Od małego była zdania, że nie ma drugiej osoby, co ona. Niezależnie, od podejścia rówieśników, zawsze pragnęła być unikalna. Yona to Yona, powtarzała im w kółko, aż Ci wybuchali śmiechem. Tym samym słysząc słowa Sayaki, uśmiechnęła się ciepło. Mogły być podobne, ale zawsze istniała jakaś różnica. Niezależnie, czy mówiły o sprawach ożenku, bądź podejścia jak powinny zachowywać się w stosunku do demonów - Masz rację, ale czy to nie jest piękne? Bycie jak dwie krople wody brzmi fascynująco, ale na dłuższą metę... Będzie to nudne oraz powtarzalne. Dlatego już kiedyś założyłam, iż każdy jest inny. Może mieć ta osoba coś wspólnego z innymi, ale nigdy to się nie pokryje w całości.
Myśl, żeby spalić to wszystko, dziwnie zachęcała ją do działania. Niewielki pożar, taki co nie zrani innych, a nieco zmieni scenerię? Czy nie brzmi to mniej nikczemnie niż puszczenie wszystkiego z dymem w ramach bójki? Zresztą, zrobiła to specjalnie. Chciała, aby tory nieco się zmieniły, zamiast pchać ją w kierunku niepohamowanej złości - Tu mnie masz - zaśmiała się, wiedząc, iż białowłosa przejrzy ją na wylot - Po prostu nie zrobiłabym nic, żeby Ci zaszkodzić. Przynajmniej nie w poważny sposób - puściła jej oczko, wiedząc, iż to działało różnie. Stale sobie dogryzały, ba niejednokrotnie uprzykrzały życie drugiej. Natomiast każda z tych zabaw lub rywalizacji, nigdy nie kończyła się poważnym zranieniem jednej z rywalek. W końcu Sayaka była jej bliską przyjaciółką.
- Czyli istnieją jeszcze inne warunki? - sama z resztą miała swoją wizję, jak coś takiego mogłoby wyglądać. Poza walką bądź otwartą próbą odrzucenia, trzymała się własnych zasad. Takich, które stworzyła w bardzo młodym wieku, jeszcze za nim zaczęły się te bzdurne spotkania.
Przygotowana ręka szybko opadła, natomiast po wycofaniu się, mogła ze spokojem poprawić założone odzienie. W ciszy wysłuchała tego, co miała jej do powiedzenia, niejako przygotowując się do odejścia z tego miejsca. Jeszcze raz spojrzała w niebo, aby wychwycić swojego kompana, lecz ten zapewne dalej przebywał w rezydencji Hiryū. A nawet jeśli nie, to krążył po okolicy, zapewniając swojej pani bezpieczeństwo.
- Może za długo się znamy? - zatrzymała na chwilę myśl w powietrzu i kontynuowała - Saya, to był Twój pierwszy pocałunek z dziewczyną? - delikatnie się zarumieniła, jakby sama czynność nie do końca była tak prosta, jak się spodziewała. Może inaczej, zrobiła to z łatwością, lecz mówienie o tym było ciut krępujące - A dziękuję - rzuciła radośnie, zapisując z tyłu głowy, iż uczucia w jakimś procencie dotarły do zabójczyni.

Rezydencja Karasawa była taka, jaką zapamiętała. Ogromny teren z dużym domem informował niemal każdego o statusie, jaki posiadali. Zakładała, iż to właśnie dlatego Kazuya przymykał oko na podróże Yony prosto do tego miejsca. Miała wtedy koło ośmiu, może dziewięciu lat, przez co nie do końca wiedziała, czy Karasawa to pamięta. Nigdy otwarcie jej tego nie powiedziała, chcąc zbudować relacje na nowo. Nawet jeśli na początku nie było kolorowo między nimi, tak powoli zaczęły się dogadywać. Innymi słowy, nigdy nie pożałowała swojej decyzji - Gdzie teraz? - zapytała jasnowłosej, właściwie z ciekawości. Mogła posłusznie kroczyć za nią, ale wtedy byłaby skazana na monotonną ciszę - Właściwie, czy Twoi rodzice nie są w domu? Mam nadzieję, że nie przeszkadzam - podrapała się po głowie, jakby w lekkim zakłopotaniu. Nie daj, rozpoznają w niej tego małego brzdąca i miałaby przechlapane.

- Nigdy nie będziemy jak dwie krople wody bo jesteśmy dwoma różnymi płomieniami.. - skomentowała jeszcze na samym końcu. Uśmiechnęła się lekko w jej stronę przy tym. Rozumiała to że Yona chciała się wyróżniać, ona sama nie przykładała aż takiej wagi do tego. Nie obchodziło jej po prostu co mówili o niej inni dopóki nie mówili że jest słaba albo słabsza od innych. Bo wtedy Sayako gotowa byłą poruszyć niebo i ziemię aby udowodnić wszystkim jak bardzo są w błędzie.
- Przecież wiem, jesteś nie tylko moją ulubioną rywalką.. - zaśmiała się lekko i puściła jej oczko. Białowłosa uznawała ją za przyjaciółkę i to taką która była równie blisko jej sercu co rodzona siostra. Choć ich początek zaczął się burzliwie i pierwsze tygodnie wyzywały się i wdawały w bójki na każdym kroku do stopnia że ich sensei wprowadziła system kar dla obu rozwydrzonych, samurajskich pomiotów. Ale jak dzięki temu budynek płomieni błyszczał w czystości?!
"Czyli istnieją jeszcze inne warunki?"
- Huh.. nie powiedziałabym że to 'warunki' są.. ale bardziej zależne od sytuacji.. jak ojciec znajdzie mi kogoś to typ musi mnie pokonać w pojedynku.. i nadal chcieć się ze mną ożenić.. a jak sama kogoś znajdę, to.. w sumie nad tym nawet nie muszę debatować, bo nie zamierzam nawet szukać! - zakończyła w końcu wypowiedź i spojrzała podejrzliwie na przyjaciółkę. Miała wrażenie że coś ją trapiło, nigdy nie poruszała aż tak intensywnie tematu ożenku, dla obu do teraz to był temat TABU.
- My za długo? Hah.. nie ma czegoś takiego.. nigdy nie znudzi mi się poznawanie Ciebie głuptasie.. - dodała z rozbawieniem idąc ulicą z ukrytym pod hairi mieczem. Ręce miała splecione na karku i kącik lekko drgnął widząc już z oddali rezydencję.
"Saya, to był Twój pierwszy pocałunek z dziewczyną"
Zerknęła kątem oka na Yonę dostrzegając rumień bez problemu. "Huh.. czyżby.. hmmmm..." przez chwilę się zastanawiała czy czasem nie nad interpretowała reakcji swojej rywalki. Z drugiej strony czy miała lepszą okazję jak nie tu i teraz? Kto jej przecież zabroni?
Puściła kark i bez ostrzeżenia pochwyciła przedramię Yony, po czym gwałtownym ruchem szarpnęła nią, robiąc pół obrót ciskając jej plecami mur. I nim zdołała się skapnąć w sytuacji Sayaka uderzyła wolną dłonią o ścianę tuż przy twarzy przyjaciółki. Złote ślepia wbiły się w bursztynowe oczy, dłoń która wcześniej pochwyciła jej przedramię oparła się po drugiej stronie jej twarzy. - Haaaa...? Tylko mi nie mów że ten jeden krótki cmok zrobił na tobie aż takie wrażenie.. - szeptała powabnym głosem pochylając się w jej stronę na tyle że mogła poczuć ciepły oddech na swoich ustach. -.. bo jak masz już się we mnie zadurzyć.. to chociaż na jakiejś dobrej podstawie.. - z tymi słowami musnęła wilgotnym języczkiem jej dolną wargę i po chwili wpiła się w jej miękkie wargi obdarowując rywalkę namiętnym, dłuższym pocałunkiem nie szczędząc przy tym cichego pomruku zadowolenia. Oderwała się od niej lekkim muśnięcie górnej wargi rudzielca na sam koniec pocałunku. - I jak? Gotowaś wyznać mi teraz miłość? - spytała uśmiechając się bezczelnie jednym kącikiem. Odepchnęła się od ściany żwawo i oblizała na oczach Yony górną wargę ze smakiem. - Jak na tak zgorzkniałą czasami.. smakujesz dość słodko.. - puściła jej oczko gotowa zablokować nadchodzący cios o ile taki Yona chciała wykonać. - Nie martw się.. dam ci trochę czasu na wysortowanie swoich uczuć.. - dodała bezczelnie i gestem dłoni zachęciła żeby ruszyła za nią dalej. - To już blisko.. - dodała z uśmiechem. Sama nie wykazując krzty zawstydzenia po tym co właśnie zrobiła.

Na terenie posiadłości Sayaka pokierowała się z Yoną do budynku aby zabrać potrzebne rzeczy, a następnie na tyły budynku do ogrodu gdzie w jego odizolowanej części była płyta nagrobkowa w ziemi a przed nią sięgający do pasa prostokątny pomnik. Białowłosa kucnęła i postawiła dwa kadzidełka które odpaliła a następnie klęknęła przed nagrobkiem kładąc obie dłonie na swoich udach. - Ohayo.. Yuu.. - szepnęła nie kryjąc czułości w głosie. -.. mam dzisiaj dla ciebie specjalnego gościa.. poznaj Yone-chan.. - z tymi słowami uśmiechnęła się naprawdę delikatnie.

Uśmiechnęła się tylko w odpowiedzi, bo cóż jeszcze mogła dodać? Wszystko, co chciała, ujrzało światło dziennie, nie pozostawiając, żadnej kwestii do poruszania. Zamiast drążyć dalej temat, płynnie przeszła do kolejnego. Mówiąc poważnie o niezrobieniu rywalce krzywdy, w odpowiedzi dostała, coś niezwykle słodkiego - Dobrze wiedzieć, że od czasu do czasu myślisz tak samo - zaśmiała się promiennie, ciesząc się, iż były jednomyślnie. Najwidoczniej, nie pomyliła się w kwestii - jak naprawdę wyglądała ich przyjaźń.
- Pozostawisz to przeznaczeniu? No wiesz, spotkasz tego jedynego, zaimponuje Ci i wpadniesz w jego sidła - klasnęła w dłonie z nagłego przypływu radości. Taka historyjka idealnie pasowała do Sayaki, skoro tą najpierw trzeba było pokonać - Myślisz, że jak Cię pokona, to już nie będzie Cię chciał? Tylko głupi postąpiłby w ten sposób, ha - wyśmiała część populacji męskiej za właściwie ich niejednokrotne tchórzostwo. Mogą sobie mieć wygórowane ego, lecz życie potrafi zweryfikować, jak długo wytrwają w swoich przekonaniach. Tylko, czy na pewno trafi na tego właściwego? Mówiło się, że w małżeństwie potrzeba czegoś więcej, niż tradycji oraz przymusu. Jednakże owa opinia nie była powszechna wśród klas samurajskich. Liczył się obowiązek wobec rodziny oraz kontynuacja rodu. Ciekawe tylko, czy Kazuya i Chie będą jeszcze mieli dzieci? Mimo wszystko, jako jedyna spadkobierczyni szybko mogła zgasnąć przez niefortunne, koleje losu.
- Mogłabym powiedzieć o Tobie to samo, ale nie wtedy, gdy sprowadzam Cię do parteru. Aż szkoda dowiadywać się więcej, gdy wyglądasz tak niewinnie - kusiło ją, aby zamiast przejmować się niedawnym spotkaniem, wyładować energię na sparing. Z białowłosą było o tyle prościej, iż zawsze dowiadywała się czegoś nowego. A to nauczyła się jakiegoś ruchu bądź wprowadzała w życie jakąś firmową zagrywkę. Wszystko po to, aby powalić rywalkę na ziemię, co zwykle parę razy się udawało.
Wtedy, poczuła nagły ruch. Jej ciało mimowolnie się mu poddało z impetem, lądując plecami przy ścianie. Otworzyła szerzej oczy, mając już zaatakować dziewczynę. Nie czytała jej w myślach, prawda? Nie, tutaj chodziło o igraszki. Głową patrzyła jak dwie drogi ucieczki, zostają jej skutecznie odcięte. "Oho, to jeszcze nie koniec, prawda?", pomyślała, szybko analizując nagłą sytuację. Oddech miała nierówny przez niedawne uderzenie, przez co siłą woli skupiła się na jego poprawie. Serce zabiło jakoś mocniej w piersi, gdy tylko musnęła językiem jej wargę.
Tym razem było inaczej. Pocałunek złożony na jej ustach, nie należał do krótkich. Przez jego charakter, z ust wymsknął się cichy jęk, jakoby ciało odczuwało z tego rozkosz. Mogła wiedzieć, że jej nie kocha, a mimo wszystko rumień się pogłębił. Część z niego wystąpiła również na krańcach uszu. Sama w jego trakcie poddała się, oddając słodycz za słodycz. Wargi się rozsunęły, przyjmując tę nagłą chwilę uniesienia, aby pozostać przy rozstaniu w lekkim rozchyleniu.
- Zdecydowanie nie, zapomnij o tym - wydusiła z siebie, wiedząc, iż to był dopiero wstęp do tego typu zagrywek. Obie miały świadomość, iż żadna z nich nie miała oporów, aby zrobić tego drugiej. Czyżby jedna z furtek otworzyła się, doprowadzając do niejasnych skrajności? Była pewna, że od teraz musiała się mieć na baczności, gdyż owa fantazja mogła wrócić, byleby tylko jej dogryźć - Czyli jednak stać Cię na romantyczne zaloty? - zakpiła z drugiej, czując nagłą chęć, na zrobienie czegoś jeszcze, poza pasywnym oddawaniem uszczypliwości.
W momencie, gdy chciała się odbić, chwyciła ją za dłoń, aby ciało zabójczyni na nowo się zbliżyło - Mam Cię, kociaku - parsknęła, lecz tym razem jedynie wyminęła dziewczynę - Innym razem się pobawimy - puściła jej oczko, w podskokach, ruszając przed siebie. Oczywiście za nim podjęła konkretny kierunek, czekała na wytyczne od rywalki. Na swawolę sobie pozwolić nie mogła, nie chcąc jednocześnie zdradzić, że znała drogę prowadzącą do jej domostwa.

Sayaka zaprowadziła ją do miejsca, które nie miała okazji odwiedzić. Płyta z pomnikiem o prostokątnym kształcie najpewniej należała do Yuu, o której wcześniej wspominała. Najpierw w ciszy usiadła w tej samej pozycji, co Karasawa, aby po chwili zamknąć oczy. Pogoda im dalszym ciągu dopisywała, z tą różnicą, iż na posesji prawie nie odczuwała wiatru. Delikatne powiewy wydawały się łagodniejsze niż na otwartej przestrzeni przed herbaciarnią. Po chwili, a właściwie po przedstawieniu, otworzyła powieki z delikatnym uśmiechem na buzi - Ohayo, Yuu-san. Nazywam się Yona i choć, niedane było nam się poznać, tak... Cieszę się, że ta chwila nadeszła. Z Sayaką znamy się od jakiegoś czasu i właściwie jak wspomina o Tobie, wygląda tak radośnie. Wiem, że to nie wiele, ale chciałam Cię zapewnić, iż nie masz, o co się martwić. Zadbam, aby włos z głowy jej nie spadł - mówiła głosem lekkim o znacznie cichszym tonie. Brzmiała przez to nieco inaczej, znacznie cieplej w jej odczuciu. Podobnie mówiła, jak przychodziła na grób babci. Tej nigdy nie poznała, ale w domu historia o niej nigdy nie umarła. Rodzice wielokrotnie wspominali o kobiecie niezwykle walecznej oraz o wielkim sercu. Tym samym z racji, iż nie widziały się na oczy, przychodziła do niej, aby opowiadać, co się aktualnie u niej działo. Tylko... Ile to minęło od ostatniej wizyty?
Siedząc tutaj, uświadomiła sobie, że to był odpowiedni czas, aby wrócić do rezydencji i z nią pogadać. Tylko kiedy? Najpewniej zrobi to jeszcze przed wyruszeniem do Edo lub od razu po powrocie, mając nadzieję, iż babka się nie pogniewa. W końcu tyle musiała czekać na swoją wnusię...

Jeszcze jakiś czas temu nie wpadłaby na takie śmiałe i zuchwałe zagrywki w stronę kogokolwiek. Czasami jej się zdarzało naruszyć przestrzeń prywatną drugiej osoby ale to wychodziło naturalnie, nie było planowane. W sparingach tym bardziej się nie hamowała z dwuznacznymi docinkami, one wytrącały jej oponentów z równowagi, rozpraszały a ona te momenty wykorzystywała. Hanshin jednak jej pokazał że dominowanie innych może odbyć się na wiele sposobów i odczuła to srogo na własnej skórze. Więc gdy wpadł jej do głowy szalony pomysł spróbowania tego na rudej, nie szukała nawet przeciwwskazań. I nie żałowała decyzji, wyłapując całkiem sporo z tego zagrania, o wiele więcej niż Yona zapewne by chciała.
Wiedziała że druga dziewczyna nie pozostanie jej dłużna z niczym. Zawsze chciała być o krok przed nią, a Sayaka nie chciała jej na to pozwolić. Niemniej jednak ich relacja była pozytywna, w końcu obie kobiety miały bardzo podobne poglądy na wile spraw.
Słuchając wypowiedzi skierowanej do zmarłej siostry, na twarzy Sayaki pojawił się delikatny uśmiech. - Hah.. jak byś była silniejsza ode mnie to może nawet ja bym w to uwierzyła.. - roześmiała się siedząc przed grobem. - Nie ładnie okłamywać zmarłych.. - szturchnęła koleżankę łokciem w bok zaczepnie.
- To było jakiś rok temu.. - westchnęła cicho pod nosem. - Gdyby tylko z nami została, gdyby nie wychodziła za mąż.. za tego.. za TĄ żałośnie słabą, nic nie wartą kurwę.. - dłonie zacisnęły się na materiale yukaty na jej kolanach. Spojrzenie wbite miała w pomnik przed sobą. - .. To nadal by żyła.. - dokończyła.
- Nie podobał mi się ten cały koncept wczesnego wyjścia za mąż i jeszcze za typa, którego nawet nie znasz.. i jeszcze być z takim blisko bo tak wypada.. toż to niedorzeczność.. co z tego że przystojny? Z resztą wątpię żeby i im się podobało to że nie mogą sami sobie wybrać kobiety z którą chcieliby spełnić resztę swojego życia.. - mówiła ze spokojem w głosie. - Widzę po moich braciach.. obaj się buntują pokątnie ale ojcu się nie mogą przeciwstawić.. bo przedłużenie linii klanu.. ludzie się nie przestaną mnożyć przecież.. a kto powiedział że tylko z dwóch samurajskich klas jest szansa na silnych potomków.. większość tych miernot schodziła na jednego strzała.. jednego samuraja zdzieliłam zewnętrzną stroną dłoni na odlew i trzeba było go po tym cucić.. - to mówiąc przyłożyła dłoń do twarzy nie kryjąc obrzydzenia. - I taki laluś miałby być moim mężem? Toż to żałosne było.. nawet ojciec wyglądał na zdegustowanego.. to był jedyny raz kiedy z nim nie musiałam się wdawać w dyskusję.. - roześmiała się rozbawiona tamtą sytuacją.

Okłamywać zmarłych? Silniejsza? Takie rzeczy działały na Yonę niczym magnes. Najchętniej udowodniłaby jej w tej chwili, że jeśli będzie tego bardzo pragnąć, to skopie jej dupę w sekundę. No, ale obie znajdowały się na miejscu, gdzie nie powinno być bójek. Nie przed siostrą Sayaki, bądź kimś bliskim z jej rodziny. Poza tym, jeśli ściągnie uwagę któregoś z mieszkańców, wystarczyło tylko nazwisko, aby dowiedziała się czegoś, co nie powinna. Planowane małżeństwo z Aratą w życiu nie przeszłoby jej przez gardło. Co nie znaczyło, iż w tamtym momencie i tak by nie podeszła, aby nieco uprzykrzyć mu życie.
- Najchętniej udowodniłabym Yuu, że wcale się nie mylę. No, ale bić się przed nią? Jeszcze pomyśli, że wpadłaś w złe towarzystwo - westchnęła, uśmiechając się to do niej, to w kierunku grobu. Mimo wszystko nie prowadziły konwersacji same. Ona... nawet nie będąc z nimi, mogła ich słuchać, przyglądając się, co takiego wyprawiają.
Poniekąd coraz lepiej rozumiała Sayakę. Jej bliska wyszła za kogoś słabego, konkretniej osobę, co nie potrafiła jej obronić przed atakiem. Nic dziwnego, że traktowała wybranków tak chłodno. Z osobami, które nie dołączyły do organizacji, był taki problem, iż je trzeba było ochraniać, nie spodziewając się niczego w zamian. Mogli posłużyć za żywą tarczę, lecz Yona nie należała do zwolenników takich działań - Przykro mi. To Twoja siostra, prawda? Byłyście ze sobą blisko? - zapytała przyciszonym głosem, nie wiedząc, jak daleko mogła pójść ze swoją ciekawością. Domyślała się, że wchodziła na grząski teren, po którym wolała poruszać się dość ostrożnie.
Co do sprawy ożenku, nie potrafiła zdusić śmiechu. Byle lep powalił go na ziemię, a to laluś! - Powiedz jeszcze, że jak upadał, to zobaczyłaś, jak złoty pył opada na jego lico - zażartowała, choć wtedy pomyślała o czymś innym. To chyba był dobry czas, żeby nieco uchylić rąbka tajemnicy, ale na zupełnie inny temat - Nieco Ci zazdroszczę. W moim wypadku wszystkie spotkania zostały zerwane poza jednym. Wstrzymali zaręczyny na czas nieokreślony - odchyliła się do tyłu, dłonie opierając o ziemię - W dodatku kandydat na męża okazał się Zabójcą, poznałam go jakiś czas temu. Oczywiście, niby jest zdania, że chce dobrze poznać partnerkę i woli wybrać sercem, ale cały czas się zastanawiam, co jeśli mu się odwidzi - spojrzała w niebo, zamykając na chwilę powieki. Powinna być spokojna, a jednak z tyłu głowy myślała, co dalej. Zostanie, tak jak jest, czy będzie chciał ją bliżej poznać? Innymi słowy, przekonać się, czy byłaby dobrym wyborem. Samo to dawało jej siwe znaki - Może nie jest tak źle? W końcu wystarczyłoby wygrać pojedynek, a takich... Niejednokrotnie zjadałam na śniadanie - delikatnie się uśmiechnęła, powoli otwierając oczy. Może nie powinna tego mówić? Powstrzymać się i zdusić to w środku? Jednakże, gdyby tego nie zrobiła, nie miała nikogo innego, do kogo mogłaby z tym uderzyć.

Uniosła brew na jej pierwsze słowa. - Twierdziłaś że jesteś silniejsza ode mnie.. więc proszę bardzo! - podniosła się i podeszła do sporego kamienia nieopodal nich. Klęknęła przed nim i poklepała płaską, rozległą powierzchnię na nim. - Zapraszam.. - zawołała ochoczo i oparła łokieć na nim przygotowując dłoń żeby Yona mogła ją pochwycić. - Ostatnie dwa takie pojedynki wygrałam bez najmniejszego problemu.. - uśmiechnęła się do niej zaczepnie. Nie tylko chciała sprawdzić Yonę, ale i przy okazji przypomnieć jej że z nich dwóch to Karasawa nadal miała większą krzepę. Choć mogły być równie wytrzymałe to brutalna siła była w tym wypadku po stronie białowłosej. Więc gdy tylko pochwyciły swoje dłonie w żelaznym uścisku, białowłosa skutecznie przechylała dłoń swojej przyjaciółki w stronę w którą chciała. - Powoli mnie doganiasz z ego co widzę.. ostatnio było zdecydowanie łatwiej.. ale nadal długa droga przed Tobą, bo ja nie zamierzam się zatrzymywać i czekać na ciebie kochana.. - uśmiechnęła się bezczelnie w jej stronę.
- Yuu.. była najwspanialszą starszą siostrą jaką można było sobie wyobrazić.. oddałabym wszystko żeby móc cofnąć czas.. być dla niej wtedy.. ochronić ją.. zmiażdżyłabym każdego bez wyjątku, kto chciałby skrzywdzić moją starszą siostrę.. wyprułabym łajdakowi flaki, obdarła ze skóry.. co tylko by mi moja chora wyobraźnia rzuciła pod nogi.. nie mam litości dla tych co podnoszą rękę na bliskie mojemu sercu osoby.. - w głosie brzmiał entuzjazm a na twarzy zagościł iście sadystyczny uśmieszek. Sayaka zawsze była impulsywna i mało kiedy okazywała czułość, też mało komu w ogóle. A z byciem brutalną nie miała najmniejszego problemu, o ile ktoś dał jej odpowiednio dobry argument by ściągnęła nogę z hamulca i puściła wodzę fantazji.
- A to nie przyglądałam się mu już tak bardzo.. ale miałam wrażenie że kukły treningowe wypchane sianem są solidniejsze.. - zaśmiała się zaciskając nieco dłoń w pięść kilka razy.
"Nieco Ci zazdroszczę."
Słuchała jej uważnie gdy opowiadała o swojej skomplikowanej sytuacji z nie do końca potwierdzonym narzeczonym. Opadła łokieć na głazie i policzek na dłoni uważnie się przyglądając dziewczynie. Analizowała jej sytuację uważnie. - Zabójca powiadasz.. cóż.. jest sporo osób z klasy samurajskiej w szeregach zabójców.. - zaczęła ze spokojem w głosie. Korpus nie wybierał kto mógł do niego należeć a kto nie. Brali każdego kto chciał walczyć w słusznej sprawie. - Skoro typ woli wybrać z miłości a nie dlatego że tak ktoś mu kazał to ma już u mnie plusa! To tak jak ci mówiłam! Faceci też nie chcą być zmuszani do ożenku.. Jebać ten cały system aranżowania ślubów.. Nie wierzę że miłość jest dla każdego.. ale jak już jest dla kogoś, to powinno się wybierać z pomocą uczuć.. a nie dlatego że kandydat czy kandydatka pochodzą z wpływowego klanu.. - skomentowała już nieco bardziej uniesionym tonem głosu. Była w tej kwestii nieustępliwa!
- Na twoim miejscu bym się tym chłopakiem nie przejmowała.. w sumie to kto to taki? Jak się nazywa? - trudno nie było się zainteresować, była tym bardziej ciekawa czy go zna.

No i zaczęło się. Wystarczyło poruszyć kwestię siły rywalki, a ta już chciała się sprawdzić. Nie było w tym nic złego, lecz wiedziała, jak to się skończy. Mimo wszystko zabójczyni była tą, która górowała w sile. Z pewnym siebie uśmieszkiem podeszła we wskazane miejsce i delikatnie oparła łokieć o twardą powierzchnię. Napięła mięsień, a następnie próbowała pokonać rywalkę bez względu na to, ile do niej brakowało. Jeśli nie siłą, to podobną wytrzymałością, aż finalnie musiała przyznać się do porażki. Westchnęła, przyciągając w poziomie rękę i rozciągając ją. Nie chciała się nabawić kontuzji, tylko dlatego, że w tym wyzwaniu nie wygrała - Sayaka, ostatnio byłaś znacznie silniejsza. Co się stało? Czyżbym zaczęła Cię doganiać? - uśmiechnęła się podle nie okazując skruchy po przegranym pojedynku. Właściwie sama ostatnio podjęła się kilku treningów, aby wielkość przepaści się znacznie zmniejszyła i oto, niemal wyszła na prostą, coraz to bardziej dorównując białowłosej - W takim razie będę biegła szybciej - parsknęła śmiechem. Teraz wiedziała, nad czym jeszcze powinna popracować.
Historia o Yuu, jako kochanej starszej siostrze, spowodowała, że zrobiło jej się cieplej w środku. Nie miała rodzeństwa, jedynie dalsze kuzynostwo mieszkające, gdzieś w okolicy Edo. Ród Hiryū składał się właściwie z kilku odnóg, jak i krewnych, którzy przyjęli inne nazwisko. Tym samym, nawet gdyby chciała, to pozostała jej bogata wyobraźnia - jak mogłoby wyglądać posiadanie Onee-chan. Czy zazdrościła dziewczynie? Na dobrą sprawę, nigdy nad tym szerzej nie myślała - Musiały to być piękne czasy, odebrane przez jedną paskudną chwilę - skomentowała, kładąc dłoń na ramieniu rywalki - Ale nawet jeśli jej nie ma, to jej wspomnienia wciąż są żywe w Twoim sercu. Innymi słowy, zawsze będzie z Tobą - miała nadzieję, że zrozumie jej przekaz i się nie wkurzy, lecz na wszelki wypadek zabrała dłoń, posyłając w jej stronę słodki uśmiech. Właściwie, gdyby to nie wystarczyło, zawsze miała ją - swoją ukochaną Yonę.
Ostatni temat, jaki się nawinął, nie należał do najprostszych. Nigdy nie lubiła mówić o swoich problemach, czy błahostkach, które rosły do poziomu poważniejszych bolączek. Tym razem, zdobyła się na moment słabości, z uwagą wsłuchując się w udzielaną jej radę. Powoli skinęła głową, przyjmując do wiadomości, iż ze strony Tachibany nie groziło jej żadne niebezpieczeństwo - Widzisz, nie każdy tak to postrzega. Dla zapyziałych tradycjonalistów nie ma nic lepszego, niż bycie narzędziem w rękach rodu. Stąd moje obawy, ale najwidoczniej nieuzasadnione - odetchnęła wyraźnie z ulgą, spoglądając w stronę nieba. Na jej buzi pojawił się zuchwały uśmieszek, ten sam, który wcześniej pokazała jej Sayaka. Chciała wiedzieć, kto to? W takim razie otwarcie życzyła jej powodzenia.
- Nie powiem. Pamiętasz poprzednią rozmowę? Nie zdradziłaś imienia tego, co Ci zalazł za skórę. Z tego samego powodu możesz zapomnieć, że cokolwiek więcej o nim zdradzę - puściła jej oczko, stawiając sprawę jasno. Informacja za informację, w innym wypadku nie będzie pierwszą, która ustąpi - Widzisz, Yuu. Twoja młodsza siostrzyczka niedawno miała taką sytuację z chłopakiem. Życzy mu najgorzej, ba nawet jego śmierć by jej nie obeszła. Ale wiesz, gdy pytałam o niego, tak ładnie rumieniła się na buzi. Głupie, prawda? A teraz sama chce informacji, gdy tamtą zachowała tylko dla siebie. Taka z niej lisica wyrosła!

- No chyba czas najwyższy.. zaczyna się to już robić nudne.. jeszcze trochę i będę musiała wymienić cię na silniejszy model.. - westchnęła zrezygnowana ale po chwili puściła jej oczko i wystawiła jej język w figlarnym geście. Sayaka by nie zamieniła rudzielca na nikogo innego, to miejsce miała już zaklepane. Ale to wcale nie znaczyło że musiała czuć się bezpieczna na swojej pozycji, prawda?
- Biegnij ile tchu w płucach.. w końcu masz czym oddychać.. kto wie, może kieeeedyś nawet zrównasz się z piorunami.. - zaśmiała się rozbawiona tą wizją. No przecież nie odpuści sobie czasami jej trochę dogryźć, przecież Yona też by nie pozostała jej dłużna. Tak jak przed chwilą wspominając że przepaść między ich siłą się zmniejsza. Nic dziwnego przecież, skoro białowłosa ostatnio zaczęła się skupiać na nieco innym treningu. Ale tego Yonie nie musiała wspominać.
Przyłożyła dłoń do serca spoglądając z nostalgią na grób siostry. - Yuu zawsze będzie w naszych sercach i w myślach całej naszej rodziny.. - powiedziała z uśmiechem na ustach. W tych czasach wcale nie było łatwo przecież. Ludzie ginęli naprawdę wcześnie, nie mogąc nacieszyć się w pełni życiem.
- Gdyby ten zabójca był takim narzędziem to już byś miała z nim gromadę dzieci.. wrzuć na luz i daj biedakowi odetchnąć.. stres w niczym nie pomaga.. jak ci powiedział że sercem wybierze żonę to nie jest takim tradycjonalistą.. a tego kwiatu to pół światu i to w obu doniczkach.. - dodała znudzonym nieco głosem. Słysząc za to że nie dowie się o godności kandydata na narzeczonego aż uniosła brew. Słysząc jakie warunki musi stawić żeby chociaż poznać godność mężczyzny sprawiło że się napuszyła. - Jak ty mi nie powiesz to się sama dowiem! Ale wtedy będę latać od jednego zabójcy do drugiego z pytaniem o to on nie jest twoim narzeczonym.. w końcu trafię.. co z tego że calusieńki korpus zabójców się o tym dowie. To chyba żadna tajemnica, nie? - wyszczerzyła się bezczelnie w kierunku Yony. Dziki błysk w oczach mógł sugerować że dziewczyna wcale nie żartowała. Była zdolna do bardziej inwazyjnych akcji, niż głupia infiltracja.

Wymienić? Ją? W nagłym przypływie złości, zacisnęła dłonie w pięści i z całej siły wyprowadziła cios przed siebie. Nie trafiła rywalki, ot wyładowała emocje na niewinnym powietrzu. Nagły podmuch poleciał do tyłu, z kolei ona głęboko odetchnęła. Gdyby skupiła uwagę na czymś innym, mogłaby to niechcący zniszczyć. Coś jak pomnik miałoby skazę na sobie, którą ktoś musiałby załatać, a tak powietrze samo się naprawiało. Wiejąc to w jedną, to w drugą stronę - Następny poleci w Ciebie, jeśli dalej będziesz mówiła takie głupoty - uśmiechnęła się zawadiacko, w środku wiedząc, iż nigdy nie zamieniłaby przyjaciółki na inną. Podobnie było z Yoną. Białowłosa miała swoje cieplutkie miejsce wśród najbliższych jej osób, ale czasami doprowadzała ją do gorączki. Zwłaszcza takimi tekstami.
- Z Piorunami? Czy ty chcesz, żeby w trakcie tej walki wszystko poszło z dymem? - odkąd oddech manifestował się w postaci żywiołu, wielokrotnie myślała, co dałyby konkretne kombinacje. Biorąc omawianą błyskawicę, była niemalże pewna, że doszłoby do ogromnego wybuchu. Innymi słowy, z takimi ludźmi trzeba było ostrożnie, nie chcąc zamienić bujnego krajobrazu w martwe pustkowie - Prędzej dorównam Twoim umiejętnością, w końcu ile mi potrzeba, aby nie górować samą precyzją - teraz to ona pokazała rywalce język, wiedząc, iż ta zrozumie, do czego zmierza. Niejednokrotnie jej wmawiała, że jeśli chce wykorzystać swoją siłę, to najpierw musi trafić. A akurat to pole zdominowała swoją gibkością. Wystarczyło się tylko rozciągać.
- Cieszy mnie to niezmiernie. Bliskich trzymaj zawsze w sercu, wrogów w zasięgu wzroku. Co by mieć pewność, że wyzioną ducha na miejscu - skinęła głową w lekkim zamyśleniu, widząc, jak demony padają przy nich jak muchy. Och, niech tylko poczekają, aż spotkają dwie zabójczynie. Żaden nie wyjdzie z tego cało.
- Źle mnie zrozumiałaś - zamachała rękoma, próbując nieco wyjaśnić sytuację. W tym świetle wyszła na gbura, a nie odnosiła się do Pioruniarza - Mówiłam o ogóle. No i może kilku spotkaniach, w których uczestniczyłam. Nie o nim. Naprawdę miły z niego człowiek i jak już powiedziałam, niezainteresowany małżeństwem ze mną. Dlatego raczej zastanawiałam się, co jeśli mu się odwidzi, ale wierzę na słowo, iż nie zmieni swojego zdania. Z tego też powodu nie zawracam mu głowy, niech odpocznie z myślą, że oboje należymy do organizacji - westchnęła, siląc się o pospieszne złapanie oddechu. Słowa wyrzuciła z siebie jak z procy, byleby poprawić niedomówienie, które zapoczątkowała.
- Cios poniżej pasa, Saya - rzuciła z przekąsem. Białogłowa była nie do powstrzymania i sama groźba, mogła brzmieć dziecięco w innych ustach. W Sayaki wybrzmiewała groźnie, co dowodziło tylko, że jeśli czegoś nie zrobi, ona posunie się nawet do tego. W tym przypadku postanowiła zmienić taktykę i uderzyć w tony, które z początku nie miała poruszać. No nic, niech straci - Ale skoro jesteś tego pewna, to może zacznij od swojego braciszka Araty? Z pewnością dowiesz się czegoś ciekawego - obdarzyła ją szerokim oraz niecnym uśmieszkiem. Niech teraz myśli, co takiego chodziło jej po głowie. Zwłaszcza, iż wtedy jej działania zostaną wycelowane w zupełnie inne miejsce. Na przykład to małżeństwo, które zostało przedwcześnie zerwane.

Zaśmiała się widząc jak ciska pięściami w powietrze. Tak. Karasawa wiedziała że może się spodziewać właśnie takiej reakcji po swojej przyjaciółce. To było urocze wręcz. Prawda była taka że białowłosa była bardzo lojalna w stosunku do osób, które coś dla niej znaczyły. A im ważniejszy ktoś dla niej był tym więcej i ona z siebie dawała takiej osobie.
"Z Piorunami? Czy ty chcesz, żeby w trakcie tej walki wszystko poszło z dymem?"
Uniosła brew słysząc jej pytanie, złote oczy rozbłysnęły jakby Karasawa się właśnie odpaliła tym pomysłem. - Oczywiście! - poderwała się z klęczek na równe nogi trzymając zaciśniętą dłoń w pięść przed swoją twarzą. - Przecież mnie znasz.. Nie mam nic przeciwko temu by świat stanął w płomieniach.. - w głosie pobrzmiewał entuzjazm. Brzmiała jakby postradała zmysły w tej chwili. ".. Tak długo jak długo to Ja go kontroluję.." dodała już w myślach. Mogła to być przenośnia, ale gdyby ktoś to usłyszał z boku to pewnie by się przeraził.
Wzmianka o precyzji sprawiła że iskry w jej oczach zgasły, zupełnie jakby oblane wodą. Przeniosła puste spojrzenie na swoją przyjaciółkę. Uśmiechnęła się pobłażliwie w jej stronę. - Ty się moją precyzją nie martw.. póki jestem wystarczająco blisko, nie muszę się o to martwić.. - powiedziała z lekkim rozbawieniem kompletnie nic sobie nie robiąc z jej słów. Czy była aż taka zidiociała? Czy po prostu było coś o czym nie mówiła Yonie.
"Źle mnie zrozumiałaś"
Złote ślepia wpatrywały się w dziewczynę z lekkim zaciekawieniem Tym bardziej zainteresowanie rosło w trakcie wymigiwania się i prostowania swoich własnych słów. - Coś kręcisz.. teraz tym bardziej chcę go poznać.. - zaśmiała się rozbawiona tą całą sytuacją i zachowaniem Yony.  Położyła więc obie dłonie na ramionach rudzielca. - Nie martw się.. po Edo wracam do Yonezawy wszystkiego się dowiedzieć.. - upewniła przyjaciółkę że obrała sobie za główny cel poznanie młodzieńca, którego godności Yona tak bardzo nie chciała zdradzić. Wzmianka o Aracie sprawiła że przechyliła lekko głowę w bok zaciekawiona. - Co ma do tego wszystkiego Arata? - spytała mrużąc nieco powieki. Wsunęła nagle dłoń we włosy na potylicy, lekko się tam drapiąc.
- Tylko nie mów że i ciebie zmolestował.. - westchnęła lekko podirytowana. Co właściwie miała na myśli używając właśnie takiego dziwnego doboru słów? To już tylko Karasawa mogła wiedzieć.

O tak chaos. Wszystko pogrążone w płomieniach, gdzie poza duszącym dymem nie było widoczne, nic wartego uwagi. Nawet krzyki postronnych demonów, nie równały się z tym, co Sayaka mogła im zgotować. Pełna determinacji oraz entuzjazmu w tej chwili, aż dobrze, że się znały od dłuższego czasu. Inaczej Yona wzięłaby ją za wykolejeńca, co gada bez ładu i składu. Tak, to poniekąd mogła zajrzeć, co siedziało w głowie dziewczyny. Ach, ta podobna myśl, którą sama czasami przejawiała - Proszę proszę, za niedługo się okaże, że nie będziemy miały kogo ratować. Płomienie zjadają każdego bez względu na to, po której stronie stoi - i to była prawda. Żywioły były nieokiełznane. W nielicznych przypadkach obracały się przeciwko użytkownikowi, ale z pewnością to jej nie przeszkadzało. Ona chciała stać na szczycie i to obserwować. Patrzeć na świat, który pogrążyła w rozpaczy. Prawie jak demon, tyle, że białowłosa stała po dobrej stronie. A przynajmniej wielu mogło się tak wydawać - Zapamiętam, żeby stać w jakimś źródle wody i obserwować, co takiego wyprawiasz z garstką terenu, którą oddadzą Ci na własność. - na przykład podziwiać jej dzieło w takim onsenie. Nie ma nic lepszego, od relaksu wśród gór i patrzenia, co się dzieje na dole.
- Zatem uważaj na tych, co będą trzymali Cię na dystans. To pewnie kolec w Twoim tyłku, co? - pokręciła głową, znajdując odpowiednią na nią taktykę. Jeśli z bliska była taka groźna, wystarczyło się oddalić. Wtedy krzywdy Ci nie zrobi, podobnie jak tygrys zamknięty w klatce. Niby groźny, ale dało się z nim wtedy poradzić - Z resztą, komu przywalisz, jeśli pierwszy rzuci Cię na łopatki - usiadła po turecku, łokieć opierając o kolana. Następnie głowę położyła na dłoni i czekała, jak się na to odgryzie.
- To zwykłe nieporozumienie. A co chcesz mi go odbić? - rzuciła żartobliwie, w końcu skoro tak się nim interesowała, to równie dobrze mogła go sobie wziąć. Rudowłosa go nie chciała, więc może przyjaciółka się skusi? Taki pełny manier chłoptaś, idealnie temperowałby jej wybuchowe emocje. Niech tylko się poznają, aż chciała zobaczyć, co z tego wyniknie - Będę trzymała za was kciuki, gołąbeczki - zacmokała do niej z lekko przymrużonymi powiekami.
- On? Dowiedz się. Jestem pewna, że Cię to zainteresuje - rzuciła tajemniczo, nie zdradzając szczegółów. Przynajmniej będzie się lepiej bawiła, gdy prawda wyjdzie na jaw. Chociaż znając Aratę i jego charakter, z tego pewnie wyjdzie coś więcej, niż zwykłe przesłuchanie.
- Zmolestował? Gdyby spróbował to wróciłby do domu z poparzonymi rękoma, takimi nie do odratowania. A co padłaś ofiarą jego nieziemskiego dotyku? Opowiedz mi o tym więcej - teraz jej ciekawość niebotycznie wzrosła. Samo oskarżenie go dawało jej inne wyobrażenie Araty, jakie miała od początku. Może nie był tylko pyskatym chłopakiem? Aż żałowała, że nie dowiedziała się tego wcześniej. Wtedy na pewno podeszłaby do niego, aby sam zdradził jej większość szczegółów.

Słysząc o płomieniach jak mogą się obrócić przeciwko własnemu użytkownikowi lekko się uśmiechnęła. - Wszystko zależy od kontroli.. Myślisz w jaki sposób kontroluje się prawdziwy żar? Podsycasz płomień tak długo aż nie osiągniesz odpowiedniej temperatury. Od twojej siły i determinacji zależy jak dobrze jesteś w stanie panować nad tak destrukcyjnym żywiołem.. - mówiła ze spokojem w głosie lekko się przy tym uśmiechając. Kochała swój oddech, czuła się pewnie gdy go używała. Choć na początku popaliła swoje piękne białe włosy nie raz.
"Zatem uważaj na tych, co będą trzymali Cię na dystans. To pewnie kolec w Twoim tyłku, co?"
Roześmiała się słysząc te słowa. - Czy ktoś kiedyś wygrał walkę na dystans? - spytała chichocząc rozbawiona tymi słowami. Sayaka miała kilka asów w rękawie. Znała swoje mocne i słabe strony. Trzymanie jej na dystans nie było tak skuteczne jak inna zagrywka. Miała istną piętę achillesową i nie ważne jak ciężko nad nią pracowała, zdawała się nadal stać w punkcie wyjścia. To bywało czasami frustrujące, a frustracja spalała o wiele więcej energii.
- Tak szczerze.. to liczę że ktoś się odważy położyć mnie na łopatki.. w parterze radzę sobie całkiem nie najgorzej.. - puściła oczko rudzielcowi.
"To zwykłe nieporozumienie. A co chcesz mi go odbić?"
- C..CO?! Skąd ten głupi pomysł Ci przyszedł do głowy?! Nawet typa na oczy nie widziałam a ty już mi coś zarzucasz.. poza tym! Nie da się odbić kogoś kto nie należy do Ciebie.. popraw mnie jeśli się z tym mylę.. ale sama mówiłaś ze rozmowy zostały wstrzymane.. a to oznacza że nie jesteście sobie przyrzeczeni.. czyli oboje możecie robić co wam się tylko podoba.. - od razu musiała usadzić Yonę w miejscu. Kompletnie nie rozumiejąc po cholerę rzuciła taką zaczepką. To nie zmieniało jednak nic, bo tak impulsywnie jak Sayaka zareagowała na zaczepkę Yony, tak gdzieś w głowie jej świtał pomysł że rywalka zrobiła to tylko po to żeby odwieść ją od planowanego wybadania kim był interesujący niedoszły narzeczony.
- Huh.. Arata powiadasz.. hmmm.. - wymamrotała pod nosem łapiąc podbródek i przez chwilę się nad czym zastanawiając. Z myśli wyrwały ją ostatnie słowa rudzielca. Aż zrobiła większe oczy zaskoczona a po chwili na jej usta wpełzło obrzydzenie. I nie dlatego że Arata był jakiś paskudny. Ale był na miłość boską jej młodszym bratem!
- Czy ciebie do reszty pojebało?! Za kogo ty nas masz?! To że są jakieś klany gdzie się między sobą parzą jak króliki, nie znaczy że wszędzie tak się dzieje.. - aż się skrzywiła na tą myśl. - Na Buddę.. tobie by się przydał rodzony brat.. może byś zrozumiała jak to w rzeczywistości wygląda.. - warknęła starając się wypchnąć z umysłu pierwsze obraz pół nagiego brata obściskującego się z jej siostrą. To nie tak że potępiała wszystkich innych, nie rozumiała i nie miała okazji zrozumieć takiej dogłębnej relacji między rodzeństwem. Choć słyszała nie raz że takie sytuacje miały miejsca, to nigdy nikogo nie znała kto mógłby jej to wyjaśnić i rzucić inne światło na sprawę. Podeszła do grobu i położyła dłoń na nagrobku. - Nie słuchaj tych herezji Yuu-chan.. - z tymi słowami machnęła ręką na Yone. - To co? Lecimy, nie? - mruknęła powoli ruszając z nią w stronę z której przyszły.

Zdecydowanie prościej było z wodą albo wiatrem. Ich kontrola nie wymagała tyle, co okiełznanie prawdziwego ognia. Żywioł należał do wyjątkowo destrukcyjnych oraz siejących powszechnie zgrozę. Bez zbiornika z wodą obok, strach się bać, co ktoś nieopierzony może z nim zmajstrować. Tym samym wykład Sayaki dobrze się odnosił do tego, jak zabójca płomienia, powinien postępować. To od nich zależało, czy determinacja pomoże bądź zawiedzie ich oczekiwania. Podczas pierwszych szkoleń nie bez powodu przysporzyła zmartwień Zabójcy, który obserwował, co robi. Widząc jak przypadkowe stworzenie płomienia, pochłaniało drewniane konstrukty, zabrał ją na miejsce pozbawione wszystkich łatwopalnych rzeczy - Cieszę się w takim razie, że teraz mogę kontrolować swój żywioł. Pierwsze próby należały do tych zabawnych podejść, gdzie spodziewasz się niewypału, a tu palisz magazyn obok. O tak, tamten chłopak zdecydowanie się tego nie spodziewał - roześmiała się na samo wspomnienie o swoich ćwiczeniach, ale przynajmniej wyszła na prostą. Mogąc zrobić z nim niemalże, co tylko chciała.
- Żebyś się nie zdziwiła, co taki Oddech Wiatru może zdziałać na dystans - spojrzała ponad nie, nawiązując właściwie do tego, co sama widziała. Jednakże warto byłoby poruszyć, iż nie zawsze demon walczy w zwarciu - No i nie każda poczwara posługuje się zdolnościami na bliski dystans. Dlatego taka rada na przyszłość, żebyś skupiła się i na tym - jej ton nieco spoważniał, chcąc dla niej jak najlepiej. Sama poznawała swoje mocne oraz słabe strony w trakcie przeróżnych sparingów, dlatego gdy tylko mogła trenować, to skupiała się, aby je poprawić. Przede wszystkim po to, aby poniżyć osoby, które z nią wcześniej wygrały.
- Nikomu się to jeszcze nie udało? Co za miernoty - wyśmiała prawdopodobnie kilku członków organizacji, którzy nie mogli sobie poradzić z jedną dziewczyną. To nie jest tak, że białowłosa była niezwyciężona. Istniały osoby w organizacji, które zostały obdarzone większą krzepą, niż niewiasta. Tylko... Jeszcze ich nie spotkała.
- A to swoją drogą. Może robić, co chce i z kim chce. Ze mną jest podobnie. Ale tak tak, Saya masz rację. Wyszłam za daleko w swoich domysłach - posłała jej oczko, dusząc w sobie potrzebę, żeby się zaśmiać. Czasami nie potrafiła wytrzymać, z tymi jej nagłymi wybuchami. Zawsze wyglądała tak uroczo, czerwieniąc się na buzi.
Aż się zakrztusiła, jak usłyszała wyzwiska pod swoim adresem. Rzuciła to w formie zaczepki, ale jak podziałało. Od razu wyobraźnia zadziałała, podobnie jak impuls, aby odruchowo zaprzeczyć. Och Sayaka.
- Nie myślałam, że aż tak wybuchniesz. Gome. Nie chciałam was urazić - skłoniła głowę w wyrazach szacunku, po czym spojrzała na nią poważnie - Powiedz to moim rodzicom. Nie widziałam, żeby mama chciała kogoś poza mną. Zawsze byłam jedyna, ale gdzieś tam w Japonii żyje reszta mojej rodziny. Tylko pod innym nazwiskiem, bądź tym samym, tyle, że nie widziałam ich na oczy - wyraźnie posmutniała. Poza rodzicami nie poznała reszty krewnych, którzy mogli chodzić zwyczajnie po świecie albo nawet należeć do organizacji - Yuu-chan, sayonara. Zobaczymy się innym razem - wstała powoli, otrzepując swoje odzienie i ruszyła za białowłosą
- Czas zmienić scenerię, nie Sayaka? - pomachała w kierunku rezydencji, wypatrując, co ta nowa przygoda im przyniesie.
[Z/T dla Sayaki i Yony]

 Ciemne chmury naciągały od zachodu, jak gdyby kierowały się ku niej w złowrogim zamiarze.
Koń gnał w kierunku posiadłości Karasawa, a im bliżej byli, tym pogoda się załamywała. Nad posiadłością wisiała gęsta, czarna plama, a wiatr zebrał na sile. Natura ostrzegała ją, że w tym miejscu nie czeka jej nic dobrego.
 Przekroczyła progi bram posiadłości, a wszędzie panowała grobowa cisza. Służba nie wyszła jej naprzeciw, najwidoczniej pochowana po różnych częściach domu. Nikt nie spodziewał się jej powrotu, gdyż nikogo o nim nie informowała.
 Jadąc do domu męża, wiedziała, że w nim go nie zastanie. Chciała zabrać swoje rzeczy i zatrzymać się w Yonezawie, gdzie wysłałaby ojcu list, w którym zawarłaby, że dla niej gra dobiegła końca. Długo się nad tym zastanawiała. Miała wiele okazji, aby przeanalizować wszystkie zza i przeciw jednak w końcu czara się przelała i sam Hayase ułatwił jej podjęcie decyzji.
 Nie miało to dłużej sensu. Oboje ponieśli porażkę na polu małżeńskim, będąc zbyt zaborczym we własnych zasadach.
 Zsiadła z konia, odprowadzając go do stajni. Drzewa sakury kołysały się mocniej, a pierwsze krople spadły na kamienną posadzkę. Wzrokiem utkwiła na chwilę w niewielkim oczku wodnym przy stajniach, przypominając sobie pierwszą noc w tym domu. Było podobnie cicho i pusto. Siedziała wówczas na drewnianym podeście przed ich sypialnią, patrząc na tsunoniwę przydomową, a za jej plecami spał Hayase. Pierwszy raz przyszło jej wówczas dzielić łóżko z kimś innym, w dodatku z mężczyzną. Pojawiło się w niej w tamtym okresie wiele buntu i sprzeciwu, lecz z czasem przywykła do jego obecności — pomimo dystansu, jaki stworzyli fizycznie i psychicznie — i kiedy wyjeżdżał, futon wydawał się dziwnie zimny i pusty.
 Cicho westchnęła, gdyż nie przypuszczała, że podjęta decyzja okazać się może trudną. O ciężkich nogach zmierzała do ich pokoju, chcąc opóźnić wejście do niego. Jeśli zabrałaby swoje rzeczy, nie byłoby już odwrotu. Nikt nie szukałaby powodu, nikt nie chciałby niczego naprawiać. Klany ponownie pogrążyłyby się w konflikcie, a w najlepszym przypadku szogun ogłosiłby ją zdrajczynią i kazał popełnić seppuku. Ród Kashiyama, chcąc zachować twarz, nie sprzeciwiałby się woli zarządcy i wysłałby za nią straż, która miałaby ją odszukać i postawić przed ich Panem.
 W myślach przewertowała wszystkie scenariusze, we wszystkich przegrywała, a porażka godziła w jej dumę. Jeśli miała ponieść klęskę, to wyłącznie na własnych zasadach.
 Stanęła przed drzwiami. Odsunęła fusume i zajrzała do środka. Wszystko wyglądało tak, jak zostawiła.
— Hayase? — zawołała w eter dla upewnienia.
 Odpowiedziała jej cisza.
 Odetchnęła z ulgą.
 Spotkanie z nim w takich okolicznościach mogło być trudne. Wolała tego uniknąć.
 Zasunęła sobą drzwi i od razu skierowała kroki do swoich ubrań. Dobytek pakowała do dużych worków i chust. Chciała mieć to za sobą.

Miały się spotkać w Osace, a przynajmniej taka padła propozycja ze strony rudzielca. Czemu nie? W końcu była w podróży nieopodal Kioto gdy Kruk ją zbombardował liścikiem od Yony. Podróż do Osaki była już tylko formalnością. Więc odesłała swojego Kruka z listem zapraszającym ją do swojej rezydencji. Może faktycznie czas nadszedł na wyjaśnienie pewnych kwestii między nimi.
Teraz siedziała w ogrodzie, na ziemi przed grobem Yuu i rozmyślała. O tym co było w przeszłości o tym ile straciła w swoim życiu. Napierw cudowna, naj ukochańsza siostra Yuu, potem otworzyła swoje serce dla Kiryu i Hanshina... pierwszy zaginął podczas chęci uratowania swojej siostry a drugi zginał z rąk demona, na którego rozpoczęła polowanie. Siedząc pisała właśnie list do Hashiry płomienia, informując ją o swoich zamiarach. Nie wiedziała ile jej zajmie znalezienie skurwiela odpowiedzialnego za śmierć Mistrza Miecza, ale nie spocznie zanim tego nie dopnie.
Czarny Kruk siedział na jej ramieniu gdy kończyła właśnie list. Zwinęła go w rulonik i przywiązała czerwoną wstążka do nóżki ptaszyska. - Zanieś to Tsuyi.. - poleciła unosząc całą rękę wyżej, żeby czarna kupka piór przeskoczyła z ramienia na przedramię i z pomocą zabójczyni wybiła się w powietrze aby dostarczyć liścik do hashiry płomienia.
Złote ślepia przeniosły się na nagrobek Yuu i Karasawa westchnęła wspominając pełne nadziei słowa Araty, który zawsze powtarzał im obojgu że ich siostra musi żyć, że Karasawy były niczym pierdolone karaluchy, ciężkie do zajebania. Jak bardzo chciała wierzyć że jego słowa odnosiły się też do ich siostry. Zacisnęła dłonie na hakama, wpatrując się w napis wyryty w kamieniu: 'Karasawa Yuu' w oczekiwaniu na przybycie Yony.

Wybrała to miejsce nie bez powodu. No może niekoniecznie rezydencję Karasawów, ale Osakę. Miejsce, z którego obie pochodziły i gdzie, w jej skromnej opinii powinno być ich grobem lub początkiem nowego etapu. Stawiła się pod bramą, spoglądając na otoczenie za nią. Niezależnie od warunków, to miejsce prawie w ogóle się nie zmieniło. Może demony jeszcze tu się nie zadomowiły? Wystawiła rękę do przodu, chwytając za twardy materiał. Może powinna krzyknąć?
Ostatecznie dobra dusza wpuściła ją do środka oraz powiedziała, gdzie się znajduje Sayaka - Świetnie - wymamrotała, sama do siebie, zaczynając czuć się niezręcznie. "Dlaczego ze wszystkich miejsc musiała wybrać grób swojej siostry?", zastanawiała się, stąpając po twardym gruncie. Gdy zobaczyła ją z daleka, przystanęła na moment, opierając się o samotne drzewo - Dzień dobry, Sayaka - uniosła kąciki ust w lekkim uśmiechu. Mimo wszystko podchodziła optymistycznie do tej rozmowy, bez przesadnego realizmu, który sprowadziłby ją szybko na ziemię.
- Cześć Yuu, chwilę się nie widziałyśmy - oderwała się od kory i podeszła bliżej, aby się ukłonić przed miejscem pochówki - Chcesz, żeby Twoja siostra również tego posłuchała? - zapytała spokojnym głosem, nie odrywając oczu od starannie wyrytego napisu.
- Właściwie nie mam nic przeciwko, aby mówić w jej obecności - dodała po chwili, kucając przy nagrobku - Widzisz Yuu, ostatnio źle potraktowałam Twoją siostrę. To było na spotkaniu płomieni. Wierz mi, nie chciałam jej zignorować, ale nie potrafiłam podejść i zmierzyć się z Yuichiro. Głupota, prawda? Kioto wydaje się takie odległe, a dalej rozpamiętuje każdy, najmniejszy moment. Zwłaszcza ten, kiedy demon umarł i wracam zobaczyć, co z Hanshinem, który został na dachu.. Krew na ziemi, na jego ubraniach oraz twarzy. Tylko ta jest inna, niż zwykle. Jedno oko brakuje, więc nie myślałam już zbytnio o niczym innym. Opatrujemy go wspólnie i mamy wracać, wiesz razem jak drużyna - przerwała na moment, unosząc spojrzenie na zabójczynię - Tylko, że lider miał inny plan w głowie. Zostawił nas w dzielnicy czerwonych latarni, nakazując odwrót. Nie baczył na zagrożenia, rannego... Na nic. Właśnie dlatego nie chciałam podchodzić, ani powiedzieć słowa. Saya... W mojej opinii nie zrobiłaś nic złego. Dlatego - uniosła się z ziemi i schyliła nisko głowę, razem z resztą tułowia - Przepraszam, że tak Cię potraktowałam. Wierz lub nie, ale dla mnie jesteś moją bliską przyjaciółką. Nawet jeśli wtedy wydawało się na odwrót. Czy wybaczysz mi? - dokończyła zupełnie szczerze, głosem przesyconym powagą oraz smutkiem.  

Siedziała sobie przed grobem siostry, rozpamiętując te zabawniejsze momenty z dzieciństwa.
"Dzień dobry, Sayaka"
Przechyliła lekko głowę w bok, zerkając znad ramienia tymi swoimi złotymi ślepiami na rudzielca. - Witaj Yona.. - odpowiedziała jej ze spokojem w głosie. Doceniała fakt, że zabójczyni zdobyła się na odwagę aby w końcu się spotkać i wyjaśnić sobie wszystko to co było przemilczane, czy nawet opacznie zrozumiane. Odsunęły się od siebie i to bardzo, przez chwilę nawet myślała że może nigdy nie były ze sobą tak blisko jak sie spodziewała. W końcu zaczęło się od rywalizacji między nimi, która z czasem stała się też przyjaźnią. Ale przecież nigdy nie przestały być rywalkami, pytanie jednak pozostawało czy nie przestały być przyjaciółkami?!
"Chcesz, żeby Twoja siostra również tego posłuchała?"
- Nie ma znaczenia gdzie ta rozmowa się odbędzie.. jesteśmy tutaj, bo jak tylko jestem w Osace to lubię spędzać czas przed jej grobem, tak rzadko tu jestem.. - odpowiedziała. Sayaka nie potrzebowała świadka w postaci najukochańszej martwej siostry, ale to miejsce jako jedyne miało na nią uspokajający wpływ. Oparła łokieć na udzie i policzek o zwiniętą w pięść dłoń, spoglądając na Yonę. Uniosła brew gdy dziewczyna zwróciła się w stronę nagrobka. No tego się Sayaka nie spodziewała, ale nie przerywała wypowiedzi, chłonąc każde zdanie rudej.
Spodziewała się po niej rozmowy na temat Kiryu, w końcu przez niego Hiryu miała unikać Sayaki. Totalnie zbiła ją z toru swoją wypowiedzią.
"..nie potrafiłam podejść i zmierzyć się z Yuichiro"
Brew sama jej skoczyła w górę na jego wzmiankę. Zaskoczona faktem że została zlana ciepłym moczem na spotkaniu u Hashiry z JEGO powodu. Dla białowłosej to brzmiało absurdalnie, ale nie wcinała się w wypowiedź, zwłaszcza że Yona kontynuowała.
"Kioto wydaje się takie odległe, a dalej rozpamiętuje każdy, najmniejszy moment"
Jak dobrze sobie przypominała to Kagami był liderem grupy w której wylądował Hanshin i Yona razem z jakąś zabójczynią, której nie kojarzyła z niczego poza wyglądem. Coś tam chyba rozmawiała z Kagamim o Kioto, ale nie poruszali jakiś głębszych kwestii na ten temat.
"Zwłaszcza ten, kiedy demon umarł i wracam zobaczyć, co z Hanshinem, który został na dachu.."
"Krew na ziemi, na jego ubraniach oraz twarzy."
"Tylko ta jest inna, niż zwykle"
Dłoń na której się podpierała zacisnęła się tak bardzo że kostki jej pobladły. Słyszała o tym że stracił oko podczas próby odbijania Kioto.
"Jedno oko brakuje, więc nie myślałam już zbytnio o niczym innym. Opatrujemy go wspólnie i mamy wracać, wiesz razem jak drużyna"
"Tylko, że lider miał inny plan w głowie. Zostawił nas w dzielnicy czerwonych latarni, nakazując odwrót. Nie baczył na zagrożenia, rannego... Na nic."
Zmarszczyła nasadę nosa na wzmiankę o Kagamim, teraz już kompletnie nie rozumiejąc o czym ta ich konwersacja miała być.
"Saya... W mojej opinii nie zrobiłaś nic złego."
Złote ślepia wpatrywały się w twarz Yony, zupełnie jakby starała się coś więcej wyczytać z jej ekspresji. Coś więcej niż to co zabójczyni płomienia sama jej powiedziała.
"Przepraszam, że tak Cię potraktowałam. Wierz lub nie, ale dla mnie jesteś moją bliską przyjaciółką. Nawet jeśli wtedy wydawało się na odwrót. Czy wybaczysz mi?"
Pokręciła głową na boki i złapała się za nasadę nosa, którą ścisnęła mocniej palcami, jakby starała się powstrzymać fatalny ból głowy przed rozniesieniem.
- Nie rozumiem.. jak napisałaś że chcesz pogadać, to myślałam że chodzi o Kiryu a nie o Yuiego.. co ma piernik do wiatraka Yona? - spytała wprost, oczekując prostego wyjaśnienia. - Nie było mnie w Kioto z wami, byłam przydzielona do innej grupy.. jak ma twoja spina z Kagamim wpływ na naszą relację? Ja cię przecież nie oceniam przez pryzmat tego jakie masz relacje z innymi zabójcami.. będę zawiedziona jeśli ty tak robisz w stosunku do mnie.. - wyjaśniła swoje zmieszanie, które nasuwało kolejne pytania, na które chciała poznać odpowiedź na tym spotkaniu.
- Jeśli chcesz wybaczenia tego olania mnie u Tsuyi z powodu twojej niechęci do Yuiego to nie wiem co mam ci odpowiedzieć.. trochę chujowo się zachowałaś w takim razie.. byłabym bardziej wyrozumiała gdyby to olanie było spowodowane moją relacją z Kiryu.. a nie znajomością z Kagamim.. wiesz że jest mi bliski.. no i to najlepszy przyjaciel Hayase przy okazji.. - odpowiedziała z cichym westchnieniem w głosie. Nie wiedziała co się odjebało między tą dwójką, ale nie podobało jej się to jak daleko to zdawało się zabrnąć, skoro jej się oberwało rykoszetem.
Sięgnęła wolną dłonią i poklepała wolne miejsce obok siebie, zapraszając Yoną bliżej. Wyglądało to na dobry znak. Ale rozmowa się dopiero zaczynała.

I tutaj ją miała. Chciała zacząć, jak to się mówiło... Od czegoś spokojniejszego, a zarazem bliższego tematu, choć z tej perspektywy może i zaczęła od złej strony. Powinna zacząć od tego, co je poróżniło, dlaczego straciły kontakt... Ach, jaka głupia była. Jak zaczęła nad tym myśleć, to przecież na samym końcu się założyły. Ona upora się ze swoim złamanym sercem, a Sayaka odbędzie rozmowę z Hanem oraz Kiryu i uporządkuje sobie uczucia.
- Masz kompletną rację - pacnęła się w czoło, próbując wbić sobie, to co właściwie powinna powiedzieć.
Zaskoczenie i szok na twarzy Sayaki, skwitowała tylko zawstydzonym uśmiechem, spodziewając się, iż już na samym początku zawaliła.
- Czemu miałabym? Twoje prywatne sprawy nie mają wpływu na pryzmat tego, jak na Ciebie patrzę - powiedziała z przekonaniem, wszak nigdy by tego jej nie zrobiła. W środku Yona cały czas uważała Karasawę za starszą siostrę, z którą ponownie musiała odnaleźć nić, po której będą mogły się otwarcie ze sobą komunikować.
- Hayase? - właściwie nigdy z nim nie gadała o Yuichiro, ba może to i lepiej, patrząc na to jak bliską relację mieli ze sobą - Wybacz w takim razie, jeśli sprawiłam Ci nieprzyjemność swoim wyznaniem - odparła spokojnie, spoglądając z zaciekawieniem na dłoń, która klepała miejsce obok siebie.
Z cichym westchnięciem, przysiadła obok, nogi podciągając do klatki piersiowej - Od czego by tu zacząć... - oparła głowę o kolano, myśląc, co powinna powiedzieć i ile. Nie chciała przecież teraz wypaplać o jej nowej organizacji oraz czym się zajmowała przez ostatni czas, przynajmniej nie teraz - Obiecałam Ci, że wydobrzeje i przestanę się mazać, prawda? - kontynuowała cichym głosem, przypominając sobie, jak początkowo sobie radziła z tym miłosnym kłopotem - Było mi ciężko, tak na starcie. Później próbowałam pisać do Ciebie, ale każda próba zakończyła się fiaskiem. Gniotłam papier i wrzucałam w ogień. W końcu trwało to tak długo, że nawet nie wiedziałam, od czego się zabrać. Od tego, co się dzieje, pochwalić się demonami, które zabiłam, osiągnięciami w leczeniu serca... - ta lista była o wiele, wiele dłuższa. Raz zgłupiała kompletnie i mówiła, jak jej dzień minął, co jadła, jaka pogoda była. Nazywała to desperacką próbą powrotu do tego, co było, z własną mentalną barierą, która blokowała swobodne pisanie do bliskiej osoby.
- Szczerze uważam, że to było dziecinne, no, ale z drugiej strony nigdy nie myślałam, iż doświadczę czegoś takiego - wyznała z żalem, przypominając sobie hektolitry wylanych łez - No, ale to już jest zupełna przeszłość. Jak., hmm, udało mi się wydobrzeć, to z kolei uwikłałam się w misję, gdzie nie mogłam się z nikim kontaktować. Śledziłam pewnego demona i to mi zajęło za dużo czasu - powiedziała z wyraźnym bólem, wspominając jak walka z Kizukim przeistoczyła się w śledztwo dotyczące Sendo - To był naprawdę silny przeciwnik... Nawet nie byłam w stanie go zabić, ba do dzisiaj nie wiem, gdzie przebywa, więc może i dlatego myślałaś, że całkowicie Cię olałam. Twoich wiadomości też nie otrzymałam - wtedy uświadomiła sobie, że przecież Sayaka też nic do niej nie napisała - Wysłałaś mi coś? - zapytała z czystym zaciekawieniem, nawet nie myśląc, aby obrócić sytuację na jej niekorzyść - W każdym razie, to wszystko. Przepraszam za ten brak wiadomości z mojej strony i jeśli mi zaufasz, to obiecuję nie znikać z Twojego radaru... Tak wiesz, nigdy więcej - rzuciła z ciepłym uśmiechem, nieśmiało wyciągając dłoń w jej stronę.

"Masz kompletną rację"
Skinęła głową na słowa Yony, oczywiście że miała rację. Jakby nie patrzeć z ich dwojga to Yona bywała ta roztrzepana, Sayaka była impulsywna i można było ją wkurwić na prawdę byle pierdołą, ale gdy nie była wściekła to była bardzo racjonalna. Choć nawet w gniewie nie pluła jadem na wszystko w koło tylko na swój cel.
"Czemu miałabym? Twoje prywatne sprawy nie mają wpływu na pryzmat tego, jak na Ciebie patrzę"
- No ja mam nadzieje Yona.. bo to męczące byłoby.. ale ty na prawdę musisz popracować na swoją komunikacją.. można się z kimś nie lubić.. ale no kurwa.. są pewne granice dobrego smaku.. a przynajmniej myślałam że starzy ci je wpoili zanim puścili w samopas do korpusu.. - oczywiście że będą słowa krytyki. Skoro chciały połatać to co się zjebało między nimi, to trzeba było wyrzucić z siebie wszystkie krzywdy i żale. Karasawa przecież nie jest aż takim chujem i da szansę, bo przecież każdy zasługuje na drugą szansę. Ale to nie znaczy że będzie przy tym delikatna. Nie dość że by przetartego kolana nie podmuchała to jeszcze mocniej by szorstką szmatą z wodą po nim szorowała żeby kaleka nauczyła się żeby następnym razem wyżej nogi podnosić żeby nie zedrzeć sobie znowu kolan podczas upadku.
"Wybacz w takim razie, jeśli sprawiłam Ci nieprzyjemność swoim wyznaniem"
- Spokojnie.. nie uraziłaś mnie.. ale będę nalegać żebyś wyjaśniła sobie to nieporozumienie jakie masz z Kagamim.. albo zaczęła rozróżniać pewne aspekty naszych relacji.. bo w końcu ci się solidnie oberwie za takie wybiórcze traktowanie.. - to bardziej miała być rada na przyszłość żeby Yona sobie nie srała do gniazda, bo Sayaka nie będzie po niej sprzątać za każdym razem. A chciała żeby rudzielec w końcu trochę dorósł, w końcu była wystarczająco dorosła żeby się zakochać, czyli była w odpowiednim wieku żeby brać odpowiedzialność za swoje decyzje. A że Sayaka nigdy nie była zbyt delikatna w takich momentach uczenia piskląt. Tak ona też będzie musiała się nauczyć jak tą część charakteru obejść, ale przecież wyznawała zasadę że jebać bliskich to tylko ona może i nikt inny, więc Hiryu mogła się poczuć jak część rodziny w tej chwili.
Utkwiła spojrzenie w rudej, jak oparła się policzkiem na swoim kolanie i zaczęła powoli streszczać wszystko co się działo gdy nie miały kontaktu. Słuchała cierpliwie, lekko nawet się uśmiechając kącikiem gdy Yona doszła do momentu prób napisania do niej listu. Oczywistym było czemu każda próba napisania wiadomości była kolcem w dupie. Yona po prostu nie była gotowa jeszcze się z nią zmierzyć. Wiedziała to! Wiedziała o tym bardzo dobrze. Rozumiała czemu tak było.
"Twoich wiadomości też nie otrzymałam "
"Wysłałaś mi coś?"
- Nie.. - odpowiedziała bez chwili zawahania czy nawet bez nuty żalu w głosie. - Zapomniałaś? - spytała po chwili i przeniosła wzrok na grób Yuu. - Miałyśmy prosty układ.. miałam dać Ci tyle czasu ile tylko będziesz potrzebować.. wiedziałam że w końcu się odezwiesz.. jak wszystko przetrawisz i dojrzejesz do konfrontacji.. nie planowałam przyspieszać tego procesu.. bo czułabyś większą presję.. i albo się przez to bardziej oddaliła.. albo byś pękła pod presją i wróciła.. i kto wie może wszystko by się posypało jak domek z kart.. Czas leczy wszystkie rany.. to akurat bzdura.. ale jedno jest pewne.. sprawia że łatwiej żyć z tym co przeszliśmy.. - mówiła ze spokojem nagle sięgając dłonią go jej dalszego ramienia i używając brutalnej siły, przyciągnęła rudego gnoja do swojego boku, łapiąc ją za łeb, docisnęła jej polik do swojej piersi od boku i wpatrywała się w piękny błękit nieba. - W dupę sobie wsadź tą dłoń.. co ja jestem? Twój kumpel z dzieciństwa żeby Ci rękę podawać? - warknęła pokazując jej jak blisko ją miała. Nawet jak coś poszło nie tak, to przecież wszystko dało się naprawić jeśli tylko bardzo się tego chciało!