EVENT

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sro Lip 17, 2024 7:46 pm

Jak widać, nie wszystkie księżyce podzielały wizje tworzenia swoich własnych demonów, które mogli sami wybrać i nie musieli się prosić o przemienienie przez samego stwórcę. Hime zadawała się chować jakąś osobistą urazę, do pierwszego. Może nie chciał uznać jej piękna albo nie jednokrotnie odtrącił anonse? Z drugiej strony czy tak to nie działało w hierarchii demonów, ze Ci niżej w swoim wnętrzu nienawidzą tych silniejszych na szczycie? Nie znałem wszystkich animozji, jakie panowały między księżycami, może dlatego, że nie przebywałem i jakoś specjalnie nie ciągnęło mnie w ich stronę.

Kolejną ciekawą informacją dla mnie był fakt, że minoru, który dał Kitsune zdanie odnośnie kultu nowego księżyca, szkoda, że nie powiedział nic więcej na ten temat. Ale fakt zdrajca mógł wywołać chaos uświadamiając inne demony co mogły osiągnąć jeżeli tylko odtrąciłyby rękę stwórcy. Lisica miała w rewanżu spełnić jedno życzenie, tylko czego ja właściwe chciałem?
Dość szybko moje myśli o Hime zostały potwierdzone, łatwo było rozumieć, co nią kierowało i czemu była, aż tak bardzo irytujące. Jednak reszta zamierzała współpracować ze sobą i to nawet o dziwo Tora, która była kupą mięcha i agresji. Więc jedynie Hime wyśmiała ten pomysł, była dość krótkowzroczna i chyba za mocno odbiło jej po ostatnim przesunięciu się w hierarchii.

Sytuacja miała się już uspokoić i niechybne zdemaskowanie miało nie nadejść, ale jednak coś się czaiło w mroku, pewna dłoń spoczęła na moim ramieniu i nie dało się zignorować jej ciężaru, mimo że nie dociskała mnie do ziemi. Powoli obróciłem głowę, nie mógł to być tamten demon, zdecydowanie usłyszałbym jego kroki i nie skończyłoby się to na dłoni.
Jednak nie spodziewałem się samego stwórcy, nie mogłem się ruszyć bardziej, nie mogłem nic powiedzieć, czułem presje, jaka się tutaj zrodziła w ułamku sekundy. Strach i konsekwencje, które pojawiły się w mgnieniu oka, ale kto mógł się tego spodziewać, że akurat on sam pofatyguje się tutaj? Nie zamierzałem skamleć czy przepraszać, bo byłoby to oznaką słabości i strachu,
Co on tutaj robił i czemu, akurat musiał dojrzeć mnie? Nie wiedziałem, co dalej się wydarzyć, byłem przygotowany na ewentualną karę i nie zamierzałem nikogo wsypywać, dlatego myślami skupiłem się na obrazie, który tworzyłem podczas swojego przebywania w nieskończonym pałacu.
Jednak pomimo gotowości na karę, nic się nie wydarzyło. Stwórca przeszedł dalej, dając mi do zrozumienia, że mam być cicho. Przez moment się zastanawiałem nad tym czym by był jakikolwiek sens w ucieczce. Skoro i tak nie dało się tak po prostu przed nim skryć. A w tym wszystkim uda się na pewno coś ciekawego jeszcze usłyszeć.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Pią Lip 19, 2024 2:20 pm

Elementy wpadały na siebie, niczym puzzle tworząc pełniejszy obraz sytuacji, lecz mimo to, Suiren nie wiedziała, na co tak właściwie patrzy. Demony sprzymierzały się przeciwko zagrożeniu, zgodne współpracować, nawet wbrew swojej naturze. Skoro zagrożenie było aż tak rozległe, to czy wysyłanie w bój znacznie słabszych tworów nie czyniło z nich wyłącznie mięsa armatniego, którego celem było wyłącznie spowolnić marsz Zbuntowanego na pałac Stwórcy?
Ah. Tak właśnie jest. Ich egzystencja nie miała znaczenia.
W normalnych okolicznościach ta świadomość być może wywołałaby u niej gniew, może też frustracje, bo nawet ze świadomością swojego położenia nie mogłaby w ogóle go zmienić. Teraz jednak czuła pustkę, jakby coś wysysało z niej nawet te pierwotne emocje i kazało całkowicie podporządkować się nowej roli. Może gdyby zjawienie się Stwórcy poprzedził odgłos kroków, wiedziała już skąd pochodzi to przeciwne wrażenie, które kazało jej pozostać w bezruchu.

Zamiast tego zjawił się bezgłośnie.

Równie dobrze mogliby być już nieżywi. Gdyby ich obecność tutaj była niepożądana, zginęliby za sprawą pstryknięcia palcem, zaledwie jednej szybko przywołanej myśli. Zamiast tego słodki i jadowity głos wdarł się do głów, określając ich mianem "Dzieci", sugerując, że mimo wszystko byli kimś więcej, niż tylko narzędziem. Lub tak mieli myśleć, wykonywać rozkazy z nadzieją, że zadowoloną tego, który określał się ich "Ojcem".
Nie potrafiła zgiąć nawet kolan, aby uchylić głowę przed jego obecnością. Zamiast tego trwała w bezruchu czekając, aż Muzan zadecyduje co z nimi zrobić... lub może skupi swoją uwagę na zebranych Księżycach. Oni również powinni wyczuć już, że zjawił się najpotężniejszy z nich. Nie zdziwiłaby się wcale, gdyby wszelkie rozmowy ucichły.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Nie Lip 21, 2024 2:54 pm

EVENT

Zwiad - 7

Cisza. W jedną sekundę nastała cisza.
Stwórca wszedł do budynku, a cała trójka mogła wręcz wyczuć napiętą atmosferę. Jak uwielbienie mieszało się ze strachem. Nie każdy z Kizukich zawsze popierał Stwórcę, ale żaden z nich nigdy nie odważył się bezpośrednio przeciwstawić jego woli. Zdrajca był pierwszym, ale czy ostatnim? Zebrani milczeli z pokorą i oddaniem spuszczając głowy w dół.

Muzan również na chwilę zamilkł rozglądając się po zebranych. I chociaż dzieliły go ściany od trójki bohaterów oni także mogli wyczuć na sobie jego przenikliwe spojrzenie. Wiedział o ich obecności. Stał po środku niczym kamienna rzeźba. Posąg boga. Silny i niezwyciężony. Jego twarz nie wyrażała absolutnie nic. Ciężko było powiedzieć, czy był zły czy zadowolony. Yuta wciąż mógł wyczuć ciężar jego dłoni na swoim ramieniu, chociaż fizycznie już jej tam nie było. Został naznaczony? Może Stwórca wyczuł jego niechęć do Kizukich. Może wyczuł zawahanie i próbował pokazać mu, że o n wiedział.

- Zakończycie to - powiedział tylko tonem bez żadnych emocji. Nie było w nim ani prośby, ani rozkazu, jednak wszyscy wiedzieli, jak skończyłoby się przeciwstawienie. Wysyłał ich na niemożliwą misję? Jak mieli zażegnać konflikt, kiedy Zdrajca był tak potężny? Kiedy potrafił wzmacniać się kosztem innych demonów?

- Żałosne i tak większość przemieńców słucha się tylko mnie - dodał przemierzając pokój i stając twarzą do ściany, za którą czaiła się Suiren i Ichitaro.

I wtedy jak na zawołanie wszyscy mogli usłyszeć
Tik, Tak. Tik, Tak. Tik, Tak. Tik, Ta.k Tik, Tak. Tik, Tak. Tik, Tak. Tik, Tak.
Dochodzące ze wszystkich kierunków odbijające się echem żałosne głosy nieudanych prób, które stworzył Zdrajca. Nawet one słuchały się jedynego Ojca.

Muzan odwrócił się w stronę Hime. Ta jęknęła coś pod nosem kłaniając się jeszcze niżej. Przez chwilę mogło się wydawać, że toczyli jakąś rozmowę we własnych umysłach. Z jej oczu zaczęły płynąc krwiste łzy, gdy w konwulsjach upadła na ziemię. Trzęsła się i charczała, jak by walczyła o każdy kolejny oddech.
Boisz się?
Słowa Stwórcy zabrzmiały w ich głowach, chociaż on sam pozostawał niewzruszony. Wpatrzony w księżniczkę szarpiącą się na ziemi. Nikt inny się nie poruszył. Wszyscy wstrzymywali oddech.

- Ichitaro. Suiren. Yuta. Na was już pora - powiedział w końcu i żaden z Księżyców nie wydał się zaskoczony ich obecnością.

Nagle podłoga pod każdym z naszych bohaterów zniknęła i cała trójka zaczęła spadać w dół. Otchłań Pałacu była nieskończona. Lecąc mogli zobaczyć kolejne, takie same, piętra i ścieżki kolejnych budynków. Dachy i ściany pod różnymi kątami. Spadali i nikt nie miał ich uratować. Spadali wciąż słysząc agonię i ból Hime walczącej o każdy oddech.

Tik, Tak. Tik, Tak - nadchodzące z każdej strony stawało się coraz głośniejsze. Dołączało do niego coraz więcej głosów.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:
Każdy z was mógł czuć pewnego rodzaju strach. Każdy odczuwał go indywidualnie w zależności od HD. Czujecie nadchodzące silne demony z każdej strony. Ichi twój wąż też spada.

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune na pw lub nanusia_ na dc

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Pon Lip 22, 2024 10:09 pm

Spotkanie Kizukich dobiegało końca i nic w tym dziwnego nie było patrząc na to iż Stwórca osobiście wziął w nim udział być dać ten jeden rozkaz. Dwa słowa, a przecież w tym momencie znaczyły więcej niż przemowy siogunów czy cesarzy. W końcu zostały wypowiedziane przez samego Boga. Przez chwile jednak Biały Wąż zastanawiał się czy rzeczywiście Stwórca wydał ten prosty rozkaz czy też może po prostu dla nich, słabych demonów wybrzmiały te dwa słowa gdy to Kizucy otrzymali całą tyradę na temat ich posiedzenia w czasie gdy to powinni polować na zdrajcę.
Teraz gdy dowiedział się co wydaje te nieznośne dźwięki, wszystko wydało się jasne. Najwidoczniej potomstwo zdrajcy było wybrakowane i rzuciło im się na mózgi czy też narządy mowy przez co zostało im jedynie wydawanie tych pokracznych odgłosów. Niczym robaki, których prędzej czy później należało się pozbyć.
Czy to niechęć Hime do współpracy sprowadziła na nią gniew czy też może co innego ich Bóg wyczytał w jej myślach. Musiał być w końcu jakiś powód dlaczego ją tak potraktowano i bardzo chciałby go poznać by uniknąć podobnego losu, niestety oprócz tego iż pewnie chodziło o jej strach niewiele był w stanie wywnioskować. Zwłaszcza w sytuacji gdy i jego istnienie znieruchomiało jakby zamieniając go w posąg w obliczu Istoty która mogła wymazać jego egzystencję z historii za pomocą pstryknięcia palcami.
Ich Pan jednak miał dla niego i pozostałej dwójki inne plany, wysłał ich gdzieś manipulując swą siedzibą i posyłając w bezdenną otchłań. Normalnie może czułby w związku z tym strach, spadał bowiem nie wiadomo gdzie ale teraz sytuacja była inna. Stwórca nie wydawał się zły na nich więc nie skrzywdzi ich razem, dał im jakieś zadanie do wykonania i właśnie pewnie zmierzali do miejsca gdzie to mieli pokazać czy zasługują na dalsze istnienie. Gdy dotarły do niego dźwięki, które to już utożsamiał ze sługami zdrajcy doszło do niego co mieli zrobić. Mieli pozbyć się szkodników z tego świętego miejsca. Musiał więc przygotować się do walki i w tym celu pokrył swe ciało swą drugą skórą w postaci białych łusek.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sro Lip 24, 2024 8:44 pm

Część tej konwersacji musiała dziać się w przestrzeni zamkniętych umysłów. Niektóre słowa umykały jej, wszystko przestawało mieć sens. Zostali oszczędzeni - ta myśl pojawiła się w jej umyśle mimo tego, że obecność Stwórcy w dalszym ciągu nie pozwalała jej kiwnąć nawet czubkiem zastygłego palca. Pod jego rozkazami najsilniejsi z nich padali, poddając się torturom własnych, nieśmiertelnych ciał. Umierali niemalże i leczyli się na nowo wyłącznie po to, by znów popaść w szaleństwo niekończącego się żaru rozrywającego mięśnie. Ich pan był sadystycznym władcą. Choć czy był w tym jakikolwiek sadyzm, skoro nie czerpał z odrzucania ich w niepamięć jakiejkolwiek satysfakcji? Po prostu pozbywał się tego, co przestało go bawić.
Mógł machnąć ręką, pstryknąć palcem, czy nawet zaledwie przemknąć w ich kierunku myślą, a ich położenie natychmiast uległo zmianie. Kiedy zaczęła spadać, jedyne o czym myślała, to brzmienie własnego imienia odbijające się echem w jej umyśle. Tak samo jak wówczas, niemalże cztery lata temu, gdy obudził ją na skraju otoczonej kwiatami sadzawki. Suiren. Lilia wodna. Lilia wodna. Suiren.
Zawsze wiedziała, że to nie on nadał jej nowe miano. Być może podziwiał zaledwie białe kwiaty rozwijające się na powierzchni ciemnej sadzawki? Mimo to nie pamiętała wówczas nic więcej. A czy on pamiętał ten dzień, gdy dał jej moc i pchnął ku nowemu życiu? Tym razem nie miała wątpliwości, zwrócił się do niej, bez przypadku i z celowością rzucił ją w otchłań niekończącego się pałacu.

W naturalnym odruchu rozłożyła ręce. Skrzydlate ramiona zatrzepotały, lecz niezdolne były unieść ją w pędzie powietrza. Pomieszczenia i przestrzenie wokół migały jej przed oczami - gdy w końcu odważyła się rozejrzeć - i ciągnęły się w każdym kierunku. Spodziewała się uderzenia, lecz lot trwał, jakby miał się nigdy nie kończyć. Poczuła potrzebę, aby odzyskać kontrolę nad spadaniem, nad własnym ciałem. Powoli wracała krew do zmrożonych obecnością Pana członków. Sięgnęła do kolan starając się najdelikatniej jak to możliwe obrócić, aby nie spadać głową w dół. Miała nadzieję wyczuć moment, gdy uda jej się wylądować na jakimś budynku - najchętniej bezpiecznie, do przyklęku, w tym pozbawionym logiki miejscu.

1. Próba obrócenia się w locie.
2. Zamiar wylądowania w którymś momencie, na jednym z budynków.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sro Lip 24, 2024 9:42 pm

Spokojnie podsłuchiwanie księżyców dobiegło końca w momencie, którym zjawił się Muzan. Nie zamierzałem jakkolwiek się w to mieszać, bo bardzo szybko wyszedł na wierzch, dla którego sam stwórca pojawił się tutaj, zamierzałem zakończyć te dywagacje i obawy, które były w niektórych księżyca zwłaszcza w Himie, która bardzo głośno wyrażała swoje stanowisko. Tajemnic dotycząca tych powtarzających się dźwięków wyszła na jaw, jak tylko pierwszy demon powiedział, że demony przemienione przez zdrajcę dalej znajdowały się pod jego kontrolą i mógł im nakazać, co tylko chciał, a więc Ta informacja na pewno była przydatna, teraz miałem pewność, że Katsu pomimo powstawania z mojej inicjatywy ciągle podlegała woli stwórcy. Ciągle czułem odciśniętą dłoń na moim barku, zastanawiałem się, jak długo przyjdzie mi odczuwać to brzemię, które chyba zrodziło się tylko i wyłącznie w moim umyślnie, bo fizyczne nic mi nie dolegało.

Przebywanie w jego towarzystwie na pewno nie należało do bezpiecznych, zwłaszcza gdy w każdej chwili mógł wedrzeć się do wnętrza głowy i sprawdzić kto, o czym myślał, ja byłem bogatszy o tę wiedzę, dlatego pomimo krótkich przebłysków innych myśli, starałem się je ukrywać innymi, chociaż one nie były wcale tak złowrogie czy prowadzące do zdrady, po prostu czysta ciekawość. Na nas przyszedł już czas, a przynajmniej Ojciec zdecydował się pozbyć tych młodszych i słabszych demonów, nim postanowił rozmówić się ze starszymi dziećmi. Nie pozostało mi nic innego jak po prostu pozwolić się spaść w nieznanym mi kierunku. Dalej byliśmy w pałacu nieskończonym, więc można powiedzieć, że zgłosiliśmy się na ochotników do wykonania zadania zleconego nam przez Muzana, chociaż raczej była to taka mała kara za sprzeciwienie się woli.

Dookoła robiła się coraz głośnie, i czułem, że coraz więcej demonów zbiera się w okolicy, jakbyśmy zostali ciśnięci w do dołu ze szkodnikami, które ktoś musiał załatwić. Nie miałem jak powstrzymać swój upadek, dlatego po prostu starałem się skoordynować swoje ruch, aby upaść na nogi, które lekko ugiąłem. Lądowanie na plecach czy głowie nie było do końca dobry pomysłem, zwłaszcza że szykowała się walka, jak tylko wylądowałem, rozejrzałem się za potencjalnymi przeciwnikami, którym nie zamierzałem pozwolić podejść za blisko, aktywowałem swoją demoniczną sztukę krwi i jak tylko jakiś twór zdrajcy zbliżył się wystarczająco blisko do mnie, to od razu z jego cienia/mroku wyłoniła się paszcza stwora, która miała za zadanie przegryźć go w pół.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Pią Lip 26, 2024 8:23 pm

EVENT

Zwiad - 8

Spadali.
Pęd powietrza szczypał w oczy, kiedy każde z nich mijało kolejne piętra. Wiatr rozwiewał ubrania, ale nie potrafił zagłuszyć zbliżającego się zagrożenia. Niezliczonej ilości potworów, które wcześniej snuły się korytarzami Pałacu bez celu. Teraz, jak jeden mąż, zebrały się do ataku. Wystarczyła jedna pojedyncza myśl Stwórcy, żeby bez zająknięcia wykonały jego polecenia. Gdyby zechciał mógłby tak samo kontrolować resztę demonów? Ich umysły w końcu pozostawały przed nim otwarte. Czy tego chcieli czy nie. On wiedział. I chyba to stanowiło najbardziej przerażającą część bycia demonem.

Każde z nich musiało martwić się upadkiem. Suiren rozpostarła skrzydła lekko niwelując prędkość spadania. Zgrabnie przemknęła przez kolejne kilka pięter, żeby w końcu zatrzymać się na dachu budynku rosnącego w poprzek. Yuta skupił się na lądowaniu i to też mu się udało. Wylądował na jednym z mostów między budynkami, odrobinę niżej od Sui. Ichitaro pokrył ciało warstwą ochronną, niwelując impet upadku,, kiedy uderzył z pełną prędkością o chodnik mostu, na którym sekundę wcześniej wylądował Yuta.

Zatrzymali się, ale nie był to koniec. Wrzaski, piski i skomlenie nadchodzących potworów zwiastowało niebezpieczeństwo. Z zachodniej strony mogli zobaczyć masę demonów biegnących w ich stronę. Były podobne. Nieuformowane, bez konkretnych kształtów. Masy mięsa, czarnego, gnijącego. Niektóre biegły, inne się czołgały. Wszystkie jednak zbliżały się w ich stronę w znacznym tempie. Kiedy pierwszy z demonów wszedł na most od razu zaatakował go własny cień miażdżąc mięso i członując potwora na dwie części. Nie miało to jednak znaczenia, bo w następnej sekundzie zaczął z powrotem zlepiać się w jedną całość. W jego zastępstwo na most wbiegały kolejne chmary demonów. Biegnące prosto na Yutę i Ichitaro. Mogli walczyć, albo uciekać. Czy mieli jakieś szanse?

Suiren, chociaż z pozoru w bezpieczniejszym miejscu, mogła obserwować towarzyszy z góry. Po kilku chwilach jednak ona również usłyszała charakterystyczne wrzaski demonów, które spadały z wyższych pięter próbując jej sięgnąć.
Na was już pora.
Słowa Stwórcy wciąż brzmiały w ich umysłach, chociaż jego obecność wydawała się teraz odległa.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:
Każdy z was mógł czuć beznadziejność sytuacji. Pilność i słowa Stwórcy odciśnięte na waszych umysłach. 3 akcje na post w spoilerze.

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune na pw lub nanusia_ na dc

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Pon Lip 29, 2024 12:31 am

Niczym kometa spadająca z nieba uderzył w podłoże z hukiem, czy to za sprawą łusek a może łaski Stwórcy wyszedł z tego bez szwanku. Co prawda nieco żałował iż nie znalazł się pod inny demon by mógł poczuć jak to jest być wgniatającym, a nie wgniatanym ale wiedział że prędzej czy później sobie to w jakiś sposób odrobi. Teraz miał większe problemy, nie wiedział gdzie jest wyjście oraz co miał zrobić. Stwórca powiedział iż nadszedł na nich czas ale brzmiało to na tyle enigmatycznie że nie był w stanie odgadnąć myśli ich boga. Czy kazał im opuścić pałac, wziąć się za polowanie na zdrajcę czy też postanowił iż to koniec ich egzystencji i posłał ich na arenę by zapewnić sobie rozrywki gdy będą rozrywani na kawałki. Nie był tego pewien.
Sprawa miała się rozjaśnić jednak gdy to dostrzegł co do nich zmierza, początkowo dostrzegł parę tych odpadów zdrajcy i był gotów do walki z nimi co też zaznaczył kładąc dłoni na rękojeści katany należącej niegdyś do zabójczyni oddechu wiatru. Po chwili jednak zobaczył z czym tak naprawdę chciał się zmierzyć i stał się mniej chętny do walki. Rozejrzał się więc po okolicy i dostrzegł drogę ucieczki, co prawda nie wiedział tylko czy będzie szybszy od tych pokrak. Dlatego musiał jakoś zwiększyć swoje szansę na ucieczkę gdyby to jednak okazało się, że te poczwary są szybsze od niego.
Niebieskooki demon naciął swe ramie by krew z niej zleciała na podłoże, z każdą kolejną kroplą plama zaczęła przybierać formę ogromnego węża o białych łuskach i ciemnych, błękitnych oczach. Ichitarō stanął na głowie powstającego gada gdy ten podnosił swe cielsko. Demon zamknął na moment oczy rozmyślając czy by zabrać swych kompanów czy też nie. Mogli w końcu go zdradzić lecz z drugiej strony jeśli nie był tego pewien, a mógł zyskać przychylność dwóch silnych demonów. Dlatego też gwizdnął by zwrócić na siebie uwagę Suiren i Yuty.
— O ile nie zamierzacie walczyć z Tą masą łajna to zapraszam, razem będzie łatwiej opuścić pałac — Powiedział donośnym głosem dając chwilę czasu demonom by dołączyły do niego lub go olały po czym skierował węża w stronę wolną od dzikich stworów.

Akcje:

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Wto Lip 30, 2024 6:51 pm

Wiedziała, że samo zatrzymanie się nie będzie tutaj ich największym problemem. Ból upadku nie stanowił dla demona przeszkody, lecz to, co czekało na nich w Pałacu już owszem. Kłębiło się, wiło i czekało w gotowości do ataku, kierując swój - a może jednak obcy - gniew na ich, doskonale wykreowane jednostki, tak różne od tego, czym oni stali się z ręki niedoskonałego Zdrajcy. Mimo wszystko to Najwyższy kierował nimi, a nie ta mierna kopia starająca się go naśladować.
Mierna... kopia? Suiren złapała się na tym, że nie wie, czy czuła gniew względem Tadao dlatego, iż rzeczywiście jego postępowanie jej wadziło, czy może dlatego, że jak każdy demon pragnęła podświadomie spełniać wolę Muzana? W ten sam sposób musiała odczuwać jego frustrację z zaistniałej sytuacji, ale to nie tłumaczyło dlaczego teraz to oni byli ofiarami pościgu, choć mogli umrzeć za sprawą jednej myśli. Być może nie warci byli czasu zmarnowanego nawet na tak krótki gest.

Pani Żuraw spojrzała w dół, przywołana słowami znajdującego się poniżej Ichitaro. Przez krótką chwilę rozważała jego propozycję, ale kiwnęła głową i zeskoczyła na tworzącego się w dolę węża.
— Nie ma sensu z nimi walczyć. Jeżeli to co słyszeliśmy jest prawdą... a zapewne jest, to jeszcze wiele brakuje nam do tego, aby stawić czoła ich... kreatorowi — zawahała się, nie wiedząc jak inaczej określić Zdrajcę. — Mimo wszystko to demony, tak jak my. Nie pozbędziemy się ich, a co najwyżej spowolnimy. Jeżeli zostawimy je w tyle to może oszczędzimy sobie jednego kłopotu. — Mówiąc to sięgnęła do dłoni, by jak zwykle ukłuciem ostrego pazura rozciąć dłoń na tyle, by kilka kropel móc zmienić w krwiste kwiaty, a te pozostawić na ziemi w pogotowiu. — To dodatkowo je zajmie — oznajmiła.

Jeśli plan wężowego mężczyzny dojdzie do skutku, zamierzała dodatkowo użyć swojej demonicznej sztuki, aby zniszczyć część gruntu pozostawionego za ich plecami, aby zwolnić to, co było nieszczęsną masą niedokończonych demonów. Współczuła im, ale nie potrafiła ich zabić. Jeszcze - dodała w myślach.

1. Przystanie na propozycje Ichitaro.
2. Przygotowanie kwiatów na ziemi.
3. Jeżeli ucieczka wężem się powiedzie - detonacja kwiatów, w celu zniszczenia terenu za nimi i spowolnienia masy demonów.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Wto Lip 30, 2024 7:41 pm

Walka z tymi demonami nie miała większego sensu, już po moim pierwszym ataku zauważyłem, że nie ma, jak ich za bardzo zatrzymać skoro po przepołowieniu bardzo szybko połączyły się z powrotem. Wiedziałem, że nasza rasa mogła się regenerować, ale to już było coś, co mocno wychodziło poza ramy zdolności leczniczych niskich demonów, coś tutaj nie grało i nie widziałem sensu w kolejnym ataku, który będzie niczym groch rzucony o ścianie, ale w takim przypadku uświadomiłem sobie, że moja demoniczna sztuka krwi, jak na razie nie miała zdolność do karania innych demonów, dlatego wcześniej wspominanie wchłanianie demonów mogło być rozwiązaniem tego problemu, ale najpierw trzeba było się zająć tym bałaganem.
Ichitaro wyszedł z pomysłem ucieczki na jego tworze, nie zamierzałem wychodzić z kontrpropozycją nie miałem lepszego pomysłu niż po prostu ewakuacja gdy w głowie jeszcze chwilę temu rozbrzmiewał pewna myśl. Wskoczyłem na białego węża i zająłem sobie wygodne miejsce na gadzie.

- Nie musisz mnie dwa razy przekonywać. - Ciekawość pałacem nieskończoności bardzo szybko ustąpiła, gdy cała konsternacja poszła w piach w momencie pojawieniem się Muzana. - Masy, które nie są zdolne sięgnąć wyżej niż dno, na którym spoczęli. Słońce dla nich mogłoby być łaskawy końcem. Jednak czasami można upaść jeszcze niżej niż nawet najbardziej zwierzęcy z nas. Chociaż komu się tu dziwić skoro mieli takie stwórcę, tanią podróbkę. Przerost ambicji. - Zdrajca chciał przejąć zbudowane Imperium i zniszczyć swojego twórcę. Tak jak jeszcze chęć wolności przemawiała do mnie, tak wojna o władze była czysty absurdem. Odpowiedziałem krótko i skupiłem się na rozglądaniu, gdyby jakiś z demonów postanowił wtargnąć na białe węża, musiał się liczyć z pociskiem wystrzelonym z cienia w jego kierunku. Nie zamierzałem pozwolić im jakkolwiek przeszkodzić na w ewakuacji, gdyby któryś czaiły się przed nami.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sro Lip 31, 2024 8:19 pm

EVENT

Zwiad - 9

Współpraca.
Nie wiadomo co nakłoniło Ichitaro, żeby pomóc w ucieczce dwójce demonów. Może zrozumiał, że we trójkę mieli większe szanse na przetrwanie, w końcu wciąż nie wydostali się z Pałacu. A może chodziło o coś jeszcze innego. O przysługę, za którą kiedyś będzie mógł odebrać sowitą zapłatę.

Uciekali nie odwracając się za siebie. Pełznąc do przodu na wielkim wężu, który oddalał się od pędzących ku nim demonom. Warczały i skomlały, jednak nie potrafiły ich dogonić. Pościg trwał jeszcze dobrą chwilę spowolniony przez demonią krew Suiren i Yuty. W końcu jednak dobiegł końca. Demony kontrolowane przez Stwórcę zatrzymały się w miejscu pozwalając, żeby trójka bohaterów uciekła dalej w głąb Pałacu. Zatrzymali się z własnej woli? A może zrobił to Muzan?

Istniało też trzecie wyjście, że tam gdzie się zagłębiali czyhało jeszcze większe niebezpieczeństwo. Podróżowali jeszcze chwilę w ciszy. Słyszeli lekki powiew wiatru, nic więcej. Żadnego żywego ducha, żadnych kroków. Byli tutaj całkiem sami. Przemierzali kolejne ścieżki, mijając mosty i domy pod różnymi kątami. Wszystko wyglądało tak samo. Orientacja była zdecydowanie utrudniona.

Yuta

Yuta siedzący jako ostatni na wężu mógł usłyszeć szelest za swoimi plecami. Jeśli tylko się odwrócił nic jednak za nimi nie podążało. Po kilku chwilach jednak mógł poczuć czyjąś obecność. Szara ciemność otoczyła jego usta uniemożlwiając mu wydanie jakiegoś dźwięku, pochwyciła w drodze za ubranie i pociągnęła jednym płynnym ruchem. Jednym szarpnięciem został ściągnięty z węża i wciągnięty do jednego z mijanych domów. Tam od razu ciemność się cofnęła i mógł zobaczyć przed sobą zakapturzoną postać stojącą w rogu budynku.

- Yuta - przywitał się Minoru.

Suiren i Ichitaro mogli zorientować się, że zostali tylko we dwójkę. Nie mieli jednak zbyt dużo czasu na rozmyślenia, bo chociaż wokół nich było całkiem pusto zatrzymali się na rozdrożu. Takie same ścieżki prowadziły we cztery różne kierunki.

Ichitaro

- Ichitaro - usłyszał Biały Wąż w swojej głowie. Chłodny szept Niwy dochodzący z prawej strony. Tylko on mógł go dosłyszeć. Wydawało mu się? A może jednak Królowa Śniegu rzeczywiście zwróciła się bezpośrednio do niego? Czego chciała?

Suiren

- Suiren - szepnął Akio w umyśle Pani Żuraw.
- Suiren! - warknął Eiji w jej umyśle zagłuszając głos Akio.

Stanęła przed wyborem. Głos Akio dochodził z lewej strony, Eiji nawoływał ze ścieżki idącej do przodu. Suire mogła poczuć, że każdy z nich oczekiwał odpowiedzi, ale mogła ruszyć tylko w jedną stronę. Wolała wybrać tego, który doszczętnie ignorował je wszystkie próby kontaktu, czy tego który zainteresował się nią samoistnie?

A może ktoś inny mieszał im w głowach?

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje: Yuta poznaje Minoru po głosie. Ichitaro i Suiren mogą podążyć za głosami, ale nie muszą.

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune na pw lub nanusia_ na dc

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Czw Sie 01, 2024 9:30 pm

Zarówno Yuta jak i Skrzydlata Suiren zdecydowali się na skorzystanie z jego metody ucieczki, wsiedli na jego wierzchowca w postaci ogromnego gada bez kończyn i raz z nim rozpoczęli taktyczny odwrót. Wrogów było za dużo by mogli podjąć walkę i nawet był pewien że Stwórca celowo ich tu posłał by przekazać im wiadomość jakoby czas ich pobytu dobiegł końca. Są więc tu obecnie gorszymi składnikami niż te nieudane parodie demonów stworzone przez Zdrajcę. Jego tymczasowi sojusznicy użyli również swych mocy by spowolnić ścigającą ich masę, dzięki czemu udało im się dotrzeć na rozdroże.
Pytaniem było tylko co dalej? Mieli przed sobą kilka dróg, a przez to jak zbudowany był Pałac Nieskończoności nie mogli być pewni tego że jedna z nich prowadzi do wyjścia. W zasadzie to niebieskooki nie był pewien czy można było opuścić samemu. Miał już nawet spytać o radę swych towarzyszy gdy to usłyszał głos Niwy, znów wzywała go do siebie? A może chciała pokazać mu drogę do wyjścia? Opcji znów było parę, a sposób by poznać prawdę był ten sam. Musiał podążyć za głosem. Dlatego też odwołał swego węża i wylądował na ziemi gdy to jego gad obracał się w biały pył.
— Muszę coś sprawdzić — Rzucił do swych kompanów nawet na nich nie spoglądając po czym podążył w prawo idąc za głosem Kizuki o której to względy walczył. Bezpośrednie zagrożenie minęło więc był niemal przekonany, że Ci również woleliby się rozdzielić by żadnego z nich nie kusiło sprawdzić czy Księżyce mówili prawdę.
Podczas drogi rozglądał się uważnie na boki i w ramach bezpieczeństwa tak jak poprzednio wypuścił jako zwiadowcę swojego węża nie nadającego się do walki. Spodziewał się iż może przed nim nie było Niwy a pułapka ale było to ryzyko które gotów był podjąć. Mimo tej pewności położył dłoń na rękojeści katany by dodać sobie otuchy i przygotować się do walki.
— Czego ode mnie oczekujesz Pani? — Spytał szeptem Biały Wąż chcąc porozumieć się z Piątą Kizuki.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sob Sie 03, 2024 11:58 pm

Zatrzymali się na rozdrożu, jednym z wielu identycznych, jakie mijali podczas swojego pobytu w Pałacu, gdzie każda droga zdawała się prowadzić wszędzie i do nikąd jednocześnie. Dlaczego więc usłyszeli głosy dopiero teraz? Yuta zniknął, a moment później ten drugi białowłosy demon także uznał, że musi udać się na bok, wodzony być może podobnym wezwaniem co ten rozbrzmiewający w jej własnej głowie. Nikt inny chyba nie słyszał, jak dwa potężne demony zwracają się do niej po imieniu, a przecież dźwięk wypowiadanego przez nich imienia i emocje zawarte w tym słowie wydawały jej się tak rzeczywiste, tak realistyczne, jakby jeden i drugi znajdowali się niedaleko, w ciemności za horyzontem jej spojrzenia. Przez moment nawet wyciągnęła szyję starając się przebrnąć wzrokiem przez zakręty i zaułki, w których mogło się ukrywać coś istotnego. Bez rezultatu. Kryjówka Stwórcy pozostała nieprzenikniona, tajemnicza i w dalszym ciągu nieosiągalna dla jej zmysłów.

Zacisnęła wargi; usta pobielały na tle równie bladej cery sprawiając, że gdyby nie zerkające na boki, czujne złote oczy, mogłaby uchodzić za posąg. Ożywiona rzeźba drgnęła w kierunku, skąd docierał ku niej głos Akio. Niezależnie od tego jak bardzo chciał zwrócić na siebie jej uwagę Eiji, to z tym pierwszym miała więcej tematów do rozmowy i spraw do załatwienia, nie interesowało ją wchodzenie w układy z jeszcze jednym Księżycem. Odrzuciła na bok ciekawość i zignorowała jego naglący, warkliwy wręcz sposób wypowiedzi.

— Nigdzie nie uciekam. Czekam — odparła na głos, nie określając do którego z nich - lub do którego głosu - zwraca się w swej dumnej odpowiedzi. Jeżeli rzeczywiście pragnęli jej uwagi, musieli się nieco bardziej postarać. Już bardzo przekroczyła ten etap swojego życia, gdzie desperacko domagała się atencji od swojego tymczasowego opiekuna. Jeżeli Akio lub Eiji uznawali jej osobę, albo chociaż jej umiejętności za warte uwagi, powinni móc zapłacić za nie chociażby taką cenę, jaką było pojawienie się przed Panią Żuraw osobiście.

Suiren wybrała więc trzecią opcję - nie ruszyła w żadnym z dwóch kierunków, nie wycofała się, ani nie szukała wsparcia od pozostałej dwójki demonów. Zastygła na swojej pozycji, teraz już na drewnianej podłodze, na własnych nogach i czekała na to, co wydarzy się w konsekwencji jej wyboru. Spodziewała się wszystkiego: tego, że zdenerwowany Kizuki zjawi się tuż przed nią, ale nie wykluczała że Pałac Nieskończoności po raz kolejny kpi sobie z niej, powielając w głowie znane już doskonale tony. Przygotowane już wcześniej krwawe kwiaty czekały rozkwitnięte na jej dłoni.

1. Pozostanie w miejscu - zignorowanie obu opcji.
2. Oczekiwanie z kwiatami swojego BDA w dłoni.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Nie Sie 04, 2024 7:50 pm

Ucieczka na wężu zadawała się przynosić korzyści i nawet za wiele nie musiałem się w tym angażować, czarne hordy nie potrafiły się dostać na górę, a wsparcie nie dało rady dotrzeć na czas. Ich krzyki i skomlenie frustracji były niczym przyjemny dźwięk, gdy rozwścieczone zwierze nie mogło nic poradzić w swoje bezmyślności i dalej tylko biegło za celem, którego nigdy nie będą stanie dorwać.
W końcu trochę się uspokoiło i wrogowie przestali za nami podążać jedno, trudno było mi stwierdzić czy ich zatrzymanie się, było zasługą węża i Pani żuraw czy może sam Muzana odwołał te pomylone hordy, dał nam ceną lekcją i nauczkę na przyszłość, aby unikać takich miejsc i nie dał się złapać, mimo że jako tako kara nie spadła na nas, to mogło się to skończyć naprawdę dwojako.

Odwróciłem wzrok za podejrzanym szelestem, ale niczego tam nie dostrzegłem, czyżby mój umysł płata mi już figla po tak niebezpiecznym wieczorze? Jednak moment później poczułem czyjąś obecność, ale nie zdążyłem nic zrobić, gdy szara ciemność pozbawiła mnie możliwości wydania jakiegokolwiek dźwięku. A potem to już zostałem porwany w nieznanym mi kierunku, nie mogłem stawiać za dużego oporu, dlatego po prostu czekałem, aż pojawi się odpowiedzialny za to wszystko.
- Minoru... Czemu zawdzięczam to porwanie? - Spojrzałem na niego z chłodnym wyrazem twarzy, nie był wrogi, ale chciałem wiedzieć, z jakiego powodu się tutaj znalazłem, czy może chciał o czymś jeszcze pogadać, ale czy to nie było wbrew woli Muzana. Postanowiłem poczekać, aż w końcu to księżyc powie, dlaczego tutaj się znalazłem.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Pon Sie 05, 2024 2:38 pm

EVENT

Zwiad - 10

Ichitaro

Podążył za głosem matki wszystkich demonów, przynajmniej wielu właśnie za taką ją uważało. Była chłodna i piękna. Prawdziwa Królowa Lodu w piekle stworzonym przez samego Stwórcę. Ichitaro szedł przed siebie kolejną ścieżką, jedną z wielu, mijając identyczne budynki pod różnymi kątami stanowiącymi fasadę Pałacu Nieskończoności. Nic tutaj nie było wyjątkowe. Istny labirynt, którego każdy kąt wyglądał tak samo. Wąż parł przodem niczym prawdziwy zwiadowca. Demon nie mógł stwierdzić jak długo szedł. Ile czasu minęło? W końcu jego chowaniec mógł zobaczyć dom na końcu ścieżki, z którego obydwoje wyczuwali obecność tej, której szukał. Jeśli Ichitaro odważył się wejść do środka mógł zobaczyć Niwę stojącą do niego tyłem. Była wysoka, może nawet wyższa nić zapamiętał. Długie włosy zwisały luźno po jej plecach. Nie odwróciła się, chociaż zdawała sobie sprawę, z jego obecności. W końcu sama go wezwała.

- Czego ode mnie oczekujesz, Biały Wężu? - Odezwała się już naprawdę. Swoim prawdziwym obojętnym tonem. Głośno i wyraźnie. To co się działo, działo się naprawdę.

Suiren

Była odważna. Nie sprzeciwiała się niczyjej woli, a jednak przestało ją bawić bycie nikim. Popychadłem, kolejnym demonem, jednym z wielu. Jej decyzja zajęła zaledwie ułamki sekund, gdy postanowiła nie bawić się w pieska merdającego ogonem. Nie była już tamtą posłuszną nijaką kobietą. Pani Żuraw znała swoją wartość. Biła od niej pewność siebie, gdy perfidnie zignorowała zaproszenie nie jednego, a dwóch Księżyców. Wiele demonów dałoby zabić, żeby zająć teraz jej miejsce. Czuła się wyjątkowa?

Przez kilka chwil nic się nie wydarzyło. Nic się nie działo. Można by powiedzieć, że straciła swoją szansę, jakakolwiek by nie była. Pałac wciąż pozostawał pusty i cichy, gdyby nie lekki powiew chłodnego wieczornego wiatru. Tutaj czas ani pory dnia nie istniały, a jednak mogło się jej wydawać, że nastała już noc.

Wtedy mogła poczuć obecność tuż za swoimi plecami, która pojawiła się nagle, bez ostrzeżenia. Mężczyzna stał za nią, niemal czuła jego oddech na karku. Milczał jeszcze kilka chwil, a biła od niego siła jednego z najpotężniejszych demonów na świecie.
- Wydoroślałaś - powiedział cicho Akio wyprutym z emocji głosem. Nie mogła stwierdzić czy się gniewał, czy tylko stwierdzał fakt. Stał za nią niczym posąg. Patrzył przez jej ramię na coś w oddali, ciężko było powiedzieć na co. - To dobrze. Nie doceniam słabeuszy - dodał z nutą dumy? A może tylko jej się przesłyszało. - Czego tu szukałaś?

Yuta

Oddzielony od reszty nie pozostawał bezbronny. Chociaż wciąż brakowało mu do samego Tadao, ciągle rósł w siłę. Ciężko było tego nie zauważyć chociażby dlatego, że był w stanie sam tworzyć inne demony. Była to sztuka nie wszystkim znana, można powiedzieć, że zakazana. Stwórca jednak ani go za to nie ukarał, ani nie pochwalił. Yuta mógł mieć jednak pewność, że wiedział.

Pomieszczenie budynku było niewielkie. W środku nie znajdowały się żadne meble, a światło lampionów wpadało przez otwarte okiennice. Jego wnętrze wyglądało identycznie do tego, gdzie przedtem zebrali się Kizuki. Minoru stał na przeciwko Yuty ściągając kaptur z głowy.

- Yuta - przywitał się, jak gdyby ich spotkanie było zaplanowane. Zbliżył się kawałek rozkładając ręce na boki, jak by chciał pokazać demonowi, że przyszedł tylko porozmawiać. Nie miał złych zamiarów. - Słyszałem, że słuchasz się tej lisiej suki - zaczął z rozbawieniem unosząc brwi ku górze. Przypominał zatroskanego kolegę, który próbował wybić przyjacielowi nową dziewczynę z głowy. W końcu do siebie nie pasowali. - Jest nikim. Moim udomowionym zwierzątkiem. Stać cię na więcej, naprawdę, marnujesz się - kontynuował spoglądając na swoje idealnie przycięte paznokcie. Ponownie zblokował spojrzenie z Yutą. Chociaż wydawał się miły i gadatliwy, wciąż był tym samym manipulatorem bez skrupułów, dla którego cały świat stanowił pole do zabawy. Uwielbiał przecież intrygi. A jednak sam pofatygował się, żeby porozmawiać z Yutą, może było w tym coś więcej?

- Co powiesz na układ, hm? Powiem ci to czego jej nie powiedziałem na temat Kultu Nowego Księżyca, a może to ty uzyskasz uznanie samego Stwrócy. Kto wie, może nawet jakoś cię nagrodzi. W zamian za niewielką przysługę.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje: -

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune na pw lub nanusia_ na dc

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Wto Sie 06, 2024 12:47 pm

Im bardziej zagłębiał się w pałac tym większy niepokój odczuwał, z każdym krokiem narastało w nim uczucie niepewności spowodowane tym iż czuł się zagubiony. Stwórca nakazał im odejść, a mimo to nie zostali wyrzuceni z jego siedziby. Wręcz przeciwnie czuł się jakby to miejsce chciało go tu zatrzymać jak najdłużej, przez chwile zastanawiał się nawet czy głos Niwy nie był jedynie omamami mającymi go tu zatrzymać. Czy to co uznał za swoją szansę miało okazać się w rzeczywistości jego zgubą? Co jeśli ich Bóg poddawał ich próbie, którą to właśnie widowiskowo miał przegrać by następnie dołączyć do tych wyrzuconych śmieci w postaci nieudanych eksperymentów Zdrajcy.
Widok domu na końcu drogi wcale go nie uspokoił bo wątpił w to iż był to zwykły budynek, mógł wejść do środka tylko po to by podłoga się pod nim zapadła. Może to właśnie miała być jego kara, nieskończone spadanie w tym przeczącym jakimkolwiek prawu miejscu. Był nieśmiertelny więc dopóty by się jego istnienie nie znudziło Stwórcy to by żył i cierpiał. Okrutne ale pasowało mu do jego obrazu ich Władcy. W końcu skoro demony jako jego potomstwo były uznawane za okrutne to jak przerażający mógł być ich Pan. Zatrzymał się więc przed drzwiami i rozważał wszystkie możliwe opcje, raz nawet spojrzał za siebie myśląc o tym iż to ostatnia chwila by zawrócić. Tylko czy rzeczywiście mógł to zrobić? Obiecał sobie, że będzie parł do przodu by pewnego dnia sięgnąć gwiazd.
Właśnie dlatego musiał wejść do środka, uklęknął na moment by jego mały zwiadowca wlazł na jego ramię i owinął się wokół jego ciała, tak by finalnie jego łeb znajdował się przy głowie białowłosego. Czuł jakby jego serce zabiło szybciej, po czym dotknął dłonią drzwi pozwalając sobie na ostatnie chwile wahania, dopiero wtedy rozsunął je by powoli wejść do środka. Ostrożnie stawiał kroki jakby każdy mógł być ostatnim dopóki nie zobaczył jej, nie widziała go ale wiedział że wyczuje jego ruch dlatego też padł na jedno kolano i pochylił głowę w dół oddając jej szacunek.
— Czego oczekuje Pani? — Powtórzył niebieskooki przekonany już w pełni o tym iż podjął dobrą decyzję wkraczając do środka — Tego samego czego szukałem wcześniej, chcę służyć Tobie Pani. Wierzę, że pod twoim przywództwem będę mógł zajść dalej niż gdybym błąkał się bez celu — Odparł Ichitarō zamykając na swoje oczy —Chce byś wyznaczyła przede mną ścieżkę, która pozwoli mi kiedyś zostać jednym z was. Wybrańców Stwórcy — Przedstawił swe marzenie Biały Wąż otwierając oczy i podnosząc wzrok na kobietę by dostrzec jej reakcje, chciał tym sprawdzić czy zwróciła się przynajmniej w jego stronę czy też ignorowała go. Zdawał sobie sprawę iż mogła te słowa słyszeć już wielokrotnie ale czy było w tym coś dziwnego skoro w demonach wręcz zaszczepiona była chęć rośnięcia w siłę?

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Wto Sie 06, 2024 8:19 pm

- Ciebie tez w tym momencie słucham, prawda? Ale nie ma to w nic wspólnego ze służeniem, jeżeli to sugerujesz. - Jedyna osoba, która mogłaby wymusić na mnie to, był w tej chwili stwórca tylko i wyłącznie. Nie podlegałem żadnemu z księżyc, nie służyłem lisicy tak samo jak nie służyłem pani żuraw, miałem interes, aby sprzyjać im sprawą i samemu na tym korzystać, nawet jeżeli nie wiedziałem, czego oczekiwałbym w zamian w tej chwili.
Tak jak już wcześniej mówiłem, dobra przysługa zawsze może kiedyś przydać się w najmniej spodziewanej momencie.

- Miłymi słówkami nie uśpisz mojej czujność, tak samo jak robiłeś to demonicom, dokładnie wiem na ile mnie stać i czy jestem tylko pędzlem w dłoni, dłonią, która trzyma pędzel... Widzisz, sam ostatnio się zastanawiałem, jaki miałbyś w tym interes i jak widać, wiele się nie pomyliły. - Minoru chyba lubił zbliżać się emocjonalnie do swoich rozmów, aby ukryć swoje intencje, ale ze mną nie będzie miał łatwej przeprawy, bo w pierwszej kolejności nie posiadałem uwielbienia dla księżycy nie czciłem ich nie zamierzałem się podlizywać dla korzyści. Jednak moje wyobrażenie o powierzonym misji nie mijało się z prawdą, skoro tak bardzo jej nie doceniał, to chciał się zabawić jej kosztem i przysporzyć jej więcej problemów niż korzyści, gdzie Kitsune miała oczy gdy zdecydował się służyć komuś takiemu?

- Rozumiem, co ja być może będę z tego miał, ale warto byłoby, abyś zaczął od tego co ty na tym zyskasz i czego oczekujesz w zamian... Tak jak mówiłem złotymi górami obietnic tak łatwo mnie nie przekonasz... Jak to mówią, Nikt Ci tyle nie da, ile ja ci mogę obiecać, tak? - Nie byłem wrogi, każdy z nas miał swoje charaktery, ale zdecydowanie na jego warto było uważać, żeby nie wpaść we wnyki czułych słówek i obietnic. Jeżeli czegoś ode mnie chciał, musiał wyłożyć mache na stół, a nie owijać w jedwab.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Czw Sie 08, 2024 11:47 pm

Spodziewała się jakiejś reakcji, choć nie próbowała nawet domyślać się jakiej - gniewu Stwórcy? Pogardy Księżyców? Gdyby miała teraz umrzeć, przynajmniej zrobiłaby to dumna ze swoich ostatnich decyzji. Zawsze giętka, ukrywająca emocja za obojętnym grymasem, tym razem podjęła się innej, znacznie bliższej swemu sercu taktyki, stawiając wszystko na jedną kartę, pozwalając aby usta wygięły się w nowoodkrytej emocji. Pojawienie się Akio, nawet zanim jeszcze się odezwał, wywołało u niej ogromną falę satysfakcji. Miała ochotę odwrócić się i to właśnie do niego skierować ten pierwszy, szalony uśmiech, ale mimo tego zamiaru obecność silnego demona przytłaczała ją jak zwykle. W naturalnym odruchu wzdrygnęła się i zawirowała w miejscu, odszukując wzrokiem jego twarz.

— Schlebiasz mi, Trzeci. Moje przebranie słabeusza zmyliło także na ciebie, panie? — zapytała dumnie, ze sztuczną uległością, której zabrakło jej w szczerej formie już przy poprzednich spotkaniach. Każde "panie" wymawiała raczej za sprawą wpojonego za młodu szacunku do starszych, a nie dlatego, że siła Księżyca robiła jeszcze na niej jakieś wrażenie. Dużo łatwiej było jej podjąć się współpracy z tym mężczyzną ze względu na jego zdolność przewidywania i spryt, a nie dlatego, że mógłby ją zgnieść z równą skutecznością, co Muzan. Dużo bardziej zraniłaby ją obojętność Akio, niż jego pięść.

A tego pierwszego nie musiała się już obawiać. Przybył! A ona przechyliła głowę, poprawiła szaty i zamrugała lekko.
— Obawiam się, że zaszło nieporozumienie. Jestem tu z rozkazu naszego Pana, czyż nie? Chyba, że poprzez twoje pytanie mam rozumieć, iż oskarżasz Stwórcę o popełnienie błędu? Może nawet o utratę mocy do kontrolowania nas wszystkich? — westchnęła w zaskoczeniu, jakby nawet nie potrafiła brać pod uwagę takiej sytuacji. Nie chciała zbytnio narażać się Akio, ale jego ciekawość potwierdziła jej wcześniejsze domysły - ich trójka pozostała w Pałacu dlatego, że Muzan nie dał rady ich wyrzucić. Czyżby rzeczywiście tracił władzę? Suiren wyciągnęła dłoń w kierunku Trzeciego, kładąc ją na jego przedramieniu i rozejrzała się w obawie, jakby wiedziała coś, czego nie mógł wiedzieć on. — Opuśćmy to miejsce, Panie. Kontynuujmy naszą rozmowę gdzieś indziej.

1. Rozmowa z Akio.
2. Propozycja ucieczki z nim z Pałacu.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Nie Sie 11, 2024 2:24 pm

EVENT

Zwiad - 11

Ichitaro

Mógł się spodziewać konfrontacji z nią. A jednak treść i przebieg ich rozmowy pozostawał nieznany. Niwa milczała dłuższą chwilę. Słuchała tego co miał do powiedzenia, może rozważając jego prośbę. Była w końcu jedną z Księżyców. Niektórzy szeptali, że od zawsze pozostawała ulubienicą samego Stwórcy. Ale czy plotki były prawdziwe? Ichitaro miał możliwość zobaczyć jak sam Muzan zwracał się do swoich najbliższych, najsilniejszych podwładnych. Ciężko było przewidzieć co naprawdę myślał sam Król Demonów.

Niwa niewzruszona, chłodna jak zawsze, odwróciła się przodem do Ichitaro. Spojrzała na niego z góry, bez emocji wpatrując się w demona. Czasami mogło się wydawać, że nie była zdolna do jakichkolwiek uczuć. Żelazna i zimna. A jednak wielu doszukiwało się w niej figury matki. Czy właśnie to zobaczył Ichitaro?

- Zgadzam się - powiedziała w końcu wyciągając do niego dłoń, wierzchem ku górze. Szponiaste palce złączyła razem czekając aż ten ucałuje jej dłoń. Jeśli to zrobił odsunęła się na dwa kroki w tył mierząc go uważnie beznamiętnym spojrzeniem. - Pod jednym warunkiem.
Nie uśmiechała się, a jednak mógł usłyszeć w jej tonie nutkę rozbawienia. W końcu inicjacja i dołączenie do niej nigdy nie było proste. Dlatego Niwa zawsze otaczała się zaledwie grupką podwładnych w porównaniu do chociażby Minoru, który uwielbiał swoją całą rzeszę wielbicieli. Tylko po to, żeby mącić im w głowach. Niwa chciała tylko tych wybranych i zaufanych. Nie liczyła się ilość, ale jakość.

- Przyprowadź do mnie tę osobę, którą najbardziej pragniesz. Wtedy będę cię prowadzić.
Wyrzeczenie. Tego od niego oczekiwała.

Yuta

Minoru wyglądał na rozbawionego, jak by słowa Yuty niewiele na niego wpływały. Taki już był. Kameleon wpasowujący się w sytuację. Manipulant, którego bawiło mieszanie innym w głowach. Nie było to przecież tajemnicą, jak bardzo lubił się wyręczać innymi demonami w osiągnięciu własnych celów. Zbierał swoich popleczników, którzy czcili go niczym boga. Podobało mu się cierpienie innych. Chodziły nawet plotki, że sam dokuczał innym Księżycom. Pewnie nigdy by się nie zdziwił, gdyby okazały się prawdą.

- Skoro tak mówisz - skwitował tylko z lekkim wzruszeniem ramion. Wciąż się uśmiechał, lekko, trochę sarkastycznie. Nie było w tym uśmiechu nic miłego. - Widzisz moje zwierzątko zerwało się ze smyczy i musi zostać ukarane. Przyprowadzisz ją do mnie w zamian za informacje o Kulcie. Przysługa za przysługę.

Kolejne układy. Kolejne korzyści. Yuta musiał liczyć co było dla niego ważniejsze. Jaki układ mógł okazać się cenniejszy. A jednak informacje o Kulcie nie były łatwo dostępne, o czym sam przekonał się podczas ostatniego spotkania z jednym z członków Nowego Księżyca. Nie wpuszczali tak łatwo obcych. Minoru nie wydawał się przejęty. W końcu ktoś tak potężny sam mógł znaleźć i ukarać demonicę, która dobrowolnie została jego podwładną, żeby potem własnoręcznie wyrwać znak przynależności i porzucić swojego pana. A jednak zabawienie się jej kosztem, jak Yuta sam zauważył, było zdecydowanie zabawniejsze.

Suiren

Czy oczekiwała, że Trzeci do niej przyjdzie? A może był to tylko lekki ukłon losu, szczęścia, które nadwyrężała już odkąd zatrzymała się w Pałacu. Akio zlustrował jej twarz, gdy odwróciła się do niego przodem. Wciąż pozostawał wyprostowany przypominający mityczny posąg ozdabiający piękno i nieskończoność Pałacu. Jego wargi wygięły się w tym typowym, lekkim uśmiechu, który nie oznaczał nic konkretnego. Spojrzenie pozostało poważne.
- Intencje Stwórcy nie zawsze są oczywiste, a jednak każde z nas zgodziło się na waszą obecność na spotkaniu - zauważył tylko. W końcu sam Muzan pozwolił im podsłuchiwać. Przynajmniej do czasu. Ciężko było powiedzieć jaki miał w tym swój cel. Może próbował pokazać im, że potrafił być łaskawym ojcem, jeśli się go słuchało? A może chciał, żeby widzieli moment cierpienia Hime, żeby przypomnieć reszcie jak wielką władzę posiadał.

Akio spojrzał w dół na jej dłoń zaczepioną o jego szatę, uniósł własną nakrywając ją. Jego skóra była chłodna i miękka. Jak by nigdy nie zaznał pracy.
- Tak Suiren. Musisz już stąd odejść - zgodził się połowicznie blokując z nią chłodne spojrzenie. Nie drgnął ani o milimetr i z takiej odległości mogło jej się nawet wydawać, że jego klatka piersiowa wcale się nie unosiła; że wcale nie oddychał. Niektóre demony bardzo próbowały się upodobnić od zwykłych ludzi. Akio taki nie był. - Zwłaszcza teraz, gdy odrzuciłaś uwagę innego Księżyca - dodał z tym samym lekkim uśmiechem. Czyżby wiedział o szepcie Eiji'ego który usłyszała wcześniej? Ciężko było powiedzieć czy był z niej dumny czy nie. Nigdy nie ukazywał więcej emocji niż chciał. - Odpowiem na dwa twoje pytania. Potem uciekniesz z Pałacu - ścisnął lekko jej dłoń, po czym ją puścił.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje: -

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune na pw lub nanusia_ na dc

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Wto Sie 13, 2024 12:32 pm

Czekał na jej odpowiedź, nie spuszczając z niej wzroku nawet na chwilę. To jak zareaguje miało ukształtować jego przyszłość, dlatego przygotowywał się na każdy z możliwych scenariuszy. Był przygotowany na jej odmowę i pokorne odejście stąd, był gotowy na tyle ile mógł na jej atak. Z czego to wiedział, że nie da rady w walce z nią ale mógł spróbować przynajmniej ucieczki. Mimo tego zakładał opcję iż przyjmie jego służbę, mógł w końcu być przydatnym narzędziem. Mając zaś przydatne narzędzia, Niwa miała mniejsze szanse by skończyć jak Hime podczas spotkania. Każdy demon podświadomie wiedział iż ich Stwórca był nieprzewidywalny, jednego dnia ktoś mógł być jego ulubieńcem by drugiego skończyć martwym. Pożar Oguni był tego przypomnieniem ich Azyl jednego dnia pożarły płomienie wprawione w ruch ręką ich Boga. Jeśli jakiś demon, zwłaszcza wysoko postawiony chciał przetrwać to musiał nieustannie pokazywać swą wartość.
Pomoc w tym zadaniu oferował Niwie, nie był może najsilniejszym z demonów ale do najsłabszych też nie należał. Mógł być przydatny i chyba stojąca przed nim Kizuki również to dostrzegła, skinął głową z wdzięcznością słysząc jej zgodę i odetchnął z ulgą nim to ucałował jej dłoń. Nieco za wcześnie jak się okazało bo zaraz pojawiło się ale. Chłodny ton ustąpił miejsca rozbawieniu i to jeszcze bardziej go zaniepokoiło, czyżby miał otrzymać właśnie niemożliwą do zrealizowania misję? Coś pokroju przyniesienia jej głowy Hashiry? Byłoby to samobójstwo i żeby go uniknąć musiałby salwować się ucieczką, tylko ile można uciekać przed Kizukim? W jego opinii niedługo, prędzej czy później znudziłaby sie jej gra w chowanego i dorwała by go. Dlatego wsłuchał się dokładnie w kolejne słowa kobiety.
Jego zadanie mógł uznać za dziwne, do tej pory nie pragnął osoby a tego czym wiązało się bycie w pobliżu tej osoby. W przypadku Shirei była to zabawa i poczucie władzy, w przypadku Niwy chodziło o wspinanie się w górę po drabinie władzy i mocy. Co było zaś jego marzeniem od początku jego demonicznego życia, przeżycie jak najdłużej. To zaś mógł uczynić zyskując więcej mocy, naturalnym więc wnioskiem było iż najbardziej zależało mu teraz na Niwie, tylko jak mógł jej to okazać? Do głowy wpadł mu jeden, może niezbyt mądry pomysł ale innego nie miał. Dlatego też powstał i położył prawą dłoń na miejscu gdzie to powinno bić serce.
— Rozumiem Pani, muszę więc zgłosić iż wykonałem już zadanie — Odparł Ichitarō chyląc głowę i rozkazując to samo swemu wężowi — To Ciebie pragnę najbardziej czcigodna Niwo, powinienem się bać ale wszystko w Tobie przyciąga mnie do Ciebie — Dodał niebieskooki chcąc zbliżyć się jeszcze bardziej do Niwy by móc czuć jej oddech na swej skórze.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sro Sie 14, 2024 10:46 am

Jego zachowanie było mocno sprzeczny z informacjami, które udostępniał nam lisica w dniu spotkania. Najwidoczniej może ona sama patrzyła na to wszystko przez pryzmat swoje zażyłości czy emocji z nim związanych, gdzie finalnie skończyło się to na tym, że dostała od niego zadanie, którego nigdy nie miała wykonać z powodzeniem, a jedynie się sparzyć i poczuć smak nieuniknionej porażki.
On sam puścił swoje zwierzątko ze smyczą, a później srogo móc je ukarać gdy już wróci do domu, czy mu się dziwiłem? W jakiś stopniu na pewno, chociaż rozumiałem jego chciwość i inne cechy, które nie pozwalały mu ot, tak przejść obojętnie od utraty własnej zabawki. Jednak różniliśmy się w jednym stopniu, ja nie zamierzałem trzymać zepsutych i nieprzydatnych zabawek, które wcale nie przynosiły mi frajdy, a on po prostu nie mógł przejść obok tego obojętnie.

- Gdzie miałbym Cię wtedy szukać albo ją przyprowadzić?... Od razu mówię, że nie zamierzać, pozwolić się śledzić, czy obserwować. - Nie wiedziałem, czy skorzystam z jego propozycji, ale ostatnio, na co bym się zgodził to na jakiś dozór z jego strony czy naznaczenie. Była to relacja czysto biznesowa i tego postanowiłem się trzymać, poza tym chłodny i obojętny ton nie wskazywał na dużą ekscytację tym pomysłem.
- Skoro to już wszystko, to w takim razie opuszczę to miejsce... I tak jest tu, zdecydowanie zbyt tłoczono. - Zasugerowałem pewną myśl i postanowiłem po prostu poszukać wyjścia z tej sytuacji. Szukanie Ichitaro czy Suiren było już mało sensowne, dlatego po prostu postanowiłem poszukać wyjścia na własną rękę.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sro Sie 14, 2024 11:52 pm

Oczywiście, że nie postąpił tak, jak go o to prosiła, w końcu był Księżycem, a nie byle demonem, który ugiąłby się za sprawą siły zwykłej namowy. Mógł w lot przejrzeć jej blef, lub nic sobie z niego nie robić. Jakkolwiek się zadziało, Suiren pozostała z uwagą Akio skupioną na sobie i obietnicą, która mogła przynieść jej wiele korzyści, gdyby odpowiednio ją wykorzystała. W strachu, który towarzyszył jej podczas wizyty Pałacu, nie potrafiła zebrać myśli. Rozgorączkowanym spojrzeniem zmierzyła mężczyznę, który odpowiadał jej tym samym, stoickim wzrokiem. Nic nie mogło go poruszyć, wszystko co prezentował mu los przyjmował bez poruszenia.

— Ah, gdybym tylko potrafiła ująć wszelkie swoje wątpliwości w zaledwie dwa pytania... wszystko jest znacznie łatwiejsze, gdy demony takie jak ja przyjmują rolę narzędzia. Ale ja lubię śpiewać w dłoni swojego pana własne pieśni, więc nie omieszkam skorzystać z ofiarowanej okazji, Trzeci. — Cofnęła dłoń. To dziwne zetknięcie wywołało u niej dreszcz ogarniający całe ciało. Był jak posąg, który nagle zyskał życie, ale nie nauczył się jeszcze imitować ludzkiego ciepła. Nawet ona, pomimo swoich piór i skrzydlatych ramion, wydawała się bardziej ludzka niż on. Zawsze taki był, czy zmieniły go długie lata jakie spędził u boku Muzana?
Spojrzała w niebo... a raczej coś, co znajdowało się tutaj ponad ich głowami.

— Chciałabym wiedzieć na czym polegają twoje zdolności — zapytała, rzucając mu nieprzeniknione spojrzenie. Jak zareaguje? Od razu przeszła też do drugiego: — I czy gdybyś posiadł tę samą wiedzę co Zdrajca, Tadao, jak mniemam, postąpiłbyś tak samo jak on? — uniosła lekko brwi. Nie interesowało ją zbyt wiele tego, co dotyczyło demonów jako ogółu. Interesował jak Akio, niezależnie od tego, do jakich celów potrzebowała tej wiedzy.
Obsesja? Chęć zrzucenia go ze stołka?
Jeżeli nie rzucał słów na wiatr, mogła wykorzystać okazję, aby dowiedzieć się czegoś właśnie o nim.

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Sob Sie 17, 2024 10:51 pm

EVENT

Zwiad - 12

Ichitaro

Zawsze na koniec musiało pojawić się jakieś ale.
Zawsze było jakieś niedopowiedzenie.

Niwa zleciła Wężowi zadanie. Mogło wydawać się proste, w końcu nie sprecyzowała go konkretnie. Widocznie nie chciała mieć sobie równych. Nie chciała, żeby ktoś mu przeszkadzał, gdy już będzie wykonywał jej polecenia. Może chodziło o coś tak prostego jak zazdrość, a może tak skomplikowanego jak inicjacja. Demon jak i człowiek miał swoje pragnienia i to do tego cholernie różne.

Ichitaro postanowił sprytnie wyjść z sytuacji. Stawiał na oddanie i uwielbienie. Mógł oddać Niwie ulubione ofiary, znienawidzonych Zabójców czy inne, przydatne demony. Mógł zrobić wiele, ale czy by to wystarczyło? Uznał grę słów za wskazówkę. Demonica zamilkła na chwilę słysząc jego słowa. Nie mrugnęła, nie wzięła chociażby oddechu. Stała niczym lodowy posąg pięknej kobiety, która chyba się zastanawiała. W końcu jej wąskie wargi rozciągnęły się w pełnym uśmiechu. Oczy wciąż pozostały zimne, jak by nie była w stanie na większe emocje,

- Bardzo dobrze, Biały Wężu - zgodziła się widocznie zadowolona z jego odpowiedzi. Chociaż nie dało się jej przekupić słodkimi słówkami, była na to byt inteligenta. Nie należała do tych pysznych Księżyców. Raczej wyrachowanych i spokojnych. Tak doceniła jego odpowiedź. - Od teraz będziesz mi służył - dodała ściągając z szyi cienki naszyjnik ze srebra z niewielką broszką w formie znaku. Przełożyła go przez głowę Ichitaro tak, że chłód metalu dotknął jego skóry i zawisnął na szyi. Naszyjnik stanowił dowód jego przynależności.

Gdy Ichitaro się zbliżył Niwa nie ruszyła się ani o milimetr.
- A teraz żegnaj.

I wtedy ogarnęła go ciemność.

Yuta

Większość demonów była po prostu pyszna. Kierowana własnymi pobudkami. Yuta poznał jedną z wielu tych, które niczym kaprys kierowały teraz Księżycem. Ciężko było określić jak ważne to dla niego było, bo nie dawał po sobie poznać więcej niż chciał. Był aktorem, mistrzem w swoim fachu. Czy specjalnie próbował nakłonić Yutę do współpracy, żeby utrzeć nosa swojej b y ł e j podwładnej czy może chodziło o coś innego? Kult Nowego Księżyca pozostawał problemem czy tego chcieli czy nie. Skąd dowiedział się o nim Minoru i dlaczego zdecydował zająć organizacją?

- Naprawdę myślisz, że do teraz nikt cię nie obserwował, Yuta? - Zapytał z politowaniem. Łobuzerski uśmiech wykrzywił jego wargi, gdy rozłożył ręce na boki w geście kapitulacji. Nie przytaknął jednak. - Odezwę się do ciebie w odpowiednim czasie. Wtedy zdecydujesz.

Yuta odwrócił się i ruszył w kierunku wyjścia. Przechodząc przez próg usłyszał jeszcze szept Minoru:
- Uważaj, bo nie za dobrze przyjmuje odmowy.

I wtedy przekroczył próg a świat zniknął. Pociemniało mu przed oczami i widział już tylko czerń.

Suiren

Czy uważała się za wybrankę, skoro mogła sam na sam spędzić czas z Trzecim? A może było więcej demonów takich jak ona, którym czasami poświęcał trochę uwagi? Akio zdradzał tyle ile chciał. Od zawsze był chodzącą zagadką. Można rzecz, że przypominał stoickiego Samuraja. Był to tylko przypadek? Wyglądał młodo i pięknie, ale wygląd u demonów był przecież złudny (jak to mawiał Rash).

Demon patrzył na Suiren w wyczekiwaniu, jednak nie poganiał jej w żaden sposób. Mogło się wydawać, że mieli cały czas świata na tę rozmowę, a nie zaledwie kilka chwil ukryci gdzieś między poziomami Pałacu Nieskończoności. Czy Stwórca wciąż krążył gdzieś w oddali? Jak by zareagował na ich rozmowę?

- Wkradam się do umysłów przeciwników - odparł bez zawahania, a kącik jego ust lekko drgnął, jak by rozbawił go wybór jej pytania. Nie wyglądał na poruszonego, ale nie spuszczał z niej uważnego spojrzenia. Na drugie pytanie nie drgnął ani jeden idealnie zbudowany mięsień jego ciała, gdy odpowiedział cierpiliwe:

- Oczywiście, że nie Suiren. Wszyscy jesteśmy wiernymi dziećmi naszego Stwórcy.
Jego uśmiech pogłębił się odrobinę. Czy wyczuła nutkę sarkazmu? Nutkę rozbawienia? Kapkę ostrzeżenia?

- Następnym razem odpowiem na trzecie, ostatnie, twoje pytanie. Do zobaczenia - dodał nie dając jej więcej czasu na rozmowę.

I nagle wszystko wokół niej zniknęło zastąpione ciemnością.

Razem

Chłodne nocne powietrze, lekki wiatr i małe krople kapiącego z nieba deszczu. Cała trójka obudziła się w tym samym momencie leżąc na świeżo pachnącej trawie. Nad nimi wznosiły się chmury poruszane wiatrem. Powietrze było ciężkie, zbierało się na burzę. Byli na niewielkiej polanie, w oddali można było zobaczyć światła pobliskiego miasta. Uciekli. A raczej zostali wyrzuceni.

Tik tak. Ich czas w Pałacu Nieskończoności dobiegł końca.

Podsumowanie

Termin: 72h
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje: Ostatnia kolejka. Odpiszcie jeśli macie ochotę.

W razie pytań skierujcie się do: Kitsune na pw lub nanusia_ na dc

Re: [ Demony 2 ] - Zwiad — Wto Sie 20, 2024 9:05 pm

- Tak tak, na pewno przykuwam uwagę... Jak tam sobie wolisz. - Jego słowa zdecydowanie nie cieszył mnie, ale z drugiej strony było mi to również mało obojętnie to on albo inni marnują swój czas, gdy obserwują moje poczynania, które wcale nie są jakieś zatrważająco ciekawe. Takim zachowanie tylko mógł doszukać się we mnie wroga niż przyjaciela, a już na pewno nie zostanę jedną z jego marionetkę gdy wiedziałem, jak mogą skończyć gdy tylko nie będą pasować.
- Słowa rzucone na wiatr, nie przebiją muru. - Im dłużej byłem w towarzystwie Minoru tym coraz mniej ochoty miałem, aby go słuchać. Mogłem być słabym demonem czy nawet jakiś chłystkiem, ale na pewno siły woli mi nie brakowało, aby ochronić się przed jego groźbami czy próbami wtargnięcia mi do umysłu. Nie pozwolę manipulować sobą, gdy jego los czy złote obiecane góry nie znaczył dla mnie za wiele.
Jednak nim jakkolwiek mielibyśmy dalej rozmawiać, po prostu przeszedłem przez próg i moja świadomość zniknęła otoczona ciemnością, obudziłem się na polanie, gdzie nie było nikogo innego niż wcześniej spotkane demony. Wstałem, otrzepałem ubranie z kurzu i trawy, wyciągnąłem z wewnętrznej kieszeni panoramę pałacu nieskończoności.
- Za mało czasu, za dużo wymagań i jeszcze więcej rzeczy, które rozpraszały. - Podsumowałem pod nosem czas spędzony w owym miejscu, malunek mógł zdecydowanie wyglądać lepiej i nadać temu wszystkiemu większą głębię, ale niestety nie miałem, aż tyle czasu, aby móc w pełni się oddać swojemu hobby.
- To by chyba było na tyle w poznawaniu niezmierzonych sekretów pałacu nieskończoności... Mam nadzieje, że znaleźliście to czego szukaliście. - Skierowałem swoją słowa do pozostałej dwójki i najzwyczajniej w świecie ruszyłem w kierunku ludzkiej osady. Sam nie odnalazłem niczego czego szukałem, ale nie było w tym nic dziwnego, w końcu bardzo ciężko znaleźć odpowiedz na pytanie, które nie padło.

Z/T?