Kaplica Tsukiyomo

Kaplica Tsukiyomo — Pią Lut 17, 2023 8:45 pm

Kaplica Tsukiyomo

Niewielki budynek położony na wzgórzu obok głównej zabudowy Oguni. Kaplica powstała początkowo jako miejsce bez określonego bóstwa, ale z czasem, poza Muzanem, zaczęto tam też czcić Tsukiyomo. Stwórca demonów miał dla siebie znacznie większą świątynię, także taki dualizm póki co mu nie przeszkadzał. W miejscu tym składano też oprawione czaszki sług, którzy skończyli swoją służbę - w taki lub inny sposób. Miały być przestrogą, ale i swojego rodzaju obietnicą...

Re: Kaplica Tsukiyomo — Pią Lut 17, 2023 9:11 pm

Po odniesionym na arenie "zwycięstwie" nie wiedziała, co właściwie ma ze sobą zrobić. Czuła się nadzwyczaj lekko, pełna sił i energii. Gotowa na wszystko. Może za wyjątkiem spotkania z Rintarou. Ale i na to przyjdzie czas, zwłaszcza że wygrała. I to bez jego pomocy. Nie żeby jej chciała czy potrzebowała, ale są pewne zasady, zwłaszcza jak się bierze kogoś pod swoje skrzydła. Choć z drugiej strony mogła dziękować bóstwom, że nie skończyła jak ten Yuta - przeszyty włócznią. Komu tak zaszedł za skórę? Albo który inny uczestnik cieszył się takim wsparciem z trybun? Nie wiedziała, co działo się na trybunach, ale miała zamiar to sobie wszystko nadrobić.
Dlatego jeszcze przed opuszczeniem areny posłała kruka do Sachiko. Poszukiwania trochę jej zajęły, ale w końcu wyłapała białą czuprynę pośród innych demonów. Ptaszysko zakołowało nad głową wilczycy, po czym wylądowało przed nią (albo na jej wyciągniętej ręce, jak to zwykło czynić) i odezwało się niskim, zachrypniętym głosem.
— Świętujeeeemy? — kruk przekrzywił badawczo łeb czekając na odpowiedź albo chociaż energiczne machnięcie głową — Czekam w kaplicy. — dodał jeszcze, zeskoczył z ramienia Sachiko i rozlał na ziemi w plamę zastygającej szybko krwi.

Kazumi siedziała na głowie jednego z posągów przed kaplicą. Trwała tak w pozycji lotosu i nasłuchiwała, strzygąc uszami na boki. Znała jej rytm kroków, ciężko było o pomyłkę. No chyba, że siostrzyce znowu przyszło do głowy się skradać i próbować ją zaskoczyć, jak to miała w zwyczaju. Lubiła tę jej spontaniczność i roztrzepanie, choć nie raz chciała jej za to urwać głowę, przypiąć do pasa i nauczyć nieco cierpliwości. Ech, marzenia...
— Długo ci zeszło. — zawołała gdy Sachiko w końcu dotarła. Płynnym ruchem zeskoczyła z posągu i wylądowała na stopniach przed dziewczyną. Nie lubiła tej różnicy wzrostu i starała się nadrabiać terenem, by zawsze wyjść na chociaż odrobinę wyższą od niej. — Jak ci się podobało? Walka, trybuny, no wszystko. Nie miałam czasu się przyjrzeć. — mówiła dalej, kierując się wyżej, do drzwi kaplicy. Nie zamierzała przecież plotkować w najlepsze na zewnątrz. Nigdy nie można było mieć pewności, kto lub co mogło się im przyglądać.
Wewnątrz panował chłód i ciemność, przełamane tylko nielicznymi zapalonymi świecami i żarzącym się kadzidełkiem, które jakiś czas temu odpaliła Kazumi. Korzenny zapach unosił się w powietrzu, a świece rzucały długie cienie na spiętrzone na sobie czaszki, które praktycznie zakrywał ścianę do sufitu.
— Jak chcesz, możesz zostać na zewnątrz. — rzuciła zatrzymując się w progu. Kaplica nie była duża, a Sachiko nie przepadała za zamknięciem. Była drapieżnikiem, a nie zwierzyną w klatce. A przy tym zupełnie zdawała się ignorować fakt, że była na smyczy Muzana...

Re: Kaplica Tsukiyomo — Sob Lut 18, 2023 6:59 pm

Po tym jak skończyło się wielkie świętowanie zgromadzeni masowo zaczęli opuszczać trybuny, zaś zwycięzcy opuścili arenę. Każdy zapewne ruszył zająć się swymi sprawami czy też przymierzał się do opuszczenia Oguni. Szara wilczyca również przymierzała się do tego by opuścić siedliszcze demonów ale nim odpłynie stąd chciała jeszcze poszukać ostatni raz Suny i Kazumi, tęskniła za nimi i chciała spędzić z nimi choć trochę czasu nim przyjdzie im znów się rozdzielić. W końcu tym razem Sachiko miała już swe obowiązki i dom, zobowiązała się bowiem dostarczać futra do ryokanu i nie mogła od tak zniknąć. Nie mówiąc już o tym iż chciała komuś zwierzyć się z problemów jakie sprowadziła na swą głowę w momencie gdy zasiadła na tronie dwunastego kizukiego.
Przemierzała Oguni, rozglądając się za swymi bliskimi lecz nie mogła ich dostrzec co wprawiło ją w zły nastrój. Szła przygaszona z opuszczonymi uszami, spoglądała na otaczające ją demony czując jak powoli zabierają jej powietrze, czuła się przez nich osaczona i już szykowała się do ucieczki gdy zaskoczyło ją czarne ptaszysko. Wystawiła do niego swą rękę by zasiadł na niej i zainteresowana wpatrywała się w kruka czekając na to co jej przekaże. Jakie nowiny jej przyniósł i miał nadzieje iż nie będzie musiała mu jakoś za to zapłacić!
Sachiko ucieszyła się słysząc co to kruk za wiadomości miał, zaproszenie do kaplicy. Pokiwała energicznie głową i wyszczerzyła swe kły na moment zapominając o dręczących ją problemach. Planowała przecież pogratulować Kazumi zwyciestwa, ba w tym celu nawet ją szukała, a tu proszę! Jej siostra sama ją znalazła. Wilczyca nawet nie zastanawiała się i pobiegła wprost do wspomnianej kaplicy.

W pobliżu kaplicy zwolniła i prędkim marszem ruszyła na spotkanie z Kazumi, normalnie może i by próbowała zaskoczyć swą starszą siostrę. Ale w obecnej sytuacji nie miała do tego głowy, teraz liczyło się to by spędzić jak najwięcej czasu z demonicą nim Sachiko opuści te przeklętą ziemie.
— No bo cię wszędzie szukałam, a Ty jak zwykle się musiałaś w jakieś świątyni schować! — Odparła wilczyca szczerząc kły i podnosząc swe uszy w górę. Kazumi w końcu zeskoczyła z tego posągu i teraz to szare oczy mogłe spojrzeć w te należące do demonicy o psich cechach. — Dużo się działo! Bardzo dużo, ale mimo tego głośno zagrzewałam cię do walki! Słyszałaś prawda? — Odparła dziewczyna i ruszyła za swą odrobinę niższą siostrą. Zmrużyła oczy gdy spoglądała na "ciasne" wnętrze świątyni i zatrzymała się, ciesząc się iż nie musi wchodzić do środka. Zamiast tego usiadła ze skrzyżowanymi nogami na ziemi i oparła dłonie o kolana. — KAZUMIIII! Tęskniłam za Tobą! — Wypaliła nagle Sachiko uśmiechając się do siostry. Musiała uwolnić jakoś z siebie emocje, a to był najmniej wybuchowy sposób.

Re: Kaplica Tsukiyomo — Sro Lut 22, 2023 6:41 pm

— Przecież wysłałam kruka. — przewróciła oczami słysząc jej lekką, leciutką skargę ukrytą w tonie. A może tylko się jej wydawało? — No i sama zauważyłaś "jak zwykle" schowałam się w świątyni. Czyli nie tak trudno mnie znaleźć. — tak już było i chyba będzie, że zawsze znajdzie dla siebie wolne święte miejsce. Ciągnęło ją do nich jak do marechi, a może i trochę bardziej, bo zupełnie podświadomie, intuicyjnie, ale bez tej chorej żądzy pożarcia. — Oczywiście! Każde słowo, no, prawie każde. Dałaś mi siłę żeby wygrać! — odparła radośnie i zniknęła we wnętrzu kaplicy. Uszanowała wybór Sachiko więc usiadła w środku tak, by widzieć dobrze wilczycę. Zapach kadzideł przyjemnie ją otulał, trzask zapalonych świec zdawał się zdejmować z jej barków niewidzialny ciężar. W takich miejscach czułą się najlepiej.
— Ja za tobą też. — odpowiedziała spokojniejszym tonem. Lubiła ją taką, jaka była, cieszyła się z różnic między nimi. Łatwo potrafiły dać jej złudne wrażenie, że naprawdę się różnią, że Kazumi jest lepsza. Bardziej ludzka. Skąd w ogóle w jej głowie brały się takie myśli?
— Ale do sedna, bo pewnie już cię nosi żeby uciec z tej wyspy na stały ląd... — zatrzymała się na moment, sprawdzając jej reakcję — Z trybun widziałaś pewnie więcej. Co ciekawego, poza mną, wpadło ci w oczy? — liczyła się, że zadając takie pytanie Sachiko gotowa będzie ją zalać informacjami mniej lub bardziej ciekawymi. Z punktu widzenia wilczycy wszystkie będą pewnie równie fascynujące skoro zapadły jej w pamięć. Kazumi trochę już ją znała i pewnie będzie musiała sobie wydłubać z opowieści to, co ją zainteresuje. Jak jakiś kruk wydziobujący z padliny wartościowe kąski. Przez chwilę pomyślała o smaku marechi i zalało ją dziwne ciepło.

Re: Kaplica Tsukiyomo — Czw Lut 23, 2023 2:08 pm

— A mogłaś przyjść sama i wtedy razem byśmy tu przyszły — Odparła Sachiko mrużąc oczy i spoglądając w ślepia Kazumi — No niby łatwo, ale trzeba wejść do tej właściwej i nie zgubić się po drodze. A to już ciężkie! — Powiedziała wilczyca, choć tu głównie miała pretensje do siebie, wszak sama łatwo się rozpraszała i trafiała przez to w dziwne miejsca będące daleko od głównego celu jej podróży. Nic z tym jednakże nie mogła zrobić, w końcu była ciekawskim demonem, który bardzo pragnął zaspokoić swój głód wiedzy. Przynajmniej dopóty nie wymagało to zbyt dużej ilości myślenia. Wypięła dumnie swą klatkę piersiową gdy to jej siostra potwierdziła jej to iż szarowłosa częściowo odpowiadała za jej sukces. Cieszyła się iż tyle wystarczyło bo alternatywą było rzucanie mieczami na arenę, a to mogłoby się źle skończyć.
Uśmiechnęła się jeszcze szerzej do demona o psich uszach, uwielbiała spędzać czas z Kazumi, były niby przeciwieństwami ale ponoć przeciwieństwa się przyciągają by zachować równowagę. Spokój kruczej pani zaś był jej chyba teraz bardzo potrzebny, cieszyła się z tego iż mogła spędzić z nią czas gdyż zajmowało to jej głowę i nie myślała o swej śmierci jaką to dozna w przyszłości. Kto wie jak bardzo odległej.
Na moment zamarła, skąd bowiem jej starsza siostra wiedziała iż rzeczywiście myślała o tym by jak najszybciej uciec z Oguni i problemami jakie tu dostała w "prezencie". Zaraz jednakże potrząsnęła szybko głową by odpędzić te myśli, to był czas radości i świętowania zwycięstwa Kazumi, nie mogła być teraz smutna.
— Coś ciekawego poza Tobą, hmmm — Zastanowiła się chwilę Sachiko, zamykając swe szare ślepia tylko po to by otworzyć je znów po paru sekundach — Widziałam Sunę! Był na Arenie, a potem przeniósł się stamtąd! Już się bałam że was tam wszystkich pokona! — Powiedziała pełna werwy Sachiko, zawsze taka była gdy wspominała o tym jak wspaniały był jej mentor — Potem pomogłam panu Kamezō bo coś mu rękę urwało i wtedy Yama-Sama powiedziała iż kto chce zyskać siły to niech do niej pójdzie i — Zaczęła opowiadać wilczyca robiąc przerwę na dramatyczną pauzę — I pobiegłam tam! Tadao-Sama powiedział iż słyszał o moich osiągnięciach wiesz! — Rzekła z dumą szarowłosa. — Tadao-Sama wspomniał o ataku na Nagoję, a potem pokazał miecz Nichirin i chciał go komuś dać, nie wiem komu bo za dużo osób się tam zgromadziło i... — Przerwała Sachiko myśląc czy opowiedzieć Kazumi wszystko, milczała tak przez chwile rozważając to ale finalnie odpuściła. To spotkanie miało być tym wesołym — I potem poszłam obserwować twoją walkę i przy okazji poznałam Gozaru! — Zakończyła swą opowieść wilczyca.

Re: Kaplica Tsukiyomo — Sob Lut 25, 2023 4:37 pm

  — Mogłam, ale po tym posiłku... Nie myślałam jasno. — prawdę mówiąc czuła, że mogła w tamtym momencie podjąć wiele głupich decyzji, a biorąc pod uwagę jak wiele było wokół demonów - mogło się to bardzo źle skończyć. Cieszyła się, że wyszła z areny na tyle cicho i niepostrzeżenie, na ile to tylko możliwe i że żaden demon nie próbował wtedy narzucać jej swojego towarzystwa. — Ale trafiłaś dokładnie tam, gdzie miałaś! — zawołała jeszcze w obronie. Przecież nie po to wysyłała kruka, by się biedna Sachiko miała zgubić. Chciała przecież z nią porozmawiać, a nie wyprowadzić w pole i śmiać się do rozpuku z takiej niespodzianki.
  Suna? Imię nie przywołało jej żadnego wyraźnego obrazu. Może faktycznie przez chwilę ktoś taki był na arenie. No i faktycznie wilczyca wspominała już o nim wcześniej. Może Kazumi powinna go poznać? Przekonać się, jakim był demonem i co właściwie zrobił, że dla Sachiko był mentorem w tym świecie? I ciekawe dlaczego znalazł się na arenie, skoro na początku nikogo takiego nie zauważyła. — A widziałaś go jeszcze później? Na trybunach albo jak z nich schodził? — Takie zniknięcia nie zdarzają się każdemu, a skoro Suna już był w centrum uwagi dziewczyny, to pewnie zauważyła, co dokładnie się stało. Zaraz jednak i on zszedł na dalszy tor, bo kolejne wieści Sachiko były równie warte uwagi.
  — Jak to urwało mu rękę? Inny demon mu urwał? — przywykła już, że dziewczyna mówiła wiele i (nie)myślała równie szybko, a przez to niektóre szczegóły mogły jej po prostu umknąć. Yama-sama... Na wspomnienie o drugiej Kizuki poczuła nieprzyjemne ukłucie gdzieś w głębi. Pamiętała słowa Drugiej i wcale się jej nie podobały. Tym bardziej wieść że na trybunach Księżyce też chciały wzmocnić niektóre demony jakoś nie nastrajały jej optymistycznie. Czy któryś z nich otrzymał moc w zamian za obietnicę, że pokaże takiej jednej kapłance gdzie jej miejsce? Pożyjemy, zobaczymy. — Rozumiem... — powiedziała ciepłym tonem. Sachiko nie radziła sobie w większych grupach i tyle. Na wieść o ostrzu nichirin zagwizdała cicho w podziwie.
  — Może kiedyś wpadnie w twoje ręce? Ja nawet nie umiem ich używać, ale ty i taki miecz w dłoni... — rozmarzyła się w ciszy nada taką wizją. Co prawda było to bardzo nieodpowiedzialne i niebezpieczne dla każdej istoty - człowieka czy demona - w okolicy Sachiko, ale czy to ważne? Bez trudu wyobraziła sobie jakie zamieszanie mogłaby zrobić wilczyca.
   — Gozaru? — zapytała unosząc brew. To imię nic jej nie mówiło. Z chęcią posłucha, czy zapadł jej w pamięć. Co prawda bardziej interesował ją los innego demona, ale niech mówi, może i z tej historii wyciągnie coś, co ją zaciekawi?

Re: Kaplica Tsukiyomo — Nie Lut 26, 2023 1:47 am

— Posiłku... — Powtórzyła cicho Sachiko próbując zrozumieć co było wyjątkowego w tym jedzeniu, ale zaraz dotarło do niej coś ważniejszego — A więc miałaś coś dobrego i nie podzieliłaś się! A ja dla Ciebie serce miałam... — Powiedziała wilczyca z udawanymi pretensjami, nie miała o co w końcu się rzucać patrząc na to iż serce to finalnie zjadła. A więc były kwita, a przynajmniej tak się jej wydawało choć nie spodziewała się by Kazumi miała inne zdanie na ten temat. Sachiko zmrużyła oczy bacznie wpatrując się w swą siostrę po czym uśmiechnęła się szeroko. — Tak, ale byłabym szybciej gdyby twoje ptaszysko nie zmieniło się w mokrą plamę! — Odparła szarooka chcąc mieć ostatnie zdanie w tych przekomarzankach z siostrą.
Sachiko westchnęła niezadowolona z własnej porażki jaką było to iż zgubiła znów Sunę, nie wiedziała jak to się działo iż ten potężny demon znikał z jej pola widzenia i nie mogła odnaleźć mimo wszystkich swych prób. Nie inaczej było tym razem, choć pierwszy raz zniknął na jej oczach za sprawą dziwnej ciemności. Była zainteresowana tym czy za jego zniknięciem nie odpowiadały te same przeklęte moce, które to pokazały jej mroczne wizję, nieszczęśliwej przyszłości. Na moment znieruchomiała na samą myśl o koszmarach, które mogły przecież wrócić i znów ją ukarać. Pokręciła głową na boki by wytrząsnąć te ponure myśli z głowy i spojrzał na Kazumi — Niestety nie, pochłonęła go jakaś ciemność i potem go nie widziałam, a rozglądałam się i szukałam trochę — Odparła zła z tego powodu Sachiko, potrzebowała teraz Suny i to bardzo, a ten przepadł znów bez śladu.
— Eeeem, nie wiem — Odparła szara wilczyca zdając sobie sprawę iż w zasadzie to nie spytała pana Imube co się stało, może Suna mu to zrobił przez przypadek swą mocą, to by było coś — Jak do niego podeszłam to już jej nie miał i jakoś tak słabo wyglądał, więc przyniosłam mu jedzenie — Opowiedziała Sachiko z dumą i uśmiechnęła się szeroko, w końcu pomogła swemu znajomemu, a to oznaczało iż był jej coś dłużny!
Wizja posiadania takiego miecza była bardzo ciekawa, już wyobraziła sobie ile to mogła takim ostrzem ździałać, zabicie zabójcy jego własną bronią wydawało się ekscytujące. A co ważniejsze odstraszałaby inne demony, mogłaby im grozić i w ten sposób ochroniłaby swych bliskich przed potencjalnymi zagrożeniami. Wspaniała wizja, szkoda iż na razie jej nie zrealizuje. No chyba, że jakimś cudem znajdzie takie ostrze, a w to wątpiła. — Oooo, bardzo bym chciała! Wtedy mogłabym was bronić! — Rzekła głośno, podekscytowana tą wizją wilczyca. Bardzo cieszyła się iż Kazumi była wzorową siostrą, która zajmowała jej uwagę w pełni odciągając jej mały móżdżek od tych złowieszczych wizji.
— Tak! Gozaru, taki demon z rogami i białymi włosami! — Opisała jego wygląd tak jak go zapamiętała po czym spojrzała w górę, przypominając sobie to spotkanie — Podszedł do mnie na trybunach i dotrzymał mi towarzystwa — Rzuciła Sachiko po czym wstała ze swego miejsca i niepewnie weszła do środka by rozejrzeć się po ciekawym wnętrzu kaplicy — Ehhh, nie rozumiem co widzisz w takich miejscach, duszno tu!

Re: Kaplica Tsukiyomo — Sro Sie 02, 2023 1:31 pm

PRZERWA!W związku z wydłużającą się nieobecnością jednego z graczy i brakiem odpisów, wątek zostaje zakończony, a lokacja oddana do użytku reszty użytkowników.

Sesja wciąż może być kontynuowana w dziale z retrospekcjami, który znaleźć można tutaj.