Yukino była zawsze grzecznym dzieckiem. Nigdy nie sprzeciwiała się woli rodziców, nie wchodziła w dyskusję i nie miała okresu buntu jak inne dzieci. Pomagała jak tylko mogła, każdemu. Przyprowadzała do domu ranne zwierzęta, którymi się opiekowała. Z natury była bardzo łagodną istotą. Co ją wyróżniało na tle innych nie było tylko jej usposobieniem, ale jej śnieżno białe włosy i dwubarwne tęczówki. Lewe oko było pięknej szmaragdowe barwy, prawe niczym płynne złoto. Jej nietypowy wygląd za bardzo rzucał się w oczy jak na standardy w tamtych czasach. Dzieci śmiały się z niej albo przed nią uciekały z krzykiem że jest wcieleniem demona, który przyniesie zniszczenie wiosce. Nie raz przez to wracała z płaczem do domu.

Od najmłodszych lat nosiła na szyi mały satynowy woreczek, który miał przynosić jej szczęście. To była jedna rzecz której nigdy nie mogła zdjąć. Nie wiedziała czemu i nikt jej też nie wyjaśnił czemu a że dziewczynka była posłuszna, to nigdy nie kwestionowała woli rodziców.

- Demony? - przekręciła lekko głowę w bok patrząc na pakującego swoje rzeczy brata. Pierwsze co jej przyszło do głowy to osoby z białymi włosami i takimi oczami jak ona. - Mogę iść z wami Oni-chan? - spytała łapiąc go nagle za rękaw koszuli. - Co? Oszalałaś? To niebezpieczne.. musisz zostać tutaj Yuki.. - usłyszała jedynie w odpowiedzi. - Ale.. - pierwszy raz chyba miała zamiar wejść w dyskusję ale widząc jak brat na nią spojrzał, przygryzła dolną wargę odwracając wzrok w drugą stronę. - Przepraszam.. - odpowiedziała lekko przygaszona. Nie rozumiała czemu jej bracia postanowili wyruszyć w podróż z jakimś obcym mężczyzną żeby trenować do walki z demonami. A ona musiała zostać w domu rodzinnym. Podeszła do okna przyglądając się mężczyźnie z kataną przy pasie ubranego w czarny specyficzny uniform. Zmarszczyła lekko brwi i przeniosła wzrok na swojego brata. Podeszła w jego stronę i klęcząc obok niego w ciszy podawała mu wszystko co potrzebował. Kiedy skończył i ruszył ku wyjściu ona śledziła go wzrokiem do momentu aż drzwi się zamknęły za nim.
Dłonie zacisnęła na materiale kimona i poderwała się nale wybiegając z pomieszczenia na dwór, biegła ile sił w nogach aż nie przylgnęła z impetem do Ibashiego. Powieki miała zaciśnięte z całej siły, dłonie zacisnęły się na ubraniu młodzieńca do stopnia aż kostki jej pobielały. Czując jak dłoń na swoich włosach wtuliła twarz w jego ubranie. Łzy pociekły po policzkach. - Wrócicie po mnie jak skończycie trening? - spytała podnosząc wzrok w górę. Widząc łagodny uśmiech wtuliła się twarzą na powrót w jego ubranie. - Oczywiście Yuki.. będziesz grzeczną dziewczynką i poczekasz na nas, prawda? - słysząc jego słowa potaknęła głową w odpowiedzi odklejając się od najstarszego z braci. Po czym tak samo pożegnała drugiego. Ocierając łzy stała przed domem tak długo aż cała trójka zniknęła jej z oczu..

Miała już dość czekania, minęły 3 lata odkąd jej bracia wyruszyli w podróż ze swoim nowym mistrzem i nie wrócili. Postanowiła więc na własną rękę ich znaleźć. Spakowała wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy, woreczek zawiesiła na szyi pod kimonem. Zarzuciła na ramię torbę, na prawe oko nasunęła opaskę i wybrała się na poszukiwania.