Z początku były to dni, szybko przechodząc w godziny.. minuty.. sekundy.. mrok..
Zapach rdzy wymieszanej z czymś, ale z czym? Smak krwi zawsze był taki sam. Słodki niczym ambrozja. Uzależniał. Odgłosy żucia mięsa, tryskającego karmazynowym sokiem na boki. I drewniana miska obok zwłok z posoką.
- Yusuke.. - odezwała się wpatrując w postać demona który ją przygarnął. Twarz i ręce uwalone w brunatnej brei, cieknące na ziemię i rozbebeszone zwłoki nad którymi się pochylał rosły mężczyzna. Twarz wykrzywiona w sadystycznym grymasie gdy zbliżył urwaną kończynę do buzi i wgryzł się zębiskami w udo martwej kobiety. Wyrywając spory kawał mięsa. Ten dźwięk nie był porównywalny z niczym innym.
Było jej słabo, czuła jak nori się pod nią uginają. Zrobiło jej się niedobrze. Złapała się za usta, otwierając oczy szerzej   przerażeniu. Czuła jak ślinianki już od jakiegoś czasu wzmogły produkcję. Przełknęła więcej śliny. Słyszała jego drwiący głos. Widziała kątem oka jak łapie za drewnianą miskę z breją. - Tu masz swoją porcję.. - usłyszała z pogardą w głosie.
Otworzyła ślepia czując pierwszą zimną kroplę na czole. To wspomnienie nie dawało jej spokoju. Brzydziła się nim, brzydziła się samą sobą w takich chwilach. Zwłaszcza że miała okazję poznać wielu miłych ludzi na przestrzeni tych 3 lat. "Yusuke ty zakłamany kurwiu.." pomyślała przypominając sobie demona który już dawno odszedł z tego świata. Zepsuł ją, karmił przez prawie dwa lata kłamstwami. A teraz nie umiała się przemóc żeby z czystym sumieniem zeżreć człowieka.
Zamknęła oczy na powrót próbując zmienić tor myśli. Udało się. Tyle że tym razem zobaczyła Jego! Nieprzyjemny dreszcz przebiegł wzdłuż kręgosłupa. Ta pogarda w jego oczach i ten parszywy uśmieszek. Czemu jej nie zabił wtedy sama nie wiedziała. Mogła przysiąc że go wkurwiła do stopnia że nic z niej nie zostawi. A jednak nadal żyła. Kolejna kropla skapnęła na polik. Uniosła lekko powieki kładąc dłoń na swoim gardle, pamiętała ten mocny, miażdżący uścisk. Zagryzła dolną wargę. - Skurwiel.. - warknęła sama do siebie.
Poderwała się na równe nogi idąc lasem przed siebie. Czuła głód, jak zawsze z resztą. Różnica była tylko w intensywności. Jeszcze jeden dzień jakoś sobie poradzi a potem będzie musiała zacząć szukać pożywienia.

Z początku go nie słyszała, a może była zbyt pochłonięta w myślach by zwrócić uwagę? To już prędze. Słysząc znajomy głos aż się wzdrygnęła. Obróciła lekko głowę w bok patrząc na demona. Oczy miała większe. ON.. ON?! Wywołała właśnie wilka z lasu?! Szła na autopilocie, krok za krokiem aż jej nagle nie wyprzedził zatrzymując się tuż przed. Odruchowo się zatrzymała żeby nie wpaść na niego, choć było blisko. Nieprzyjemny dreszcz przebiegł ją po kręgosłupie gdy ją tak lustrował. Odwróciła szybko wzrok od jego oczu. Powinna się ruszyć, w prawo albo lewo. Nawet w tył! To była najlepsza opcja ale nogi odmawiały posłuszeństwa. Nie ze strachu! Nie bała się go. Była po prostu w szoku że przed chwilą myślała o nim i nagle stał obok niej.
Przez chwilę kusiło ja żeby wyciągnąć dłoń przed siebie żeby go dotknąć. Upewnić się czy aby nie mam omamów wzrokowych i słuchowych z głodu. Ale jego zapach, jego głos! To nie była żadna iluzja. Kątem oka widziała jak wyciąga w stronę jej twarzy rękę trzymając coś kolorowego. Co to było? Umysł nie zarejestrował. Poczuła palce wplatające się w jej czarne włosy, przypadkowe i delikatne muśnięcie ucha gdy wkładał coś za nie. "Co do cholery..?!" przeszło jej przez myśl. Brew jej drgnęła na komentarz jaki padł z jego ust. -.. C..co? - mruknęła dostrzegając jak wyciąga kwiat zza jej ucha. Spojrzenie utkwiło w roślinie obracanej między palcami. - Kpisz sobie ze mnie?! - warknęła czując falę irytacji i niezrozumienia dla jego akcji. Zrobiła krok w przód cisnęła palcem wskazującym jego tors. - Za kogo ty się masz psia mać? - warknęła z gniewem w tonie. Zapominając jak ostatnio się to skończyło dla niej. Czuła podstęp, czuła że to tylko wierzchołek góry lodowej. Że zaraz pokaże swoje prawdziwe oblicze. "To podstęp! Pierdolony sadysta!" Nie zamierzała dać się nabrać kolejny raz.

"Akt zainteresowania.. moim stanem?" powtórzyła w myślach jego własne słowa. Nie rozumiała co miał na myśli. Wpatrywała się w niego czekając aż podniesie ton głosu. Nic. Sama na niego warknęła. Nic.
Kiedy strącił jej dłoń w bok tak aby go nie dotykała, zmrużyła ślepia i zrobiła krok w tył żeby zwiększyć między nimi dystans. Był zbyt blisko niej. Choć liczyła się z najgorszym. Mimo tego wsłuchiwała się w każde jego słowo. Tego głosu nie była w stanie zapomnieć, tak samo jak tych oczu. - Specjalista od emocji się znalazł. - powiedziała już nieco spokojniejszym tonem. Czyżby posłuchała jego rady? Nie. Ale jego dość neutralna postawa zaczęła udzielać się i jej. Sceneria nie do poznania, ostatnio skakali sobie do gardeł a teraz. - Dla twojej wiadomości, nie szukam pożywienia.. nie jestem głodna.. - kłamała mu prosto w oczy. Czuła głód, zawsze i wszędzie. Tylko jego intensywność się zmieniała. Była już 2 dni beż posiłki. Irytacja rosła sama z siebie.
Trzy lata już tak ciągnęła, odkąd pamiętała. Te wszystkie demony które spotykała na swojej drodze. Żaden nie miał za grosz poszanowania dla ludzi. Dla innych byli niczym trzoda pastewna. Nic tylko wpierdolić żywcem, najlepiej jak jeszcze krzyczą i błagają o litość.

"...ale nie pamiętam, by kiedykolwiek było inaczej.."

Spięła się po tych słowach cała, skrzyżowała dłonie pod piersiami przechylając głowę lekko w bok. Wbiła w niego swoje karmazynowe ślepia. - Czego ty właściwie ode mnie chcesz? - rzuciła stanowczym tonem nie zamierzając odwrócić od niego wzroku. Drgnęła słysząc pierwsze słowa jakie padły z jego ust, aż wargi same się lekko rozchyliły. Zaskoczona tym co mówił. - Daruj sobie karmienie mnie bujdami.. wiem jak inne demony mnie postrzegają.. i też głupia nie jestem.. wiem że pożywianie się samą krwią tylko przedłuża moją egzystencję.. - zamknęła powieki wzdychając cicho pod nosem. Naprawdę chciał to usłyszeć? Dłonie zacisnęły się mocniej na przedramionach. - Oboje wiemy że nie jestem od ciebie silniejsza.. przynajmniej nie fizycznie.. - w głosie pobrzmiewał zawód. Nie podobało jej się to że miał nad nią przewagę cielesną. Otworzyła oczy wbijając je w jego twarz na powrót. - .. ale i tak nie ma sensu się do mnie porównywać.. nigdy nie będziemy na równi.. bo nigdy nie będziemy w tej samej kategorii.. - dodała ze spokojem.

Myślała że znowu parsknie w jej twarz słysząc że nie jest głodna. Ale tym razem niby tylko uniósł brew. Ten gest nie był nawet w połowie tak wymowny jak jego znudzone zirytowane spojrzenie. Tak, to musiała być irytacja. Bo co innego?! Które to już było ich spotkanie? Czwarte może piąte. Nie chciało jej się teraz liczyć. Ostatnie wypierało wszystkie poprzednie z umysłu kobiety. Czy była dumna z tego co wtedy zrobiła? Jeszcze jak?! Powtórzyłaby to jeszcze tysiąc razy a może nawet i więcej. Furia jaką w nim wtedy wywołała była niczym miód na podniebieniu.
Zmrużyła ślepia słysząc pierwsze słowa padające z jego ust. Jego następne słowa trafiały do niej z niejakim opóźnieniem. Słysząc rzeczy których by się po nim nie spodziewała. Po nikim na dobrą sprawę. Spięła się bardziej cała "To musi być jakiś podstęp.. on tak nie uważa.. nie jesteśmy tacy sami! Jesteśmy jak ogień i woda.. nie on jest jak lód.." przemknęło jej przez myśl. Musiała sobie coś wmawiać teraz żeby usprawiedliwić jego nietypowe zachowanie!
Nie spodziewała się że podejdzie, zwłaszcza że przed chwilą strącił jej dłoń. Patrząc w jego oczy nie dostrzegła kiedy dotknął dłonią jej twarzy. Wzdrygnęła się mimowolnie na jego łagodny dotyk. Uniosła głowę wyżej tak jak sam nią pokierował. Słowa jakie wypowiedział brzmiały jak zachęta. Zrobiło jej się dziwnie nieprzyjemnie od środka. Gorąco. "Czy on mi rzuca wyzwanie?!" nie umiała zbytnio zebrać myśli. Przełknęła głośniej ślinę. To co mówił, to było tak nierealne że naprawdę myślała że głód płata jej paskudnego figla.
Uśmiech jaki zagościł na jego twarzy kompletnie zbił ją z tropu. Czy to nadal był ten sam demon co parę tygodni wstecz? Zrobiła krok w tył nie mogąc znieść jego bliskości. Jego zapachu. Jakim cudem wcześniej go nie wyczuła sama nie wiedziała. Po ostatnich słowach nawet lekki róż wpełzł na poliki. "Czy on ze mnie.. nadal.. drwi..?" zawahała się. Potrząsnęła głową na boki starając się odgonić te wszystkie myśli. Spuściła głowę wbijając spojrzenie w podłoże. Chciała mu odpowiedzieć. Ale wszystkie zlepki słów w głowie nie miały najmniejszego sensu. Same wątpliwości i pytania. - Nie wiesz o co prosisz.. o ile to jest prośba.. a znając ciebie.. nie jest.. - głos był spokojniejszy, cichszy. "On nic nie wie.. nie ma bladego pojęcia.." warknęła w myślach. Znali się kilka miesięcy ale nie mówiła mu jak długo jest demonem. Sama też nie wiedziała jak długo on tą ścieżką kroczył. Odwróciła się do niego plecami. - Chcesz wiedzieć jak to jest? Trzy.. wytrzymaj trzy miesiące bez mięsa. Posilając się tylko krwią.. - powiedziała stanowczym tonem. Zerknęła na niego przez ramię. - Jesteś w stanie to zrobić.. Gozu? - w głosie dało się wyczuć nutkę zuchwałości. Przeniosła spojrzenie w górę. - Mam udowodnić wszystkim tym co ze mnie drwili.. mam znaleźć wewnętrzną siłę? Czy ty wiesz co ty pierdolisz teraz? Co o wewnętrznej sile może wiedzieć ktoś, kto nigdy nie zmagał się z wiecznym głodem.. co może wiedzieć ktoś kto zapychał sobie żołądek do syta nie martwiąc się że straci panowanie nad sobą.. - było o wiele łatwiej mówić do niego gdy tak stała tyłem do niego. Nie rozpraszał jej tym swoim spojrzeniem. Choć barwa głosu zdążyła zapaść zbyt głęboko w jej pamięć by tak po prostu straciła na mocy. Spojrzenie wlepione w zachmurzone niebo. Zapach zwiastujący ulewę był przyjemny. - Świadomie nie jem mięsa ludzkiego odkąd jestem demonem.. od prawie trzech.. lat.. jesteś w stanie to przebić? Bo jeśli nie jesteś.. to już wygrałam.. - kącik ust lekko drgnął na ułamek sekundy. ".. ale co z tymi wszystkimi posiłkami których nie jestem świadoma.." ta myśl zabolała bo natury demona nie dało się zmienić. Ona była tego bardziej świadoma niż ktokolwiek inny.

Podniosła na niego spojrzenie wpatrując się w te jego dzikie oczy. "Co on powiedział?" mruknęła ale pamiętała doskonale jego słowa. Wgryzły się w nią głęboko. Zbyt głęboko. Nie mogła uwierzyć w to co mówił. - Ostatnio prawie.. - wyszeptała to tak cicho że mógłby tylko nie usłyszeć gdyby stał kilka kroków dalej. - Nadzieję dla innych? Nadzieję na co? Że jak masz silną wolę i brzydzisz się samego siebie to nie zaczniesz zarzynać wszystkich, których masz przed oczami tylko dlatego że instynkt ci tak dyktuje?! - pazury wbiły się w przedramiona aż do krwi. Widziała inne demony w szale, nie był to ani piękny ani majestatyczny widok. - Myślisz ze nie próbowałam mięsa? Pamiętam jego smak aż za dobrze.. i niedobrze mi na samą myśl że tak dobrze smakuje. - syknęła pod nosem.
Gdzieś ją gniotło w środku to że czuła że czasami szła za blisko krawędzi, za blisko by się cofnąć w bezpieczne miejsce. Nie raz spadając w przepaść, lądując w posoce karmazynowej, ciepłej cieczy. Przełknęła ślinę głośniej.
Spojrzała na niego nagle. "Mogę ci napluć w twarz w każdej chwili.." przemknęło jej przez myśl. Ale teraz to byłaby strata energii. Zaczęła się jednak zastanawiać czy to było w ogóle możliwe. Czy potrafiła wzbić się ponad ich wszystkich i osiągnąć ten poziom który chciała? Na samej krwi? Ile musiałaby jej spożywać żeby nie być taką słabą jak teraz. Z ilu osób musiałaby pić żeby mieć cień szansy z demonem który żywił się regularnie i rósł w siłę? I jeśli nie byłaby sama, to czy wystarczyłoby ludzi żeby zaspokoić pragnienie wszystkich demonów?
Z Zamysłu wyrwał ją jego głos.

"Załóżmy się.."

Rozchyliła lekko usta odwracając się przodem do niego z nieukrywanym zaciekawieniem. Rozchyliła usta nieznacznie słysząc jego propozycję. Czy on był w stanie pójść za nią gdyby pokazała mu że tak się da żyć? - Chwila.. skoro to zakład.. to co.. jeśli.. zboczę.. z tej ścieżki, którą kroczę? Co jeśli.. - głos uwięzł w je gardle. Nie chciała tego mówić na głos, zupełnie jakby obawiała się że wypowiedzenie tych słów przy nim ziści się w jakiś sposób. - .. nie będę już w stanie żyć tak jak chciałam.. gdy spadnę do twojego poziomu.. czego wtedy chcesz? - to musiało być obustronne. Nie była aż taka naiwna żeby sądzić że tylko ona coś z tego zakładu jest w stanie wyszarpać dla siebie.

Gdyby mogła się teraz widzieć, gdyby mogła słyszeć co pierdoliła przy nim. Do niego bardziej. Skąd się brało to żałosne podejście do samej siebie? Skąd miała te głupie myśli żeby mówić o swoich myślach na głos?! Od kiedy upadła tak nisko by żalić się komukolwiek. Mało tego innemu demonowi. I nie byle jakiemu ale właśnie Gozu..
Jego długa wypowiedź była jak siarczysty policzek! W odpowiednim momencie też. Oczy zrobiły się większe wchłaniając jego słowa, przesiąkając nimi. Zadrżała na samą myśl że powiedziała takie rzeczy! Że wiedział z czym walczyła przez te trzy długie lata. Litość! To słowo uderzyło ze zdwojoną siłą w jej osłabione ciało. "On się nade mną lituje?! I to z mojej własnej winy! Idiotko! Coś ty sobie myślała?!" warczała sama na siebie w myślach. Szczęki same jej się mocniej zacisnęły. Czułą jak całe ciało się spina.

"Powiedzmy, że moją jedyną nagrodą będzie satysfakcja.."

Coś w niej pękło. Kolejne słowa które wypowiedział rozwijając tą myśl sprawiły że aż zmarszczyła nasadę nosa. W oczach pojawił się dziki błysk, gdyby miała więcej siły teraz, rzuciłaby się na niego z miejsca. Można było z niej czytać jak z otwartej książki, wszystkie emocje wypływały wręcz. Zbierając się na powierzchni jej ciała, gotowe by wybuchnąć mu prosto w twarz. Ostatnie słowa jedynie bardziej ją nabuzowały.
Wyszczerzyła się w złowieszczym uśmieszku. - Nażryj się póki możesz.. bo nie zamierzam odpuścić.. - warknęła nie kryjąc zawziętości w głosie. Jej drapieżność brała powoli górę, a może to po prostu głód targał jej frustracją?
Zobaczyła się w końcu oczami demona od strony której nie chciała widzieć. Może miała faktycznie za mało pewności w siebie, może wiara zaczęła ją opuszczać od jakiegoś czasu.

 Widział po niej tę frustrację; w oczach tę nienawiść, która sprawiała, że po jego karku przechodził dreszcz, bynajmniej przerażenia. Nie zaczął tego wszystkiego jednak po to, żeby przejść do rękoczynów — dopóki sam nie odczuwał frustracji, walkę między demonami uważał za zbyteczną i bezsensowną, jako że wynik był przesądzony od samego początku. Nie dlatego, że demon przed nim był słaby, a dlatego, że czegokolwiek by nie zrobił, i tak uszedłby z życiem.
 Wyjątkiem była sytuacja podczas ich ostatniego spotkania, gdy uniesiony gniewem wyciągnął w jej stronę rękę, palce której zaciskał tak mocno i tak długo, dopóki nie zobaczył tego, co chciał zobaczyć.
 Ciągle jednak widział wtedy w jej oczach zawziętość, ból wymieszany z determinacją — i to było czymś, co wzbudziło w nim zainteresowanie. Ciekawy był, gdzie ta determinacja ją zaprowadzi i czy w rzeczywistości zainteresowanie to było zasłużone.
 Nażryj się póki możesz… bo nie zamierzam odpuścić…
 Na jego twarzy pojawił się usatysfakcjonowany uśmiech. Po tym ukłonił się lekko.
 — W takim razie będę wyczekiwał swojej klęski — powiedziawszy to odwrócił się na pięcie i odszedł, wracając tam, skąd przyszedł.

z/t x2