Misja

Re: [ MISJA ] OBI - Serce Lasu — Pon 25 Mar 2024, 19:12

Kończąc stabilizować wbity w ramie korzeń, wzrok rudowłosego przeleciał na leżącą Demonicę, będącą właśnie dekapitowana przez Kinami.
- Dobrze poszło. Musimy teraz znaleźć Yukiego, zbierajmy się więc, trzeba będzie jakoś go znaleźć - miał już odwracać się do swojego kruka, który zasiadł na jednym z drzew, lecz zanim zdążył coś powiedzieć na niebie pojawił się inny kruk, wykrzykujący o potrzebie pomocy z demonem dla Yukiharu
- Już nie trzeba. Popraw co potrzeba i ruszajmy szybko. A ty prowadź - ostatnie zdanie kierując w stronę kruka. Ruszył ile sił w nogach, trzymając jedną rękę na katanie, by mógł w każdej chwili zareagować i odbić jakiekolwiek nadlatujące w jego stronę ataki.
Sekomura miał wielką nadzieję że zabójca pioruna daje sobie tam radę. Wracamy z tego wszyscy przecież razem. Poprzednia demonica nie wydawała się tak niebezpieczna głównie dla tego że chyba jej ciało drzewo było podpalone, przez co raniło ją to. Co zabójca też mógł wywnioskować to to że demonicę można zabić albo A. przez odcięcie głowy, albo B. przecięcie serca w drzewie. Przynajmniej takie miał wrażenie? Albo może przy poprzedniej jej ciało się spaliło bo drzewo zostało całkowicie spalone? Kto wie

Re: [ MISJA ] OBI - Serce Lasu — Pon 25 Mar 2024, 22:39

Pozwoliła sobie odetchnąć przez moment, kiedy dostrzegła, że demonica rzeczywiście już nie walczyła - że nie miała dla nich przygotowanych żadnych więcej niespodzianek i mogli potraktować to, choć spodziewała się że wyłącznie jako tymczasową, przerwę w starciu.
Sekomura wyraził na głos jej własne myśli - musieli znaleźć swojego towarzysza, a możliwe, że również dokończyć zabicie demona.
- Jak się czujesz? Odpoczynek w tym lesie nie należy do najlepszego pomysłu... ale uważaj jak znajdziemy Yukiharu. Myślisz, że złapał jelenia? - westchnęła, czując jak zmartwienia i wątpliwości, kiedy sama adrenalina powoli zaczynała ustępować, wracają. Oczywiście, że się martwiła - nawet jeśli miała świadomość tego, z czym mogło się wiązać podjęcie walki z demonami, z jakimi ranami i utratami życia, wciąż czuła się źle, kiedy to w końcu miało miejsce. Może, gdyby biegli szybciej...
Słysząc swojego kruka, skinęła głową i jeszcze na moment się obróciła, chcąc przyjrzeć temu co pozostawiają za sobą.
- Nie trzeba, mogę to zrobić już w drodze - powiedziała, odkładając nagamaki do sayi i ruszając prędko za krukiem, który miał ich doprowadzić do Yukiharu. Nie wiedząc w jakiej sytuacji znalazł się ich towarzysz, nie chciała również ryzykować, że mogliby zjawić się za późno - lub ich reakcja byłaby niewystarczająco szybka. Tsuka znajdowała się przez cały czas pod jej palcami, a ona była w każdej chwili gotowa na sięgnięcie po trzecią formę oddechu wody i natarcie atakiem na demonicę, gdyby tylko dostrzegła, lub poczuła, zagrożenie.

Re: [ MISJA ] OBI - Serce Lasu — Pon 25 Mar 2024, 22:50

Tak szybka reakcja ze strony demonicy nieco go zaskoczyła. Wprawdzie domyślał się, że obierze go sobie za cel w pierwszej kolejności, niemniej jednak nie spodziewał się, że Chihiro nie pozwoli mu nawet zbliżyć się do Tori, a co dopiero gdzieś ją odciągnąć.
Przez moment skupił się na tym, by nie dać po sobie poznać, że trafiła w jego czuły punkt. W chwili uderzenia udało mu się stłumić stęknięcie i powstrzymać grymas bólu, a choć odskoczył na bezpieczną odległość, nogi niebezpiecznie się pod nim ugięły. Wziął powolny wdech, po czym równie niespiesznie wypuścił powietrze z płuc, chcąc w ten sposób sprawdzić, czy przeciwniczka nie zrobiła mu żadnej większej krzywdy. Wyglądało jednak na to, że był po prostu mocno poobijany, ale pięść demonicy na szczęście ominęła chyba jego splot słoneczny, bo nadal mógł normalnie oddychać.
Odpowiedział na jej ofertę współpracy, choć z lekkim opóźnieniem, zaciskając jeszcze mocniej lewą rękę na Narukami. Nie miał najmniejszego zamiaru nawet wdawać się z nią w dalsze dyskusje, a tym bardziej do niej dołączać. Nie miał jednak pewności co powinien dalej robić, bo jeśli to drzewo było równie silne jak pierwsze, z którym walczyli, nie było nawet sensu atakowania jego korzeni bez użycia oddechu. Z kolei użycie którejkolwiek formy, gdy córka daimyō znajdowała się tak blisko celu, było zbyt ryzykowne. Wyglądało więc na to, że musiał w pełni skupić się na demonicy i mieć nadzieję, że pokonają ją zanim dziewczynce stanie się krzywda.
Nie chcąc dłużej zwlekać, ruszył biegiem w kierunku Chihiro, starając się mieć trzymające Tori drzewo cały czas po swojej lewej stronie, by móc pochwą miecza zablokować ewentualny atak. Jeśli udałoby mu się skrócić dystans między nim a demonicą, gotów był do użycia Roku no kata: Dengō Raigō głównie po to, by zmusić ją do wycofania się jak najdalej od drzewa.

Misja

Serce Lasu - 14

Yukiharu

Czas na słowa skończył się i nadeszła pora walki. Naturalni wrogowie, demon przeciwko zabójcy. Walczyli teraz ze sobą by zdecydować o żywocie niewinnej dziewczyny, córki lokalnego Daimyo będącej po prostu jedną z wielu ofiar demona o czym choćby świadczyły ciała w drewnianych kokonach zwisające z drzew. Yukiharu mógł zauważyć iż jego oponentka była bardzo pewna siebie odkąd to mierzyła się wyłącznie z jednym piorunem. Jasnowłosy wojownik ruszył jednak do walki zabezpieczając się przed drzewem, te jednak nie było zagrożeniem.
Drzewo zajęte było czymś innym, otwierało swój pień jak drzwi ukazując bijące tam serce by następnie drewniane macki z korzeni włożyły Tori do tej pustej przestrzeni. Drzewo zamknęło się wtedy zostawiając jedynie niewielki otwór na głowę zapewniający dziewczynie dostęp do powietrza. Demon tym sposobem zamknął swą ofiarę i przede wszystkim ograniczył możliwość bezpośredniego ataku na diabelskie stworzenie.
Bezpośrednim zagrożeniem dla Yukiharu obecnie była sama Chihiro, która wznosząc rękę w górę zaczęła strzelać z otwartej dłoni drewnianymi kolcami. Yukiharu zablokował lub uniknął większość z nich, jedynie dwa trafiły jasnowłosego wojownika raniąc jego prawe i lewy bok. Jednakże w końcu to młodzieniec znalazł się w zasięgu by zaatakować leśną kobietę, posłał w jej stronę piorun przed którym to pewna siebie przeciwniczka próbowała umknąć w tył. Błyskawice jednak ją dorwały raniąc jej brzuch. Yukiharu wykonał swe zadanie i odpędził demona od drzewa.

Sekomura i Kinami

Zabójczyni oddechu wody i rudowłosy piorun pognali za krukiem mającym doprowadzić ich do drugiego pioruna, z którym to przybyli na te ziemie by pomóc miejscowych w poskromnieniu demona. Kruk wiedział gdzie ich poprowadzić ale podążanie za nim w lesie było problematyczne gdy to czasem znikał im z widoku przysłonięty gęstym listowiem. Przyszło im jednak znaleźć innego przewodnika, usłyszeli bowiem po intensywnym biegu szczekania psa, a chwile później dostrzegli zwierzę należące do tropiciela który to oddał życie w walce z demonem. Pies nie czekając na reakcje zabójców gdy tylko ich zobaczył to zwolnił i zawrócił co jakiś czas jedynie spoglądając na to czy ludzcy członkowie korpusu za nim podążają.
Prowadzeni przez psa i kruki zabójcy dotarli w końcu do polany będącej polem walki pomiędzy piorunem i drzewnym demonem, toczącym walkę kilkanaście metrów od demonicznego drzewa z którego to wystawała głowa Tori. Pies widząc sytuację pognał w stronę demonicy by zemścić się za śmierć swego właściciela i wcześniej zadane mu rany.

Rany:

Podsumowanie

Termin: 72H
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

Yukiharu ma 3 akcje na te turę, Sekomura i Kinami 1 akcję. Prosiłbym o zaznaczenie ich w poście podkreśleniem lub wypisaniem ich w spoilerze

Demon

Pytania proszę kierować na PW lub do Ichitarō (reportem)

Może i jego plan nie był doskonały, ale na razie jakoś działał. Oczywistym minusem było to, że drzewo wciągnęło Tori do środka, ale Yukiharu miał nadzieję, że ostatecznie zadziała to na jego korzyść — może dzięki temu dziewczynka uniknie poważniejszych obrażeń.
Zmęczenie zaczęło dawać mu się we znaki już jakiś czas temu, ale dopiero w trakcie walki boleśnie odczuł jego skutki. Nie był w stanie uniknąć wszystkich kolców, a choć adrenalina pozwoliła na tymczasowe zignorowanie rany na udzie, jeden z nich niefortunnie trafił go we wrażliwy bok. Chłopak zacisnął zęby i odskoczył do tyłu, zmieniając pozycję na taką, która jak najmniej obciążała lewą stronę jego ciała.
Chwilę później usłyszał za sobą odgłos kroków oraz psich łap. Nie musiał się odwracać, nawet bez tego wiedział, że psu udało się znaleźć i przyprowadzić jego rzekomo martwych towarzyszy.
— Spróbujcie wydostać dziewczynę! — zawołał, nie spuszczając oczu z przeciwniczki. — Postaram się przytrzymać ją jak najdalej od drzewa!
Potrzebował chwili na złapanie tchu przed wykonaniem kolejnego ataku, dlatego w tamtym momencie skupił się na utrzymaniu dystansu między demonicą a Tori. Szarża psa mogła mu w tym pomóc, bo choć zwierzak nie stanowił większego zagrożenia dla Chihiro, to jego atak mógłby ją na moment rozproszyć, pozwalając Yukiharu na zadanie jej jakichkolwiek obrażeń.
Gdy tylko psiak znalazł się w jego polu widzenia, zabójca poczekał na odpowiedni moment — chwilę, w której jego oponentka chociaż na moment odwróci od niego wzrok albo wykona jakiś niewłaściwy ruch. Nawet ułamek sekundy takiego rozproszenia wystarczyłby mu do szybkiego skrócenia dystansu między nimi i wykonania niskiego, poziomego cięcia ostrzem, celując w nogi demona. Bez względu na stopień powodzenia pierwszego ataku, chłopak wykonał kolejne dwa cięcia: pionowe, od ziemi w górę, by uszkodzić chociaż rękę Chihiro, a na koniec po skosie w dół, tym razem za cel obierając jej szyję. Nie spodziewał się zadać jej dużo obrażeń bez użycia oddechu, ale w tym momencie nawet najmniejsza rana była na wagę złota.

Spoiler:

Słysząc i niedługo po tym również widząc psa, niemalże od razu ruszyła za nim, bez większego zastanowienia czy nie mogłoby to być przypadkiem pułapką. Zwierzę mogłoby prowadzić ich w pułapkę - mogłoby prowadzić ich w jeszcze inne zagrożenie, ale zmysł podziwiający potencjalne zagrożenia wcale nie odzywał się w jej głowie, ani nie czuła, aby miało to być złą decyzją. Nie dostrzegła, że podświadomie zerkała czy kruk gdzieś ponad drzewami na pewno nie zniknął całkiem z ich otoczenia - i czy kierunek, w którym prowadził, zgadzał się z tym wskazywanym przez czworonoga.
Podobnie nie próbowała kwestionować słów Yukiharu, kiedy tylko je usłyszała, wzrokiem próbując zorientować się w sytuacji i dostrzec, gdzie znajdywała się Tori i w jakim stanie się znajdywała - czy wciąż żyła, czy... Demonica zdawała się ją w pewien sposób chronić? A może siebie przy jej użyciu? Nie była pewna jak wyglądała sytuacja, choć zaciskając palce na rękojeści ruszyła od razu w stronę wspominanego drzewa. Czy Yukiharu miał jakiś plan w głowie? Odwrócić uwagę demonicy? Zerknęła w stronę rannego towarzysza, zastanawiając się czy nie powinna jednak ruszyć jemu z odsieczą. Nie mogła się jednak upierać, pozwolić żeby zmartwienie stanem towarzyszy przysłoniło ocenę sytuacji - tej, w której nie mogła być pewna dokładnie, co miało miejsce.
- Zajmę się tym - zawołała do Yukiharu, nie mając najmniejszego pojęcia, w jaki sposób miałaby to zrobić.
Brak rozeznania również nie pomagał w podjęciu decyzji, w jaki sposób spróbować uporać się z... Klatką? w jakiej znalazła się dziewczyna, której mieli potencjalnie przyjść na pomoc.
Docierając do drzewa postanowiła wbić ostrze u podnóża drzewa, obawiając się potencjalnego uderzenia Tori. Wstrzymała oddech, starając się wyczuć w co dokładnie miecz się wbił, i czy była w stanie w jakiś sposób rozłupać podobnym uderzeniem korę drzewa wyżej, czy musiała obrać inną strategię.

akcje:

Oczy zabójcy wędrowały za krukiem, za którym biegł, co nie było takie łatwe, jeśli nie chciał się przewrócić ani w nic wbiec. Dodatkową trudnością był fakt, iż zwierzę znikało za drzewami. Już myślał, że się zgubią, gdy na ich ratunek przybył pies należący do niestety już martwego zwiadowYuki.cy. Rudowłosy, sprawdzając czy towarzyszka z nim biegnie, ruszył za psem, starając się jak najszybciej biec. Nie chciał by więcej osób dziś zginęło. Biegli więc, aż w końcu na ich horyzoncie ukazała się Demonica, z którą walczy Yuki. Słysząc od niego informację i analizując otoczenie zdał sobie sprawę co i jak wygląda sytuacja. Ufając towarzyszowi ruszył w stronę drzewa
- Zostaw to nam - krzyknął, łapiąc za ostrze swojej katany. Ich celem było teraz tam się dostać i uwolnić dziewczynę. Odwrócił się więc szybko do Kinami
- Musimy dostać się bliżej drzewa. Trzymaj się blisko mnie - mówiąc to, ruszył w stronę drzewa. Ich celem było zniszczenie go. Wyciągnął katanę, by na wszelki wypadek odbijać ataki

Podsumowanie działania: Akcja biegnięcie w stronę drzewa i odbijanie jakichkolwiek nadlatujących ataków

Misja

Serce Lasu - 15

Yukiharu

Jasnowłosy wojownik władający błyskawicami postanowił zostawić ratowanie Tori swoim towarzyszom, sam postanowił kontynuować starcie z demonicą, która to dręczyła ich odkąd to tylko weszli do lasu. Mimo, że mieli teraz przewagę liczebną to zabójca nie stracił zimnej krwi i pamiętał iż bezpośrednia szarża nie była zawsze najlepszym rozwiązaniem o czym mógł się przekonać patrząc na ich psiego towarzysza. Kompan tropiciela z wściekłością rzucił się na Chihiro, która to jednak jeszcze w locie ukróciła jego marzenie o zemsty przebijając go drewnianym szpikulcem. Pies spadł na ziemie wydając z siebie parę ostatnich skomleń, umarł ale spełnił swą rolę. Odwrócił uwagę leśnej zmory.
Yukiharu zaś mając to otwarcie mógł śmiało zaatakować swą przeciwniczkę, skrócił dystans po czym ciął w nogi pomiota Muzana raniąc jej lewe udo. Nie udało się być może odciąć tej kończyny ale zostawił tam głęboką ranę, która prawdopodobnie ograniczy mobilność Chihiro. Nie był to jednak koniec agresji ze strony młodego pioruna, Yukiharu wykonał następnie kolejne cięcie, tym razem z dołu. Na to leśna zmora była jednak przygotowana i zablokowała to uderzenie swą ręką obleczoną korą w formie pancerza. Demonica chciała wtedy wyprowadzić własne natarcie podnosząc prawą dłoń na wysokość głowy jasnowłosego wojownika, który mógł zobaczyć jak formuje się tam szpikulec. Miał niewiele czasu na reakcje.

Sekomura i Kinami

Pozostała dwójka zabójców ruszyła do drzewa gdzie to w trzewiach demonicznego drzewa uwięziona była córka lokalnego Daimyo, mimo iż drzewo nie ruszało się to nie miało zamiaru ułatwiać parze wojowników roboty. Jego gałęzie złączyły się tworząc dwa bicze, które to zaczęły smagać ziemie przy biegnących obrońcach ludzkości. Niektóre z tych ciosów z pewnością dosięgnęłyby Kinami ale Sekomura sparował te uderzenie ubezpieczając zabójczynie wody, która to próbowała uszkodzić drzewo. Udało się to jednak tylko minimalnie. Kinami miała za mało siły by jednym ciosem uszkodzić to monstrum.

Rany:

Podsumowanie

Termin: 72H
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

Macie 3 akcje na turę. Prosiłbym o zaznaczenie ich w poście podkreśleniem lub wypisaniem ich w spoilerze

Demon

Pytania proszę kierować na PW lub do Ichitarō (reportem)

Czuła, że brakowało jej siły do rozbicia kory drzewa - podobnie jak podczas ich starcia z pierwszym drzewem. Nie była w stanie, czuła to dokładnie, ale gdyby tylko choć odrobinę udało jej się uszkodzić. Czy powinna polegać na rannym Sekomurze w tej kwestii? Nie mogła utrzymać przez dłuższy czas oddechu, potrzebowała jeszcze więcej praktyki, ale gdyby...
- Sekomura, zaatakuj zaraz po mnie - zawołała prędko, unosząc miecz do góry nad swoją głowę i skupiając się. Miała wrażenie, że ósma technika była jedną z tych, która była po prostu brutalnie silna - a do tego wymagała od niej najmniej zwinności i prędkości, nawet jeśli skupiała się głównie na rozwoju tych.
- Teraz! - zawołała, zacisnąwszy dłonie na rękojeści, zaraz po uderzeniu podnóża drzewa, obróciła się w bok, przechodząc do defensywy i chcąc tym samym zapewnić ochronę Sekomurze, kiedy on wyprowadzi swoje uderzenie.
Kątem oka chciała zerknąć czy ich towarzysz również nie potrzebował pomocy - choć nie mogła być w dwóch miejscach na raz przecież. Nie mogła zostawić rannego Sekomury, ale nie mogła również zapominać o Yukiharu, którego ran dokładnie nie mogła być pewna. A przede wszystkim, nie mogli zapomnieć o dziewczynie uwięzionej w drzewie - skoro powinni postarać się o jej bezpieczeństwo i o powrót do domu. Wystarczyło już ofiar w tym miejscu, tej nocy - nawet jeśli istniało wysokie prawdopodobieństwo, że demon tej opinii wcale nie popierał.

akcje:

Yukiharu przeczuwał co się stanie, gdy tylko pies rozpoczął swoją szarżę na Chihiro, ale w tamtym momencie nie był w stanie w żaden sposób zareagować. I nawet pomimo świadomości, że zwierzę nie przeżyje tego ataku, widok przebijającego jego ciało drewnianego szpikulca nadal sprawił, że po plecach chłopaka przebiegł nieprzyjemny dreszcz. W takich chwilach ciężko było zachować spokój i skupienie, ciężko było pamiętać, że ta walka była jego misją, a nie personalną wendetą przeciwko demonicy. Nie mógł psiaka uratować, ale obiecał sobie zrobić wszystko, by poświęcenie jego oraz tropiciela nie poszło na marne.
Rana na udzie Chihiro nie była imponująco duża, ale przynajmniej udało mu się zadać jej jakiekolwiek obrażenia. Gdy jednak jego kolejne cięcie zostało zablokowane, a przeciwniczka zaczęła szykować się do wykonania tego samego ataku, który chwilę wcześniej pozbawił życia ich czworonożnego kompana, zabójca musiał zareagować jak najszybciej. Chcąc uniknąć ciosu szpikulcem, odchylił się na bok jak najdalej od jej ręki, po czym mocno zacisnął palce na rękojeści miecza i wziął szybki, głęboki wdech, przygotowując się do użycia Shi no kata: Enrai. W tej pozycji cios powinien uderzyć od dołu pod kątem, tuż pod żebrami demona.
Skręcenie ciała w taki sposób nie obyło się jednak bez podrażnienia rany na lewym boku chłopaka. Poziom adrenaliny w jego ciele zaczynał powoli opadać, obity brzuch i rozcięte udo coraz bardziej dawały mu się we znaki. Zdecydował się wycofać o kilka kroków, zebrać myśli oraz siły do dalszej walki; zwiększenie dystansu powinno dać mu większe pole manewru i też więcej czasu na reakcję, gdyby Chihiro zdecydowała się zaatakować.

Spoiler:

Ostrze blokowało nadlatujące korzenie, lecące w stronę niego samego jak i Kinami. Widział kontem oka że atak zabójczyni wody nie wyszedł do końca tak jak powinien, brakowało jej siły. Nie był pewien czy ją dalej chronić czy atakować. Ciężko mu było robić obie rzeczy na raz, gdzie korzeń, dalej wbity w ramie, nie ważne jak dobrze zabezpieczony dalej dawał o sobie znać. Musiał jakoś wytrzymać. Jego problem z podjęciem aktualnie decyzji zniknął, gdy usłyszał słowa zabójczyni
- Jasne - odparł, odbijając dalej jakiekolwiek nadlatujące w ich stronę ataki. Złapał porządniej za ostrze, z nadzieją że wytrzyma do końca walki. Gdy tylko usłyszał sygnał od kobiety, błyskawicznie schował ostrze do kabury, by następnie wykonać jak najbardziej precyzyjne pięć cięć, używając do tego trzeciej formy oddechu pioruna. Nie zważając na wynik jego ataku, Sekomura powrócił do obrony. Jako iż był chroniony przez Kinami, to on będzie chronił ją, by nie dali się trafić tymi atakami. Mieli przecież wrócić z tej misji żywi

Akcje: 1. Ochrona Kinami, 2. Użycie Third Form: Thunder Swarm w to samo miejsce, w które atakowała Kinami, 3. Ochrona Kinami

Misja

Serce Lasu - 16

Yukiharu

W niemal ostatniej chwili Yukiharu uchylił się przed atakiem leśnej zmory, drewniany pocisk jedynie lekko zahaczył o jego polik zostawiając tam płytką i niegroźną szramę. Tym samym jednak dał sobie potrzebne mu otwarcie do skończenia tej walki albo przynajmniej do potężnego zranienia przeciwniczki. Chichiro nie byłaby w stanie z tej pozycji się obronić, była niemal skazana na łaskę jasnowłosego pioruna który brał już wdech potrzebny do użycia formy, mógł czuć już ten smak zwycięstwa.
Gdyby nie stare rany, które to postanowiły jednak przypomnieć o swym istnieniu. Najpierw pojawił się ogromny, wręcz paraliżujący ból lewej strony ciała będący efektem otworzenia się ran. To wszystko uniemożliwiło Yukiharu wykonanie ataku i powaliło go na ziemie przed Chichiro, która spojrzała na niego z góry by następnie oddalić się od zabójcy pioruna. Leśny demon wiedział iż dalsza walka była zbyt ryzykowna, więc nic dziwnego było w tym iż zdecydowała się na ucieczkę. Choć postanowiła przy tym zostawić zabójcom jeszcze jedną niespodziankę, rzuciła jeszcze spojrzeniem na trójkę wojowników i gdy jej udo zaczęło się regenerować to ta upuściła kilka kropel swojej krwi na ziemie. Krew przemieniła się w korzenie, te zaś zaczęły łączyć się ze sobą by przyjąć finalnie formę jelenia, który pognał w kierunku drzewa. Dopiero wtedy Chichiro zaczęła zmierzać w kierunku puszczy.

Sekomura i Kinami

Zabójczyni oddechu wody i zabójca oddechu pioruna walczyli w ramię w ramię by wyzwolić Tori z objęć demonicznego drzewa, początkowo szło to im z oporami ale w końcu Kinami zarządziła zmianę strategii. Korzystając z osłony zapewnianej jej przez Sekomurę zebrała w sobie siły by za pomocą ósmej formy swego oddechu wykonać potężne cięcie w podnóże drzewa, osłabiając jego korę. Wtedy to Sekomura wykonał pięć błyskawicznych ataków za pomocą swego żółtego ostrza pokrytego piorunami by zniszczyć w końcu to miejsce i uwolnić Tori, która wpadła na niego wyskakując z drzewa. Tym samym zabójcy ujrzeli serce tego demonicznego pomiotu, wrażliwe na atak.
W ten czas Kinami musiała przyjąć na siebie całkowicie obronę rudowłosego zabójcy i córki Daimyo co okazało się być znacznie trudniejsze niż bronienie samej siebie. W wyniku tego nie zauważyła nawet jak jeden z biczy przyszykował się dyskretnie do ataku by w ułamku sekundy zaatakować ciemnowłosą wojowniczkę. Nie była w stanie przed tym się obronić i tylko poczuła duży ból gdy to cios dotarł do jej prawego ramienia, zrywając z niej skórę. Dzięki temu jednak odwróciła się na moment w stronę Yukiharu, przez co zauważyła zmierzającego w ich stronę wkurwionego, drewnianego jelenia.

Rany:

Podsumowanie

Termin: 72H
Kolejność: Dowolna
Dodatkowe informacje:

Macie 3 akcje na turę. Prosiłbym o zaznaczenie ich w poście podkreśleniem lub wypisaniem ich w spoilerze. Yukiharu masz 1 akcję w tej turze, dwie akcje dochodzisz do siebie

Demon

Nieszczęśliwy rzut dla Yukiharu

Pytania proszę kierować na PW lub do Ichitarō (reportem)

Nagłe przeszycie bólu przez moment przyćmiło jej wizję. Nie miała jednak ani chwili na to, aby upewnić się czy cios nie przeszedł na Sekomurę, czy dziewczynę którą udało im się wydostać z drzewa, bo jej wzrok spoczął na zbliżającej się w ich stronę masie, która nie przypominała Yukiharu, i z pewnością nie była przyjaźnie nastawiona. W głowie miała wciąż myśl o tym, że powinni zakończyć sprawę z drzewem - przebili się przez korę, powinni postąpić tak jak z pozostałymi, choć nie była to jedyna rozterka. W końcu byli odpowiedzialni również za kogoś, kto mógł sobie nie poradzić zostawiony sam. Powinni zająć się dziewczyną - upewnić się że nie była ranna, że znajdzie się w bezpiecznym miejscu, najlepiej czym prędzej poza lasem. Ale nie mogli opuścić lasu, póki nie dokończą wszystkich spraw, które miały miejsce w lesie. Musieli pozbyć się demonicy, a w tej chwili przede wszystkim musieli zająć się pędzącym w ich stronę jeleniem, który wyraźnie starał się powstrzymać ich przed dalszym atakowaniem drzewa.
Jej wzrok nie padał na własne ramię - w pewien sposób nie chciała upewniać się, że to co podpowiadało jej czucie, rzeczywiście miało miejsce. Czuła ból i to, że trudniej było jej zaciskać dłoń na rękojeści swojej broni, ale nie miała zamiaru zrezygnować z próby obrony. Przecież nie po to tutaj się znaleźli - a co ważniejsze, musieli się wydostać. Samych siebie, bo nie miała pewności o stanie ran Sekomury, ani o tym w jakim stanie był Yukiharu, z którym na moment przecież się rozdzielili, ale musieli również wydostać Tori.
Wyprowadziła cios z lewej strony, celując na wysokości karku jelenia, aby spróbować go przewalić na bok i zablokować tym samym jego pęd w ich stronę.
- Masz Tori? - zapytała, nie spuszczając wzroku jednak z jelenia, i starając się odbijać ciosy nadchodzące ze strony pędów. - Jesteś w stanie wykończyć to drzewo? - dopytała, na wszelki wypadek wyciągając prawą, ranną rękę do tyłu, jakby musiała przejąć dziewczynę na swoje plecy. Nie była pewna czy Tori była przytomna - ani czy nie lepiej byłoby, gdyby ułożyli ją między sobą, nisko, tak aby łatwiej było bronić ją od ataków z góry. Choć wtedy też przez myśl przeszedł jej scenariusz korzenia atakującego ich od dołu - przeszedł ja zimny dreszcz na samą myśl. Stanowczo długo nie będzie miała ochoty zapuszczać się samotnie w las w środku nocy.
- Yukiharu, w porządku? - zawołała, chcąc upewnić się że ich towarzysz sobie radził.

Akcje
1. Cios wyprowadzony w kark Jelenia w próbie przewalenia go na bok
2. Trzymanie obrony przed pnączami i potencjalnie dalej przed jeleniem
3. Przejęcie Tori na plecy, jeśli Sekomura decyduje się ją podać

Już od dłuższego czasu przeczuwał, że tak to się właśnie skończył, choć w ostatnich minutach w ferworze walki na moment zapomniał o ograniczeniach własnego ciała. Nagłe szarpnięcie w lewym boku sprawił, że chłopak nagle zgiął się wpół i runął na ziemię tuż pod nogami demonicy.
W pierwszej chwili nawet nie do końca dotarło do niego, co tak właściwie się stało. Przez chwilę myślał nawet, że go trafiła, jednak jej spokojny odwrót i ruszenie w stronę lasu raczej temu zaprzeczało. Dopiero gdy minął pierwszy szok, a Yukiharu był w stanie zlokalizować źródło bólu, dosięgnęła go ponura rzeczywistość — dawno już przekroczył swój limit i takie właśnie były tego efekty.
Podniesienie się było dla niego wyzwaniem. W pierwszej chwili wprawdzie poderwał się gwałtownie i postawił kilka kroków w stronę Chihiro, ale cały świat zawirował mu przed oczami i sekundę później znów wylądował na trawie, nie mogąc złapać powietrza. Miał wrażenie, jakby ziemia przyciągała go do siebie ze zdwojoną siłą, skutecznie utrudniając ruchy i utrzymanie równowagi.
Gdy jednak wreszcie stanął na wciąż chwiejnych nogach, w pierwszej kolejności dał znać Kinami, że wszystko z nim w porządku. Nie było, rzecz jasna, a przynajmniej nie do końca, ale jeszcze żył — to był dobry znak. Nie miał wprawdzie szans na pokonanie demonicy w tym stanie, ale mógł chociaż spróbować powstrzymać ją przed powrotem do lasu, i na tym właśnie się skupił. Ostatkiem sił pognał za celem, a gdy znalazł się wystarczająco blisko, rzucił się na plecy Chihiro by powalić ją na ziemię i przytrzymać dla dwójki pozostałych zabójców.

Szybkie pięć cięć osłabiło korę na tyle by uwolnić Tori. Ta została szybko wzięta za rękę przez pioruna, który wyciągnął ją z dziury stawiając ją koło siebie. Pierwsza część zadania w normie, trzymają się kiepsko,, ale dają radę. Szybkie spojrzenie na Kinami starczyło, by zrozumieć że nie trzyma się najlepiej. Trzeba więc szybko działać. Słysząc pytanie zabójczyni wody odpowiedział krótko
- Mam ją przy sobie, osłaniaj mnie - mówiąc to odwrócił się w stronę młodej dziewczyny. Widział w oddali jak współ-zabójczyni walczy aktualnie z jeleniem zrobionym z drzewa
- Trzymaj tak dalej Kinami, przytrzymaj Tori na chwilę - popychając lekko dziewczynę w stronę rozmówczyni odwrócił się w stronę drzewa. Szybka zmiana postawy, błyskawiczny wdech,. Ręka wylądowała na rękojeści ostrza, by następnie podczas susu do przodu zrobić cięcie ostrza wyciąganego z kabury. Wykonana została pierwsza technika oddechu piorunów, Thunderclap and Flash, w stronę serca drzewa. Po wykonaniu cięcia na serce demonicy, trzeba było pomóc reszcie. Wrócił się więc zabójca do swojej kompanki, by pomóc jej chronić młodą dziewczynę

Akcje:
1. Pomóc Tori z wyjściem z drzewa oraz oddanie jej Kinami pod opiekę
2. Użycie pierwszej techniki oddechu piorunów: Thunderclap and Flash na serce znajdujące się w drzewie
3. Powrót do Kinami by pomóc jej z ochroną