. Jego dotknięcia były jak gra nut na delikatnym instrumencie, budząc w obojgu nieokiełznaną namiętność. – Jeżeli ty nikomu nie powiesz, to nikt się nie dowie, prawda?

Zdawał sobie sprawę, że Hana nie jest łatwa, ani pod „tym” względem, ani do odczytania. Jej gesty, spojrzenia i ruchy były jak kod, który musiałby rozszyfrować. To sprawiało, że wydawała się jeszcze bardziej intrygująca. Być może miała w sobie coś, co przyciągało, coś nieuchwytnego, co było jak delikatny zapach w powietrzu - zmysłowe i jednocześnie trudne do zdefiniowania.

Białowłosa po zmysłowym tańcu zauważyła, że Kagari nie chce zakończyć tej sytuacji. Zaczęła się zastanawiać, do czego naprawdę zmierzał swoimi kolejnymi pytaniami. Spojrzała na niego rubinowymi oczami.
- No cóż, prawdopodobnie, czy byłabym w bieliźnie czy w tamtym stroju, nadal byłabym obiektem pożądania - odpowiedziała mu.
- Ostrzegałam cię, że taniec jest erotyczny i wnosi wiele zmysłów, a dominuje w nim namiętność - odparła, odpowiadając na jego kolejne pytanie dotyczące jej zachowania. - Łatwo można zrozumieć dwuznaczność sygnałów u kobiet - dodała, kontynuując swoją wypowiedź.
Gdy usłyszała, co do sytuacji myśli naprawdę, zaczęła myśleć w innym kierunku niż ona. Zaczęła odczuwać gęstą atmosferę między nimi. Po chwili, gdy ich taniec został chwilowo przerwany, poczuła, że została przyciśnięta do ściany. W tym momencie zaczęła się mu przyglądać z ciekawością.
- Nawet mój obecny narzeczony? - spytała, spoglądając na niego uważnie. Nie wiem, czy Heisuke, mój narzeczony, podzielałby jego entuzjazm w tej kwestii.
Nie znała go tak naprawdę. Niespodziewanie została pocałowana w szyję, co lekko ją zarumieniło i zaskoczyła reakcję Kagariego. Po chwili poczuła, jak jego dłoń porusza się w okolicach odsłoniętego ciała. Date zaczęła się zastanawiać, czy powinna kontynuować namiętność między nimi czy nie. Ciepło jej ciała zaczęło ją ogarniać, zdając sobie sprawę, że musiałaby przerwać tę sytuację. Nie miała zamiaru stracić swojej niewinności ze względu na zachcianki zabójcy. Mogłaby poczekać, aby zobaczyć, w którą stronę pójdzie ta sytuacja, ale zaczynało być zbyt ryzykowne.

- Decyzja o tańcu była twoja, mimo świadomości jego zmysłowości. - Być może nie zawsze potrafił zrozumieć kobiety, ale pewne znaki były oczywiste. – Dwuznaczność? O nie. Ty po prostu próbujesz igrać z ogniem z nadzieja, że się nie sparzysz. A tylko dzieci myślą, że języki ognia ich nie sięgną, gdy włożą rękę w ognisko. Jesteś aż tak naiwna, Hana? Brak ci czujności, a teraz jeszcze brak ci zdrowego rozsądku. – Zwrócił na nią swe intensywne spojrzenie. Silne ręce zatrzymały kobietę przy ścianie.

Spojrzenia się spotkały, a w tych chwilach ciszy ich oddechy stworzyły intymny dialog. Kagari, jakby podążając za pulsującym rytmem, pochylił się ku Hanie i zaczął całować ją delikatnie po obojczykach. Jego usta były ciepłe, przynosząc ze sobą zapach deszczu i namiętności. Deszcz stał się tylko tłem dla ich własnego, prywatnego świata. Skoro nie przerwała za pierwszym razem, uznał to za ciche przyzwolenie na swoje działania. Dotychczas była otwarta i zdecydowana, stąd nie wątpił, że jest zdolna wyrazić swoje zdanie i zgasić go jednym zdaniem.

- A gdzie niby jest ten narzeczony? Bo to ja kładę swoje usta na twojej nagiej, rozgrzanej skórze, a nie on – zaśmiał się triumfalnie na myśl o jakimś smutnym mężczyźnie, który czekał w domu na swoją kobietę, a ta znajdowała się w ich obecnej sytuacji. – Spokojnie, nawet on nie musi wiedzieć… są różne sposoby sprawiania sobie przyjemności, niż te, które zostawiają za sobą trwałe ślady.

Przytrzymując ją przy ścianie, Kagari zaczął zmysłowo badać ciało Hany dłońmi, jakby każdy dotyk był nasycony namiętnością. Jego palce wtargnęły delikatnie na uda, ślizgając się po skórze. Cienka bielizna ledwo starczała, aby skromnie okryć resztę jej ciała, a i tą przeszkodę łatwo byłoby sforsować, gdyby tylko chciał. Czasami zaczepiał o skraj jej majteczek palcem, drażniąc się, szukając jej reakcji. Jej strach i niepewność tylko podsycały ciekawość mężczyzny osobą tancerki.

- Myślisz, że nie należy ci się odrobina przyjemności? Zmienisz zdanie, jak trafisz na domu pełnego innych konkubin, albo jak twój „narzeczony” podmieni cię na młodsze sztuki – kontynuował, rozbawiony jej naiwnością i perspektywą zdruzgotanych marzeń. Jeżeli łudziła się, że każdy mężczyzna, nawet jej ukochany nie zabawia się z eleganckimi damami, to była jeszcze młoda i głupia. Typowa podlotka broniąca za wszelką cenę swojej czystości. – Masz dwie ręce. Możesz je śmiało położyć na moim ciele.

Hana była w kłopocie, słysząc słowa Kagariego. Nie wiedziała, co naprawdę powiedzieć. On cały czas ją zagadywał i to w taki sprytny sposób. Jednakże, przeliczyła się w tej sytuacji. Mogła zatrzymać tamtą atmosferę i nie zgodzić się na dalszy taniec, ale skąd mogła wiedzieć, że jej zmysł posunie się w niebezpieczną granicę, której nie powinna przekraczać. Westchnęła cicho, przymrużając rubinowe oczy. Gdy wymienili spojrzenia, jednakże nie podzielała jego entuzjazmu, który kierował się instynktem chcącym odebrać jej czystość.
- Czy mówisz to każdej napotkanej dziewczynie, którą okręcasz wokół palca, mówiąc o ich narzeczonych? - spytała, badając go, na ile jest pewny siebie.
Faktem było, że są tacy, którzy szukają innych dziewczyn, bo żona może im nie wystarczać, ale uważała ich za niedojrzałych emocjonalnie, a Heisuke nie był taki, i nadal utrzymuje swoje zdanie. - Wiesz, nie znasz mojego narzeczonego, więc nie oceniaj go tak pochopnie. Nie warto wrzucać każdego mężczyznę do jednego worka - odpowiedziała spokojnie, okazując cięty język. Niech sobie nie myśli, że będzie obrażać go od nie wiadomo czego. Tym bardziej nie wiedziała, jak uwolnić się od uścisku Kagariego. Jej ciało drżało przez jego dotyk, a on kierował się zbyt nisko według niej. - Oj, nie masz zahamowań, widzę. Powiedziałam Ci, że nie jestem łatwa - odparła, dając mu do zrozumienia, że nawet jeśli by okazała pewną reakcję, to on przekracza granicę, której nie powinien przekraczać. Z drugiej strony, musiał dawno nie mieć dziewczyny, skoro pragnął namiętności od płci przeciwnej. Po usłyszeniu jego wypowiedzi, oparła ręce na ścianie, bo było jej wygodniej. Dlatego w tym momencie nie skorzystała z jego propozycji, chyba że sam pokieruje jej rękami do siebie.

- Zwykle kobiety, które są zaręczone nie wpadają mi na kolana w samej bieliźnie i nie kręcą biodrami, jeżeli nie próbują wymusić jakieś „reakcji” - odpowiedział jej, kręcąc oczami z wyraźnymi oznakami irytacji. - Chciałaś się dowartościować? Cały czas prowokujesz, a teraz się zapierasz?

Choć otoczony atmosferą pożądania, nagle puścił Hane, wstrzymując się i oddalając od niej. Kobieta, choć jeszcze chwilę temu tańczyła z nim w zmysłowym uniesieniu, teraz zdawała się cofać, stawiając opór. Mógł tylko narzekać na to, że tancerka, która jeszcze przed chwilą sama prowokowała, teraz udaje niewinność.

- Nie masz pojęcia, co chcesz? Wiesz, jeżeli jesteś dziewicą i robisz wielkie wydarzenie z tego, że narzeczony ma się z tobą oficjalnie przespać, to nie będę mu odbierać takiej „atrakcji”. Pewnie i tak ma już doświadczenie - zakpił, odsuwając się od ściany, zostawiając przy niej kobietę. - Chociaż myślałem, że damy w tym wieku już dawno mają takie sprawy za sobą.

Kagari, obojętny i zdystansowany, powrócił na swoje miejsce. W jego spojrzeniu odbijało się rozczarowanie i zimna obojętność. Rozumiał, że każdy ma swoje granice, ale nagła zmiana postawy Hany budziła w nim poczucie niedopowiedzenia i niedomówienia. Wrócił do alkoholu, którego dolał sobie do samego czubka postawionego obok kubka. Niewiele brakowało, a przypadkowo spotkania zabójczyni, której chciał pomóc dachem nad głową i dobrym trunkiem wrobiłaby go w zostanie gwałcicielem. Opatulając się w materiał, zaczął podążać ku swojemu futonowi, zdającego się być jedynym miejscem, gdzie mógłby odsunąć od siebie myśli o nieporozumieniach. Jego spojrzenie utkwiło w sufitowej belce, a deszcz za oknem zdawał się wybrzmiewać zgodnie z tętentem jego myśli.

- Naucz się mówić „nie”, dziewczyno. To, że „nie jesteś łatwa” oznacza tylko tyle, że dałabyś się przelecieć, gdyby ktoś bardziej próbował - prychnął. On nie należał do tych zdesperowanych mężczyzn, który za wszelką cenę próbowali dowieść kobiecie, że są jej warci. Było nawet odwrotnie, a Hana szybko straciła jego szacunek. Nawet jeżeli była tak jak on, zabójcą demonów, to jako zwykły człowiek zapamięta ją poprzez to zakrzywione pierwsze wrażenie.

Hana nie musiała mu udowadniać, kim jest i kim nie jest. Miała swoje zasady, a on sam wpadł w swoje sidła. Nie była to jej wina, że sam na to przystał. Cały czas mówiła, że ten taniec mógłby być bardziej intymny, ale on nie słuchał. Z drugiej strony, jeśli jej narzeczony dowie się, że tańczy w miejscach niekoniecznie chlubnych, to będzie miała poważne problemy. Dlatego postanowiła porozmawiać z szefem tego miejsca i zrezygnować z roli tancerki. Wolała być liderką niż grać na swoim instrumencie. Zdenerwowana westchnęła, bo nie miała zamiaru występować w takiej garderobie. W końcu w tym momencie dostała nauczkę.

- Przepraszam, ale to, że potknęłam się na nierównej belce i wpadłam na ciebie, nie jest reakcją na prowokację - odpowiedziała poważnym tonem. - Ostrzegałam cię ostatnio, że ten taniec może prowokować do dalszych działań, więc sam na to poszedłeś. Poza tym, nie obwiniaj mnie, że to wszystko moja wina, bo to nieprawda - powiedziała tym samym tonem.
- Czy ty wiesz, o czym mówisz, kiedy mówisz o wartościach? Bo ja nie jestem taką kobietą, nie porównuj mnie do innych, bo tego nie znoszę - dodała ze złością. Sama chciała wyjść stąd, ale musiała przeczekać tę burzę, która była w centralnej części, gdzie się znajdowali. Gdyby jej narzeczony był w pobliżu, może pomógłby jej uciec w bezpieczne miejsce lub do rezydencji Tairy. Nie mogła dłużej wytrzymać w towarzystwie Kagari'ego pod jednym dachem. Zirytowana westchnęła z powodu całej tej sytuacji. Gdy wspomniał, że jest dziewicą i że to wielkie wydarzenie, że przespała się z narzeczonym, jedyną odpowiedzią, jaką mogła dać, było zakpienie z zabójcy.


- To, że jestem dziewicą, nie oznacza, że to wada czy pech. Wolę pochodzić od szanujących kobiet niż od tych, które puszczają się na lewo i prawo z innymi - odpowiedziała, patrząc mu prosto w oczy. Po chwili, gdy odsunął się od ściany i od niej, odetchnęła z ulgą, choć nie okazała tego w jego obecności. - No cóż, zdarza się - krótko odpowiedziała na jego słowa. Wtedy spojrzała tylko na swoją broń i swoje ubranie, a potem na okno. Następnie usłyszała kolejne słowa, które wychodziły z ust mężczyzny, który nie mógł znaleźć partnerki płci przeciwnej. Westchnęła po raz kolejny. - Uważam, że słowo "nie" i "nie jestem łatwa" oznaczały odmowę, ponieważ wyznaczałam granicę. Jeśli ktoś dalej próbował, byłby gwałcicielem, a moja druga strona by tego nie chciała i zostałaby zmuszona. Nie sądzisz? - zapytała chłodnym tonem. Była naprawdę zła i ciągle tylko w myślach wołała o tym, żeby Heisuke się pojawił i było w porządku według niej. Dziewczyna spojrzała na swoje miejsce, gdzie leżały jej ubrania i broń. Podeszła do tego miejsca, wzięła ubrania i broń w ręce, chcąc przenieść je bliżej przebieralni. Nie miała zamiaru zostawiać swoich rzeczy blisko Kagariego. Wolała być bezpieczna, żeby nie było żadnych niespodziewanych sytuacji. Naprawdę miała ochotę wyjść, ale pogoda nie chciała z nią współpracować.

28.01.1654
Misja na której byli w okolicy trochę się przeciągnęła gdy nagle zaczęło lać. Wszelki trop jakim podążali obaj zabójcy urwał się zdawać by się mogło bez powrotnie. Co gorsze odgłos uderzających o wszystko kropli rozpraszał obu mężczyzn: zmysł Heisuke przez nadmiar odgłosów, a Katsumitsu przez wibracje z każdej możliwej strony. - No i jasny chuj strzelił polowanie.. nie daleko jest zajazd, przeczekamy tam. Wysuszymy się, coś zjemy i podejmiemy dalsze próby nocą.. co ty na to? - spytał, starając się zgarnąć białe włosy z twarzy. Czuł się jak zmokła kura, o tyle dobrze że strój zabójców w jakimś stopniu chronił bo pewnie obaj by się pochorowali.

Wchodząc do zajazdu odszukał wzrokiem właściciela przybytku. - Macie jakiś pokój gdzie możemy odpocząć? - spytał wskazując na siebie i swojego przyjaciela. - Przykro mi.. ostatni wydaliśmy jakiejś parce.. - odezwał się właściciel. Hei westchnął zdejmując przemoczone białe haori z siebie i odwiesił je przy drzwiach. Szturchnął zabójcę wiatru wskazując na stolik pod ścianą nie daleko schodów prowadzących na piętro, gdzie były pokoje do spania. Kiedy podeszli do stolika, rozsiadł się wygodnie. - Dwie porcie podwójnego ramenu.. - zamówił dla obu. W końcu zmokli i zmarzli a to był najlepszy sposób poza sake żeby się trochę rozgrzać. Kiedy kelnerka przyniosła im porcje, stawiając obie miski na stole. - Przepraszam.. jesteście zabójcami demonów.. prawda? - odezwała się młoda dziewczyna z lekkim rumieńcem na buzi. Heisuke spojrzał na Katsumitsu i uśmiechnął się serdecznie w stronę dziewczyny. - Czyżby mój kolega wpadł ci w oko? - spytał z lekkim rozbawieniem w głosie widząc jak kelnerka strzeliła buraka, robiąc tył zwrot z zażenowania i uciekła z taca zasłaniającą buzię, prawie się potykając o własne nogi. - Ajaaaaj.. chyba trafiłem w sedno.. jak byś nie był taki wybredny to już byś miał dziewczynę.. - złapał za pałeczki i zamieszał w ciepłej zupie. Co pokazywał zabójcy wiatru jakąś ładną dziewczynę, to ten zabijał temat prostym 'nie mój typ' w pewnym momencie nawet Taira się zastanawiał jaki musi być typ jego przyjaciela żeby chciał choć zagadać jakąś dziewczynę. - Itadakimas.. - rzucił do kolegi łapiąc w pałeczki odrobinę mięsa.

"Znowu deszcz" pomyślał ze zażenowaniem Katsumitsu, ślady przepadły dziś już raczej nie upolują niczego. "Wysuszymy się, coś zjemy i podejmiemy dalsze próby nocą.. co ty na to?" -Jasne, w takich warunkach i tak nic nie znajdziemy.- Powiedział, zarzucając białe haori na głowę, bo jego strój zabójcy i tak będzie mokry zanim dotrą do jakiegoś zajazdu. Że musiał zacząć padać deszcz.
Wszedł do zajazdu za Heisuke, tak jak on powiesił haori przy wejściu. Kolega od razu wszystkim się zajął nawet nie musiał się odzywać jednym słowem do momentu aż ten zaczął stosować swoje standardowe zagrywki względem kogokolwiek. "Czyżby mój kolega wpadł ci w oko?" -Hei, nie narzucaj się kelnerce. - Powiedział starając się załagodzić sytuacje. Zdziwił się na reakcje kelnerki, w końcu nie był jakoś bardzo przystojny. Ale tej najwidoczniej wpadł w oko, cóż nie wiele to zmieniało bo miał już kogoś. O wiele lepszego niż jakaś kelnerka. "jak byś nie był taki wybredny to już byś miał dziewczynę." -Uwierz mi to że mam bardzo duże wymagania jeszcze ani razu mnie nie zawiodło, poza tym mam kogoś w korpusie.- Powiedział, w miedzy czasie chwytając za pałeczki którymi złapał za stały element ramenu. Nie ma to jak ciepła zupka po biegu w deszczu. Aż się przypomniała mu pewna przygodą z tamtą zabójczynią, dlatego z opóźnieniem zareagował na słowa białowłosego. -Smacznego.- Powiedział wrzucając kawałek jedzenia do ust przy pomocy pałeczek. -A jak już jesteśmy przy temacie kobiet, w końcu udało ci się znaleźć jakąś narzeczoną? - Spojrzał na niego badawczo, uśmiechając się lekko. Znał go, był kobieciarzem jakich mało. Znalezienie kogoś do stabilnego związku to pewnie był dla niego nie lada problem. "Eehhh ci samuraje" pomyślał, lekko się zastanawiając czemu tacy byli. Jako były rzemieślnik miał prostsze cele, niż uganianie się za wieloma kobietami.

Kagari, w chłodnej obojętności, spojrzał na Hane, która nadal stała w miejscu, trochę zdezorientowana. Zdecydował się przerwać milczenie, jednak jego śmiech był daleki od przyjaznego.

- Ciekawe, czy te ubrania też przypadkiem spadły? - rzucił pytaniem, ale w jego głosie brzmiała drwina. Jego spojrzenie było ironiczne, a śmiech przypominał bardziej zimny sarkazm niż radosne wybuchy śmiechu. Atmosfera między nimi stawała się jeszcze bardziej napięta, jakby każde słowo było jednym z ostrych kamyków, które wrzucano do stawu pełnego niewypowiedzianych emocji. – Nie wiem skąd twoja złość. Damą na pewno nie jesteś, patrząc na to jak się zachowujesz – odparł w reakcji na jej oburzenie. Nie znali się, a więc mógł ją ocenić wyłącznie przez pryzmat tego, co zaprezentowała sobą przez ostatnie pół godziny. Jeżeli chciała komuś wmówić, że to był wypadek, to nie jemu, bo był tu i widział jak sama rzuciła mu się na nogi. Potem dodał już półszeptem – Może pomyliłem glinę ze zwykłym błotem.

Zmęczony nieporozumieniem i atmosferą napięcia, wziął butelkę alkoholu i zdecydowanie opuścił górne piętro zajazdu. Ignorując dalsze wymówki Hany, postanowił uciec od jej kłamstw. Zstąpił po schodach, które wydawały się prowadzić do świata wolnego od napięcia i niejasności. Drzwi tawerny otworzyły się przed nim, wpuszczając go do wnętrza pełnego dymu i przytulającej atmosfery. Zdecydowanie ruszył w kierunku baru, szukając ukojenia w kolejnych łykach alkoholu, które mogłyby na chwilę zatrzeć wspomnienia zdesperowanego tańca, ale dostrzegł znajomą twarz przy jednej z ław.

- Skąd macie jedzenie? Sądziłem, że w tym zajeździe nie oferują posiłków – zapytał zaskoczony, ponieważ pracownica wcześniej wspomniała wyłącznie o możliwości noclegu pod dachem. Kagari przesunął się na wysoki taboret obok Heisuke, a jego spojrzenie skierował w stronę nieznanego towarzysza. Bez zbędnych słów, wyciągnął butelkę sake, prezentując ją z gestem zapraszającym. - Chcecie spróbować? Właśnie zabrałem je z górnego piętra knajpy. - zapytał z uśmiechem, próbując złamać chłodną atmosferę, która go otaczała od spotkania z tancerką. – Oszczędźcie pracownicę. W tych czterech ścianach chyba nie ma żadnej kobiety chętnej na zabawy. Dopiero co uciekłem od takiej jednej, która w samych majtkach tańczyła przede mną swoje erotyczne tańce, a potem zwyzywała jak tylko spróbowałem jej dotknąć. – zażartował z goryczą, rozlewając resztę sake, które sam wcześniej zakupił dla siebie i Hany.

Hana była bardzo zirytowana na Kagari'ego. Nie miała ochoty nigdy więcej go widzieć. Nie miała ochoty z nim rozmawiać ani dłużej przebywać w jego towarzystwie. - Zachowaj swoje komentarze dla siebie - odpowiedziała sarkastycznie, nie zamierzała zniżać się do jego poziomu. Nie zachowywał się jak dżentelmen, a raczej jak prostak. Ciekawiło ją, jak zachowuje się wobec innych, czy też zaczyna wygłaszać wredne uwagi, gdy coś mu nie wychodzi. Westchnęła, widząc, jak znów zaczyna skierowywać swoje uwagi w jej stronę. Jedynie to powiedziała na głos.

- Nie będę zniżać się do twojego poziomu, Kagari - krzyknęła w jego kierunku, widząc, jak zamyka drzwi od pokoju. - Dupek... - odpowiedziała sama do siebie. Nienawidziła takich mężczyzn, którzy wprowadzają ją w sytuację, a potem odwracają się od niej. Musiała na chwilę odetchnąć świeżym powietrzem, aby nabrać powietrza i je wydychać. Gdy to zrobiła, jej nerwy się uspokoiły i poczuła się znowu w równowadze. - Nie zna mnie, a mnie ocenia - westchnęła po cichu, ponownie marudząc pod nosem. Po chwili zaczęła się ubierać w pokoju. W tym momencie skupiła się tylko na sobie. Następnie musiała porządnie uczesać swoje długie włosy. Minęło trochę czasu, zanim sięgnęła po swoją broń, nichirin, i założyła na siebie pelerynę, aby nie zmarznąć. Sprawdziła, czy niczego nie zgubiła, ale jak się okazało, miała wszystko przy sobie.

Wtedy uznała, że nie ma zamiaru dłużej tu być. Musiała wymazać z pamięci te głupie wspomnienia z nim związane. No cóż, przyjaźń trzeba sobie zasłużyć, a on raczej nie zasłużył na jej przyjaźń, chyba że coś się zmieni. Zamknęła drzwi prawą ręką, słysząc przy tym znajome głosy z innej sali. Schodząc na dół, miała złe przeczucia, że ten idiota zacznie rozgłaszać plotki na lewo i prawo. Oddała klucz pracownikowi, dziękując za gościnę. Gdy podeszła do drzwi, skąd dochodziły głosy, zobaczyła swojego narzeczonego, jego pewnie towarzysza i tego idiotę Kagariego. Mocno ścisnęła rękojeść nichirin. Musiała dobrze przemyśleć, co powiedzieć temu idiocie, aby nie narazić się Heisuke'owi i jego towarzyszowi. Jednak nie usłyszała swojego imienia, więc wpadła na pomysł, żeby zagrać w jego grę. Z drugiej strony słyszała deszcz, który cały czas padał. Podeszła do okna, gdzie były drzwi przejściowe, i na razie nie weszła do pomieszczenia, gdzie byli oni. Musiała na chwilę odpocząć od tego całego zamieszania.

Dziewczyna jednak zachowała czujność i czasami podsłuchiwała, o czym rozmawiają. Jednak nie wyszła z budynku. Spojrzała swoimi rubinowymi oczami, jak deszcz nasila się z każdą minutą. Wiedziała, że będzie musiała stawić czoła pewnej bitwie, która tam się toczy, ale wiedziała jedno - jeśli usłyszy swoje imię w tle tamtego pomieszczenia, nie będzie miała zbyt wielkiego wyboru. Wtedy będzie musiała się ujawnić i wyjaśnić całe nieporozumienie, które tam miało miejsce, ponieważ wydaje się, że Kagari nieco prze kolorował swoją historię. Dodatkowo, nie tańczyła w majtkach, ponieważ miała pelerynę, więc skąd wzięła się jego wyobraźnia. Westchnęła ciężko, zastanawiając się, czy mężczyźni kiedykolwiek nauczą się mówić prawdę w obecności innych, czy będą płakać nad rozlanym mlekiem, bo nie udało im się przespać z dziewczyną. Ponadto, miała pewne argumenty, jak źle mówił o Heisuke. Z drugiej strony, mogła być dumna, że obroniła się przed niechcianym zbliżeniem z Kagarim, ponieważ tego nie chciała.

"Hei, nie narzucaj się kelnerce."
Rozłożył ręce na boki w geście niewinności. - No wiesz co, Katsumitsu? Za kogo mnie masz.. poza tym ty jej wpadłeś w oko nie ja.. - uśmiechnął się bezczelnie. Skąd wiedział? A no Heisuke miał ponad przeciętny słuch i często oraz chętnie z niego korzystał.
"Uwierz mi to że mam bardzo duże wymagania jeszcze ani razu mnie nie zawiodło, poza tym mam kogoś w korpusie."
Przechylił lekko głowę w bok z zaciekawieniem, złote ślepia się uważnie przyglądały jego przyjacielowi. - I nie miałeś czasu mi się pochwalić biegając po burdelach z tym rudzielcem..? - spytał nieco ciszej, uśmiechając się do niego wymownie. Trochę go szczypnął z sympatii. Oczywiście to że Taira wiedział rzeczy, nie znaczyło że by je rozpowiadał wszystkim. - Zaskoczyłeś mnie.. kogo jak kogo ale nie spodziewałem się Ciebie w takim miejscu spotkać.. Jesteś chyba najporządniejszą osobą jaką znam.. więc? Co się stało? Chwila słabości czy w nieodpowiednie towarzystwo wpadłeś? - nie nabijał się z niego, jego głos był spokojny i można było zauważyć na twarzy lekkie przejęcie. Pamiętał jak się poznali za dzieciaka, kiedy Heisuke spędzał wakacje u jednego z wujków. Katsumitsu był synem rzemieślnika, najwybitniejszego w swoim fachu. Białowłosy polubił niższego o pół głowy chłopaka z miejsca. Jaką miłą niespodzianką było znalezienie go w korpusie.
"A jak już jesteśmy przy temacie kobiet, w końcu udało ci się znaleźć jakąś narzeczoną?"
Dłoń zacisnęła się na pałeczkach, trzymanych w dłoni. - Po śmierci Asano.. - zaczął nieco ciszej i westchnął. - ..matka wcisnęła mi moją poprzednią narzeczoną.. więc.. można powiedzieć że nie muszę szukać.. ale no.. to.. skomplikowane.. zazdroszczę Ci że nie masz takich problemów.. wolna ręka do wybrania sobie partnerki.. zero obowiązków względem klanu.. nadal uważasz że fajnie byłoby być samurajem? - rzucił biorąc kawałek łososia do ust.

"Skąd macie jedzenie? Sądziłem, że w tym zajeździe nie oferują posiłków"
Podniósł wzrok znad miski, zwłaszcza że ten był bardziej niż znajomy. - Kagari.. - odezwał się zaskoczony jego obecnością. Ale szybko się uśmiechnął przeczesując mokre włosy. - A widzisz.. jak się miało okazję uratować córkę właściciela i często się tu bywa to i miska zupy się znajdzie.. - uśmiechnął się łobuzersko. Kiedy blondyn usiadł obok niego, Taira wezwał gestem dłoni dziewczynę za barem. - Znajdzie się jeszcze porcja dla mojego znajomego po fachu? - puścił flirciarsko oczko i podziękował gdy dziewczyna przytaknęła.
"Chcecie spróbować? Właśnie zabrałem je z górnego piętra knajpy."
- Jasne! Polej! Mamy co świętować.. Katsumitsu znalazł sobie dziewczynę w korpusie.. a wiedząc jak bardzo jest wybredny, to musiał dobrze trafić.. - zaproponował, uśmiechając się gdy kelnerka wróciła z miską ciepłego ramenu dla Kagariego. - W sumie to wy się powinniście chyba znać.. w końcu jak mnie pamięć nie myli to ty też masz oddech wiatru.. co nie? - zwrócił się do Minesawy.
"Dopiero co uciekłem od takiej jednej, która w samych majtkach tańczyła przede mną swoje erotyczne tańce, a potem zwyzywała jak tylko spróbowałem jej dotknąć."
- Aaaa.. to może za mało jej sypnąłeś z sakiewki.. podobno Tancerki to prostytutki z wyższej półki.. jak dobrze sypniesz to nie tylko na dotykaniu się skończy.. ale za darmo to możesz tylko w mordę dostać od takiej i jeszcze usłyszysz że ona nie z tego 'sortu'.. - skomentował biorąc kawałek ryby do ust i podniósł miskę, upijając większego łyka bulionu. Skąd wiedział takie rzeczy? Mając tak dobry słuch, miał sporo źródeł informacyjnych.

Dobre jedzenie zawsze lepiej smakowało w miłym towarzystwie, nic więc dziwnego że zabójcy dość szybko opróżnili swoje miski. Taira złapał za sake i rozlał każdemu, choć bardziej sobie i Kagariemu, bo jego przyjaciel o czarnych oczach nie lubił alkoholu. I już mu chciał zamówić herbatę, kiedy do lokalu wszedł przemoczony tropiciel i widząc całą trójkę zabójców rzucił się wręcz w kierunku Katsumitsu, czując że jako jedyny nie pachnie alkoholem. Widocznie brał go za najbardziej kompetentnego. - Wytropiłem to ścierwo.. wiem gdzie się ukrywa.. ale musimy ruszać już teraz.. - złapał zniecierpliwiony za rękaw chłopaka. - Spieszmy się! - rzucił, pospieszając zabójcę, ciągnąc go za sobą do wyjścia.

"poza tym ty jej wpadłeś w oko nie ja"  -Mhm, ale ty się bawisz jej emocjami.- Wzruszył ramionami z bezsilności. Klasyczny Hei jak by nie zagadał do dziewczyny z podtekstem uczuciowym lub seksualnym to by nie był sobą. Czy wszyscy samuraje tak mają? Choć był jeszcze Sekomura z czego mu wiadomo to nie był samurajem, a również miał takie podejście. "po burdelach z tym rudzielcem..? "  -Co takiego?! Nie pomyliłeś mnie z kimś?- Pobladł z przerażenia, "skąd on o tym wiedział" pomyślał. Sam nie wiele pamiętał z tamtych wydarzeń ale myślał że nikt go wtedy nie widział. "więc? Co się stało? " Westchnął lekko bo zabójca nie dał się oszukać. "Co za pech". -Rudy mnie wkręcił, powiedział ze poznał nową "metodę treningu" szkoda gadać.- To mówiąc wziął kolejny kawałek jedzenia do ust aż tu nagle, spojrzał na ciemnowłosego samuraja który się pojawił, skądś go kojarzył, chyba mieszkał kilka pokoi obok niego. Zatem miał ten sam oddech co on. Przynajmniej tak mu się wydawało. -Nie mieliśmy okazji się poznać jestem Katsumitsu.- Lekko skinął głową w jego kierunku gdy się dosiadał do Heisuke. " Sake" -Podziękuje, nie pije alkoholu.- Powiedział starając się być uprzejmy, miał swoje powody."Katsumitsu znalazł sobie dziewczynę w korpusie.."  -Ej, ej spokojnie jeszcze nie jest to potwierdzone.- Lekko się zarumienił, "Czemu on musi wszystko rozpowiadać?". "W sumie to wy się powinniście chyba znać"  -Znamy się tylko z widzenia.- Powiedział, łapiąc za miskę aby wziąć łyka ramenu, po czym odłożył miskę i dalej łowił stałe elementy jedzenia. Swoją drogą mieli dobrego kucharza lub kucharkę. "Oszczędźcie pracownicę. W tych czterech ścianach chyba nie ma żadnej kobiety chętnej na zabawy. Dopiero co uciekłem od takiej jednej, która w samych majtkach tańczyła przede mną swoje erotyczne tańce, a potem zwyzywała jak tylko spróbowałem jej dotknąć."  -Jak szukasz kobiety do zabaw to idź do dzielnicy czerwonych latarni, a nie szukasz kogoś takie w porządnej gospodzie.- Spojrzał na niego z lekki nie smakiem, myśląc "mógł mu oszczędzić takich rzeczy". Złapał pałeczkami za kawałek kurczaka i go zjadł. Na widok tropiciela lekko się ucieszył że nie będzie musiał pilnować pijanych samurajów. "Wytropiłem to ścierwo.. wiem gdzie się ukrywa.. ale musimy ruszać już teraz." -Dobra- Podniósł się gdy tamten go złapał, spojrzał na siedzących samurajów. -Do potem, nie uhlejcie się za bardzo.-"Spieszmy się!"-No już idę!- Pobiegł z tropicielem na polowanie.
z/t

- Wygląda na to, że ratując córkę właściciela, zdążyłeś także poderwać kolejną laskę. Czyż nie mówi się, że nie ma lepszej okazji do flirtu niż dramatyczne wydarzenia? - rzucił żartobliwie, licząc na to, że ta kąśliwa uwaga odwróci ich uwagę od wcześniejszych nieporozumień.

Przyglądał się uważnie Katsumitsu, gdy Heisuke przedstawił go jako swojego kolegę z grona zabójców wiatru. Jego spojrzenie przemierzyło mężczyznę od stóp do głów, analizując każdy detal, który mógłby coś mu o nim powiedzieć. W końcu, z lekkim skinieniem głowy, wyrażającym zrozumienie lub akceptację, Kagari zwrócił się do niego.

- Miło cię poznać. Mam nadzieję, że nie przeszkadza ci towarzystwo takich szarmanckich towarzyszy jak my - rzekł, podtrzymując swój humorystyczny ton. Mimo wcześniejszego napięcia, stopniowo poczuł się bardziej swobodnie w obecności reszty. Atmosfera tawerny, wypełniona rozmowami i zapachem potraw, zaczęła działać rozluźniająco na mężczyznę. Z każdym kolejnym łykiem sake, coraz bardziej rozluźniał się, wypuszczając z siebie napięcie związane z wcześniejszą niejasną sytuacją. Kiedy kelner przyniósł zamówione przez białowłosego dania, Kagari spojrzał na nie z wdzięcznością i uśmiechem.

- Dzięki, Hei. Dobre jedzenie przyda się po rozczarowującej rozmowie - Natychmiast zatopił się w jedzeniu, zwracając się do reszty pomiędzy kęsami. - Porządna gospoda? To tylko kawałek dachu nad głową. Wynająłem pokój i zaproponowałem pomoc przemoczonej kobiecie, bo także przedstawiła się jako zabójca demonów. Sądziłem, że wysuszymy się i wrócimy do kryjówki, ale nie założyłem że w samej bieliźnie rzuci mi się na kolana i wynajmie muzyka, aby móc zatańczyć erotyczny taniec. Ktoś mógłby pomyśleć, że tancerki potrafią coś więcej, niż tylko wzbudzać w mężczyznach pożądanie, więc musiałem trafić na jedną z tych pracujących w przybytkach dla mężczyzn. - Wzruszył ramionami. Zupa była bardziej interesująca niż tamta sytuacja. - Nie zapytałem chyba jeszcze co was tu sprowadza?

Hana cały czas rozmawiała z jedną z kobiet poza jadalnią w Kichin Yado. Śmiała się z różnych żartów, a tym bardziej z facetów, którzy próbują wciskać kłamstwa innym, co ją bardziej bulwersowało na dobrą sprawę. Westchnęła cicho, zastanawiając się, czy ten cały Kagari nie myli swoim kolegom oczu, jakoby był niewinny i w ogóle. Może i owszem, chciał jej pomóc przetrwać noc, jednakże nie miał dobrych intencji, wykorzystując czuły punkt zabójczyni. To, że ona mogła mieć ochotę na taniec, nie oznaczało, że on ma prawo ją molestować tu i ówdzie. Co za tupet. Po cichu chwytając rękojeść nichirin, jej ręka zaczęła drżeć na samą myśl. Gdy rozmówczyni zauważyła złość Hany, zaczęła ją uspokajać słowami.
- A weź, nie przejmuj się nim. Najwyraźniej szukał przygód, no i się chłopak mylił, myląc Ciebie z kobietą z domu pociech - odpowiedziała, dając jej do zrozumienia, że popiera słowa Hany z poprzednich rozmów. - Mam czasami wrażenie, że Ciebie widziałam, jak tańczyłaś na jednym z festynów w pięknym stroju. To nie byłaś Ty przypadkiem? - spytała z ciekawością zabójczyni.
Gdy Hana była zaskoczona, uśmiechnęła się lekko do rozmówczyni. - Tak, to byłam ja. Na dobrą sprawę, nie wiedziałam, że jestem tak popularna - zaśmiała się radośnie. Hana zawsze tańczyła na festynach, a że czasem lubiła tańczyć inaczej, to już nie jej wina. Usłyszała ostatnią wypowiedź Kagariego z ciekawością, co miała połowiczną rację, ale jeśli chodzi o prostytucję, to ocenił ją bez wiedzy. Ona dorabiała, gdy jeszcze miała innego narzeczonego. Zrezygnowała z pracy po jego zaginięciu, więc jedynie grała na instrumencie koto. Według Hany, wygląda na to, że ocenia człowieka po jednej rozmowie, co może go wpędzić w kłopoty. Nie znał historii Hany, a tym bardziej nie powinien oceniać, że może być prostytutką. Gdyby to usłyszał, dostałby w twarz, ale Hana nie chciała robić niepotrzebnego zamieszania wśród Heisuke i jego przyjaciela. Miała jedynie nadzieję, że porozmawia normalnie z teraźniejszym narzeczonym.

- Pięknie wyglądałaś w tym stroju, wyglądałaś jak kapłanka natury - odpowiedziała z ekscytacją w głosie. Hana uśmiechała się przyjaźnie, słysząc miły komplement, a potem obie zaśmiały się z tego powodu. Gdy Hana miała lepszy humor, cały czas wspominała tamten moment z festynu, jego dekoracjami i szczęśliwymi rodzinami z dziećmi, które chciały naciągnąć na słodycze lub zjeść dobry ramen. Takie chwile najbardziej ją cieszyły, bo można było oderwać się od codzienności. - Dziękuję, to bardzo miłe słowa, które słyszę od Ciebie - powiedziała do rozmówczyni. Podczas rozmowy prawdopodobnie usłyszy ją jej narzeczony, ponieważ Hana rozmawiała nieco głośniej niż wcześniej.