Staw hodowlany

Staw hodowlany — Pią Lis 12, 2021 2:32 pm

Staw hodowlany

Re: Staw hodowlany — Czw Sty 06, 2022 11:33 pm

Akio nie wiedział czemu się tutaj zjawił. Była noc. Słońce zaszło zaledwie kilka godzin temu. Był najedzony więc nie miał ochoty zabijać czy polować dla zabawy. Dzisiaj jednak złapało go dziwne uczucie nostalgii. Przechodząc przez okoliczny las, poczuł się jeszcze gorzej. Nie wiedział czemu, ale od czasu do czasu miał takie słabsze dni. Pokręcił głową, nie rozumiejąc samego siebie, ale nad czym miał tutaj rozmyślać?
Zręcznie wskoczył na jedną z grubszych gałęzi drzewa i usiadł tam, wpatrując się w rozgwieżdżone niebo. Nie lubił takich dni. Ani to pracować, ani to się bawić. Czuł się pozbawiony energii, ale psychicznie, a nie fizycznie. Oparł się wygodniej o pień za sobą i przymknął oczy nasłuchując otoczenia. Był ubrany w zwiewną biało złotą szatę, dość kunsztownie wykonaną. Miał na sobie sporo biżuterii. Nie planował dzisiaj z nikim się sprzeczać, dlatego też udał się na tyle daleko, by nie natrafić na ludzi. Nocą nikt nie pilnował tych rybek. Było zbyt niebezpiecznie.
Jutro musiał udać się do kupca. Miał zamówione nowe ubrania. Wszystkie zamówienia składał i odbierał po zmierzchu tłumacząc się godzinami pracy. W końcu musiał się dniami wysypiać!
Dźwięki lasu nocą jednak go uspokajały i nieco zapominał o swoich smutkach. Uśmiechnął się delikatnie delektując się ciszą.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 12:54 pm

W pewnym momencie patrolowania okolic, naszła go ochota na wizytę nad stawem. Był tu parę razy za dzieciaka, wraz z rodzicami i bratem. Prawdopodobnie, czy może znowu mu się w głowie pomieszały fakty? Była noc, ale średnio brał do głowy, iż może go śledzić jakiś brudny demon. Sam nawet nie wiedział, dlaczego tu przyszedł. Może faktycznie miało to związek z jego wspomnieniami i jego przeszłością. Problem był taki, że nie do końca istniały osoby, które mogło mu potwierdzić te historię w jego głowie. Za mało świadków. Wyciągnął swój wisiorek spod odzienia i ujął go w dłoń, otwierając przy tym jego wnętrze. Zdjęcia rodzinne to jedyna pamiątka, jaka mu pozostała. Czy jego brat faktycznie jeszcze żył? Jeśli tak, to jakim demonem się stał? Jak wyglądał? Gdzie mieszkał? Tyle pytań i brak odpowiedzi. Chciał go zabić, a nadal nawet go nie znalazł. Szedł tak zamyślony, gapiąc się na wisiorek. Był pewny, iż jest tu całkowicie sam.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 1:30 pm

Delektował się błogą ciszą, aż nie usłyszał kroków. Cudownie... Kto mógł się zapuszczać nocą do lasu? Szczególnie samemu. Słyszał jedną osobę. Póki co nie ruszał się z miejsca mając nadzieję, że zmieni kierunek, albo się oddali, ale się zbliżał.
- Neee... Onii-chan... Nie jest trochę za późno, by zapuszczać się samemu do lasu? To bardzo niebezpieczne... - odparł do chłopaka, zeskakując tym samym z gałęzi drzewa wprost na miękką trawę. Spojrzał uważnie na postać, która kogoś mu przypominała. Miał wrażenie, że go znał, ale nie mógł przypomnieć sobie skąd. Również miał blond włosy... Demon zmrużył swoje szmaragdowe oczy i skrzyżował ręce na torsie. Akihito był ubrany w piękne szaty, ozdobiony biżuterią oraz mocnym makijażem. Pachniał jaśminem, również i tego zapachu używał za życia. Nie wyglądał jednak jakby miał zamiary zaatakować Yukimaru. Zauważył miecz i aż się delikatnie skrzywił. Och jak on nie miał dzisiaj humoru na żadną walkę.
- Nie morduję dzieci, więc co ty na to byśmy rozeszli się bez walki, hmm? - zaproponował mając nadzieję, że Zabójca również nie chce dzisiaj się tłuc. Wiedział, że robi sobie raczej płonne nadzieje, bo jak dotąd praktycznie każdy chciał go zamordować, tylko za to, że jest demonem, a Akio chciał tylko żyć. Nawet żył wśród ludzi i uczciwie pracował!

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 2:26 pm

Wszystko byłoby pięknie, gdyby nie fakt, że ktoś mu przeszkodził. Nie miał ochoty na walkę, ani tym bardziej na ganianie za nim. Trafił w zły moment. Tylko, dlaczego nazywał go bratem? Nie znał go. Dopiero po chwili stanął przed nim młody chłopak o bujnej blond czuprynie. Yukimaru spojrzał na niego swoimi zielonymi oczami. Wyglądem nieco przypominał jego starszą wersję. Dziwne. Nawet mieli podobne rysy twarzy. Zapach nawet miał, jakby znajomy. Miecza nie wyciągnął. Miał zamiar po prostu go olać. Przecież nic złego nie mogło się stać. Prawda? Stali wystarczająco blisko, aby oboje mogli ujrzeć siebie. - Nie znam Cię, więc przestań tak mnie nazywać. - Nie znali się, prawda? Mrugnął parę razy, obserwując go przy tym. Delikatny powiew wiatru sprawił, iż jego blond włosy lekko się poruszyły. Przeszyło go dziwne uczucie, jakby spotkał jednak kogoś znajomego. - Zgoda. Nie mam ochoty się z Tobą bawić. - cokolwiek to znaczyło. Nie wyglądał nawet na groźnego. Inaczej zaatakowałby pierwszy.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 2:43 pm

Nadal nie mógł pozbyć się wrażenia, że skądś zna tego chłopaka. Istotnie przypominał mu samego siebie, ale młodszego. Znacznie. W sumie demon nigdy nie szukał własnej rodziny, bo nie wiedział, że takową ma. Dopiero teraz sobie przypomniał, że to był ten płaczący chłopak, którego widział tamtego dnia swoich narodzin. Wolał jednak milczeć, wtedy chyba obiecywał go, że zabije tak?
- A wiec jak mam cię nazywać? Ja nazywam się Akio. - mruknął do niego spokojnie, ale wyglądał jak dziecko to takim go traktował. Był ciekaw jednak czy naprawdę jest Zabójcą Demonów. Nosi miecz, jest dość młody, ale... Nie zareagował na niego? Był tym zaskoczony. Zapomniał go? To nawet lepiej.
- Odprowadzić cię do miasta? Jeszcze zjawi się jakiś inny demon i cię zje... Wolałbym uniknąć tej sytuacji. - odparł z lekkim rozbawieniem, bo jak sam nie zabijał dzieci, nie ręczył za inne demony i na pewno nie zamierzał wchodzić im w drogę. Nie był zbyt silny, a poza wrogimi już DS'ami nie chciał mieć za wrogów demonów. Szczególnie, że ktoś musi pewnemu przygrywać na uspokojenie i bardzo lubił to robić.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 3:29 pm

Bratanie się z demonem to nie był najlepszy pomysł, ale chęć dowiedzenia się, dlaczego wygląda do niego bardzo podobnie, była większa. Demon się przedstawił. Nie znał tego imienia. Kompletnie. Całkowicie obce w jego pamięci. - Yukimaru.- Odsapnął ciszej i mniej chętniej. Skoro nie zaatakował go, to nie widział powodu do niepotrzebnej walki. W końcu nie wszystkie demony chciał ubić, jak jajka. Aczkolwiek, czy przedstawianie się takiemu ścierwu było w porządku? - Dam sobie radę sam. - Straszenie go demonami już na niego nie działało. To było dawno i chociaż wówczas srał w gacie ze strachu, tak na dzień dzisiejszy nawet widok krwi nie robi mu żadnej różnicy. - Co tutaj robisz? - jakby go w ogóle to obchodziło i jakby w ogóle demon chciał się tym dzielić. Miał jednak w głosie nutkę nostalgii, która w uszach chłopca odbijały się niczym dobra historia. Pierwszy raz się tak czuł.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 6:29 pm

Kompletnie nic nie mówiło mu to imię. Nie słyszał wcześniej o takim Zabójcy Demonów. Musiał więc być stosunkowo młody. Może i byłby łatwym kąskiem, ale Akio nie był głodny, a nie lubił zabijać dla przyjemności chyba, że ktoś naprawdę zaszedł mu za skórę. Był jednak zadowolony, że ten bezmyślnie nie rzuca się do walki. Już nie raz z takimi się spotkał. Niestety dość prędko ginęli, bo Akihito zazwyczaj nie był sam. Trzymał się innych demonów.
- Skoro tak uważasz... - mruknął tylko i wzruszył ramionami nieco rozkładając ręce w geście obojętności. Nie zamierzał nalegać. Tylko przestrzegł, że nie jest tutaj jedyny. Szczęściem było jednak to, że żaden z potężniejszych demonów nie przebywał tak blisko miasta.
- Ja? Nie wiem. Czasami tutaj wracam gdy dopada mnie nostalgia... Ogólnie w te strony... - powiedział spokojnie i zjadł kolejną jagodę. Miał ich trochę zebranych w torebeczce przy pasie. Za życia je uwielbiał i to też mu zostało po śmierci. Nie wiedział czemu, ale ilekroć je widział mimo, że nie czuł już ich smaku, to trochę musiał zjeść.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 6:39 pm

Starszy blondyn był zdecydowanie dziwny. Dziwniejszy od niego samego. Nostalgia powiadasz. Chyba oboje trafili tu z tych samych powodów. - Nigdy Cię tu nie widziałem.- Dodatkowo wyciąganie przy nim jedzenia kończyło się źle. Yukimaru to straszny łakomczuch i lgnął do jedzenia, jak mucha do gówna. Nic dziwnego, że w mgnieniu oka znalazł się przy demonie, kucając przy jego sakiewce, która była przypięta do jego pasa. - Co masz dobrego?- spojrzał na jagody, które wyglądały bardzo apetycznie. - Jagody?- Oparł łokcie o kolana, a brodę oparł na dłoniach. - Mój brat też je uwielbiał. - Urocze. Jednak coś pamiętał ze swojej przeszłości. Chciał trochę wysępić jagódek.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 6:48 pm

- Nie przebywam tu za często. Głównie przejazdem. Częściej bywam w Kioto, ale źle się tam czuję. - przyznał szczerze, ale nie miał powodu by się tutaj zatrzymywać, ale to w Kioto dręczyły go dziwne przebłyski wspomnień. Nienawidził tego. Czuł się wtedy taki nieswój, a rzadko cokolwiek go przerażało. Brał to raczej za aurę jakiegoś potężniejszego demona, bo nie wiedział, że demony przeszłości i śmierć rodziców, których zabił własnoręcznie nadal go dręczyła. Nieświadomie, ale jednak.
Widząc jednak, że ten zainteresował się jagodami i nawet się zbliżył, nieco drgnął zaskoczony. Nie spodziewał się tego, ale sięgnął do sakiewki i wyciągnął małą garść jagód, podając mu.
- Chcesz trochę? Ja nie czuję ich smaku, ale musiałem je kiedyś uwielbiać. Po prostu nie mogę się oprzeć temu, by ich nie zjeść... - westchnął cicho do niego, ale były to starannie wybrane, soczyste i słodkie jagody. Akihito wiedział jak je zbierać, zawsze je znajdował bądź wiedział jakie kupować.
- Masz brata? Czemu nie jest z tobą?

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 7:00 pm

- Mieszkałeś tam? - bardziej niż ta informacja nadal ciekawiły go jagody. Nawet w życiu by nie pomyślał, że demon się nimi podzieli. Sam w końcu pochodził z Kioto, więc kto wie, może za życia się znali. -Naprawdę mogę? - zapytał, wyciągając swoje dłonie, robiąc z nich "miseczkę" dla jagód. Wyglądały przepysznie! Duże, ładne, soczyste i idealnie dobrane. - Od śmierci naszych rodziców nie widziałem go. - jego mina bardziej posmutniała. Pokazała się chyba jego wersja, która jednak kochała swoją rodzinę. Ta bardziej niewinna i nieszkodliwa. Nawet Yukimaru nie wyglądał na zabójcę, a jak zwykły chłopiec. Skosztował jednej jagody i aż zamruczał! - Pyszne! - Aż mu się poliki zarumieniły.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 7:12 pm

- Możliwe. Nie pamiętam. - przyznał szczerze, bo nic nie pamiętał. Nic, a nic z tego wszystkiego co stało się za życia. Nie rozumiał czemu się tak działo, ale pewnie Muzan po prostu uważał, że tak będzie dla demonów lepiej. Nowe życie, nowa karta.
- Tak. Mam ich dużo. - powiedział z lekkim uśmiechem, ale nakupił tego sporo jak był w mieście po zmroku. Wyciągnął więc nieco więcej i podzielił się z nim nasypując mu na dłonie, bo wiedział, że on tego sam wszystkiego nie zje. Głupio było kupować garstkę szczególnie, a pieniędzy nie było mu szkoda.
- Rozumiem. Przykro mi. Może kiedyś go odnajdziesz. - odparł cicho, bo nie chciał wzbudzać nieprzyjemnych wspomnień. Sam się z nimi czasem męczył, ale może i dobrze, że ten nie widział swojego brata? Co jak go też zabił tamtej nocy? A może jednak uciekł? Niewiele pamiętał z Dnia Narodzin. Tylko tego blondyna, zapłakanego oraz ciała. Dużo krwi oraz kobietę. Potem już uciekł...
- Tak? Cieszę się. - mruknął zadowolony, bo jak wspominał. Nie czuł ich smaku, nie wiedział więc czy są dobre. Jakoś poczuł się pogodniej widząc jego uśmiech i rumieńce, nie rozumiał dlaczego. Skrzywił się jednak, łapiąc jedną z dłoni za głowę. Syknął lekko przymykając na chwilę oczy. Nienawidził tych przebłysków wspomnień były bolesne. Widział w nich twarz tego chłopca. Skądś go znał... Ale nie rozumiał powiązania. Nie zmienił się za wiele jako demon, a Yukimaru go nie poznawał. Nie mogli się raczej znać, prawda?

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 7:24 pm

Zajadał smacznie - Wraz z Akihito mieszkaliśmy również w Kioto, ale naszego domu już od wielu lat tam nie ma. - przyznał szczerze. Może i za wiele nie pamiętał, ale imię brata pamiętał doskonale. Chociaż tyle. Szczerze wątpił, iż go odnajdzie. Po pierwsze nie wiedziałby, co mu powiedzieć, po drugiej przecież przysiągł go zabić, a po trzecie nawet nie wie, jak obecnie wyglądał i czy nadal żył. Uśmiech i rumieńce na przemian witały na jego twarzy, gdy ten zajadał smakołyki. Generalnie wolał słodycze, ale był z niego żarłok i potrafił zamoczyć usta wszędzie. Jeszcze, jak ktoś dawał to już w ogóle był w niebie! Kazuma pewnie by mu łeb teraz ukręcił, że od obcego demona jedzenie bierze, ale jakoś tak na chwilę zapomniał, że to demon. Nie wyglądał na takiego. W ogóle. - Może, kto wie. Nadal nie wiem, jak może wyglądać, a jego zdjęcie z dzieciństwa niewiele mi pomoże po latach. - odparł ładując sobie kolejną jagodę do buzi.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 7:49 pm

- Czy to był... Atak demonów? - mruknął do niego cicho, ale gdzieś tam mu w głowie świtało, że najprawdopodobniejszej tak. Miał tylko nadzieję, ze łowca nagle nie rozmyśli się i nie będzie chciał walczyć. Nie wiedział czemu, ale kompletnie nie potrafił się zmusić do tego by negatywnie o nim myśleć. Nie czuł nic takiego do żadnej innej osoby, którą napotkał.
- No faktycznie, skoro to było dawno, to mógł się nieco zmienić. Ale na pewno cię odnajdzie jeśli żyje. Może coś go zatrzymuje? - odparł pocieszająco do niego i odruchowo go pogłaskał po głowie. Tak samo pocieszał go Akihito, jak jeszcze byli dziećmi. W sumie był to odruch ciała. Demon zaraz zabrał rękę zaskoczony i przyjrzał się uważnie Yukimaru. Odpiął sakiewkę z jagodami i mu podał.
- Proszę. Możesz dokończyć i tak nie zjem ich wszystkich. - powiedział cicho nieco zakłopotany sytuacją. Nie tak sobie spotkanie z DSem wyobrażał. Co było z nim nie tak? Aż tak dorwała go nostalgia?

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 8:03 pm

Kwinął głową. No tak. Tyle pamiętał. Atak demonów, chociaż ich twarzy już nie pamiętał. - Nie wydaje mi się. Z tego, co pamiętam, to jest demonem. - odpowiedział szczerze. No tak. Yukimaru w tej postaci średnio był dyskretny i raczej dało się z niego czytać, jak z otwartej księgi. Zdziwił się tylko, gdy ten zaczął głaskać go po głowie? Co się właśnie stało? Podniósł głowę wyżej i wstał, tym samym przyjmując sakiewkę w swoje ręce. Nie poczuł nawet chłodu od niego, tylko przyjemny znany dreszcz. Dziwne. -Na pewno się nigdy nie spotkaliśmy? - spytał po chwili, rozmyślając nad tym. Był przekonany, że widzi go pierwszy raz w życiu, a mimo to, czuł się przy nim swobodnie, co nie powinno mieć miejsca przy demonie. Może on wcale nie był demonem, a wymysłem jego wyobraźni? Musiał to sprawdzić! Po krótkiej chwili, wyciągnął swoją dłoń i opuszkiem palca tyknął go w brzuch. Nie, jednak istniał. To może był żywą kukiełką? Widział kiedyś takie w Kioto - lalki przymocowane do sznurków. Ale miał skórę, więc niemożliwe. Może był obcym z innej planety i przybył zniszczyć jego pluszaki?! Znaczy pluszaka, bo miał jednego. W jego głowie rozegrała się wojna.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 8:30 pm

- No tak... Wtedy nawet nie będzie ciebie pamiętał. - przyznał cicho i westchnął. No i poruszył temat, którego nie chciał. Samo wyszło! Nie było to specjalnie. Pokręcił głową lekko, chcąc się jakoś otrząsnąć z tego dziwnego uczucia. To było nazbyt podejrzane. Czy ten Łowca posiadał jakieś specjalne techniki i nim manipuluje? Nie słyszał o niczym podobnym wcześniej, ale czuł się przy nim dziwnie.
Dotknięty, spojrzał na niego pytająco, ale tak. Pytanie. Skrzywił się lekko, ale zaraz od niego odstąpił na kilka kroków.
- Właściwie to się spotkaliśmy. Dawno temu. - powiedział do niego z krzywym uśmiechem na twarzy. Skrzyżował ręce na torsie i odetchnął ciężko. Czemu to jest takie trudne? Nie rozumiał czemu się tym przejmuje?
- W dniu moich narodzin. Widziałem jak płakałeś. - mruknął po dłuższej chwili, ale obawiał się, że z tego szczerego wyznania nadciągnie burza, której nie chciał. Doskonale wiedział, że chyba tamtej nocy go bardzo skrzywdził. Możliwe, że krew i ciała należały do jego rodziny i to on był tym demonem, którego chciał zabić. Dlatego prędko wycofał się do tyłu na bezpieczną odległość. Jeszcze nie uciekał mimo, że bardzo chciał. Jakaś cząstka niego wcale nie chciała tego robić. Czuł ogromną niepewność.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 9:33 pm

W sumie to nigdy nie interesował się, co się dzieje z demonami po ich "urodzeniu". Nie przyszło mu do głowy, że jego brat może go nie pamiętać. Uraził go, że tak nagle od niego "odskoczył"? Drgnął jednak, gdy ten oznajmił mu, że faktycznie się poznali. Ale gdzie? Jak? Nie pamiętał. - Hm?- poniósł głowę zaciekawiony. Nic z tego nie rozumiał. Nic, a nic! Jak mógł widzieć, jak płakał, skoro płakał tylko za dzieciaka? I to w sumie, jak było dużo mniejszy... Zaraz. Czyżby chodziło mu o tamten moment? - Akihito to ty? - rzucił bez namysłu. Sakiewkę z jagodami upuścił, a ta upadła na ziemie. Niemożliwe! Ściągnął wisiorek z szyi i otworzył go, ukazując mu w powietrzu wirujące zdjęcia rodzinne. - Czy to jesteś ty? - spytał ponownie, ale w jego głosie nie było złości. Wręcz przeciwnie. Jego twarz wydawała się całkowicie bez emocji. Zrobił krok do przodu, idąc tym samym w jego kierunku. W końcu, gdy był wystarczająco blisko, ponownie ukazał mu wisiorek tuż pod nosem. Musiał to wiedzieć.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 9:47 pm

Akio drgnął lekko na jego pytanie. Było dziwne. Chciał odpowiedzieć, że nie, ale co jeśli tak? Byli zbyt podobni, dziwnie się przy nim czuł, widział go w przebłyskach wspomnień. Cofnął się znowu nieco aż nie naparł plecami na drzewo. No cudownie... Widząc zdjęcie zmrużył oczy ale nic mu to nie mówiło. Nie pamiętał nic. Kompletnie.
- Ja... Nie wiem. Moje wspomnienia zaczynają się w Dniu Narodzin. Nie wiem nic pamiętam. Ani kim byłem, ani co robiłem. Nic - powiedział mu szczerze i gdy był tak blisko to aż zamarł. Nie ze strachu. To było coś innego. Nie potrafił tego wyjaśnić, ale nie mógł się ruszyć.
- Skąd mam wiedzieć? Czasem... Czasem mam różne przebłyski obrazów w głowie. Jednak jeśli jestem twoim bratem, to zabiłem nam rodziców. - odparł cicho, ale złapał za wisiorek i obejrzał go. Widział te postacie w przebłyskach. Krótkie scenki. Bardzo nietypowe. Jęknął i skrzywił się łapiąc za głowę. Kolejna migrena. Urywki wspomnień, które pojawiały się boleśnie w jego głowie.
- Jestem Akio... Nie Akihito! - odparł do niego poważnie, ale był wystraszony. Bał się, że mógłby naprawdę zabić własnych rodziców i niemal zabić brata. Nie tego chciał, ale czy to teraz miało znaczenie? To było tak dawno...
- Czego ode mnie chcesz?!

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 10:12 pm

Jak to nie wiedział?! Czemu?! Yukimaru chciał wiedzieć. Bardzo. Tak długo szukał. Czy to możliwe, że odpowiedź miał na wyciągnięciu ręki? - Niemożliwe! - prawie, że wykrzyczał, zbliżając się jeszcze bardziej. Więc to mogła być prawda?! Obserwował go cały czas. Dziwnie reagował na wisiorek. Wyglądał, jakby cierpiał. Na dodatek kłócił się, że jest zupełnie inną osobą. Najpierw potwierdził, później zaprzeczył. Upadł przed nim na kolana - Nawet pachniesz tak, jak on. - wymamrotał mając wzrok wbity w ziemie. Nagle zrobiło mu się gorąco, a w głowie zaczynał słyszeć szepty. Zakrył uszy swoimi dłońmi. Nie chciał nic słyszeć, ani tym bardziej czuć i przeżywać tego wszystkiego na nowo. Zaczął się bać własnych myśli. Bo co, jeśli okażę się to prawdą? Co się wówczas stanie?

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 10:28 pm

Opierał się mocno plecami o drzewo, nie mogąc oderwać od niego wzroku choć chciał. Czy to znaczy, że miłą przed sobą brata? Miał żyjącego brata? Miał członka rodziny, któremu zabił rodziców? Jak miał się z tym czuć?! Wyślizgnął się tak by odskoczyć od niego. Złapał się za pierś, nadal krzywiąc się na twarzy z bólu.
- Nawet jeśli... Yukimaru... Twój brat dawno umarł. Nie mogę nim być nie mając wspomnień. Poza tym... Jestem demonem, a ty łowcą. Twoim celem jest mnie zabić. - powiedział to cicho, ale z takim smutkiem, że aż wbił wzrok w ziemię. Nie obchodził go los innych DSów. Mogli ginąć. Nawet z jego ręki, ale nie chciał zabić brata, ani nie chciał by jakiś inny demon to zrobił, ale to się stanie jeśli będzie łowcą. Prędzej czy później. Żaden DS nie umarł ze starości.
- Ja... Przepraszam, jeśli zabiłem rodziców. Nie zrobiłem tego umyślnie. - mruknął do niego z poczuciem winy.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 10:48 pm

Już raz stracił brata i mimo to, nie chciał go stracić ponownie. Nawet jeśli jego drugie ja krzyczałoby zupełnie, co innego. To smutne i niesprawiedliwe. Żył krótko, a mimo to doświadczył w swoim życiu zbyt wiele śmierci i zbyt wiele silnych emocji, które do dzisiaj odczuwa. – Ale… – zacisnął pieści na ziemi, a w oczach cisnęły mu się łzy. – Ja nie chce Cię zabijać. Nie chce stracić brata po raz drugi. – wymamrotał łkając. Gdy ten zaczął przepraszać ten jeszcze bardziej zaczął płakać. Nie takiego spotkania sobie wyobrażał. Może miał cichą nadzieje, że do niego nigdy nie dojdzie, a teraz gdy już to się stało, sam nie wiedział, co miał zrobić. Z jednej strony przecież chciał go zabić, ale z drugiej to nadal był jego brat, nawet jeśli był pod inną skorupą.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 11:15 pm

Akio nie wiedział co robić... Łowca zaczął płakać. Do tego to był jego brat, wyglądał jak dziecko i co on biedny miał z tym zrobić? Nie wiedział. Kompletnie czuł się zbity z tropu. Jego ciało jednak zareagowało odruchowo. Znalazł się przy nim i przykucnął na ziemi, obejmując go rękami i przytulając do siebie. Co on wyprawiał? Kompletnie się nie rozumiał.
- No już... Już spokojnie. Nie zamierzam umierać. Do tego mi nie prędko. - przyznał szczerze, bo nie chciał ginąć. Wolał jeszcze pożyć. Nawet jeśli miał jeść ludzi, ale to mu nie przeszkadzało. Przyzwyczaił się.
- Yukimaru... Ale jak ty sobie to teraz wyobrażasz? - spytał sie go niby spokojnie, ale był zestresowany. No cholera... Jak miał żyć z bratem, którego nie pamiętał? Czy to w ogóle było fair?

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 11:31 pm

To miał być tylko zwykły wypad i tyle, a okazało się zupełnie czymś innym, i na dodatek trudniejszym. Poczuł uścisk na swoim ciele. Czy właśnie przytulał go demon? Może faktycznie powinien go ostrzec przed samym sobą? W końcu nie kontrolował swojego ciała, ani umysłu, który tak bardzo potrafił się zmienić. – Jeśli, kiedyś będę chciał Cię zabić to nie bierz tego do siebie. – odparł, gdy ten go obejmował. – Cóż… – zaczął szeptem. – Mam taką małą przypadłość. – tak. Miał świadomość, że nie jest normalny. – Mam lekkie zaburzenia osobowości. Jeśli tak to można nazwać. – przyznał się. Bratu mógł. Chyba. Możliwe, że w tym momencie popełnił błąd. Ale przecież starszy brat nie wykorzystałby tego przeciwko mu. Prawda? I sam również odruchowo objął go. Na początku lekko, ale później wyraźnie było czuć, że zrobił to mocniej.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 11:41 pm

Akio nie rozumiał siebie, ale było już za późno by się wycofać. Nawet jeśli to jakaś niecna taktyka by go wykończyć. Kiedyś źle przez to skończy!
- Może nawet nie ty to zrobisz. Wyręczą cię inni Łowcy. - powiedział spokojnie, bo nie obiecywał, że nie umrze. Znał swoją siłę i to, że nie był w stanie pokonać każdego. Dlatego póki co ukrywał się za innymi. Przynależenie do silniejszego demona, bądź przyjaźnienie się z takim na pewno poprawiało komfort życia.
- Zaburzenia osobowości? A miałeś je kiedyś? - spytał się go ciekawy, ale odruchowo zaczął go ręką głaskać po głowie, przeczesując palcami jego złote loczki. Jak nisko on upadł, by to robić? O tyle dobrze, że do innych nic podobnego nie czuł.
- Nie może być to gorsze od mojego zjadania ludzi... Choć częściej pije krew. - mruknął cicho i zerknął na niebo.

Re: Staw hodowlany — Nie Sty 09, 2022 11:54 pm

Może to i fakt, że jeśli nie on to inni. Ale mimo to, musiał wiedzieć, że jeśli obudzi się jego druga osobowość to, i ona zechce zmyć go z powierzchni ziemi. Czy tego chciał, czy nie to nie miało najmniejszego znaczenia. Akio zachowywał się, jak człowiek, nie jak demon. Czemu? Nie rozumiał jego zachowania, ale również go za to niw skarcił. – Zaczęły się od momentu, kiedy spaliłem nasz dom. – tyle pamiętał. Płonącą posesje. Nie chciał jej widzieć więcej na oczy, więc uznał, iż pozbędzie się jej. – Więc towarzyszą mi od dawna. – otarł oczy z łez bo jakoś tak poczuł się lepiej, gdy ten gładził go po włosach. – Wolę słodycze. – ich rozmowa wyglądała, jak rozmowa dwóch normalnych ludzi, a nie demona i zabójcy. Ciekawe, co się stanie, gdy jego druga wersja wkroczy na ten świat.