owieczki to biedne. Co walczą o sprawę przegraną. Cieszące się zwycięstw małych, które tak mało znaczą. Idea jego dla Taishiro jest chorobą tragiczną. Ile cierpienia mogliby uniknąć, gdyby walczyć przestali? Cierpienia swych i cywilów innych. Gdyby ład nadchodzący zaakceptowali. Lecz dla artysty zmartwienie to małe. Chcąc swe idee śmierci szczęśliwej, na nich wypełnić również. Dając im okazje, by umarli spełnieni. Osiągnąć to mogą w sposób jednak jednym. Myśleć muszą, że ich śmierć coś znaczyła. Co w większości przypadków oznacza śmierć z bronią w ręku. Lub śmierć ze świadomością, iż życie ludzkie jakieś się uratowało (przynajmniej, niech tak myślą do chwili to ostatniej). Osiągnięcie to trudno lecz warte spróbowania. Gdyż osiągnięcie sukcesu oznaczać będzie sukces panowania nad sztuką świata jego.

Demony są niemal tak różne niczym ludzie. Lecz większości to bestie, co głupotę wielką pogoń za krwią w ich mózgach utworzyła. Na tyle, że by szczyty osiągnąć zrobić są wszystko w stanie. Gryząc się o kości niczym psy po kąski najlepsze. Taishiro ponad to w większości kwestiach się uważa. Uznając tych, co duszę tak łatwo najprostszym celom oddawać za słabych. Świadomy jest jak wiele demony osiągnąć są w stanie razem, gdy współpracują wspólnie. Od Krwistej Pełni, obronę Kioto, po pożar w świątyni pod Kioto dążąc. Wierzy, że każdy demoni żywot jest istotny, dając się tylko raz zgodzić na śmierć demona namówić. Będąc w Edo gotowy, pozwolić Hime zabić Ryo. Jednak pomimo chęci umysłu, rządza demoniej rywalizacji często władze jego przejmuje. Szczególnie, gdy czuje ogromnie. Że współpraca jego słabością go otacza.

Owieczki jeszcze biedniejsze. Choć gorsze znacznie od tych pierwszych. Gdyż poświęcić nie są w stanie wiele, lecz mimo to współpracują z tymi pierwszymi. Takim niestety w bitewnym szale śmierć trzeba darować szybko. Gdyż czasu demoniego nie starczy mu, by poświęcać im każdemu. Lecz trudy swe jest poświęcić w stanie, by przekonać ich do racji swojej i demoniej. Z uśmiechem obserwując mimikę zabójców, jak dzięki krwi mocy jego, ci co pomagali, nagle łapska na nich podnosić będą.

Do wydarzeń najbliższych w Edo, stosunek do nich miał czuły mocno. Ludzie, którzy wiedzą, gdzie ich miejsce. Istoty kruche, które być może zasłużą sobie na bycie większością. Jednak fala mnichów tuzinów, co rzuciło się na niego. Słuchających się podszeptów Hime-samy, co do podniesienia ręki na niego się odważyli. Sprawia, iż nie może patrzeć na każdego człeka demonom lojalnym tak samo. Lecz zawsze takie zabaweczki przeciwko im domniemanym właścicielom obrócić może? I czy faktycznie ich działanie przeciw demonom innym, zagrożenie jakieś sprowadza?

Taishiro nieśmiertelność pragnie. Nie tylko tej ciała, ale też w duszach i umysłach ludzkich. Dzieła chcąc tworzyć, co idee jego na czyny ludzkie przyłożą. By pokonać chorobę korpusu i cierpień atakując w tych, którzy ich popierają. Jednak nie przez krew i mord. A przez pokazanie im, jak ci obrońcy ludzcy od demonów w ilości cierpień i śmierci nadawanym im lepsi nie są. Dlatego serię przedstawień w Osace planuje, licząc że uzyska wpierw do nich wsparcie ósmego Eijiego. Gdyż ochrona mecenasa demoniej sztuki, kluczowa dla rozwoju duchowego nie jest. Oraz rosnąć w siłę nie poprzestać zamierza. Gdyż tylko tak sztuki swej bezpieczeństwo uzyska.

TEKST