Dom Akoyi

Dom Akoyi — Sob Gru 16, 2023 9:34 pm

Dom Akoyi

Re: Dom Akoyi — Wto Gru 19, 2023 11:24 pm

Słońce zaszło nad Tsurugi, a więc oznaczało to że Akoya mogła wracać do domu. Chciałaby wrócić z kimś, ale kandydat na to odpadł nim zdążyła go zaprosić. Drania akurat posłali na jakąś misję, Akoya nie mogła zrobić nic więcej niż życzyć mu powodzenia i zaoferować że obejrzy jego miecz po misji by naostrzyć go lub naprawić go jeśli ulegnie uszkodzeniu. Różne wszak demony chodziły po Japonii i w różnym stanie ostrza Nichirin wracały z właścicielami. Mistrzyni Miecza wiedziała coś o tym bo do jej obowiązków należało dbanie o miecze szermierzy, najchętniej wzięłaby się za kucie jakiś własnych projektów ale mistrz Ito stwierdził że na to jeszcze za wcześnie. Na razie zajmowała się konserwacją tych mieczy czy też przetapianiem rudy na nie, z czego odkładała niektóre kawałki dla siebie. By w przyszłości móc ich użyć do stworzenia miecza od podstaw. Parę razy niby "tworzyła ostrza" ale nie miała zamiaru oszukiwać się. Była podczas tego tylko asystentką, nawet gdy jeden z mistrzów miecza pozwolił jej zanieść gotową katanę do zabójcy i oznajmić że powstała z jej rąk. To dalej nie było to coś.
Akoya westchnęła zmęczona tym dniem i ruszyła do chaty jednej z mieszkanek Tsurugi, która to dzisiaj robiła za niańkę dla jej małej córeczki. Nim zapukała do drzwi, to przetarła dłońmi twarz by wyglądać na nieco bardziej ogarniętą i poprawiła włosy po czym poczekała aż kobieta otworzy jej drzwi. Tym sposobem chciała oszczędzić sobie pogadanki, że powinna mniej pracować bo się wykańcza a więcej czasu powinna spędzać z dzieckiem i tak dalej i tak dalej. Takie rozmowy nic nie wnosiły bo Akoya nie potrafiła inaczej, jeśli przestałaby pracować to musiałaby w innym sposób poradzić sobie z swoim problemem więc finalnie i tak spędzałaby tyle samo czasu z Kiku. Zresztą starsza pani powinna jej odpuścić, jak na odpowiedzialną matkę przystało czasem brała córkę do swojej kuźni by tam powoli przyuczać ją do zawodu. Po krótkiej pogawędce, którą dziewczyna szybko zapomniała, młoda mistrzyni miecza wzięła swoje dziecko i wróciła do domu.
Kiku miała niezwykły dar, widok jej twarzy sprawiał że jej matka zapominała o wszystkich problemach i uśmiechała się szeroko. Akoya rzadko uśmiechała się w ten sposób o ile nie karmiła jakiegoś z nałogów na jakie to cierpiała, dlatego każda taka chwila była dla niej cenna. Młoda kobieta podrzuciła lekko swą córką i przytuliła ją mocno gdy to odsunęła drzwi do domu — I jesteśmy w domu szkrabie, mama umyje twarz i wróci do Ciebie dobrze? — Spytała młoda NE po czym odłożyła dziewczynkę na futon i poszła do misy z wodą by przemyć swoją twarz. Podczas tego Kiku naglę zaczęła płakać, co wzbudziło panikę w Akoyi. Dziewczyna chciała podnieść się szybko i przez przypadek wylała na siebie wodę z misy — Kurwa — Zaklęła po czym pognała do swojej córki by natychmiast ją podnieść i przytulić —Ciii malutka, przecież nic się nie dzieje — Powtarzała kołysząc się z córką na boki i nie wiedząc w zasadzie czy bardziej uspokajała bobasa czy siebie.

Re: Dom Akoyi — Sob Lut 03, 2024 10:53 pm

Dopiero co wrócił z misji. Odświeżył się, zdołał się przebrać w świeże kimono i planował iść coś zjeść. Podróż była wycieńczająca, ostatnio też miał problemy ze snem. Może dlatego że wiecznie ktoś coś od niego chciał. A to niewiasty w opałach zaczęły się wyłaniać zza każdego rogu jak grzyby po deszczu, jakby nagle wszystkie wolne samice tylko szukały sposobu na zwrócenie jego uwagi. A jak to Hei, nie potrafił przejść obojętnie od kogoś kto potrzebował akurat jego pomocy. Już wolał biegać za demonami, żeby tylko odpocząć od namolnych bab. Myślał czy by nie złapać swojego przyjaciela i nie porwać go w góry na sesje treningową połączoną z polowaniami na demony. To brzmiało jak plan. Zwłaszcza że ostatnio matka bez jego zgody czy nawet wiedzy załatwiła mu nagle narzeczoną. Jeszcze się nie pozbierał po niefortunnej sytuacji z Asano, o czym nikomu nie powiedział. W końcu facet to sam powinien sobie radzić z problemami a nie obarczać nimi wszystkich w koło.
Zmęczony, głodny i rozdrażniony w chwili gdy przechodził obok domu Akoyi, aż się złapał za ucho słysząc płakanie małego dziecka. - Co do? - mruknął, zerkając w kierunku źródła odgłosu. Jak dobrze pamiętał to tam mieszkał ich kowal.
"Kurwa" przykuło jego uwagę nieco bardziej, zwłaszcza że głos był znany mu dość dobrze. Podszedł bliżej, zastukał pięścią ale ten odgłos mógł się zgubić podczas darcia się brzdąca. Otworzył więc drzwi i wszedł jak do siebie w progu się zatrzymując aby zobaczyć Akoye kołyszącą się z brzdącem na futonie.
- Spodziewałbym się po tobie wielu rzeczy.. ale nie tego że ukradniesz komuś dziecko.. - z tymi słowami podszedł bliżej i kucnął przed kobietą, próbującą uspokoić małą bezskutecznie. Sięgnął po brzdąca i ostrożnie wysunął ją z rąk pani kowal. Podniósł się z małą. - No już już.. ja wiem.. ta straszna pani nie wie jak się taką małą księżniczką zająć.. - powiedział ciepłym tonem głosu jakby mówił najprawdziwszą prawdę na świecie. Jego głos był ciepły, czuły i zdawał się przypaść małej do gustu. Gdy jeszcze ją wziął w ramiona, kołysząc na boku, dziewczynka z miejsca przestała płakać i wlepiając swoje małe oczka w jego złote ślepia, leżała tak grzecznie jakby jej własny rodzić ją teraz tulił. -.. u wujka Heia czujesz się bezpiecznie.. prawda? No jasne że tak.. - uśmiechnął się bezczelnie w kierunku Akoyo. - To gdzie są jej rodzice? Ja rozumiem.. ładny brzdąc.. ale jak coś to chyba lepiej sobie zrobić własne.. a nie porywać maleństwa innym.. - rzucił tak przyjemnym dla ucha głosem, że to aż się gryzło z zawartością wypowiedzi. Tak czy inaczej, córeczka pani kowal powoli zaczęła mrużyć ślepka, wpatrzona w Tairę jak w obrazek, nie wydając innych odgłosów poza spokojnym oddychaniem.

Re: Dom Akoyi — Czw Lut 08, 2024 1:26 pm

Była zbyt zajęta próbą uspokojenia dziecka by zauważyć iż ktoś od tak wszedł do jej domostwa. Tak naprawdę zauważyła Heisuke dopiero gdy odebrał jej dziecko, wtedy to zaskoczona zamrugała kilkanaście razy próbując przeanalizować to co się właśnie stało. Gdy to zaś stało wstała z zamiarem przyłożenia Tairze, niestety nie mogła tego zrobić gdy trzymał na rękach Kiku więc jedynie zacisnęła mocno zęby by powstrzymać się nieco po czym zdała sobie sprawę iż jest mokra więc wykorzystała ten czas by nieco się osuszyć przy pomocy paru suchych szmat.
Słyszała przy tym każde słowo Heisuke i wkurwiała się jeszcze bardziej, bo kto dał mu prawo do tego by to oceniać. Rozumiała gdy mówiła to starsza pani, która zajmowała się Kiku gdy ta pracowała ale ktoś taki? Przez to wszystko nagle zachciało się jej pić i co najmniej nie chodziło o wodę, a o sakę. Cóż przynajmniej już wie co będzie tej nocy robiła po tym jak wygoni stąd tego debila. Stąd też pewnym krokiem wróciła do Heisuke i Kiku by zgromić mężczyznę wzrokiem.
— Chędoż się idioto, tacy jak ty nie umieją poprawnie używać miecza a co dopiero zajmować się dziećmi — Rzuciła Akoya spoglądając na Kiku i po chwili nieco łagodniejąc, jej szkrab uspokoił się więc nie powinna sama teraz się rzucać. Ponoć dzieci odczuwały częściowo to co rodzice więc nie chciała wywoływać kolejnej fali płaczu u swojej pociechy. Nie ukrywała iż uśmiechy Heisuke jeszcze bardziej ją irytowały, dlatego też w pewnej chwili odebrała mu dziecko tuląc je do swych piersi — Ona jest moja idioto, nie widać? — Odparła Akoya po czym odwróciła się tyłem do mężczyzny by nie patrzeć na jego wkurwiającą mordę — Przyszedłeś mnie tylko wkurwić czy czegoś chcesz? — Spytała po chwili Mistrzyni Miecza chcąc dowiedzieć się czego szukał tutaj zabójca oddechu wody. W końcu jakby nie patrzeć była już późna pora, więc mogła domyślać się czego chciał patrząc na to jaką reputację miała.

Re: Dom Akoyi — Czw Lut 08, 2024 3:42 pm

"Chędoż się idioto, tacy jak ty nie umieją poprawnie używać miecza a co dopiero zajmować się dziećmi"
W odpowiedzi na warknięcie Akoyi, Taira przyłożył dłoń do główki malca, tak aby zasłonić jej uszko, drugie docisnął delikatnie do piersi na pierwsze słowo już. Spojrzał na kobietę dość zimnym spojrzeniem. - Nie wstyd Ci się tak wyrażać przy dziecku? - rzucił dość poważnym tonem głosu. Uniósł brew na jej insynuacje odnośnie obchodzenia się z dziećmi i tym bardziej z jego kataną. Nie ugodziła akurat go tak bardzo jak by tego chciała i już chciał jej odpowiedzieć kiedy ta zabrała mu Kiku z rąk. - Hej.. - mruknął z niezadowoleniem widząc jak mała została zabrana.
"Ona jest moja idioto, nie widać?"
- Niep.. nie ma żadnych podobieństw..w życiu bym nie pomyślał że to twoje.. - skomentował kąśliwie, ale nadal bardzo łagodnym głosem. Malec w ramionach mamusi musiał wyczuć negatywne przejawy emocji bo z uśmiechniętej minki szybko przeszła w niezadowoloną. Nosek się zmarszczył, dolna warga zaczęła się poruszać, zaciągana przez malca wyżej i już zaczynała marudzić wyrywając się powoli wracając do kwilenia.
"Przyszedłeś mnie tylko wkurwić czy czegoś chcesz?"
Taira obszedł ją tak że byłą frontalnie zwrócona do niego, dziewczynka w ramionach mamy widząc białowłosego wyciągnęła w jego stronę małe rączki. - Da! - odezwała się kruszynka i Heisuke aż się wyszczerzył triumfalnie. - O popatrz.. ona chce do mnie.. - oczywiście musiał to powiedzieć na głos, ale sama Akoya widziała że małej ewidentnie się spodobał ten bezczelny samuraj. Więc zgodnie z wolą dziecka, złotooki ją wziął. - Gdzie masz jakieś ciuszki na przebranie.. nic dziwnego że jest niezadowolona.. też bym był jak bym miał na sobie mokre ciuchy.. - to mówiąc bawił się z jaj małą rączką swoim palcem. - Swoją drogą.. - to mówiąc złapał za przytwierdzony miecz i rzucił go kowalowi. Nichirin było w idealnym stanie, żadnych u szczerbień czy rysek. - Ja nie z tych co nie wiedzą jak się z mieczem obchodzić.. ale co kowal może wiedzieć o machaniu mieczem jak jego kontakt kończy się na robieniu broni i jej naprawie? - rzucił ze spokojem w głosie. - Da.. da-da.. - Kiku zaczęła bawić się fragmentem jego białego kimona. Heisuke spojrzał na małą z uśmiechem. - Chyba mnie lubi bardziej od ciebie teraz.. może dlatego że ja nie klnę i się nie rzucam o wszystko.. dzieci tego nie lubią.. stresują się.. - skomentował patrząc na kobietę przed sobą. - A co tu robię.. ten płacz był tak głośny że postanowiłem sprawdzić co się stało.. dzieci nie płaczą bez powodu.. - dodał nadal bawiąc małą na rękach. Nie dawał jej sobie póki co zabrać.

Re: Dom Akoyi — Pon Lut 26, 2024 12:38 pm

Gdyby nie obecność Kiku to sięgnęłaby właśnie po młot i pokazałaby Heisuke dlaczego nie zadziera się z kowalami. Gdzieś słyszała jakoby ktoś szerzył plotki, że samuraje to idioci i była teraz skłonna przyznać tej osobie rację. Brało się to jednak z całą pewnością z tego jak bardzo ten komentarz ją wkurwił, w końcu była matką. Może na to nie wyglądała, może nie zachowywała się jak matka powinna ale nią była. Kiku była jedynym źródłem szczęście Akoyi, który nie był związany z pracą czy też powolnym wyniszczaniem się za pomocą używek czy innego syfu jaki to zażywała w ciężkich chwilach. Zresztą przez dziewięć miesięcy nosiła Kiku pod sercem wiec żaden samuraj z przypadku nie miał prawa jej tego odbierać.
Zacisnęła mocno zęby słysząc nawet jak te skrzypią gdy to usłyszała dalsza część jego bezczelnej wypowiedzi. Ten skurwiel przecież nie miał prawa wiedzieć nic o wychowywaniu dziecka, a śmiał ją pouczać?
— Oczywiście, że chce do Ciebie bo dzieci lubią błaznów barani łbie — Odparła Akoya ciesząc się iż wpadła na jakąkolwiek odpowiedź nie będącą standardową wiązanką. Bądź co bądź w jednym Heisuke miał rację i powinna uważać na język przy swojej małej księżniczce. Jeszcze mała to podłapie i powie to komuś kto cokolwiek znaczył w korpusie.
— Dawno bym ją przebrała gdybyś się tu nie zjawił głąbie — Mruknęła w ramach odpowiedzi jasnowłosa po czym złapała miecz rzucony przez Heisuke, od razu wyciągnęła go z sayi i zaczęła mu się przyglądać fachowym okiem. Nie dostrzegła na nim żadnych uszkodzeń więc tu nie miała się czego czepić. Mogła jednak uderzyć w inną rzecz — Korzystasz wogóle z tej katany? Czy też nosisz ją jedynie dla ozdoby co? — Rzuciła szybko po czym jeszcze szybciej zostawiła go na moment samego by poszukać suchych ubrań.
Chwilę jej to zajęło ze względu na mały nieporządek jaki panował w niektórych miejscach jej domostwa ale w końcu wróciła do Heisuke, odłożyła ubrania na stolik i wyciągnęła ręce po swoją córkę.
— Jako kowal muszę wiedzieć wszystko o broni, którą robię. W tym jak prawidłowo się nią posługiwać głąbie — Zaczęła Akoya wytykając język w stronę Heisuke po czym zbliżyła się do niego by pogłaskać Akoyę po głowie — Dzieci natomiast czasem plączą bez powodu. Nic się nie da z tym zrobić, dlatego podziękujemy już za usługi błazna — Kontynuowała jasnowłosa uśmiechając się delikatnie w stronę Kiku — Dlatego oddawaj mi moją córkę, musze ją przebrać — Oznajmiła posyłając ostre spojrzenie w stronę mężczyzny.

Re: Dom Akoyi — Sob Mar 30, 2024 2:05 am

"Oczywiście, że chce do Ciebie bo dzieci lubią błaznów barani łbie"
- ..nazywając rzeczy w ten sposób, to sobie najbardziej ciśniesz.. zaznaczając że twoja córka woli takiego błazna od własnej matki.. - skomentował nawet nie patrząc na kowala. Jego spojrzenie było wbite w małą dziewczynkę. Zdawał sobie sprawę że mógł tymi słowami wbić jedną z najgorszych szpilek kobiecie, ale zrobił to tylko po to żeby nie zapominała że i on ma język w gębie, którym potrafi się dość sprawnie posługiwać, kiedy sytuacja tego potrzebuje. I wcale nie potrzebował do tego ciskać wulgaryzmami co trzecie słowo.
"Dawno bym ją przebrała gdybyś się tu nie zjawił głąbie"
Przeniósł spojrzenie na Akoyę. - Taa.. widziałem.. a tak szczerze.. to nie musisz mi dziękować za pomoc w uspokojeniu twojej córki.. drobiazg.. do prawdy.. przynajmniej jedno z nas ma o tym jakieś pojęcie i hehe.. jak na złość jest tą osobą typ po którym byś się tego nie spodziewała.. ale to może ze zmęczenia.. może z frustracji.. albo tego alkoholu.. a może z mieszanki całej trójki mała nie umiała się u Ciebie uspokoić.. - skomentował ani na moment nie zmieniając barwy głosu z przyjemnej. - Nie ma wstydu w proszeniu o pomoc.. jeśli się jej potrzebuje.. myślałem że w korpusie tego uczą jako pierwszego.. ale widocznie przespałaś na kacu te lekcje.. - kolejna szpilka. Chyba nie dostał w ryj tylko dlatego że miał w dłoniach małe dziecko. Ale też nie wyglądał na osobę, która by się przejęła liściem od wściekłej kobiety.
"Korzystasz wogóle z tej katany? Czy też nosisz ją jedynie dla ozdoby co?"
- Zniszczony miecz to jedziesz po zabójcy bez skrupułów.. w idealnym stanie to jedziesz po zabójcy że pewnie nie używa.. nie da ci się dogodzić.. co? - serio myślała że taki komentarz go w jakiś sposób sprowokuje? Ale skąd mogła go znać skoro nie spędzali w ogóle razem czasu. Taira był ponad takie przytyki, mające go sprowokować w kierunku kobiety. Za bardzo szanował płeć SŁABĄ żeby reagować agresją, co nie znaczyło że będzie stał i pozwalał się cały czas obrażać.
"Jako kowal muszę wiedzieć wszystko o broni, którą robię. W tym jak prawidłowo się nią posługiwać głąbie"
- Skoro twierdzisz że umiesz się posługiwać mieczem, to kim jestem by twierdzić inaczej? - rzucił wzruszając ramionami w obojętności.
"Dzieci natomiast czasem plączą bez powodu. Nic się nie da z tym zrobić, dlatego podziękujemy już za usługi błazna"
- Cudowna wymówka wzorowej rodzicielki.. - rzucił z przekąsem, ale uśmiechając się ciepło do małej Kiku. Uniósł brew na jej ostatnią wypowiedź. - Oddam ci ją dopiero jak się uspokoisz i przestaniesz być taka.. jadowita.. to dobre słowo. Jak potrzebujesz to wyjdź na zewnątrz i policz do dziesięciu.. nie mam zamiaru potem słuchać jej płaczu jak już wyjdę z tego budynku tylko dlatego że frustracja cię zżera.. mnie te kilka minut nie zabije.. a jej pomoże jak się nieco wyciszysz.. - skomentował nie ustępując. Ewidentnie się uparł z jakiegoś powodu. Może chciał jej dopiec za wcześniejsze słowa, a może po prostu w bardzo upierdliwy sposób chciał jej nieco pomóc. Tylko ona była zbyt ślepa żeby to zauważyć a on zbyt dumny by się do tego przyznać.

Re: Dom Akoyi — Sro Sie 28, 2024 9:04 pm

Akoya poczuła, jak gniew wrze w niej niczym rozżarzony węgiel w kuźni. Słowa Heisuke przebiły się przez jej cierpliwość, przypominając jej, że nie była typem, który pozwala sobie na bezczynne słuchanie obelg, zwłaszcza dotyczących jej zdolności jako matki. Z drugiej strony, jego słowa zawierały coś więcej niż tylko złośliwość. Coś, co zmusiło ją do myślenia, choćby tylko przez ułamek sekundy. Spojrzała na niego, mrużąc oczy. Wiedziała, że ma rację – choćby i w tej małej, nieistotnej kwestii jak prośba o pomoc. Ale fakt, że wytykał jej to w ten sposób, wyłącznie podsycał jej frustrację.
— Jesteś idiotą, jeśli myślisz, że twoje małe sztuczki mogą mnie rozjuszyć na tyle, żebym straciła kontrolę. — Wycedziła przez zaciśnięte zęby, choć czuła, jak jej głos lekko drży ze złości. — Zresztą, Kiku może i płacze, ale na pewno nie potrzebuje cię bardziej niż mnie. — Dodała, próbując ukryć wściekłość za maską chłodnej pewności siebie.
Mężczyzna trzymał małą Kiku z takim spokojem, jakby nie zauważał jej pełnych jadu słów. Jego pozorna obojętność, ta arogancka pewność, że ma rację, wywoływała w niej burzę sprzecznych emocji. Wbrew jej woli, złość zaczęła ustępować miejsca irytującej świadomości, że może rzeczywiście powinna dać sobie chwilę oddechu. Ale nie, nie mogła mu pozwolić wygrać w ten sposób.
— Jeśli myślisz, że masz jakiekolwiek prawo, by oceniać mnie jako matkę, to się grubo mylisz — warknęła, podchodząc bliżej, tak by ich spojrzenia spotkały się na równym poziomie nawet jeśli musiała stanąć na palcach— Nie potrzebuję twojej litości ani twoich kazań. I jeśli myślisz, że twoje złośliwe komentarze cokolwiek tu zmienią, to jesteś w jeszcze większym błędzie niż przypuszczałam.
Jej oczy płonęły, gdy wyciągnęła ręce po Kiku, z zamiarem odebrania jej od Heisuke siłą, jeśli będzie trzeba. Ale gdy tylko spojrzała na twarz swojej córki, coś w niej pękło. Złość, która buzowała w jej piersi, zaczęła powoli gasnąć. Może to przez zmęczenie, a może przez to, jak mała Kiku patrzyła na nią z ufnością, jakby była jedyną osobą, która mogła rozproszyć wszelkie troski.
— Oddaj mi ją, Heisuke — powiedziała już nieco spokojniej, choć wciąż z wyraźną determinacją. — Może i masz rację, że czasem trzeba prosić o pomoc, ale na pewno nie kogoś takiego jak ty — Jej głos złagodniał, choć w oczach nadal tlił się gniew.
Akoya wzięła głęboki oddech, próbując opanować emocje. Znała swoje granice, ale to nie znaczyło, że zamierzała pozwolić, by ktoś inny decydował za nią, nawet jeśli miałby rację.
— Więc oddaj mi ją teraz, zanim zrobię coś, czego oboje będziemy żałować — Zagroziła mu szykując się do starcia jeśli takiego trzeba było by odzyskać Kiku.