Ingerencja MG

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Sob Wrz 23, 2023 5:47 pm

Wyłapując odgłos wody niesiony echem, ruszyła w stronę dźwięku w nadziei że znajdzie to czego szukała. Docierając do szczeliny w skale, uważnie się jej przyjrzała. Podchodząc bliżej sprawdziła brzegi wyrwy w poszukiwaniu śladów, że ktoś się tędy przedzierał. Miała nadzieje że Demon nie odnalazł tego miejsca. Najpierw nastawiła uszu że odgłosy wydobywające się z wnętrza aby się upewnić że po wejściu do środka, nic ją nie zaskoczy. Gdy nic nie wyłapała niebezpiecznego, ostrożnie się przecisnęła do wnętrza. Ostrzegała chłopaków żeby nie pakowali sie do wnętrza jaskini, ale ona sama teraz nie miała innego wyboru. Musiała się upewnić że demon nadal tam był i ewentualnie wykurzyć na zewnątrz.
Starała się poruszać najciszej jak potrafiła, nasłuchując uważnie otoczenia. Protetyczna dłoń zacisnęła się na sayi przy boku. Prawą dłonią sięgnęła po kunaia, zaciskając na nim, mocniej dłoń. W gotowości ciśnięciu nią w demona, jeśli takiego dostrzeże. Powoli i z pełną ostrożnością ruszyła naturalnym korytarzem wewnątrz jaskini. Gotowa była na ewentualne starcie, krocząc naprzód, skupiając się na swoim słuchu, stawiając ostrożne kroki, nie chciała dać się zaskoczyć ale skorzysta z okazji żeby zaatakować z zaskoczenia swojego wroga.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Wto Wrz 26, 2023 5:37 pm

Piorun napiął mięśnie gdy zdał sobie sprawę że las jest cicho. Miał nadzieję że nie jest to cisza przed burzą. "Na spokojnie, może po prostu zwierzęta wyczuwają drapieżnika i nie podlatują... Tak to wszystko dla tego zabójca pomyślał próbując się pocieszyć. Chociaż że już walczył z demonami to takie polowanie i niepewność zawsze go przyprawiają o ciarki. Z zamyślenia wyrwała go przerwana przez jakieś zwierzę cisza. Oby to było zwierzę. Chłopak poprawił się na gałęzi, bo siedział na niej już chwilę i łapał go dyskomfort po czym skupił się na nasłuchiwaniu otoczenia, próbując wychwycić jakiekolwiek ruszy w okolicy. Kątem oka sprawdził czy widzi z jego pozycji Yoshimatsu.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Czw Wrz 28, 2023 10:40 pm

Sekomura na pewno mógł zobaczyć Yoshimatsu ze swojej pozycji kiedy ten chował się w krzakach kilkanaście metrów od jego drzewa. Przez większość czasu Yoshimatsu był skupiony na otoczeniu wyczulając swój zmysł do granic możliwości, jednak po kilku minutach chłopak zrozumiał...
Coś jest nie tak... Wyszeptał pod nos. Słysząc odgłos w oddali, złapał pewniej rękojeść swojego nodachi i wyczulił swoje zmysły jeszcze mocniej aby móc uniknąć ataku jeśli takowy miałby nastąpić...

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Wto Paź 03, 2023 11:14 pm

Ingerencja MG

Saiyuri
⠀⠀⠀⠀⠀Sei postanowiła zagłębić się w jaskinie, która ukazała się jej oczom. Wejście było wąskie i musiała przeciskać się przez nie bokiem, ale potem znalazła się w nieco przestronniejszej komorze. Było ciemno, jak to w jaskinie i jedynym źródłem światła był prześwit znajdujący się za nią, który jednak nie miał prawa sięgać zbyt daleko.
Przemieszczała się powoli, nasłuchując uważnie, ale jedyne co docierało do jej uszu to powolne kapanie wody gdzieś w oddali, które niosło się echem. Im dalej się zagłębiała, tym głębsza ciemność ją otaczała, aż w końcu musiała iść całkowicie po omacku, słysząc tylko własne kroki i czując nosem wilgoć i charakterystyczny zapach zastanego powietrza.

Sekomura i Yoshimatsu
⠀⠀⠀⠀⠀Sekomura i Yoshimatsu nie słyszeli nic. Dosłownie nic. W pewnym momencie uświadomili sobie, że mimo że w liściach dało się zauważyć ruch wiatru, nie docierał do nich towarzyszący mu dźwięk. Kiedy próbowali do siebie coś mówić - nie byli w stanie słyszeć nawzajem. Towarzyszyła im tylko i wyłącznie dzwoniąca cisza.
⠀⠀⠀⠀⠀Przed jaskinią robiło się coraz ciemniej i pomarańcze zachodzącego słońca przeszły w szarości. Słońce schowało się za horyzontem, chociaż ostatki jego światła jeszcze odrobinę rzucały światło na otoczenie. Yoshimatsu poczuł delikatne drgania podłoża. Jakby parę kroków, gdzieś przed nimi, wewnątrz jaskini, które zdawały się niezwykle lekkie, aż w końcu zniknęły. Nie, nie sprawiały wrażenia, jakby osoba zatrzymała się w miejscu, a jakby z każdym kolejnym stawała się coraz lżejsza, aż w końcu przestały być wyczuwalne.
⠀⠀⠀⠀⠀Świat wydawał się zatrzymać w miejscu, kiedy wiatr przestał targać liśćmi drzew w najbliższym sąsiedztwie jaskini, a do uszu dwójki nie dochodziło już nic. Mieli jednak wrażenie, dziwne przeczucie może, jakby rozglądając się dookoła widzieli coś kątem oka. Kiedy jednak próbowali na tym zogniskować spojrzenie, obraz wydawał się dokładnie taki sam jak wcześniej i absolutnie niezmienny.

ROAD TO HASHIRA

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Sro Paź 04, 2023 8:55 pm

Nie chciała wchodzić do jaskini, w głębi duszy miała nadzieje że nie było innego wejścia i będzie mogła wrócić aby dołączyć do chłopaków. Trochę się martwiła o nich. Nie dlatego że nie wierzyła w ich zdolności ale mieli mało informacji o tym demonie. A w miejscu w którym była miała ograniczoną zdolność widzenia i musiała polegać tylko i wyłącznie na swoim słuchu. Gdy kompletna ciemność pochłonęła korytarz, którym się poruszała przed siebie, zatrzymała się na chwilę. Starała się wyrównać swój oddech, opanować emocje i wypchnąć z siebie negatywne myśli. Liczyło się zadanie, a ono polegało na wyeliminowaniu zagrożenia. Oczywiście z tyłu głowy miała priorytet pod tytułem bezpieczeństwo Sekomury i Yoshimatsu i stali oni o pół stopnia ponad demonem. Mając swoje cele posegregowane, wiedziałaby jaką decyzję podjąć w ostateczności, bez cienia wahania.
Ruszyła dalej przed siebie, starając się przyzwyczaić wzrok do tego panującego w grocie mroku, skupiając się jednak głównie na swoim słuchu. Próbowała poruszać się nieco wolniej ale bezpieczniej. Starając się bardziej skradać niż tak po prostu iść na oślep. Lewą dłonią idąc przy ścianie, co jakiś czas dotykając ściany w obleczonej w skórzaną rękawice protezą. W prawej trzymała kunaia i gotowa była się zasłonić. Liczyła się z tym że może trafić na przeciwnika w tym miejscu. W końcu nie wiedziała czy słońce już zaszło czy jeszcze nie. Czy maszkara wypełzła z jaskini czy nadal się w niej skrywała. Co jakiś czas robiąc krótkie postoje dla lepszego nasłuchiwania otoczenia. Była bardzo ostrożna na terenie wroga.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Sob Paź 07, 2023 12:26 pm

Sekomura przełknął ślinę. Nie podobała mu się ta cisza. "Jakaś demoniczna sztuka krwi? Albo tylko wycisza otoczenie, albo całkowicie miesza ze zmysłami. Może być problematyczna komunikacja w walce z nim". Rudowłosy zaczął w głowie analizować sutuację. Nie wyglądało to najlepiej. Zamiast skupiać się na wysłuchiwaniu otoczenia, bo go już ta cisza dobojała, postanowił skupić się na wypatrywaniu czegokolwiek

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Nie Paź 08, 2023 9:41 pm

Yoshimatsu w momencie w którym zrozumiał że nie wyłapuje żadnych odgłosów zmrużył oczy wiedząc już na pewno że coś jest nie tak... Nie miał złudzeń że to zapewne zdolność demona na którego aktualnie polują. Spojrzał na Sekomure aby sprawdzić czy dalej jest na swoim miejscu, jednak w tym momencie z szokiem zrozumiał jedną rzecz... Że tak Sekomura jak i Saiyuri mają nieźle przekichane w tym momencie... Jeśli wyciszanie jest naprawdę mocą tego demona to oznacza tylko jedno, Sekomura i Saiyuri którzy polegają na słuchu właśnie natrafili na swojego naturalnego wroga. Jednak zmiany w wyczuwanie drgań mogły też oznaczać więcej... Czyżby usuwanie obecności? Wpływanie na zmysły... Tyle możliwości, a tak mało czasu. Nie mam jednak czasu na myślenie, wyczulając swoje zmysły aby nie zostać zaatakowanym od tyłu, po tym zaczynam się rozglądać w kierunku jaskini próbując znaleźć jakąś formę ruch demona.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Pią Paź 20, 2023 1:11 am

Ingerencja MG

Saiyuri
⠀⠀⠀⠀⠀Przeciskała się dalej przez kamienny korytarz i nawet jeśli bardzo próbowała, to nie była w stanie jakkolwiek przystosować swoje oczy do panującego mroku, bo zwyczajnie nie było niczego co mogłoby jej w tym pomóc. Przestała znajdować się w części jaskini gdzie docierało jakiekolwiek światło, a przez to otaczała ją tylko i wyłącznie miękka, lepka ciemność i powolne, odległe kapanie wody, które jednak przy kolejnych krokach ustało, pozostawiając zabójczynię pioruna w całkowitej, grobowej ciszy. Przez moment miała jeszcze wrażenie, że otaczające ją powietrze zmieniło się nieco. Że wyczuła w nim nową, słodkawą nutę zgnilizny i metaliczny posmak osadził się jej na języku. Kolejnych parę kroków - i także to ją opuściło, zamykając jej ciało w bańce nicości. Wciąż mogła się ruszać, oczywiście, i jeśli faktycznie wciąż parła w przód, zauważyła delikatny prześwit światła z góry, który odrobinę tylko rozjaśniał ciemny przesmyk który podążała. Zobaczyła mieniącą się na skałach wilgoć i opadające krople, jednak kiedy uderzały o skałę i rozpryskiwały się dalej, nie wydawały żadnego dźwięku.

Sekomura i Yoshimatsu
⠀⠀⠀⠀⠀Sekomura zauważył błysk mniej więcej w połowie odległości między jaskinią, a drzewem na którym przysiadł. Był on krótki, ale też dziwnie znajomy, jak błysk światła odbijany od metalowej, wypolerowanej powierzchni ostrza. Rozproszyło go to na tyle, że zanim zrobił cokolwiek poczuł pchnięcie na wysokości lewego barku. Było to uczucie mocno przytłumione, delikatnie tylko pulsujące bólem, ale kiedy spojrzał na swoją rękę, zobaczył jak po rękawie ścieka mu krew. Znowu błysk, wyraźny i ostry, który wyłapał także Yoshimatsu, a kiedy obydwoje podnieśli oczy zobaczyli coś, co przypominało zjawę. Półprzeźroczystą postać, której kontury wydawały się zaznaczać nieco mocniej, ale przez całą jej sylwetkę widzieli doskonale to, co znajdowało się za nią. Obraz zaraz rozmył się, kiedy postać cofnęła się błyskawicznie o parę kolejnych kroków, a w końcu i znowu zniknęła z zasięgu ich wzroku.
Yoshimatsu zauważył, jak na placu przed jaskinią opadnięte liście poruszyły się w nieznacznie. Sekomura natomiast zdał sobie sprawę, że w momencie gdy został ranny, miał wrażenie że doświadczył krótkiego przebłysku, jakby na moment, wraz z przytłumionym bólem, zmysły rozbudziły się odrobinę, wyłapując szum liści czy ostatnie skargi okolicznego ptactwa, jednak to zaraz zniknęło.

Info: Sekomura: rana na wysokości lewego barku.

ROAD TO HASHIRA

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Sro Paź 25, 2023 12:34 am

Ostrożnie, a przynajmniej na tyle na ile była w stanie, parła przed siebie. Nawet gdy nie widziała już kompletnie nic przed oczami, ale gdzieś w oddali dobiegał ją odgłos kapiących kropli to nadal szła. Aż do momentu kiedy nie oplotła ją kompletna, grobowa wręcz cisza. Zatrzymała się na chwilę w miejscu. To było tak nienaturalne zjawisko dla niej, że potrzebowała dosłownie chwili, żeby się w tym odnaleźć. Zawsze były jakieś szelesty, drobne odgłosy przeplatające się w tle. Teraz gdy nie było kompletnie NIC, czuła się z tym źle. Nie sądziła że kiedyś będzie w takiej sytuacji że znajdzie się w miejscu gdzie nie docierały żadne odgłosy.
Nie było jednak odwrotu, ruszyła przed siebie, nadal starając się zachować ostrożność, zwłaszcza że była w miejscu gdzie wzrok miała wyłączony. Zapach zgnilizny i metaliczny posmak na języku sprawił że się spięła. "Krew..?" pomyślała zaciskając dłoń mocniej na rękojeści kunaia. Demon mógł nią śmierdzieć, jego ubranie mogło być przesiąknięte posoką jego ofiar, ale nic nie słyszała. Co jednak bardziej ją zaczynało martwić to moment kiedy ten posmak i zapach wyparowały. Dalsze kroki pozwoliły w końcu znaleźć się w miejscu gdzie dostała odrobinę światła do korytarza, przez który się przemieszczała. Wzrok dostrzegł krople ściekające i rozbijające się o podłoże ale towarzysząca przy tym głucha cisza sprawiła że zrobiła ostrożnie krok w tył. "Powinnam to słyszeć.. prawda?!" uczucie bycia pozbawionej zmysłu słuchu była obrzydliwym uczuciem. A może wzrok płatał jej figle?! Czuła jak oddech niepotrzebnie przyspieszył na chwilę. Wzięła więc większy wdech starając się użyć całkowitej koncentracji do uspokojenia się. Złapała w zęby dolną wargę i przygryzła ją mocno aż do krwi żeby poczuć ten znajomy metaliczny posmak krwi na języku ponownie. Stała przez chwile w miejscu gdzie miała jakąś widoczność. Nawet jeśli była ona znikoma to była teraz lepsza od niczego.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Czw Paź 26, 2023 3:18 pm

"Cholera, co to było" pomyślał zabójca. Poczuł coś, dopiero po chwili do niego doszło co. Popatrzył się z lekkim przerażeniem, może zaskoczeniem jak z lewego barku leci mu krew. Szybko próbował analizować sytuacje, co się dzieje. "Jakaś zjawa, ostrze, dźwięk przez chwilę, ale zniknął. Demon który używa broni? Możliwe lecz nie pewne". Zabójca szybko zszedł z drzewa. Przeciwnik wiedział o nich więc ukrywanie się nie miało sensu. Zaciskając żeby podszedł do Yoshimatsu, by być obok siebie. "On będzie ochraniał moje plecy, a ja jego. Tak nas nie podejdzie". Myśli zabójcy krążyły, próbując wymyśleć plan działania. "Sai nie ma, nie wiadomo jak i czy w ogóle przyjdzie, przeciwnik atakuje z daleka". Oczy zabójcy powędrowały na ranę, próbując zobaczyć czy to był jakiś atak bronią dystansową przez to jest dalej wbita, czy to był atak jakąś bronią białą. "Każda informacja teraz jest ważna". Oddech jego był nierówny, o czym sobie zdał sprawę. Zrobił parę głębokich wdechów by oddech wyrównać po czym zaczął się rozglądać za przeciwnikiem oraz próbował odezwać się w stronę kompana, sprawdzając czy dźwięk jest całkowicie przygłuszany czy nie. Jeśli dźwięk dalej był wygłuszany pokazał mu żeby stanęli w pozycji defensywnej, ale nie robił jeszcze tego i czekał czy Yoshi ma jakiś plan działania. Zabójca dobrał już też w tym czasie swoj ostrze, będąc gotowym na wszystko

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Czw Paź 26, 2023 4:21 pm

Widząc to że jednak ich przeciwnik należy do typu tych irytujących, nie wiedząc jeszcze na czym polega zdolność jego oponenta Yoshimatsu zaciśnie zęby z irytacji. Co za cholera jedna! Pomyślał dalej spoglądając w kierunku jaskini wypatrując czegokolwiek w jej wnętrzu. Patrząc jednak na stan i pozycję Sekomury od razu spostrzegł że nie ma go na gałęzi, a stoi blisko z krwawiącym ramieniem. Yoshimatsu analizując sytuację wstał rozumiejąc że przeciwnik już ich wykrył. Przyjmując pozę do obrony jeszcze raz się rozejrzał w celu znalezienia miejsca z którego mógłby nadejść atak, przy czym też używał swojego zmysłu aby wykryć atak który miałby uderzyć go z martwego punku, tak aby mieć szansę na chociaż zablokowanie go swoim nichirin.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Pon Lis 06, 2023 4:08 am

Ingerencja MG

Saiyuri
⠀⠀⠀⠀⠀Sai zatrzymała się w miejscu skonsternowana, przez moment zastanawiając się, czy to czego doświadcza faktycznie ma miejsce. Kiedy jednak spróbowała ugryźć się w wargę, nie poczuła nic. Jedynie ucisk w miejscu w którym zęby dotknęły skóry, jednak nie towarzyszył temu charakterystyczny ból, mimo że zaraz poczuła ciepło krwi, która zaczęła ściekać jej po brodzie.

Sekomura i Yoshimatsu
⠀⠀⠀⠀⠀Sekomura mógł dobrze kombinować, ale nie był medykiem. Widział jak wylewała się z niego krew, brudząc materiał ubrania, które miał na sobie, a z rany nic nie sterczało. Wyglądało, jakby cokolwiek zadało obrażenia nie zostawiło za sobą żadnych pozostałości. Nie mógł jednak określić jakiego typu była to rana, ani jak rozległa, bo aktualnie jego zmysły nie reagowały tak jak powinny - ból, nawet jeśli odczuwalny, był niezwykle lekki i łatwy do zignorowania.
⠀⠀⠀⠀⠀Wypowiedziane przez niego słowa w ogóle nie rozbrzmiały, nawet jeśli poruszył wargami. Jego słuch był aktualnie absolutnie do niczego i podobnie sytuacja miała się u Yoshimatsu. Kiedy Ishida spojrzał natomiast w kierunku samego wejścia do jaskini, odpowiedziała mu tylko ciemna pustka i nic więcej.
⠀⠀⠀⠀⠀Zabójcy stranęli obok siebie, chcąc ubezpieczać się, ale kiedy liście ponownie zatańczyły, Yoshimatsu skupiony był na swoim zmyśle, który cóż - wciąż nie działał. Przez umieszczenie swojej uwagi w zupełnie innym miejscu, zauważył przeciwnika w ostatnim momencie. Ale czy w ogóle można było powiedzieć o zauważeniu w pełni tego słowa znaczeniu? To było jak zjawa, wyraźniejsze kiedy znalazło się bliżej i okropnie szybkie. Ishida poczuł coś jak szturchnięcie, kiedy automatycznie wysunął nichirin, żeby zablokować nadchodzący cios. Zadziałało częściowo, bo zabójca poczuł nacisk na mieczu, ale oprócz tego rozlewające się na klatce piersiowej ciepło krwi. Rany krwawiły, ale nie towarzyszył im ból, który mógłby mu przeszkadzać w dalszej walce.

Info: Jak coś - dokładne opisy ran i ich stopień dostaniecie potem, jak zejdzie z was DBA demona.
Sekomura: rana na wysokości lewego barku.
Ishida: rana na wysokości klatki piersiowej

ROAD TO HASHIRA

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Wto Lis 07, 2023 12:50 am

Spięła się cała gdy nie poczuła tego co powinna. Nie poczuła nawet takiego bólu jaki powinien nastąpić po przegryzieniu skóry. Zwątpiła w to że nacisk zębów był wystarczający aby się zranić do krwi. Sięgnęła więc prawą dłonią do ust, które przetarła i w tej odrobinie oświetlenia, jakie miała dzięki wpadającemu promieniowi blasku księżyca spojrzała na odrobinę karmazynu na wierzchniej stronie dłoni. "Nie czuję tamtego zapachu zgnilizny.. nie czuję metalicznego posmaku krwi, nie słyszę nic.. nie czuję bólu.. Wpadłam w jakiś sposób w Demoniczną Sztukę tego demona? Czy działa na obszarze, na którym żeruje?" zaczęła analizować. Wyłączenie jej słuchu było w jakimś stopniu okaleczeniem jej ale na innym poziomie. Nie podobało jej się to. Przetarła usta i brodę, wytężając wzrok na tyle na ile mogła, w końcu jeszcze nie oślepła. Ruszyła przed siebie wzdłuż wąskiego przesmyku, którym się poruszała. Dotykając skórzaną rękawicą, lewej kończyny. Prawa dłoń zacisnęła się mocniej na rękojeści kunaia. Tak wąska, ograniczona przestrzeń nie była dobrym pomysłem na długie ostrze, ale krótkie kunaie były idealne w tym momencie. Mogła nim rzucić, mogła się nim bronić jak by napastnik wyskoczył nagle przed nią nieoczekiwanie. Zachowywała czujność i ostrożność mając nadzieje że obaj zabójcy byli bezpieczni. Poruszała się przed siebie z nadzieją że w końcu znajdzie cel tego patrolu albo chociaż wyjście z jaskini gdzie będzie miała większą swobodę aby wspomóc chłopaków. Martwiło ją to ograniczenie zmysłów.. w końcu całkowicie utrudni komunikację podczas starcia z demonem. Musiała przemyśleć sposób w jaki zmierzy się z demonem, którego przyszli ściąć. Ale póki co, musiała przeć do przodu zachowując zimną krew i ostrożność.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Wto Lis 07, 2023 2:55 pm

Nie podobała mu się zaistniała sytuacja. Demon ze sztuką krwi która blokuje wszystkie zmysły. Demon używa jakiejś broni, albo może ma ostre pazury. To teraz nie jest takie ważne, najważniejsze jest wyczekać aż Saiyuri przyjdzie. "Cholera, ile może jej to zająć" pomyślał zabójca. Trzeba coś wymyśleć zanim ten demon nas zabije. Zabójca rozglądając się po okolicy wpadł na pomysł. Poszerzył swoją pozycję, złapał za katanę i przygotował się, wchodząc w 4 pozycję oddechu piorunów, w oczekiwaniu na atak przeciwnika. Wiedział że nic to nie będzie dawało ale tak czy tak wyostrzał wszystkie swoje zmysły by móc przygotować się na atak ze strony demona. Jeśli to nie wyjdzie to będzie musiał wymyśleć inny plan, lecz jeśli mu się uda to będzie dobrze. Piorun wziął głęboki wdech przeczyszczając sobie głowę z myśli i skupiając się na otoczeniu oraz technice. Ręka na rękojeści katany się zacisnęła w oczekiwaniu na atak

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Wto Lis 07, 2023 5:40 pm

Yoshimatsu w momencie ataku zareagował wręcz instynktownie, choć i tak blok nie powiódł się na tyle aby się obronić przed nieznanym atakiem demona, dowiedział się też o tym że demon jest na pewno bardzo szybki i atak który na nim wykonał wymagał od niego podejścia, jednak czy na pewno ma tylko taką formę ataku? CHOLERA! MYŚLI YOSHIMATSU, MYŚL! Wpierw rana! Czując tylko ciepło krwi spojrzał na dopiero otrzymaną ranę, nie marnując czasu wszedł w stan oddechu aby zmniejszyć szansę wykrwawienia się, co na pewno było jednym z możliwych planów na wyeliminowanie chociaż jednego z nas. Spojrzał kątem oka na Sekomure który jak widzi wszedł w jakąś postawę, jednak mając mało wiedzy o oddechu pioruna nie wiedział która to jest... Sam Yoshimatsu opuścił ostrze na wysokość nóg tak że było po jego boku, również wchodząc w postawę do wykonania formy, jego wybór padł na najszybszą z form oddechu płomienia, formę drugą, polegającą na szybkim uniesieniu ostrza prostopadle od dołu do góry z dużą prędkością. Teraz rozglądając się po terenie próbował zlokalizować demona i wykonać na nim swój atak jeśli ten dostanie się w zasięg jego prawie półtora metrowego nodachi, tak aby go zranić a w najlepszym wypadku zadać obrażenia na tyle duże aby ograniczyć jego ruchy, w najgorszym wypadku będzie musiał unikać lub blokować...

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Czw Lis 23, 2023 6:47 am

Ingerencja MG

Saiyuri: uniosła dłoń, a czerwień krwi zalśniła blado w świetle wpadającym z niewielkiego prześwitu. Blask był blady, podpowiadający zabójczyni, że słońce schowało się już za horyzontem i na zewnątrz panowała szarówka - czas pozwalający demonom już wyjść ze swoich kryjówek, jednak zapewniający wciąż nieco światło oczom ludzi. Wiedziała też jednak, że nie minie długo, zanim noc całkowicie nie zapanuje na zewnątrz.
Przecisnęła się dalej, czując chropowate kamienie tak samo na plecach, jak i na brzuchu. Przesmyk był wąski i niepozwalający na zbyt duże manewry i zwyczajnie narażający ją na łatwe otrzymanie ciosów w przypadku napaści, ale parcie do przodu opłaciło się zabójczyni, kiedy to samo blade światło przywitało ją z przodu.
Przesmyk oswobodził ją nieco i zaczął się poszerzać, chociaż do samego wyjścia z jaskini pozostało jeszcze nieco do pokonania, a otoczenie uniemożliwiało jeszcze zerwanie się do gwałtownego biegu w kierunku wyjścia. To natomiast, kiedy Sai zrobiła jeszcze parę kroków, pokazało jej polanę znajdującą się przed jaskinią, a na niej dwie znajome sylwetki młodych zabójców, z którymi wcześniej się rozdzieliła.
I była też zjawa.
Saiyuri z odległości widziała dokładnie, jak nie do końca wyraźna, trochę chyba prześwitująca postać porusza się po polanie. Jak zrywa się do krótkiego biegu, a wokół jej stóp tańczą rozsiane liście, a w końcu też - jak skacze w kierunku jednego z chłopaków, by wydłużonymi pazurami uderzyć i rozedrzeć mu brzuch. Na Ishidzie zdawało się to nie zrobić w ogóle wrażenia, a nawet jego atak powiódł się - wyprowadzony w ostatnim momencie, ale celny, posłał rękę demona w powietrze, gdzie ta wykonała parę obrotów, bryzgając krwią i upadając parę metrów dalej. Demon wydał z siebie bezgłośny krzyk, cofając się błyskawicznie w tył. Atakował i cofał się, usilnie chcąc pozostać poza zasięgiem wzroku zabójców.

Yoshimatsu i Sekomura: Ishida zareagował szybko, uciekając się do techniki oddechu, by ograniczyć nieco krwawienie z rany, którą pozostawił za sobą demon. Nie poczuł żadnej zmiany, więc jedyne co mu pozostawało to ufać, że to co właśnie robił miało sens.
Znajdujący się przed polaną zabójcy rozstawili się. Sekomura poprawił swoją psotawę, składając się do czwartej techniki i czekając na uderzenie ze strony demona, a Yoshimatsu zdecydował się na drugą formę.
Liście zatańczyły znowu. Lekko i pozornie w odpowiedzi na wiatr, a potem demon uderzył. Yoshimatsu znowu zauważył widmo i praktycznie w ostatniej chwili użył przygotowaną technikę, tnąc ku górze. Trafił, bo poczuł lekki opór, a potem coś świsnęło w powietrzu i upadło parę metrów dalej. Kiedy jednak spojrzał w bok, nie zauważył nic. To nie był jednak koniec, bo znowu poczuł ciepło, rozlewające się czerwoną plamą, tym razem niżej na brzuchu. Ślady na materiale wyglądały, jakby tkaninę rozerwały szpony.

Podsumowanie

Termin: xxx
Kolejność: xxx
Dodatkowe informacje:

Jak coś - dokładne opisy ran i ich stopień dostaniecie potem, jak zejdzie z was DBA demona.
Sekomura: rana na wysokości lewego barku.
Ishida: rana na wysokości klatki piersiowej, rana po pazurach na brzuchu

W poście możecie wykonać maksymalnie trzy akcje - proszę o wylistowanie ich postem, żeby było klarowne co robicie.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Czw Lis 23, 2023 7:13 pm

Wiedziała, że powinna się spieszyć, ale nie mogła tego zrobić. Nie dlatego że nie chciała, ale dlatego że rozsądek był u władzy w takich sytuacjach. Popełnić błąd było bardzo łatwo, a czasami jedna zła decyzja była tym co decydowało o życiu i śmierci. Pokładała jednak wiarę w obu zabójców, że będą w stanie jakoś sobie poradzić. To był poniekąd ich test, czy byli wystarczająco silni, wytrzymali, szybcy i skoordynowani. Wolałaby być przy nich od początku, ale ważniejsze było wyeliminowania ryzyka ucieczki potwora. Wąski przesmyk w jaskini dawał poczucie że jest w jakimś stopniu bezpieczna, bo przeciskanie się w szczelinie eliminowało zaskoczenie jej ze strony z której się nie spodziewała ataku.
W końcu przejście zrobiło się szersze i krocząc ostrożnie przed siebie po jakimś czasie dostrzegła wyjście z jaskini. Dostrzegła na polanie obu zabójców i to co poruszało się ze sporą prędkością i zwinnością wokół nich. Ruszyła więc powoli, obserwując całą dotychczasową sytuację. Ametystowe ślepia śledziły uważnie demona, który po stracie ręki otworzył szeroko paszczę jakby wył z bólu, jednak dźwięk nie dotarł do jej uszu. Czyżby tylko wzrok jej został? Widząc jednak ruchy przeciwnika, to jej w zupełności wystarczało.
Zrobiła kilka kroków, wyłaniając się z jaskini, starając się nie spuścić wzroku z przeciwnika. - Jesteś dość szybki.. - odezwała się donośnym głosem. Chciała przykuć uwagę demona, skupiającego się na chłopakach. Stając w pozycji do wykonania pierwszej formy. Jeśli demon ruszy w jej stronę, bądź w kierunku któregoś z zabójców to planowała użyć oddechu.

Akcje:
1. uważne obserwowanie ruchów demona
2. zachowanie czujności
3. Użycie pierwszej formy oddechu pioruna w przypadku ataku na siebie bądź któregoś z jej towarzyszy.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Czw Lis 23, 2023 7:31 pm

Sekomura skupiał się na czwartej formie, lecz poczuł że Yoshimatsu się poruszył. Odwrócił się szybko w jego stronę i zobaczył ranę na jego brzuchu. Lekko był zaskoczony tym widokiem lecz od razu się opanował. Cały czas trzymając za rękojeść katany skupiał się na otoczeniu, starając się wypatrzeć ruchy demona. Wierzył że współ-zabójca da sobie radę, więc skupił się na swojej części. Ponownie stanął w gotowości w czwartej formie, wyczekując na atak demona. "Jak uczyli, celuj w głowę" pomyślał rudowłosy. Chciał coś powiedzieć do ognika lecz przypomniał sobie że nie ma dźwięku, ani bólu. Tak naprawdę został sam wzrok. Ale nie czas na myślenie. Teraz czas się skupić

Akcje:
1. Ocena sytuacji
2. Wypatrywanie przeciwnika
3. Użycie czwartej formy oddechu pioruna gdy tylko pójdzie atak na mnie od demona

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Pią Lis 24, 2023 1:23 am

Ishida czując że trafił tego ukrywającego się dupka lekko się uśmiechnął. Trafiłem cię! Przeszło mu przez myśl, ale było jasne że atak nie był dość skuteczny, co ważniejsze musi teraz odpocząć przed kolejnym użyciem formy. Od razu bierze wdech aby się uspokoić, jednak odczuwając znajome już ciepło spojrzał w dół i zrozumiał że nie udało mu się do końca... Cholera... Za wolno... Złapał się lewą dłonią za brzuch uciskając ranę i znowu skupiając się na leczniczym oddechu aby spowolnić wykrwawianie. W tym samym czasie rozglądał się po okolicy wyglądając stwora.

Akcje:
1.Odpoczynek
2.Leczniczy oddech
3. Wypatrywanie przeciwnika

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Pią Gru 01, 2023 5:06 am

Ingerencja MG

Saiyuri parła przed siebie, przeciskając się przez kamienne przejście, które rozszerzało się stopniowo, pozwalając na coraz większą swobodę ruchów. Im dłużej jednak wpatrywała się w sylwetkę demona i im stawiała kolejne kroki, tym mocniej uświadamiała sobie, że demon... zanika? Obraz zdawał się falować i blednąć, tracić kontury i kolory, częściowo wtapiając się w otaczające go tło. Wyjście przed jaskinię zaowocowało tym, że zabójczyni pioruna mrugnęła i już nie zobaczyła więcej mglistej sylwetki.
Kiedy się odezwała, tak naprawdę poruszyła tylko ustami, nie słysząc absolutnie swojego głosu.

To było jak pęknięcie. Niczym powoli, wciąż nieśmiało pękająca tafla lodu, która wciąż jest na tyle gruba, by gwałtownie nie zapaść się pod ciężarem podróżnika, ale na tyle słaba by zacząć się ostrzegawczo uskarżać. Cichy dźwięk trafił do uszu całej trójki, ale był jedynym, co właściwie do nich dotarło. A przynajmniej jeśli chodziło o ich głosy, szelest materiału czy otaczających ich drzew.

Kap. Kap. Kap.

Trójka zabójców mogła nawet rozejrzeć się dookoła, ale nie znaleźli wyraźnego źródła osobliwego dźwięku. Jakby kropel opadających na uschnięte liście, dziwacznie wyraźne pośród tej całej ciszy, jakby rozbrzmiewające wszędzie tam, gdzie akurat nie patrzyli. Towarzyszyło temu nieprzyjemne uczucie jeżących się na karku włosków, kiedy ich zmysły rozpaczliwie wręcz próbowały się połapać w sytuacji.

Saiyuri mogła usłyszeć jeszcze coś. Dyszący, zmęczony oddech, w pierwszej chwili wydający się znajdować gdzieś za jej karkiem, ale kiedy opanowała nerwowy odruch by się odwrócić i wsłuchała się w otoczenie, doszła do wniosku, że źródło znajdowało się gdzieś przed nią.
Gdzieś, gdzie stał Sekomura.
Zabójca pioruna wyciągnął szybko miecz, widząc znajomy kształt, który teraz wydawał się odrobinę wolniejszy. Na tyle, by mimo ograniczonych zmysłów, z powodzeniem zareagował i ciął.
Znowu coś pękło w powietrzu, kiedy ostrze Sekomury ewidentnie napotkało opór, a półprzeźroczysta sylwetka zamigotała rozpaczliwie, zanim demon nie odskoczył znowu i wycofał się.
I to pęknięcie sprawiło, że Sai znowu słyszała nieco więcej. Kap, kap, kap. Kiedy jej spojrzenie powiodło za dźwiękiem, zobaczyła błyszczące na ziemi mokre krople, które tworzyły na polanie szlak. Ishida natomiast poczuł coś - delikatnie, ledwo zauważalnie, ale chwila przerwy pozwoliła mu w pełni skoncentrować się na tym, rozpoznając wzór kroków.

Podsumowanie

Termin: xxx
Kolejność: xxx
Dodatkowe informacje:

Sekomura podlinkuj sobie nowy informator proszę
Jak coś - dokładne opisy ran i ich stopień dostaniecie potem, jak zejdzie z was DBA demona.
Sekomura: rana na wysokości lewego barku.
Ishida: rana na wysokości klatki piersiowej, rana po pazurach na brzuchu

W poście możecie wykonać maksymalnie trzy akcje - proszę o wylistowanie ich postem, żeby było klarowne co robicie.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Nie Gru 03, 2023 7:48 pm

Pierwszą dedukcją była prędkość ich przeciwnika, ale gdy Kurayami wyszła z jaskini na polanę, demon zniknął nawet z jej oczu. Fakt że nie usłyszała swojego własnego głosu, sprawił że zaczynała podejrzewać na czym polegało jego BDA. "Działa więc na wszystkie zmysły.. nawet na wzrok.. słuch by mi się bardziej przydał.." pomyślała starając się wyłapać gdzie był cel. Teraz nie miała pewności że był w wiecznym ruchu, skoro potrafił stać się niewidoczny. Mógł stać z boku gdzieś i czekać na odpowiedni moment ataku.
Kap.Kap.Kap
Próbowała nadążyć za odgłosem kapania. Widziała przecież jak Ishida odciął rękę demona, podejrzewała że to musiała być jego krew. Skupiając się na miejscach gdzie doszły ją odgłosy uderzających o podłoże kropli krwi. Ciężki oddech który przed chwilą miała za plecami, teraz był przy drugim piorunie, który zdołał się nie tylko obronić ale i zranić bestię i zaraz po tym kolejne odgłosy kropli, które pozostawiał po sobie. Dostrzegając na polanie znacznie wyraźniejszy szlak, którym poruszał się demon. Ruszyła więc przed siebie w pełnym skupieniu na zmysłach, chcąc zlokalizować przeciwnika. Wbić się na 'ścieżkę' którą poruszał się demon aby odciąć mu drogę ucieczki. Wyczekując momentu zbliżenia się celu w jej stronę postanowiła użyć dwóch form. Wciągając odpowiednią ilość powietrza "Kaminari no Kokyu.. Shi no kata: Enrai" szepnęła w myślach. Dobywając broni i wykonując obrót, aby odbić wymierzony w nią atak. Obracając się nabierze prędkości i wyprowadzi błyskawiczną kontrę w postaci cięcia po skosie. Jeśli uda jej się w jakimś stopniu zlokalizować demona po tym, bądź przed to użyje pierwszej formy oddechy pioruna żeby ściąć głowę przeciwnika.

Akcje:
1. skupienie na zmysłach i wbicie się na "ścieżkę" znaczoną krwią przez demona
2. użycie 4 formy oddechu
3. użycie 1 formy oddechu jeśli dostrzeże demona.

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Sob Gru 09, 2023 4:32 pm

Coś trafił... miecz wbił się w ciało demona, czyli zadziałało. Plus nie oberwał. Więc jest dobrze. Wziął głębokie wdechy, próbując się uspokoić. Jego wzrok latał po okolicy starając się wyjrzeć, albo chociaż jakoś wyczuć demona. Stanął dalej plecami w stronę Yoshiego. Na początku nie zdał sobie sprawy z dźwięku kapania, możliwe że przez ciszę zaczynał słyszeć dźwięki.... albo jednak rzeczywiście jest. Dobry znak, demon obrywa przez co jego demoniczna technika krwi osłabia. Jeszcze trochę... "Mam nadzieję że Sai się nic nie stało, bo długo jej nie ma." pomyślał zabójca. Odkąd zniknęła szukać drugiego wyjścia powinna była wrócić. Miejmy nadzieję że demon jej nie złapał. Mało prawdopodobne, jest przecież o wiele silniejsza ode mnie czy Yoshiego, a skoro my z nim dajemy radę, to ona też powinna. Ale nie ma co teraz się tym przejmować, demon jest zmęczony, my trochę też, ale damy sobie radę, na spokojnie. Powiedział by coś do drugiego zabójcy ale i tak nie usłyszy. Zostało mu więc skupiać się na przeciwniku

Akcje:
1. Odpoczynek
2. Skupienie się na unikach
3. Rozglądnięcie się za źródłem kapania

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Nie Gru 10, 2023 10:09 pm

Ishida dalej wypatrywał demona, który chwilę temu zadał mu rany, na których teraz skupiał się leczącym oddechem, aby spowolnić krwawienie i aby jego rany nie odezwały się za mocno na jeden raz, gdyby demon został zabity lub jego sztuka krwi została anulowana. Ishida wypatrywał celu polowania, przy czym w tym samym czasie przyciskał swoją lewą ręką ranę na brzuchu, kiedy to nagle kątem oka zobaczył, że Sekomura, poruszył się, jakby atakował, lub może odpowiadał na atak? Jednak nie miałem tyle czasu, bo w końcu coś usłyszałem... Kroki?! Czyżby jego sztuka krwi słabła?! Do tego ucieka? Czyżby doznał dość obrażeń, aby uznać, że należy się wycofać? A może chce tylko zregenerować siły... Nie możemy mu na to pozwolić! Z natłokiem myśli, od razu pojawiłem się przed Sekomurą i wskazałem kierunek, z którego wyczuwałem kroki swoim nichirin, mając nadzieje, że drugi łowca, który na pewno w tym momencie był w lepszym stanie, będzie mógł coś z tym zrobić.

Akcje:
1. Wypatruje
2. Zmniejszam obrażenia oddechem i dociskam ranę na brzuchu
3. Wskazuje kierunek z którego wyczuwam kroki

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Nie Gru 24, 2023 3:49 am

Ingerencja MG

Nie było chyba niczym niezwykłym, że pojawienie się Saiyuri na polanie, mogło bardzo szybko zakończyć całą zabawę w kotka i myszkę, jaką rozgrywał demon z Sekomurą i Ishidą. Była w końcu o wiele szybsza, silniejsza, a także doświadczona stażem. Wiedzieli o tym zarówno mężczyźni, jak i ona sama. Dla demona jednak, ten fakt był absolutne obcy i może dlatego podjął taką, a nie inną decyzję. A może był to zwykły strach spowodowany ranami. Desperacja, że znalazł się w trudniejszej niż przypuszczał sytuacji.
Na ziemi malował się cienki, czerwony szlak z kropel krwi, początkowo trudny do zauważenia, ale kiedy już Saiyuri wyłapała go spojrzeniem, łatwo było jej się go trzymać. Sekomura też miał podobnie, za dziwnym, dudniącym odgłosem kapania, odnajdując wreszcie lecące na ziemię krople. Ishida natomiast wreszcie też wskazał kierunek, z którego jego zmysł odczuwał dobiegajace kroki.
Wszystko ładnie się ze sobą splatało, ułatwiając tylko zadanie jeszcze bardziej, a demon skierował swoją uwagę na nowoprzybyłą zabójczynię. Wyskoczył w jej stronę, nabierając wyrazu, konturów i kolorów, z wściekłym wyrazem twarzy. Uderzył mocno i przede wszystkim - szybko. Na tyle by Saiyuri była w stanie odbić jeden z nadchodzących ciosów, ale kolejny prześlizgnął się koło ostrza, kiedy zaczęła kontrę, padając na drewnianą strukturę protezy.
Rozległ się dźwięk pękającego drewna, a zaraz potem nieludzki krzyk, kiedy ostrze prześlizgnęło się po ciele demona, raniąc go dotkliwie przez klatkę piersiową. Świat dookoła zabójców zafalował, czym rozgrzane powietrze nad pustynią, a potem uderzyła ich fala dźwięków lasu, nagle tak dziwnie głośna po poprzedniej ciszy. Kurayami jednak nie miała na co czekać, bo nagle miała parę metrów przed sobą demona, który zdążył odskoczyć, ale jego sztuka krwi już nie działała, nie będąc w stanie go ukryć. Po jej mieczu przebiegły wyładowania, kiedy złożyła się do pierwszej formy, a potem bez problemu doskoczyła do niego, odcinając mu głowę.

Podsumowanie

Termin: xxx
Kolejność: xxx
Dodatkowe informacje: Możecie się pozbierać i uciekać z tematu, chyba że chcecie wymienić sobie więcej jak jedną kolejkę, nie bronię. Tu moja ingerencja się kończy, nie zapomnijcie udać się potem do medyka.

Sekomura: rana 2 stopnia na wysokości lewego barku.

Ishida: rana 2 stopnia na wysokości klatki piersiowej, rana 3 stopnia po pazurach na brzuchu

Sai: twoja proteza pękła. trzyma się, ale dlatego że masz na niej ten rękawek. klekocze jednak, rusza się w niej coś, co wcześniej tego nie robiło

Re: Tereny poza granicami Yonezawy — Czw Sty 18, 2024 7:17 pm

Wyłapując ścieżkę po której się poruszał demon za pomocą przedzierających się przez głuchą ciszę kropli krwi wystarczyło jedynie wybrać odpowiedni moment na atak. Ze spokojem, zachowując zimną krew. Była dumna ze swoich nowych towarzyszy że tyle wytrzymali bez niej w starciu z tak upierdliwym przeciwnikiem.
Odruchowe zasłonięcie się protezą, przyjęło jeden z ataków demona. Odgłos pękającego drewna sugerował że mogła się pożegnać z jedną kończyną. Ale jej atak również był udany, tnąc demona po skosie, zraniła go dotkliwie, ale nie to było jej celem. Mając go zaledwie parę metrów od siebie, zaszarżowała na niego z użyciem swojej pierwszej formy. W akompaniamencie rozładowań elektrycznych, tańczących po jej złotym ostrzu, niczym błyskawica pomknęła na demona, jednym ruchem ścinając mu głowę. Starła krew ze swojego nichirin i schowała je do sayi. Kątem oka zerkając na obracającego się w proch potwora. Uniosła protezę wyżej i zaczęła ją sprawdzać, w międzyczasie idąc w stronę pozostałych.
- Poszło wam bardzo ładnie.. to był dobry pomysł żeby się osłaniać nawzajem.. jestem z was dumna że zachowaliście zimną krew do końca.. wiem że nie jest to łatwe.. - pochwaliła obu. Wyjęła z torby bandaże i jakiś płyn do dezynfekcji ran. Usiadła na trawie i wskazała obu zabójcom żeby podeszli i dali się opatrzeć. - Lepiej żeby żadne zakażenie się nie wdało.. - skomentowała podając Ishidzie płyn i bandaże. - Nie jestem w stanie ci pomóc.. moja proteza została solidnie uszkodzona podczas ataku tego demona.. - pokazała Yoshimatsu jak palce lewej dłoni, ubrane w czarną rękawiczkę ledwo się poruszają. Zupełnie jak dłoń marionetki, której lalkarz dopiero uczy się używać. Więc siedziała przed nimi po turecku i jak obaj się opatrywali, ona powoli zdjęła rękawicę i zaraz po niej cały lewy, skórzany rękaw. Podwinęła rękaw Yukaty pokazując im drewnianą protezę z głębokim pęknięciem na środku, rozchodzącym się na wszystkie strony. Każde poruszenie drewnianymi palcami powodowało jakieś odgłosy wewnątrz protezy, których wcześniej nie było. - Mechanizm szlag trafił.. eh.. - westchnęła sięgając do zaczepu pod ubraniem, przez rękaw i odpięła zaczepy, odłączając zniszczoną protezę. Ruchem ramienia rozwinęła rękaw, który teraz był pusty. - Coś czułam że drewno nie zda się na wiele w starciu z demonami.. - skomentowała. - Jak wasze wrażenia po starciu z tym przeciwnikiem? Sprawdziliście się.. macie jakieś ciekawe spostrzeżenia? - spytała obojga.