Interwencja Mistrza Gry

Re: Gospodarstwa — Pią Mar 08, 2024 4:18 pm

Uśmiechnęła się do siebie, zadowolona z pozyskania nowej wskazówki odnośnie lokacji, w których przebywali ich (aktualnie) najwięksi wrogowie, a przede wszystkim Kaito. Świadomość, że się rozdzielili przyjęła z niemałą ulgą, nie tylko ze względu na siłę Kizuki, która z łatwością wyrwała rękę ich koleżance, ale także czując satysfakcję z tego, że nie chodzili wszędzie razem. Chociaż żadne potwierdzenie tej teorii nie padło, chciała wierzyć, że ich rozdzielenie oznaczało, że nie byli parą; nawet, jak na standardy demonów.
Wróciła do "jeńca" i obdarzyła go pogardliwym spojrzeniem, mimo, że trudno było to odnotować w związku ze znajdującą się na jej twarzy maską. Westchnęła głośno i zacmokała cicho, udając żal wobec niego. Żal za to odczuwała wobec siebie, bo użycie broni i oddechu z tymi wszystkimi ranami bolało okropnie, a zmuszona była użyć ich, aby pozbyć się demona raz na zawsze. Przynajmniej wnioskowała ze słów brata, że dokładnie to miała zrobić i do tego z resztą od początku się przymierzała. Nie wiedziała, ile informacji z posiadłości wyciągnął jednooki, ale, że Kiusiu ogromne nie było, to chyba mogli założyć, że sobie poradzą w poszukiwaniach bez względu na to, czy poznał on dokładniejszą lokalizację, czy też nie.
Nie odezwała się więcej. Niekoniecznie było jej potwora szkoda, tym bardziej, że jego obecność w tym miejscu wskazywała, że nie był on po prostu podrzędną jednostką. Ponownie zanurzyła strzałę w wisterii, aby tę chwilę później wbić w ciało przeciwnika, a potem z zaciśniętymi z bólu zębami uderzać w jego szyję, aż w końcu głowa odpadła, a popioły rozniósł kolejny podmuch wiatru.

Utykając podeszła pod ścianę domu, oparła się o nią ręką i ostrożnie zeszła do siadu. Niewiele brakowało, żeby z odruchu po prostu oparła się o tę plecami - sama myśl o potencjalnym bólu wywołanym tą czynnością zmierziła ją tak, że aż nią wstrząsnęło.
— To co tam znalazłeś? — zaczepi brata, kiedy ten przyłączy się do niej w oczekiwaniu na pomoc medyków.

rana 1 poziomu - obicie przedramienia
rana 2 poziomu - utrudniające poruszanie się obicie żeber
rana 3 poziomu - przebite udo
+
rana 1 poziomu - obtarte i nieco rozcięte kończyny po przejechaniu nimi po ziemi
rana 3 poziomu - głęboka rana kłuta po nadzianiu na wystający kawałek drewna

Re: Gospodarstwa — Wto Mar 12, 2024 9:23 pm

Interwencja Mistrza Gry

Pomoc nadeszła

Kruk już jakiś czas zniknął w ciemnościach, a na horyzoncie zaczęły majaczyć pierwsze promienie słońca. Dwója zabójców mogła się rozluźnić perspektywą bezpieczeństwa przed dalszym zagrożeniem, szczególnie, że wraz z mijającym czasem ich ranny, zaczęły im coraz bardziej doskwierać - Kiedy to poziom adrenaliny buzujący w ich organizmach zaczął spadać.
Ciche, czyste brzmienie fletu rozbrzmiewało po okolicy, a z każdą sekundę zaczął się nasilać - Choć było to konfudujące zjawisko, zwłaszcza w takim rozgarniaszu w jakim obecnie byli, to okazał się to być zbliżający oddział korpusu. Mała grupa, licząca sześć osób przebywała na miejsce obładowana koszami z sprzętem oraz medykamentami, a paru z nich trzymało złożone nosze jeśli zaszłaby konieczność transportu medycznego.
Przewodził nimi młody chłopak imieniem Yukio - Noszący wiklinowy kosz na głowie, znak rozpoznawczy podróżujących Komusō i on też był odpowiedzialny za wcześniejszą melodie.
— Kanoto, zabójca kamienia — Powiedział od niechcenia, chcąc dokończyć zbędę formalności, w końcu przypadła mu najnudniejsza ale także najbardziej odpowiedzialne zadanie czyli ochrona medyków.

Szybko medycy przejęli inicjatywę, usadawiając Mori i Ayumu na czystych, grubych płachtach tak, aby odizolować podłoże od nich. Starszy, wąsaty medyk, dyskutował chwile z pozostałym zespołem. Podejmowanie się operacji w takim terenie było problematyczne, szczególnie w przypadku Ayumu, gdzie sprawa nie była taka prosta i nie mogli po prostu wepchnąć kości do środka i zaszyć.
— Zabezpieczymy wasze obrażenia, a potem skierujemy się do najbliższej placówki. Czeka was szycie — Przerwał, kierując spojrzenie na mężczyznę - Operacja i rekonwalescencja. — Poinformował ich, pewnie było to dla nich oczywiste, medyk jednak znając wybryki zabójców wiedział, że nie zawsze pojmują jak powinni się w takich przypadkach zachowywać.
Została podana im została masa ziół, łagodzące ból, przyśpieszające krzepniecie krwi i powierzchowne odkażanie ran, aby uniknąć wdarcia się zakażenia. Krwawienie zostało zatamowane, a w przypadku zabójcy pioruna - zabezpieczyli jego kończynę, usztywniając ją. Dzięki ich zdolnością i nadludzkiej wytrzymałości z pewnością się wyliżą... Gorzej jednak było z "uratowanymi ludźmi"

Mężczyznę z gnijącą raną niemalże od razu zatargali za budynki, trwało to chwilkę. Rozległ się głośny krzyk bólu, który równie szybko ucichł - Gdyby zabójcy się niepokoili, medyk ich zapewnił, że musieli posunąć się do szybkiej decyzji, aby uratować jego życie - Albo, żeby przynajmniej miał jakiekolwiek szansa przed dotarciem do budynku korpusu.
Kobieta po podaniu leków i poczucia minimalnego stopnia bezpieczeństwa, straciła przytomność - Szok, wycieczenie i obrażenia w końcu złamały jej ciało, wyłączając je z użytku. Została umieszczona na noszach, zostały jej podane leki, a jej ręka została usztywniona.
Pozostała kwestia jeszcze tej masy innych trupów, jednak tym zajmie się już kto inny. Najpewniej spalą wszystkie trupy po ofiarach demona, ciężko będzie odnaleźć bliskich, a gnijące ciała są ryzykiem dla całej okolicy. Wystarczą, że Cesarstwo męczą demony, nie potrzebują jeszcze do tego zarazy.
Wkrótce wrócił do nich starszy medyk, z lekko zakrwawionym białym wąsem.
— Ruszamy, musimy się pośpieszyć, jeśli tamten ma przeżyć. — Stwierdził, zostawiając dwójkę zabójców, a cała grupa zaczęła zwijać swój sprzęt.

Podsumowanie

Termin: -
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

Mori - 1 Fabuła rekonwalescencyjna

Ayumu - 3 Fabuły rekonwalescencyjne. Możliwość napisania treningu w ramach rekonwalescencji za połowę PO, który zmniejszy ilość wymaganych fabuł o 2.

W razie pytań możecie pisać - Matsumoto Takashi

Re: Gospodarstwa — Pią Mar 15, 2024 2:55 am

Kiedy dołączył do siostry, po demonie którego wcześniej przesłuchiwała, nie zostało już śladu. Jego ciało rozsypało się, dając im jakże przyjemny spokój i chwilę na to, żeby wreszcie złapać tak potrzebny oddech.
- Jakieś niedobitki ludzi. Wezwałem medyków, więc się zajmą i nimi i nami - odpowiedział jej krótko, w porównaniu do niej nie mając obaw i korzystając z tego, że mógł zwyczajnie oprzeć się o ścianę budynku plecami, kiedy przysiadł pod nią na ziemi. Przymknął oko, opierając głowę i wzdychając głęboko, zwyczajnie w świecie zmęczony. Pozostawało im czekać.

Nie zareagował zbytnio na dźwięki fletu, które dało się w pewnym momencie wyłapać, a które narastały z każdą kolejną chwilą, zwiastując nadejście wyglądanego wsparcia. Kiedy zabójca kamienia przedstawił im się, zrobił to samo, pozwalając też zaraz zbadać się medykom i opatrzeć. Informacja o tym, że czekała go operacja i rekonwalescencja nie napawała go optymizmem, ale nie takie rzeczy już przechodził i fakt, że nie był przykuty do łóżka, jak to czasem mu się zdawało, zwyczajnie znieczulał go na swoją aktualną niedolę.

Nie kwestionował też decyzji, jakie zamierzali podjąć w stosunku do ludzi, które demony trzymały pod podłogą. Prawdę powiedziawszy, to sam najchętniej spaliłby tak samo budynek, jak i kryjące się w nim ciała, rozumiejąc że zostawienie ich samym sobie wcale nie było najrozsądniejszym pomysłem.

Razem z Mori zostali też nafaszerowani lekami i może to i lepiej, bo kiedy adrenalina z niego zeszła, Ayumu poczuł się okropnie słaby i zmęczony, a ból dodatkowo promieniował od połamanej ręki, utrudniając skoncentrowanie się na czymkolwiek innym. Kiedy więc zostało im oznajmione, że wszystko było gotowe i mogli ruszać, nie pozostawało im nic innego jak posłusznie podążyć za grupą medyczną i zabójcą kamienia.

[z/t x2]