Sekomura starał się w spokoju rozkoszować Sake, lecz nie mógł, z powodu głośnego mężczyzny który właśnie wszedł do lokalu. Wyrwany z zamyślenia, postanowił zerknąć na mężczyznę kontem oka. Katana przy pasie mogła świadczyć że to jest samuraj albo inny zabójca demonów. Nie podobało mu się grożenie w stronę barmana ze strony mężczyzny z kataną, ale nie miał siły żeby się wtrącać. Sekomura mierzył mężczyznę dyskretnie wzrokiem jak ten szedł w jego stronę
"Nie jest zajęte prawda?"
Nie jest zajęte, możesz siadać powiedział z lekkim westchnieniem. Spodziewał się że będzie chciał się dosiąść
"Wyglądasz jakbyś tarzał się po ziemi, z własnej woli czy ktoś tobą rzucał co?"
Powiedzmy że miałem mały trening sprawnościowy i ubrania ubrudziłem mężczyzna stwierdził.
Jeśli mogę wiedzieć, samuraj? Czy masz inny powód by nosić katanę. Chyba że do grożenia, to też jest możliwość głos mężczyzny nie być zły, bardziej rozbawiony. Sekomura przyglądał się mężczyźnie, jego ubiorowi oraz zachowaniu.

Uśmiechnął się gdy to dostał "zgodę" na to by dosiąść się, nie żeby była mu potrzebna. W końcu i tak by tu usiadł i tak ale w ten sposób nie ma powodu by przepychać się z uzbrojonym człowiekiem. Kiyoshi lubił się awanturować, taki po prostu był ale dzisiaj wyjątkowo chciał się napić. Mordobicie można było urządzić potem gdy nikt w lokalu nie będzie w stanie już chwycić pewnie za swą broń. Tak byłoby z pewnością bezpieczniej, z drugiej strony od kiedy to niby obchodziło go bezpieczeństwo kogoś innego niż on sam? Choć właściwie to swoim zdrowiem też się przecież nie przejmowa zbytnio
Kiyoshi nosił proste odzienie lekko odkrywające jego klatkę piersiową na której to widniały blizny, ślady walk jakie stoczył w przeszłości. To co wyróżniało się w jego ubiorze to biały korale jakie to nosił na szyi. Twarz Kiyoshiego naznaczona była trzema szramami, z czego jedna przechodziła przez oślepione oko.
— Samurajem nie jestem, o to się nie martw. Mogę nawet stwierdzić iż ja i samurajowie bardzo się nie lubimy. Katana natomiast potrzebna mi jest do zarabiania na sake — Odparł Jednooki pociągając kolejny łyk sake, rękawem następnie wytarł swe usta i spojrzał na katane czerwonowłosego — A Ty dlaczego nosisz katanę? — Zapytał blondyn z ciekawości.

Sekomura cieszył się że mężczyzna się nie rzucał. Wolał się zgodzić aniżeli z nim walczyć. Westchnął i wziął łyk Sake
Jesteś jakimś najemnikiem? Czy kimś innym... mężczyzna przyglądał się jego rozmówcy Można rzec że też zarabiam dzięki niej na własne przyjemności. Lecz najemnikiem nie jestem. Sekomura miał przeczucie że rozmówca może też być zabójcą. Siedział przez chwilę w ciszy, ciesząc się Sake. Stwierdził jednak że przełamie ciszę
Jesteś częstym bywalcem tego lokum, czy tylko przejazdem.
Karmazynowe oczy przyglądały się Kiyoshiemu, analizując jego ruchy. Sekomura był przygotowany na bronienie się jeśli zajdzie ja to taka potrzeba

Kiyoshi mimo iż byli na "przyjaznym" terenie, a zabójcy przecież byli tymi "dobrymi" to dalej wolał nie mówić wszystkim wokół kim został. Jego przeszłość sprawiła, że wolał być nawet w tych kwestiach zbyt ostrożny. Zwłaszcza patrząc na to ilu ludzi skrzywdził. Mógł tylko wyobrażać sobie ile osób chciałoby się pozbyć w ramach zemsty. Niektórzy natomiast mogliby chcieć uciszyć go na zawsze by nie wydały się sekrety, które zna.
— Najemnikiem? W zasadzie czymś podobnym, choć bardziej określiłbym się łowcą. Dostaje informację gdzie jest mój cel i poluje na niego. Czasem idzie gładko, czasami to ja staje się zwierzyną — Rzucił Kiyoshi wskazując na swe blizny na twarzy, przy tym uśmiechnął się szeroko. Spojrzał na butelkę po czym chwile milczał formułując w swej głowie pytanie — Czyżbyś był więc ochroniarzem? — Zapytał w końcu, miał pewne podejrzenia co do profesji mężczyzny o czerwonych włosach ale wolał się upewnić.
Rozejrzał się po lokalu, zastanawiając się nad odpowiedzią. Mogło zdarzyć się tak, że rzeczywiście kiedyś go tu przywiało. Nie pamiętał tego jednak zbyt dobrze, stąd jeśli nawet tu był to z pewnością wyszedł stąd wyniesiony przez swoich starych kamratów czy też policję.
— Jestem tu przejazdem, a Ty? Jesteś stąd, a może tak jak ja jesteś zawsze w drodze?

Mężczyzna przysłuchiwał się uważnie słowom rozmówcy. Jego teoria jest bardzo prawdopodobna. Warto było zaryzykować
Jaka ranga? zapytał prosto
Dla niewtajemniczonych może to nie mieć sensu ale zabójcy będą wiedzieli o co chodzi. Przynajmniej miał nadzieję że jeśli Kiyoshi jest zabójcą demonów to zrozumie, bo nie wiadomo jak z rozumowaniem u niego po Sake. Ale patrząc że zamówił dwie butelki to powinna być dobra.
Nie daleko przebywałem to postanowiłem miasto rodzinne odwiedzić. to była prawda. Nie miał co ściemniać. Miło było odwiedzić Nagoje i zobaczyć jak się zmieniła. Zamyślenie pojawiło się na twarzy Sekomury gdy zaczął rozpamiętywać przeszłość

Trafił na "swojego", a przynajmniej tak mu się wydawało. W końcu niska ale zawsze istniała szansa na to, że to demon który posiada nieco za dużo informacji na temat korpusu. Jednakże nie widział powodu by nie ujawnić swej rangi nieznajomemu, zwłaszcza skoro mieli już razem pić.
— Mizunoto, a tak poza tym to nazywam się Kiyoshi — Przedstawił się blondyn — Ciebie jak zwą rudy? — Zapytał po chwili będąc ciekaw czy być może coś słyszał o czerwonowłosym. W końcu być może osiągnął coś w czasie swej służby.
— A więc pochodzisz stąd, hah i jak odwiedziny? Ktoś cię rozpoznał? — Rzucił Kiyoshi rozglądając się wokół, On sam nie posiadał miejsca które mógł nazwać domem, stąd czasem był ciekaw jak to jest mieść dokąd wrócić. A co ważniejsze, mieć do kogo wrócić, sam w końcu rodziny nie posiadał.

Też Minuzoto, na imię mam Sekomura
Na szczęście albo i nie też zabójca. Przynajmniej tyle dobrze. Słuchał z uwagą na słowa meżczyzny
Parę osób które były z rodziną blisko mnie kojarzyły. Było miło też pójść odwiedzić kopiec w którym zakopali moją rodzinę. Chociaż tyle mogłem
Nie wiem czy dobrym pomysłem było mówić takie rzeczy, ale nie lubi zbytnio kłamać, więc powiedział prawdę. Podniósł czarkę sake do góry
Napijmy się za nasze rodziny z lekkim uśmiechem bierze wdech i wypija Sake. Nie lubiał myśleć o przeszłości, bo nie można było nic zmienić, ale że nadarzyła się okazja, to raz na jakiś czas można
Masz jakiś cel w byciu zabójcą? Oprócz zarabiania na Sake
Sekomura zaśmiał się lekko

Więc trafił na zabójcę z tą samą rangą co on, tyle dobrego. W końcu byli na tej samej pozycji czyli nie usłyszą od siebie nawzajem jakiegoś wywyższania się. No przynajmniej nie powinni tego robić. Imię Sekomura niewiele mu mówiło ale w gruncie rzeczy to gdy słyszał plotki to w pamięć zapadały mu te zabawne lub negatywne, jak choćby plotki o Kagamim. Więc w zasadzie to nawet lepiej dla niego, że nic o nim nie usłyszał.
Rozumiał sytuację czerwonowłosego, sam w końcu był już sam na tym świecie. Choć On sam nie nawet gdyby mógł odwiedzić grób rodzinny to nie uznałby tego za miłą chwilę. On i jego ojciec nienawidzili się nawzajem, a z siostrą nie miał kontaktu od wielu lat. Być może też już nie żyła. Czasy były w końcu niebezpieczne i łatwo było o śmierć.
— Dobrze było odwiedzić znajomych w takim bądź razie? Sam myślę czy paru nie odwiedzić, choć dawno ich nie widziałem i nie wiem czy jeszcze żyją — Rzucił Kiyoshi myśląc o tym iż w zasadzie to na myśl przyszły mu dwie osoby do odwiedzenia. Uesugi i Karasawa, jedna była jego dobrą pracodawczynią, druga nijako ocaliła jego życie. To coś już znaczyło dla niego.
Kiyoshi chwilę się wahał, ale w końcu podniósł butelkę w górę i wziął duży łyk sake. Mógł wypić za swoją rodzinę, ojcu życzył by ten cierpiał i to długo. Siostrze by była szczęśliwa gdziekolwiek jest. Tyle mógł przynajmniej dla niej zrobić. W końcu nie mógł jej szukać po takim czasie, nie wiedziałby nawet gdzie zacząć. Dlatego też mógł jej tylko życzyć szczęścia — Za tych, którzy odeszli więc — Powiedział po tym jak wziął łyk sake.
Na twarzy Kiyoshiego zagościł szeroki uśmiech, sam mężczyzna wyciągnął zaś za pasa nóż i przyjrzał się swemu obliczu na stali. Miał swój cel w końcu i nie było to tylko zarabianie na sake, to był miły dodatek bo rzadko w sumie płacił za swe zakupy. Nawyk z czasów gdy był bandytą.
— Mam cel, chcę pożerać coraz to silniejszych wrogów by samemu stawać się potężniejszym — Wyznał wprost blondyn po czym czekał na reakcje Sekomury — A jaki jest twój cel? — Zapytał chcąc poznać nieco motywację mężczyzny przed nim.

Rozmówca nie wydawał się tak zły na jakiego wyglądał z wierzchu. Tak przynajmniej Seko się wydawało.
"... Sam myślę czy paru nie odwiedzić, choć dawno ich nie widziałem i nie wiem czy jeszcze żyją...
Jeśli miałeś z nimi dobry kontakt, to czemu nie. Zawsze dobrze mieś jakieś znajomości by w cięższych czasach mieć kogoś na kim można polegać. Przynajmniej tak uważam. Samotny wilk nie zajdzie tak daleko jak taki co żyje w stadzie
Czasami mu te gadki wychodziły. Ta chyba też nie najgorzej mu wyszła. Dolał sobie i napił się z czarki sake.
" A jaki jest twój cel?"
Mój cel? mężczyzna zastanowił się chwile. Nigdy wcześniej jakoś nie zastanawiał się nad swoim celem. Odkąd został zabójcą to szedł do przodu ścieżką, którą poprowadziło go życie, lecz celu nie miał
Mój cel... Dobre pytanie. Moim celem można rzec jest pomoc innym, i danie innym dzieciom szczęśliwego dzieciństwa i życia bez demonów westchnął i wziął kolejny łuk, ale tym razem już nie z czarki tylko od razu z butelki. Nie lubiał myśleć o przeszłości bo zawsze wtedy przypominał sobie o swojej rodzinie, o ciepłym wzroku swojej matki... Na twarzy mężczyzny pojawiła się mała łezka którą od razu wytarł. Wziął jeszcze jeden głębszy łyk z butelki
Miałeś już jakiś kontakt z demonami w dziczy? Jako zabójca demonów

Czy miał dobry kontakt z kimkolwiek? To było coś co trudno mu było ocenić, osoby o których myślał to persony którym zawdzięczał to że tu stoi. Zlecenia od Kyōran dawały mu pieniądze, które mógł użyć do przeżycia. Natomiast Karasawa Yuu, przyjęła go pod swój dach gdy to wykrwawiał się na śmierć na drodze. Miał kilku innych pracodawców czy też uzdrowicieli, ale nie dali mu tyle co tamta dwójka.
— Ciężko mi to stwierdzić, z nikim chyba tak naprawdę nie byłem i nie jestem blisko — Odparł Kiyoshi kręcąc butelką i spoglądając na nią — Samotny wilk nie zajdzie tak daleko jak stado mówisz? Kiedyś też tak sądziłem dla tego przewodziłem mi podobnym ale i finalnie i oni mnie zawiedli i zostałem sam. I chyba tak mi nawet lepiej, mam mniej zmartwień dzięki temu — Dopowiedział blondyn z uśmiechem. Mówił w końcu szczerze, od kiedy polował samemu to nie musiał bać się zdrady. Mógł spać spokojniej wiedząc iż nie sprzeda go towarzysz.
A więc Sekomura chciał być bohaterem, to był z pewnością w opinii ogółu dobry cel. Kiyoshi miał jednakże na tą opinię inny temat. Bohaterów najczęściej widuje się na cmentarzach, zbytnia brawura bowiem prowadziła do zgonu. Sam posłał przecież kilku obrońców tego co dobre do piachu.
— To dobry cel, obyś zabrał ich jak najwięcej nim nadejdzie twój czas — Powiedział tak dyplomatycznie jak tylko mógł Kiyoshi by nie burzyć tej przyjaznej w miare atmosfery.
Były bandyta westchnął słysząc to pytanie, niby czuł że może paść ale nie lubił na ten temat gadać zbytnio. Kontakt z demonami miał, nie zawsze jednak kończyły się te spotkania jakby chciał.
— Miałem kilkukrotnie, ale jeśli chodzi o to ilu ściąłem to inna sprawa. Dranie często uciekają nim dam radę je dorwać — Wyznał Kiyoshi, ile to razy już bowiem obszedł się ze smakiem, ile razy to już wracał zirytowany niepowodzeniem do Yonezawy.

Nie chodziło mi nawet walczyć z innymi. Ale jednak dobrze jest mieć przyjaciół, albo chociaż kogoś z kim można porozmawiać. Rudowłosy był zakłopotany słowami rozmówcy. Było w tym trochę racji, ale jednak to trochę smutne. Ze smutkiem wziął łyk Sake próbując zapomnieć o smutku oraz bólu ciała po treningu
"Miałem kilkukrotnie, ale jeśli chodzi o to ilu ściąłem to inna sprawa. Dranie często uciekają nim dam radę je dorwać"
Przynajmniej wróciłeś cały i zdrowy, to się liczy
Też miał nadzieję że będzie mógł wrócić z zadania bezpiecznie
Jak długo właściwie jesteś zabójcą?
Karmazynowe oczy rudowłosego przyglądały się Kiyoshiemu, czekając na jego odpowiedź

W teorii Sekomura miał rację, dobrze było mieć kogoś do kogo można było otworzyć gębę. Kogoś przy kim nie trzeba było gryźć się w język. Jednakże doświadczenie i środowisko w którym przyszło mu żyć i obracać nauczyło go czegoś całkiem innego. Przywiązanie nie było w jego świecie mile widziane bo było słabością. W miejscu gdzie każdy myśli o tym jak wbić nóż w czyjeś plecy by wejść wyżej. Nie było tam miejsca na posiadanie tak oczywistych słabych stron. Był teraz w innym świecie ale zasady wciąż były podobne, zwłaszcza że ich zawód był niezwykle ryzykowny i obfity w zgony.
— Przyjaciele to słabość, bo najzwyczajniej w świecie ich utrata boli. Sam masz pewnie kilku przyjaciół, co by się stało gdyby umarli? — Zapytał Kiyoshi po czym wziął kolejny łyk cudownego trunku jakim było sake — Zresztą chyba przywykłem do bycia samotnym wilkiem, nie muszę się martwić czy ktoś mi bliski jeszcze żyje. Kroczę cały czas przed sobą i jestem odpowiedzialny wyłącznie za siebie — Dodał przeciągając się, martwił się wyłącznie o siebie i swój głód adrenaliny czy też pragnienie mięsa. To czy ktoś wróci z polowania czy też nie, nie obchodziło go wcale.
— I piekielnie wkurwiony, nie ma nic gorszego gdy nastawisz się na posiłek, a ten ci ucieknie. Chędożone demony — Powiedział zirytowany co też podkreślił spluwając na podłogę — Miałeś już jakieś kontakty z demonami? Pociąłeś któregoś z nich już, czy jeszcze nie? — Odpowiedział podobnym pytaniem chcąc wiedzieć jak doświadczony był jego rozmówca.
— Rok temu skończyłem szkolenie, które trwało z dwa lata czy jakoś tak, na demony poluje więc krótko ale mam zamiar robić to przez kolejne kilka lat — Wyznał zabójca wiatru.

Rudowłosy z lekkim smutkiem na twarzy przysłuchiwał się słowom rozmówcy. Jaki smutny los musiał przeżywać Kiyoshi
Przyjaciele to może i słabość, ale też są siłą. W momencie może wydawać się, że są przeszkodą, ale później w życiu zdasz sobie sprawę, że tak naprawdę są czymś, na kim można się oprzeć, porozmawiać. Nie czuć się tak samotny Chłopak melancholijnym głosem monologował, przerywając to tylko łykami Sake Ale każdy ma swoje ścieżki w życiu, nie będę cię nauczał, co masz robić
Sekomura na temat demonów zastanowił się chwilę
Nie licząc finałowej selekcji nie miałem jeszcze okazji, ale może coś się uda na misję udać w najbliższym czasie nie ukrywał że spotkań z demonami nie miał za dużo, więc obawiał się lekko spotkania w dziczy, ale nie miał co się też za bardzo stresować
Rzeczywiście niedługo. Ale wieżę że uda ci się jeszcze długo polować... podniósł butelkę z alkoholem do góry ...Za stosunkowo spokojne polowanie na demony po tym wziął łyk Sakę, a gdy ta się skończyła podszeł do lady i zamówił jeszcze jedną

— No i to szanuje, masz własną opinię której nie próbujesz mi narzucić. Może Cię nawet polubię Sekomura. Zwłaszcza że daleko nam od tych cholernych samurajów, wiesz jak się u mnie mawiało w rodzince? Dobry samuraj to zjedzony samuraj — Powiedział wesoło Kiyoshi upijając kolejny łyk sake i kończąc jedną butelkę. Natychmiast wziął się za picie drugiej.
— Obyś więc zarżnął jak najwięcej demonów, pamiętaj jak natrafisz na jakiegoś to pomęcz go jak najdłużej by cierpiał za wszystko co zrobił — Skomentował to krótko mężczyzna z szerokim uśmiechem na twarzy — Niech krzyczy tak głośno by usłyszał go jego stwórca — Rzucił ukazując swoją sadystyczną stronę. Nic nie mógł poradzić na to że cierpienie innych sprawiało mu ogromną radość, zwłaszcza jak sam był przyczyną ich bólu.
— Spokojne łowy to nudne łowy, niech będą pełne emocji by zwycięstwo było słodkie — Odparł blondyn wznosząc butelkę w górę by dołączyć do toastu.
Po wypiciu kolejnej dawki sake rozejrzał się po barze, nie mogli przecież spędzić tej nocy na samym piciu. Musieli przeżyć jakąś przygodę, dla Sekomury mogło być to jakąś nowością. Dla niego byłoby odtworzeniem wspomnień z czasów gdy za jego łeb można było nieco zarobić.
— Co powiesz na to by nieco się rozerwać, zdobędziemy teraz jakieś pieniądze i pójdziemy po jakieś towarzystwo na noc — Zaproponował Kiyoshi szukając już swym jednym okiem jakiegoś nieco bardziej majętnego człowieka, któremu brak sakiewki wyjdzie na dobre. Tak to przynajmniej sobie tłumaczył były bandyta.

Miło mi usłyszeć, też cię może polubię słychać w głosie że było to wypowiedziane bardziej na żarty. Słychać też że już Sekomura jest lekko wstawiony. Ewidentnie słabsza głowa
Tak właściwie, co jest takiego wspaniałego w tych samurajach. Niby chodzą z mieczem, ale postaw takiego demona przed nimi i co zrobią? Nic nie zrobią... piorun to mówił pewny siebie ...Był taki jeden kiedyś u mnie, żądał ryb taniej bo jest samurajem. Daliśmy mu je, bo groził bronią. Ironicznie na następny dzień został znaleziony rozszarpany pół kilometra od Nagoji po tym wziął głęboki wdech. Na temat sposobów zabijania demonów rudowłosy się chwilę zastanowił
Może staromodne myślenie, ale jeśli demon nie zasłużył to najlepiej zabić szybciej. Albo jeśli jest silny. Ale jeśli śmieć zasłuży... to czemu nie Karmazynowe oczy przyglądały się rozmówcy Czasami spokojne łowy się przydadzą, by móc odsapnąć Po tym wziął łyk Sake. Widać że ciężej mu wchodzi picie.
"Co powiesz na to by nieco się rozerwać, zdobędziemy teraz jakieś pieniądze i pójdziemy po jakieś towarzystwo na noc "
Rozrywka? Czemu nie. Nie ma nic lepszego do roboty, a raz na jakiś czas można się rozerwać
Tak właściwie czemu nie. Trzeba się z życia cieszyć, bo w każdej chwili można paść od tych demonów

Uśmiechnął się jak głupi słysząc jak teraz gadał jego kompan do picia. Oznaczało to pewnie, że sam niebawem zacznie odczuwać skutki picia. A może już je poczuł i przez alkohol tego nie wyczuł? Nie był już pewien i nie miał zamiaru się tym przejmować, w końcu raz się żyło. Trzeba było więc wykorzystać je najlepiej jak się dało by nie odczuwać potem żalu, a czy było coś lepszego niż zabawa po alkoholu?
— Jesteś swój chłop Sekomura, a to się ceni — Pochwalił rudowłosego po czym znów skupił się w pełni na jego słowach. Dawno nie rozmawiał z kimś tak swobodnie, bez obaw że ktoś o coś się obrazi. W końcu różni ludzie byli w korpusie i warto było czasem ugryźć się w język.
Znalazł kolejnego wroga samurajów, mieli więc ze sobą nieco wspólnego. W końcu oni ludzie z niższych klas musieli trzymać się razem kiedy to ci idioci z mieczami udawali nie wiadomo kogo. Co prawda sprytnie pomijał fakt, że przecież sam też napadał na ludzi pokroju Sekomury ale nikt nie musiał o tym wiedzieć, zwłaszcza że było to dawno temu.
— No widzisz dlatego właśnie gardzę samurajami, nienawidzę ich. Próbują być lepsi od nas, a finalnie stosuje te same metody co ja. Używają siły by pokazać kto tu rządzi — Zaczął Kiyoshi biorąc kolejny spory łyk sake, czuł że to ten moment kiedy powinien pewnie zaprzestać ale jakoś pod wpływem sake zwątpił w swój rozsądek i mówił dalej — Dlatego też uwielbiałem ich zabijać, zwłaszcza że na tym zarabiałem wiesz. Płacono mi za zabijanie tych skurwieli. Nawet nie wiesz jak dobre czasy to były, z chęcią bym do nich wrócił — Wyznał Kiyoshi oblizując swoje zęby, złote czasy kiedy mógł pożerać innych wojowników, czasy gdy wierzył że to czyni go silniejszym. Blizny na twarzy jakby zareagowały na jego myśli i poczuł ból twarzy, a przed oczyma pojawiła mu się twarz wojownika który niemal go zabił. Jego mięso było najlepsze...
Ciężko było odmówić Sekomurze racji, odpowiedział w końcu wręcz podręcznikowo. Na szczęście Kiyoshi był niesfornym uczniem lubiącym się znęcać. Każdy jednak miał własną szkołę łowów i tak długo póki wracali z polowań żywi to każda była dobra.
— A więc za spokojne łowy Sekomura, obyś miał ich jak najwięcej — Wzniósł toast po czym wykończył drugą butelkę, przetarł dłonią oko i potrząsnął głową czując jak sake zaczyna działać. Ten wieczór mógł skończyć się na dwa sposoby, albo zapamięta go dobrze albo obudzi się rano nie pamiętając nic. Osobiście chyba wolał tą pierwszą opcje, zwłaszcza że krótko znał rudowłosego.
Podniósł się gwałtownie gdy to drugi zabójca przystał na jego propozycję, na jego twarzy doskonale widoczny był uśmiech zwiastujący kłopoty. Podał Sekomurze resztkę sake jaka została w butelce po czym wyciągnął nóż i spojrzał na rudego— Jeśli nie chcesz kłopotów to poczekaj na mnie na zewnątrz — Rzucił Kiyoshi po czym ruszył w stronę właściciela tego przybytku.

Sekomura nie czując się na siłach postanowił posłuchać się rady Kiyoshiego. Lekko chwiejnym krokiem wyszedł przed budynek. Rudowłosy miał nadzieję że zbytniej krzywdy Kiyoshi temu mężczyźnie nie zrobi. Żeby o tym nie myśleć chłopak zaczął sobie nucić pierwszą lepszą piosenkę

Jego uśmiech powiększył się gdy to tylko Sekomura opuścił budynek, czego oczy temu sercu nie żal. Tak przynajmniej mawiali i według Kiyoshiego była to szczera prawda. Pamiętał przecież iż czasem miał klientów, którzy prosili go o wszystkie szczegóły roboty jaką wykonywał ale większość z nich wolała nie wiedzieć. Chcieli prostą informacje czy zlecenie zostało wykonane. Teraz jednak trzeba było skupić się na teraźniejszości i rabunku. Blondyn przeciągnął się po czym ruszył dalej ku ladzie.
Właściciel chyba wiedział już co się święci bo ze strachem wpatrywał się w jednookiego zabójce, Kiyoshi zaś odpiął sayę z kataną i położył ją na blacie wpatrując się swym jednym okiem w barmana. Stanął tyłem do mężczyzny i oparł się o ladę by mieć oko na drzwi. Tak na wszelki wypadek gdyby to jednak stojący za nim człowiek wpadł na głupi pomysł i zawiadomił jakoś straż. Po krótkiej rozmowie wypełnionej groźbami pokroju iż przypadkiem lokal może zająć się ogniem, zrozpaczony właściciel oddał swój dzisiejszy utarg i kolejną butelkę sake.
Po zyskaniu odpowiednich funduszy, Kiyoshi wyszedł z baru i dołączył do Sekomury pokazując mu sakwę z pieniędzmi i butelkę Sake. Jednooki następnie ruszył przed siebie z uśmiechem na twarzy. Przypominały mu się jego złote czasy, kiedy to robił co chciał i kiedy chciał.
— Chodźmy Sekomura, pora się nieco zabawić. Może trafimy na jakąś ładną blondynkę — Powiedział Kiyoshi rozkładając szeroko ręce i śmiejąc się. Następnie skierował się w stronę najbliższego domu uciech by skorzystać z rudym zabójcom z usług będących tam kobiet.

[Z/T x2]