Cieszyła się ze ranny zabójca już się nieco lepiej czuł. Parę dni temu mógł już samodzielnie chodzić, nawet jeśli pozostałe rany jeszcze były dalekie do zagojenia się, to już nie trzeba było go karmić. Był trochę sprawniejszy fizycznie, więc pomagał przy zmianie opatrunków. Jako jego stan nie był już krytyczny ale zdrowy do końca nie był to mentorka Yuki nie miała nic przeciwko jego koczowaniu w jej lecznicy. Mając zabójcę demonów pod dachem, dodawało nieco otuchy i odstraszało te słabsze demony, kręcące się po okolicy. Poza Kiyoshim, mieli jeszcze dwie ranne osoby, do których Yukino doglądała codziennie. Przynosząc posiłki, zmieniając opatrunki. Robiła wszystkie te mniejsze czynności, które wyręczały znachorkę a przy okazji uczyły dziewczynę czegoś przydatnego. Jej łagodna natura była mile widziana wśród każdego pacjenta, dobroć białowłosej działała trochę kojąco.
- Yuki.. zajmiesz się bandażami? - usłyszała Yohatsu, niosącą ciężki kosz z brudnymi tkaninami. - Tak oczywiście.. właśnie kończyłam karmić Itsuki-kuna.. - podała ostatnią porcję ciepłej zupy do ust bruneta i wycierając mu usta lnianą szmatką, zabrała pustą miskę. Po drodze przyniosła w dzbanie świeżej wody i dolała każdemu, na końcu i leżącemu na swoim futownie Kiyoshiemu. - Jak wrócę znad rzeki to zajmę się twoimi opatrunkami.. proszę nie przemęczaj się.. - poprosiła, mając nadzieje że zostanie tym razem w łóżku. Podeszła do wiklinowego łóżka i zakładając go na plecy z trudem, ruszyła w kierunku strumienia, znajdującego się wgłębi lasu.
Idąc wydeptaną ścieżką, nuciła po drodze jakąś łagodną melodię. Dotarłszy do strumienia, zaczęła powoli spierać krew z bandaży. Nie dostrzegając że zza pnia drzewa obserwował ją jakiś obcy, wysoki mężczyzna, wyjmujący kozika z kieszeni oblizał się na widok swojego znaleziska, wychylając się zza pobliskiego drzewa.

W teorii mógłby już opuścić lecznice i ruszyć do "swoich" to znaczy do siedziby korpusu, jednakże nie śpieszyło mu się do tego. Oznaczałoby to złożenie raportu z tego, że obskoczył wpierdol jakiego to dawno nie dostał. Duma nie pozwoliłaby mu zaś tego przyznać tak wcześnie, nie byłby w powiedzieć tego na głos. Dlatego też postanowił jeszcze trochę tu zostać, by wylizać rany do końca by móc odzyskać nieco na pewności siebie. No był też drugi powód jakim było to, że miał całkiem dobrą opiekę. Praktycznie mógł tylko leżeć bo Yukino i jej mentorka zajmowały się wszystkim, było to jednak sprzeczne z jego naturą. Już po prostu tak miał iż czuł do lekarzy czy też osób które ocaliły mu życie szacunek i zachowywał się w stosunku do nich grzeczniej. Zupełnie jakby nie był zwykłym mordercą.
Skorzystał z wody przyniesionej przez Yukino i szczerze zatęsknił już za smakiem sake, tu jednak go raczej nie dostanie więc nawet nie próbował. Jedynie przewrócił oczyma słysząc prośbę Yukino ciężko wszak było mu się tu zmęczyć. Prędzej ją by tu o to podejrzewał. Spoglądając na wiklinowy kosz jaki wzięła wiedział że trochę zejdzie jej z powrotem. Była w końcu zwykłą kruchą dziewczyną chcącą wziąć za dużo na swe barki, dlatego też poczekał aż ta wyjdzie po czym dał jej z pięć minut przewagi po czym wstał i ruszył za nią. Ze sobą zabrał jedynie nóż, w końcu do nocy mieli nieco czasu więc nie musiał martwić się o nagły atak demona.
Kiyoshi w przeciwieństwie do niej nie nucił tym razem niczego, lubił gwizdać ale odpuścił to sobie wyjątkowo by nie zdradzić przedwcześnie swej obecności. Miał ochotę zaskoczyć Yukino tuż przy strumieniu by nie mogła od tak już go odesłać. Kolejną ich różnicą było to, że jednooki nie ufał otoczeniu, zwłaszcza gdy był sam w pobliżu dlatego też bacznie obserwował okolicę spodziewając się pułapki. Dzięki temu dostrzegł kogoś kogo ominęła młoda medyczka. Blondyn jednak na razie nie miał zamiaru nic z tym zrobić, zamiast tego podszedł do Yukino.
— Yohatsu prosiła bym za tobą tu poszedł, ponoć w okolicy grasuje jakieś groźne zwierzę — Rzucił Kiyoshi spoglądając w stronę drzewa gdzie to krył się oprych —Nie powinnaś wychodzić z chaty bez czegoś do obrony, albo kogoś — Dodał po chwili Kiyoshi wyjmując powoli swój nóż.

Poruszając się wydeptaną ścieżką przez las nie zauważyła nikogo. Ani uzbrojonego w nóż zbira, a tym bardziej śledzącego ją w odpowiednim odstępie zabójcy demonów. Co jakiś czas się zatrzymywała żeby poprawić szelki wiklinowego kosza. Widać było że to co niosła musiało być dla niej bardzo ciężkie. W końcu była tylko zwykłą, słabą dziewczyną. Kiedy dotarła nad brzeg strumienia i odstawiła wiklinowy kosz na trawie obok, przeciągnęła się nieco z pomrukiem, masując delikatnie swoje barki.
"Yohatsu prosiła bym za tobą tu poszedł, ponoć w okolicy grasuje jakieś groźne zwierzę"
Słysząc znajomy głos, obróciła głowę w bok, zerkając przez ramię na blondyna. - Kiyoshi.. - powiedziała z lekkim uśmiechem na ustach. Oprych dostrzegając spojrzenie zabójcy w swoją stronę, zrobił kilka kroków w tył, wycofując się ostrożnie. Napaść na młodą dziewczynę to nie był żaden problem, ale dobrze zbudowany młodzieniec już mógł poskładać wątłego zbira bez mrugnięcia tym jednym okiem.
"Nie powinnaś wychodzić z chaty bez czegoś do obrony, albo kogoś"
- Ktoś musi zbierać zioła i czyścić bandaże.. poza tym do tej pory nic mi się złego nie przytrafiło.. - odpowiedziała, wyjmując zakrwawione szmaty z kosza i wzięła się za solidne wypranie ich. - A ty nie powinieneś się przemęczać.. - dodała po chwili, żeby odbić piłeczkę. Jakoś sobie radziła zanim Kiyoshi się u nich pojawił, nie rozumiała czemu się tak upierał przy posiadaniu czegoś do obrony. To nie był pierwszy raz kiedy o tym wspominał. - Poza tym.. nie lubię broni.. ani walki.. ale może poproszę kogoś żeby dotrzymywał mi towarzystwa jak będę szła do lasu.. jeśli uważasz że to niezbędne. -  dodała po chwili i odłożyła kolejny bandaż na bok. Sięgnęła podwiniętym rękawem do czoła, ścierając pot. Praca była mozolna i może dla kogoś wytrzymalszego mniej męcząca. Zerknęła do kosza, widząc że została jej może z 1/3 tego co ze sobą przyniosła westchnęła. Potrzebowała trochę odpocząć. Dłonie miała pomarszczone od trzymania w robienia prania i skóra była dodatkowo zaczerwieniona z zimna. W końcu woda w strumieniu była lodowata o tej porze roku. Zbliżyła drżące dłonie do twarzy i zaczęła na nie chuchać ciepłym oddechem, żeby je trochę ogrzać. - Zapomniałam Ci podziękować.. - podniosła wzrok na blondyna.
- Poświęcasz nam tyle czasu, sprawdzasz nocami okolicę.. myślałam że jak tylko wygoją się twoje najgorsze rany to znikniesz. Ale zostałeś.. to bardzo miłe z twojej strony Kiyoshi.. dziękuję że masz nas w swojej opiece na czas pobytu.. - mówiła szczerze, wpatrując się tymi swoimi kolorowymi ślepkami w twarz zabójcy, uśmiechając się do niego ciepło.

Dwa słowa klucze: Do tej pory. Teraz był w pewien całkowicie, że Yukino nie dostrzegła zagrożenia czającego się za drzewem. Nie żeby go to dziwiło, ludzie mieli nawyk że czuli się bezpiecznie w miejscach które znali i zapominali, że niebezpieczeństwo lubi pojawić się znikąd. Jako ten gorszy element społeczeństwa zdawał sobie z tego sprawę doskonale bo bandyci wykorzystywali to na co dzień by napadać na łatwe ofiary. Zwrócił swe spojrzenie na Yukino choć w głowie cały czas myślał o wycofującym się rzezimieszku. Był sam czy może odłączył się na chwilę od większej bandy? To było ważne dla Kiyoshiego pytanie bo nie miał zamiaru nawet ukrywać, że kusiło go by zamiast demona zaatakować człowieka. Za pogonienie bandy oprychów, korpus nie powinien być nawet za bardzo wkurzony. Przynajmniej tak sobie wmawiał.
— To, że do tej pory nic się nie stało, nie oznacza że będzie tak cały czas —  Odparł Jednooki podrzucając swój nóż i łapiąc go by mieć czym zająć swe ręce — Świeże powietrze i spacery ponoć dobrze robią na zdrowie — Odpowiedział Kiyoshi na zarzut jakoby miał się przemęczać. W końcu tak chyba powtarzali wszyscy lekarze, choć osobiście nigdy nie odczuł tego żeby świeże powietrze pomagało. Po spacerach zaś można było jedynie dorobić się bolących stóp. Choć może mówił to dlatego, że większość życia spędzał na "świeżym" powietrzu — To już lepsza opcja, mieć kogoś przy sobie kto jest żywą tarczą. Idealne zabezpieczenie — Podsumował blondyn pamiętając jak to czasem zostawiało się najsłabszych z tyłu jako zasłonę dymną gdy to musieli uciekać przed stróżami prawa. Dobre czasy, które za szybko nie powrócą.
Spojrzał z góry na Yukino po czym westchnął i pokiwał głową na boki. W końcu gdyby teraz powrócił do siedziby to by go uziemili do czasu aż by nie wylizał do końca ran. Tak natomiast mógł zachować nieco niezależności. Wolał na razie odłożyć na bok to, że był po ludzku wdzięczny komuś za uratowanie jego życia. Wielokrotnie przecież słyszał, że tacy jak on powinni zdechnąć w męczarniach i był gotów na ten los.
— Spłacam po prostu dług i tyle, gdy tylko mój stan wróci do normy to pewnie odejdę szukać sobie jakiegoś demona do zarżnięcia — Odparł Kiyoshi po czym wskazał Yukino na resztę rzeczy do wyprania — Jak się z tym sprężysz to nawet pomogę Ci to nieść — Dodał po chwili jednooki.

"To, że do tej pory nic się nie stało, nie oznacza że będzie tak cały czas"
- Nie wiesz tego, trzeba być pozytywnej myśli.. dobre rzeczy spotykają dobre osoby.. czy nie jest tak? - trochę pokrętna logika baaaardzo naiwnej dziewczyny. Ale przecież w jej mniemaniu nikt nie był do końca zły, nawet demony miały w sobie szczyptę dobra! A przynajmniej w bardzo mocno wierzyła. Obserwowała go uważnie w poszukiwaniu oznak złego samopoczucia.
"Świeże powietrze i spacery ponoć dobrze robią na zdrowie"
- Tak, masz rację! - dodała, uprzednio klasnąwszy w dłonie dość entuzjastycznie. Widać było że marudzenie medyczki w końcu do niego trafiło, choć samej Yukino nie przeszkadzał leżący całymi godzinami w łóżku zabójca wiatru, w końcu jeśli potrzebował tego do szybszej rekonwalescencji, to kim była żeby kazać mu inaczej. Może jej mentorka tego nie zauważyła ale Yukino zauważyła ze blondyn się wymykał nocami i wracał dopiero nad ranem. Podejrzała że patrolował okolicę, za co była mu dozgonnie wdzięczna. W końcu mało który zabójca poświęcał aż tyle czasu ich małemu zadupiu, tym bardziej ranny.
"To już lepsza opcja, mieć kogoś przy sobie kto jest żywą tarczą. Idealne zabezpieczenie"
-.. żywą.. tarczą? - powtórzyła zaskoczona jego słowami. - Bardziej myślałam o miłym towarzystwie podczas zbierania ziół.. niż zasłanie się kimś.. jak by nas coś napadło, to chciałabym abyśmy oboje zdołali uciec.. - dodała przykładając paluszek do podbródka i wpatrując się w niebo, zastanawiając się nad tą sytuacją. Po czym przeniosła spojrzenie na Kiyoshiego i uśmiechnęła się do niego serdecznie.
"Spłacam po prostu dług i tyle, gdy tylko mój stan wróci do normy to pewnie odejdę szukać sobie jakiegoś demona do zarżnięcia "
Skinęła lekko głową w zrozumieniu jego słów. Rozumiała że zabójcy nie mogli się osiedlać w jednym miejscu i musieli być w ciągłym ruchu żeby pozbyć się jak największej liczby demonów. - Wiem o tym, że nie długo ruszysz w dalszą drogę.. ale i tak.. - pochyliła się lekko w jego stronę z wyrazem szacunku. - .. jestem ci wdzięczna, że masz w swojej opiece to miejsce.. i nas.. jeśli będziesz kiedyś potrzebował pomocy.. możesz zawsze do nas przyjść.. Yohatsu cię polubiła, nawet jeśli tego nie okazuje wprost.. to dzięki tobie w końcu jest w stanie się odprężyć.. - dodała z uśmiechem na ustach. Jej mentorka mogła być oziębła i cyniczna, ale Yuki była z nią już tak długo że potrafiła wyczytać z jej zachowania coś więcej i czytać między wierszami prawdziwe znaczenie jej słów.
"Jak się z tym sprężysz to nawet pomogę Ci to nieść"
- Dam radę! - rzuciła i wróciła w kierunku brzegu strumienia, biorąc się za pranie kolejnych bandaży i kawałków tkanin z krwi i zielarskich specyfików. Przecierając pot z czoła, zawiniętym rękawem, spojrzała w niebo, barwione pomarańczą i czerwienią. Noc zapowiadała się bezchmurna i jak dobrze liczyła to tej nocy będzie w końcu pełnia.