Onsen

Re: Onsen — Sro Gru 28, 2022 7:37 pm

⠀⠀⠀⠀Nawet po całym dniu pracy demoniczne ciało nie wymagało odpoczynku. Inaczej bywało jednak z umysłem, który po długim biegu na najwyższych obrotach domagał się chwili wytchnienia, nawet tej symbolicznej. Wygodnego zatopienia się w poduszkach i bezmyślnego wpatrywania w sufit. I choć demony nie zażywały snu tak jak ludzie, tej nocy oczy Suiren zamykały bezwiednie w rytmie cichych hałasów dochodzących z zewnątrz.
⠀⠀⠀⠀Zwykle o tej porze goście ryokanu zapadali w sen, korytarze pustoszały, a jedynymi odgłosami było cykanie świerszczy i pohukiwanie samotnej sowy żyjącej w pobliskim lesie. Każdy obcy odgłos działał jak ukłucie rozluźnionego ciała - spinał mięśnie i podrywał myśli do pracy.
⠀⠀⠀⠀— Ah... co znowu? — jęknęła z niechęcią, unosząc głowę i otwierając leniwie oczy. Czujny jak u zwierzęcia słuch wyłapywał kolejne odgłosy, jakby kroków i łamania gałęzi. Suchych, zimowych gałęzi w ogrodzie po złej stronie ryokanu. Złej - bo wewnętrznej, jakby to, co włamywało się do środka zaczęło już niszczyć jej zielnik.
⠀⠀⠀⠀Zdarzało się, że z pobliskiego lasu przeskakiwały do do wnętrza sarny i jelenie, które nie potrafiły potem znaleźć wyjścia, wpadały w panikę i niszczyły ogród, jednak odgłosy były zgoła inne, miarowe i pod każdym względem celowe. Należały do człowieka lub czegoś, co potrafiło przybrać ludzką formę. A każdy dobry właściciel witał swoich gości osobiście, niezależnie od pory.

⠀⠀⠀⠀Zarzuciła na plecy luźny żakiet pozbawiony guzików, ten rodzaj ubioru, w którym zwykle otwierali gospodarze, gdy ktoś dobijał się do nich po zmroku. Nie chciała spłoszyć swojego gościa, dlatego idąc korytarzami Hatsuyuki robiła to na paluszkach. Szła za odgłosami jak po sznurku, bo ktoś najwyraźniej nie zamierzał się ukrywać. Jak już, to wołał raczej: złapcie mnie! albo tak bardzo mi się tu podoba, że zapomniałem o całym otoczeniu!
⠀⠀⠀⠀I chyba druga myśl była bliższa prawdy, bo kiedy Suiren znalazła się wreszcie na podeście prowadzącym do onsenu, dostrzegła nachyloną nad wodą dziewczynę, która szczerzyła zęby do własnego odbicia. Wyglądała na przeszczęśliwą i całkowicie nieuważną. Pani Żuraw spędziła więc trochę czasu na obserwacji, oparła się o framugę i skrzyżowała ręce na piersi.
⠀⠀⠀⠀Na jej obliczu błądził delikatny uśmiech.
⠀⠀⠀⠀— Przed kąpielą w onsenie należy się opłukać — zawołała w końcu, nie ruszając się ze swojego miejsca pod daszkiem.

Re: Onsen — Sro Gru 28, 2022 9:07 pm

Odskoczyła w tył jak poparzona gdy usłyszała obcy kobiecy głos, lewa dłoń sięgnęła natychmiast do pasa by podnieść go, prawa chwyciła za tsukę ostrza Sachiko. Zdziwiona obecnością innej osoby rozglądała się wokół, była na siebie zła iż tak łatwo dała się ponieść kojącej atmosferze tego miejsca i straciła czujność. W końcu ją dostrzegła, opartą o framugę drzwi kobietę o czarnych długich włosach, z czymś czerwonym wokół oczu i żółtych oczach tak bardzo przypominające te należące do Suny. W dodatku te ptasie skrzydła, spotkała innego demona. Który niestety nie był Suną, Kazumą ani Kamezō.
Szok ustąpił miejsca ciekawości, gdy obserwowała kobietę i analizowała jej słowa. Dłoń która jeszcze chwile temu miała sięgnąć po Tachi teraz luźno spoczywała wzdłuż boku dziewczyny. Czuła się bezpiecznie ze względu na dzielący ich dystans, stąd uważała iż może pozwolić sobie na rozluźnienie. Co prawda kontrolnie spoglądała na swoje króliki, bojąc się iż nieznajoma wygoni ją z onsenu i odbierze jej trofea. Ale z drugiej strony jeszcze tego nie zrobiła, tylko poinformowała ją o jakimś lokalnym zwyczaju. Może kobieta uznała iż króliki to zapłata za tutejsze usługi? Tylko dlaczego chciałaby królików. Nigdy wcześniej nikt nie przyłapał ją w onsenie stąd nie wiedziała jak się zachować. Zazwyczaj wchodziła, myła się i wychodziła nim ktokolwiek zdążył zauważyć.
Kobieta nie ruszała się z miejsca jakby na coś czekała co wprawiło Sachiko w zakłopotanie, instynkt kazał jej uciekać, wziąć królika w zęby i uciec przez ogrodzenie. Natomiast ciekawość i brak agresji ze strony nieznajomej zachęcał ją do podejścia do niej. — W zasadzie to Pani Żuraw mnie nie pogoniła... — Pomyślała spoglądając na piórka kobiety była ciekawa jakie były w dotyku. Podniosła martwego futrzaka i ruszyła powoli w stronę demonicy, odpowiedziała na uśmiech Pani Żuraw swoim własnym i gdy zbliżyła się, to wystawi do niej króliczka.
— Proszę, za onsen się płaci...prawda? Jeśli nie starczy to mam jeszcze dwa. — Powiedziała niepewnie Sachiko, spoglądając na króliki przypięte do pasa. Szybko jednakże przypomniała sobie o słowach kobiety na które nie odpowedziała, dlatego postanowiła zrobić to teraz. —Umm, naprawdę trzeba się obmyć? Gdzie to się robi? — Spytała Sachiko po czym jej uwagę znów przykuły piórka kobiety gdyby nie fakt iż w ręce trzymała królika to by z pewnością spróbowała ich dotknąć.

Re: Onsen — Sro Gru 28, 2022 11:00 pm

⠀⠀⠀⠀Gdyby nie istniała groźba, że brudne, obdarte dziewczę wpadnie w końcu do wody i zanieczyści onsen, Suiren poświeciłaby na obserwacje nieco więcej czasu. Było jasne, że trafiła na egzemplarz demona, któremu bliżej było zachowaniem do zwierzęcia, niż człowieka. A świadczyły o tym chociażby zdobycze, trzy śnieżnobiałe króliki wiszące u pasa, zabite, choć jeszcze niewypatroszone. Ich krwi również wolałaby nie mieć w gorącej wodzie, żeby rozeszła się po lustrze szkarłatną plamą.
⠀⠀⠀⠀Za onsen się płaci.
⠀⠀⠀⠀Uniosła brew i przechyliła głowę w uprzejmym zaciekawieniu. Dziewczyna, w wieku co najwyżej nastoletnim, niekoniecznie dobrze wychowana, ale przynajmniej grzeczna. Dobroć wychodziła z serca, a manier dało się każdego nauczyć przy odrobinie samozaparcia. Suiren kiwnęła więc w odpowiedzi.
⠀⠀⠀⠀— Owszem. Chciałabyś z niego skorzystać? — zapytała, kierując wzrok na truchło podsunięte jej przed nos. Demony nie posługiwały się pieniędzmi tak jak ludzie, nawet wymiana towarów nie miała sensu skoro siłą mogły odebrać sobie wszystko. Miło było jednak poudawać, pobawić się przez moment w wychowane społeczeństwo.
⠀⠀⠀⠀Delikatne dłonie Pani Żuraw objęły królika z należytym zwierzęciu szacunkiem. Chciała również pokazać zdziczałej dziewczynie, że szanuje jej ofertę i propozycję. Pokręciła głową, gdy Sachiko zaproponowała, że odda ich więcej.
⠀⠀⠀⠀— Tyle wystarczy. Będzie idalny na potrawkę z królika. Dodamy do niego trochę zimowych warzyw... — mówiła, oglądając biały kłębek futra z bliska. Zwierzę było prawie nienaruszone, zabite ręką wprawnego łowcy. Krew nie rozlała się do mięsa, organy nie zostały uszkodzone, a królik umarł szybko i bez niepotrzebnego cierpienia. Poświeciła oględzinom więcej czasu, żeby ukradkiem przyjrzeć się białowłosej. — Tutaj. Gdybyś weszła główną bramą znalazłabyś misy z ciepłą wodą. Możesz się nimi oblać i spłukać największy brud. Ciepło onsenu nic ci nie da, jeżeli będziesz obrana w błotne strupy. To pamiątki po łowach? — zapytała, sięgając do jej włosów, z których wyjęła kawałek gałązki z pojedynczym, suchym listkiem.
⠀⠀⠀⠀Jak dzikuska zareaguje na ten nagły gest i dotyk, tuż obok twarzy?
⠀⠀⠀⠀— Wiesz jak ich używać, czy chciałabyś, żebym ci pomogła? — uśmiechnęła się. Choć dziewczę przerwało jej drzemkę nie czuła złości. Była raczej zaintrygowana i gotowa zaryzykować odrobinę dobroci. Młode demony, zagubione i zdezorientowane, wymagały jedynie odrobinę pomocy.
⠀⠀⠀⠀Zrobiła kilka kroków do wnętrza, przedsionka przerobionego na łaźnie. Odłożyła królika na stolik i wskazała kiwnięciem głowy jedno z siedzisk, przygotowanych do zażywania kąpieli przed onsenem.

Re: Onsen — Czw Gru 29, 2022 12:32 am

Owszem. Chciałabyś z niego skorzystać?
Sachiko uśmiechnęła się szeroko słysząc te słowa, jej propozycja została przyjęta. Dostała zgodę Pani Żuraw na kąpiel w onsenie. Nie została zaatakowana po tym jak podeszła, a to oznaczało jedno ten wieczór spędzi w ciepłym miejscu, kto wie może nawet Pani z Onsenu wskaże jej drogę dalej. W końcu na pewno sporo osób bywało w tych ciepłych źródłach więc Pani Żuraw musiała wiedzieć o wielu, wielu rzeczach.
— Tak, emmm Panienko! — Odpowiedziała z dumą szczerząc swoje kły i korzystając z tytułu jaki dostała od pana Imube, na pewno to określenie spodoba się pani z piórkami.
Radość wilczycy rosła gdy obserwowała jak kobieta odbiera ostrożnie królika, uszy dziewczyny podniosły się z powodu zadowolenia iż jej polowanie rzeczywiście coś jej dało. Oprócz dawania jej rozrywki i pochwał od starca z herbatą, mogła użyć swych zdolności do zapewnienia sobie kąpieli w gorących źródeł. Otworzyła co prawda zdziwiona buzię gdy okazało się iż miła pani nie chce więcej ale na razie to zaakceptowała.
Równie zdziwiona była gdy kobieta wspomniała o potrawce, czyżby demonica znała sposób na jedzenie mięsa zwierzątek? Czyżby sekretem tego miały być zimowe warzywa? Nie wiedziała jeszcze tego i musiała poznać odpowiedź na to pytanie. — Taką potrawkę można zjeść? I będzie dobra? Zrobi mi taką pani jak dam więcej króliczków? — Zalała kobietę pytaniami, wystawiając w jej stronę pozostałe króliczki. Czuła się coraz bardziej zadowolona z siebie gdy kobieta oglądała coraz to dokładniej królika. Swymi szarymi oczyma wpatrywała się w twarz kobiety ciesząc się z jej przyjaznego zachowania.
Kobieta sięgnęła po gałązkę zaplataną w jej włosach na co ta podniosła wzrok w górę, obserwując jej dłoń. Uśmiech nie znikał z jej twarzy, nie obawiała się cudzego dotyku i nie bała się już że stanie się krzywda w gorących źrodłach, gdyby Pani Żuraw miała zaatakować to by zrobiła to wcześniej, gdy kobieta wyjęła patyk ta spojrzała w stronę gdzie miały znajdywać się misy z wodą. — Tak! Gdy poluje to biegnę za ofiarą dopóki jej nie złapię, nie ważne co stoi na drodze i przez co trzeba przebiec. No, a dziś zdenerwował mnie lis więc musiałam go rozszarpać! — Pochwaliła się Sachiko
Wiesz jak ich używać, czy chciałabyś, żebym ci pomogła?
Na te słowa Sachiko zaczęła szybko kiwać głową na tak, lubiła obecność innych demonów. O ile rzecz jasna była to mała grupka, stąd oferta kobiety była dla niej niezwykle miłą rzeczą. — Tak! Poproszę, poproszę! — Rzekła radośnie wilczyca, po czym potrząsnęła głową orientując się iż zachowała się niegrzecznie, kobieta przed nią była dla niej taka miła a ta nawet się nie przedstawiła. Chyba zbyt dużo czasu spędzała w lesie, skoro zapominała o takich podstawach — Przepraszam, zapomniałam się przedstawić — Zaczęła spuszczając głowę w dół z pokorą, bała się iż uraziła tym kobietę — Nazywam się Sachiko, panienko! — Przedstawiła się od razu wilczyca.
Widząc jak czarnowłosa odsuwa się w tył i wpuszcza ją do środka. Sachiko wejdzie dziarskim krokiem do budynku, odłoży pozostałe dwa króliki na stolik by następnie zająć miejsce na wskazanym siedzisku. Podczas tego wpierw przyjrzała się misom z wodą, a następnie spojrzała na demonice. Nie chciała czegoś zepsuć stąd wolała poczekać na jej instrukcje.

Re: Onsen — Czw Gru 29, 2022 11:39 am

⠀⠀⠀⠀Stuknęła knykciami o ramę, naprowadzając jej uwagę na niewielką łaźnię.
⠀⠀⠀⠀— Nawet łowca musi o siebie zadbać — przypomniała, gdy myśli dziewczyny zaczęły skakać z tematu na tematu. Była tak podekscytowana (z jakiegoś powodu), że istniała realna szansa zagrożenia dla czystości jej onsenu, a Suiren chociaż miła, dbała przede wszystkim o swój biznes. Odsuwając zdziczałego demona od misy z wodą zwiększała swoją szansę na sukces. — Możesz opowiedzieć mi o polowaniu, kiedy będziesz zmywać z siebie ten brud — zasugerowała.
⠀⠀⠀⠀Podciągnęła rękawy do łokci. Szykowała się do odpoczynku, dlatego nie miała na sobie wszystkich tych bogatych i zdobionych szat, które zwykle przywdziewała, ale nawet teraz materiały oblewały jej ciało całymi metrami. Poza tym szerokie otwory rękawów doskonale kryły długie pióra na rękach, kiedy chciała porozmawiać z jakimś ludzkim gościem. Teraz zwinęła fałdy do połowy, odsłaniając uskrzydlone kończyny. Zabrała się do nalewania wody do jednego z przygotowanych pod to dzbanów.
⠀⠀⠀⠀— Będziesz musiała to z siebie zrzucić Sachiko — wyjaśniła, wskazując na cichy oblepione błotem, liśćmi, pajęczynami i wszystkim tym, co udało jej się znaleźć w lesie podczas swoich gonitw. Wszystko przesiąkło także wonią zwierzęcej krwi, która nie działała na demony tak samo jak ludzka. W tym wypadku wszystko dało się określić zwyczajnym smrodem.
⠀⠀⠀⠀Trzymając naczynie z wodą przyjrzała się jej sylwetce.
⠀⠀⠀⠀Sachiko, dziecko szczęścia, zrodzona z miłości rodziców. Tylko gdzie oni byli i dlaczego porzucili swoją poczwarkę? A może tak jak i w jej wypadku, nadane miano było wyłącznie kpiną? Piętnem z którym każda z nich musiałaby się w końcu zmierzyć?
⠀⠀⠀⠀— Jeżeli się wstydzisz, otocz ciało moją narzutą — zasugerowała, podając jej jednolite haori, które dopiero co zsunęła z ramion. — Jest czyste i nie zaszkodzi mu woda. A swoje odzienie będziesz musiała później wyprać. Czy to nie ekscytujące mieć wreszcie gdzie się obmyć? — mówiła radośnie, jakby perspektywa kąpieli była najwspanialszą rzeczą na świecie. Stanęła za nią z dzbanem pełnym ciepłej, ale nie gorącej już wody. — Możesz mówić do mnie Suiren. Jestem również panią tego miejsca, stąd sporo osób używa zwrotu właścicielka, ale to brzmi tak poważnie, nie sądzisz? Ale tyle o mnie. Powiedz mi lepiej jak się tu znalazłaś? Czyżbyś zbłądziła w lesie podczas łowów? Zmycie z ciebie tego wszystkiego trochę zajmie, więc masz dużo czasu na opowieści. I oh, chwyć za szczotkę. Może być nawet ta druciana. Przed tobą sporo szorowania. — A potem, nie czekając na jej odpowiedź i unikając protestów wylała całe naczynie wprost na jej głowę.

Re: Onsen — Czw Gru 29, 2022 2:53 pm

Dźwięk pukania rozkojarzył ją i wilczyca wpatrywała się teraz w ramę drzwi. Po czym szybko potrząsnęła głową i spojrzała na kobietę.
—Wiem, panienko dlatego regularnie ćwiczę i jem! — Pochwaliła się Sachiko z uśmiechem, była zadowolona iż znalazła kogoś z kim może pogadać. Zwłaszcza iż kobieta pytała o różne rzeczy więc wilczyca mogła się pochwalić swoimi osiągnieciami. — Opowiem wszystko!— Odpowiedziała zadowolona dziewczyna.
Sachiko w pełni skupiła się na skrzydlatych ramionach kobiety, przykuły jej wzrok bardziej niż wyjątkowe oczy. Podziwiała długie pióra Pani Żuraw wystawiając w ich stronę dłoń, była ciekawa jakie są w dotyku i czy z ich pomocą kobieta może latać. Umiejętności latania byłyby z pewnością przydatne w trakcie polowań, mogłaby w końcu wtedy polować na ptaki, które były dla niej najtrudniejszym celem do złapania.
Pokiwała głową na znak iż rozumie i rozebrała się rzucając brudne łachmany na ziemie, zrzucając je bez ładu i składu spojrzała kontrolnie na kobietę badając jej reakcje, zastanawiała się czy być może nie powinna złożyć tych ubrań ale z drugiej strony i tak były brudne więc nie musiały być ułożone w ładny stosik. Uwalniając z prostego odzienia pokazała swoją drobną, dziewczęcą posturę
Dziewczyna pokiwała głową na nie, nie potrzebowała niczego by się okryć. Nie wstydziła się swego ciała, zwłaszcza iż jedyną osobą tutaj była ta miła pani stąd nie chciała pobrudzić jej ubrania. — Nie wstydzę się panienko i nie chce też pobrudzić pani ładnych ubrań, nie mogę doczekać się kąpieli! — Odpowiedziała po czym kiwała głową potwierdzając słowa demonicznego żurawia, gorąca kąpiel to coś co pozwalało prawdziwie odpocząć po długim biegu w jakim była niemal cały czas.
Zgodnie z poleceniem chwyciła za szczotkę i już otwierała usta by odezwać się do kobiety, gdy ta nagle oblała ją wodą. Zamrugała parę razy zaskoczona tym nagłym atakiem wody po czym zaczęła kręcić głową na boki by choć nieco strzepać z siebie wody, przy okazji pochlapała swoje otoczenie. Ale to jej nie przeszkadzało. Uśmiechnęła się szeroko, zadowolona z tego iż jeszcze trochę i będzie mogła pójść do właściwej części onsenu. Spojrzała kontrolnie na kobietę by dostrzec czy ta raz jeszcze ją obleje po czym zaczęła szorować się drucianą szczotką.
— Suiren to bardzo ładne imię! — Powiedziała radośnie dziewczyna po czym kontynuowała gadanie - Zgubiłam Pana Sunę, Siostrę Kazumi i Pana Imubę więc szłam drogą i szukałam ich ale wtedy nagle wyskoczył na drogę biały królik, spojrzał mi w oczy więc zaczęłam go ścigać! — Zaczęła swą opowieść Sachiko — Królik uciekł w las, więc i ja pognałam za nim, tylko był trochę za wolny więc zwolniłam aż sie nieco nie oddalił i wtedy znów przyśpieszyłam by go złapać, doprowadził mnie tak do innych króliczków. Ale wtedy gdy ja zajmowałam się pozostałą dwójką, pojawił się lis, który chciał mi ukraść zająca. — Kontynuowała wilczyca z rosnącą radością w głosie, spojrzała też na demonice by ujrzeć czy ta również jest zadowolona z tego polowania. — Nie lubię gdy ktoś mi zabiera bez zgody moje rzeczy, moje ofiary więc wściekłam się i rozszarpałam go na strzępy. Po tym zorientowałam się, że nie wiem gdzie jest droga więc szłam przed siebie aż trafiłam tutaj, pokonałam ogrodzenie i teraz jestem tutaj! — Zakończyła swoją krótką opowieść Sachiko.

Re: Onsen — Pią Gru 30, 2022 2:03 pm

⠀⠀⠀⠀Jedna misa wody to zdecydowanie za mało. Suiren ledwo opróżniła jedno, a już wiedziała, że burd zaledwie się rozmókł, ale nie spłukał. Sięgnęła więc od razu do balii z wodą, która parowała lekko gotowa do użycia. Wysłuchiwała w tym czasie relacji rozemocjonowanej dziewczyny, która choć posiadała ciało nastolatki, zachowywała się na znacznie młodszą. Ledwo usiedziała na miejscu.
⠀⠀⠀⠀— Pan Suna, siostra Kazumi i Pan Imube to twoi opiekunowie? Czy nie będą się zamartwiać, że jeszcze cię przy nich nie ma? Chciałabym ci pomóc, ale niestety nikogo z nich nie znam i nie wiem jak mogłabym się skontaktować. Gdzie ostatni raz się z nimi widziałaś? — zapytała zatroskanym tonem, regulując przy tym strumień wody, którą zamiast chlusnąć za jednym razem zaczęła oblewać ramiona dziewczyny, w miejscu gdzie akurat szorowała. Tak było efektywniej i powoli zaczynała dostrzegać sens swoich działań. — Jeszcze trochę. Wyglądasz już prawie jak porządny demon — zachęciła, wskazując jej gestem dłoni inną szczotkę, z rzadkimi grubymi prętami. Uniosła ręce do włosów i pokazała jej, żeby użyła tej do pozbycia się nią śmieci wplątanych w rozczochrane włosy. — A co do potrawki... — wróciła jeszcze myślami do poprzedniego pytania. — Nie będzie dla mnie, ale dla gości. Hatsuyuki, bo tak brzmi nazwa ryokanu do którego trafiłaś, obsługuje nie tylko demony, ale również ludzi. Tych jednak nie zjadamy, chronią ich nasze mury i dobre wychowanie. To mój mały azyl, w którym potrafimy żyć w jednym świecie... czyż nie byłoby cudownie, gdyby cały świat tak wyglądał?
⠀⠀⠀⠀Suiren uniosła głowę pogrążona w marzeniach. Po co mówiła to temu dziecku?
⠀⠀⠀⠀Sądziła, że młodych najłatwiej zarazić swoimi wizjami, pokazać im, że demony nie muszą być brutalnymi mordercami. Zjadanie ludzi było częścią ich natury, jednak nawet to nie powinno czynić z nich bezmyślne bestie, które zabijają dla zabawy, torturują i znęcają się nad własnym jedzeniem. Tak samo jak ona czyniła kładąc króliki bez rozszarpywania je na kawałeczki.
⠀⠀⠀⠀Sięgnęła więc wzrokiem na białe kupki futra, które pozostawiła na stoliku pod ścianą.
⠀⠀⠀⠀— Zabójcy Demonów są jak ten lis, prawda? — zaczęła, oblewając ją z góry kolejną porcją ciepłej wody. — Są wściekli i zachłanni. Nie mogą zrozumieć, że naszą naturą jest polować. Udają, że chronią ludzi, ale tak naprawdę chcą być jedynymi, którzy siłą i groźbą podporządkują sobie słabych.

Re: Onsen — Pią Gru 30, 2022 3:58 pm

Spojrzała na Suiren gdy ta szukała więcej wody, spojrzała na nią uśmiechnięta i zaciekawiona tym po czym spojrzała na swe ciało. Cóż, dawno się nie myła stąd nawet nie dziwiło ją to iż wciąż była brudna. Jej to zbytnio nie przeszkadzało ale skoro takie były warunki skorzystania z onsenu to musiała się dostosować.
Zdziwiła się słysząc troskliwy głos kobiety i nawet na chwile przestała się z tego powodu ruszać. Chwilę myślała nad tym, czy był to problem że nie była teraz z nimi? Raczej nie, zbyt często ich gubiła by ci mogli przejmować się jej nieobecnością. — Nie będą się martwić pani Suiren, Suna-Sama to mój opiekun, Kazumi jest moją starszą siostrą, a pan Imube to mój nowy przyjaciel, poznałam go niedawno podczas polowania.— Odpowiedziała chcąc co nieco wytłumaczyć co łączyło ją z tamtymi demonami, po tym zaś uśmiechnęła się szeroko — Nie pamiętam gdzie ich zgubiłam, ale kogoś ich w końcu znajdę! Zawsze tak jest! — Dodała po chwili, po czym wróciła do intensywnego szorowania swego brudnego ciała.
"Jeszcze trochę. Wyglądasz już prawie jak porządny demon"
— Aaaa jak wygląda porządny demon? Tak jak Pani? — Zapytała kobietę odwracając w jej stronę, ujrzała jak ta wskazuje jej kolejną szczotkę więc wzięła ją i zaczęła czesać swe włosy pozbywając się z nich gałązek, lisów i innych dobrodziejstw natury. Gdy kobieta opowiadała jej o naturze tego miejsca, Sachiko przechyliła głowę zdziwiona tą wizją. Było tu wygodnie ale przecież nawet demony muszą coś jeść, a skoro nie jedzą klientów to kogo? Wilczyca chciała się tego dowiedzieć. — A kogo byśmy wtedy zjadali? Na kogo pani poluje gdy poczuje głód? - Zapytała ciekawska dziewczyna.
Wizja gdzie demony żyją obok ludzi wydawała się jej dziwna, w końcu demony zjadały ludzi tak jak ludzie zjadali zwierzęta, czy nie doszłoby do tego iż ludzie w onsenie byliby niczym bydło na pastwisku? Czy też może doszłoby do podziału ludzi, tych będących klientami i chodzące jedzenie. Mogłaby w zasadzie tak żyć, większość dnia siedziałaby w gorącej wodzie, by nocami wychodzić na żer. Takie życie byłoby idealne.
Wzmianka o zabójcach wybiła ją z rytmu, podniosła uszy w górę by nasłuchiwać czy przypadkiem któryś się nie zbliża, dla niej byli gorsi od lisa bo ich ugryzienie mogło zaboleć — Zabójcy Demonów są okropni, nienawidzę ich z całego serca. Gdybym mogła to rozszarpałabym każdego z nich ale Pan Suna mówi iż musze na nich uważać bo są niebezpieczni. - Rzekła w ramach odpowiedzi do Suiren, po czym spojrzała na swe w miarę czyste już ciało i ucieszyła się widząc iż jej włosy znów przybrały szary kolor. — Teraz możemy iść do onsenu? — Zapytała, nie mogąc doczekać się aż zanurzy się w gorących, kojących wodach onsenu.

Re: Onsen — Pon Sty 02, 2023 2:33 pm

⠀⠀⠀⠀Ah, słodka, urocza naiwność. Wiara w to, że demony mogą tworzyć rodziny, łączyć się bezinteresownie w grupy. Dwulicowość i egoizm były częścią ich natury w takim samym stopniu co zwierzęca potrzeba konsumpcji ludzkiego mięsa. Sama myśl o świeżej krwi przyprawiała ją o drżenie, język domagał się nowych doznań, a gardło drżało w niejasnej mieszaninie pomruku i śmiechu.
⠀⠀⠀⠀— A więc to tak. Mnie raczej nie zgubisz, ponieważ większość czasu spędzam w tym budynku i jego okolicy — zapewniła, zakładając, że każdego nowopoznanego młoda Sachiko zaczyna traktować jako członka swojego stada. Skrzydlata nie była pewna, czy nastolatka bardziej przypomina jej małego pieska, czy naiwną szlachciankę. W jakiś pokraczny sposób łączyła ze sobą te dwa światy.
⠀⠀⠀⠀Kamionkowe dno misy odezwało się dźwięcznie, gdy Suiren odłożyła je za siebie. Tyle powinno starczyć, choć do poziomu pełnego zadowolenia brakowało jeszcze godziny odmakania w rzecznym mydle. Przynajmniej pozbyły się żelazistej woni krwi, która otoczyła jasnowłosą zapewne po upolowaniu królików. Ludzie nosy nie były tak wrażliwe, ale każdy demon rozpoznałby w powietrzu duszący zapach zwierzęcej juchy.
⠀⠀⠀⠀Jedzenie zwierzęcego mięsa aby odgonić demoniczny głód było jak próba nasycenia żołądka wodą.
⠀⠀⠀⠀— Każdego powinna zobowiązywać higiena, niezależnie od tego jak wygląda. Tobie zapewne bardziej pasuje woń lasu, maskująca twoją obecność przed ofiarami, ale wyłaniając się na moment do cywilizacji powinnaś umieć o siebie zadbać — mówiąc to, wskazała dziewczynie gestem ręki, aby powstała, wytarła bose stopy z brudnej wody, która zebrała się pod spodem, a potem bez słowa wskazała na onsen, odpowiadając od razu na jej rozochoconą minę. — Tylko nie szalej. Woda jest gorąca, więc szybko wyssie z ciebie siły.

⠀⠀⠀⠀Teraz Suiren już do końca się rozbudziła. Odeszła jej chęć zaznania odpoczynku w miękkim gnieździe z poduch. Ostatnie dni były spokojne, w odróżnieniu od poprzedzających je bezsensownych walk pod Edo. Skrzydlata miała wrażenie, że pomimo ich usilnych starań niewiele się zmieniło, zabójcy byli równie denerwujący jak zwykle, niczym pchełki na kudłatym psie. Ciężko było ich złapać i równie ciężko pozbyć na dobre.
⠀⠀⠀⠀— Ich bronie są niebezpieczne. Sami w sobie są raczej bezczelni, niż groźni. To tak jakby lis pozbawiony pazurów i zębów, wyrywał ci z rąk martwą już ofiarę tylko po to, by żadne z was nie mogło jej zjeść. I choć to nielogiczne będzie tak robił, gdyż taka jest jego natura - narzucać wszystkim swoje nieproszone towarzystwo — westchnęła i jakby w odpowiedzi tuż za płotem onsenu rozdarło się jakieś zwierzę. Niski, kobiecy płacz przeplatany z krótkimi skamlaniami. Suiren machnęła ręką. — Widzisz? Nawet o tej porze roku lisy podchodzą pod ryokan, żeby zawodzić, bo nikt nie zwraca na nie uwagi.
⠀⠀⠀⠀Demonica zrzuciła z ramion jeszcze jedną warstwę szat, ale nie zamierzała tym razem brodzić w wodzie. Usiadła na brzegu podwijając pod siebie łydki.

Re: Onsen — Pon Sty 02, 2023 3:14 pm

Sachiko uśmiechnęła się wtedy szeroko, przynajmniej jednej osoby nigdy nie zgubi. Dawało to jakieś poczucie bezpieczeństwa. Świadomość iż jest miejsce gdzie może wrócić po długiej podróży i nieudanych poszukiwaniach by spędzić czas w "przyjaznym" środowisku.
— Będę mogła Cię odwiedzać Suiren? Proszę! Będę przynosić więcej zwierzątek na potrawkę, ludzi też mogę przynosić. — Rzuciła do starszej demonicy, wpatrywała się w nią szarymi oczyma. Liczyła iż jej oferta zostanie zaakceptowana. Wizja gorących źródeł z których mogłaby korzystać bez obawy iż ktoś będzie jej przeszkadzał była niezwykle kusząca.
Wyczuła iż jej zapach zmienia się, był nawet zbyt normalny ale z pewnością o wiele bardziej pasujący do tego miejsca. Co prawda jej polowania pewnie będą teraz cięższe, ale na jak długo? Jak wiele czasu minie nim znów stanie się jednością z lasem?
— Ale nie zawszę mogę Suiren, ludzie jak mnie widzą to często krzyczą i uciekają. A ja ich wtedy muszę gonić. A potem nadchodzi świt i trzeba się znów chować. — Odpowiedziała kobiecie, odnosząc się do higieny. Powstała ze swego miejsca i wytarła szybko stopy by nie zdenerwować Pani Żuraw. — Dobrze Suiren! — Zawołała uśmiechnięta od ucha do ucha i pobiegła do onsenu.

Weszła do gorącej wody, czując jak jej ciało czerpie z ciepła. Odprężyła się zupełnie, na moment zapominając o całym świecie. Istniała tylko ona i kojące wody onsenu. Przyjemne uczucie, które rywalizować mogło z radością jaką dawało udane polowanie. Zanurzyła się na chwile cała w wodzie by to po nieco dłuższej chwili wynurzyć swą głowę, podniosła się jeszcze nieco bardziej i potrząsnęła głową by pozbyć się nadmiaru wody z włosów. Spojrzała w stronę kobiety słuchając jej wywodu o zabójcach z którym zgadzała się w pełni. Wyszczerzyła aż kły zachowując przy tym uśmiech.
— Moje ostrza też są niebezpieczne! Kiedyś rozszarpię któregoś z nich, a jego głowę dam Sunie by był ze mnie dumny! Dla Ciebie też ich upoluje Suiren! — Zapowiedziała głośno po czym jej uszy wzniosły się, zaczęła nasłuchiwać zupełnie jak drapieżnik szukający ofiary. Skierowała swój wzrok w miejsce skąd usłyszała nieproszonego gościa. — Upolować go dla Ciebie Suiren? - Spytała Sachiko patrząc z powrotem na kobietę i przechylając lekko głowę w bok.

Re: Onsen — Wto Sty 03, 2023 10:27 pm

⠀⠀⠀⠀— Wszystkie demony są tutaj mile widziane, o ile przestrzegają pewnych zasad. Przede wszystkim nie zabijamy gości ryokanu. Niedaleko leży Osaka, której mieszkańcy odpowiedzieli się po stronie Najwyższego podczas zeszłorocznych walk i powinniśmy to uszanować — odpowiedziała od razu, wychwytując w tonie Sachiko ekscytacje. Uniosła do góry jeden palec, pokazując, że jest to może pierwsza, ale i najważniejsza zasada obowiązująca mieszkańców ryokanu. — Możesz polować w lesie, albo w pobliskich wioskach. W mieście bywa też sporo chętnych oddaniu się w ten sposób demonom, choć wątpię, że interesują cię łatwe zdobycze. Głównie starsi, chorowici i biedni.
⠀⠀⠀⠀Zmarniałe cielska, które szlachetni podsuwali im pod nos jako "ofiarę" ku łasce Muzana. Bezwzględne minimum. Czasami więc zamiast tych łamag demony pożerały samych ofiarodawców - tak w ramach nauczki.
⠀⠀⠀⠀— Przy nich nawet króliki wyglądają apetyczniej — dodała z nutą tęsknoty, zakończoną cichym westchnieniem.
⠀⠀⠀⠀Czy nie wspaniale byłoby wybierać z pośród tak wielu smaków i form? Akrobacje kulinarne rasy ludzkiej były jedną z tych niewielu rzeczy, których Suiren szczerze zazdrościła. Posiłki nadal mogły przynosił radość oczom, ale kiedy pakowała je do ust, zawsze smakowały tak samo. Jednolite, gumowate, ociekające krwią.
⠀⠀⠀⠀Błądząc myślami w tych rejonach wpadła jej do głowy inna myśl.
⠀⠀⠀⠀— Z futer tych zwierzątek można by uszyć eleganckie kołnierze do szat. Idealne na zimowe spacery. Biel pasowałaby do pory pierwszych śniegów. Umiesz szyć, Sachiko? — zapytała, bo dzieci jej pokroju bardzo często mogły pochwalić się najróżniejszymi, praktycznymi talentami. Bieda musiała imać się wszystkiego. — Jeżeli chcesz tu zostać — podjęła po chwili — musiałabyś w jakiś sposób przysłużyć się ryokanowi. Zwierzęce mięso to miły dodatek, ale demony go nie docenią, a jednak to one stanowią trzon tego miejsca.
⠀⠀⠀⠀Po chwili namysłu zamoczyła stopy w wodzie. Ciepło przynosiło ukojenie, rozgrzewało przyjemnie odsłonięte do wiatru łydki. Pewnie gdyby nie mieszkała w Hatsuyuki bardziej doceniłaby kojące działanie onsenu, ale wielką misę ciepłej wody miała do dyspozycji każdej nocy. Onsen stracił dla niej pierwotny urok i tylko dobre towarzystwo potrafiło czasami to zmienić.
⠀⠀⠀⠀A z każdym kolejnym demonem zamieszkującym przybytek robiło się ciekawiej.
⠀⠀⠀⠀— Oh. Nie, nie. Nie chciałabym go krzywdzić. Taka jego natura. Z resztą przybył pewnie za zapachem ofiary. Może w zamian zechciałabyś mu podarować jedną ze swoich zdobyczy? Nie bądźmy jak Zabójcy i nie karzmy go za jego naturę. — Chlapnęła jeszcze raz o lustro wody i podniosła się do pionu. Kiwnięciem głowy wskazała trzy puchate kulki czekając na decyzję Sachiko. Choć dziewczyna wydawała się polegać głównie na opiniach innych. Ciągle wspominała o obcych demonach, jakby liczyło się tylko ich zdanie. Ich pochwały.

Re: Onsen — Wto Sty 03, 2023 11:47 pm

Nie zabijać gości ryokanu, to coś co mogłoby być problematyczne dla Sachiko, zwłaszcza jeśli nie miałaby innych celów na które mogłaby polować. Zamknęła oczy rozmyślając nad tym, czy było to tego warte? Czy dałaby radę tak żyć? Być może i właśnie dlatego chciała spróbować, stąd też otworzyła swe szare oczy i pokiwała szybko głową by pokazać Suiren iż zrozumiała te zasadę i będzie próbowała się do niej stosować.
— Nie zabijać gości i na ludzi z Osaki, dobrze Suiren nie będę! — Odpowiedziała kobiecie po czym na jej twarzy zagościł smutek — Nie lubię łatwych polowań, są nudne i posiłki z nich są bez smaku. Głupi ludzie, czemu muszą się starzeć. Nie lubię gdy chcą po prostu umrzeć.
Polowania i kontakty z jej "rodziną" były tym co przynosiło jej radość, były miła odskocznią od ukrywania się przed okrutnym słońcem za dnia. Większość dnia spędzała w bezruchu w jakiś jaskiniach czy innych kryjówkach, stąd to każda chwila spędzona na bieganiu za ofiarą, tropieniu i zabawie z nią była jak błogosławieństwo. Czasem też chciała mieć kogoś z kim mogłaby zamienić parę słów. Ludzi w to nie wliczała, bali się jej i słusznie robili, działali w końcu zgodnie ze swym instynktem tak jak i ona często to robiła.
— Wyglądają aż tak źle? Bleee — Odpowiedziała Sachiko, kręcąc głową z zdegustowanym wyrazem twarzy. Taki posiłek, takie ofiary to byłaby obraza, stąd miała już w planach by ukarać ludzi oferujących takie paskudztwa dla jej pobratymców.
"Umiesz szyć, Sachiko?"
Słysząc te słowa, nastolatka o wilczych cechach otworzyła szeroko usta ze zdziwienia, po czym zaraz to spojrzała w dół, chcąc choć nieco ukryć wstyd na jej twarzy. Tak właściwie to było niewiele rzeczy, które potrafiła i teraz bała się iż może to rzutować na jej znajomości z Panią Żuraw i obecności w ryokanie.
— Ummm, ja...emmm, ja... — Zaczęła jąkając się, po czym przełknęła ślinę i zamknęła oczy by dodać sobie odwagi — J-ja nie umiem, Pani Suiren — Powiedziała kładąc uszy po sobie, dopiero po krótkiej chwili podniosła wzrok w górę — A-ale mogę się nauczyć Pani Suiren, będę przynosiła dużo zwierzątek by mieć na czym ćwiczyć. — Rzekła próbując przekonać do siebie starszą demonice z piórami. Podeszła bliżej do Suiren by spojrzeć prosto w jej oczy — Proszę Suiren, nie będę zabijała gości i nauczę się szyć. Obiecuje! — Powiedziała błagalnym tonem.
Spojrzała w stronę swojej zdobyczy, trzy białe króliki. Jeden będący zapłatą i dwa prezenty dla pani Suiren. Czy chciała się tym podzielić z lisem? Tym leśnym złodziejaszkiem? Zamknęła oczy myśląc nad tym po czym otworzyła swe oczy i wyszła z wody, pokręciła szybko głową by pozbyć się z swych szarych włosów wody i pobiegła po królika. Złapała jednego królika i prędko udała się pod ogrodzenie by rzucić truchło w las. Chwile czekała jakby oczekując podziękowań od lisa po czym wróciła do Suiren by usiąść obok niej.
— Starczy nam jeszcze futra na kołnierze? - Zapytała wpatrując się z ciekawością w Panią Żuraw. Liczyła iż dobrze zrobiła i że nie uraziła jakoś swą decyzją kobiety.

Re: Onsen — Sro Sty 04, 2023 1:35 pm

⠀⠀⠀⠀Brwi Pani Żuraw podskoczyły wyżej, gdy zobaczyła jak naga nastolatka bierze królika, w kilku dzikich susach pokonuje ogród oddzielający gorące źródła od płotu i jak przerzuca małe truchełko górą. Utrata dobrego futra, którego lis na pewno nie doceni. Warto byłoby najpierw oskórować zwierzę, a przez płot przerzucić samo mięso, ale wszystko stało się tak szybko, że kobieta nie zdołała nawet zareagować.
⠀⠀⠀⠀— Lis na pewno się ucieszy. Może nie będzie nam już tej nocy przeszkadzał — skomentowała, mimo wszystko zachowując łaskawy ton. W jej naturze nie leżało gniewać się z powodu dóbr materialnych, szczególnie że Sachiko wydawała się dobrym łowcą.
⠀⠀⠀⠀Być może więc o dostawy eleganckiego, miękkiego futra nie będzie musiała się w ogóle martwić. Wyobrażała sobie już jak korytarze ryokanu wyścielają puchate koce. Idealne aby wystroić budynek pod zimowy klimat. Z każdym dniem miejsce co raz bardziej przypominało dom.
⠀⠀⠀⠀— To nic takiego — zapewniła, unosząc głos aby przebił się ponad płaczliwe jąkanie dziewczyny. — Masz całą wieczność, aby się nauczyć. Pytanie brzmi czy chcesz? Czy chcesz się kształcić, pogłębiać wiedzę i z każdym dniem umacniać? I nie chodzi mi wyłącznie o siłę, Sachiko. Czy twoje wychowanie pozwoliło ci nabyć umiejętności czytania i kreślenia znaków? — W międzyczasie machnęła palcem w kierunku jej bosych stóp, sugerując, aby przed ponownym wskoczeniem do onsenu wytarła je z ziemi. Wszystko przypominało trochę szkolenie niesfornego szczeniaka i sądząc po jej zwierzęcych uszach, skojarzenie było dość trafne.
⠀⠀⠀⠀Inaczej wyglądała sytuacja, gdy pierzasta myślała o domniemanych opiekunach Sachiko. Kim byli? Jaką mocą się posługiwali? I czy zapraszając jasnowłosą do środka nie sprowadziła sobie na głowę ich gniewu? Kazumi, Suna, Imube... postanowiła zapamiętać te imiona.
⠀⠀⠀⠀— Słowa są ważne, ale czyny jeszcze ważniejsze. Miło mi, że to obiecujesz, ale jeżeli faktycznie chciałabyś tutaj zostać, musisz dotrzymywać swoich obietnic. Na górze ciągle jest kilka wolnych pokoi, które odstępuje gościom, którzy chcieli w zamian za swoje usługi tutaj zamieszkać — wyjaśniła, zmierzając powoli do właściwego pytania. — Rozpiera cię energia, ale zobowiązanie się do przestrzegania pewnych reguł wymaga dedykacji, skupienia.
⠀⠀⠀⠀Usiadła i tak jak poprzednio, wyliczając zaczęła prostować kolejne palce. Dedykacja, skupienie, zasady, opanowanie... nie było tu miejsca na dzikie harce i ryzykowne poczynania. Ryokan musiał pozostać ostoją, nie skupiać na sobie uwagi zabójców, nie ściągać ich tu w celu masowej eksterminacji demonów, ponieważ każdy kogo Suiren chowała pod swoimi skrzydłami wierzył, że Pani Żuraw zapewni im spokój i bezpieczeństwo.

Re: Onsen — Sro Sty 04, 2023 3:01 pm

Dumna z siebie Sachiko spoglądała na Suiren szukając tam pochwały za swą jakże samodzielną decyzje, stąd to uśmiechnęła się szeroko spoglądając na Panią Żuraw. Kobieta nie wydawała się być tym zła, a to oznaczało iż musiała być zadowolona z jej działań. Była o krok bliżej znalezienia bezpiecznej przystani.
— Jeśli będzie dalej nam przeszkadzał to dam ci jego futerko, dobrze Suiren? — Odparła podnosząc swe uszy w górę i nasłuchując, czekała na decyzje lisa, czy z wdzięcznością odejdzie czy też wybierze los ofiary. Kto wie, może też odwdzięczy się i jutro przyniesie dwa króliki, tak wiele rzeczy mogło się stać iż myślenie o tym sprawiło, że Sachiko poczuła zawroty głowy.
Choć z tych wszystkich możliwości najbardziej podobała się jej opcja trzecia, w końcu czy lis nie rzuciłby jej wtedy wyzwania? Nie spróbowałby walczyć z nią o tytuł najlepszego łowcy w tych lasach? Chyba iż jest tu jeszcze jakiś sprawniejszy drapieżnik i lis będzie próbował doprowadzić do konfrontacji. Znów od nadmiaru myśli zaczęło kręcić się w jej głowie.
Znów przegryzła wargę, czytanie i kreślenie znaków, o ile czytać potrafiła choć szło jej to niezwykle opornie i słabo to kreślenie znaków było dla niej czymś kompletnie obcym. Nigdy wcześniej nie potrzebowała tych umiejętności. O wiele łatwiej było znaleźć kogoś kto zrobiłby to za nią. Zaczęła wycierać swoje stopy, pozbywając sie z nich ziemi, którą to przyniosła ze sobą z ogrodu po czym znów spojrzała na Panią Suiren. Kobieta z pewnością umiała czytać, pisać i szyć. Z pewnością umiała też o wiele więcej tylko czy to właśnie te zdolności zapewniły jej władzę nad tym przybytkiem czy też może siła.
— Słabo czytam Pani Suiren, a kreślić znaków nie umiem wcale. — Zaczęła i klęknęła na kolana przed Suiren, położyła dłonie na swych udach i spojrzała w oczy kobiety by pokazać jej iż jest pewna swych słów — Ale chcę się nauczyć, w ciągu dnia mogę szkolić się w szyciu i poćwiczę czytanie i kreślenie, a w ciągu nocy będę polować na zwierzęta by dostarczać do ryokanu futro. — Rzekła do Suiren pewnym głosem. Byłoby to coś nowego dla niej więc czemu by nie miała spróbować, kto wie może nawet się jej spodoba, może znajdzie kolejną rzecz dającą jej radość. Kolejna umiejętność, która może sprawi iż Suna będzie z niej dumny.
Po swoich błaganiach by nie siedzieć naga przed ubraną w masę ubrań pierzastą kobietą, weszła z powrotem do onsenu, oddając się w objęcia gorącej, kojącej zmysły wody. Gorące źródła to było coś co ją nawet przekonywało do cywilizacji. Co prawda nie na tyle by zaraz siedzieć w tłumie ludzi ale to zawsze jakiś początek, albo ostatni krok w stronę cywilizacji. Jeszcze nie była tego pewna.
— Dotrzymam obietnicy, naprawdę Suiren. będę na tym skupiona tak jak na polowaniu. Będę stosować się do Twoich zasad Suiren. Proszę, proszę pozwól mi zostać. — Błagała raz jeszcze, tym razem patrząc z dołu na Suiren z wielkimi oczyma. Tak blisko osiągnięcia celu, nie mogła teraz odpuścić. W końcu jak raz coś sobie postanowiła to trzymała się tego.

Re: Onsen — Czw Sty 05, 2023 11:22 pm

⠀⠀⠀⠀— Właściwie to dlaczego tak bardzo ci na tym zależy? Nie jesteś aby przypadkiem dużo mocniej związana z lasem? — zapytała w końcu, po kolejnych gorących zapewnieniach Sachiko. To nie tak, że wymagała od dziewczyny powtarzanych w nadmiarze gorliwych obietnic, wszystko i tak wyjdzie z czasem. Jej prawdomówność, wytrwałość i wartość rzucanych w pośpiechu słów.
⠀⠀⠀⠀Tymczasem sama Pani Żuraw znów złożyła się wygodnie na brzegu, tym razem podwijając nogi pod siebie, zamiast mocząc je w ciepłej wodzie. Wygładziła szatę na udach i uniosła brwi w zaskoczeniu, gdy jasnowłosa legła przed nią w nijakim ukłonie. O ile to rzeczywiście miał być ukłon, a nie sugestia, że od całego tego polowania bolą ją plecy. Skrzydlata uniosła pióra do ust, używając ich niczym wachlarza - do zasłonięcia części swojego oblicza.
⠀⠀⠀⠀— Wiesz chociaż jakich znaków używa się w twoim imieniu i co takiego oznaczają? — odparła, zerkając na przykurczone oblicze z lekkim dystansem. Gdyby ktoś zobaczył ją teraz, z nagą nastolatką u swoich stóp, pewnie nie przysporzyłoby jej to wielkiej sławy. Albo wręcz przeciwnie. Niektórzy na pewno zechcieliby poplotkować o tym, jak to piękna i elegancka Pani Żuraw otacza się roznegliżowanymi dziećmi.
⠀⠀⠀⠀Westchnęła, gotowa jeszcze raz namówić ją do schowania się pod parującą wodą, ale szczęśliwie Sachiko również wpadła na ten pomysł. Suiren odprowadziła ją wzrokiem, z radością przyjmując widok samotnej głowy wynurzającej się ponad lustrem wody. Dziewczynę otoczyła aureola jej włosów falująca na powierzchni, niczym przybrudzona, szara chmurka.
⠀⠀⠀⠀— Oh. Nie zabraniam ci. Stawiam jedynie jasne zasady. Jeżeli zamierzasz się do nich stosować, to wybierz dla siebie kąt w którymś z pokoi i zgodnie z obietnicą, liczę na twoje łowcze umiejętności z jutrzejszą dostawą. I - to bardzo ważne! - przed skorzystaniem z gorących źródeł pamiętaj o spłukaniu brudu. Nikt z gości nie chciałby pływać w bajorku.
⠀⠀⠀⠀Spojrzała z góry na jaśniejącą w blasku pochodni misę falującej wody. Onsen był w całości wyżłobiony w skale, która zakosami prowadziła niewielkie głęborki w towarzystwie odnowionego jej rękoma ogrodu. Były tu niewielkie kryjówki dla bardziej wstydliwych, jak i duża, otarta przestrzeń dla chętnych zanurzenia się w siadzie aż po czubek głowy. Ciepło uchodziło do nieba w postaci białego dymu, pary, która znikała nieco wyżej, w ciemności nieba.
⠀⠀⠀⠀Chociaż pod ziemią znajdowało się jeszcze jedno źródło, tylko z tego miejsca dało się jednocześnie oglądać gwieździste niebo. Nawet teraz czerń nad ich głowami upstrzona była złotymi pyłem gwiazd.

Re: Onsen — Pią Sty 06, 2023 2:08 am

— Bo tutaj jest gorąca, przyjemna woda i Ty Suiren! — Zaczęła wyjaśniać Sachiko, owszem kochała wręcz lasy ale przede wszystkim ceniła też towarzystwo. Uwielbiała być przy kimś czuła się wtedy bezpieczniej. Mimo iż często była sama na własne życzenie to zawsze czuła się wtedy dziwnie, mogła odezwać się jedynie do zwierzątek na które polowała, ale były to raczej monologi niż rozmowa, wszak te nigdy nie odpowiadały tak by zrozumiała. — Uwielbiam lasy, uwielbiam polowania i wolne przestrzenie. Ale jeszcze bardziej lubię z kimś przebywać. Zawsze jak jestem sama to czuję iż muszę kogoś znaleźć by za nim podążać. — Dodała po chwili, wpatrując się Panią Żuraw, po czym spojrzy w dół i będzie kontynuowała już znacznie cichszym tonem — Powiedziałaś iż jesteś tu prawie zawsze więc Ciebie nigdy nie zgubie, ja gubię ich z mojej winy, bo łatwo się rozpraszam i gonie za ofiarą, a oni idą dalej. Więc pomyślałam, że jeśli tu będę polować to będę miała do kogo wracać. — Rzuciła po czym podniosła wzrok w górę znów patrząc w oczy Suiren — Ryokan mi przecież nie ucieknie...Ty też mi nie uciekniesz prawda? — Zapytała kobiety, wciąż wpatrując się swymi szarymi oczyma w kobietę, szukając tam jakiś śladów zrozumienia.
Sachiko chwile myślała, próbując poszukać w pamięci sytuacji w których musiała napisać swe imię i ze smutkiem stwierdziła iż takich nie było. Ale znaczenie swego imienia znała, w końcu pan Kamezo zdradził jej tą tajemnice, choć może nazwał ją tak z powodu jej uśmiechu? Nie była tego pewna ale jakieś odpowiedzi musiała udzielić.
— Ummm, Dziecko Szczęścia? — Odpowiedziała, choć bardziej brzmiało to na pytanie za co za raz zganiła się w myślach, jeśli będzie udawać pewną siebie to z całą pewnością się nie pomyli — Emmm miałam na myśli że moje imię oznacza dziecko szczęścia! — Dodała pewniejszym głosem i nieco głośniej. Po czym podniosła uszy w górę oczekując na pochwałę.
Pokiwała głową zadowolona z słów Suiren, ba nawet drżała z zadowolenia iż udało się jej uzyskać swój własny kąt. Miejsce gdzie bezpiecznie poczeka na noce, miejsce gdzie ktoś doceni jej zdolności łowieckie. A kto wie, może kiedyś gdy nauczy się pisać to zaprosi tu Sunę, by to w ramach urozmaicenia to on ją odnalazł.
— Dziękuje Suiren! Dziękuje! Będę stosowała się do zasad i przyniosę ci tyle zwierzątek ile chcesz, tylko powiedz ile potrzebujesz! — Powiedziała wesoło do demonicy po czym wyszczerzyła swoje kły — Obmyć się przed wejściem do onsenu, zapamiętam to Suiren, będę też korzystać z wód gdy nie będzie tłumów, nie lubię ich. Nie masz nic przeciwko? Prawda Suiren? — Dorzuciła jeszcze prędko Sachiko, ciesząc się z przebiegu rozmowy.
Znów zanurzyła się na chwile, zostawiając Panią Żuraw samą z myślami. Gdy się wynurzyła to zbliżyła się do siedzącej na brzegu Suiren i wpatrywała się w nią chwile bez słów. Zastanawiała się nad czym myśli kobieta, dokąd to podążył jej umysł. Czy myślała o tym czy przyjęcie Sachiko było dobrym pomysłem? A może myślała o czymś zupełnie innym jak to co oznaczają gwiazdy na niebie?
— Suiren-Sama mogę o coś spytać? — Zaczęła nastolatka po chwili ciszy po czym zaczekała aż skrzydlata pani zwróci na nią swą uwagę — Dlaczego siedzisz na brzegu, a nie w wodzie? To przeze mnie? - Zapytała szarooka, przechylając głowę w bok i czekając na odpowiedź kobiety.

Re: Onsen — Sob Sty 07, 2023 12:09 pm

⠀⠀⠀⠀Usta skrzydlatej opuściło ciche westchnienie.
⠀⠀⠀⠀Znały się od pół godziny i Suiren w żadnym wypadku nie podzielała zachwytu, który kierował Sachiko. Perspektywa dachu nad głową była kusząca i to jasne, że nastolatka robiła wszystko aby go dostać, ale co takiego mogły o sobie wiedzieć po zaledwie krótkiej wymianie? Dziewczynie ten dystans wydawał się nie wadzić, choć starsza z nich skrupulatnie go zaznaczała, nie zamierzała dać się podejść gadule. Nie ufała jej ani jej słowom ani odrobinkę.
⠀⠀⠀⠀Taka natura demona.
⠀⠀⠀⠀— Będę tu — przyznała ostrożnie. Będę bronić tego miejsca całą sobą, jeżeli wymagać będzie tego ode mnie sytuacja.
⠀⠀⠀⠀Nie po to spędziła tu ostatni rok swojego żywota, sporadycznie wędrując do innych miejsc. aby oddać przybytek w ręce innych demonów, albo co gorsza zabójców. Nawet jeżeli Osaka upadanie - a pewnego dnia na pewno się to wydarzy - ostoja w postaci Hatsuyuki będzie trwać nadal.

⠀⠀⠀⠀Zamoczyła palec w wodzie i uniosła go nad suchym kawałkiem brzegu.
⠀⠀⠀⠀— Dziecko Szczęścia? A więc... — opuszka zawisła ponad kamieniem, a wargi Suiren zadrżały od cichego odgłosu namysłu. Przytknęła czubek do powierzchni i wolnym ruchem nakreśliła pierwszą, wilgotną kreskę. Krótka, pionowa linia, a potem przecinająca ją ku górze pozioma. Ta była dłuższa od poprzedniej. Następnie trzecia, pionowa i lekko zawinięta u dołu jak ogonek psa. Sa - pierwszy ze znaków. Przyszła kolej na Chi. Pionowa linia zakończona kolejnym łukiem i przecinająca ją długa, pozioma linia. Wszystko to nakryte krótkim pochyłym daszkiem chylącym się na zachód. Ko. Dno i pokrywka pudełka, zamknięta od prawej przeciągniętą w dół kreską. Oderwała palec. — A więc tak to będzie wyglądać — oznajmiła, odsuwając dłoń i prezentując jej ciemne linie znaków na bladym kamieniu, nakreślone z pomocą palca jako narzędzia i wody zamiast atramentu.
⠀⠀⠀⠀Ciepło otaczające misę sprawiało, że już teraz kolejne linie zaczynały blednąć.
⠀⠀⠀⠀— Oh. Nic z tych rzeczy. Tak samo jak posiłkiem, nawet kąpielami można się nasycić kiedy ma się ku temu możliwość bez przerwy. Poza tym suszenie tych piór nie należy wcale do najprzyjemniejszych zajęć. — Na potwierdzenie swoich słów uniosła oskrzydlone ramię, a w zasadzie pełnowymiarowe prasie skrzydło, które wśród piór kryło podobno ludzką rękę i dłoń.
⠀⠀⠀⠀Długie, białe lotki sięgały aż do ziemi, gdzie kończyły je czarne znaczenia, jak u żurawi. W taki sposób wyglądała większość pierza pokrywającego w niektórych miejscach jej ciało. Tylko na karku drobne piórka posiadały jeszcze czerwone i złotawe ślady, ale efekt wykańczała czerwona plama na środku czoła Suiren. Przypominała niedomknięte oko otoczone zawijasami. Kolejny element upodabniający ją do japońskiego żurawia.
⠀⠀⠀⠀— Twoje futro też nie wyschnie od razu — przypomniała jej z cieniem uśmiechu na ustach. — Wysusz je dobrze, zanim wpadniesz na górę w poszukiwaniu swojego miejsca.