Kiyo x Kiryu

Kiyo x Kiryu — Sro Lut 23, 2022 10:13 pm

Kiedyś nadejdzie taki dzień, że rzuci tym wszystkim jak najdalej od siebie. Po raz kolejny została wysłana do Edo. Jakby jej ojciec albo któreś z ludzkiego rodzeństwa nie mogło za nią załatwiać spraw. Ależ nie, trzeba wysyłać Kiyo, bo przecież jest boskim pomazańcem, bo jednym spojrzeniem potrafi zmrozić krew w żyłach zwykłych zjadaczy ryżu. Któż miał siłę, by przeciwstawić się komuś takiemu jak ona? Jedynie podobni do niej lub przeklęci zabójcy, ale dopóki się na takowego nie natknie, będzie bezpieczna.
Idąc w środku nocy, bez służby, która mogłaby ją ochronić w razie niewygodnych pytań, spoglądała w gwieździste niebo. Tysiące iskierek mieniących się na ciemnym tle. Czas, kiedy demony mogły swobodnie przemieszczać się po świecie, ta chwila, kiedy słońce znikało za horyzontem, a Kiyo jak i wiele innych demonów mogło odetchnąć z ulgą. Teraz jedyne co mogłoby ich martwić, to obecność zabójców, którzy byli żądnymi krwi bestiami, które rzadko kiedy kierują się logiką.
Ubrana w najlepsze kimono, nie przejmowała się tym co się stanie tej nocy. Najwyżej ubrudzi je krwią, ale czy powinna się tym przejmować, kiedy miała tyle zestawów szat, że mogła wybierać i kombinować. Jedna z tych zalet wysokiego urodzenia, to pieniądze, których nie brakowało, a nie znała demonów, którzy trudniliby się prawdziwym rzemiosłem.
Tej nocy czuła, że nie będzie się nudzić. Już tyle razy spotykały ją naprawdę dziwaczne przygody, że nawet gdyby teraz było inaczej, to czy by ją to wzruszyło? Bardzo możliwe, że nie. Z racji swojego urodzenia była dość nietypowym demonem, a jej zachowanie tylko pogłębiało różnicę między nią, a innymi z jej rasy.

Re: Kiyo x Kiryu — Czw Lut 24, 2022 5:54 pm

Blask księżyca oświetlał mu ścieżkę, prowadzącą przez las. Dlaczego był na tyle głupi, żeby pomyśleć, iż pójście na skróty przed samym zachodem słońca jest dobrym pomysłem. Zgubiony pośrodku dziczy, wędrował jedyną udeptaną ścieżką, jaką mógł znaleźć. Co prawda nie była ona zarośnięta, dlatego w jego umyśle tlił się płomyczek nadziei, że gdy będzie nią podążał, to trafi do jakiejś cywilizacji. I na dodatek nie miał ze sobą perfum z wisterii. Brawo Kiryu, brawo. Przeszedł samego siebie swoją głupotą. Mógł tylko liczyć na to, że nic złego go tutaj nie spotka.
Co prawda samo chodzenie po nocy w takim zadupiu, aż tak nie wprawiało go w panikę. Nadal był opanowany i pełny skupienia. Za pomocą zmysłu analizował swoje otoczenia z każdym krokiem. Nie pomagało mu to za wiele. Nie był on na tyle wyszlifowany, aby móc odróżnić obiektów, które wyczuwał. Zasięg też nie był za dobry. Jednakże musiał wystarczyć, przynajmniej na razie. Momentami potykał się o jakieś badyle czy większe kamienie. Co prawda po tak długim spacerze w ciemności i z pomocą lekkiego światła księżyca, widział mniej więcej, w którą stronę idzie. Jednak nie wiedział, co ma pod nogami.
W pewnym momencie zahaczył o jakiś duży wystający korzeń drzewa i wyrąbał się na ziemie prosto na czworaka. - Japierdole, jebany las w jebanej ciemności! - temperamencik łowcy dał o sobie znać. Nie skontrolował swojego głosu i wykrzyknął z siebie te słowa. Gdy tylko się na tym złapał, zamarł w bezruchu i nasłuchiwał... cisza. Machnął więc ręką, wstał i otrzepał się z ziemi. To będzie długa noc, pomyślał wkurzony Kiryu.