Hatago

Hatago — Sob Lis 11, 2023 4:54 pm

Hatago

Zwykły zajazd, znajdujący się przy jednej z głównych dróg miasta. Pozwala przeciętnym podróżnym na wynajęcie pokoju, a także spożycie przygotowanych przez kucharza posiłków. Miejsce to nie jest niczym wyrafinowanym, przez co lepiej urodzeni przejezdni praktycznie tu nie zaglądają.

Re: Hatago — Nie Gru 31, 2023 1:19 am

18 grudnia

- On... oh, niewiele opowiadał. Nie jest najlepszy w tym, rozumiesz, trzeba go zawsze ciągnąć za język, ale taki już jest... Niewiele zazwyczaj mówi sam z siebie, nie to co byłoby interesujące. Nie żadne plotki ani nic podobnego... Wspomniał o tobie, że byłaś tam, no i jak wyglądasz... Ah, no i opowiadał o niektórych walkach z demonami po drodze, ale też niezbyt wiele szczegółów. O świątyni w środku góry - mówiła z uśmiechem, ciepłym tonem i na pierwszy rzut oka dało się zobaczyć u niej mieszankę emocji - choć większość z pewnością tych pozytywnych.
Jednak nie odsunęła się, niemalże w ogóle nie zawahała się kiedy zabójczyni zbliżyła się do niej. Niczym szczeniak, który nie do końca rozumiał, że bliskość mogła równać się z zagrożeniem czy uderzeniem. W końcu Tageri była zabójczynią, a nie demonem - nie był to środek nocy, aby musiała być ostrożna, ale również nie był to trening, aby musiała odpierać potencjalne ataki. Nie była nauczona odruchu strachu, ani nie posiadała w sobie większego wstrętu do bliskości - a nawet przeciwnie. Należała do tych osób, które go lubiły. W końcu można było poczuć dużo więcej, kiedy ktoś był obok. Może dlatego lekko przechyliła głowę, jakby chciała ułożyć się wygodniej pomiędzy dłońmi kobiety.
- Oh... to nic takiego, naprawdę. Jest trochę chłodno, ale zawsze mi chłodno. Niewygodnie jest po prostu zimą nosić warstwy na warstwach, żeby się dobrze zagrzać, więc często tego nie robię... Ale to nic, wystarczy nieco pobiegać, poruszać się, człowiekowi wtedy cieplej. Albo właśnie zatrzymać się gdzieś - poczuła się w obowiązku do wyjaśnienia, skoro jej rumieńce zostały po raz kolejny wspomniane. Chociaż wcale jej to nie zrażało - w końcu rzeczywiście było zimno. A może było to nawet łatwiejsze wyjaśnienie na rumieńce? Chłód miał sporo do czynienia w ich zakresie, nawet jeśli wspólnie z lekkim zażenowaniem, ale i wdzięcznością. Było wręcz zbyt łatwo widać po niej wszelkie emocje.
Nawet prowadząc do zajazdu, nie przestawała opowiadać z podobną ufnością. Zarówno przekazując to, o czym sam Yuichiro jej wspominał, a co było ogólnymi, lub może nawet zmyślonymi, informacjami na temat wyprawy, w której zabójczyni wiatru brała udział.
Znajdując się w końcu w samym zajeździe, dość prędko zajęła się rozmową z obsługą - w czego efekcie zostały po niedługim czasie zaprowadzone do pokoju.
- Gdzie będziesz dalej zmierzać, Tageri-san? - zapytała, kiedy znalazły się już na miejscu, mogąc rozgościć jeszcze zanim posiłek zostałby dla nich przygotowany.
Odłożyła swoją broń na bok, kiedy przysiadła na podłodze przy stole. Uśmiechnęła się znów szczerze i przyjaźnie. - Ja jeszcze najpewniej zaczekam w okolicy kilka dni, jeśli nie nadejdzie nowe zadanie, myślałam nad podróżą bardziej na południu, na Kiusiu... Chociaż odwiedzenie siedziby również powinno być odpowiednim ruchem. Zdążyłaś już się tam zjawić? Wciąż tam nie byłam... Och, właśnie, bywałaś w Yonezawie? Musiałyśmy się chyba mijać, nie pamiętam cię zbyt dobrze stamtąd... - dopytała z ciekawości, przypominając sobie, że była to kwestia, która zastanowiła ją jeszcze podczas rozmowy z zabójcą płomienia.

Re: Hatago — Wto Sty 02, 2024 3:47 pm

Prychnęła cicho w rozbawieniu.
— Co za szkoda. Miałam nadzieję, że uzna mnie za wystarczająco interesującą, aby przytoczyć na mój temat całą opowieść — zażartowała, chociaż w rzeczywistości wcale by się za coś takiego nie obraziła. Wiele rzeczy robiła na pokaz, a nawet jak nie, to cieszyło ją, kiedy skutkiem jej działań był wzrost zainteresowania jej osobą. Tak, jak teraz wydawało się jej, że gorszyła pół Tsurugi swoją gonitwą za dziedzictwem brata Tsugikuni Yoriichiego. — Świątynię w górze odklepali beze mnie, ja się przyłączyłam na sam finał — sprostowała, aby kobiecie nigdy nie przyszło na myśl wypytywanie jej o szczegóły akurat tamtego zdarzenia.
Słuchając wyjaśnień kobiety odnośnie jej "przewiewnego" odzienia, przytakiwała raz po raz, patrząc na nią nieco sceptycznie ale ostatecznie nie skomentowała tego w żaden sposób. Faktem było jednak, że strój Kinami zdawał się być nie tylko lekki, ale i nieco wyuzdany - kiedy więc szły, Tokugawa pozwalała sobie raz na jakiś czas zawiesić na rozmówczyni oko.

Kiedy weszły do zajazdu, przez całą trasę od wejścia do wyznaczonego dla nich pokoju rozglądała się z ciekawością po innych zebranych na dole gościach. Myślała, że zajmą miejsce gdzieś między nimi, a jednak charyzmą bądź innymi sztuczkami Kinami, zostały zaprowadzone do oddzielnego pomieszczenia. Jak na dość przeciętny lokal, zostały ugoszczone całkiem elitarnie.
Podeszła do stołu i rozpięła płaszcz, pozwalając mu swobodnie opaść na podłogę. Nie zdążyła odpowiedzieć rozmówczyni na pytanie, bo ta okazała się mieć do przekazania jeszcze więcej. Zaczekała więc do końca jej wypowiedzi, w międzyczasie zajmując swoje miejsce naprzeciwko niej.
— Prawdopodobnie ja też, mam tutaj w okolicy jeszcze trochę spraw do załatwienia — odpowiedziała w końcu, opierając się łokciem o blat, a policzkiem o dłoń tej samej ręki. Prowincja Yamashiro miała jej wiele do zaoferowania - świątynię opisywaną przez jej "idola", obecność Retsu, a także, być może, sama Kinami zainspiruje ją do pozostania dłużej w Yawacie. — Już darujmy sobie te uprzejmości, mów mi po prostu po imieniu — poprosiła, uśmiechając się ciepło do nowej znajomej. — Co do Tsurugi... tak, byłam tam już, ale dość krótko. Ogólnie w Yonezawie też nie gościłam zbyt często i pewnie nasza nowa siedziba także nie zostanie zaraz moim nowym domem. Dużo się przemieszczam — kontynuowała, cały czas patrząc Kinami w oczy. Wolną ręką zaczęła kreślić okręgi na dzielącym je blacie. — Dlaczego akurat na Kiusiu? — spytała, ciekawa, czy opowieść Yuichiro o ich osiągnięciach akurat z tej wyspy zainspirował kobietę. — Pochodzisz stamtąd? Poszukujesz czegoś konkretnego?

Re: Hatago — Pon Kwi 08, 2024 12:00 pm

- Nie jest najlepszym gawędziarzem, trzeba mu to wybaczyć - przyznała z uśmiechem, choć trzymała w pamięci powód do podobnego braku wylewności ze strony Yuichiro. Nie musiała o nim mówić na głos - miała wrażenie, że większość zabójców mogła to zrozumieć lepiej niż mniej - szczególnie, kiedy mieli za sobą swoje przeżycia.

Wylew słów przychodził jej naturalnie - tym bardziej, kiedy starała się łapać najprostszych uzasadnień, że mogła komuś ufać. Koncept braku zaufania komuś, kto również był zabójcą był dla niej... wciąż trudny. Wciąż nie chciała się z tym godzić, wciąż była trwiła przy idiotycznym przekonaniu, że zagrożenie ze strony zdrajców zostało zażegnane - co niekoniecznie było prawdą, i słyszała ten cichy głosik z tyłu głowy starający przebić się przez cały natłok myśli i słów, który jednak skrzętnie starała się zignorować.
- Jakieś zadanie? Czy coś... po prostu prywatnego? - zapytała, zaraz jednak kręcąc lekko głową. - Oczywiście nie musisz odpowiadać jeśli to drugie i nie chcesz sie tym dzielić! Po prostu... to zwykła ciekawość - odpowiedziała, kiwając również głową na propozycję kobiety, aby po prostu zwracać się po imieniu. Nieco jej ulżyło - w końcu sama nie powinna nawet wychodzić z podobną propozycją pierwsza!
Słuchała zabójczyni z zainteresowaniem, choć może zainteresowanie bardziej pochodziło od ciekawości jej osobą niż słowami o Tsurugi, w którym ta sama złożyła jedynie krótką wizytę.
- Kiusiu... To, o nie nie, niczego konkretnego. I nie, nie pochodzę stamtąd. Właściwie to urodziłam się w Yonezawie i... to nie tak, że nie szukam niczego konkretnego. Ale rozumiesz, jednak... nie miałam tak dużo okazji zobaczyć czegoś poza Yonezawą, więc właściwie to... uznałam, że dlaczego nie warto zobaczyć Kiusiu? Choć chciałabym zawitać też do Tsurugi, po prostu zobaczyć... może odpocząć, porozmawiać z innymi. Kiedyś zawsze wiedziałam o większości nowych zabójców, a teraz czuję się jakby wszystko mnie omijało! Czasem trudno jest być na bieżąco, kiedy nie jest się w wiosce... - przyznała, uśmiechając się lekko. - No i Yuichiro nie zaspokoił mojej ciekawości opowieściami o Kiusiu - zaśmiała się lekko i rześko. Podniosła spojrzenie znów na kobietę, zastanawiając się przez moment jak ona odczuwa tak wieczną podróż, którą rozumiała, że ta odbywa. Sama czuła się wciąż dziwnie ze świadomością, że Yonezawa... nie wyglądała już tak jak kiedyś. I prawdopodobnie nigdy nie będzie. Była to rzecz, którą musiała zaakceptować - ale przychodziło jej to z trudem, myśl o tym, że teraz jej nowym domem miało być Tsurugi. A może powinien być zupełnie gdzie indziej jeszcze? A może nie powinna w ogóle przywiązywać się do domu?
- Skąd pochodzisz? Nie traktujesz żadnego miejsca jako domu? - dopytała z czystą niewinnością i zainteresowaniem wymalowanym na twarzy, kiedy nieco nachyliła się do Tageri, wyczekując odpowiedzi.

Re: Hatago — Sob Kwi 27, 2024 9:46 pm

Rozchyliła usta, chcąc udzielić kobiecie odpowiedzi, kiedy ta zaczęła ją zapewniać, że wcale tej odpowiedzi udzielać nie musi. Tokugawa zaśmiała się, ukrywając na chwilę usta za dłonią.
— Spokojnie, spokojnie. Pytaj, o co chcesz - nie mam za wielu tajemnic — uspokoiła ją, kilkukrotnie opuszczając dłoń w powietrzu. — Widzisz - przeczytałam ostatnio o świątyni księżyca znajdującej się niedaleko, a tak się składa, że poszukuję informacji o dedykowanym mu oddechu. Więc logicznym wydaje się tam zajrzeć. A poza tym... w okolicy mieszka też oiran, którą lubię odwiedzać. Nie ma nic gorszego niż noc spędzona w samotności... — westchnęła ciężko, przykładając sobie dłoń do metaforycznie zranionego serca.
Zamilkła na chwilę, przyglądając się swojej rozmówczyni z zainteresowaniem; próbując wyłapać jej opinię na temat łóżkowej relacji kobiety z kobietą. Nie wstydziła się otwarcie mówić o swoich preferencjach, a w ten sposób także nie raz i nie dwa znalazła sobie nową towarzyszkę. Wnioskując po stroju Kinami oraz jej otwartości, nie miała ona problemów ze sobą i swoim ciałem, jednak nie oznaczało to, że musiała lubić przelotne relacje, tym bardziej z inną przedstawicielką swojej płci.
— Urodziłaś się w Yonezawie? — powtórzyła za nią, nieco zaskoczona. — Współczuję straty... wszystkiego, jak mniemam. Więc nie wiem, czy cię to jakoś szczególnie pocieszy, ale nowy garnizon naprawdę robi robotę. Koniecznie odwiedź go w drodze na Kiusiu, zasięgnij ploteczek, a najlepiej później się nimi podziel — Uśmiechnęła się ciepło, puszczając przy tym oczko (a w jej stanie wymagało to wręcz przerysowanej mimiki twarzy, żeby nie zostało uznane za mrugnięcie). — Samo Kiusiu... bardzo ładne, ale także bardzo lesiste. Może zaczekać, naprawdę.
Skąd pochodzisz?
— Z małej dziury w prowincji Hitachi — oznajmiła przez śmiech. — Nic specjalnego, cztery domy na krzyż. Możliwość dołączenia do Korpusu była wybawieniem — kontynuowała lekkim tonem. — Więc mój dom jest tam, gdzie garnizon. Ale opowiedz mi więcej o wychowaniu w Yonezawie. Od małego trenowano cię na zabójcę?
Nie zdążyła dokończyć pytania, bo jej uszu dobiegł dźwięk pukania do drzwi. Ruchem dłoni pokazała rozmówczyni, że sama wstanie, a kiedy otworzyła, wręczono jej tacę z jedzeniem zamówionym jeszcze na dole. Odłożyła tę na stole, zasunęła shogi i z rozczuleniem zaciągnęła się zapachem ciepłego posiłku, kiedy ponownie zajęła swoje miejsce. Pochwyciła pałeczkami kawałek ryby w tempurze, a jej smak (oraz fakt, że nie była zatruta) podsumowała dźwiękiem wyrażającym nic innego, jak satysfakcję. Chwyciła drugi, aby z niewinnym uśmiechem podsunąć go pod twarz Kinami.
— Zacznij od tego. Przepyszne.