Dzieciństwo


Minesawa Kagari, syn szanowanej rodziny samurajskiej z Nagoja, przyszedł na świat w cieniu kwitnącej wiśni, zakorzeniony w tradycji i honorze. Jego dzieciństwo było pełne surowych zasad i rygorystycznej dyscypliny, czemu nieśmiało próbował się zbuntować już w młodym wieku. Jego blond włosy stanowiły odstępstwo od standardowej czerni, co już w dzieciństwie przyciągało wzrok i wywoływało komentarze wśród innych dzieci. Wychowywany w ducha samurajskiej etyki, Kagari musiał przystosować się do surowych oczekiwań swojej rodziny. Jego ojciec, ceniony samuraj, był nieugięty w narzucaniu tradycji synowi. Dziecko spędzało godziny nad doskonaleniem swojej techniki walki, ścigając się z czasem, aby sprostać oczekiwaniom. Jednak młody Kagari wykazywał oznaki buntu. Był uparty i często szukał nowych dróg, nie zawsze zgodnych z samurajską etyką. W wieku młodzieńczym zyskał reputację niegrzecznego i zuchwałego. Mimo że posiadał imponującą sylwetkę i biegłą władzę nad kataną, jego charakter pozostawiał wiele do życzenia.
...
Młodość


Choć utalentowany w sztuce walki, był wyzwaniem dla nauczycieli. Jego opór wobec nauki etyki i intelektualnej strony samurajskiego bycia sprawiał, że stał się wyjątkowym przypadkiem, wymagającym specjalnej uwagi. Nauka walki była dla niego naturalna i bez wątpienia zdolny był pokonywać swoich rówieśników w pojedynkach. Jednakże, jego ojciec, świadomy, że samo opanowanie technik walki nie wystarczy, postanowił wprowadzić bardziej wymagające aspekty w szkolenie Kagariego. Ojciec, sam doświadczony samuraj, zdecydował się nauczyc go etyki samurajskiej i wartości honoru. Z bardzo mizernym skutkiem. Kagari, który wcześniej wykazywał się egoizmem i brakiem szacunku dla innych, a pod naciskiem ojca jego paskudny charakter stał się wyraźniejszy.
Był to gorący letni dzień, gdy atmosfera w dojo samurajów była napięta od intensywnego treningu. Minesawa Kagari, jak zawsze, dążył do dominacji, nie tylko w umiejętnościach walki, ale także w reputacji i pozycji społecznej. Jego zacięte relacje z innymi uczniami osiągnęły punkt kulminacyjny tego dnia, gdy usłyszał jak ktoś obraża jego rodzinę szeptem, w kącie.
Wszyscy stali w szeregach, przygotowując się do kolejnego treningu z kijem. Atmosfera była napięta, a rywalizacja wśród uczniów narastała. Kagari, zawsze gotów na wyzwanie, postanowił podnieść stawkę. Zamiast sięgnąć po tradycyjny drewniany kij treningowy, spojrzał na ostry, metalowy miecz zawieszony na ścianie. To był miecz przeznaczony do treningu zaawansowanego, ale Kagari nie zważał na to. Chłodny błysk w jego oczach podczas chwytania za ostry miecz był ostrzeżeniem dla innych. Bez słowa rzucił wyzwanie jednemu z bardziej doświadczonych uczniów, który do tej pory pozostawał niepokonany, nawet przez niego. Atmosfera gęstniała, gdy obaj stanęli naprzeciw siebie.
Walka była intensywna, a każdy ruch ich obu był precyzyjny. Jednak w szale starcia, zapanowała irracjonalna agresja. Kagari, zatracając się w chęci dominacji, nie zważał na konsekwencje. W chwili słabości przeciwnika, zamiast zakończyć pojedynek, chwycił ostry koniec miecza i z impetem uderzył w ramię przeciwnika. Chłopak krzyknął z bólu, a treningowe dojo zamilkło. Minesawa zdawał się nie zauważać krzyku, skupiając się jedynie na swoim triumfie. Jednak, gdy krew zaczęła powoli kapać na tatami, ogarnął go chwilowy szok. Dojście do siebie było jak przebudzenie ze złego snu. Ostrze miecza w jego dłoniach stało się narzędziem wykluczenia. Nauczyciele dojo, widząc, jak uczeń całkowicie ignoruje wartości samurajskie, zdecydowali się na surową decyzję. Zabrano mu ostrą broń, a potem zwrócono szaty i wskazano drzwi. Kagari został wyrzucony z szkoły.
...
Dorosłość


Po incydencie w dojo wrócił do domu, by skonfrontować się z ojcem. Atmosfera w rodowej posiadłości była równie napięta, jak wtedy. Jego ojciec, surowy i nieugięty, nie krył rozczarowania postępowaniem syna.
- Osłabiłeś honor naszej rodziny. Zdradziłeś wszystko, co w samurajskim kodzie miało znaczenie - ojciec wyrzucał słowa niczym ostrze kataną. Ojciec, nie mając innego wyjścia, postanowił, że najstarszy syn nie zasługuje na dalsze dziedziczenie rodowego imienia. - Opuszczaj ten dom. Nie jesteś godzien noszenia naszej nazwy. Twoje miejsce jest teraz poza murami tego domu.
To był szok i bardzo surowa kara. Resztki przyzwoitości nie pozwoliły mu się kłócić i jeszcze tego samego dnia opuścił dom zabierając swój skromny dobytek. Choć zrozpaczony, nie zamierzał poddać się. Nadal marzył o walce, choć teraz musiał walczyć o coś więcej niż tylko o triumf nad przeciwnikami na tatami.Wędrując przez samotne ścieżki, zanurzony w myślach o zemście i chęci odzyskania swojego honoru, Kagari został zauważony przez tajemniczą postać. To był człowiek z Zabójców Demonów, potężnej organizacji walczącej z siłami zła. Widząc potencjał w młodym mężczyźnie, postanowił mu pomóc.
- Może zamiast stać się bandytą, mógłbyś nauczyć się kontrolować swoje siły i skierować je przeciwko prawdziwym wrogom? - powiedział tajemniczy człowiek.
Zaproponował Kagariemu szansę nauki pod skrzydłami potężnego zabójcy. W zamian musiał podjąć próbę poprawy swojego charakteru, zrozumienia wartości honoru i poświęcenia. Była to szansa, której nie mógł zignorować. Podjął wyzwanie.

Po latach rygorystycznego treningu przystąpił do egzaminu. Jego umiejętności były imponujące, lecz egzamin nie tylko oceniał technikę. Kagari musiał udowodnić, że zrozumiał znaczenie honoru, poświęcenia i lojalności w walce przeciwko demonom. Było to równie istotne, jak doskonała technika. Jego walka była symbolem zmiany - od aroganckiego młodzieńca poświęcającego honory rodziny, do dojrzałego wojownika gotowego bronić ludzkości przed demonami. Czy jego wysiłki były wystarczające? To pytanie zawisło w powietrzu, gdy Kagari, po latach trudu, oczekiwał wyników egzaminu, gotowy stanąć twarzą w twarz z nowymi wyzwaniami.