Dom Mori

Re: Dom Mori — Sob Gru 02, 2023 10:43 pm

Twarz Tatsu spoważniała, wraz z tym niespodziewanym się przyznaniem "do winy" Mori. Wsłuchała się bacznie w jej wyjaśnienia
- Był już wtedy rozkaz odwrotu. Nie było mowy o zwycięstwie. - skomentowała otwarcie łowczyni kamienia wyraźnie oceniającym wzrokiem biorąc głęboki wdech - Ale może nawet dobrze, że tego nie powiedziałaś, patrząc na to, jak Sai emocjonalnie reaguje teraz mogłaby... Nie, nie potrafię sobie wyobrazić większej głupoty w tej sytuacji, po za błaganiem tej dwójki na kolanach o życie Kamy. - wzruszyła lekko ramionami biorąc ostrożny łyk herbaty - Nawet uwierzyłabym, że może jakimś cudem potrafiła odkryć, że te niemal nieistniejące dla moich uszu jęki człowieka wzywającego Izanami-sama należały do niego. W sumie więcej rzeczy mogło się spartolić, gdyby ten durny demoni instynkt nie powstrzymał go od dalszej walki. Tak więc... lepiej nam mogłoby pójść jedynie, gdyby Ayumu pilnujący drzwi ją wtedy ogłuszył.
Stłumiła wszelkie pozytywne emocje, jaka wywołała ta nagła deklaracja. Nie obchodziło nią nigdy, co ktokolwiek o niej myślał, na podstawie jakiś plotek, jej klasy społecznej, czy zachowań. Kiwnęła jedynie lekko głową, uznając że ma rację z tymi wybrykami Fukuro.
- W najgorszym wypadku zabiliby siebie nawzajem, doprowadzając do śmierci wielu cywili. - odparła z chłodem dodając - W najlepszym, ktoś z nich skończyłby bez ręki i nauczyliby się, że coś śmiesznego z tego wyjdzie. Bo obawiam się, że tylko w taki sposób się czegoś nauczą.
Może była ogromną pesymistką, jednak Tatsu nie miała wątpliwości, że najlepszą nauczycielką była tragedia i śmierć przychodząca z Izanami-sama. Jeśli Ne nie nauczyli się niczego, w kontrolowanych i bezpiecznych warunkach, niech wylądują w samym sercu tego konfliktu. Może to ich czegoś nauczy...

- Oby. - odpowiedziała sucho dodając - Kierunku bezmyślnej szarży Saiyuri nie sprawdziłam, gdy biegłam ratować Yonę. Nie mogę zapobiegać każdej tragedii. Szczególnie tych powstałych przez nieprzewidywane emocje.
Czasami łowczyni kamienia myślała, że emocje to powód wielu porażek. Dla demona było to uleganie zwierzęcym instynktom. Dla zabójców był to moment zawachania, podczas którego zwierzę zyska okazję do ataku lub ucieczki. Przewagą demonów był jednak fakt, że mogą śmiertelny błąd popełnić tylko w jeden sposób: pozwalając sobie obciąć szyje. Łowcy demonów mają cały bogaty repertuar ran kończących walkę, które demon może zwyczajnie zregenerować.
- To co go zaskoczy, na pewno pomoże. Choć jeśli się mylimy, klaśnie, zamieni się z tobą i będzie mógł w spokoju uciec. - łowczyni kamienia zamyśliła się ponownie - Najlepiej byłoby mu uniemożliwić klaskanie. A to tylko można zrobić łańcuchem. Tylko jak mi go rozerwie, to mogę nic nie być w stanie już zrobić.
Próbowała za wszelką cenę powstrzymać szarpającą się ciemnowłosą, zerkając kątem oka na swój łańcuch. Powinna w sumie po niego sięgnąć najpierw, zamiast tak niebezpiecznie skracać dystans:
- I uważasz z powodu tego listu, że byłby do tego zdolny. By porzucić człowieczeństwo, stać się potworem, tylko po to by zemścić się na tobie! W małżeństwie, w którym nic nie było? - wykrzyknęła otwarcie Tatsu dodając - Słyszałam od Yony, co zastała tam na górze. Brutalnie zdarte symbole Minamoto. Twoja moneta, żeton, kamień. Cokolwiek to jest to potwierdza. Sendo miał jakieś połączenie z Minamoto, które doprowadziło tego Kaito do podbicia tej durnej posiadłości. Ci zaś mają połączenie z Korpusem, co łączy się czemu go zdradził. Jeśli ciebie nienawidził i zamienił się przez ciebie, czemu nie przejął tego domu. Byłoby to szczególnie łatwe, patrząc w czyjej strefie wpływów jest Nagoja, a w czyjej Osaka.
Jeśli Mori zaczynała się uspokajać, łowczyni kamienia zaczynała powoli wycofywać swój uścisk, chcąc złapać za swój bezpieczny łańcuch, ganiąc siebie w myślach:
"Muszę w końcu znaleźć rzemieślnika, który uszyje mi ubranie z łańcuchem, który nie rzuca się w oczy niezakryty. Pełne osiem metrów jest zawsze przydatniejsze od dwóch"
Dopiero po propozycji Mori, odnośnie wspólnych odwiedzin Takeshi-senpai umysł Tatsu połączył wszystkie fakty:
- Pokażesz mu ten nowy oddech... Z łukiem... - odparła neutralnym głosem Tatsu, mając wrażenie, że nie jest przekonana co do jego możliwości - Nie da się ściąć głowy łukiem. Chyba, że jego liniane coś byłoby z nichirin. - przyznała swój steptycyzm dodając - Jednak... nie wiem, jaki byłby mój powód zawracania mu głowy. Nie mam w sumie nic, co byłoby warte pokazania... A jeszcze powiedziałabym coś, co nas wszystkich naradzi...
W jej głosie narastała niepewność i przerażenie. Nie chciała narzucać się swojemu Hashirze. On miał swoje rzeczy do zrobienia, ona zaś swoje. Wykonywali swoje obowiązki, a dzięki swojej roli w Cieniach mogła mu pomagać bez wychodzenia na atencjuszkę. Nie chciała wyjść na lizodupa, co szuka go po całej Japonii, opowiadając mu o swoich osiągnięciach, tylko po to, by zostać jego następczynią. Czy w ogóle chciała zostać jego następczynią? Ktoś taki jak ona, z przeszłością, której nigdy nie chciałaby ujawniać...
Zabójczyni kamienia pogrążyła się w przemyśleniach, zamieniając się w kamienny posąg (zaciśnięty rękoma wokół Mori, jeśli dalej się szarpała).

Re: Dom Mori — Sob Gru 09, 2023 11:55 pm

— Odwrót odwrotem, ale wiesz... to wszystko wydawało mi się tak odrealnione, że w pewnym sensie oczekiwałam, że nagle wpadnie do nas trzech innych Filarów albo chociaż Mistrz... — westchnęła, odchylając głowę do tyłu. — Możesz myśleć, że się pogrążam, ale postaw się na moim miejscu. Dowiadujesz się, że twój mąż był w Korpusie, zdradził go, został demonem... nagle jeszcze do tego wszystkiego, poza przemienionym nim stajesz twarzą w twarz także z jedną z Kizukich. A mimo to, może gdyby nie interwencja Saiyuri, to wszyscy wrócilibyśmy jedynie z ranami, które dałoby się wyleczyć. — Opuściła wzrok, marszcząc brwi. W końcu uderzyła otwartą dłonią o podłogę. — Mieliśmy to wygrać, kurwa mać.
Kącik ust Nishiōji uniósł się do góry, kiedy Tatsu stwierdziła, że w zasadzie to i lepiej na tym wszystkim wyszli. Kiedy wspomniała o "durnym demonim instynkcie", Mori uniosła swoją czarkę i wystawiła w kierunku kobiety w geście toastu.
— Za poległego marechi, który być może uratował nam dupsko?
Odnośnie "wojujących Ne", zaśmiała się przez zamknięte usta.
— Wiesz, zawsze możemy wstawić się za kaleką koleżanką i dyskretnie pomóc im osiągnąć podobny stan — stwierdziła półżartem, posyłając rozmówczyni oczko.

Złapała się za nasadę nosa, marszcząc przy tym brwi. Rzeczywiście - jej pomysł był ryzykowny pod tym kątem, o którym opowiadała nietykalna.
— Mógłby chociaż to zrobić na tyle wcześnie, żebym mogła sama siebie uniknąć — westchnęła, świadoma, że raczej nie będzie tak łaskawy. — Myślisz, że będzie chciał uciekać? Wydawał się być dość pewny swoich możliwości. Tylko pytanie, czy to tak sam z siebie, czy też przez obecność Tory niedaleko. — Przygryzła delikatnie policzki od wewnątrz i wypuściła je, gdy kobieta wspomniała o łańcuchu. Mori mimowolnie spojrzała w kierunku oręża rozmówczyni. — Pożyczę ci topór w razie czego. — Wiedziała, że jej to nijak nie pocieszy, a jednak starała się ją jakoś podnieść na duchu. — Nie uczyłaś się nigdy walczyć inną bronią? Tak abstrahując. Nie mówię, że masz zaraz nosić ze sobą katanę, czy coś. Co prawda myślę, że twój łańcuch nie powinien mu łatwo ulec, ale ostatnimi czasy coraz więcej rzeczy mnie zaskakuję, więc już niczego nie jestem pewna — dokończyła zdanie, kręcąc głową w zwątpieniu.

Zatrzymała się w bezruchu, kiedy usłyszała "odkrycia" Yony i odłożyła na kolana rozluźnione ręce. Wydęła dolną wargę, próbując uspokoić oddech. Jej dom był o wiele mniej okazały niż odwiedzona siedziba klanu, jednak argumenty Zabójczyni były trafne.
Na tyle, na ile mogła, odprowadziła Tatsu wzrokiem, kiedy jej uścisk zaczął się rozluźniać. Na hasło "liniane coś", uśmiechnęła się w rozczuleniu.
— Co takiego mogłabyś mu powiedzieć niby? Tatsu, proszę cię — sarknęła oburzona, wycierając nadgarstkiem resztki łez. — Jesteś chyba najszybciej awansującą Zabójczynią o tym oddechu, który i tak wydaje mi się, że cierpi na niedobór użytkowników. Przejdziemy się do niego, zaoferujemy pomoc, ja się polansuję nowym oddechem a ty swoim rozwojem. Na pewno doceni twoje działania — dokończyła wstając (jeżeli ostatecznie jej na to pozwoliła) i popatrzyła na kobietę z góry. Mimo, że chwilę wcześniej sama rozklejała się nad swoim losem, to nie chciała pozwolić, aby jej rozmówczyni straciła wiarę w siebie. Siłą rzeczy zaczęła trochę traktować ją jak córkę.
— Daj mi chwilę.
Wróciła ze swoim łukiem i usiadła ponownie przy Tatsu, przodem do niej.
— Masz rację, że nim samym głowy demona nie zetnę. Ale! Poproszę rzemieślników, żeby w tych miejscach — wskazała na nie dłonią — domontowali mi ostrza z nichirin. Tak w razie czego. A na krótszy dystans wezmę topory - w ich możliwości do ucinania chyba nie wątpisz, co? — Uśmiechnęła się z dumą. — Lepiej, żebyś nie wątpiła, bo jak twój łańcuch nie wytrzyma... — to być może będą musiały zrealizować wcześniejszy pomysł Mori.

Re: Dom Mori — Sob Gru 16, 2023 4:08 pm

- Jeśli wierzysz tak bardzo w cuda, to tej nocy stał się jedynie jeden. Przeżyliśmy wszyscy spotkanie z Kizukim, bez pomocy Hashiry, poza Kamą... I za to możemy wziąć ten toast.
Istniała nie mała szansa, że ta Kizuki mogła zabić ich podczas tego kwadransu, czy jak wiele zostało do wschodu Słońca. Może by przez to też umarła, jednak sama Tatsu wątpiła, by Kizuki żyjąca Izanami-sama wie jak długo nie miała jakiś sposób, by uchronić się przed Słońcem. Jeśli któryś z nich umarłby z tego powodu, to na miejscu ich Stwórcy, który tak ich wyróżnił, zapadłaby się w podziemie. Nie mogła nawet wymyśleć równie głupiej śmierci u normalnych ludzi, poza jakimś pijakiem, który udusił się sake.
- Możesz nawet dolać trochę alkoholu do tego toastu... W końcu... tak trzeba.
Odrzekła z lekką niepewnością, zdając sobie sprawę, że niestety do nich stosuje się alkohol. A przynajmniej, według tego co sobie zdawała. Jeśli nie zostanie w tej kwestii wyprowadzona z błędu, była gotowa dla samej symboliki przełamać wieloletnią abstynencję.
Łowczyni kamienia zareagowała srogim wzrokiem na półżart Mori mówiąc:
- Gdybym miała wyrywać ręce, każdemu dupkowi, nie miałby kto w nim walczyć.
Tatsu zdawała się wyraźnie nie wychwycić, że półżart Mori, był faktycznie żartem.

- Może dlatego, że czekał na kolegów. Nie wiedząc, że już nie wrócą z polowania. Jedyne co mam pewność to fakt, że ta Kizuki wiedziała o ataku na Yonezawę, a jednak była tutaj. - wzruszyła lekko ramionami mówiąc - Jestem ostatnią osobą z nas, która wie jak ten typowy samuraj może się zachować. To ty z Ayumu powiniście wiedzieć najwięcej. Wiem tylko, że demon to zwierzę, które dla przeżycia kolejnej nocy zrobi wszystko.
Powędrowała za wzrokiem Mori w kierunku łańcucha, wzdychając lekko pod nosem:
- Wiem, jak walczyć kosą, krótszymi kusarigamami i bronić się bez broni. No i bić się samym łańcuchem. Nic czego nie nauczał Takeshi-sensei. - wzruszyła lekko ramionami - Może martwię się na zapas, bo nigdy łańcuch mi nie pękł. Ale sama wiesz, jaka jest podstawowa zasada walki przy użyciu oddechu kamienia: Trzymaj wszystko na dystans łańcucha.
Nie wiedziała jednak, jak zadziała jej oddech, gdy zostanie tylko z samą kosą. Sam oddech nie działał dość dobrze z tylko jednym dostępnym końcem, sprawiając że pokaźny oręż użytkowników kamienia, był ich największą zaletą, a jednocześnie wadą.

Tatsu zdawała się być ciągle w swym kamiennym zamyśleniu, nie dając sobie poprawić nastroju komplementami. A przynajmniej tak to się zdawało. Można było nawet sprawiać wrażenie, że słowa do niej nie docierają, gdyby nie jedno z nich, które zmrużyło wyraźnie oczy Tatsu:
- Lansować?
Patrzyła ostrożnie na ruchy Mori, mając w ręku łańcuch, jakby znowu zaczęła się krzywdzić. Patrzyła z zastanowieniem na konstrukcje tego łuku, łapiąc się delikatnie drugą ręką za brodę:
- Ma to jakiś sens. Chociaż dalej nie widzę sensu w łuku. - odparła w zamyśleniu mówiąc - By dobić demona musisz i tak do niego podejść. Nie wiem jak z daleka możesz strzelać, ale im dalej strzelisz, tym trudniej będzie ci dobić. Bo gdy się zbliżysz, demon może się w tym czasie zregenerować. Choć podobnie myślałam sprzed Minamoto, że kunaie są bezużyteczne i Yona to ćwicząca tylko marnuje czas. Kaga udowodniła swoim oddechem, że może jednak jest w nich metoda, na to by zająć czas nawet Kizukiemu.
Podnosząc się powoli z miejsca, spojrzała na obecny stan Słońca mówiąc:
- Jak będziesz gotowa pokazać Takeshiemu-sensei pokazać swój oddech to ja będę gotowa. Jeszcze nie wiem w sumie z czym, ale na pewno z czymś. Bo chwalenie się rangami, które sam mi dawał, to jak chwalenie się przed mistrzem miecza swoim nichirin, które to on wykuł.
Podniosła się powoli z miejsca, będąc gotowa pożegnać Mori, o ile ta ją nie zatrzyma.

Re: Dom Mori — Sob Gru 23, 2023 9:04 pm

Skinęła głową, przyznając kobiecie rację. Ich dalsza egzystencja wynikała nie tylko z "poświęcenia" Kamy, ale i fartu, a może nawet wspomnianego cudu. Miała świadomość, że Kizuki nie otrzymują swoich tytułów dlatego, że połaskotali jakiegoś Zabójcę, dlatego od czasu do czasu wciąż zaskakiwało ją uświadomienie sobie, że przeżyła tamtą noc.
— Nie trzeba. Ale wypada — odpowiedziała, uśmiechając się półgębkiem, kiedy sięgała po butelkę z alkoholem. Jeżeli po tym drobnym "sprostowaniu" Tatsu nie zrezygnowała z trunku, Mori napełniła jej czarkę i powtórzyła cały proces uniesienia przed wypiciem zawartości. W odpowiedzi na kolejne słowa kobiety, Nishiōji zaśmiała się niepewnie, samej nie będąc przekonaną, czy jej rozmówczyni właśnie zażartowała czy też mówiła w pełni poważnie. W oczach Mori była prędzej skłonna do tego drugiego, dlatego zdecydowała się nie ciągnąć tematu, żeby przy swojej kolejnej wizycie w Yonezawie nie spotkać za wielu kalekich członków Korpusu.

— Nie jestem pewna, czy go jeszcze interesują samurajskie konwenanse — bąknęła, zamykając oczy na krótką chwilę. — Więc chyba bezpieczniej będzie założyć, że zachowa się właśnie jak zwierzę. Z drugiej strony, jeżeli będzie miał ze sobą dużo popleczników, albo choćby i tę przeklętą Torę, to pewnie będzie się bronił, zamiast uciekać. Mam tylko nadzieję, że kiedy już będziemy mogli spróbować mu się dobrać do dupy, to nie będzie tak silny jak Tora wtedy.
Nadęła lekko policzki, słuchając o możliwościach Tatsu i, najzwyczajniej w świecie, pozazdrościła jej. Chociaż ją także uczył Filar Takeshi, to walka bez broni nigdy nie była umiejętnością, którą pochwaliłaby się na głos.
— Wiem. I wiem też, że jak nas go pozbawią, to jesteśmy bardziej niż w dupie. — Popatrzyła na swoje przedramiona, które dalej nosiły ślady po ostatniej potyczce, w której to właśnie na dłuższy czas straciła swój łańcuch. — Ale hej, ja nigdy nie byłam za dobra w walce wręcz, nie mówiąc już o kosie czy kusarigamie, a żyję. Myślę, że na spokojnie sobie poradzisz, chociaż jednocześnie wierzę, że i twój łańcuch wytrzyma.

Lansować?
— No, pochwalić swoimi osiągnięciami — wyjaśniła łagodnie, mając nadzieję, że Tatsu nie weźmie używanych przez nią słów jako próbę obrażenia jej.
Po krótkiej prezentacji planów na swoje nowe oręże, zmarszczyła lekko brwi, słysząc krytykę. Nie była ona bezpodstawna, a jednak nie takiej reakcji oczekiwała. Rozchmurzyła się jednak, kiedy kobieta nawiązała do sytuacji Kagi.
— Nie będzie to oddech, który będzie szybko mordował, ale będzie niezły przy osłabianiu ich. A jak się już uda sprowadzić takiego do parteru, to wtedy będzie łatwiej ściąć choćby i moim toporem — wyjaśniła pokrótce.
Podniosła wzrok, kiedy Tatsu wstała z miejsca i szybko poszła w jej ślady.
— Uciekasz już? — spytała nieco zaniepokojona, zanim również spojrzała przez okno. Chociaż myślała, że ich spotkanie ledwo się zaczęło, to w rzeczywistości upłynęło całkiem sporo czasu. Zanim jej rozmówczyni zdążyła cokolwiek powiedzieć, Mori ukłoniła się z wdzięcznością. — Dziękuję, że przyszłaś. Rozmowa z tobą pozwoliła mi lepiej zrozumieć tamtą noc. — A przynajmniej pokazała jej, że przyczyną zdrady Sendo mogło być cokolwiek innego niż ich brak potomstwa lub jej cudzołóstwo. — Uważaj na siebie i, no, jesteśmy w kontakcie. Wiesz, jak mnie złapać — dokończyła, odprowadzając Tatsu do prawdziwego wyjścia, aby ta nie musiała znowu przeskakiwać przez płot. Jeżeli jej na to pozwoliła, na pożegnanie objęła ją jeszcze w przyjacielskim geście.

z/t x2