Scena

Scena — Pon Sty 15, 2024 7:11 pm

Scena

Re: Scena — Pon Sty 15, 2024 8:04 pm

15 stycznia 1654

Scena w teatrze Kabuki zdaje się byś rozmiarami swymi monstrualna. Drewniane podwyższeniu pomieścić jest w stanie bez problemu kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu tańczących młodzieńców. Na lewo od Sceny, pod Lożą Muzyczną znajduje się ogromną orkiestra, złożona z wszelakich instrumentów jakich świat Edo widział.
To tu odbyć ma się sztuka Piekielnego Artysty o tytule dźwięcznym tytule "Cienistej pychy piekło Kyoya Rina”. Co prawda mało kto z ludzkich gości wiedziało, kim Kioya Rin jest. Jednak sztuka o walce zabójcy z demonem wydawała się być interesująca, pomimo iż duża część z mieszkańców Osaki umarła przed laty tej nocy. Najpewniej fakt, że konflikt ludzkości stał się w ostatnim czasie problemem wsi, a nie miast, sprawił iż zwykli ludzie pomniejszych stanów tłumnie zebrali się na parterze. Nie zawracając zbytnio wagi o to, kto może rezydować na wyższych piętrach...
Potężna czerwona kurtyna zakrywa obraz skryty tuż przy scenie. Za nią zaś może znajdować wszystko, a zarazem nic. Potężny dzwonek zdaje się zachęcać gości do miejsc zajęcia, zaś za kulisami panować zdaje się gwar zdający się być burzą.
Po której zapaść miała teatralna cisza...

◆ Pierwszy cykl sceniczny, zgodnie z zapowiedzią poświęcony jest na zajęcie miejsc. Wraz z nastaniem kolejnego, kurtyna ruszy w górę i sztuka się rozpocznie.
◆ Rezerwacje miejsc zostają zamknięte. Demony, które to zrobiły będą miały w niej zagwarantowane miejsce do czasu ich pojawienia się w wybranej przez siebie loży.
◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień. Opis sceny pierwszej zostanie wyjątkowo umieszczony w spoilerze poniżej, by można było w niej namieszać już w pierwszym poście.
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 18.01 o godzinie 20:00

Opis sceny (loża życzeń):

Re: Scena — Czw Sty 18, 2024 7:59 pm

Delikatne nuty muzyczne z orkiestry donosić się zaczęły. Kurtyna z hukiem swe lico odkryła. Oczami ukazując miejski krajobraz uliczek Edo. Drobny pejzaż przedstawiał budynki i uliczki miejsce, wraz z górującym nad mieszkańcami wzgórzem, gdzie świątynia buddyjska znajdować się powinna.

Na scenę wkroczyło aktorów kilkunastu, w strój prosty ubranych. W typowo tanecznych dla Kabuki ruchach wykonywali oni czynności proste dla ludu uciśniętego. Drwale ruchami przerysowanymi, drzewo ściąć próbują, by chłód zimy przetrwać. Kupiec na drogę naskakuje, śpieszącym się tragarzom z ciężarami bagażami na plecach. Odmowa wyraźna, w desperacje starca wprowadziła, iż włosy z głowy rwać se zaczął. Chłopi zaś worki z ryżem szykowali, świadomą ogromną mając iż ich trud wykradziony zostanie zaraz. Maski na twarzy oznajmiały wyraźnie smutek, na twarzach ich drzemiący, zaś ruchy powolne cierpienie ich okazać miały.

Po scenach tych ukazaniu, na barkach tragarza ukazał się mężczyzna, ubrany w dostojne kimono czerwiste, co z uśmiechem na ustach z pleców jego się odbił, piruet w powietrzu robiąc, doprowadzając w planie drugim do starca upadku komicznego.

Me miano Rin Kioya. Samuraj jakich mało…

Imię swe wyśpiewując, aktor w pozie pełnej dumy zamarł, pozę mie wykonując. Ręce na piersi zamarł, prostując się niemiłosiernie. Nogę bezwstydnie kładąc na leżącym tragarzu, niczym zdobywca, co zwierzynę swą upolował. Z uśmiechem pewności, a zarazem karykaturalnej, jak na sytuację zaistniałą pokory.

Po odmrożeniu, miedziaka na udręczonego chłopa, rzucił, by w tanecznym ruchu, do krawędzi sceny podejść:

Ludu obrońcą ważnym jestem.
Co honor duży ma.
Gdy jakiś zbój tu przyjdzie
Głowę zetnę ją raz dwa.

Mieszkańcy Edo ironicznie klasnęli kilkukrotnie, gdy Rin znowu zastygł w dumnej pozie mie. Po chwili zaś zwykli ludzie opuścili scenę, zostawiając rudowłosego na niej samego:

Lecz w sekrecie powiem wam.
Iż w noc posługę inną mam.
Gdy zmrok tylko zapadnie.
Zło się budzi tutaj marnie.
Lecz swym ogniem zawsze sprawię
Iż demon w proch popadnie.

Kioya Rin ruchów parę mieczem swym wykonał. Jakby kunszt swój miecz widowni udowodnić pragnął. Nim, kruczopodobny demon na ramieniu mu sięgnął. Kracząc w rytm muzyki rozpoczął monolog:

Edo w ogniu stanie.
Japonia w ogień popadnie.
Armia dzieci mroku zbiera
Za noce dwie miasto zeżrą
Obronę planujcie w mig chłopięta.
Umrze wiele, lecz wygramy.
Byle do Słońca dotrwać trzeba

Kruk odleciał, zaś twarz Rina w konsternację popadła, a on sam pobladł na twarzy swej:

Edo gości milion luda.
Obronić ich to trudno.
Co zrobić powinienem.
By misję swą wykonać.

Delikatnym ruchem, zza pleców Rina, wyłoniła się postać o kobiecych kształtach. Która mężczyzną, za babę przebrana była, gdyż kobietom Kabuki grać nie można, a od lat dwóm chłopcom nawet. Tanecznym ruchem, dotknęła pleców jego, wzrok jego przyciągając. Parę kroków się od niego oddaliła, by gestem delikatnym do uciech cielesnych go zaproszę:

Ah zajmę się tym rano…

Kyoya Rin scenę z oiranką opuścił. Zaś światło na scenie gaszące, noc nadchodzącą zwiastowało. Chór orkiestry zakończył scenę śpiewając:

Ah Rin Ah Rin Ah Rin
Jaki leniwy z ciebie Rin…

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Miejsca normalne:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić. Rezerwacja @Kitsune została warunkowo zaakceptowana.
◆ Jeśli jacyś ludzie, którzy nie są marechi, chcieliby dołączyć do wydarzenia, jako rozbrojeni cywile na parterze, proszę o kontakt.
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 21.01 o godzinie 20:00
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Nie Sty 21, 2024 8:00 pm

Wraz z ciemności nastaniem, muzyka mroczniejsza się ustawała. Niewielkie światło, do złudzenia dużego Księżyc przypominające, oświetlało przed chwilą żywą scenę.

Z mroku wyłoniły się postacie dwie. Których demonie lico podkreślone zostały przez rogi. Trzymając się za ręce niczym para, na środku sceny stanęli ręcząc:

Me miano to Rintarou jest, co Zgniła Pieśń się zwie.
Me zaś to Tokumei jest. Poważny ze mnie cieć.

Zastygli oboje w pozie mie, która w pełnej dwuznaczności się zdawała. Demony za ręce się trzymali. Tokumei, z drobnym uśmiechem na ustach, zdawał się być centymetrów dalej od partnera swego. Wydawał się być spokojny i w niczym nie przypominać demona krwiożerczego. Był niczym samuraj prawdziwy, co u boku małżonki swej szczęśliwy być powinien.

Rintarou zaś również uśmiechnięty się zdawał. Uśmiech ten, był jednak karykaturalnie wręcz nieszczery. Pełny zakłamanej pewności siebie. Jego dłoń spoczęła na pochwie miecza ostrego w gotowości będąc do ataku na kochanka swego.

Po zmrożeniu, zbliżyli się o centymetrów parę, by następnie odskoczyć od siebie na końce drugi sceny, śmiejąc się złowieszczo:

Już jutro stanie się ta noc
Gdzie zło ujawni swoją moc
Już nigdy w ciszy żyć nie trzeba
Gdy demon w noc milion pożera
We dwójkę tu cuda zdziałamy
I miłością swą Najwyższych zmiatamy
Lecz prawdy poznać nikt nie może
Gdyż wtedy, nikt nam nie dopomoże

Podczas piosenki demony zbliżały się coraz bardziej do siebie. Wykonując ruch frywolne, niczym w tańcu godowym, które zachowywały przyzwoitości kulturę.
Pod koniec pieśni znaleźli się ponownie blisko siebie, łapiąc się za dłonie mówiąc:

Już za niedługo Kizuki będę jeden, a ty dwa
Zapomniałeś już, że Kizuki jeden będę ja, a ty dwa

Demony zaśmiały się złowieszczo, po czym trzymając się za rękę, w kroku tanecznym scenę opuścili. Nim nad Edo świt zawisł ponownie. Zaś gromki chór zaśpiewał ponownie:

Ah Rin Ah Rin Ah Rin
Jaki kochany z ciebie Rin…

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loże emocji:

Miejsca normalne:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Jeśli jacyś ludzie, którzy nie są marechi, chcieliby dołączyć do wydarzenia, jako rozbrojeni cywile na parterze, proszę o kontakt.
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 24.01 o godzinie 20:00. (Możliwe w tym dniu paro godzinne opóźnienia)
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Sro Sty 24, 2024 8:00 pm

Dźwięk znanej mniej lub bardziej flecistej melodii zwiastował nadejście poranka. Na scenie ponownie zawitali mieszkańcy Edo. Pozornie wykonywali te same czynności co w scenie pierwszej. Jednak zdecydowanie bardziej nieudolniej. Symboliczne światło szybko przybrało lekkiego półmroku. Symbolizujące wieczór nastania. Mieszkańcy jednak dalej prace swe wykonywali.
Na scenie zjawił się znanym wszystkim Rin Kyoya. W nastroju dumnym i zdeterminowanym rzecząc:

Mieszkańcy Edo kryjcie się.
Do schronów w mig kierujcie się
Demonie zło nadciąga
Ciała wasze nosem wciąga

Wszyscy zdawać by się mogli go ignorować. Zaś muzyka fletu stawała się coraz bardziej mroczniejsza i dynamiczna. Po chwili jeden z chłopów odważniejszych, przed szereg wyszedł ręcząc

My panie role uprawiać mamy
Nie przed mitami uciekać mamy
Za niedługo daimyō przybędzie
I ryż cały nam odejdzie

Kyoya Rin dramatyczny piruet wykonał. Zaś światło ze sceny zaczęło znikać:

Ryż jutro zbierzecie, zaś dziś.
Do schronu musicie ziść.

Delikatnym ruchem do pleców Kyoyi, podkradła się oiranka rzecząc:

Dziś powtórka gorący panie?
Me ciało rozpalone niczym konie.
Czeka na twój miecza ogień…

Tłum buczeniem się swym uniósł. Zaś maski smutku migiem w gniewne podmienione zostały. Rin kontrolę nad tłumem całkowitą stracił. A ten tańczyć wokół niego gniewnie zaczął.
Wtem ostatnie światło Słońca zgasło…

Me ciało drży dość mocno
Zło zaraz przyjdzie mocno
Ah mistrzu Ozutsuki co zrobić mam
Jak głupotę plebu przełamać mam?

Tymczasem pewne kobiece echo z góry rzec się zdawało na teatr cały:

Proszę, proszę niech stanie się coś krwawego

Kyoya z podejrzliwością ogromną na oriankę blisko jego spojrzał. Jakby to ona hałasu tego źródłem była. Swe ostrze z hukiem wyciągnął z pochwy i głowę zdawał się jej obciąć.
Za sprawą dywersji tłumu nikt nie zauważył, jak aktorka na manekin bezgłowy wymieniona została. Miecz krwią się zająknął, zaś tłum odskoczył i oddalił się, na koniec przeciwny sceny:

Demoniej nierządnicy krew się polała!
Dla ich sukcesu kłamała!
Teraz…

Swój monolog dokończyć nie raczył. Gdyż krzyki Edów mieszkańców głośno rozbrzmiały. A oni od niego uciekać zaczęły:

W demona łapska tu biegną
A one zjeść ich nie mogą

Miecz zapłonął iluzjonicznym ogniem, zaś Kyoya Rin do zamachu się szykował:

Umrę i przegram, gdy demony siłę nimi wzmocnią
Ogniem sprawię, iż to się nie stanie.

Iluzja ogromnego ognistego tygrysa scenę ogniem zdawała się pochłonąć.
Na tyle, że chór nawet nic nie zaśpiewał…

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loże emocji:

Miejsca normalne:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Jeśli jacyś ludzie, którzy nie są marechi, chcieliby dołączyć do wydarzenia, jako rozbrojeni cywile na parterze, proszę o kontakt.
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 27.01 o godzinie 20:00.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Nie Sty 28, 2024 7:59 pm

Flecisty przewodni motyw powrócić się zdawał. Nad pyłem cliffhengerowej sceny, co się przed chwilą zdarzyła. Wtem na scenie pojawił się Rintarou ponowniej, zaś on sam flet zdawał się posiadać. Nie grał na nim jednak, a nucił pod nosem, nim śpiew z ust jego się wyłonił:

Przede mną noc wieczna
Dla Edo nazawsze mroczna
Co w przyszłości jego się skąpa
Lecz czas najwyższy nastał
By swej wieczności spytał
Jak wiele poświęcić na to pragnę?

Robiąc piruet, Rintarou wskoczył na siana wóz śmiejąc się lekko:

By gwiazdą stać się wieczną
Poświęcić trzeba wiele
Zdrad szukać tam, gdzie wszędzie
Tokumeia żywot
Przed wieczną stratą uchroniłem
Lecz gdy silnejszy odemnie się stanie
Pierwszy kosę żebra mi wbije
Potrzebny jestem mu na razie
Lecz on mi w żadnym razie
Na jego miejsce znajdę wielu
Co do kolan mych tulić się będzie.

Śmiejąc się do rozpuchu Rintarou zaczął grać na swym flecie. Gdy z cienia wyłaniać się zaczęła postać tajemnicza:

Ah dobrze, że jesteś…

Tak dobrze, że ja jestem…

Wygląd tej postaci zdawał się być najbardziej groteskowy ze wszystkich. Wyglądał niczym geisha męska. Z tradycyjnym czepkiem na włosy i kwiatowym wręcz odzieniem. Wymalowany makijaż ryżowy dodawał tej postaci większa ilość tajemniczności. Rogi na głowie jego symbolizowały wyraźnie demonie pochodzenie przybysza.

Me miano Shinjitsu jest

Gejsza stanął w pozie dumnej z ogromnym, przerysowanym wręcz radosnym uśmiechem na ustach.

Radujmy się dziś więc
Iż ważna noc przed nami jest
Co do legend przejdzie tak…

Zapach wasz czuć z mil paru tak…

Tokumei z mroku pojawił się. Do bohaterów dwójki poszedł w mig. Lecz nim słowa ktokolwiek powiedział, ryk rozniósł się wręcz srogi. Motyw muzyczny zmieniając nagle:

Czemu na żer jeszcze, nie poszli?

Na scenie, z lewej strony wchodząc, pojawił się aktor, którego wzrost trzech metrów sięgał. Był to człowiek, co na szczudłach łaził, lecz wygląd zbliżony był do potwora demonicznego. Co w walce o Edo rolę jakąś dokonał.
Szybkim ruchem wóz zdawał się być wywrócony. A Rintarou na krzywy ryj wywrócić się zdawał. Zaś bohaterów reszta, w bezruchu przerażenia stanęli.

Me sługi siłę szukać już zaczęli
I dobrze wam dziś radzę
Jeśli urazić woli Najwyższych nie chcecie
Do roboty się zabierzcie.

Zza plecami demona pojawiło się kilkanaście istot z rogami. Potwór zaś zaśmiał się lekko rzecząc:

Idę harcować na ulicy innej.

Bestia znikła, zaś jego podwładni dziarskim ruchem wykonali ruch, w kierunku końca drugiego sceny. Wtem rozlekł się krzyki ludzkie niespodziewane:

Czyżby w żeru was ktoś też ubiegł?

Odśpiewał dziarsko Rintarou podnosząc się z ziemi. Na co odssyczał mu demonów jeden:

Biegną i tak w stronę naszą.

Na scenę ze strony prawej wbiegło tuzin mieszkańców Edo. Stanęli w zamarciu i syk ognisty wyjść się zdawał.

Uwaga!

Tokumei krzyknął, pomagając demonom bohaterów unik zrobić. Lecz szczęście zdawało się nie przynieść reszcie.
Iluzja tygrysa scenę ogarnęła ponownie. Zaś po tłumie ludzi i demonów popiół tylko zdawać się pojawił. Zaś z żaru Kyoya Rin wyłonić się zdawał. Skołowany wpierw, lecz potem uśmiechnął się dumnie rzecząc:

Szkoda żywotów ludzkich straconych
Lecz dzięki poświęceniu ich chwalebnym
Łaskę przynieść mogłem tym
Co potworami byli tu dziś…

Demony bohaterów podnosić się powoli zdawały. Pierwszy ogarnął się Shinjitsu rzecząc:

Łaską rzeź nazywasz tą

Zamknij się i przyjmij nią

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loża emocji:

Loża krwi:

Miejsca normalne:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Jeśli jacyś ludzie, którzy nie są marechi, chcieliby dołączyć do wydarzenia, jako rozbrojeni cywile na parterze, zapraszam do wątku.
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 31.01 o godzinie 20:00.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Sro Sty 31, 2024 8:00 pm

Demony popatrzyły na siebie. Zaraz potem na demonów zabójcę. Muzyka na inną bitewną się zmieniła, zaś odśpiewywać nic nie trzeba było. Tokumei i Shinjitsu w bok ostrożnie poszli, gdy miecz Kioyi z mieczem Rintarou się zderzyły:

Kto z potworem walczy
Jako potwór zaraz skończy
Gdy patrzysz proto w mrok
Ten sam oddaje tobie wzrok

Rudowłosy bez słowa zacisnął zęby. I ruchem tanecznie szybkim Rintarou podciął i na drugi krańca sceny wywalił.
W tym momencie Tokumei i Shinjitsu na zabójcę skoczyli. Kioya bezwględnie przeciął mieczem zdawał się bark Tokumeia na bok odpychając, lecz przed ciosami sztyletem Shinjitsu obronić się nie zdołał. Po chwili jednak demon poczuł, jak odkopywany zostaje na drugi koniec sceny.

Jeśli człowieczeństwo i życie stracę
Tak długo, jak człowiek jakiś żyję
To chyba sukces osiągnąłem jakiś?

Prostując się na widok demonów podnoszących się rzekł:

Wasze ruch są dość marne
Nie lepiej się już poddać?
Litościwą śmierć wam gwarantuje.
Tak jak dziś to obiecałem

Shinjitsu zaśmiał się dość szyderczo, podrzucając dla zabawy jeden ze swoich sztyletów paru do góry:

A czy ktoś tu żyje poza tobą
Nie, więc zawiodłem się tobą
Osiągnięcia twe więc podsumujmy
Setki ludzi w krzykach boleści umarli
Kilkadziesiąt dusz demonich w męczarniach umarło
I zawodzisz nas teraz, tą nie zabawą litościwą
Czy ty godny bycia zabójca jesteś?

Demon gestem ręki zaprosił do siebie Kyoya Rina. Ten nawet kroki parę do przodu zrobił. Nim Tokumei pod ostrze jego nie wszedł śpiewając:

Walcz, a nie w teatr się baw

Jak na rozkaz jego ogromny tygrys objawił się z krzykiem donośnym Kyoya Rina:

SWE IMIĘ WSPANIAŁE
NA CIAŁACH WASZYCH MARTWYCH WYPALĘ
BY WASZ PAN KYOYA RINA IMIĘ ZNAŁ

Tokumei zdawał się w ogniu pochłonięty zostać, zaś Shinjitsu skoczył wysoko na piętra wysokość, fikołki w powietrzu robiąc parę, po drugiej strony sceny kończąc i w powietrzu udając się mu jeden sztylet rzucić prosto w plecy Kyoya Rina krzycząc:

Ale popiół się nie pali

Tymczasem po stronie Rintarou sceny piramida z ludzi powstawać się zdawała. Na którą dziarsko demon wskakiwał. Próbując na szczyt jej się dostać. Trudno było kreślić co planował, lecz widać wyraźnie było, iż łuk i strzały posiadał.

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loża emocji:

Loża krwi:

Miejsca normalne:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Jeśli jacyś ludzie, którzy nie są marechi, chcieliby dołączyć do wydarzenia, jako rozbrojeni cywile na parterze, zapraszam do wątku.
◆ Ze względu na wciąż trapiącą mnie chorobę i sesję, kolejne cykle będą 96 godzinne
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 4.02 o godzinie 20:00.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Nie Lut 04, 2024 8:00 pm

Dym ognisty opaść się zdawał. Gdy Shinjitsu I Kyoya Rin wzrokiem się wymieniali. Zaś Rintarou na wierze ludzi się wspinał:

Czy imię twe tak mało znaczy
Że na demonach pogardzanych wypalać je musisz
Dajesz litość innym, dla sławy twej wielkiej

Kyoya Rin atak pozorny cięciem wykonał. Na widok którego męski oiran podskoczył i fikołka zrobił. Nie oczekiwał jednak, iż samuraj również w powietrzu się znajdzie i Shinmetsu na drugim końcu sceny się znajdzie.

Jesteście demonami, co na niewinnych żerują
Wasze zdania są warte niczym mokry pies

Kyoya Rin w tanecznym kroku na drugi koniec scen się przeniósł. Zatrzymując się w połowie za sprawą głosu pewnego:

Ile warte zdanie jest twe?

Tokumei się z ziemi podniósł. Bez ręki i tułowia części. Na nogach ledwie stojąc, lecz rozmawiał dalej.

O lat kilka się spóźniłeś
Kilkadziesiąt wręcz dogłębnie
Gdyż nikt kto miecz raz podniósł
Na niewinnych żerować będzie
Me życie wieczne, czy nie sensu nigdy nie miało
Przyspożyć cierpienia mi nie jesteś w stanie
Nawet autograf zapomniałeś bracie

W tym czasie Rintarou na sczycie piramidy stanął. Łuk swój wyciągnął i do ciosu bezwzględnego się szykował. Shingetsu z ziemi się podniósł i do ataku się szykował na ukradkowego w tyle mężczyznę. Zaś na scenie, pojawił się jakiś mglisty czerwony gaz.

Sztuczek waszych się nie boje

Jednak zadrżał, gdy na oczach jego pojawił się on sam, po scenie przeciwnej. Niczym odbicie w lustrze zobaczył siebie w demoniej formie. Widzowie zobaczyć mogli, iż on sam demonem się stał, nagle, co wywołało reakcję paniczną u niego.

CO SIĘ DZIEJE NA BOGÓW
DLACZEGO DEMONEM…

Świst powietrza mgłę rozwiać się zdawał. Gdy strzała w powietrze frunęła. Kyoya Rin znów człowiekiem był. Jego „odbicie” znikło. Zaś prawda jedyna to strzała, co w oko jego wbić się zdawała. Oraz dwa poważne zadrapania na plecach jego od sztyletów Shinghetsu.

Nie dam się zabić wam

Odkrzyknął Kyoya Rin uciekając niczym tchórz na drugi koniec sceny i ubór swój zdzierając, by opatrzeć się migiem.

Światło księżyca ujawniło twe prawdziwe liczę.
Twarz potwora próżności i pychy, skrytą pod urokliwą maską ulgi.

Wykrzyknął Shinjitsu, biegnąc ofiarę swą dobić.

Przeceniasz możliwości swe

Kyoya dziarsko odkopnął rywala swego i rękę mu uciął. Tym czasem nad kolanem lekko kolejną strzałą dostał, zaś Rintarou z piramidy swej zeskoczył.
Ledwo chodzący Tokumei okolicę obserwował, powoli do celu się zbliżając. Widząc Kyoya Rina, co z rękoma drżącymi bandaż próbował założyć krzyknął:

Twój czas już minął Rin Kioya
Poddaj się, a litość ci damy
Nie poddam się!

Wykrzyknął beznadziejnie bandaż kończąc. Demony w szyku sprawnym w rządku stanęły, ze zdziwieniem obserwując iż oręż Kyoya Rina kolor swój zmienia. Zaś oczy jego dziwna furia wypełnia.

Czemu ostrze jego czarne się staje?

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loża emocji:

Loża krwi:

Miejsca normalne:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 8.02 o godzinie 20:00.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Czw Lut 08, 2024 8:01 pm

Gniew zawitał wyraźnie na twarzy „jednookiego” Kyoya Rina. Jego oddech zdawał się być mniej regularny, o czym świadczyło przerysowane wręcz sapanie jego.
Rintarou z dumą przed szereg demoni wyszedł krzycząc:

Ten zabójca moim trofeum będzie
Chwała cała moją wieczna będzie

Triumfalnym tonem, po zdobycz się zbliżał. Ignorując aurę ogromną i słowa jego wysapane:

Tej walki nie przeżyje
Lecz wy też świtu nie dożyjecie
Co zwycięstwo da dziś mi
Sekretna sztuka rodziny Ozutsuki...
Oddech płomienia!
Jedenasta forma! AMATERASU!

Wyskoczył prędko, ignorując aurę ogromną. Włosy jego dotknął, lecz decyzji swej lekkomyślnej pożałował dość szybko.
Kyoya Rin ogniem niebieski zapłonął, która w czarny ogień się przemienił. Zaś przestrzeń wokół niego wybuchła, w iluzji wręcz ogromnej. Rintarou odrzucony na koniec lewy sceny został. Z dłonią jego, co spłonęła doszczętnie, jakby rozpuszczona została. Wybuch powalił pownie Tokumeia, co ledwo na nogach się trzymał.
Na nogach z demonów Shinjitsu tylko został, co z trwogą rzekł:

Ozutsuki, jak Korpusu Zabójców Mistrz

Zaśmiał się donośnie i przeogromnie, wbrew sytuacji tragicznej rzecząc:

Czyżby krewny zabójcy najsilniejszego
Cywili mordował dla ego swego
I od demonów najsłabszych
żywot swój zakończy zaraz?

Kyoya Rin ruszył na Shinjitsu. Ten na odskok gotowy był, lecz Kyoya Rin zdawał się szybszy od niego:

Ma rodzina ci nic do tego

Rozrzażony do czarności ogień wbił się głęboką w pierś demonią na wylot. Z uśmiechem panicznym Shinjitsu obrażenia przyjął, nim odkopany został na prawą część sceny.

Tymczasem Rintarou podnieść się udało. Lecz błędem jego to wielkim było. Kyoya Rin w furii zabójczej krzyknął:

TO ZA NOGĘ MOJĄ CIULU

I tak Rintarou nogę zdawał się stracić. Bo przecież realizm tak duży na scenie być nie powinien.
Tymczasem Shinjitsu głowę mógł podnieść. Zaś widz zauważył, iż pierś mu płonie.

Czuje w kościach mych
Że dusza jego płonie
Zaś ciało jego krew trwoni
To tylko minut czas
Zaś ciało me ugasić nie chce
Niczym wirus, co ciało me pochłania
By przetrwać ruch zrobić jedyny mogę

Sztylet ukazał się na klatki wysokości torsu krzycząc:

Ciało me niech przegra
Zaś ja świtu dożyje pewnie.

Światło nad Shinjitsu zgasło, lecz ruchy jego świadczyły, iż górę ciała swego obcina.
Tymczasem rozpalony do czarności Rin, ofiarę nową znalazł, w postaci podnoszącego się z trudem Tokumeia. Który żenująco chwiejnym krokiem głowę jego chciał obciąć. Szybko powalony został kopnięciem i parowaniem pewnym, zaś on sam dokończyć chciał Rintarou kwestię:

I co zabijesz mnie zaraz?

Podnoszący się Rintarou, został potraktowany miecza cięciem i kopnięciem na ścianę wewnętrzną sceny. Kyoya Rin męczyć się poważnie zdawał. Lecz wyraźnie na finalne cięcie zdeterminowany się zdawał.
Kopnięcie ogień przenosić się też zdawało. I nie tylko Tokumei płonął. Lecz również Rintarou. Ich ogień gasić się nie zdawał. Co jednak problemem nie było zacieniowanego Shinjetsu, który w zacieniowanym fragmencie sceny zdawał się być korpusem. I w kontraście nogi swe od spopielenia ratować się zdawał.
Tymczasem Kyoya Rin z sił upadać się zdawał. Od kaszlujący Rintarou rzekł z uśmiechem:

Jak to jest na krawędzi życia i śmierci być?

Za swój język długi dostał "śmiertelny cios" w szyje.:

Nie wiem… powiedz mi…

Szyja Rintarou była cięta. Wpierw pewnie, potem mniej pewnie. Życie z obu Rinów ulatać zaczynało, zaś panem żywotów obu Kyoya Rin był. Ogień żywota jego przygasał, jednak przynajmniej demona jednego determinacje chciał zabić.
Scena ta ulotna przeciągnięta była. Tokumei poraz kolejny się z trudem podniósł, lecz niczym w stopklatce się przesuwał. I upaść się zdawał po sekundach paru znowu, gdy ogień fragment nogi jego spalać zaczynał.
Shinjetsu zaś zdawał się sytuacje obserwować, "stojąc" w cieniu koło płonącego dołu swego. Pewny tego, iż Rin umrze zaraz. Lecz który? I czy umrze dwóch?

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loża emocji:

Loża krwi:

Miejsca normalne:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 12.02 o godzinie 20:00.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.[/color][/center]

Re: Scena — Pon Lut 12, 2024 8:01 pm

Finał zaowocował w serię dynamicznych uderzeń bębnów, połączone z dźwiękami shminsenu. Gdy życie Rinów na włosku wisiało można było dostrzec napięcie odczuwalne. Kyoya Rin zaciskał zęby, lecz czuć można było, iż jego płuca na krawędzi życia były. Zaraz osłabnie, lecz był już tak daleko. Połowa szyi, przeciąć tylko kręgi trzeba było i z górki będzie zaraz.
Niestety po kilkunastu sekundach suspensy, każdy czuł że nie podoła. Ogień wokół niego przygasł, a on sam obrócił się niczym widmo w widownię strony. Na ziemię z chukiem upadając.
Oczy jego były puste, lecz „krew” z jego lała się obficie. Każdy kto na anatomii człowieka znał się (a demony do niechlubnych znawców należały) wiedział, iż nie rany w boju przyczyną śmierci jego było.

Muzyka uspokoiła się, zaś pierwszym demonem, co z kurzu bitewnego podniósł się, Tokumei się zdawał. Co do ciała Kyoya podszedł rzecząc mówiąc:

Czy ten cham żywot swój skończył już
Łatwiejsze metody na samobójstwo są

Bez cienia zawahania, choć na nogach ledwo stał, miecz z szyi Rina wyciągnął. Barwa jego cienista i ciemna nadal była. Mimo, iż zaledwie nie dawno krwistączerwienią się wachał.
Swym nowym ostrzem głowę Kyoya Rina obciął. W pozycji triumfu chcąc stanąć, jakby sukces osiągnął największy. Lecz z przyczyn dziwnych o nogi swe się zaplątał i upadł na ziemie zaraz po tym. Demony na lożach bliskich sceny (Życzeń i Muzycznej, jak również ludzie na parterze), dostrzec mogli iż spodnie mu przy tym spadły.

Jedz najdroższy mój miły.
Świt zaraz nastanie

Stan Tokumeia był bolesny również. Bez torsu i ręki, z nogami poparzonymi co posłuszeństwa mu odmawiały.
Rintarou nad stanem kochanka swego nie zamyślił się nawet. Popatrzył na niego głosem, który złośliwi nazwać mogliby gdaczącym. Był to jednak głos istoty, która wręcz krwią pluła i ledwie się na nogach słaniała.

Najlepsze... co w życiu... dostałem od ciebie

Zaczął rękami przybierać, kaszląco-gdakając przy tym. Jakby bez opamiętania krew jeść zaczął. Naprawdę jednak nic nie jadł, gdyż jedzenie człowieka przy ludziach za bardzo nieprzewidywalne by było. Zapatrzony w jedzenia furię zignorował kompletnie śmiechu falę, z końca sceny drugiego…

Światło znowu na Shinjitsu, który zdawał się być cały, pomimo czynu jaki dokonał przed chwilą. Nogi jednak posłuszeństwa zdawały się mu odmawiać. Zaś z ust jego padło odważne:

Ah cóż za tragizm
Tak wiele osiągnąć pragnął każdy
Śmierć drugiemu zadać dotkliwą
Lecz finalnie zwycięzcą okazał się nikt
Kyoya Rin żywotów nikogo z nas pozbawić nie wskórał
Zaś nikt nie zabił go, ku wiecznej chwalę.

Poważny wzrok Tokumeia utkwił na demonie, którego po chwili zignorował i popatrzył na Rina.

Zagrożeniem on dla nas nie jest
Jedz dalej najdroższy mój

Shinjitsu zaś zaśmiał się ponownie ręcząc:

Czyżby hieny na zgliszcza Rina się rzuciły?
Doli mi nie proponując?
Czyżbym umarł, żem duch
Czym niewidoczny niczym popiół
Ah demony tragedii biedne
Dla potęgi pragnące wszystko
Łaskawie kłamać się wam pozwolę
Wierzyć, iż zwycięstwa godni jesteście
Za wspaniały finał tragedii pełny
Co godny sztuki byłby nie jednej
Dla mnie zwycięstwo jest to żadne
Więc nagrody godzien jest nikt

Popatrzył z dziecinnym uśmiechem na bezmyślnie zapatrzonego w furii jedzenia mówiąc:

Nim jednak pozwolę wam we dwójkę
Słodko-gorzką chwilą zwycięstwa cieszyć
Pozwólcie jedno ostatnie zdanie rzec…

Shinjitsu na jednej ze swoich rąk stanął, pozwalając drugiej w powietrzu stanąć. Patrzył z nieprzerwanym i nawet szerszym uśmiechem na ignorujących ich demonów, gdy w lewitującej ręce znikąd sztylet się zjawił:

Pycha jest ślepa…

Podkręcony sztylet poleciał prosto w kierunku Rintarou. Kalecząc bez problemu policzek jego mały i z krwistego letargu wracając.
Rintarou powiedzieć coś chciał, lecz zaczął kaszleć (czy też gdakać) krwią. Czas musiał poświęcić do sceny końca, na szyi swej regenerację, by normalnie gadać mógł.
Tokumei chwiejny krok wykonał, w kierunku Shinjitsu. Czyżby o zdobycz walczyć demony miały zaraz? Mimo iż scena światłem drobnym emanować zaczęła. Co poranek nadciąganie zwiastować miało?

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loża emocji:

Loża krwi:

Miejsca normalne:

Parter:

◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Spektakl zakończy się za 2 cykle sceniczne. Po tym czasie przewidziany jest 1 cykl sceniczny na oklaski (i potencjalne ostatnie ingerencje nim cywile zaczną się rozchodzić).
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 17.02 o godzinie 20:00.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Sob Lut 17, 2024 8:00 pm

Muzyka się zmieniła, lecz świat zdawał się zatrzymać. Gdy Rintarou szyje swą „regenerował”, by móc normalnie mówić

Szukamy sprawiedliwości, lecz gdzie ona się skryła?
Czyż to nie ironia, że na tę nikczemną postać,
Deszcz siarczysty nie spada, lecz kwiaty się rwą z łaski?
Czy walczysz z mrokiem dla sprawiedliwości,
Czy tylko siłę chcesz mieć w swej dominacji?
Czy wierzysz, że ci łowcy, skorumpowani w swej zdradzie,
Kierują się honoru kodeksem, czy to tylko iluzji czar?
Świat okrutny, bez litości, pełen podłości,
Być obrońcą sprawiedliwości, gdzie szybka śmierć wciąż grozi.
Przetrwają najsilniejsi, najsprytniejsi również,
Bo życie na tym globie to walka o władzę, o zaszczyty wielkie.
Jeśli nie zdołasz niemożliwego uczynić,
Podbić wyższe sfery, swoją moc wzmocnić,
To sensu tu nie ma, bo każdy słaby duch
Zostanie rozdeptany, niczym kurz w błotnym mchu.
Tak to właśnie wygląda, to nasze pragnienie zdrowe,
Bo gdybyśmy je stracili, zatonęlibyśmy w grozie.
Walka, moc, to fundament życia naszego,
W tym bezmiarze zagrożeń, to jedyna nasza tarcza, nasze wyjście z mroku czerniejącego.

Tokumei zaś w pozycji obronnej się ustawił:

Czyżbyś poczuł się pominięty? Przestań ujadać.
Na walkę o swą dolę się szykuj.

Shinjitsu zaś niewzruszony stanął, patrząc z dziecinnym uśmiechem na scenę przed oczami jego:

Sprawiedliwość zagasła wieków wiele minionych,
Zostawiła sumienie, co w nas tkwi dźwięcznie.
Lecz czymże to sumienie, co w nas szumi cichcem,
Gdy nie możemy je zobaczyć, dotknąć ani w rzeczywistości chwycić?
Czy demon może je mieć w swym ciemnym wnętrzu,
Czy to tylko słabość, której brak nas twardzi w służbie trudu?

Rzuciwszy pytania pełne retoryczności w eter, głowa Shinjitsu w kierunku Rina poszła.

Skoro gardzisz życiem tym tak bardzo,
Dlaczego mu hołd oddajesz wciąż? To dziwactwo!
Dajesz ciału zaszczyt, stać się częścią twą,
Dla siły i dominacji, jak błysk gwiazdy na horyzoncie brzasku.
To idea oświecona, dająca przetrwanie,
W świecie, gdzie każdy chce być w czołówce panowania.
Lecz bez celu, bez wartości, to próżnia ogromna,
Głód, który w nas gnije, jak ogień, co dusze świeci.
Ci, co zapominają, kto je stworzył, zamieniają się w bestie,
Których chłosta jedynie trzeźwe myślenie wywoła
Lecz poza tym światem, mam inną wartość,
Obie zaś każą mi rzec nie chwale z tego polowania
Cieszyć się jedynie z obecności swej tej nocy pragnę
Nie zabraniam wam się nią cieszyć zdobyczą jednak,
Lecz wiedzcie, że sił do walki mam
Mimo, iż gardzę walką o to
I gdyby myśli me inny były
Bez głowy byś skończył, a nie z szramą pod okiem”
Shinjitsu teatralnie westchnął, lecz z tajemniczym uśmiechem, rzekł do demonów dwójki:
„Lecz głowę mą nurtuje rzecz jedna
O sile i dominacji tak gadacie, lecz sami o nią nie walczcie
Wszak trofeum to wart dużo będzie
Zaś ciało te regenerację i siłę daje
Demon tak łatwo zwierzyny nie oddaje
Czyżby siła i dominacja, to nie jedyne wartości ważne w demonicznym życiu waszym?

Rintarou z pożądaniem lekkim na miecz Tokumei spojrzał. Zaś czarnowłosy demon, za dwójkę odpowiedział rzecząc:

Nie twa demonia sprawa

Shinjitsu zaśmiał się ponownie tylko, gdy na rękach swych stanął

Do świtu dość blisko
Schronienia szukajcie lepiej

I tak białowłosy demon scenę opuścił. Gdy do świtu dosłownie minuty zostały…

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loża emocji:

Loża krwi:

Miejsca normalne:

Parter:

◆ Od teraz można swobodnie przemieszczać się pomiędzy lożami. Przemieszczanie nie trwa teraz jednego cyklu scenicznego, a można w nim pisać od razu, jak się zmieni temat.
◆ Loża życzeń i muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Demony, które jeszcze się nie stawiły mogą dalej się stawić.
◆ Spektakl zakończy się za 1 cykl sceniczny. Po tym czasie przewidziany jest 1 cykl sceniczny na oklaski (i potencjalne ostatnie ingerencje nim cywile zaczną się rozchodzić).
◆ Kolejny cykl sceniczny rozpocznie się 21.02 o godzinie 20:00.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.

Re: Scena — Sro Lut 21, 2024 8:00 pm

I tak wraz z Shinjitsu zniknięciem, na scenie atmosfera zdawała się uspokając. Co muzyka wyraźnie obwieszczała.

Głupek, co walczyć o swoje nie pragnie.

Skomentował wyraźnie oburzony Tokumei, klęcząc lekko na kolano jedno z bólu go trapiącego.

Jedz szybko i pośpieszmy się żwawiej
Gdyż Słońce nadciąga, czy tego chcieć nie chcemy
Zaś zabójcy marni okolicę tą zabezpieczą

Rintarou przyśpieszył rękami ruszanie, zaś widownia zauważyć mogła, iż trup Kyoya Rin zniknął gdzieś marnie.
Demon triumfalnie podniósł się z ziemi. Pełni sił będąc, dzięki potędze ciała zeżartego. Uśmiech jego pełny był radości i dumy. Zaś wzrok jego na mieczu z nichirin był skupiony.

Pozwól, że ramię użyczę co kochany.

Tanecznym ruchem Pieśń wyminęła partnera swego. Kłaniając się przed nim, dłoń swą wystawił. Na co Tokumei zdawał się uśmiechnąć lekko mówiąc:

Chyba częściej jedzenie dawać ci powinienem

Tokumei oparł się o Rintarou ramię. Demony spokojnie na drugi koniec sceny zmierzały. Zaś wszystko do finału szczęśliwego zmierzać się zdawało…

Muzyka nagle zmieniła się na dynamiczniejszą i mroczniejszą. W momencie, gdy Rintarou ostrze zza pasa wyciągnął i pociął nogę Tokumeia. Ta zaś zdawała się odpaść, niczym zapałka.

A więc, to nichirin dalej zranić demona może?

Zaśmiał się donośnie, spoglądając na ofiarę swą. Co jego ukochanym się zdawała.

Myślałeś, iż woda na pustyni mi rzucona?
Pozwoli ci największy skarb wieczora tego zgarnąć?
Ten miecz wart jest więcej, niż setki Rin Kyoyów
Czy innych żałości zabójców wielu
I mi on należy się bardziej...

Triumfalnym krokiem zaczął scenę opuszczać. Nim za nogę złapany został przez niego.

Odbiorę to co moje
Dobij mnie lepiej
Nim zemsty dokonam krwawej

Rintarou zaśmiał się, rękę jego odkopując i rzecząc:

Czasu na ciebie tracić nie będę
Dam ci szansę, na życie dalsze i siłę większą
Czy Słońce lub Korpus robotę za mnie skończy?
A może cud się stanie i przeżyjesz?

Oddalając się od zagrożenia rąk Tokumeia, popatrzył na niego i swe ostrze. Powątpiewał przez chwilę w decyzji swej słuszność, lecz po chwili obrócił się mówiąc:

Przydatny byłeś dla mnie dość mocno
Lecz czas, by projektami zająć się innymi
Zawsze psa chciałem, co bezpieczeństwa mnie chroni
Węża, co słuchać się mnie będzie
Może lisa sobie sprawię nawet?
Choć je okiełznać ciężko…

Będąc w rozmyślań wirze ogromnych, Rintarou opuścił scenę.
I tak Tokumei został samemu na niej. Wyczołgując się z niej za demonem bliskim niegdyś. Gdy w trzy czwarte długości sceny się znalazł, wiąska światła po stronie drugiej się znalazła. Przesuwała się powoli i gdy tylko do nogi jego dotarła na wiór jego spaliła.
Demon obrócił się jedynie i tempa przyśpieszył.
Czy Tokumei walkę o życie swe przeżył? Tego nikt nie wiedział.
Gdyż kurtyna nagle opadła, sztukę całą kończąc…

Loża życzeń:

Loża muzyczna:

Loże intymne:

Loża emocji:

Loża krwi:

Loża wizualna :

Miejsca normalne:

Parter:

◆ Loża muzyczna jest w gotowości do zbierania zamówień.
◆ Oklaski trwają do 25.02 o godzinie 20:00. Jeśli nie dojdzie do żadnej znaczącej ingerencji, uznać można iż światła powoli przygasają, a większość ludzi wraca do siebie. Tym samym wątek sceny zostanie domknięty.
◆ Możecie pisać w wątkach ile chcecie.
◆ Z mojej strony to wszystko. Dziękuje za uwagę i wspólną zabawę.
◆ W razie pytań proszę je zadawać poprzez DC (Discord: zolcior) lub wiadomość prywatną.