Ukryty port

Ukryty port — Sob Mar 09, 2024 11:00 pm

Ukryty port

Ukryty między skalistymi zboczami port w Itō służył jako schronienie dla piratów i szemranych handlarzy. Tętni życiem głównie nocą, kiedy to odbywają się tu ciche transakcje i handel zakazanymi towarami. W zatoce często stacjonują również łodzie, które chcą uniknąć niepożądanych spojrzeń, a ich załogi wspólnie spędzają czas w oczekiwaniu na kolejne zlecenia. Miejsce to przyciąga wszelkiej maści rzezimieszków, którzy z braku lepszych alternatyw chcieliby zaciągnąć się do jednej z wielu pirackich załóg.

Re: Ukryty port — Sob Mar 09, 2024 11:41 pm

10.03.1654

Kasasagi kiwała się łagodnie na falach, skryta w cieniu jednego z nawisów skalnych, które w pewnym momencie łączyły się ponad skrytym portem niczym sklepienie. Ona, jak i podobne rozmiarem łodzie stały zacumowane blisko wylotu, świadcząc o statucie załogi wśród podobnych im grup wyjętych spod prawa. W praktyce wyglądało to jednak tak, że największe bandy siłą wygrywały sobie możliwość postoju w najlepszych miejscach, choć Koro chciał wierzyć, że jego łajba wzburza po prostu szacunek. Innej opcji nie brał nawet pod uwagę.
W bezpiecznym cieniu, szczególnie po zmroku, kręciło się tu kilka demonów, które w pewnym sensie nauczyły się koegzystować ze zwykłymi ludźmi. Nie atakowały "swoich" - zarówno członków załóg, jak i pozostałych marynarzy, którzy czuli się tu jak w towarzystwie rodziny. Dysfunkcyjnej, lecz trzymającej się razem do samego końca.
Dlatego kiedy kapitan kopnięciem w cztery litery posłał swojego sternika wprost do wody, nikt nawet się tym nie przejął.
— Od święta wypada się wykąpać, a zaraz będziemy mieli Równonoc — ogłosił, krzyżując ręce na piersi, by w tej pozycji obserwować jak jego brat, a zarazem jeden z najbardziej niesfornych towarzyszy morskich podróży zażywa uroków kąpieli pod gołym niebem. Woda nadal była zimna, ledwo odtajała po upływającej porze mrozów, ale dzięki temu nie była tak brudna i zamulona jak zwykle.
Część załogi rzeczywiście wzięła w ciągu dnia kąpiel. Na takie luksusy nie było zbytnio czasu w trakcie podróży, dlaczego czystą załogę Date powitał z nieukrywaną satysfakcją. A potem na samym końcu wyczuł, że na pokład wspiął się także Ryoyu, którego wątpliwa przyjemność zmywania z siebie trudów podróży najwyraźniej ominęła.
Poczekał więc do nocy i pod pretekstem rozmowy zaciągnął chłopaka na brzeg, po czym bez mrugnięcie wykopał go wprost w czarną toń zakładając, że jako jeden z piratów potrafi całkiem dobrze pływać. A jeżeli nie, to jego problem.

W porcie zamierzali pozostać jeszcze jakiś czas. W drodze z Osaki poinstruował jednego z gońców, aby zajął się dostarczeniem listów do jeden z siedzib rodu, sam zamierzał więc pozostać w miejscu do momentu, aż chłopak przybędzie z wiadomościami zwrotnymi, albo chociaż porcją nowych rozkazów. Czasami zazdrościł zabójcom tych ptaszysk, które tresowali do roznoszenia listów. Być może wtedy Kasasagi nie musiałaby obrastać glonami stojąc bezczynnie na brzegu.
Przynajmniej teraz, gdy wrócili już do siebie, Ookami przestał świrować na punkcie zawartości ich magazynku. Pomimo jego obaw nikt nie naruszył zapasów, pomijając mały ubytek w alkoholu, który dało się chociaż zrozumieć, skoro załoga statku nudziła się w czasie gdy oni oglądali sztukę, a potem przez dłuższy czas wędrowali. Sam chciałby móc w ten sposób umilać sobie nieco czas.
— Jak już się umyjesz, to oczekuję, że do świtu na moim biurku znajdę raport z tego co działo się pod naszą nieobecność — przypomniał, obserwując bąbelki powietrza na powierzchni czarnej wody.
Teraz mógł przynajmniej zabawić się z pomocą Matsudairy.

Re: Ukryty port — Nie Mar 10, 2024 3:26 pm

Do wody wpadł bez nadmiernej gracji, płasko na brzuch, bo i nie miał kiedy przygotować się do zetknięcia z nieprzyjemnie orzeźwiającą taflą. Potrzebował chwili, aby zorientować się w sytuacji i wypłynąć na powierzchnię, gdzie wypluł fontannę nabranej w usta wody.
— Żeby cię, kurwa, słońce kiedyś nie wykąpało! — wrzasnął. Kōro mógł mieć pewność, że po tych słowach posypała się wiązanka wyzwisk, jednak trudno było tę wyłapać, kiedy obrażony Matsudaira obrócił się do niego plecami, i na tyle, na ile mógł skrzyżował ręce klatce piersiowej. Zanim to jednak zrobił, uderzył ręką w powierzchnię wody, chcąc brata dodatkowo ochlapać.
Nienawidził, kiedy to robił. Owszem - nie wykąpał się tego dnia z resztą załogi, ale nie oznaczało to, że unikał ablucji od miesiąca. Tym, czego natomiast unikał, była nagość w pobliżu innych ludzi (bądź demonów), więc potrzebował do tego odpowiednich warunków, których obecność terminem niekoniecznie pokrywała się z chwilami, w których decydowała się na to reszta załogi.
Ociężale wydostał się z wody; przemoczony, wyziębiony, z blond kosmykami przyklejonymi do twarzy. Zaczesał je ręką na tył głowy i wrócił do kapitana, patrząc na niego spode łba.
— Sraport, kurwa. — Zacharczał i splunął do wody resztą cieczy, która zdążyła wlać mu się do gardła podczas dowcipu Date. — Naprawiliśmy tamtą uszkodzoną burtę i umyliśmy — tj. on zadecydował, a reszta załogi umyła — pokład. Tak, jak pisałem w liście - trzecią część amunicji odesłaliśmy do magazynu, chociaż dalej uważam, że decydując się na ten krok, niepotrzebnie dałeś się ponieść emocjom. — I kto to mówi? — Za to może mi wreszcie powiesz, po kiego grzyba przygotowywaliśmy tę cholerną kajutę, której się tak bardzo domagałeś?! — O ile poprzednie zdanie wypowiedział dziwnie spokojnie, jak na siebie to aż elokwentnie, tak to ostatnie już zostało niemalże wykrzyczane. Owinął się szczelniej ramionami, chcąc przynajmniej dokończyć tę nurtującą go od jakiegoś czasu kwestię, zanim wróci na okręt, żeby przebrać się w coś suchego.

Re: Ukryty port — Sro Mar 20, 2024 1:31 pm

Uniesiony but Koro czekał tylko na to, aby jeszcze raz zepchnąć przemoczone, prychające stworzenie z powrotem do wody, gdyby tylko za bardzo się rzucało. "Za bardzo", czyli w zasadzie bardziej niż zwykle miało to miejsce, niezależnie od sytuacji. Z uniesioną brwią słuchał obelg i gróź, jakoby w zamian za kąpiel-niespodziankę należała mu się bolesna śmierć. Dawno już przestał brać sobie takie uwagi do serca, a brata zaczął traktować jak kapryśne działo, do którego ktoś nasypał zbyt wiele prochu (jeżeli zrobi się zbyt niebezpiecznie, najlepiej było zalać je wodą, bo koszt naprawy statku zawsze był wyższy, niż utracony w ten sposób proch).

— Nie pozwalasz sobie na za wiele? — zapytał spokojnie, stawiając podeszwę tuż obok jego dłoni, gdy ten zaczął wspinać się przemoczony na brzeg. — "Raport na biurku" nie oznacza, że masz mi się tam położyć i zacząć wykrzykiwać o minimum, którego od was wymagam. Nie znaczy to tym bardziej, że masz to robić tutaj w porze nocnej, kiedy reszta załogi śpi. — Odwzajemnił spojrzenie Ryoyu, zatrzymując na nim wzrok na dłużej, niż wymagała tego zwykła nagana. Przyglądał mu się wymownie, wyczulony na każdy ruch ludzkiego ciała. Nie sądził, aby brat planował go zaatakować, choć zawsze zachowywał się w taki sposób, jakby miał zaraz wyciągnąć z tylnej kieszeni nóż.

Nawet ta odrobina zamieszania przyciągnęła w ich kierunku niepożądane spojrzenia. Tu i tam zapaliły się pokładowe lampki, gdzieś na boku błysnęło światło odbite od szkiełka lornetki, a z oddali dotarło do nich głośne odkrząknięcie upomnienia. Mimo obecności kilku demonów, w porcie skrywali się głównie ludzie, zmarnowani, szukający szczęścia w na wzburzonym morzu, z dala od spojrzeń oficjeli. A potrzeba snu była naturalna, choć kapitan, który przecież w ogóle nie sypiał, zdawał się rozumieć to lepiej, niż jego przemoczony krewniak.
— Cóż to, masz jeszcze siłę na kłapanie gębą? — zapytał bez cny zainteresowania, w reakcji na pytanie o dodatkową kajutę, która ostatecznie pozostała pusta. — Może jeżeli zrobisz kilka kółeczek po brzegu, to się rozgrzejesz? Bo chyba nie zamierzałeś wracać już na statek?
Robił to z przyziemnych powodów, małostkowości, którą wywlekł na wierzch Matsudaira. Puste pomieszczenie nie powinno go interesować. To była prośba kapitana, nawet jeśli wydawała się bezsensowna, to kim byli ci ludzie, żeby podważać sens jego słów i działań?
Gdyby odpowiedział szczerze, że zamierzał przywlec tutaj Retsu nim dziewczyna czmychnęła, to zapewne Ryoyu tym bardziej ulżyłby sobie na jego głupocie i własnej, nieproporcjonalnie wielkiej niechęci do dziewczyny. Każde z nich było ze sobą połączone chociażby przez wzgląd na krew Date, która płynęła w ich żyłach, ale także za sprawą życiowych wyborów. Tych jednak Koro nie pamiętał. Czy blondyn spotkał kiedyś jego dawną podopieczną? Równie dobrze mógł tylko słyszeć o ich ówczesnej relacji, która zepchnęła wtedy Shichiro na krawędź desperacji i wypalenia.
A mimo to, Koro zachował minimum sympatii względem tego zmarnowanego dziewczęcia. To dlatego zamierzał zaciągnąć ją na statek w jednym kawałku.